Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

 

Είναι γεγονός αναντίρρητο, πως το πνεύμα της εκκοσμίκευσης και του Οικουμενισμού, έχει για τα καλά εισβάλει εκτός των άλλων και στις θεολογικές σχολές της χώρας μας δεκαετίες τώρα. Το πρόβλημα αυτό, γιγαντώθηκε στις μέρες μας κυρίως μετά την λεγόμενη «Αγία και Μεγάλη» σύνοδο που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2016 στο Κολυμβάρι της Κρήτης. Η πλειονότητα των ορθοδόξων θεολόγων και καθηγητών, απροκάλυπτα διδάσκει τον επάρατο Οικουμενισμό, σαν μοντέλο για την επίτευξη της πολυπόθητης «Ένωσης των Εκκλησιών». Αυτοί που θα έπρεπε να είναι φύλακες της Ορθόδοξης παράδοσης, σαν άλλοι Ιούδες, προδίδουν τα δόγματα της Πίστεώς μας, καταργούν τους θείους και ιερούς Κανόνες και για να μην μακρηγορούμε ανατρέπουν συθέμελα το Ευαγγέλιο, διδάσκοντας έναν «άλλο Χριστό», έναν Χριστό έτσι όπως τον οραματίζονται οι υποστηρικτές και θιασώτες της Νέας Εποχής.

Η προφητεία εκείνη, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που λέει ότι «το κακό θα έρθει από τους διαβασμένους» βρίσκει απόλυτη επαλήθευση στο θέμα που εξετάζουμε. Οι «παραμορφωμένοι» Έλληνες καθηγητές  που σπούδασαν στην Δύση, στα παπικά και προτεσταντικά πανεπιστήμια του ορθολογισμού και του ουμανισμού, αποποιούνται κάθε τι το ορθόδοξο και παραδοσιακό σαν κατώτερο και άνευ σημασίας για την εποχή του ζούμε. Πόση αλήθεια άραγε εμπεριέχουν τα λόγια γνωστού αρχιμανδρίτη των Αθηνών , ο οποίος αναφερόμενος στους σύγχρονους θεολόγους έλεγε ότι : γράφουν καπνίζοντας, καπνίζουν γράφοντας και γενικά γράφουν ότι τους καπνίσει…

Η κατάσταση στο χώρο της εκκλησιαστικής εκπαίδευσης στη χώρα μας είναι όντως τραγική! Η πίστη λείπει και πολλές φορές και περιγελάται από θεολόγους ή για να μιλήσουμε σωστότερα θολολόγους, που με τα όσα διδάσκουν, προξενούν σύγχυση στους φοιτητές και γενικότερα στο ακροατήριό τους. Αλλοτριωμένοι της Θείας Χάριτος και του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος αδυνατούν να πιστέψουν στο θαύμα, έτσι όπως αυτό αποκαλύπτεται και βιώνεται στην ζωή αλλά και στην διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Στις ως άνω κατηγορίες, να προστεθεί και η παράβαση των όρκων που δώσανε τόσο σαν πτυχιούχοι των θεολογικών σχολών, όσο και ως «διδάκτορες» της θεολογικής επιστήμης.

 Στο σημείο αυτό αγαπητοί αναγνώστες θα ήθελα να μεταφέρω στην αγάπη σας, μερικά μόνο από τα όσα βλάσφημα, αθεολόγητα και ανιστόρητα διδάσκουν «Ορθόδοξοι» κατά τα άλλα καθηγητές πανεπιστημίων με διπλώματα, περγαμηνές αλλά και πολυχρόνιες σπουδές στην Εσπερία, έτσι όπως ο ίδιος τα έχω ακούσει, αλλά και έχω πληροφορηθεί από έμπιστα μου πρόσωπα.

Καθηγητής, που δίδασκε το μάθημα της Εισαγωγής στην Παλαιά Διαθήκη, υποστήριζε, ότι η Π.Δ αποτελεί στο μεγαλύτερο μέρος της μυθοπλασία καθώς επίσης και ότι ο Αδάμ δεν υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που έπλασε ο Θεός. Ο ίδιος καθηγητής, στο μάθημα της Ορθοδόξου Δογματικής δίδασκε με παρρησία πως ο άρτος και ο οίνος που χρησιμοποιεί ο λειτουργός των αχράντων Μυστηρίων δεν μεταβάλλεται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά η Θεία Ευχαριστία τελείται απλώς και μόνο προς ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού με τους μαθητές του, λίγο πριν την προδοσία και το Πάθος Του. Καθαρός προτεσταντισμός δηλαδή. Αξίζει να σημειωθεί πως ο εν λόγω καθηγητής παρέθετε και γραφικά χωρία προς υποστήριξη των θέσεών του!

Καθηγητής, που δίδασκε το μάθημα της Εισαγωγής στην Καινή Διαθήκη και ορεγόταν πολιτική αποκατάσταση γιατί προφανώς δεν καλυπτόταν από την ιδιότητά του ως θεολόγος, υποστήριζε με πάθος την μεταπατερική θεολογία, υποβαθμίζοντας την διδασκαλία των αγίων και θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας μας, βρίσκοντάς τους ανεπίκαιρους και φυσικά χωρίς ίχνος θεοπνευστίας στα έργα τους· το ένα άλλωστε συνεπάγεται το άλλο. Ο κατήφορός του όμως, δεν σταματούσε εκεί. Διακήρυττε πως με τους παπικούς (δεν ήθελε να τους αποκαλούμε έτσι αλλά καθολικούς) δεν έχουμε καμία απολύτως διαφορά και σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα θα έχουμε «Κοινό Ποτήριο» μαζί τους. Παρέλειψα να αναφέρω ότι δίδασκε πως ο Χριστός κατά το Μυστικό Δείπνο χρησιμοποίησε άζυμο άρτο, κάτι που σύσσωμη η Παράδοσή μας και τα γραπτά μας  κείμενα απορρίπτουν και δεν δέχονται (βλ. Απόφαση Συνόδου Πατριαρχών Ανατολής 1848). Τέλος, ο εν λόγω καθηγητής, σύμφωνα με μαρτυρία συμφοιτητή μου, αρνήθηκε κατά την διανομή των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων να δώσει βιβλίο του μακαριστού πλέον π. Γεωργίου Μεταλληνού σε φοιτητές, με την δικαιολογία, ότι είναι πολέμιος του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, φρικτός συκοφάντης του αλλά και αιρετικός.

Καθηγητής, που δίδασκε το μάθημα της αγιολογίας και του ορθόδοξου εορτολογίου απέρριπτε τα Εισόδια της Θεοτόκου, αμφισβητώντας το ιστορικό γεγονός της  εισόδου της Θεομήτορος στα άγια των αγίων. Υποστήριζε ότι η εορτή συνδέεται με τα εγκαίνια και θυρανοίξια του ναού της Νέας Βασιλικής της Αγίας Μαρίας στα Ιεροσόλυμα. Στις απόψεις του αυτές είναι βέβαιο πως θα έβρισκε πολλούς υποστηρικτές στο Διαμαρτυρόμενο κόσμο….

Τέλος, καθηγητής που δίδασκε το μάθημα της εκκλησιαστικής γραμματολογίας και έβγαζε αφρούς μόλις άκουγε για Ιεχωβίτες, αρνούταν να παραδεχθεί πως οι Λατίνοι είναι αιρετικοί και καταδικασμένοι από την Εκκλησία αλλά και από τους αγίους Πατέρες. Φαίνεται πως δεν θα είχε προλάβει να μελετήσει τον Μέγα Φώτιο, τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, αλλά ούτε και τις Συνόδους από την Η΄ Οικουμενική έως και το Πανορθόδοξο Συνέδριο της Μόσχας το 1948 που εντοπίζουμε όλους αυτούς τους αιώνες δεκάδες καταδίκες των πλανών και των αιρέσεων των παπιστών. Άλλωστε και η μη μνημόνευση τους στα δίπτυχα αυτό δεν δηλώνει; Ότι δεν ανήκουν δηλαδή στην Ορθόδοξη Εκκλησία! Να μην αναφερθούμε όμως και στον ισχυρισμό, ότι το πνευματικό και φιλοκαλικό κίνημα του Ησυχασμού αποτελεί αίρεση και πλάνη, γιατί ο εν λόγω καθηγητής που το αναπαρήγαγε δεν τύγχανε θεολογικής μορφώσεως και παιδείας, κλασσικός φιλόλογος υπάρχων.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο καθένας μπορεί να καταλάβει πως οι σύγχρονοι θεολόγοι πόρρω απέχουν από τους αληθινούς θεολόγους της Εκκλησίας μας, οι οποίοι είτε ήταν θεόπτες, όπως οι Άγιοι Πατέρες που είχαν φτάσει στην θέωση (ασφαλής και μυστική θεολογία), είτε με ταπείνωση δέχονται τις εμπειρίες και θεοπτίες των θεοπτών και θεολογούν σύμφωνα με αυτές (φιλόσοφος θεολογία) σε αντιδιαστολή με τους σύγχρονους καθηγητές οι οποίοι θεολογούν με βάση τις δικές τους φιλοσοφικές αρχές και απορρίπτουν τις εμπειρίες των Αγίων (καινή θεολογία των θρασέων θεολόγων - βλ. την σχετική διδασκαλία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά εδώ https://www.impantokratoros.gr/769A2154.el.aspx).  

Φωτόπουλος Χ. Αθανάσιος 

Πτυχιούχος Π.Α.Ε.Α.Η.Κ.