Υπακοή στον Χριστό ή στο Κράτος;

(ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: http://www.pravoslavie.ru/)

Νικολάου Μάννη, Εκπαιδευτικού

Προσφάτως πολλοί Μητροπολίτες της επίσημης Εκκλησίας τοποθετήθηκαν δημοσίως λέγοντας, πολύ σωστά, πως η Εκκλησία βρίσκεται ουσιαστικά "εν διωγμώ". Τούτο δε το απέδειξε για άλλη μια φορά και η τελευταία απόφαση της Πολιτείας. 

Όμως, για να γνωρίζουμε την πάσα αλήθεια, για τον διωγμό αυτόν δεν ευθύνεται μόνο η Πολιτεία, αλλά και η επίσημη Εκκλησία, η οποία δέχθηκε το 1969 με τον τότε Καταστατικό της Χάρτη να μετατραπεί σε Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου. Ένας από τους σπουδαιότερους Ιεράρχες της σύγχρονης Ελλαδικής Εκκλησίας [1], ο τότε Μητροπολίτης Σισανίου & Σιατίστης Πολύκαρπος Λιώσης (+1996), έγραψε προφητικά εκείνη την περίοδο πως με την πράξη αυτήν η Ιεραρχία "'ἐπισήμως καὶ τελεσιδίκως ἀπέκοψε τὴν κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις ἐστὶν ὁ Χριστός, καὶ ἀντ' αὐτῆς ἔθεσε τὸν Νόμον τοῦ Κράτους, αὐτὸς δὲ ὡς κεφαλὴ τοῦ Νομικοῦ Προσώπου "Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος", αὐτὸς θὰ κατευθύνῃ τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς κεφαλὴ πλέον, ὅπου βούλεται, καὶ εἰς τὴν διάλυσιν ἀκόμη" [2].

Ανατρέχοντας σε μια άλλη σελίδα της Ιστορίας (λίγο παλαιότερα και λίγο βορειότερα) ας θυμηθούμε τί έγινε με τη Ρωσική Εκκλησία μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους. Όταν το Σοβιετικό Κράτος διαπίστωσε ότι απέτυχε να επιβάλει στους πιστούς το κατασκεύασμά του, την λεγόμενη "Ζωντανή Εκκλησία", αναγνώρισε νομικά την Ρωσική Εκκλησία, αφού όμως πρώτα η τότε Διοικούσα Ιεραρχία της με προκαθήμενο τον Μητροπολίτη Σέργιο, εξέδωσε την περίφημη "Διακήρυξη" του 1927, με την οποία δηλώθηκε αφενός μεν η απόλυτη ταύτιση Κράτους-Εκκλησίας, αφετέρου δε η αναγκαιότητα γραπτής δήλωσης για πλήρη πίστη προς την σοβιετική κυβέρνηση όλων των κληρικών που αντιδρούν εναντίον της [3].

Τί έκανε λοιπόν η Διοικούσα Εκκλησία της Ρωσίας τότε; Δυστυχώς απέκοψε και εκείνη την Κεφαλή της Εκκλησίας, τον Χριστό, και έθεσε στη θέση Του τους Νόμους του Σοβιετικού Κράτους, ένας από τους οποίους ήταν και το κλείσιμο και η καταστροφή αρκετών ναών... Τί συνέβη σε όσους δεν δέχθηκαν την "Διακήρυξη"; Ας ανατρέξει όποιος ενδιαφέρεται στις πηγές για να καταμετρήσει, αν μπορεί, τις χιλιάδες των νέων μαρτύρων, ιεραρχών, ιερέων, μοναχών και λαϊκών, που αρνήθηκαν να υποταχθούν και διώχθηκαν μέχρι θανάτου από το καθεστώς.

Εδώ θα παραθέσω μόνο δύο χαρακτηριστικά περιστατικά, που αποδεικνύουν ότι αν είμαστε αληθινά πιστοί, η Κεφαλή της Εκκλησίας, ο Κύριός μας, θα είναι δίπλα μας και θα το αποδεικνύει με κάθε τρόπο, στηρίζοντάς μας στις δύσκολες στιγμές.

Τα περιστατικά κατέγραψε ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χιλής Λεόντιος Φιλίπποβιτς (+1971), ο οποίος ζούσε τότε στην Ουκρανία και διέσωσε λίαν πολύτιμες πληροφορίες για την κατάσταση. Από κείμενό του τα αντέγραψε, τα μετέφρασε στην αγγλική και τα δημοσίευσε ο Καθηγητής της Σύγχρονης Ευρωπαϊκής και Ρωσικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιου του Δυτικού Οντάριο Καναδά Δημήτριος Ποσπιελόφσκι (+2014). Εδώ παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα:

"Ο ίδιος μάρτυρας, ο Λεόντιος, μοναχός του Κιέβου με μεταπτυχιακό θεολογικό πτυχίο που έγινε Επίσκοπος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ετελειώθη ως Ορθόδοξος Επίσκοπος της Χιλής, ανέφερε και άλλες θαυματουργικές εκδηλώσεις που εμφανίστηκαν δημόσια σε χιλιάδες ανθρώπους και προκάλεσαν βίαιες αντιδράσεις από τους Σοβιετικούς:

"Το πιο εκπληκτικό ήταν η ανακαίνιση της εκκλησίας Σρετένσκαγια στην αγορά Σενόι του Κιέβου. Η εκκλησία είχε δύο επιχρυσωμένους τρούλους [6]... που από την πολυκαιρία αμαυρώθηκαν σαν να είχαν καλυφθεί με γκρι χρώμα... Στη συνέχεια, ένα φθινοπωρινό βράδυ, ένας Εβραίος που κατοικούσε κοντά είδε μια τόσο φωτεινή λάμψη από τους κάποτε επιχρυσωμένους τρούλους, που πίστευε ότι η εκκλησία έπιασε φωτιά και κάλεσε την πυροσβεστική. Αλλά αντί για φωτιά, διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για μια ξαφνική λάμψη των τρούλων. Το φως έλαμπε και κινούταν από τόπο σε τόπο, ενώ οι θόλοι φλέγονταν. Μέχρι το επόμενο πρωί υπήρχε ήδη ένα τεράστιο πλήθος μπροστά από την εκκλησία. Η αστυνομία κοιτούσε άπραγη... Τα νέα διαδόθηκαν μέχρι το μεσημέρι. Πήρα το τραμ, αλλά σε μεγάλη απόσταση πριν από την εκκλησία το τραμ έπρεπε να σταματήσει λόγω του μεγάλου πλήθους. Με δυσκολία έφτασα στο μέρος με τα πόδια και παρακολούθησα το υπέροχο θαύμα για αρκετές ώρες. Το φαινόμενο αυτό συνεχίστηκε για τρεις ημέρες... Υπήρξε μια διάθεση ασυνήθιστης γενικής θρησκευτικής ευφορίας στην πόλη. Ήταν μια μεγάλη ηθική ώθηση για τους πιστούς... και μια καταστροφή για την αντιθρησκευτική προπαγάνδα... Την επόμενη ημέρα δημοσιεύθηκαν δύο άρθρα σε τοπική εφημερίδα· το ένα από αυτά, το οποίο υπογράφηκε από μέλη της Ακαδημίας Επιστημών, ανέφερε ότι το φαινόμενο προκλήθηκε από ένα σπάνιο κύμα αέρα που περιείχε μια περίεργη ηλεκτρική φόρτιση. Αργότερα έγινε γνωστό ότι η GPU [5] ανάγκασε τους ακαδημαϊκούς να υπογράψουν το άρθρο... Εάν το φαινόμενο ανακαίνισης είναι φυσικό, τότε γιατί και οι επιχρυσωμένες πινακίδες της αγοράς δεν ανακαινίστηκαν παρόμοια;... Αρκετούς μήνες αργότερα οι Σοβιετικοί ανατίναξαν με δυναμίτη την εκκλησία".

...Το άλλο γεγονός που, σύμφωνα με τον Επίσκοπο Λεόντιο, έγινε γνωστό σε ολόκληρη την Ουκρανία και σε άλλα μέρη της Σοβιετικής Ένωσης, συνέβη σε ένα χωριό κοντά στη Βίνιτσα. 

"Όταν με εντολή του επαρχιακού Σοβιετικού αξιωματούχου ο εκπρόσωπός του ήρθε με έφιππη αστυνομία στο χωριό Καλινίβκα [6] για να κλείσει μια τοπική εκκλησία, συναντήθηκε με μεγάλο εχθρικό πλήθος. Το πλήθος ήταν πολύ μεγάλο για να καταφέρει η αστυνομία να προχωρήσει, οπότε οπισθοχώρησε. Όχι πολύ μακριά από την εκκλησία βρισκόταν υψωμένος ένας παραδοσιακός Σταυρός με τον Εσταυρωμένο σε ένα σταυροδρόμι. Οι αστυνομικοί που είχαν αποσυρθεί, απογοητευμένοι από την αποτυχία τους, άρχισαν ξαφνικά να πυροβολούν τον Σταυρό. Από όλες τις σφαίρες που έριξαν, μόνο μία έπληξε τον στόχο: την κλείδα του Εσταυρωμένου. Ξαφνικά εκτοξεύτηκε αίμα από την πληγή. Ένας από τους αστυνομικούς που πυροβόλησε έχασε τον έλεγχο του εαυτού του και έπεσε από το άλογο. Άλλοι πετάχτηκαν μακριά. Το πλήθος έπεσε στα γόνατα και άρχισε να προσεύχεται ενώπιον του Ιησού που αιμορραγούσε. Τα νέα εξαπλώθηκαν και μέχρι το βράδυ υπήρχαν ήδη αρκετές χιλιάδες προσκυνητές. Τις επόμενες μέρες αποσπάσματα της αστυνομίας ήρθαν δύο φορές με την εντολή να γκρεμίσουν τον Σταυρό, αλλά κάθε φορά επέστρεφαν χωρίς να εκτελέσουν την διαταγή. Είπαν ότι μια ανεξήγητη δύναμη τους εμπόδιζε να πλησιάσουν τον Σταυρό. Άρθρα στην τοπική εφημερίδα προσπάθησαν να εξηγήσουν το φαινόμενο ισχυριζόμενα ότι υπήρχε συσσώρευση νερού στον ξύλινο σταυρό πίσω από τη μεταλλική μορφή του Χριστού. Μόλις η σφαίρα χτύπησε το μέταλλο, το νερό, έχοντας αποκτήσει το σκουριασμένο χρώμα του μετάλλου, άρχισε να ρέει. Αλλά το αίμα από τον Σταυρό έτρεχε για αρκετές ημέρες. Τεράστια πλήθη ανθρώπων έρχονταν στον Σταυρό, φέρνοντας τους δικούς τους σταυρούς και στήνοντάς τους δίπλα του. Οι άνθρωποι ερχόντουσαν σε πομπές και προσεύχονταν ενώπιον του Σταυρού, βυθίζοντας τα μαντήλια τους στο θαυματουργό αίμα. Ολημερίς και ολονυχτίς έψαλλαν θρησκευτικούς ύμνους και άναβαν κεριά στο σημείο, αν και οι ιερείς απουσίαζαν από φόβο για αντίποινα. Πολλοί άθεοι ανακάλυψαν ξανά την πίστη τους στον Θεό εκεί..." [7].

Με τέτοια συγκλονιστικά θαύματα λοιπόν στερεώνει ο Θεός τους πιστούς Του που δεν παραδίδονται αμαχητί στις βουλές μιας αντιχριστιανικής Πολιτείας και προτιμούν να υπακούν τον Χριστό και όχι το Κράτος, όταν βεβαίως οι Νόμοι του τελευταίου έρχονται σε αντίθεση με τις θεϊκές εντολές. 

[1] Σύμφωνα με πληροφορίες προωθείται η αγιοκατάταξή του.

[2] Μητρ. Σισανίου & Σιατίστης Πολυκάρπου Λιώση, Η Εκκλησία του Χριστού θεοσύστατον ίδρυμα και ουχί Νομικόν Πρόσωπον Δημοσίου Δικαίου, Αθήναι, 1969, σελ. 37.

[3] Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα της "Σεργιανιστικής Διακηρύξεως", για την ταύτιση (αντιχριστιανικού) Κράτους-Εκκλησίας: "Θέλουμε να είμαστε Ορθόδοξοι και ταυτόχρονα να έχουμε επίγνωση της Σοβιετικής Ένωσης ως Μητέρας Πατρίδας, της οποίας οι χαρές και οι επιτυχίες είναι χαρές και επιτυχίες μας και της οποίας οι αποτυχίες, είναι δικές μας αποτυχίες" και για την δήλωση των αντιδρώντων κληρικών (κυρίως του εξωτερικού, αλλά εφαρμόστηκε και στο εσωτερικό), οι οποίοι πρέπει "να δεσμευτούν γραπτώς για την πλήρη πίστη προς τη σοβιετική κυβέρνηση σε όλες τις κοινωνικές της δραστηριότητες. Οι κληρικοί που δεν θα κάνουν τέτοια δέσμευση ή θα την αθετήσουν πρέπει να αποκλειστούν από τις τάξεις των κληρικών που υπάγονται στο Πατριαρχείο της Μόσχας" (Ολόκληρο το κείμενο εδώ: https://www.rocorstudies.org/2017/06/09/deklaratsiya-o-priznanii-im-sovetskoj-vlasti/). 

[4] Παλαιά φωτογραφία του εν λόγω ναού εδώ: http://journal-files7.foto.ua/uploads/2015/03/%D0%A1%D1%82%D1%80%D0%B5%D1%82%D0%B8%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F-%D1%86%D0%B5%D1%80%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D1%8C.-%D0%BA%D0%BE%D0%BD%D0%B5%D1%86-19-%D0%B2%D0%B5%D0%BA%D0%B0.jpg

[5] Η Γκεπεού (GPU) ήταν η μυστική αστυνομία των Σοβιετικών. 

[6] Το χωριό Καλινίκβα βρίσκεται στη σημερινή Ουκρανία, βόρεια της Βίνιτσα και νοτιοδυτικά του Κιέβου. 

[7] Dimitry Pospielovsky, Soviet Antireligious Campaigns and Persecutions, Volume 2 of a History of Soviet Atheism in Theory and Practice, and the Believer, London, 1988, p. 21-22.