Επίκαιρες σκέψεις - Αθανασίου Φωτόπουλου

Αν δεν έχουμε να δείξουμε έργα αρετής και μεγάλα κατορθώματα τουλάχιστον ας ωφελήσουμε με τα λόγια μας όσους καλοπροαίρετους αναγνώστες αφιερώσουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους για να διαβάσουν αυτές τις ταπεινές μας σκέψεις για όλα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό στην χώρα μας και που έχουν άμεση εξάρτηση με την Πίστη μας. Αρχικά θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε προ των πυλών των εσχάτων. Ο γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος είχε ονομάσει τον Οικουμενισμό τελευταίο πρόδρομο του Αντίχριστου και ο όσιος Νείλος ο Μυροβλύτης είχε προφητεύσει για την γενεά μας, ότι ο κάθε άνθρωπος θα πιστεύει με τον δικό του τρόπο, θα  απορρίπτει δηλαδή και θα  υιοθετεί ότι τον συμφέρει από την καθολική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Όλα αυτά λοιπόν που συμβαίνουν στον τόπο μας, δεν θα πρέπει ούτε να μας εκπλήσσουν , αλλά ούτε και να μας τρομοκρατούν. Ως ογδοήτες που είμαστε, θα πρέπει να περιμένουμε πολλούς πειρασμούς και πολλές δοκιμασίες ακόμη. Όπως χαρακτηριστικά άλλωστε λέει και το Ευαγγέλιο (Ματθαίος. ΚΔ΄) πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων!

Σε κάθε δοκιμασία όμως, θα πρέπει να επικεντρωνόμαστε στα θετικά που μπορεί να προκύπτουν από αυτή. Και σήμερα, παρόλη την αβεβαιότητα και τον φόβο που κυριαρχεί και διασπείρεται τεχνηέντως από τα Μ.Μ.Ε, οι πιστοί Χριστιανοί οφείλουν έστω και αργά να εννοήσουν ότι πολλά πράγματα που είχαν στο μυαλό τους, όλα αυτά τα χρόνια, τόσο για τους εκκλησιαστικούς όσο και για τους πολιτικούς ηγέτες δεν ήταν έτσι όπως νόμιζαν. Μετά την παναιρετική Σύνοδο της Κρήτης το 2016 και την παραχάραξη της ορθοδόξου εκκλησιολογίας , ακολούθησε το Ουκρανικό κακοκέφαλο το 2019 που όσοι το δέχτηκαν ή πρόκειται να το δεχτούν είναι υπόδικοι σχίσματος στους κόλπους της Εκκλησίας. Εκτός αυτών των δύο μεγάλων πληγών, προστέθηκε εσχάτως  και τρίτη. Από τον περασμένο Μάρτιο, οι Δεσποτάδες μας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων  αποδέχτηκαν άνευ ουσιαστικής αντιδράσεως το ντροπιαστικό και αντισυνταγματικό κλείσιμο των Ιερών Ναών, την απαγόρευση της  Θείας Λατρείας και την μετάδοση του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Θεανθρώπου και Σωτήρα Χριστού στα πιστά της Εκκλησίας τέκνα. Όλα αυτά επιβλήθηκαν άνωθεν από την «δεξιά» κατά τα άλλα κυβέρνηση Μητσοτάκη.

 Αν βρισκόταν εν ζωή ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς θα πρόσθετε στις τρεις μεγαλύτερες πτώσεις του ανθρωπίνου γένους μετά από αυτή του προπάτορα Αδάμ, του προδότη Ιούδα και του αντίχριστου Πάπα, την μέγιστη αυτή πτώση των Ελλήνων Ιεραρχών και θα τους έλεγχε με παρρησία όπως είχε κάνει και στο παρελθόν με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα δικαιολογώντας την ιερή αγανάκτηση των αγιορειτών πατέρων εις βάρος του Μασόνου Πατριάρχη. Τι θα έκαναν όμως οι Άγιοι Πατέρες αγαπητοί αναγνώστες, αν στην εποχή τους είχαν να αντιμετωπίσουν ένα παρόμοιο ζήτημα; Είναι βέβαιο ότι θα συγκαλούσαν Συνόδους, στις οποίες πρωτίστως θα διατράνωναν την Ορθόδοξη διδασκαλία περί του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας αλλά και της ιερότητας των Ορθοδόξων Ναών και κατόπιν  θα επέβαλλαν κανονικές ποινές σε όσους ασεβούν και βλασφημούν τα Φρικτά του Χριστού Μυστήρια! Το κυριότερο πρόβλημα που εντοπίζεται στην Εκκλησία μας την παρούσα στιγμή, είναι η έλλειψη καλών και συνάμα γενναίων Επισκόπων έτοιμων να υπερασπιστούν με κάθε θυσία το πνευματικό συμφέρον του ποιμνίου και να εμπνεύσουν και κληρικούς κατώτερων βαθμών με το παράδειγμά τους. Το  θετικό στοιχείο, στην συγκυρία αυτή που διανύουμε είναι ότι θα ξεχωρίσει μια και καλή το σιτάρι από τα ζιζάνια σύμφωνα με την γνωστή παραβολή του Κυρίου μας (Ματθαίος .ΙΓ΄). Ο θερισμός άλλωστε είναι κοντά και αυτό δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε.

  Αξίζει όμως προτού ολοκληρώσουμε την παρούσα αναφορά μας, να υπενθυμίσουμε στους αγαπητούς αναγνώστες, όσα είχε πει ο κ. Μιχαήλ Σταθόπουλος, εξωκοινοβουλευτικός Υπουργός Δικαιοσύνης, τον Μάιο του 2000  σε κείμενό του στο περιοδικό «Ποινική Δικαιοσύνη»  με τίτλο «Για τις σχέσεις Εκκλησίας- Πολιτείας και τη θρησκευτική ελευθερία». Τα όσα θα παραθέσουμε αποδεικνύουν περίτρανα ότι εδώ και 20 χρόνια ίσως και περισσότερα προετοιμάζεται πυρετωδώς, με σκοπό να εκτελεστεί το σχέδιο αφανισμού της Ορθοδοξίας στη χώρα μας. Δεν θα πρέπει να αναρωτιόμαστε αν η παρούσα κυβέρνηση είναι συνεχιστής του σχεδίου αυτού! Ο κ. Σταθόπουλος οραματιζόταν, ένα κράτος θρησκευτικά ουδέτερο, λαϊκό, λαϊκιστικό και άθρησκο. Ο πρώην Υπουργός, ήταν υπέρμαχος της κατάργησης από το προοίμιο του Συντάγματος της επικλήσεως του ονόματος της Αγίας Τριάδος. Τασσόταν υπέρ του πολιτικού όρκου των βουλευτών και της αντικατάστασης της θρησκευτικής ορκωμοσίας των οργάνων της πολιτείας με την επίκληση της τιμής ή της συνειδήσεως. Εισηγήθηκε την διαγραφή του θρησκεύματος από τις νέες ελληνικές ταυτότητες όπου και κατάφερε η τότε κυβέρνηση Σημίτη, παρά τις έντονες και συντονισμένες αντιδράσεις σύσσωμου του ελληνικού λαού. Ο πρώην Υπουργός πρότεινε τον έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης της Εκκλησίας και την προστασία και διοίκηση εκκλησιαστικών μνημείων και κειμηλίων. Προέκρινε τον πολιτικό γάμο σε σχέση με τον θρησκευτικό, θέλοντας να επιβάλλει τον πρώτο, ως υποχρεωτικό και τέλος υποστήριζε το δικαίωμα στον κοσμικό αποχαιρετισμό και την αποτέφρωσή των νεκρών.

Από όσα παραπάνω παραθέσαμε, συμπεραίνουμε ότι οι δύο κορυφαίοι θεσμοί της πατρίδας μας, κράτος και Εκκλησία είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων που διανύει η χώρα μας και το βάρος πλέον πέφτει στους πιστούς που θα πρέπει να είναι πολλοί προσεκτικοί στην εκλογή των πολιτικών αντιπροσώπων τους αλλά κυρίως και πρωτίστως των εκκλησιαστικών τους Ποιμένων. Ίσως ο Θεός παραχώρησε την εξάπλωση του ιού αυτού για να αφυπνισθούν και οι πλέον δύσπιστοι και να κατανοήσουν ότι στον μόνο τον οποίο θα πρέπει να ελπίζουμε εμείς οι Χριστιανοί είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός.

          

Φωτόπουλος Χ. Αθανάσιος

Πτυχιούχος Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Κρήτης