(Με αφορμή την σημερινή ημέρα της μνήμης του, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από επιστολή του, προς το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητος των ΓΟΧ, την οποία απέστειλε στις 17 Οκτωβρίου 1937. Η ανάρτηση αφιερώνεται σε όσους τιμούν τον Άγιο όχι τύποις - δηλαδή ΜΟΝΟ με γιορτές και πανηγύρια - αλλά και ουσιαστικά, έχοντας τα ίδια με εκείνον ορθόδοξα φρονήματα).
Ἐν Ἀθήναις
Πρὸς τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον
Κύριε Πρόεδρε,
...Εἰς τὰς σταλείσας ἐγκυκλίους τῶν ἀποστατῶν Ἐπισκόπων Βρεσθένης καὶ Κυκλάδων δέον νὰ μὴ δίδητε οὐδεμίαν προσοχήν... Ὡς προφάσεις τῆς ἀποκηρύξεως ἡμῶν εὗρον τὸν λόγον, ὅτι ἠρνήθημεν νὰ ἐπιτρέψωμεν τὴν ἀναμύρωσιν τῶν τέκνων τῶν βαπτισθέντων ὑπὸ τῶν Νεοημερολογιτῶν Ἱερέων, τοῦθ᾿ ὅπερ ἀπαγορεύεται ὑπὸ τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων[1], καὶ ὅτι ἠρνήθημεν νὰ κηρύξωμεν Αἱρετικὰς ἤ Σχισματικὰς τὰς Νεοημερολογιτικὰς Ἐκκλησίας καὶ ἄκυρα τὰ Μυστήρια αὐτῶν.
...Προσπαθοῦν διὰ ψευδῶν καὶ καταπτύστων συκοφαντιῶν νὰ παραστήσωσι ἡμᾶς ὡς λιποτάκτας δῆθεν καὶ προδότας τοῦ ἀγῶνος[2], διότι δὲν ἠθελήσαμεν ἐπὶ καταφρονήσει τῶν θείων καὶ ἱερῶν Κανόνων νὰ κηρύξωμεν τὴν Ἑλληνικὴν Ἐκκλησίαν Σχισματικὴν καὶ ἄκυρα τὰ Μυστήρια αὐτῆς καὶ νὰ καταδικάσωμεν εἰς τὸν πνευματικὸν θάνατον 5 ἑκατομμύρια Ἑλλήνων ἀδελφῶν, καλῇ τῇ πίστει ἀκολουθούντων τὸ Νέον ἑορτολόγιον, καὶ νὰ ἔλθωμεν οὕτω εἰς ἀντίθεσιν καὶ πρὸς τὰς λοιπὰς ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Ἀντιοχείας,τῆς Ρωσσίας, τῆς Σερβίας, τῆς Πολωνίας κ.τ.λ. αἵτινες, οὐ μόνον δὲν διέκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τῶν Νεοημερολογιτικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ καὶ συλλειτουργοῦσι μετὰτῶν λειτουργῶν αὐτῶν. Καὶ τοῦτο, διότι αἱ νεοημερολογιτικαὶ Ἐκκλησίαι δὲν ἐκηρύχθησαν Σχισματικαὶ ὑπὸ Πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας νὰ δικάσῃ αὐτὰς καὶ νὰ κηρύξῃ Σχισματικάς, ἐὰν δὲν ἀποστῶσι τῆς πλάνης τοῦ νέου ἡμερολογίου. Τὸ δικαίωμα τοῦ κηρύττειν τὰ ἄτομα καὶ τὰς Ἐκκλησίας Σχισματικὰς δὲν παρέσχον οἱ θεῖοι καὶ θεοφόροι Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οὔτε εἰς τὰ ἄτομα, οὔτε εἰς τὰς ἐπὶ μέρους Ἐκκλησίας, ἀλλὰ εἰς Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, ἐκπροσωποῦσαν τὴν καθόλου Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, καὶ ἧς αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται κατ᾿ ἔμπνευσιν τοῦ ΠαναγίουΠνεύματος. Διὰ τὸν λόγον τοῦτον ἡμεῖς σεβόμενοι τούς Κανόναςκαὶ τὰς Διατάξεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἠρνήθημεν νὰ κηρύξωμεν τὴν Ἑλληνικὴν Ἐκκλησίαν Σχισματικήν, καὶ περιωρίσθημεν μόνον νὰ διακόψωμεν τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ τῶν ὁμοφρόνων Ἀρχιερέων, ἵνα μὴ κοινωνοὶ γενώμεθα τῆς εὐθύνης διὰ τὴν ἡμερολογιακὴν καινοτομίαν. Καὶ τοῦτο ἐπράξαμεν συμφώνως πρὸς τὸν 15ον Κανόνα τῆς ΑΒας Οἰκουμενικῆς Συνόδου, παρέχοντα τὸ δικαίωμα μόνον τῆς διακοπῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας κατὰ τῶν ἀθετούντων τὰς παραδόσεις καὶ πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης, δι᾿ ἧς καὶ μόνον κηρύσσονται τὰ ἄτομα καὶ αἱ Ἐκκλησίαι Σχισματικαὶ καὶ ἄκυρα τὰ Μυστήρια αὐτῶν[3].
...Ἐν τέλει συνιστῶμεν εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν Κοινότητα, ὅπως ἔχητε πλήρη ἐμπιστοσύνην εἰς ἡμᾶς οἵτινες ἐθυσιάσαμεν τὰ πάντα ὑπὲρ τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος[2]. Ἐπὶ τούτοις δέξασθε μεθ᾿ ὅλων τῶν Μελῶν καὶ τῶν Χριστιανῶν τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας ἡμῶν.
Ἀθῆναι, Τέρμα Κυψέλης, Κρίσσης 24.
17 Ὀκτωβρίου 1937
+Ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος
[1] Οι θείοι και ιεροί Κανόνες, που αφορούν την αποδοχή των αιρετικών και σχισματικών, θεσπίστηκαν αποκλειστικά από Οικουμενικές Συνόδους και όχι από άτομα ή επιμέρους Εκκλησίες. Ακόμη και οι γνωστοί Κανόνες των Τοπικών Συνόδων και των Αγίων Πατέρων που χρησιμοποιούνται στην Εκκλησία, απέκτησαν το οικουμενικό κύρος τους από Οικουμενική Σύνοδο! Όλοι αυτοί οι Κανόνες, εξετάζοντας ξεχωριστά κάθε περίπτωση αιρετικών και σχισματικών, όρισαν τρεις διαφορετικούς τρόπους αποδοχής με βάση συγκεκριμένα κριτήρια (π.χ. την πίστη στην Αγία Τριάδα, τον βαθμό της απομάκρυνσης από την Ορθοδοξία κ.α.). Ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος αρνούμενος, ως γνήσιος ταπεινόφρων Ορθόδοξος, να σφετεριστεί δικαιώματα Οικουμενικής Συνόδου, απέρριψε τον τρόπο εισδοχής διά Μύρου που πρότειναν οι σφετεριστές.
[2] Είναι πραγματικά αφελές να πιστεύει κανείς ότι ο εξορισθείς Δημητριάδος Γερμανός (ο οποίος θυσίασε όχι μόνο μία πάμπλουτη Μητρόπολη, αλλά και την εξουσία που είχε ως κρατικός Μητροπολίτης) και ο δις εξορισθείς Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος (ο οποίος θυσίασε την φήμη του, την σύνταξή του και μία πλουσιότατη Μητρόπολη του Οικουμενικού Θρόνου) ήταν οι "προδότες" του Αγώνα, ενώ ο ΜΗΔΕΠΟΤΕ εξορισθείς ή φυλακισθείς ή ξυρισθείς ή αποσχηματισθείς κλπ. Βρεσθένης Ματθαίος (ο οποίος, ενώ ως μοναχός Αγιορείτης είχε υποσχεθεί ακτημοσύνη, ως "παλαιοημερολογίτης" απέκτησε τεράστια κινητή και ακίνητη περιουσία) ήταν ο "στυλοβάτης" του...
[3] Χωρίς τον Άγιο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο να συγκρατήσει τον Αγώνα μας στα κανονικά του όρια (της Αποτειχίσεως και της Ορθοδόξου Ενστάσεως άχρι Πανορθοδόξου ή Οικουμενικής Συνόδου) ο Παλαιοημερολογιτισμός θα ήταν ένα κατακριτέο Σχίσμα, σαν τον Ματθαιϊσμό. Μεγάλη η χάρη του!
Αν και ο 15ος Ιερός Κανόνας μιλάει για αίρεση και όχι για Παράδοση, πολύ σωστά ο Άγιος πρ. Φλωρίνης κάνει χρήση του Κανόνος αυτού, διότι και οι Εικονομάχοι μπορεί να μην καταπάτησαν κάποιο Δόγμα, αλλά επειδή αθέτησαν την Παράδοση (της προσκύνησης των Αγίων Εικόνων) θεωρήθηκαν αιρετικοί και ως εκ τούτου ακοινώνητοι. Αποδεικνύεται λοιπόν δεινός θεολόγος που κατανοεί το πνεύμα των Κανόνων και δεν κολλάει στο γράμμα, το οποίο αποκτείνει (πρβλ. Β΄ Κορ. γ΄ 6). Έτσι ξεκάθαρα η διδασκαλία του Αγίου Φλωρίνης αποδεικνύεται διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και όχι αυθαίρετη και προσωπική άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήἩ ἐπιστολή εἶναι ἄκρως σημαντική καί ἐπίκαιρος, διότι οἱ Ματθαιϊσταί ἐπιμένουν ἀμετανοήτως εἰς τό σχίσμα πού ἔκαναν τό 1937, πρός μεγίστην βλάβην τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας καί τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συγκεκριμένη επιστολή του πρ. Φλωρίνης είναι όντως πολύ σημαντική. Οι θέσεις του είναι σαφείς. Ωστόσο πρέπει να παραδεχθεί όποιος τις διαβάζει ότι επιβεβαιώνει την σαφή διάσταση απόψεων και θέσεων με τον Βρεσθένης Ματθαίο. Ασχέτως τι φρονεί ο καθένας και με ποιού την άποψη συντάσσεται είναι καθαρό ότι μεταξύ των υπήρχε σοβαρή διάσταση απόψεων επί σημαντικού κανονικού και εκκλησιολογικού ζητήματος. Εάν ο πρ. Φλωρίνης ορθοφρονεί τότε το σχίσμα μεταξύ των βαρύνει τον Βρεσθένης, εάν σφάλλει τότε δικαιώνεται ο Βρεσθένης για την διακοπή της κοινωνίας μαζί του, λόγω της σοβαρότητος του θέματος στο οποίο διαφωνούν. Δεν χρειάζονται λοιπόν οι αντεγκλήσεις και επιθέσεις, ακόμη και οι υβριστικοί χαρακτηρισμοί. Ανάλογα ισχύουν και μεταξύ νεοημερολογιτών και παραδοσιακών ορθοδόξων. Δηλαδή, εάν η Καινοτομία του νεου ημερολογίου δεν είναι αποδοκιμασμένη απο την Εκκλησια Συνοδικώς, τον 16ο αιώνα, και εάν δεν αποτελεί λόγο διακοπής κοινωνίας, τοτε οι λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες είναι εκείνοι που έχουν την ευθύνη της διασπάσεως. Οι κορώνες δεν ωφελούν και δεν πείθουν τους συνετούς και τους νοήμονες. Με εκτίμηση και σεβασμό τα καταθέτω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνούμε απολύτως σε όλα πλην της εξής προτάσεως: " Δηλαδή, εάν η Καινοτομία του νεου ημερολογίου δεν είναι αποδοκιμασμένη απο την Εκκλησια Συνοδικώς, τον 16ο αιώνα, και εάν δεν αποτελεί λόγο διακοπής κοινωνίας, τοτε οι λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες είναι εκείνοι που έχουν την ευθύνη της διασπάσεως".
ΔιαγραφήΚαι διαφωνούμε διότι:
α) Τυχόν παλαιότερη αποδοκιμασία της ίδιας Καινοτομίας δεν σημαίνει ότι οι ποινές ενεργούνται αυτομάτως για τους παραβάτες του μέλλοντος. Αν ίσχυε αυτό τότε δεν θα χρειαζόταν να συνέλθουν οι Πανορθόδοξοι Σύνοδοι του ΙΣΤ΄ αιώνος, διότι θα αρκούσε η καταδίκη των παραβατών του Πασχαλίου από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και την Σύνοδο της Αντιοχείας (βλ. "ήδη αλλότριον..." κλπ.).
β) Δεν είναι απαραίτητο μία Καινοτομία να είναι καταδικασμένη για να αιτιολογείται η διακοπή κοινωνίας με τους Καινοτόμους. Η διακοπή κοινωνίας δεν γίνεται επειδή τάχα οι παραβάτες αυτομάτως "χάνουν την Θεία Χάρη και το κύρος των Μυστηρίων (απώλεια Ιερωσύνης)", αλλά πρώτον για να προκληθεί συνοδική εξέταση, κρίση της παράβασης και επιβολή ποινών και δεύτερον για να υπάρξει διαχωρισμός ευθυνών.
Δυστυχώς κάποιοι εκ των ενισταμένων κατά της Καινοτομίας δεν αρκέστηκαν στο χρέος τους, και θέλησαν εωσφορικώς να σφετερισθούν, προφάσει "γνησίας ορθοδοξίας", δικαιώματα που δεν τους ανήκουν. Για αυτό και κατακρίνονται ομοίως και θεωρούνται εξίσου ακοινώνητοι από τους τωόντι Γνησίους Ορθοδόξους.
Αυτά με αγάπη και χωρίς φόβο και πάθος.