Ἡ θαυμαστή διάσωση τῆς Ἀρχιλοχίου Βασιλικῆς Πλεξίδα ἀπό τήν συντριβή τοῦ ἑλικοπτέρου

Εἴκοσι ἐννέα Ἰουνίου 2017 μέ τό Πάτριο Ἑορτολόγιο βρεθήκαμε στή Μονή Εὐαγγελιστρίας Ἀκρωτηριανῆς τῆς νήσου Σερίφου, γιά τήν εὐχαριστήριο Θεία Λειτουργία τῆς Ἀρχιλοχίου τοῦ Ε.Σ. Βασιλικῆς Πλεξίδα, μηχανικοῦ ἑλικοπτέρων τῆς ἀεροπορίας στρατοῦ τῆς μονάδας Στεφανοβικείου Βόλου.

Εἶναι γνωστό ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη τῆς πατρίδας μας τό θαυμαστό καί συγκλονιστικό θαῦμα τῆς διασώσεως τῆς Βασιλικῆς ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τήν Παναγία μας, κατά τήν πτώση τοῦ ἑλικοπτέρου στήν περιοχή τῆς Ἐλασσόνας κοντά στό Σαραντάπορο στίς 19 Ἀπριλίου τοῦ 2017. Τό μεγάλο αὐτό θαῦμα ἔγινε γρήγορα γνωστό ἀπό τόν ἠλεκτρονικό τύπο, τήν τηλεόραση καί τά δημοσιεύματα ἐφημερίδων.

Ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης καί ὁ Ἀρχηγός τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς χώρας κ. Ἀλκιβιάδης Στεφανῆς κατέφθασαν ἀπό τό πρωΐ στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας Ἀκρωτηριανῆς στή Σέριφο, μέ ἑλικόπτερο ἰδίου τύπου μέ αὐτό πού ἔγινε τό ἀτύχημα, μαζί καί μέ ἄλλους ἐπισήμους συνοδούς κι ἔδωσαν πανηγυρικό χαρακτῆρα στήν εὐχαριστήριο αὐτή Θεία Λειτουργία γιά τή διάσωση τῆς Ἀρχιλοχίου. Τό γεγονός προβλήθηκε μέ τηλεοπτική κάλυψη καί μπροστά στίς κάμερες ἡ Ἀρχιλοχίας μηχανικός τοῦ ἑλικοπτέρου περιέγραψε πῶς διεσώθη ἀπό βέβαιο θάνατο μέ τήν ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὁ Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης δώρησε στό Μοναστήρι καί παρέδωσε στά χέρια τῆς Ἡγουμένης ἕνα πιστό ἀντίγραφο τῆς Παναγίας Σουμελᾶ καί παρακάλεσε τήν Ἡγουμένη νά προσεύχεται γιά τήν πατρίδα μας καί τίς ἔνοπλες δυνάμεις τῆς χώρας. Ὁ Ἀρχηγός τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων διαβεβαίωσε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Φώτιο, πού λειτούργησε στή Μονή τήν ἡμέρα ἐκείνη, ὅτι ὅλα τά ὅπλα καί ἰδιαιτέρως τά ἑλικόπτερα φέρουν μπροστά στό πιλοτήριο πάντοτε τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας καί ὅτι εἶναι πολλά τά θαύματα πού εἶδαν στίς δύσκολες στιγμές ἐπιτέλεσης τῶν καθηκόντων τους οἱ ἀξιωματικοί καί οἱ στρατιῶτες μας, τά ὁποῖα βεβαίως δέν γίνονται εὐρέως γνωστά.

Ἦταν μιά εὐχάριστη ἔκπληξη γιά μᾶς καί τό θεωρήσαμε μεγάλη εὐλογία τό νά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε ἀπό κοντά τήν διασωθεῖσα κ. Β. Πλεξίδα καί νά ἀκούσουμε ἀπό τό στόμα της αὐτά πού φαίνονταν τόσο ἀπίστευτα καί συγκλονιστικά. Τό ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης (29-6/12-7-2017) βρεθήκαμε στή Σέριφο, τό ὄμορφο νησί τῶν Κυκλάδων. Στό λιμάνι τῆς χώρας μᾶς περίμεναν συγγενεῖς τῆς Γερόντισσας τῆς Μονῆς στήν ὁποία θά γινόταν καί ἡ εὐχαριστήριος Θεία Λειτουργία, τῆς Βασιλικῆς καί τοῦ Συζύγου της Δημήτρη στήν Παναγία μας, γιά τή διάσωσή της.

Τό Μοναστήρι

Ἡ Μονή Εὐαγγελιστρίας Ἀκρωτηριανῆς Σερίφου βρίσκεται κοντά στό χωριό Μεγάλο Λιβάδι, χτισμένη πάνω στό βουνό τοῦ ἀκρωτηρίου καί κοντά στή σπηλιά τοῦ Κύκλωπα Πολύφημου, ὅπως λέει ἡ τοπική παράδοση τοῦ νησιοῦ. Ὁ τόπος εἶναι πραγματικά ἀπαράκλητος. Τόν δέρνουν ἀλύπητα οἱ ἀγέρηδες, ὅπως φαίνεται ἀπό τό μοναδικό πεῦκο πού βρίσκεται μέσα στή Μονή, τό ὁποῖο ἦταν γυρμένο πλαγιαστά ὡς τή γῆ, προσπαθώντας νά κρατηθεῖ στίς ρίζες του ἀπό τή μανία τοῦ ἀνέμου.

Ἡ μέρα ἐκείνη ἦταν πολύ ἥσυχη καί ἱλαρή. Βρισκόμαστε ἤδη στήν καρδιά τοῦ Καλοκαιριοῦ καί ἡ ζέστη εἶναι ἀρκετή. Ἐπάνω στήν κορυφή τῆς πλαγιᾶς πού σχηματίζει τό ἀκρωτήρι σέ τόπο ἀσκητικό καί ἔρημο, χωρίς δένδρα ἤ χαμηλή βλάστηση, παρά μόνο μέ κιτρινισμένα χόρτα καί γυμνό ἔδαφος, δέσποζε τό ταπεινό Μοναστηράκι τῆς Εὐαγγελίστριας μέ χαμηλά οἰκοδομήματα φθαρμένα καί δοκιμασμένα ἀπό τό χρόνο καί τίς σκληρές καιρικές συνθῆκες. Δύσκολα μπορεῖ νά ζήσει ἄνθρωπος ἐκεῖ πάνω καί μάλιστα μόνος του, ὅπως ζεῖ ἡ Γερόντισσα Ἀνθοδόχη. Στόν τόπο αὐτό, πρίν χτιστεῖ τό Μοναστήρι, βρισκόταν τό μεγάλο ἁλώνι ὅπου οἱ Σερφιανοί ἁλώνιζαν τά κριθάρια καί τή βρώμη τους.

Μπαίνοντας ἀπό τήν κυρία καί μοναδική εἴσοδό του, εἴδαμε μπροστά μας τόν Ναό, τό Καθολικό ὅπως λένε στό Ἅγιον Ὄρος. Ἦταν ἕνας Ναός ὄμορφα φτιαγμένος παρόλη τή λιτότητα τοῦ οἰκοδομήματος, μέ τροῦλο καί ρυθμό ἰδιορρύθμως βυζαντινό. Ἦταν ἀποτυπωμένη ἐπάνω του ἡ βιάση μέ τήν ὁποία χτίστηκε, ἀφοῦ ὅλες οἱ Ἀρχές τοῦ τόπου βάλθηκαν νά ἐμποδίσουν τήν ἀνοικοδόμησή του, ἐπειδή χτίστηκε χωρίς ἄδεια, λόγῳ τῶν διωγμῶν πού ὑφίσταντο οἱ Παλαιοημερολογῖτες, οἱ Ὀρθόδοξοι τῆς πατρίδας μας πού δέν δέχθηκαν νά ἀκολουθήσουν τήν Καινοτομία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου καί παρέμειναν πιστοί στό πατροπαράδοτο Ἑορτολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Βρήκαμε ἐκεῖ πολλούς προσκυνητές, νέα παιδιά μέ τίς συζύγους τους, συνάδελφους τῆς Βασιλικῆς, ἀξιωματικοὺς τοῦ στρατοῦ οἱ ὁποῖοι ἦλθαν νά συνεορτάσουν μαζί της τό μεγάλο θαῦμα τῆς διασώσεώς της. Ἡ ἀτμόσφαιρα ἦταν ἑορταστική καί χαρούμενη. Στέκονταν ὄρθιοι παρέες - παρέες καί συζητοῦσαν μεταξύ τους εὐδιάθετοι. Οἱ συνοδοί μας μᾶς σύστησαν στήν Ἡγουμένη τῆς Μονῆς, τή Γερόντισσα Ἀνθοδόχη, μιά λεπτοκαμωμένη Μοναχή ἑξήντα περίπου ἐτῶν, ἔξυπνη γυναίκα, εὐκίνητη καί μέ χαριτωμένο λόγο.

Μᾶς περίμεναν μέ ἰδιαίτερη χαρά καί λόγῳ τῆς ἑορτῆς διασώσεως τῆς πνευματικῆς της κόρης, ἀλλά καί διότι στό Μοναστήρι γίνονται λίγες Λειτουργίες μέσα στό χρόνο, ὅταν μποροῦν καί βρίσκουν εὔκαιρο Ἱερέα νά ἔλθει ἀπό τήν Ἀθήνα νά τούς λειτουργήσει. Στήν τωρινή ὅμως ἑορτή, ἐξαιτίας τοῦ σπουδαίου γεγονότος, θά παρευρισκόταν καί Ἐπίσκοπος νά λειτουργήσει μέ τόν Ἱερέα, τὸν Ἱερομ. Ἀθανάσιο Τζεννῆ, πού τούς ἐξυπηρετεῖ τά τελευταῖα χρόνια. Φυσικά, ὅπως εἶναι εὐνόητο, στό Μοναστήρι προσκαλοῦνται νά λειτουργήσουν μόνον Ἱερεῖς τοῦ Πατρώου Ἡμερολογίου, ὅπως ἦταν ἐξαρχῆς καί ἐπιθυμία τῆς Παναγίας μας. 

Προσκυνήσαμε στό Ναό τίς θαυματουργές Εἰκόνες τῆς Παναγίας Ἀκρωτηριανῆς Θεραπεύτριας Σερίφου, τῆς Παναγίας Εὐαγγελίστριας καί τῆς Παναγίας Μεταλλωρυχείτισσας. Κατά τή διάρκεια τοῦ κεράσματος ἡ Γερόντισσα μέ μεγάλη χαρά καί ἐνθουσιασμό μᾶς ἀφηγήθηκε μέ κάθε λεπτομέρεια τά καθέκαστα τῆς θαυμαστῆς διασώσεως τῆς πνευματικῆς της κόρης.

Ὁ πνευματικός τους σύνδεσμος

Ἡ Ἀρχιλοχίας Βασιλική Πλεξίδα καί ὁ σύζυγός της Δημήτρης εἶχαν συνδεθεῖ πνευματικά μέ τό Μοναστήρι καί τήν Γερόντισσα Ἀνθοδόχη, πρό διετίας περίπου, ὅταν στίς διακοπές τους στή Σέριφο ἐπισκέφθηκαν τό Μοναστήρι. Ἀναπτύχθηκε μεταξύ τους ἕνας στενός πνευματικός σύνδεσμος καί ἡ Γερόντισσα καθοδηγοῦσε τά νέα παιδιά στήν πνευματική τους ζωή. Ἡ μεγάλη ἀγάπη τῆς Γερόντισσας στήν Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας, γιά τή ζωντανή παρουσία Της καί τά πολλά καί μεγάλα θαύματα πού εἶδε στή ζωή της ὡς παιδί, ἀλλά καί τώρα ὡς Ἡγουμένη, μεταδόθηκε καί στά πνευματικά της παιδιά καί ἀπό τότε εἶχαν πάντοτε τή σκέψη καί τήν ἐλπίδα τους γιά κάθε δυσκολία τῆς ζωῆς τους στήν Παναγία, τό Μοναστήρι καί τήν Ἡγουμένη του. Τήν ἐπισκέπτονταν δυό-τρεῖς φορές τό χρόνο, ὅταν εἶχαν ἄδεια ἀπό τήν ὑπηρεσία τους, καί ἔμεναν στό Μοναστήρι γιά λίγες ἡμέρες. Δέν ἦταν ὅμως οἱ μόνοι. Καί ἄλλοι συνάδελφοί τους συνδέονταν πνευματικά μέ τό Μοναστήρι καί μάλιστα ἐκεῖνοι ἔγιναν ἀφορμή νά συνδεθοῦν καί τοῦτοι μέ τή Μονή.

Τό θαυμαστό γεγονός τῆς πνευματικῆς της κόρης ἦταν ζωηρά ἐντυπωμένο στή μνήμη τῆς Γερόντισσας καί τό διηγοῦνταν μέ κάθε λεπτομέρεια. Ἐξάλλου τέτοια γεγονότα ἀποτελοῦν τιμή καί δόξα ὄχι μόνον γιά τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας, ἀλλά καί γιά τό Μοναστήρι Της καί τούς πιστούς ὑπηρέτες Της.

Τό ἱστορικό τοῦ θαύματος

Τό ἱστορικό τοῦ θαύματος ξεκινάει λίγο πρίν τίς δεκαεννέα Ἀπριλίου. Ἡ Βασιλική, ἡ πνευματική της κόρη, τηλεφωνεῖ τή Γερόντισσα καί τήν παρακαλεῖ νά ἀνάψει ἕνα κερί στήν Παναγία καί νά προσευχηθεῖ γιά κείνη καί τό ὑπόλοιπο πλήρωμα, διότι ἦταν προγραμματισμένο ἀπό τή μονάδα της νά πραγματοποιηθεῖ πτήση περιπολίας μέ τό ἑλικόπτερο, τύπου «Χιούι» στίς δεκαεννέα Ἀπριλίου. Ἐκείνη τῆς τό ὑποσχέθηκε καί ἀποβραδής πῆγε ἄναψε κεράκια, τά κανδήλια τῆς Ἐκκλησίας καί προσευχήθηκε στήν Παναγία μας γιά ὅλο τό πλήρωμα τοῦ ἑλικοπτέρου.

Τό πρωί στίς ἐννέα παρά δέκα, μετά τήν πρωινή της προσευχή, εἶχε κατέβει στήν κουζίνα νά ψήσει καφέ. Τή στιγμή ἐκείνη χτύπησε τό τηλέφωνο. «Κάποιος πονεμένος θά εἶναι», εἶπε μέ τό λογισμό της, γιατί τέτοιοι ἀναγκεμένοι ἄνθρωποι συνηθίζουν νά τῆς τηλεφωνοῦν. Ἀφήνει τόν καφέ καί πηγαίνει ἐπάνω νά σηκώσει τό τηλέφωνο. Στήν ἄλλη ἄκρη τῆς γραμμῆς ἀναγνώρισε τό πνευματικό της τέκνο τόν Δημήτρη τόν σύζυγο τῆς Βασιλικῆς. Ἦταν πολύ ταραγμένος καί μέσα σέ λυγμούς τῆς εἶπε ὅτι τό ἑλικόπτερο, μέ τό ὁποῖο ἔκανε τήν πτήση περιπολίας ἡ Βασιλική, χάθηκε ἀπό τό ραντάρ καί δέν μποροῦν νά τούς βροῦν. Στήν ἀρχή δέν μποροῦσε νά καταλάβει τί τῆς ἔλεγε, γιατί ἦταν ταραγμένος καί τά λόγια του ἐναλλάσσονταν μέ τά κλάματα. «Δέν πῆγε τό μυαλό μου εὐθύς ἐξαρχῆς στό ἑλικόπτερο μᾶς ἀφηγήθηκε ἡ Γερόντισσα, γιατί ἤξερα ὅτι θά πετοῦσαν τό βράδυ καί ἤδη εἶχε ξημερώσει». Οἱ πτήσεις δέν κρατοῦν περισσότερο ἀπό δύο μέ τρεῖς ὧρες τό πολύ. Ὁ Δημήτρης τῆς ἐξήγησε ὅτι ἡ προγραμματισμένη πτήση ἄλλαξε. Τό τηλεφώνημα ἔγινε στίς 18 Ἀπριλίου βράδυ, διότι ἡ πτήση θά ξεκινοῦσε τήν ἑπομένη ἡμέρα στίς 07.10 τό πρωΐ.

Στίς 07.20 σηκώθηκε τό ἑλικόπτερο ἀπό τή μονάδα, παίρνοντας καί ἀπό τή Λάρισα ἀκόμη δύο ἄτυχους ὑψηλόβαθμους ἀξιωματικούς. Στό σύνολο ἦταν πέντε. Δύο πιλότοι, οἱ δύο ἀξιωματικοί καί ἡ Βασιλική ὡς μηχανικός τοῦ ἑλικοπτέρου. Τό ἑλικόπτερο ἔπρεπε νά φθάσει στόν προορισμό του στίς 08.10. Στίς 08.50 χτύπησε τό τηλέφωνο. Ἡ Μαρία, κουμπάρα τοῦ Δημήτρη καί τῆς Βασιλικῆς, ἡ ὁποία ἐργάζεται μαζί μέ τήν Βασιλική, τηλεφώνησε στόν Δημήτρη γιά νά τόν ἐνημερώσει ὅτι ἔχουν χάσει τήν ἐπαφή μέ τό ἑλικόπτερο καί νά τηλεφωνήσει στήν Γερόντισσα νά ἀνάψει ἕνα κερί καί νά προσευχηθεῖ.

Ἡ συμπαράσταση τῆς Γερόντισσας

Ὅταν ἡ Γερόντισσα ἄκουσε τά καθέκαστα ταράχθηκε κι ἐκείνη κι ἔκλαψε. Δέν τό ἔδειξε ὅμως. Τότε αὐθόρμητα, ὅπως τῆς ἦρθε ἀπό μέσα της, «γιατί ἐμεῖς βαδίζουμε μέ τήν πίστη» εἶπε, τοῦ Δημήτρη. «Παιδί μου, μή φοβᾶσαι. Ἡρέμησε καί ἄκουσε τί θά σοῦ πῶ. Πρῶτα – πρῶτα ἔχε τήν πίστη σου στό Θεό. Σέ βεβαιώνω, ὄχι ἐνενήντα ἐννέα τῆς ἑκατό, ἀλλά ἑκατό τῆς ἑκατό, ὅτι ἡ Βασιλική ζεῖ. Ὅ,τι καί νά ἔχει γίνει μέ τό ἑλικόπτερο ἡ Βασιλική θά ζεῖ. Τό λέγω αὐτό μετά βεβαιότητος, διότι γνωρίζω τήν πίστη σας καί τήν πίστη τῆς Βασιλικῆς. Πρίν πετάξουν μέ πῆρε τηλέφωνο νά προσευχηθῶ στήν Παναγία μας καί γι’ αὐτό τό λόγο εἶμαι βέβαιη ὅτι θά τήν κάλεσε τήν Παναγία καί θά εἶναι καλά. Κανονικά τήν Βασιλική θά τήν φέρουν πίσω ζωντανή καί θά ‘χεις νέα της σέ δύο ὧρες ἀπό τώρα καί πρίν βασιλέψει ὁ ἥλιος».

Ἀκούγαμε ἄφωνοι καί συγκλονισμένοι νά περιγράφονται τά γεγονότα ζωντανά καί ζωηρά ἀπό τή Γερόντισσα. Νομίζαμε ὅτι τό θαῦμα ὅπως τό διαβάσαμε μεγαλοποιήθηκε ἀπό στόμα σέ στόμα. Τώρα ὅμως διαπιστώναμε ὅτι ὄχι μόνον δέν μεγαλοποιήθηκε, ἀλλά καί μεταφέρθηκε ὑποδεέστερο σέ σχέση μέ τήν πραγματικότητα. Εἶναι μερικά πράγματα, πού πράγματι ὑπερβαίνουν τήν περιγραφή μας, ὅπως λέγει καί ἡ Ἁγία Γραφή περί τῆς βασίλισσας τοῦ Σαβᾶ γιά τόν Σολομῶντα: «οὐκ ἐπίστευσα τοῖς λόγοις, ἕως οὗ ἦλθον καὶ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἀπηγγέλη μοι ἥμισυ τοῦ πλήθους τῆς σοφίας σου, προσέθηκας ἐπὶ τὴν ἀκοήν, ἣν ἤκουσα».

Πῶς βρέθηκε τό ἑλικόπτερο

Τήν ὑπόλοιπη διήγηση τήν ἀκούσαμε ἀπό τήν ἴδια τή Βασιλική, ἡ ὁποία μόλις εἶχε φθάσει στό Μοναστήρι μαζί μέ τό σύζυγό της καί τούς γονεῖς της. Ἡ Γερόντισσα ἔκανε μεγάλες χαρές πού τήν εἶδε: «Καλῶς τό κορίτσι μας! Καλῶς τή Βασιλικούλα!».

Βλέπαμε μία νέα κοπέλα εἴκοσι ἕξι ἐτῶν, ψηλή, λεπτή, κάπως καταπονημένη καί φορώντας «κηδεμόνα» στό λαιμό της, πού τῆς τόν εἶχαν φορέσει οἱ γιατροί καί τόν εἶχε ἐπάνω της τρεῖς περίπου μῆνες. Μιά κοπέλα ἥσυχη καί εἰρηνική. Δέχθηκε εὐχαρίστως νά μᾶς ἀφηγηθεῖ τό θαῦμα τῆς διασώσεώς της καί πρόσθεσε πώς ἦταν χρέος της νά τό κάνει γιατί τῆς τό ζήτησε ἡ ἴδια ἡ Παναγία, ἡ ὁποία τῆς εἶπε νά διηγεῖται παντοῦ τό θαῦμα γιά νά δυναμώσει ἡ πίστη τῶν χριστιανῶν γι’ αὐτά πού ἔρχονται.

«Ἔλα Βασιλική μου, θέλεις νά διηγηθεῖς τό θαῦμα στό Δεσπότη μας;», τῆς εἶπε ἡ Γερόντισσα. «Φυσικά καί θά τό διηγηθῶ», ἀπάντησε.

Ὅλα ἔγιναν πολύ γρήγορα, εἶπε, μέσα σέ μισή ὥρα ἀπό τότε πού ἀπογειωθήκαμε. Πετούσαμε κοντά στό Σαραντάπορο. Ἐπειδή ἔκανα διάφορες ἐργασίες ὡς μηχανικός μέσα στό ἑλικόπτερο δέν ἔβλεπα τόν καιρό ἔξω. Κάποια στιγμή σήκωσα τό κεφάλι μου καί βλέπω ὅτι πετούσαμε μέσα σέ μιά χαράδρα καί ἕνα σύννεφο ὁμίχλης μᾶς σκέπασε. Μέχρι νά συνειδητοποιήσω ποῦ ἤμασταν, ἀκούω ἕναν δυνατό κρότο. Ἔνιωσα ἕνα πολύ δυνατό τράνταγμα καί τό σῶμα μου μετακινήθηκε μέ ὁρμή μπροστά καί χτυποῦσε ὁπουδήποτε. «Παναγία μου, φώναξα, σῶσε με!». Εἶχα ὅλα τά «ὅπλα» μαζί μου. Τήν «ἀσπίδα» μου. Τό ἅγιο Τετραυάγγελο, τήν εἰκονίτσα τῆς Παναγίας, τό λαδάκι της, τόν Ἁγιασμό τῆς Ναζαρέτ καί τήν εἰκόνα τῆς Γεροντίσσης Ἀνθούσας, ὅλα. Ἀμέσως βλέπω τήν Παναγία ὁλοζώντανη μέ τόν κόκκινο μανδύα της, τά χρυσᾶ κεντήματα καί τό χρυσό στεφάνι στό κεφάλι της. Ἦταν πανέμορφη. Τό Πρόσωπό Της ἔλαμπε καί εἶχε λευκή ἐπιδερμίδα. Ὅλο τό ἑλικόπτερο εὐωδίασε μέ τή θεία χάρη Της. Ἤμουν στό κάθισμα. Μέ ἀγκαλιάζει μαζί μ’ αὐτό καί νιώθω νά μέ «ξεσηκώνει». Τήν ἔνιωσα ἔντονα αὐτή τήν ἐξύψωση. Ξερρίζωσε τό κάθισμα μαζί μέ τό πάτωμα καί μέ βγάζει ἀπό τό ἑλικόπτερο, χωρίς νά μπορῶ νά τό ἐξηγήσω πῶς. Σάν νά ἔκανε «ἐγχείρηση» στή λαμαρίνα καί μέ ἔβγαλε. Τό πῶς δέν τό γνωρίζω. Ἡ Παναγία ξέρει. Μέ ἔβγαλε καί μέ ἀκούμπησε πάνω σ’ ἕνα θάμνο πίσω καί ἀριστερά ἀπό τό χῶρο ὅπου διαδραματιζόταν τό ἀτύχημα. Διάφορα ἀντικείμενα, θραύσματα καί ἐξαρτήματα τοῦ ἑλικοπτέρου πεταγόντουσαν καί βρέθηκαν στή δεξιά πλευρά τοῦ χώρου τοῦ ἀτυχήματος. Ἡ Παναγία ἤθελε νά μέ προφυλάξει ἀπό τραυματισμό γι’ αὐτό καί μέ τοποθέτησε ἀριστερά γιά νά εἶμαι ἀσφαλής καί μάλιστα μέ ἐλαφρῶς γυρισμένη τήν πλάτη πρός τό σκηνικό, γιά νά μήν δῶ τίς φρικτές εἰκόνες τῶν συναδέλφων μου καί τῆς συντριβῆς τοῦ ἑλικοπτέρου. Ἤμουν τόσο σοκαρισμένη πού ἄν εἶχα κι αὐτές τίς εἰκόνες μέσα μου δέν θά μποροῦσα νά συνέλθω. 

Τό ἑλικόπτερο μετά τό χτύπημα στό λόφο ἔπεσε ἐπάνω στόν πυλῶνα ὑψηλῆς τάσης τῆς ΔΕΗ καί τό στροφεῖο τόν ἔκοψε σέ φέτες. Ταυτόχρονα, κόπηκαν καί τά καλώδια. Τό θαυμαστό καί ἀπίστευτο συνάμα εἶναι πώς τά καλώδια δέν ἔπεσαν στό ἔδαφος, ἀλλά ἔμεναν στόν ἀέρα σάν κάποιο ἀόρατο χέρι νά τά κρατοῦσε, γιά νά μήν πέσουν στό ἔδαφος. Ἄν τά καλώδια ἔπεφταν στό ἔδαφος, θά ἅρπαζαν φωτιά τά ντεπόζιτα τῆς κηροζίνης καί θά καιγόταν ὁλόκληρος ὁ τόπος, ὁλόκληρη ἡ Ἐλασσόνα καί φυσικά κι ἐγώ μαζί πού ἤμουν ἀπό κάτω. Τό ἑλικόπτερο συνέχισε νά ἀνατρέπεται καί στή συνέχεια κύλησε στήν πλαγιά. Ἡ διάσωσή μου ἔγινε ἀμέσως μετά τό πρῶτο χτύπημα.

Τά πράγματά μου παραδόξως βρέθηκαν ὅλα δίπλα μου. Ἡ τσάντα, τό κινητό μου τηλέφωνο -τό ὁποῖο δέν εἶχε πάθει τίποτα ὅπως καί τῶν ὑπολοίπων πού χτυποῦσαν ἀσταμάτητα- καί μιά εἰκονίτσα τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία βρέθηκε ἀκουμπισμένη πάνω μου. Μέ ρωτοῦσαν ἄν εἶχα βάλει ἐγώ τήν Εἰκόνα ἐπάνω μου, ἀλλά δέν θυμᾶμαι νά ἔκανα κάτι τέτοιο. Εἶχα πάντα μιά εἰκονίτσα τῆς Παναγίας στήν τσέπη τῆς φόρμας πτήσεώς μου, ἀλλά ὅλα τά ἑλικόπτερα ἔχουν τήν Εἰκόνα Της μπροστά στό πιλοτήριο. Λογικά αὐτή ἡ Εἰκόνα βρέθηκε πάνω μου. Τό πῶς δέν γνωρίζω.

Ὁ ὑπάλληλος τῆς ΔΕΗ

Ἤμουν σοκαρισμένη καί φοβισμένη. Ἡ Παναγία μέ εἶχε στήν ἀγκαλιά Της. Μέ κούρνιαζε καί μοῦ ἔκανε συντροφιά γιά δύο ὁλόκληρες ὧρες, ὅπου καί συνομιλούσαμε. Μέ γέμισε μέ γαλήνη καί ἠρεμία, σά νά μέ εἶχε μεταφέρει σέ ἕναν ἄλλο κόσμο. Μοῦ μιλοῦσε χαμηλόφωνα καί μέ μία γλυκύτητα. Τό μέρος ἦταν δύσβατο καί δύσκολα θά τό ἐντόπιζαν. «Σώπα κόρη μου, μοῦ εἶπε, μή φοβᾶσαι, εἶμαι ἐγώ ἐδῶ μαζί σου. Θά σέ βροῦν. Ἔρχεται ἄνθρωπος γιά σένα». Πράγματι, σέ λίγο φαίνεται νά ἔρχεται ἕνας ὑπάλληλος τῆς ΔΕΗ, ὁ ὁποῖος ἦταν σταλμένος ἀπό τήν ὑπηρεσία του νά δεῖ γιατί ἔγινε ἡ διακοπή τοῦ ρεύματος.

Τά γύρω χωριά μέ τό πού ἔγινε ἡ διακοπή τοῦ ρεύματος, τηλεφωνοῦσαν στή ΔΕΗ καί παραπονιόντουσαν. Ἔτσι ψάχνοντας νά βροῦν τή βλάβη, ἔφτασαν ὥς ἐκεῖ πού ἔπεσε τό ἑλικόπτερο. Ἦταν σταλμένοι ἀπό τήν Παναγία. Μέ τό πού χάθηκε τό σῆμα ἀπό τά ραντάρ σηκώθηκαν ἄλλα ἑλικόπτερα προκειμένου νά μᾶς ἐντοπίσουν, ἀλλά ἦταν ἀδύνατον. Ἡ Παναγία ὁδήγησε τό στροφεῖο τοῦ ἑλικοπτέρου στήν κολόνα τῆς ΔΕΗ, ὥστε νά γίνει ἡ διακοπή τοῦ ρεύματος. Ὁ ὑπάλληλος, ὅπως ἔμαθα ἀργότερα, μέ τό πού ἔφθασε κοντά καί μέ εἶδε, ἔνιωσε ἕνα δέος καί ἀσυναίσθητα ἔκανε τό σταυρό του. Αἰσθάνθηκε μιά οὐράνια Παρουσία, μοῦ εἶπε, καί ἔνιωσε δέος. Δέν ἤξερε τί νά κάνει καί πῶς νά μέ βοηθήσει. Τότε ἡ Παναγία τόν δυνάμωσε καί ἦρθε κοντά μου. Ἐκείνη τήν ὥρα χτύπησε πάλι τό τηλέφωνό μου, τό ὁποῖο δέν εἶχε σταματήσει νά χτυπάει. Ἐγώ, φυσικά, ἤμουν σέ τέτοια κατάσταση πού ἦταν ἀδιανόητο νά τό σηκώσω. Τό παράδοξο εἶναι ὅτι κανένα τηλέφωνο δέν ἔπαθε τίποτα καί ὅλα χτυποῦσαν. Τό σήκωσε ὁ ὑπάλληλος καί στήν ἄλλη ἄκρη τῆς γραμμῆς ἦταν ὁ κουμπάρος μου, ὁ Λοχαγός Ἀναγνώστου Ἀστέριος. Ἐκεῖνος ἔπαιρνε ἀσταμάτητα. Μόλις ἡ σύζυγός του, ἡ Μαρία μέ μιά φίλη της, τή Σπυριδούλα, εἶχαν βγεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία ὅπου κάνανε Παράκληση γιά μένα. Τότε λέει ὁ κουμπάρος μου: «Διακόσες φορές πῆρα. Τί πειράζει νά πάρω ἄλλη μία;». Πῆρε, καί τό σήκωσε ὁ ὑπάλληλος, ὅπως εἶπα. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε ὅτι εἶμαι καλά καί ὅτι βρίσκομαι ἕνα χιλιόμετρο ἔξω ἀπό τό Σαραντάπορο. Εἰδοποίησαν τό Ἀρχηγεῖο καί ἔστειλαν ἕνα ἑλικόπτερο τύπου Πούμα καί μέ πῆρε.

Στό νοσοκομεῖο

Μέ πῆγαν κατευθείαν στή Θεσσαλονίκη στό 424 Γ.Σ.Ν.Ε. Στρατιωτικό Νοσοκομεῖο. Τά χτυπήματα καί τά κατάγματα ἦταν πολλά, ἀλλά ὅλα ἐπιφανειακά. Εἶχα ἕνα σοβαρό κάταγμα σέ τέσσερις σπονδύλους στήν σπονδυλική στήλη, ὁριακό μέ τόν νοτιαῖο μυελό τῶν ὀστῶν, ἀπό τό ὁποῖο θά μποροῦσα νά ἤμουν παράλυτη. Ἀλλά ἡ Παναγία δέν τό ἐπέτρεψε. Ἄλλα σοβαρά κατάγματα εἶχα στό στέρνο, τό ὁποῖο ἦταν κρίσιμο γιά τήν καρδιά μου. Στό ἀριστερό ζυγωματικό, θλάση στήν περόνη τοῦ δεξιοῦ ποδιοῦ. Τό σαγόνι μέ τή μύτη μου κρεμόντουσαν σάν σταλακτίτες. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, μέ τό κρανίο νά ἔχει πεταχτεῖ πρός τά ἔξω, ξεκολλώντας τό τριχωτό τῆς κεφαλῆς. Δέν πειράχθηκε ὅμως κανένα ἀπό τά ἐσωτερικά μου ὄργανα οὔτε κάποιο νεῦρο, οὔτε καί ὁ ἐγκέφαλος. Πολλαπλᾶ τά θαύματα τῆς Παναγίας μας!

Τή δεύτερη ἡμέρα στό προσκέφαλό μου ἐμφανίσθηκε πάλι ἡ Παναγία καί μοῦ εἶπε νά μήν ἀνησυχῶ καί ὅτι εἶναι Ἐκείνη μαζί μου καί μοῦ πῆρε ὅλους τούς πόνους. Οἱ γιατροί δέν πίστευαν στά μάτια τους. Ὅταν εἶδαν τό πόσα χτυπήματα εἶχαν οἱ συνάδελφοί μου, δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν ὅτι ἐγώ δέν ἔχω πάθει τίποτα. Εἶχα χτυπήματα καί πολύ σοβαρά μάλιστα καί κρίσιμα γιά τή ζωή μου, ἀλλά ἦταν ὅλα ἐπιφανειακά καί ὁριακά. Μοῦ ἔκαναν ἀξονική καί μέ ἐξέτασαν δεκαπέντε εἰδικότητες. Ὅλοι ἀποροῦσαν μαζί μου. Δέν μπορεῖ νά συμβαίνει αὐτό, ἔλεγαν. Εἶχαν πεῖ οἱ γιατροί πώς θά κάτσω τέσσερις μῆνες στό νοσοκομεῖο, ἔπειτα εἶπαν γιά δύο μῆνες, ὥσπου τελικά ἔκατσα δυόμιση ἑβδομάδες.

Τώρα εἶμαι πολύ καλύτερα. Φοράω τόν «κηδεμόνα» τρεῖς μῆνες μέρα καί νύχτα κι ὅμως δέν ἔχω δυσανασχετήσει. Ἡ Παναγία μοῦ ἔδωσε δύναμη, κουράγιο καί ὑπομονή καί μοῦ πῆρε τόν πόνο. Ποτέ δέν πόνεσα. Οὔτε στήν ἐντατική, οὔτε στό δωμάτιο τοῦ νοσοκομείου, οὔτε στό σπίτι μου, οὔτε τώρα πονάω. Τόν «κηδεμόνα» τόν φοράω προληπτικά. Τά ὀστᾶ μου θρέφουν γρήγορα. Ὅλα εἶναι ἕνα θαῦμα αὐτό πού ζῶ. Εὐχαριστῶ τήν Παναγία μας γιά ὅλα!

Τό ὅραμα μέ τήν Παναγία στό ἑλικόπτερο ἔχει χαραχθεῖ ἀνεξάλειπτα στή μνήμη μου. Παρ’ ὅτι ἤμουν σοκαρισμένη, τήν πρώτη κιόλας μέρα τῆς ἐπίσκεψης τοῦ συζύγου μου τοῦ Δημήτρη στήν ἐντατική, τοῦ εἶπα ὅτι ἡ Παναγία μας ἦταν μαζί μου καί τοῦ διηγήθηκα τό περιστατικό. Τόν ἄφηναν νά μέ δεῖ μόνο γιά πέντε λεπτά. Δέν χρειαζόταν ὅμως νά ἀνησυχεῖ, γιατί μέ προστάτευε ἡ Παναγία.

Ὅταν ἦρθε τό ἑλικόπτερο διάσωσης νά μέ πάρει μοῦ ἔκοψαν τά κομβοσχοίνια καί τά πέταξαν στό θάμνο. Τά βρῆκε ἕνας συνάδελφός μου, ὁ Ἐμμανουήλ, καί μοῦ τά ἔδωσε. Τά ἔφερα ἐδῶ στό Μοναστήρι γιά ἐπιβεβαίωση τοῦ θαύματος. 

Μεγάλο τό θαῦμα! Πολλαπλό! 

Μοῦ εἶπε ἡ Παναγία νά τό βροντοφωνάζω, νά τό κηρύττω, νά τό ὁμολογῶ, νά δυναμώνει ἡ πίστη τῶν ἀνθρώπων γιά τά ἔσχατα γεγονότα. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο σώθηκα ἐγώ εἶναι ἀνθρωπίνως ἀδύνατον νά συμβεῖ!

Σύντομο ἱστορικό τῆς Μονῆς Εὐαγγελιστρίας Ἀκρωτηριανῆς Σερίφου

Ἡ Ἱερά Μονή Εὐαγγελιστρίας Ἀκρωτηριανῆς Σερίφου χτίστηκε λίγο μετά τό 1970 καί ὅπως συνέβη καί μέ πολλά ἄλλα Μοναστήρια τῆς πατρίδας μας, ἡ Μονή χτίστηκε μέ τήν καθοδήγηση καί ἐπιθυμία τῆς Παναγίας Μητέρας μας. Κτητόρισσα τῆς Μονῆς εἶναι ἡ Γερόντισσα Ἀνθοῦσα, πρώην σύζυγος τοῦ Διοικητοῦ τῆς Ἀστυνομίας Κορωπίου Γεωργίου Καλτεζᾶ, ἡ λεγόμενη Ἀστυνόμισσα, ὅπως τήν ἀποκαλοῦσαν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς.

Ἦταν πολύτεκνη μητέρα καί ἀπό νωρίς κλήθηκε ἀπό τήν Παναγία νά ἀφιερωθεῖ ὁλόψυχα στή ὑπηρεσία τοῦ Θεοῦ. Ἐπέζησε θαυματουργικῶς ἀπό ἀτύχημα ὅταν ἔσπασε τή λεκάνη της καί διαλύθηκε ἡ σπονδυλική της στήλη, μετά ἀπό τήν οὐράνια ἐπέμβαση τῆς Παναγίας μας. Ὅσο προχωροῦσαν τά χρόνια καί μεγάλωναν τά παιδιά της, τόσο περισσότερο καί ἀφοσιωνόταν στόν δύσκολο δρόμο πού τήν κάλεσε ὁ Θεός. Ἀκολουθοῦσε τό Παλαιό Ἡμερολόγιο καί ἐκκλησιάζονταν καί κοινωνοῦσε μόνον σέ Ἐκκλησίες τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ὅταν τά παιδιά της μεγάλωσαν, μέ τήν ἄδεια τοῦ συζύγου της ἄφησε τήν κοσμική ζωή καί ἔγινε Μοναχή. Πρίν ἀκόμη φορέσει τά ράσα, ἔχτισε μέ χίλιους κόπους καί πολλούς διωγμούς ἐκ μέρους τοῦ Νεοημερολογίτη ἐπισκόπου Σύρου, ὁ ὁποῖος τύχαινε νά εἶναι καί στενός συγγενής της, τό μικρό μοναστηράκι στή Σέριφο. Ὅλα αὐτά τά θαυμαστά γεγονότα καί πολλά ἄλλα περιγράφονται στό βιβλίο πού ἐξέδωσε ἡ Μονή μέ τόν τίτλο: «Τά θαύματα τῆς Παναγίας Εὐαγγελιστρίας Ἀκρωτηριανῆς Σερίφου».

Ἡ Σέριφος ἦταν ἡ ἰδιαίτερη πατρίδα της. Ἐκεῖ μεγάλωσε μέ τούς γονεῖς καί τά ἀδέλφια της. Μέ ὑπόδειξη τῆς Παναγίας καί μέ πλῆθος θαυμάτων, πού τήν ἐνίσχυαν στόν ἀγῶνα της, ἔχτισε τό μικρό Μοναστήρι στήν κορυφή τοῦ βουνοῦ πού κατηφόριζε πρός τό ἀκρωτήρι τοῦ Κύκλωπα Πολύφημου, κοντά στή σπηλιά του. Αὐτά μᾶς διασώζει ἡ τοπική παράδοση τῶν Σερφιανῶν. Πλῆθος θαυμάτων τῆς Παναγίας μας ἔγιναν γιά νά ἐπιτευχθεῖ ὄχι μόνον ἡ ἀνοικοδόμηση τῆς Μονῆς, ἀλλά καί ἡ διάσωσή της ἀπό κατεδάφιση, ὅπως ἀποφάσιζαν κατά καιρούς οἱ ἀρχές τοῦ τόπου.

Ἡ Γερόντισσα Ἀνθοῦσα πῆρε τήν μοναχική Κουρά της καί ἐγκαταστάθηκε ὁριστικά στή Μονή της, ἀφοῦ τά παιδιά της μεγάλωσαν καί βρῆκαν τό δρόμο τους. Ὅποιος ἐπισκεφθεῖ τό ταπεινό αὐτό μοναστηράκι, θά δεῖ μέ τά μάτια του τήν πενία καί τή φτώχεια πού τό διακρίνει ὡς πρός τίς οἰκοδομές. Ὅμως ἄν καί ὑστερεῖ ὡς πρός τόν ὑλικό πλοῦτο, διακρίνεται γιά τήν ἄφθονη χάρη πού ἔδωσε ἡ Παναγίας μας στόν Ἱερό αὐτό τόπο καί τήν πληθώρα τῶν θαυμάτων, τά ὁποῖα μαρτυροῦνται ἀπό τό μεγάλο πλῆθος τῶν ἀφιερωμάτων πού εἶναι κρεμασμένα στίς ἱερές της Εἰκόνες ἤ βρίσκονται σέ γυάλινες προθῆκες καί φανερώνουν τήν εὐγνωμοσύνη τῶν πιστῶν, πού βρῆκαν τήν ὁλοζώντανη συμπαράσταση τῆς Παναγίας μας στίς παρακλήσεις τους καί στά προβλήματά τους. Σ’ αὐτό τό Μοναστήρι καί στήν τωρινή της Ἡγουμένη Γερόντισσα Ἀνθοδόχη, κόρη τῆς προηγούμενης Γερόντισσας Ἀνθούσας, ὀφείλεται ἡ διάσωση τῆς Βασιλικῆς Πλεξίδα ἀπό τήν πτώση τοῦ ἑλικοπτέρου στίς 19 Ἀπριλίου τοῦ 2017, στό Σαραντάπορο τῆς Ἐλασσόνας.

Τά Ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Μονῆς ἔγιναν στή δεκαετία τοῦ ὀγδόντα ἀπό τόν τότε Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν κυρό Αὐξέντιο. Σήμερα ἀσκεῖται Τοποτηρητεία τῆς Μητροπόλεως Κυκλάδων τῆς Ἐκκλησίας μας ἀπό τόν Μητροπολίτη Δημητριάδος καί Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Σεβασμιώτατο κ. Φώτιο, ὁ ὁποῖος καί λειτούργησε στή Μονή στίς 30 Ἰουνίου, ἀνήμερα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μέ τό Πάτριο Ἑορτολόγιο, μέ τήν εὐκαιρία τῆς εὐχαριστηρίου Θείας Λειτουργίας τῆς Βασιλικῆς Πλεξίδα γιά τή διάσωσή της.

Ἄφθονα καί ἀνεξάντλητα εἶναι τά θαύματα τῆς Παναγίας μας στόν Ὀρθόδοξο Λαό μας. Κάθε τόπος καί κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδας μαρτυρεῖ τήν θαυμαστή παρουσία Της, γεγονός πού δείχνει τήν ὑπερβάλλουσα ἀγάπη τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ στά πιστά τέκνα Της. Ἀπό τήν ὁλοζώντανη παρουσία Της καί τά ἄπειρα θαύματά Της καί μόνον θά ἔπρεπε ἡ Ἑλλάδα καί ὁ λαός της νά ἤμασταν ὅλοι θερμοί Χριστιανοί καί νά ὑμνολογοῦμε καί δοξάζουμε τόν Θεό καί τήν Παναγία Μητέρα Του. Δέν συμβαίνει ὅμως δυστυχῶς κάτι τέτοιο. Ἡ πατρίδα μας βρίσκεται σέ μεγάλη ἠθική κατάπτωση καί πλῆθος Ἑλλήνων δηλώνουν ἄθεοι. Πάντα ὅμως ἐλπίζουμε, ὅτι θά τούς νικήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί θά βροῦν τόν δρόμο τῆς σωτηρίας τους. 

Τά πιστά Της τέκνα ἄς δυναμώσουμε ἀκόμη περισσότερο τήν πίστη μας σ’ Αὐτήν καί ἄς ἀγωνισθοῦμε συνεπέστερα νά ἀνορθώσουμε τήν πεπτωκυίαν σκηνήν τῆς φύσεώς μας.

Εἴθε ἡ Παναγία μας νά φυλάγει ὅλους καί νά πρεσβεύει γιά τήν σωτηρία μας!

Ζ.Τ.

 Σεπτέμβριος 2017

ΠΗΓΗ: http://www.ecclesiagoc.gr/index.php/nea/1230-diasosi-vasilikis-plexida-2017