Με αφορμή τον ζήλο των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Από ομιλία του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως (+27 Ιουνίου) για τους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο (ΜΠΤ 39, 342v+r & ΜΠΤ 427, 103r):

"Μὴ ἀνέχου ἀκούειν βλασφημεῖσθαι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Κίνησον τὸν θυμόν σου, ἔλεγξον, κατηγόρησον, ὀνείδισον. Ἀκούεις τὸν βλασφημοῦντα τὴν πίστιν τὸν Θεόν, πτύσαι εἰς τὸ πρόσωπόν του. Ἡμεῖς δ᾿ ἄλλως ποιοῦμεν. Ἐάν τι μικρὸν πταίσιμον ἡμῖν γένηται ὅλην μας τὴν ζωὴν οὐ συγχωροῦμεν, ἐὰν δὲ βλασφημεῖται ὁ Θεὸς γελῶμεν. Πῇ οὖν ὁ ζῆλος ὁ χριστιανικός; Ὤχετο".

(μετάφραση: "Μην ανέχεσαι να ακούς να βλασφημείται το όνομα του Θεού. Κίνησε τον θυμό σου, έλεγξε, κατηγόρησε, ονείδισε. Ακούς αυτόν που βλασφημεί την πίστη, τον Θεό; Φτύσε στο πρόσωπό του. Εμείς αλλιώς κάνουμε. Εάν μας συμβεί από κάποιον ένα μικρό πταίσμα όλη μας την ζωή δεν συγχωρούμε, αλλά αν βλασφημείται ο Θεός γελάμε. Που είναι λοιπόν ο ζήλος ο χριστιανικός; Έφυγε").