H παρακάτω αληθινή ιστορία πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό του π. Peter Gillquist "Again" στο τεύχος Σεπτεμβρίου 1987. Την διηγείται ένας αυτόπτης μάρτυρας, ο προτεστάντης πάστορας Richard Wurmbrand (+2001) που πέρασε πολλά χρόνια στις κομμουνιστικές φυλακές της Ρουμανίας.
«Όταν ήμουν στη φυλακή, αρρώστησα πολύ, πάρα πολύ. Είχα φυματίωση σε όλη την επιφάνεια και των δύο πνευμόνων και τέσσερις σπόνδυλοι προσβλήθηκαν από αυτήν. Είχα επίσης εντερική φυματίωση, διαβήτη, καρδιακή ανεπάρκεια, ίκτερο και άλλες ασθένειες που δεν μπορώ καν να θυμηθώ. Ήμουν κοντά στον θάνατο.
Στα δεξιά μου ήταν ένας ιερέας με το όνομα Iscu [σημ. Γεράσιμος Iscu]. Ήταν ηγούμενος ενός μοναστηριού. Αυτός ο άντρας, ίσως στα σαράντα του, είχε βασανιστεί τόσο πολύ που ήταν επίσης ετοιμοθάνατος. Το πρόσωπό του όμως ήταν γαλήνιο. Μιλούσε για την ελπίδα του στον ουρανό, για την αγάπη του για τον Χριστό, για την πίστη του. Ακτινοβολούσε χαρά.
Στα αριστερά μου ήταν ο κομμουνιστής βασανιστής που είχε βασανίσει σχεδόν μέχρι θανάτου αυτόν τον ιερέα. Τον είχαν συλλάβει οι ίδιοι οι σύντροφοί του. Μη πιστεύετε τις εφημερίδες όταν λένε ότι οι κομμουνιστές μισούν μόνο τους Χριστιανούς ή τους Εβραίους - δεν είναι αλήθεια. Απλώς μισούν. Μισούν τους πάντες. Μισούν τους Εβραίους, μισούν τους Χριστιανούς, μισούν τους αντισημίτες, μισούν τους αντιχριστιανούς, μισούν τους πάντες. Ο ένας κομμουνιστής μισεί τον άλλο κομμουνιστή. Μαλώνουν μεταξύ τους και όταν μαλώνει ο ένας κομμουνιστής με τον άλλον, τον άλλον τον βάζουν φυλακή και τον βασανίζουν σαν χριστιανό και τον χτυπούν.
Και έτσι συνέβη ο κομμουνιστής βασανιστής, που είχε βασανίσει αυτόν τον ιερέα σχεδόν μέχρι θανάτου, να έχει και ο ίδιος βασανιστεί σχεδόν μέχρι θανάτου από τους συντρόφους του. Και πέθαινε δίπλα μου. Η ψυχή του ήταν σε αγωνία.
Κατά τη διάρκεια της νύχτας με ξυπνούσε λέγοντας: «Πάστορα, σε παρακαλώ προσευχήσου για μένα. Δεν μπορώ να πεθάνω, έχω διαπράξει τόσο τρομερά εγκλήματα».
Τότε είδα ένα θαύμα. Είδα τον καταπονημένο ιερέα να καλεί άλλους δύο κρατούμενους. Και στηριζόμενος στους ώμους τους, αργά αργά πέρασε από το κρεβάτι μου, κάθισε στο κρεβάτι αυτού του δολοφόνου και του χάιδεψε το κεφάλι - δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη χειρονομία. Είδα έναν δολοφονημένο να χαϊδεύει τον δολοφόνο του! Αυτό είναι αγάπη - είχε ένα χάδι για αυτόν.
Ο ιερέας είπε στον άντρα: «Είσαι νέος. δεν ήξερες τι έκανες. Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά». Δεν είπε όμως μόνο τα λόγια. Μπορείτε να πείτε «αγάπη» και να είναι απλώς μια λέξη με πέντε γράμματα. Αλλά αγαπούσε πραγματικά. «Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά».
Έπειτα συνέχισε: «Αν εγώ που είμαι αμαρτωλός μπορώ να σε αγαπήσω τόσο πολύ, σκέψου τον Χριστό, που είναι η Ενσαρκωμένη Αγάπη, πόσο πολύ σε αγαπά! Και όλοι οι Χριστιανοί που βασανίσατε, να ξέρετε ότι σας συγχωρούν, σας αγαπούν και σας αγαπά ο Χριστός. Εύχεται να σωθείς πολύ περισσότερο από όσο εσύ επιθυμείς να σωθείς. Αναρωτιέσαι αν μπορούν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σου. Θέλει να συγχωρήσει τις αμαρτίες σας περισσότερο από όσο εσείς επιθυμείτε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας. Επιθυμεί να είστε μαζί Του στον ουρανό πολύ περισσότερο από όσο εσείς επιθυμείτε να είστε στον παράδεισο μαζί Του. Είναι η Αγάπη. Χρειάζεται μόνο να στραφείς σε Αυτόν και να μετανοήσεις».
Σε αυτό το κελί της φυλακής, που δεν υπήρχε δυνατότητα ιδιωτικότητας, άκουσα την εξομολόγηση του δολοφόνου στον δολοφονημένο. Η ζωή είναι πιο συναρπαστική από ένα μυθιστόρημα - κανένας μυθιστοριογράφος δεν έχει γράψει ποτέ κάτι τέτοιο. Ο δολοφονημένος - έτοιμος να πεθάνει - έλαβε την εξομολόγηση του δολοφόνου. Ο δολοφονημένος έδωσε την άφεση στον δολοφόνο του.
Προσευχήθηκαν μαζί, αγκάλιασαν ο ένας τον άλλον και ο ιερέας γύρισε στο κρεβάτι του. Και οι δύο άνδρες πέθαναν το ίδιο βράδυ. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων [σημ. του 1951]. Αλλά δεν ήταν μια παραμονή Χριστουγέννων που απλά θυμηθήκαμε ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν μια παραμονή Χριστουγέννων κατά την οποία ο Ιησούς γεννήθηκε στην καρδιά ενός κομμουνιστή δολοφόνου.
Αυτά είναι πράγματα που έχω δει με τα μάτια μου».
Richard Wurmbrand
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου