Εάν οι Ποιμένες της Εκκλησίας δεν αναλάβουν φρόνημα γενναίον Ορθόδοξον, ως οι Άγιοι Πατέρες και εκδιώξουν μακράν της Εκκλησίας τους νεωτεριστάς, καινοτόμους, μοντερνιστάς, καρναβαλιστάς, γυναικοπροσώπους, καταφρονητάς των Αποστολικών και Πατρικών Παραδόσεων και τους αφήση ελευθέρους, τότε φόβος υπάρχει μήπως οι νεωτερισταί, καρναβαλισταί, εισαγάγουν και εντός Εκκλησίας τον καρνάβαλον, εισάγουν και γυναίκας λειτουργούς των Μυστηρίων, ως ήρχισαν εις την Ευρώπην.
(Αρχιμ. Φιλοθέου Ζερβάκου, Το νέον παπικόν ημερολόγιον και οι καρποί αυτού, Θεσσαλονίκη, σελ. 40).
Ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος τον οποίον ο λαός του Θεού αναγνωρίζει ως Άγιο, δεν μπορώ να διακρίνω εάν τα παραπάνω λόγια του είναι μία προφητεία ή μία εύστοχη πνευματική πρόβλεψη μέ όσα γνώριζε ήδη από την εποχή του από τα έργα και στόχους των καινοτόμων. Κοντολογίς η πρόσφατη χειροτονία, στην ουσία όχι διακόνισσας, αλλά γυναίκας Λειτουργικού διακόνου ,είναι το πρώτο κρούσμα ιερωσύνης των γυναικών στον πρώτο βαθμό. Το πού το πάνε οι καινοτόμοι μας είναι ήδη γνωστό, νέο Πασχάλιο, ενώσεις με αμετανόητους Αιρετικούς και στο βάθος χρόνου η Πανθρησκεία, δεν χρειάζεται γι αυτό πλέον καμμία προφητεία για να το καταννοήσουμε, είναι γνωστό από πολλές πλευρές και απο πολλές πηγές. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους σταδιακά και έξυπνα εμείς όμως τί κάνουμε; Αλλοι περιμένουν τον Παγκόσμιο Πόλεμο να δημιουργήσει ένα νέο σκηνικό όπου όλα αυτά θα έχουν ανατραπεί. Αλλοι περιμένουν ένα νέο Μαρκο Ευγενικό άτλαντα να σηκώσει εκείνος όλο αυτό το βάρος του αγώνα και να τους λύσει θαυματουργικά το πρόβλημα της μεγαλύτερης στην ιστορία του κόσμου Αίρεσης και αποστασίας από τις εντολές του Θεού που βιώνουμε. Πολλοί κληρικοί και λαϊκοι διαμαρτύρονται και μένουν μέχρι εκεί. Πολλοί επίσης αποτειχίζονται δημιουργώντας μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες Ορθοδόξων που ορθά δεν κοινωνούν με τους καινοτόμους. Οι Ορθόδοξοι του Πατρίου με τη σειρά τους, αναφέρομαι σε όσους εκ του Πατρίου αγωνίζονται για την Πίστη και όχι και για κάποιους που κάτω από την ετικέττα Πάτριο υπάρχουν άλλες αιτίες ή επιδιώξεις.Και αυτή η κατηγορία Ορθοδόξων καλύτερα οργανωμένοι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες είναι ως γνωστόν χωρισμένες μεταξύ τους και συνήθως διαφωνούν σε κάποια σοβαρότερα ή λιγότερο σοβαρά θέματα, πού εύκολα μπορούν να θεραπευτούν εάν υπάρξει καλή εκατέρωθεν θέληση. Παράλληλα ολες οι παραπάνω αναφερθείσες κατηγορίες των σημερινών αληθινών Ορθοδόξων επιζητούν την καταδίκη του Οικουμενισμού και την καθαίρεση όσων παραμείνουν αμετανόητοι εκ των Οικουμενιστών ή καινοτόμων γενικώτερα. Υπάρχει λύση κανονική επί του θέματος; Ναι υπάρχει και πρέπει σιγα σιγά όλοι μας να την κατανοήσουμε να την επιδιώξουμε και να την πραγματοποιήσουμε όχι σαν αγγαρεία αλλά ως λυτρωτικό καθήκον προς την Μητέρα Εκκλησία μας, την σωτηρία των ψυχών μας και των καλοπροαίρετων εκ των αδελφών μας. Πρέπει, κατά την γνώμη μου, να παρακαλούμε τον Χριστό μας να μας δώσει την δύναμη και την ταπείνωση και την ευλογία εμείς κλήρος και λαός, όσοι δεν εκλιναν ακόμη γόνατο και καρδία στον σύγχρονο Βάαλ, να επιδιώξουμε την σύγκλιση και συγκρότηση μίας Αντιπροσωπευτικής Μεγάλης Συνόδου των αληθινών Ορθοδόξων καταδίκης της Παναίρεσης και καθαίρεσης όσων μείνουν αμετανόητοι σε αυτή και παράλληλα διευθέτησης επί της Συνόδου των διαφορών των Ορθοδόξων και τακτοποίησης των Εκκλησιαστικών πραγμάτων. Η Ορθοδοξία νίκησε και πάλι θα νικήσει το σκότος των Αιρέσεων.Χριστός Ανέστη Άληθώς Ανέστη ο Κύριος (Πολυμενόπουλος Διονύσιος Πάτρα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που θα φέρει την σύγκληση Μεγάλης Συνόδου είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήη συνένωση όλων των αποτειχισμένων παλαιών και νεωτέρων των εχόντων υγιή εκκλησιολογικά κριτήρια. Αυτά τα κριτήρια συνίστανται κυρίως στην απαλλαγή των παλαιοημερολογιτικών παρατάξεων απο την γάγγραινα του ματθαιϊσμού. Μάλλον μόνο αυτό αρκεί και με την προϋπόθεση να ενωθούν όλες, για να συνεργήσει το Πανάγιον Πνεύμα προς την κατεύθυνση της κανονικής λύσης του προβλήματος. Εάν οι ηγεσίες των παρατάξεων δεν κατανοήσουν την σοβαρότητα της ματθαιϊκής πλάνης και την εξ αυτής στέρηση της ευλογίας του Θεού στον αντιαιρετικό αγώνα, άς προσέξουν μήπως ο Θεός φέρει την λύση του προβλήματος με άλλο τρόπο. Μία επανάληψη της αποτείχισης δύο ή τριών επισκόπων εκ της κρατούσης Εκκλησίας με ορθή εκκλησιολογία θα τους καταστήσει από κανονικής απόψεως σε περιοχή κρείττονα σε σχέση με τους πάλαι αποτειχισμένους παλαιοημερολογίτες ακριβώς διότι εμφορούνται από την πλάνη αυτή, την οποία δεν θέλουν να αποβάλλουν. Το να παρακαλούμε τον Χριστό να ευλογήσει τον αγώνα κατά της παναιρέσεως και από την άλλη οι επίσκοποι των ΓΟΧ να μήν θέλουν να αποβάλλουν τις αγγυλώσεις και τις ακρότητες του ματθαιϊσμού, πράξει και θεωρία, είναι μιά καθαρή ουτοπία. Γιαυτό ας προσέξουν διότι δύναται ο Θεός "εγείραι τέκνα εκ των λίθων."
Συμφωνώ απολύτως. Υπάρχει όμως και μία ακόμη (εκτός από την μετάνοια των ΓΟΧ -που δεν το βλέπω- ή την αποτείχιση Επισκόπων εκ της κρατούσης - που επίσης δεν το βλέπω) τρίτη λύση που συγκεντρώνει μεγαλύτερη πιθανότητα. Η ανάνηψη κάποιων επισήμων Τοπικών Εκκλησιών (σίγουρα όχι της Ελλάδος) και η σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου εκ μέρους τους. Πάντως το ίδιο το γεγονός της συγκλήσεως μιας τέτοιας Μεγάλης - και αληθινά Ορθοδόξου - Συνόδου θα συνιστά οπωσδήποτε ένα θαύμα του Θεού, όπως άλλωστε θαύμα συνιστούσε και η σύγκληση κάθε μίας από τις προγενέστερες Οικουμενικές και Μεγάλες Συνόδους. Οψόμεθα.
ΔιαγραφήΑγαπητοί αδελφοί Χριστός Ανέστη, καταρχάς χαίρομαι διότι στα σχόλιά σας ουσιαστικά δεν διαφωνείτε με την αναγκαιότητα της μελλοντικής συγκλίσεως μίας Μεγάλης Συνόδου των αληθινών Ορθοδόξων καταδίκης της Παναιρέσως και των Οικουμενιστών. Ιστορικά όλες οι Αιρέσεις στην Εκκλησία με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίσθηκαν. Διατυπώθηκαν στα σχόλια σας είτε κάποιες ειδικές επιφυλάξεις είτε κάποιες ιδέες ή πιθανά σενάρια για την πραγματοποίηση αυτού του αναγκαίου και συγχρόνως λυτρωτικού γεγονότος. Προσωπικά, έχοντας υπόψη μου τις αντιδράσεις τοπικών Εκκλησιών στην "Σύνοδο της Κρήτης" στό επόμενο αναμενόμενο σημαντικό γεγονός αυτό της αλλαγής του Πασχαλίου ,πού ως γνωστόν είναι ήδη δεδικασμένο από τον πρώτο κανόνα της εν Αντιοχεία Συνόδου που έχει επικυρωθεί απο τας ΣΤ και Ζ Οικουμενικας Συνόδους, με πρόβλεψη βαρυτάτων ποινών και για τους μελλοντικούς Νεοπασχαλίτας, αναμένω παρόμοια αντίδραση όσων τοπικών Εκκλησιών δεν θα ακολουθήσουν το Νέο Πασχάλιο δηλαδή εκάστη εξ αυτών θα απορρίψει Συνοδικά το Νέο Πασχάλιο, αλλά δεν διαβλέπω να συγκροτήσουν Μεγάλη Σύνοδο καταδίκης των Νεοπασχαλιτών και του Οικουμενισμού κατ εφαρμογή του δεδικασμένου του πρώτου κανόνος της εν Αντιοχεία Συνόδου, θα εξακολουθήσουν δε είτε την άμεση είτε την έμμεση μέσω τρίτων Κοινωνία ακόμη και η Ρωσική Εκκλησία με το Φανάρι και όσες τοπικές Εκκλησίες το ακολουθήσουν στην προτεινόμενη αλλαγή του Πασχαλίου. Ειδικά για την Ρωσική Εκκλησία δεν πρέπει να λησμονούμε ότι και εκείνη έχει εμπλακεί στον Οικουμενισμό και επίσης μεταξύ Ρωσίας και Ρώμης υφίστανται καλές διπλωματικές σχέσεις ακόμη και σήμερα με όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία. Οπότε το πιθανότερο θα έχουμε επανάληψη των όσων έγιναν μετά την αλλαγή του Ημερολογίου και των όσων έγιναν μετά την "Σύνοδο της Κρήτης" από τις Εκκλησίες που δεν ακολούθησαν τα βήματα αυτά δηλαδή το απορρίπτω αλλά συγχρόνως Εκκλησιαστικά ανέχομαι. Έτσι όμως το πρόβλημα του Οικουμενισμού δεν λύνεται αλλά προχωράει σε συνεχώς χειρότερες φάσεις και η αναγκαιότητα μίας λυτρωτικής για την Εκκλησία μίας Αντιπροσωπευτικής Μεγάλης Συνόδου των αληθινών Ορθοδόξων περιέρχεται αναγκαστικά στην δικαιοδοσία και την ευθύνη των αληθινά Ορθοδόξων κληρικών και λαϊκών όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκόσμια. Θα υπάρξουν σε μία τέτοια περίπτωση και μεμονωμένοι Επίσκοποι προερχόμενοι από τις επίσημες Εκκλησίες και Αρχιερείς με Αποστολική διαδοχή προερχόμενοι από τους Ορθοδόξους του Πατρίου και εκπρόσωποι των Μοναχών, κληρικών και λαϊκών αληθινά Ορθόδοξοι που θα προστρέξουν σε μία τέτοια Σύνοδο εάν γίνει με την Ευλογία του Θεού κάποια ημέρα. Η καταδίκη του Οικουμενισμού και των Οικουμενιστών από την Σύνοδο αυτή θα λύσει αυτόματα για το μέλλον και θα θεραπεύσει ουσιαστικά το πλείστον των Εκκλησιολογικών διαφορών που σήμερα υφίστανται ανάμεσα στους χωρισμένους αντιοικουμενιστές Ορθοδόξους και η αναγκη της Εκκλησιαστικής Ενότητος τους που είναι επίσης ένα πολύ μεγάλο ζητούμενο θα οδηγήσει στην ουσιαστική λήθη των σφαλμάτων του παρελθόντος εφόσον αυτά πλέον θα ξεπεραστούν και θεραπευτούν. Ιστορικά παρόμοια γεγονότα έγιναν και στο παρελθόν π.χ πρό της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου και πρό της Ζ Οικουμενικής Συνόδου οι αληθινοί Ορθόδοξοι ήταν και τότε σε αρκετές περιοχές χωρισμένοι Εκκλησιαστικά αλλά τα θέματα θεραπεύτηκαν από τις Οικουμενικές Συνόδους. Αδελφοί χωρίς την συγκρότηση Συνόδου καταδίκης της Παναιρεσεως το πρόβλημα δεν λύνεται, η πνευματική αιχμαλωσία της Εκκλησίας θα γίνεται όλο και χειρότερη, το αναγκαίο αυτό πνευματικό φάρμακο της Συνόδου καταδίκης και των όποιων ενεργειών θα ακολουθήσει θα πρέπει να γίνουν από εμάς δεκτά κατά την κρίση των Πατέρων γιατί ο σκοπός εδώ είναι Άγιος και εμείς εάν με την ευλογία του Χριστού μας γίνει ένα τέτοιο θαυματουργικό γεγονός να Δοξάσουμε τον Θεό και να μήν ασχοληθούμε με την λεπτομέρεια αλλά να έχουμε Πίστη στο Θέλημα του Θεού και υπακοή στις αποφάσεις των αληθινών Ορθοδόξων Πατέρων. Χριστός Ανέστη Αληθώς Ανέστη ο Κύριος.(Πολυμενόπουλος Διονύσιος Πάτρα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο οι ΓΟΧ (όλων των παρατάξεων) απορρίπτουν την αναγκαιότητα της Μεγάλης Συνόδου ή την εκλαμβάνουν ως απλά μια ευρεία Σύνοδο των ανά τον κόσμο μεν, αλλά αποκλειστικώς συγκοινωνούντων μετ' αυτών Αρχιερέων (όπως η τραγελαφική "Πανορθόδοξος Σύνοδος" του Κηρύκου), τότε όχι μόνο δεν θα συμμετάσχουν σε μια αληθινή Πανορθόδοξη Σύνοδο αλλά θα είναι υπόδικοι ενώπιον της, όπως πίστευε και ο μακαριστός Γέροντας Χρυσόστομος των Σπετσών.
ΔιαγραφήΕάν κ. Πολυμενόπουλε εννοείτε ώς λεπτομέρεια το ματθαιϊκό φρόνημα σας πληροφορώ ότι πρόκειται για σοβαρώτατο εμπόδιο (όπως ήδη ανέφερα) που στερεί τον αντιοικουμενιστικό αγώνα των παλαιοημερολογιτών από την ευλογία και την συνέργεια του Θεού. Όσο το μελετώ το ζήτημα επί χρόνια, τόσο διαπιστώνω και πείθομαι ότι μία τέτοια αθεολόγητη εκτροπή (όπως την χαρακτήρισε ο αείμνηστος π. Θεοδώρητος) δέν "επιτρέπει" στο πανάληθες Πανάγιο Πνεύμα να συνευδοκήσει προς την απαλλαγή από την πνευματική αιχμαλωσία του Οικουμενισμού. Αυτό το δέν "επιτρέπει", λογίζεται και ώς να λέγει ο Θεός: "ίνα τί κρίνομαι υπό ετέρας συνειδήσεως;" (δηλ. συνειδήσεως της πλάνης) Διότι και ο ματθαιϊσμός άν και διατείνεται ότι αντιμάχεται τον Οικουμενισμό, στην πραγματικότητα είναι και αυτός αιχμάλωτος σε ακρότητες πράξει και θεωρία που τον καθιστούν πολέμιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας αντιθέτως εκ δεξιών και με ζήλο "ου κατ' επίγνωσιν". Και δυστυχώς από αυτή την γάγγραινα πάσχουν όλες οι παρατάξεις. Οπότε ο Θεός αναμένει από τους ενιστάμενους του πατρίου να θεραπεύσουν πρώτα εαυτούς για να ευλογήσει τον αντιαιρετικό αγώνα τους. Μόνο έτσι θα έρθει ώς καρπός η Μείζων Σύνοδος και άς μήν απατώμεθα ελπίζοντες σε θαύμα χωρίς την δική μας απαλλαγή από αυτές τις ακρότητες.
ΑπάντησηΔιαγραφή