"Πιστεύουμε επίσης [εις Χριστόν] "καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός". Αυτό, ωστόσο, δεν πρόκειται να μας οδηγήσει στο να υποθέσουμε ότι ο Θεός Πατήρ είναι, σαν να λέγαμε, οριοθετημένος από ανθρώπινη μορφή, έτσι ώστε, όταν Τον σκεφτόμαστε, να πρέπει να προτείνεται στο μυαλό μια δεξιά ή μια αριστερή πλευρά. Ούτε, πάλι, όταν λέγεται έτσι ρητά ότι ο Πατέρας κάθεται, πρέπει να φανταστούμε ότι αυτό γίνεται με λυγισμένα γόνατα, για να μη πέσουμε σε αυτή την ιεροσυλία, την οποία [αντιμετωπίζει] ο Απόστολος κακίζοντας εκείνους που "ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου" [Ρωμ. α΄ 23]. Διότι είναι παράνομο για έναν Χριστιανό να στήσει μια τέτοια εικόνα για τον Θεό σε έναν ναό. Είναι πολύ πιο πονηρό [επομένως] να την στήσει στην καρδιά, η οποία είναι πραγματικά ο ναός του Θεού (υπό την προϋπόθεση βεβαίως να είναι καθαρισμένη από τη γήινη επιθυμία και την πλάνη). Αυτή η έκφραση, "'ἐκ δεξιῶν", επομένως, πρέπει να γίνει κατανοητή ότι σημαίνει μια θέση στην υπέρτατη ευλογία, όπου είναι η δικαιοσύνη, η ειρήνη και η χαρά. Όπως ακριβώς τα ερίφια βρίσκονται στα αριστερά [βλ. Ματθ. κε΄ 33], δηλαδή στη δυστυχία, λόγω της αδικίας, των πόνων και των βασανιστηρίων. Και σύμφωνα με αυτό, όταν λέγεται ότι ο Θεός κάθεται, η έκφραση δεν υποδηλώνει μια στάση των μελών, αλλά μια δικαστική εξουσία, η οποία ποτέ δεν λείπει από αυτή τη Μεγαλειότητα, καθώς πάντα απονέμει στον καθένα ότι του αξίζει· αν και στην Έσχατη Κρίση η αναμφισβήτητη λαμπρότητα του Μονογενούς Υιού του Θεού, του Κριτού ζώντων και νεκρών, είναι προορισμένη να λάμψει πολύ πιο καθαρά μεταξύ των ανθρώπων" (PL 40, 188).
(Από το έργο του Αγίου Αυγουστίνου "Περί της Πίστεως και του Συμβόλου της Πίστεως")
Έχει γίνει μια καλή προσπάθεια (ένας από αυτούς που έγραψε σχετικά είναι ο Κύριος Σωτηρόπουλος), και υποστηρίχτηκε ότι ο Γιαχβέ είναι όνομα που δεν αναφέρεται στο "είναι" ενός προσώπου του Θεού, γιατί αυτό θα ήταν ένας ορισμός και ένας περιορισμός του Θεού και άρα είναι Αδύνατο. Αντίθετα το όνομα άλλοτε ή ταυτόχρονα αναφέρεται στο κάθε ένα πρόσωπο του Θεού, αναφέρεται σε όλον τον Θεό και αναφέρεται στην Μία Ενέργεια του Τριαδικού Θεού (Η Ενέργεια του Θεού ως προς την Πηγή Της, δεν διακρίνεται από το Ένα στο Άλλο Πρόσωπο Του).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά από αυτά, απλά θέλω να προσθέτω ότι το ίδιο αδύνατο είναι και για άλλα ονόματα του Θεού να περιοριστούν και να διακρίνουν μέρος του Θεού. Ο Θεός είναι ένας και Αδιαίρετος, ο μόνος που γνώριζε τον Θεό είναι ο Χριστός και εμείς πιστεύουμε όχι "τι εστίν" αλλά "ότι εστίν" ο Θεός .
Έτσι λοιπόν, Παλιός των Ημερών, Πατέρας, ή Υιός, ή Άγιο Πνεύμα δεν είναι ονόματα αποκλειστικά της μιας Υποστάσεως. Αυτά τα ονόματα γίνονται κατ εξαίρεση ιδιωτικά και με προϋποθέσεις, όπως για παράδειγμα όταν μαζί με το όνομα παρατίθεται και το Υποστατικό Ιδίωμα Του.
Επιπλέον, μετά την Παλαμική Θεολογία ξεκάθαρα λέμε ότι οτιδήποτε από τον Θεό, (δηλαδή από την Ουσία του Θεού ή από Μία των Υποστάσεων Του) είναι Απρόσιτο, ενώ Αυτή που μετέχεται από τον Θεό είναι η μία Ενέργεια και για τα Τρία Πρόσωπα του Θεού.
Λοιπόν ας έρθω και στο θέμα μας. Ο Παλαιός των Ημερών είναι ο Πλήρης Θεός όπως αυτό αποδείχθηκε από πολλούς θεολόγους στην περίπτωση με το όνομα Γιαχβέ. Αυτός είναι ο Θεός, είναι ο Πατέρας, είναι ο Υιός είναι η Μία Ενέργεια Του. Η διάκριση έρχεται σύμφωνα με τον παιδαγωγικό στόχο που αναφέρεται και σύμφωνα με την προσέγγιση του Θεού.
Όταν αναφερόμαστε στον Άκτιστο Θεό με το όνομα Παλαιός των Ημερών, τότε είτε λάβουμε τον Πατέρα, είτε τον Υιό, είτε τον Θεό, είτε την Μία Ενέργεια του Τριαδικού Θεού, είτε περισσότερα ή όλα μαζί, τότε δεν αλλάζει τίποτα. Πιστεύουμε σε ένα Θεό, Αδιαίρετο, Απλό, με μία Μορφή, ομόδοξο, ομότιμο, με μία Προσκύνηση.
Η Διαφορά υφίσταται αν υπάρχει ή ερμηνεύουμε την Γραφή και αναφερόμαστε σε μέθεξη του Θεού και της Θεότητας. Αυτός ο λόγος αλλάζει το πρωτότυπο και αρχίζει να περιορίζει στο που αναφέρεται. Αυτή η αναφορά στον Παλαιό των Ημερών όταν συμμετέχει μέθεξη Του ή όραση του, τότε έχει δύο απαντήσεις. Αν θέλουμε τον Παλιό των Ημερών κοντά μας, σε όλους αισθητό, μέσα στα Μυστήρια της Εκκλησίας ή σε εικόνα τότε είναι η εικόνα του Χριστού. Έτσι κατά την υμνωδία της Εκκλησίας και τον άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο, "έγινε παιδί ο Παλιός των Ημερών"... Αν πάλι θέλουμε το Άρρητο και υψηλό Του Παλαιού των Ημερών, τότε αυτό είναι το φως της Μεταμορφώσεως είναι η Ενέργεια του Θεού. Αυτή η προσέγγιση Του είναι μυστική, Γνόφος, κατά Χάρη Θέωση και αναφέρεται μόνο στου καθαρούς από τις αμαρτίες και στους άξιους που επιλέγει ο Χριστός.
Προσοχή! Δεν απαγορεύει κάποιος την δεύτερη ή τρίτη ερμηνεία. Αυτό που απαγορεύεται και καταδικάζεται είναι να δίνονται καινούριες και κοσμικές ερμηνείες και μάλιστα ερμηνείες που διαστρεβλώνει τα Δόγματα. Έτσι λοιπόν λέμε ότι ο Θεός μας είναι Απρόσιτος και Αδιαίρετος εικονικά.