ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΠΡΟΣ π. ΘΕΟΔΩΡΗΤΟ (ΜΑΥΡΟ)

Κολωνία, 16.11.1973 (ν. ἡμ.)

Ἀγαπητέ μοι ἐν Κυρίῳ ἀδελφέ, π. Θεοδώρητε,

Ὁ Κύριος νά σὲ ἐνισχύῃ εἰς τοὺς ἀγῶνάς σου καὶ νὰ σὲ ἀναδεικνύῃ πάντοτε Ὁμολογητὴν τῆς Ἀληθείας Του.

Ἔλαβα τὴν ἐπιστολήν σου σήμερον καὶ εὐχαριστῶ διὰ τοὺς ἀδελφικοὺς λόγους σου καὶ τὰς εὐχάς σου. Σοῦ γράφω μόνον δύο γραμμάς, διὰ νὰ σοῦ παράσχω τὴν διαβεβαίωσιν, ὅτι καὶ ἡ πρεσβυτέρα καὶ ἐγὼ μετὰ μεγάλης συγκινήσεως ἀκούομεν τὰ τοῦ ἀγῶνός σας - τῶν ζηλωτῶν αὐτοῦ μοναχῶν -, ποὺ φέρουν εἰς τὴν μνήμην ἐνδόξους ἡμέρας τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τοὺς ἀγῶνας τῶν ἁγίων της μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι ξένοι παντὸς συμβιβασμοῦ καὶ δουλοπρεπείας ἠγωνίσθησαν εἰς τὰς ἐπάλξεις ὑπὲρ τῆς Μόνης Ἀληθείας, τῆς Ἁγίας μας Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ἱερὰ συγκίνησις μᾶς κατέλαβε ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τοῦ γράμματός σου, βλέποντες τὸν συμφοιτητήν μας καὶ παλαιὸν φίλον Ἰωάννην νὰ ὑψοῦται εἰς ὕψος πατερικὸν καὶ νὰ μεταβάλλεται εἰς πρόμαχον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἥτις πράγματι βάλλεται πανταχόθεν καὶ δὴ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους της. Μεῖνε ἐκεῖ, ἀδελφέ μας ἀγαπητὲ καὶ σεβαστὲ πάτερ. Μεῖνε ἐκεῖ ὑψηλὰ ἀγωνιζόμενος. Εἴμασθε εἰς τὸ πλευρόν σου. Ἤδη εἴμεθα ἐν τῷ αὐτῷ στρατοπέδῳ, διότι οὐχὶ τὸ πεδίον μάχης ἀλλ̉ ὁ ἀγὼν κατατάσσει τινὰ εἰς ἕν στρατόπεδον. Καὶ ἐδῶ μαχόμενοι, εὑρισκόμεθα εἰς τὸ αὐτὸ μὲ ἐσὲ στρατόπεδον. Πίστευσόν μοι, ἀδελφέ! Δὲν θὰ μείνωμεν πολὺ ἐδῶ∙ δὲν θὰ μᾶς ἀφήσουν πολύ. Θὰ μείνωμεν ὅμως, ὅσον δυνάμεθα. Πρέπει νὰ ὑποστῇ φθορὰν ὁ αντίπαλος καὶ ἐδῶ. Καὶ χρειάζεται πόλεμον εἰς τὸ στρατόπεδόν του. Βλέποντες σὲ καὶ τοὺς ἡρωϊκοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ νὰ μὴ κλίνετε γόνυ εἰς τοὺς ἰταμοὺς διώκτας σας, ἀναφωνοῦμεν μετὰ δακρύων: Ναί, «οὐκ ἐπιλείψουσι τῷ Θεῷ στρατιῶται πρέποντες Ἐκκλησίᾳ...». Ποτέ, ποτέ. Οὔτε οἱ Στουδῖται, οὔτε οἱ Δαμασκηνοί, οὔτε οἱ Παλαμᾶδες, οὔτε οἱ Νικόδημοι ἐξέλιπον. Ζοῦν, διότι ζῇ Χριστός. Ζοῦν εἰς τὰ πρόσωπά σας, τίμιοι μαχηταὶ τῆς ὀρθῆς πίστεως!

Δὲν ἔχω, ἀγαπητὲ ἀδελφὲ καὶ πάτερ, ἄλλο τι νὰ προσφέρω εἰς τὸν ἀγῶνά σας, εἰ μὴ τὴν συμπαράστασίν μου. Ἀγωνίζεσθε. Δὲν εἶναι ματαία ὑπόθεσις. Ἐδῶ μὲ ἠξίωσε ὁ Θεὸς νὰ ἴδω τὴν διαπραττομένην εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας προδοσίαν. Ἐπίσκοποι καὶ κληρικοὶ μὲ τελείαν ἀπιστίαν, μὲ σκανδαλώδη βίον, καταπατοῦν τὰ πάντα σὰν χοῖροι τοὺς μαργαρίτας. Καὶ ζητοῦν νὰ ἀναγκάσουν σᾶς νὰ ὑποχωρήσετε! Μὴ γένοιτο, Κύριε! Ἡ ἕδρα τῶν διωκτῶν σας ὄζει ἐκ τῆς ἀποπνικτικῆς δυσοσμίας τῆς κοπρίας τῆς ἀπιστίας, ἀδιαφορίας, ἀνηθικότητος. Καταλαβαίνεις, τὶ ἐννοῶ. Ἄλλοι πολέμιοί σας συμμαχοῦν μὲ τὰς σατανικὰς δυνάμεις τοῦ κόσμου καὶ τὰς βλέπουν ὡς δυνάμεις Χριστοῦ, ἐπευλογοῦντες ἐγκλήματα ἀποτρόπαια. Ὄχι, μὴν ὑποχωρήσετε. Ἔγραψα εἰς «Τύπον» καὶ τοὺς λοιπούς, καὶ τοὺς εἶπα τὴν γνώμην μου. Τίποτε δὲν ἤλλαξεν εἰς Φανάριον. Εἷς ἀντιπερισπασμὸς γίνεται καὶ μακάριος, ὅστις δὲν θὰ πλανηθῇ... Μείνατε ἑδραῖοι. Ὁ Κύριος νὰ σᾶς εὐλογῇ, τοὺς ἀξίους ἀγωνιστὰς τῆς Πίστεώς του. Ἡ πρεσβυτέρα δι’ ἐμοῦ ὑποβάλλει σεβάσματα. Ἡ ταπεινότης μου εὔχεται εἰς Κύριον, διὰ νὰ σᾶς ἐνισχύῃ. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός νὰ σᾶς εὐλογῇ καὶ ἐνδυναμώνῃ.          

Πλήρης συγκινήσεως, διότι τὴν ἐμφάνισιν τῆς Ἐξαρχίας θεωρῶ ὡς ἀρχὴν ἀγώνων σπουδαίων, ποὺ θὰ βραβεύσουν τὴν ἰδικήν σας πίστιν, ἀλλὰ θὰ ὁδηγήσουν καὶ πολλοὺς εἰς πτῶσιν φοβερὰν καὶ αἰωνίαν, σὲ ἀσπάζομαι καὶ σοῦ φιλῶ τὰ χέρια δακρύων, διότι χαίρω καὶ αἰσθάνομαι ὑπερήφανος, ποὺ ὁ παλαιός μου φίλος καὶ νῦν ἀδελφὸς ἐν Κυρίῳ εὑρίσκεται εἰς τὴν πρώτην γραμμὴν τῶν ὀρθοδόξων μαχητῶν. Εὔχου, ἀδελφέ μου καὶ πάτερ μου, νά εἴμαι καὶ ἡ ταπεινότης μου τὸ κατὰ δύναμιν μιμητὴς τοῦ ἀγῶνός σου.

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

              † πρεσβ. Γεώργιος Μεταλληνὸς

Υ.Γ. Ἐδῶ οἱ Προτεστάνται, οἵτινες οὐσιαστικῶς ἐξουσιάζουν μετὰ τῶν Παπικῶν καὶ κατευθύνουν τὸ Φανάρι, ἔχουν θορυβηθῆ, διότι ὑπάρχουν ζηλωταὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ὁ Καθηγ. Σνεεμέλχερ τῆς Βόννης (Προτεστάντης) λχ. προχθὲς μὲ ἐκάλεσε μετὰ τὴν παράδοσιν στὸ γραφεῖον του καὶ ἐπὶ ὥραν συνεζητούσαμε τὰ τοῦ Ὄρους. Δῆθεν, διότι θὰ ἔδιδε διάλεξιν. Ἤθελεν ὅμως νὰ μάθη, πόσην σταθερότητα ἔχουν οἱ νέοι αὐτοῦ. Μάλιστα μὲ ἐρωτοῦσεν, ἄν εἶσθε «ζωηκοί», ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὴν εὐσεβιστικὴν νοοτροπίαν τῆς ΖΩΗΣ. Προσεπάθησα ὅμως νὰ τοῦ δώσω τὴν ὀρθήν σας εἰκόνα (καὶ αὐτός, ὅπως εἶπε, ἀπὸ μένα περίμενε αὐτό, διότι οἱ ἄλλοι ἐδῶ... ὁ Θεὸς νὰ τοὺς συγχωρήσῃ) καὶ νὰ τὸν διαβεβαιώσω, ὅτι τὸ Ὄρος δὲν πέφτει, οὔτε ἡ Ὀρθοδοξία τῶν ζηλωτῶν μοναχῶν... Δὲν ἐνθουσιάσθηκε βέβαια... Γι’ αὐτό, μὴν ὑποστείλετε τὴν σημαίαν. Σᾶς παρακαλῶ γονυπετής. Μὴ δώσετε χαρὰν εἰς τὸν Διάβολον. Μὴν ἀφήσετε τὴν αἵρεσιν νὰ θριαμβεύσῃ. Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ οἱ ταπεινοὶ καὶ ἀνάξιοι ἐν κόσμῳ στρατιῶταί της σᾶς παρακαλοῦμεν νὰ συνεχίσετε νὰ ἀγωνίζεσθε μὲ ὅλας σας τὰς δυνάμεις. Εὐχόμεθα δὲ νὰ σᾶς παρέχῃ ὁ Κύριος τὴν ἀναγκαίαν ὑπομονὴν καὶ δύναμιν. Μνημόνευε, ἀδελφέ, ἐμοῦ καὶ τῆς οἰκογενείας μου ἐν ταῖς προσευχαῖς σου.

(ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΕΔΩ)