ΘΑ ΓΙΝΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΗ...

Λίγες σκέψεις περὶ τῆς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου»

   Ἂν θὰ γίνῃ:

   Ὅπως φαίνεται ἤδη ἀπὸ καιρὸ, θὰ λάβουν ἀποφάσεις οἱ ὁποῖες δὲν θὰ εἶναι ὀρθόδοξες. Θὰ εἶναι μία κακόδοξος Σύνοδος. Θὰ ἐπισημοποιήσουν μὲ πανορθόδοξη «βούλα» ὅτι εἶναι Οἰκουμενιστικὴ Ἐκκλησία καὶ ὄχι Ὀρθόδοξος. Τί λέτε, ἔτσι δὲν εἶναι; Ὁπότε ἅπαντες τιθέμεθα πρὸ τῶν εὐθυνῶν μας. Οἱ ἀντιοικουμενιστές, ποὺ εἶναι ἀκόμη κοινωνικοὶ μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές, ὀφείλουν, νομίζουμε, νὰ ἀποτειχισθοῦν ἤ, ὲν πάσει περιπτώσει, νὰ σταματήσουν νὰ ἀπειλοῦν ὅτι θὰ ἀποτειχισθοῦν (πλέον ὅμως θὰ χαρακτηρίζωνται καὶ αὐτοὶ Οἰκουμενιστὲς, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία, ἀσχέτως ἐὰν θὰ αὐτοχαρακτηρίζεται ἀκόμη Ὀρθόδοξος, θὰ εἶναι οὐσιαστικῶς Οἰκουμενιστική - ἐξάλλου θὰ παύσῃ νὰ ἰσχύῃ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι εἶναι δῆθεν λίγοι οἱ Οἰκουμενιστὲς στὴν Ἐκκλησία). Γιὰ τὴν ἀποτείχισι ἔχουμε ὡς ὑποδείγματα τοὺς Πατέρες μας ποὺ τὸ ἔπραξαν.  Ἂς τοὺς θυμηθοῦμε μία ἀκόμη φορά: Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος, Ἅγιος Κύριλλος, ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής, Ἅγιος Ἰωάννης Δαμασκηνός, Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ὁσιομάρτυρες ἁγιορεῖται ἐπὶ Βέκκου, Ἅγιος Μᾶρκος Εὐγενικός, Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς. Ἀλλὰ καὶ σύγχρονοι πατέρες: Παλαιοημερολογῖται-ζηλωταί, Γέρων Ἰουστίνος Πόποβιτς (βλ. «Ορθ. Τύπο», φύλλον 144), τρεὶς Βορειοελλαδῖται Ἐπίσκοποι, Γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης (βλέπε τὴν τελευταία ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ ἁγιορειτῶν μνημονευτῶν). [Παρακαλῶ πολὺ, ἂς μὴ σπεύσουν κάποιοι νεοημερολογῖτες νὰ μὲ κατηγορήσουν ὅτι μάχομαι κατὰ τῆς ἁγιότητος τοῦ γέροντος Παϊσίου, ποὺ ἂς μὴ λησμονοῦμε καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι διεκηρύχθη ἀπὸ τὸ Οἰκουμενιστικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ὅλοι οἱ ἀντιοικουμενισταὶ πολεμοῦν καὶ ἀμφισβητοῦν τὴν ἁγνότητα τῶν ἐλατηρίων του γιὰ διάφορες ἀποφάσεις του. Ἂν εἰρηνεύσῃ ἡ Ἐκκλησία, ἀδελφοί, ὅλα θὰ τακτοποιηθοῦν κατὰ Θεόν καὶ ὅλοι θὰ ἀναπαυθοῦμε]. Ποιὸς ὅμως ἔχει τὴν ἀνδρεία νὰ υποστῇ τὸ βάρος καὶ τὸ κόστος τῆς ὁμολογίας διὰ τῆς ἀποτειχίσεως; Εἴμεθα ἕτοιμοι ἢ εἴμεθα δειλοὶ καὶ ἀδύναμοι; Ποιὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ ἀφήση μισθούς, ἐκκλησίες, Μοναστήρια, πνευματικοπαίδια, πνευματικούς, ὁμιλίες, κύρος, δόξα κ.λ.π.; Ποιὸς εἶναι ἕτοιμος νὰ χάσῃ τὴν βόλεψί του καὶ νὰ δεχθῇ τὴν λάσπη ποὺ δέχονται περίπου ἕνα αἰῶνα τώρα οἱ Παλαιοημερολογῖται, τέτοια λάσπη ποὺ πολλές φορὲς καὶ οἱ ἴδιοι ποὺ ἀπειλοῦν ἢ σκέπτονται νὰ ἀποτειχισθοῦν ἐξετόξευαν ἐναντίον τους; Ὅτι ὑπάρχει αὐτὴ ἡ φοβία ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι πολλοὶ ἀντιοικουμενισταὶ σὲ κείμενά τους δὲν λησμονοῦν νὰ σημειώσουν ὅτι δὲν ἔχουν σχέσι μὲ «Παλαιοημερολογῖτες, ζηλωτὲς, ἀκραίους, φανατικούς». Σπεύδουν δηλαδὴ νὰ τονίσουν ὅτι μόνον αὐτοὶ εἶναι «γνήσιοι» ὁμολογηταὶ, μόνον αὐτοὶ εἶναι διακριτικοὶ! Ἂχ ἀδελφοί, Παλαιοημερολογῖται καὶ Νεοημερολογῖται ἀντιοικουμενισταὶ, δὲν καταλαβαίνουμε ὅτι ἔτσι κλεῖνουμε τὶς πόρτες σὲ κάθε δυνατότητα νὰ ἑνωθοῦμε ἐν ταπεινώσει καὶ ἀληθείᾳ ἐνάντια στὴν λαίλαπα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκοσμικεύσεως!

   Ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ Παλαιοημερολογῖται εἶναι ἕτοιμοι νὰ παύσουν νὰ κοινωνοῦν (ὅσοι τὸ κάνουν) νεοημερολογῖτες-οἰκουμενιστὲς πλέον, νὰ παύσουν νὰ ἐπιτρέπουν ἢ νὰ καλοῦν νὰ ψάλλουν οἰκουμενιστὲς ψάλτες, νὰ παύσουν νὰ πηγαίνουν σὲ κηδεῖες, γάμους, βαπτίσεις οἰκουμενιστῶν, νὰ παύσουν νὰ προσκαλοῦν οἰκουμενιστὲς πολιτικούς καὶ ἄλλους στὶς Ἐκκλησίες, σὲ πανηγύρεις, σὲ τελετὲς καὶ ἐκδηλώσεις καὶ μάλιστα νὰ τοὺς δίδουν καὶ τὸν λόγο; Εἴμαστε ἕτοιμοι γιὰ ὅλα αὐτά καὶ γιὰ ἄλλα παρόμοια;   

   Ἐπαναλαβάνουμε: μὲ τὴν λήξι τῆς Συνόδου θὰ εἶναι ἐπισήμως Οἰκουμενισταί, αἱρετικοὶ δηλαδή, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι αἱρετικοί (Παπικοί, Μονοφυσῖται, Προτεστάνται καὶ λοιποί). Ἢ ὄχι; Θὰ ρωτοῦσε κάποιος: Τί θὰ συμβῇ τότε μὲ τὰ μυστήριά τους; Προσωπικῶς, δὲν ἀγγίζω τὸ θέμα. Πιστεύω πάντως ὅτι τώρα ὀφείλουμε νὰ ἐπισπεύσουμε κάθε προσπάθεια νὰ συγκληθῇ μία ἐν ἁγίῳ Πνεύματι Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἁπάντων τῶν ταπεινοφρόνων ἀποτετειχισμένων Ἀντιοικουμενιστῶν.

 

   Ἂν δὲν θὰ γίνῃ (δὲν γνωρίζουμε τί ὁ Θεὸς θέλει ἢ θὰ ἐπιτρέψῃ):

   Θὰ φανῇ ξεκάθαρα πάλι τί εἴδους ἑνότητα ὑπάρχει στὸν χῶρο τῆς «Ἐπισήμου» Ἐκκλησίας. Θὰ φανοῦν τὰ χάλια τῆς ἀσυνεννοησίας, τῆς διχόνοιας, τῆς ἀκαταστασίας, τῆς ἰδιοτέλειας ποὺ ἐπικρατοῦν. Ἴσως ἔτσι θὰ σιγήσουν καὶ κάποιες γλῶσσες ποὺ γνωρίζουν μόνον πῶς νὰ κατηγοροῦν τὴν μεριδοποίησι τῶν Παλαιοημερολογιτῶν. Νὰ θυμοῦνται δὲ καὶ ὅσοι τολμήσουν νὰ ἀποτειχισθοῦν ὅτι ἡ ἑνότης εἶναι δυσκατόρθωτος. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσῃ!  

   Κάποιοι θὰ θριαμβολογήσουν καὶ θὰ ποῦν ὅτι ἐπιασαν οἱ εὐχὲς καὶ προσευχές τους, λὲς καὶ γνώριζαν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τί εἶναι καλύτερο γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ἀπὸ διαίσθησι νομίζουν ὅτι γνωρίζουν ἢ ἐκ θείου φωτισμοῦ; Μήπως εὔχωνται νὰ ἀκυρωθῇ ἡ Σύνοδος ἀπὸ κάποια (ἀνεπίγνωστη) δειλία, ἐπειδὴ ἀκριβῶς δὲν εἶναι ἕτοιμοι νὰ λάβουν γερὲς (μᾶλλον εἰπεῖν ἱερές) ἀποφάσεις;

   Θέλει κανεὶς τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὅπως εἶναι τώρα; Μὲ Οἰκουμενιστές, μὲ μασσώνους, μὲ ἐκκοσμικευμένους κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἄλλοι νὰ γιορτάζουν μία ἑορτὴ καὶ ἄλλοι νὰ γιορτάζουν τὴν ἴδια ἑορτή μετὰ ἀπὸ ἡμέρες, ἄλλοι νὰ γιορτάζουν δυὸ φορὲς τὴν ἴδια ἑορτή, ἄλλοι νὰ νηστεύουν ἄλλοι νὰ καταλύουν, ἄλλοι ἱερεῖς νὰ ἔχουν μακριὰ ράσα, μαλλιὰ, γένεια, καὶ ἄλλοι νὰ κυκλοφοροῦν κοντοκουρεμένοι, ἄλλοι ἀράσωτοι, ἄλλοι μὲ βερμοῦδες στὶς παραλίες [σημ.: περιγράφουμε τὴν κατάστασι ἄνευ, τὸ κατὰ δύναμιν, κατακρίσεως] καὶ τόσα ἄλλα ποὺ ἀποδεικνύουν τὴν χλιαρότητα, τὴν ἐκκοσμίκευσι, τὴν ἀταξία; Ναί, θέλουν κάποιοι ἔτσι τὴν Εκκλησία. Ὁ διάβολος καὶ οἱ θνητοὶ ὑπηρέτες του, οἱ «ἐπιχειρηματίες» τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ὁποῖοι ἀκριβῶς ἐὰν κατανοήσουν ὅτι δὲν δύνανται ἀκόμη νὰ τοὺς παρασύρουν ὅλους ἢ ἔστω τὴν μεγάλη μερίδα τοῦ λαοῦ στὴν αἵρεσι καὶ τὴν ἐκκοσμίκευσι, θὰ προτιμήσουν νὰ ἀναβάλουν τὴν Σύνοδο ἄχρι καιροῦ, ἀφοῦ ἡ παροῦσα χαώδης κατάστασι πάλι τοὺς βολεύει, διότι κολάζονται πολλοί. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς συγχωρήσῃ! Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ἀπέστημεν ἀπὸ Σοῦ!

 

   Καὶ δὲν φθάνουν ὅλα αὐτά. Ἐνῶ ἡ κατάστασι εἶναι ὄντως, ὅσο ποτὲ ἄλλοτε ἴσως, τραγικὴ (σὲ κάθε επίπεδο:  πνευματικό, κοινωνικό, πολιτικό, οἰκονομικό – μὴ λησμονοῦμε καὶ τὰ τεράστια χάλια τῆς Παιδείας) βλέπουμε νὰ γίνωνται τὸ τελευταίο διάστημα τόσοι πειρασμοί στὴν Ἐκκλησία, τόσες ψυχρότητες, φιλονεικίες, συκοφαντίες, ἀνηθικότητες, ἀταξίες, ἀσυνεννοησίες, ἀντικανονικότητες, ἀνοησίες, ποὺ διερωτάται κανεὶς ἐὰν εἴμεθα ἠλίθιοι (μὲ τὸ συμπάθειο· «ὁμιλεῖ» ἡ ἀγανάκτησι) καὶ ἐὰν εἴμεθα πράγματι μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ μας. «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰω. 13, 35). Μὴ βαυκαλιζόμεθα. Ὁ καιρὸς γὰρ ἐγγύς! Ἀλλὰ μέχρι νὰ ἔλθῃ ὁ καιρός, ἔχουμε ὑποχρέωσι νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὴν Πίστι μας τὴν Ἁγία, ἀπὸ κοινοῦ ἅπαντες οἱ τεταπεινωμένοι και συντετριμμένοι τῇ καρδίᾳ. Ποῦ εἶναι αὐτοί, Κύριε;     

Νεόφυτος Βάτος