Μικρή απάντηση στον Επίσκοπο Πέτρας κ. Δαβίδ

Στο ιστολόγιο "Σάλπισμα" (και συγκεκριμένα εδώ) είδαμε ένα κείμενο με τίτλο "Ἡ Ἀκτινογραφία μιᾶς πονηρῆς Ἑνώσεως" του νεοχειροτονηθέντος, υπό της Συνόδου του κ. Μακαρίου, επισκόπου Πέτρας κ. Δαβίδ. Ο κ. Δαβίδ, ο οποίος προσπαθεί με αυτό το κείμενό του να απαντήσει στο ημέτερο άρθρο "Απαραίτητη η ενότητα για την πνευματική μας επιβίωση", προσέφερε ουσιαστικά άλλες 8.977 λέξεις στο βωμό του διχασμού, που τόσο ταλαιπώρησε τους γνησίους Ορθοδόξους της Ελλάδος.

Δεν θα αναιρέσουμε, λέξη προς λέξη, το διασπαστικό και αναχρονιστικό αυτό κείμενο, μόνο θα προβούμε σε δύο παρατηρήσεις, χάριν της Αληθείας:

 1. Κατηγορήσαμε την Σύνοδο του κ. Μακαρίου ότι δεν έδειξε διάθεση καταλλαγής και ενότητας, και προέβη, αμέσως μετά την Ένωση των Συνόδων των κ. Καλλινίκου και κ. Κυπριανού και άνευ ουδεμίας ανάγκης (εκτός βεβαίως της προσωπικής ανάγκης τινών ιερωμένων να φορέσουν μίτρα στο κεφάλι τους) στην παιδιάστικη ενέργεια εννιά νέων χειροτονιών (μία εκ των οποίων είναι και ο κ. Δαβίδ). Τι μας απαντά όμως ο κ. Δαβίδ; Μήπως δικαιολογεί αυτή την ενέργεια θεολογικά και πατερικά; Όχι! Θαυμάστε απάντηση: "«παιδιάστικα» ἀντιδράσαμε ἐμεῖς ἢ ἐκεῖνοι ποὺ τὸ 1979, εἰς τὸ πρωτοφανὲς ἐκκλησιαστικὸ πραξικόπημα, χειροτόνησαν ὁκτὼ νέους ἐπισκόπους, χωρὶς νὰ ὑπάρχῃ ἴχνος —ἕνα μικρὸ ἔστω λείψανο— ποιμνίου". Δηλαδή, αντί να δικαιολογήσει τις πράξεις τους, μας μιλά για πράξεις άλλων, θυμίζοντας εκείνο το ανέκδοτο με τον σύζυγο που μοίχευσε και όταν τον κατέκρινε για αυτήν του την πράξη η σύζυγός του της απάντησε: "Μα καλά, και άλλοι σύζυγοι μοιχεύουν, εγώ θα την πληρώσω τώρα;"!

2. Παραβλέποντας το εμπαθές κατεβατό, όπου μπαίνουν το μάτι του κυκλώνα του συγγραφέως, ζωντανοί και νεκροί, σωματεία και σώματα, εκκλησιολογίες και μυστήρια, σε ένα πρωτότυπο μάθημα υποκειμενικής εκκλησιαστικής ιστορίας (τις αναιρέσεις των κατηγοριών κατά του μακαριστού Μητροπολίτου Κυπριανού, ούτε που μπήκε στον κόπο να τις διαβάσει ο αδέκαστος κριτής κ. Δαβίδ), αναρωτιόμαστε ως πότε θα υπάρχουν άνθρωποι κολλημένοι στο παρελθόν και στις  τυχόν μελανές σελίδες του, και άνθρωποι μάλιστα νεαρής ηλικίας, όπως ο κ. Δαβίδ, με τον οποίο τυγχάνουμε σχεδόν συνομήλικοι. Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά, αλλά δεν ελπίζουμε και δεν πιστεύουμε, ότι υπάρχει κάποιος σήμερα, που θα προτιμήσει να διαλέξει την Αλήθεια, από την ευγνωμοσύνη προς τον παρέχοντα την επισκοπική χειροτονία Γέροντά του (αφού δεν είναι καθόλου τυχαίο, το ποιοι επιλέγονται να χειροτονηθούν). Περί αυτού μάλιστα, και επειδή γράφει ο συγγραφέας σχετικώς με το ότι κατακρίναμε την τακτική τους να αποδέχονται τους καθηρημένους, όχι λόγω Πίστεως, από το νέο και μας ζητά να του υποδείξουμε κάποιον, θα του απαντήσουμε αμέσως. Ο Χρυσόστομος Αργυρίδης, προσωπικός φίλος του επισκόπου κ. Ευθυμίου. Κληρικός της νεοημερολογιτικής Εκκλησίας της Κύπρου, ήλθε σε κόντρα με τον νεοημερολογίτη επίσκοπο Λεμεσού Αθανάσιο για υπόθεση που αφορά σκάνδαλα και καθαιρέθηκε (ενδεικτικά εδώ και εδώ και εδώ). Δεν εξετάζουμε αν είχε ή δεν είχε δίκαιο, αναφέρουμε την πραγματικότητα: ΔΕΝ ΚΑΘΑΙΡΕΘΗΚΕ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. Με τι κριτήρια λοιπόν η Σύνοδος του κ. Μακαρίου τον χειροτόνησε (δείτε και φώτο) επίσκοπο;

 

 

Πως και επιλέχτηκε δηλαδή για το υψηλό αξίωμα της Αρχιεροσύνης και έγινε επίσκοπος Λαμπούσης (οι τίτλοι τιτουλαρίων τους μάραναν); Για την καλή του ομολογία; Για τους μακρόχρονους αγώνες του υπέρ της Πίστης μήπως; Γιατί τον εξέλεξαν οι γνήσιοι Ορθόδοξοι της Κύπρου με κανονικές διαδικασίες; Γιατί ήταν δεινός συγγραφέας κατά του Οικουμενισμού ή μήπως υπήρξε σεβάσμιο καύχημα των Παλαιοημερολογιτών με τεράστιο έργο (όπως π.χ. ο π. Διονύσιος Καλάργυρος); Και αφού μέχρι χτες ήταν νεοημερολογίτης (δηλαδή αιρετικός, κατά την υποκριτική εκκλησιολογία τους, αφού από τη μία έχουν σημαία τον πρώην Φλωρίνης, από την άλλη κηρύττουν τις ματθαιϊκές θέσεις περί ακύρων, που και σε αυτές όμως δεν είναι συνεπείς, και γι' αυτό είναι χειρότεροι των Ματθαιϊκών) πως τον κάνανε επίσκοπο, χωρίς να τον βαπτίσουνε πρώτα;

Δεν θα γράψουμε παραπάνω. Είμαστε σίγουροι πως με τον καιρό και οι υπόλοιποι, υγιώς σκεπτόμενοι, αδελφοί που βρίσκονται ακόμη στη Σύνοδο του κ. Μακαρίου, θα καταλάβουν ποιο είναι το συμφέρον της μαρτυρικής Εκκλησίας μας και με ποιο τρόπο θα δικαιωθεί ο Ιερός Αγώνας που ξεκίνησαν οι πρόγονοί μας το 1924.