ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ (ΜΕΡΟΣ Β΄ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

 

6. ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

α. Γράφουν οι οπαδοί του για τον Ματθαίο: "Σάν ἱεροκήρυκας ἦταν θετικός. ἠσχολεῖτο κυρίως μέ τήν μακαριότητα τοῦ Παραδείσου καί λιγότερο μέ τήν κόλαση. Περισσότερο μέ τόν Χριστό καί λιγότερο μέ τόν διάβολο. Περισσότερο μέ τήν χαρά καί λιγότερο μέ τήν λύπη" [38]. Εύκολα ο μελετητής του έργου του θα διαπιστώσει ακριβώς το αντίθετο. Η παρουσίαση του Θεού ως τιμωρού και ο υπερτονισμός των επικείμενων κολάσεων, δεσπόζει σε κάθε του κείμενο. Με τέτοιου είδους πνευματική τρομοκρατία, χειραγωγούσε τους απλουστέρους αδελφούς, ενώ παράλληλα προσέβαλε τόσο τον Θεό, παρουσιάζοντας μια διαστρεβλωμένη εικόνα Του, όσο και την ελευθερία των ανθρώπων και το αυτεξούσιό τους. Ας πάρουμε για παράδειγμα το πόνημά του "Φωνή γνησίου ορθοδόξου ιερομονάχου Ματθαίου πνευματικού Αγιορίτου προσκυνητού Κρητός Λαυριώτου" [39]. Το βιβλιαράκι αυτό, μικρού μεγέθους, αποτελείται από 24 σελίδες, οι οποίες είναι πλήρεις λέξεων όπως κόλαση, δαίμονες, Τάρταρος, αφορισμός, γέεννα και άλλες παραπλήσιες, κυρίως σε ποιητική μορφή. Ας δούμε δύο χαρακτηριστικά στιχάκια:

"Ουαί κι αλλοίμονον αυτοίς καλόν μη εγεννώντο

εν τω πυρίνω ποταμώ Κολάσει ν' οδυνώντο

 

Διά πολλών κολάσεων, σκότους του εξωτέρου,

Ταρτάρου, ασβέστου δε πυρός σκώληκος ανημένου"

 

ΕΙΚΟΝΑ ΙΗ 

β. Στο ίδιο έργο (σελ. 22)  γράφει πως όσοι ακολουθούν το νέο ημερολόγιο "ου μόνον αδιάλυτοι ως και αφορεσμένοι, αλλά τυμπανιαίοι δε, Χριστού κεχωρισμένοι". Αυτά κήρυττε και στα μέρη που πήγαινε, με αποτέλεσμα να επανέρχονται στο παλαιό ημερολόγιο πολλοί άνθρωποι όχι από αγάπη για την Ορθοδοξία, αλλά από τρόμο για την τιμωρία, αποκτώντας έτσι και ανάλογη συμπεριφορά. Έτσι και στη Δόμβραινα Βοιωτίας είχε πει στους κατοίκους ότι ο ιερέας του χωριού, που προ τριετίας είχε κοιμηθεί, θα ήταν άλυτος επειδή είχε ακολουθήσει το νέο ημερολόγιο. Κατά την μαρτυρία του Ειρηνοδίκη Δομβραίνας "οι συγγενείς του ιερέως και άλλοι αγαθοί χωρικοί απεφάσισαν τότε να ανοίξωσι τον τάφον διά να πεισθώσιν αν το πτώμα του ιερέως είχεν αποσυντεθή κανονικώς και εκάλεσαν και τον Ματθαίον να παραστή, όστις και παρέστη. Όταν ήρχισεν η εκταφή, ένας ζωηρός χριστιανός του είπεν, "εάν ευρεθή λειωμένος, τότε τι θα πης;". "Θα ευρεθή άλυτος και εάν δεν ευρεθή να βάλετε εμένα μέσα στον τάφον ζωντανόν". Όταν δε το λείψανον ευρέθη τελείως διαλελυμένον, τότε ο ζωηρός χριστιανός του είπε "Τι θέλεις τώρα να σε κάνουμε; Να σε βάλουμε μέσα εσένα; Φύγε από το χωριό μας και άφησέ μας ήσυχους"" [40].

γ. Για την εν γένει συμπεριφορά του καταγγέλθηκε μάλιστα και από ιεροψάλτη του πατρίου ημερολογίου. Παραθέτουμε ένα διαφωτιστικό απόσπασμα από άρθρο της εποχής [41].

ΕΙΚΟΝΑ ΙΘ

δ. Το 1942 ο Επίσκοπος Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, μετά από απαίτηση Κληρικών της παρατάξεώς τους, συντάσσει ένα έγγραφο με τίτλο "Κριτική Έκθεσις" (24-6-1942) στο οποίο γνωμοδοτεί για τα φρονήματα και τα έργα του Ματθαίου [42].

 

ΕΙΚΟΝΑ Κ

 

Σε αυτήν αναφέρεται και στην υπό του Ματθαίου "επιβολήν εις άλλην Μοναχήν Βασιλικήν Κριεζή να προσποιήται την δαιμονισμένην" [43]. Οι "οράσεις" της Βασιλικής καταγράφτηκαν και εκδόθηκαν στην Αθήνα το 1934 σε βιβλίο με τίτλο "Πολύτιμος θησαυρός μετανοίας" (τον ίδιο τίτλο είχε αργότερα και το περιοδικό που εξέδιδε ο Ματθαίος). Το επαίσχυντο αυτό βιβλίο, το οποίο αποτελεί μνημείο πνευματικής τρομοκρατίας, περιέχει, κατά την κρίση του π. Αντωνίου Γεωργαντά [44], "τόσες ανοησίες και βλασφημίες που και αυτοί οι δυστυχείς έγκλειστοι στο Δαφνί θα τον είχαν πάρει με τις λεμονόκουπες, εάν το διάβαζαν". Αυτή η κρίση ίσως φανεί λίγο υπερβολική σε κάποιον, αλλά όποιος διαβάσει το βιβλίο θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο π. Αντώνιος είναι πολύ επιεικής. Δαίμονες, άγγελοι, άγιοι και αμαρτωλοί επιστρατεύονται στην υπηρεσία του "Πνευματικού" Ματθαίου (τον οποίο όσοι υπακούνε θα αγιάσουν, ενώ όσοι παρακούνε θα κολαστούνε), αλλά το χειρότερο όλων είναι που στο βιβλίο περιλαμβάνονται κρίσεις για συγκεκριμένους ανθρώπους, που κατονομάζονται, και τους οποίους είτε τους είδε η Βασιλική στην κόλαση να βασανίζονται από τους δαίμονες, είτε της αποκαλύφθηκαν τα προσωπικά τους αμαρτήματα τα οποία δημοσιεύονται. Από το δεύτερο, αλλά και από τις συμβουλές που απευθύνει η Βασιλική στις μοναχές διαπιστώνεται ολοφάνερη συνεργασία Βασιλικής-Ματθαίου με σκοπό την τρομοκράτηση και την τυφλή υπακοή [45].  
 

ΕΙΚΟΝΑ ΚΑ

ΕΙΚΟΝΑ ΚΒ

 

7. ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

α. Όπως είδαμε ο Κυκλάδων Γερμανός κατηγόρησε τον Ματθαίο, ότι επέβαλε στην Βασιλική Κυριαζή να προσποιείται την δαιμονισμένη. Η έρευνα που κάναμε δικαίωσε τον Γερμανό. Να πως έχουν τα πράγματα. Το 1934, όπως είπαμε, ο Ματθαίος εκδίδει το βιβλίο με τις εκστάσεις της "δαιμονισμένης" Βασιλικής Κυριαζή. Οι οπτασίες αυτές λαμβάνουν χώρα, κατά τα γραφόμενα στο βιβλίο, από τον Δεκέμβριο του 1933 ως τον Ιανουάριο του 1934 [46].

 

ΕΙΚΟΝΑ ΚΓ

Όμως πως γίνεται τον Δεκέμβριο του 1933 η Βασιλική να είναι "δαιμονισμένη", αφού την είχε "θεραπεύσει" ο Ματθαίος τον Μάρτιο (με το παλαιό) του 1933; Ιδού το τεκμήριο [47]:

ΕΙΚΟΝΑ ΚΔ

β. Τον Μάρτιο του 1933 ξεσπάει το πρώτο (και λιγότερο γνωστό) σκάνδαλο της Κερατέας με την υπόθεση της Ελένης Στεφανοπούλου. Η Στεφανοπούλου ήταν ένα κορίτσι 16 ετών το οποίο έφερε στο μοναστήρι η μάνα της μετά τον θάνατο του πατέρα της. Στο μοναστήρι ο Ματθαίος και η Μαριάμ γνωμάτευσαν ότι η νεαρή έχει δαιμόνιο και ακολούθησαν βίαιες τακτικές για την θεραπεία της. Η Στεφανοπούλου κατάφερε να δραπετεύσει και να πάει στην αστυνομία, ενώ παράλληλα βρήκαν αφορμή οι μισθωτοί υπηρέτες του ψεύδους (δημοσιογράφοι) να ξεκινήσουν ένα απίστευτο παραλήρημα κατά όλων των Παλαιοημερολογιτών [48], του "παλαιοημερολογιτισμού" και του μοναχισμού.

ΕΙΚΟΝΑ  ΚΕ

Ο μύθος μπλέχτηκε με την αλήθεια, ο Ματθαίος ονομάστηκε "νέος Ρασπούτιν", και κατηγορήθηκε, μαζί με την Μαριάμ, κυρίως για προσηλυτισμό, για βασανιστήρια, ακόμη και για όργια, ενώ καθημερινά μια νέα φανταστική ιστορία εμφανιζόταν στις εφημερίδες. Για να είμαστε δίκαιοι ο Ματθαίος με την Μαριάμ, δεν έκαναν ούτε τα μισά από αυτά που κατηγορήθηκαν. Όμως δεν ήταν και άμεμπτοι. Τα στοιχεία που θα παραθέσουμε βασίζονται στις δικές τους μαρτυρίες και όχι στις φαντασιώσεις των δημοσιογράφων. 
Οι κατηγορίες της νεαρής Στεφανοπούλου ήταν ότι δέθηκε χειροπόδαρα και βασανίστηκε ποικιλοτρόπως στα ευαίσθητα μέρη της.
Οι απαντήσεις του Ματθαίου [49] και της Μαριάμ [50] , όπως βλέπουμε, ήταν φοβερές.

ΕΙΚΟΝΑ  ΚΣΤ

 

 

ΕΙΚΟΝΑ  ΚΖ

 

ΕΙΚΟΝΑ  ΚΗ

Η αντίδραση μιας κακοποιημένης έφηβης θεωρείται τεκμήριο "δαιμονισμού" και τα βασανιστήρια απαραίτητη ενέργεια των Ματθαίου και Μαριάμ για να σώσουν από την διαφθορά το μοναστήρι...

γ. Για το δεύτερο και γνωστό σκάνδαλο της Κερατέας (1950) ισχύει ότι και για το πρώτο. Με αφορμή τις αποκαλύψεις για τα όντως αληθινά βασανιστήρια, τις σωματικές κακώσεις ακόμη και παιδιών, τους εκβιασμούς και τις οικονομικές απάτες, βρήκαν οι μεν δημοσιογράφοι την ευκαιρία για να πολεμήσουν όλους τους Παλαιοημερολογίτες (καθώς και για να δημιουργήσουν νέες φανταστικές ιστορίες), ο δε νεοημερολογίτης Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων Βλάχος την αφορμή που έψαχνε για να εξαπολύσει έναν φρικτό διωγμό εναντίον τους, παρόλο που η Σύνοδος των Γ.Ο.Χ. και η Ένωση Νέων καταδίκασαν [51] τα έκτροπα (παρόμοια έκτροπα έχουν συμβεί πολλάκις και σε νεοημερολογιτικά μοναστήρια). 

ΕΙΚΟΝΑ  ΚΘ

 

ΕΙΚΟΝΑ  Λ

 

Με αφορμή το σκάνδαλο αυτό ο αείμνηστος π. Βίκτωρ Ματθαίου (κατά κόσμον Βασίλειος Σταματούλης) και ο αιωνόβιος π. Αντώνιος Δερμιτζάκης ("αποστάτες" χαρακτηρίστηκαν από τους Ματθαιϊκούς) αποκάλυψαν τα έργα του Ματθαίου και της Μαριάμ [52] με συγκλονιστικές καταθέσεις [53]. 

ΕΙΚΟΝΑ  ΛΑ

ΕΙΚΟΝΑ  ΛΒ

8. ΔΕΙΛΙΑ

Στην πρώτη περίοδο του Ιερού Αγώνος των λεγόμενων "Παλαιοημερολογιτών", κληρικοί, λαϊκοί και μοναχοί έπαθαν τα πάνδεινα. Άλλοι φυλακιζόντουσαν και αποσχηματίζονταν (όπως ο π. Αρσένιος Σακελλάρης), άλλοι έτρωγαν ξύλο και τους εξόριζαν σε ξερονήσια, σε άλλους τους σπάζαν τα δόντια με σιδηρογροθιά (π. Αρσένιος Κοττέας), άλλους τους δολοφονούσαν (Αικατερίνη Ρούττη) κλπ. Ο σεβάσμιος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος δύο φορές εστάλη εξορία· την δεύτερη άνω των 80 ετών.
Ο Ματθαίος δεν έπαθε τίποτε, διότι κρυβόταν μονίμως.
α. Όταν τον Ιούνιο του 1926 ιδρύθηκε ο Σύνδεσμος των Ζηλωτών Αγιορειτών Μοναχών, η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους κάλεσε σε απολογία αρκετούς από τους πρωτεργάτες του. "Συναχθέντες πολλοί εις την Καλύβην του Βρεσθένης", γράφει ο π. Ακάκιος Παππάς, εκ των πρωτεργατών του Συνδέσμου, "απεφάσισαν να παρουσιασθούν και ελέγξουν την Κοινότητα, αυτού εξαιρέτως κοκκορευομένου (όπως πάντοτε), ότι θα τους ειπή, θα τους δείξη κ.τλ. καυχόμενος· αλλά εκείνην την νύκτα καταβάς εις την Δάφνην έφυγε διά Πειραιά!!! εφαρμόσας το γνωστόν τοις πάσι "νημείς τα Κρητικόπουλα... τσόντας ακούμε πόλεμο τρυπώνομε στ' αμπάρια". Την επομένη ημείς οι άλλοι επήγαμεν εις την Κοινότητα, απελογήθημεν, ως έπρεπε, και ησυχάσαμεν" [54].  

β. Την πρώτη φορά που κατηγορήθηκε ήταν για την χειροτονία του ως Επίσκοπος Βρεσθένης (1935). Δικάσθηκε από την νεοημερολογίτικη Εκκλησία, "καθαιρέθηκε" [55] και καταδικάστηκε σε εξορία (όπως και οι υπόλοιποι Αρχιερείς). Τόπος της εξορίας του ορίστηκε η Μονή Στροφάδων στη Ζάκυνθο [56], αλλά ο Ματθαίος ποτέ δεν πήρε τον δρόμο της εξορίας, αλλά φρόντισε να κρυφτεί [57] , ενώ αργότερα επανήλθε στο γυναικείο μοναστήρι του στην Κερατέα, όπου και παρέμεινε ανενόχλητος.

ΕΙΚΟΝΑ  ΛΓ

γ. Η δεύτερη και τελευταία φορά που δικάστηκε (1938) μαζί με τον Κυκλάδων Γερμανό ήταν για "αντιποίηση άσκησης λειτουργού Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας". Στο δικαστήριο (Κακουργιοδικείο Χαλκίδας 15-3-1938) ισχυρίστηκε [58] πως έφερε το αρχιερατικό εγκόλπιο ως κόσμημα και κειμήλιο (ήταν δώρο του Χρυσοστόμου Σμύρνης) και όχι ως διακριτικό του βαθμού του. Τελικώς η (ντροπιαστική) απόφαση υπήρξε αθωωτική και για τους δύο Αρχιερείς [59].
 

9. ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

Ο υπερορθόδοξος Ματθαίος που καυχιόταν για την απαρέγκλιτη τήρηση των Ιερών Κανόνων - και απαιτούσε την "ακρίβεια" από τους άλλους -, πολλές φορές τους καταπατούσε κάνοντας μάλλον "οικονομία" στον εαυτό του.
α. Το γυναικείο μοναστήρι της Κερατέας από το 1928, που δημιουργήθηκε, μέχρι το 1934, που ολοκληρώθηκε το αντρικό, υπήρξε μεικτό. Δεν έχει σημασία το ότι τα κελιά των μοναχών ήταν πέριξ της γυναικείας μονής (περί τα 100 μέτρα), αφού στην εργασία στα χωράφια ή στα χτισίματα και στις ακολουθίες συμμετείχαν όλοι μαζί. Τα μεικτά μοναστήρια προσκρούουν  στον ΜΖ΄  Κανόνα της ΣΤ΄ και στον Κ΄ της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

β. Μετά την χειροτονία του ως Επισκόπου ο Ματθαίος έμενε όχι στο αντρικό, αλλά στο γυναικείο μοναστήρι! Οι Ιεροί Κανόνες όμως είναι καταπέλτες για το θέμα των συνεισάκτων. Βλέπε τον Γ΄ της Α΄ και τον ΚΒ΄ της Ζ΄.
γ. Εκτός από την περίπτωση του π. Βίκτωρος Ματθαίου που είδαμε, ο Ματθαίος (με φρόνημα που θύμιζε Ευσταθιανούς [60]) προέτρεπε ανδρόγυνα να χωρίσουν και να γίνουν μοναχοί και ενθάρρυνε πολλούς συζύγους να μονάζουν, άνευ αδείας των συζύγων τους. Η κακόδοξη αυτή πρακτική προσκρούει στον Ε΄ Κανόνα των Αγίων Αποστόλων και στον ΜΗ΄ της ΣΤ΄ Οικουμενικής Συνόδου.

δ. Οι ΙΔ΄ και ΙΕ΄ Κανόνες της Πρωτοδευτέρας Συνόδου αναφέρουν ρητά πως όποιος Επίσκοπος αποσχιστεί από τον προϊστάμενό του, χωρίς να υπάρχει λόγος αιρέσεως, να καθαιρείται. Ποια αίρεση κήρυξε ο πρώην Φλωρίνης άραγε; Το ότι δεν δεχόταν ως άκυρα τα Μυστήρια των νεοημερολογιτών;  
ε. Το επιστέγασμα των παρανομιών του Ματθαίου υπήρξαν οι χειροτονίες επισκόπων που έκανε μόνος του, ερχόμενος σε αντίθεση με σωρεία Ιερών Κανόνων (Α΄ Αποστολικό, Δ΄ της Α΄ Οικουμενικής, Γ΄ της Ζ΄ Οικουμενικής, ΙΘ΄ της Αντιοχείας) και διαιωνίζοντας το σχίσμα του.

 

10. ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ

"Μα καλά", θα ισχυριστεί κανείς,  "δεν είχε και καλά ο Ματθαίος; Δεν υπήρξε ασκητικότατος; Ακόμη και θαύματα δεν έκανε όπως μαρτυρούν πολλοί;".
Βεβαίως και είχε και καλά στοιχεία ο Ματθαίος, κανείς δεν το αμφισβητεί. Κανείς δεν αντιλέγει ότι η ασκητικότητα ήταν γνώρισμά του και ότι υπήρξε και νηστευτής και φιλακόλουθος. Προσωπικά δεν αμφισβητούμε ούτε και το ότι έκανε και θαύματα. Όμως:
α. Η ασκητικότητα δεν αποτελεί τεκμήριο αγιότητας. Και ο Νεστόριος "εφημίζετο διά την αυστηράν αυτού ασκητικήν ζωήν"[61] και άλλοι αιρετικοί είχαν ηθικότατο και ασκητικότατο βίο. Και οι βουδιστές μοναχοί κρατούν παρθενία και νηστεία. Μα τι λέμε; Μήπως και διάβολος δεν νηστεύει και δεν αγρυπνεί μονίμως; Επομένως, η ασκητικότητα, κανέναν δεν αγιάζει, αν δεν συνοδεύεται από ορθόδοξο φρόνημα, ταπείνωση, αγάπη και τις υπόλοιπες αρετές.

β. Περί των θαυμάτων, ας αφήσουμε να μιλήσει πολύ εύγλωττα (πραγματικά πολύ εύγλωττα) ο Μέγας Αθανάσιος [62]:

ΕΙΚΟΝΑ  ΛΓ

 

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Το άρθρο αυτό γράφτηκε διότι πολλοί εκ των λεγομένων Ματθαιϊκών, εμμένουν στις θέσεις τους, όχι απαραίτητα εξαιτίας θεολογικών ή εκκλησιολογικών αντιρρήσεων, αλλά μόνο και μόνο επειδή, θεωρούν άγιο τον Ματθαίο Καρπαθάκη. Ξέρουμε αρκετούς Ματθαιϊκούς (έχουμε και φίλους πρώην Ματθαιϊκούς), οι οποίοι μεγάλωσαν με εικόνες του Ματθαίου στο εικονοστάσι τους, οι γονείς τους φορούσαν κονκάρδες με φωτογραφία του στα ρούχα τους και γαλουχήθηκαν με την ιδέα ότι ο Ματθαίος υπήρξε ένας άγιος και θαυματουργός και σωτήρας της Εκκλησίας, πως μόνο αυτός εξέφραζε την γνησία Ορθοδοξία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έσφαλλαν και εξέπεσαν από την Αλήθεια. Πολλοί από αυτούς μάλιστα δεν έχουν ιδιαίτερες εκκλησιολογικές γνώσεις, ώστε να δικαιολογείται η άποψη, ότι "με τους Ματθαιϊκούς μας χωρίζει το εκκλησιολογικό".

Βεβαίως και οφείλουμε έναν σεβασμό, όχι αποκλειστικά στον Ματθαίο, αλλά σε όλους τους πατέρες και αδελφούς, που παρόλα τα σφάλματά τους, αγωνίστηκαν εκείνην την περίοδο για τις Παραδόσεις, αλλά δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως ένας είναι ο Σωτήρας της Εκκλησίας, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ότι οι άνθρωποι μπορεί να πλανηθούν.

Δεν αποδεχόμαστε λοιπόν τις νέου τύπου αγιοποιήσεις που βασίζονται είτε στην προσωπολατρεία (περίπτωση Ματθαίου), είτε από την άλλη στην διαφήμιση (περίπτωση Πορφυρίου), είτε σε άλλα μη εκκλησιαστικά κριτήρια, όταν μάλιστα τέτοιου είδους "αγιοποιήσεις" αποσκοπούν στο να στηρίξουν αντιεκκλησιαστικές καταστάσεις και αιρετικά φρονήματα (ματθαιϊκό σχίσμα ή αίρεση του οικουμενισμού αντίστοιχα).

Τέλος, ας προσέξουν οι κακοπροαίρετοι και να μην σπεύσουν να γράψουν ότι τάχα με το άρθρο αυτό συκοφαντούμε και υβρίζουμε τον "Άγιο Πατέρα", διότι όπως είδατε το άρθρο αυτό βασίζεται σε ντοκουμέντα και όχι σε προσωπικές μας εκτιμήσεις και αυθαίρετες κρίσεις. Αντιθέτως, επαναλαμβάνουμε, είμαστε ανοιχτοί σε τεκμηριωμένη και καλοπροαίρετη κριτική.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι αποκαθηλώνοντας τον Ματθαίο Καρπαθάκη από τη θέση του "αγίου", συνεισφέρουμε στην θεραπεία του διχασμού των Γ.Ο.Χ. (η ενότητα είναι άλλωστε και ο κύριος σκοπός μας), αφού για την δημιουργία και την διατήρηση του διχασμού αυτού ευθύνεται σε τεράστιο βαθμό η εντύπωση που είχαν και έχουν οι οπαδοί του, για το πρόσωπο του Ματθαίου, επειδή όταν στο τέλος καταρρίπτονται όλα τα εκκλησιολογικά τους επιχειρήματα, αυτό που μένει είναι η σκέψη "μα είναι δυνατόν ο Άγιος Ματθαίος να έσφαλλε;".

Ευχόμαστε οι καλοπροαίρετοι εκ των Ματθαιϊκών να εγκαταλείψουν το ματθαιϊκό σχίσμα και ενωθούν με τους αδελφούς τους προσχωρώντας στην ενωμένη πλέον Σύνοδο των Γ.Ο.Χ., ώστε μαζί πλέον ως μία γροθιά να αγωνιστούμε υπέρ της Ορθοδοξίας και κατά των αιρέσεων και κυρίως της παναιρέσεως του Οικουμενισμού!

Νικόλαος Μάννης

δάσκαλος

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[38] ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, 1987, σελ. 145.

[39] Βλέπε το εξώφυλλο για του λόγου το αληθές (ΕΙΚΟΝΑ ΙΗ).

[40] Το παλαιοημερολογιακόν ζήτημα, Ιωακείμ Αλεξόπουλου, σελ. 32.

[41] ΒΡΑΔΥΝΗ 28-3-1933 (ΕΙΚΟΝΑ ΙΘ).

[42] Η "Κριτική Έκθεσις" συνοδεύτηκε και από επιστολή του Κυκλάδων Γερμανού προς τα μέλη της Επιτροπής (π. Ακάκιο Παππά, π. Αρτέμιο Ξενοφωντινό και π. Κοσμά Καράμπελα) με την οποία διακόπτει την κοινωνία με τον Ματθαίο. Η επιστολή εκδόθηκε στο περιοδικό ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, Σεπτέμβριος 1982, σελ. 244-245 (ΕΙΚΟΝΑ Κ) .

[43] Απομόνωσις, π. Αρσενίου Κοττέα μοναχού, 1960, σελ. 183. 
[44] Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, π. Αντωνίου Γεωργαντά, σελ. 27. Ολόκληρη η παρουσίαση του βιβλίου στις σελ. 26-31.
[45] Παραθέτουμε δύο ενδεικτικά αποσπάσματα από το βιβλίου του π. Αντωνίου (σελ. 28) και ένα από το πρωτότυπο (ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑ-ΚΒ αντίστοιχα), το οποίο ίσως ψηφιοποιήσουμε στο μέλλον.
[46] Πολύτιμος θησαυρός μετανοίας, π. Ματθαίου, Αθήνα 1934.
[47] Εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 8-4-1933 (ΕΙΚΟΝΑ ΚΔ).
[48] Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως για παράδειγμα βλέπουμε στην εφημερίδα ΕΣΠΕΡΙΝΗ 31-3-1933 (ΕΙΚΟΝΑ ΚΕ).
[49] ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 30-3-1933 (ΕΙΚΟΝΑ ΚΣΤ)
[50] ΠΡΩΙΑ 31-3-1933 (ΕΙΚΟΝΑ ΚΖ) και ΠΑΤΡΙΣ 31-3-1933 (ΕΙΚΟΝΑ ΚΗ).
[51] ΕΜΠΡΟΣ 17-11-1950 (ΕΙΚΟΝΑ ΚΘ) και 21-11-1950 (ΕΙΚΟΝΑ Λ).
[52] Η Μαριάμ υπήρξε γνήσιος πνευματικός καρπός του Ματθαίου. Δεν είναι ψευδή τα όσα δήλωσε, για τα σκάνδαλα της Κερατέας, και ο π. Γρηγόριος Παπαβλάχος (ΕΜΠΡΟΣ 29-1-1953): "Κακώς κατηγορούνται αι μοναχαί, διότι υπεύθυνος για όλα είναι ο μακαρίτης Ματθαίος".
[53] ΕΜΠΡΟΣ 21-11-1950 (ΕΙΚΟΝΑ ΛΑ) και 24-11-1950 (ΕΙΚΟΝΑ ΛΒ).
[54] π. Ακακίου, σελ. 32.
[55] Οι "καθαιρέσεις" της νεοημερολογιτικής Εκκλησίας, κατά των Παλαιοημερολογιτών, είναι άνευ κύρους, εφόσον η καινοτομήσασα Εκκλησία κατέστη υπόδικος για την ημερολογιακή καινοτομία.
[56] Περιοδικό "ΕΚΚΛΗΣΙΑ", 1935, σελ. 213-216.
[57] ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ 24-7-1935 (ΕΙΚΟΝΑ ΛΓ).
[58] Οι Ματθαιϊκοί ισχυρίζονται ότι τα πρακτικά της απολογίας του νοθεύτηκαν και πως ο Ματθαίος δεν αρνήθηκε την αρχιερωσύνη του. Εμείς αναρωτιόμαστε αν είναι όντως έτσι, τότε γιατί δεν τιμωρήθηκε. Πάντως ήδη έχουμε ξεκινήσει διεργασίες για την εύρεση των πρακτικών της δίκης αυτής.
[59] "Ναι μεν οι κατηγορούμενοι εκηρύχθησαν ένοχοι αντιποιήσεως Αρχής, αλλά οι ένορκοι δια της αυτής ετυμηγορίας των, δέχονται ότι την πράξιν ταύτην εξετέλεσαν οι κατηγορούμενοι, ενώ δεν ήσαν κύριοι της χρήσεως του λογικού των, ως μη δυνάμενοι εκ βλακείας να κρίνωσιν ορθώς των πράξεών των τας συνεπείας" (ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, Απρίλιος 1982, σελ. 95).
[60] Οι Ευσταθιανοί ήταν παλαιοί αιρετικοί που θεωρούσαν αμαρτία τον γάμο.
[61] Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 9, σελ. 426. 
[62] P. G. 28, 665 (EIKONA ΛΔ).

ΠΗΓΕΣ

1. Φωνή γνησίου ορθοδόξου, π. Ματθαίου Καρπαθάκη, Αθήνα 1930

2. Ερευνάτε τας γραφάς, π. Ματθαίου Καρπαθάκη, Αθήνα 1931

3. Πολύτιμος θησαυρός μετανοίας, π. Ματθαίου Καρπαθάκη, Αθήνα 1934

4. Το παλαιοημερολογιακόν ζήτημα εν Ελλάδι, Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιωακείμ Αλεξόπουλου, Βόλος 1948

5. Δακτυλοδείκτης, π. Αρσενίου Κοττέα μοναχού, 1953

6. Απομόνωσις, π. Αρσενίου Κοττέα μοναχού, 1960

7. Επιστολαί του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ματθαίου, (εκδιδόμεναι νυν το πρώτον υπό του Επισκόπου Πατρών των Γ.Ο.Χ. Ανδρέου), Αθήναι 1962

8. Ματθαίος, Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Αθηνών και πάσης Ελλάδος, π. Ευγενίου Τόμπρου, Αθήνα 1963

9. Η νοερά προσευχή, π. Βαρθολομαίου Ιερομονάχου, Άγιον Όρος 1977

10. Κατά Νεκρομάχων, π. Θεωνά Μαργαριτοπούλου, Ρεμματιά Φαρσάλων 1986

11. Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος 1924-2004 (80 έτη φωτός και σκότους), π. Αντωνίου Γεωργαντά, Γορτυνία 2004
12.  Διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.