Στο ιστολόγιο «ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», του κ. Αντωνίου Μάρκου, διαβάσαμε ένα
βλάσφημο άρθρο του χημικού - οικονομολόγου κ. Ιωάννη Καρδάση (ο κ. Καρδάσης ειδικεύεται στην συγγραφή επιστημονικοφανών εκκλησιαστικών
άρθρων, με αγαπημένο του θέμα την εσφαλμένη ισημερία και την πραγματική πανσέληνο (βλέπε εδώ, και τα σχόλια),
που οι «παλαιοημερολογίτες» δεν λαμβάνουν υπόψιν τους με αποτέλεσμα να
εορτάζουν λανθασμένα το Πάσχα [1]).
Στο άρθρο αυτό (με τίτλο Η ΑΓΙΑ Γ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ), προσβάλλεται βάναυσα η μνήμη του Αγίου Κυρίλλου Αλεξάνδρειας. Θεωρώ επίσης ότι αποτελεί ντροπή και αίσχος η δημοσίευση αυτού του άρθρου ακριβώς την ημέρα της μνήμης της κοιμήσεως του Αγίου Κυρίλλου, κατά το εκκλησιαστικό (παλαιό) ημερολόγιο.
Με λίγα λόγια, το άρθρο αυτό αφήνει να εννοηθεί πως ο Άγιος Κύριλλος ήταν τραμπούκος ("ο Κύριλλος δεν υστερούσε σε «δύναμη όχλων» (με δύναμη 500 Παραβάλανων – ροπαλοφόρων μοναχών)"), καθηρημένος ("καθαιρέθηκε (με όλους τους Συνοδικούς) από τη σύναξη των περί τον Αντιοχείας Ιωάννη Επισκόπων"), δωροδόκος ("ο Κύριλλος, προκειμένου να προσεταιρισθεί τους αξιωματούχους της Αυλής και τον ίδιο τον Αυτοκράτορα χρησιμοποίησε αφειδώς χρήματα"), δολοπλόκος, κόλακας, ραδιούργος και εμπαθής ("Έμαθε (ο Κύριλλος) την τέχνη της δολοπλοκίας, κολακείας, δωροδοκίας, ραδιουργίας και εμπάθειας κοντά στο θείο του Θεόφιλο, Επίσκοπο Αλεξανδρείας")[2]!
Στην αυθόρμητη αντίδρασή μας με σχόλιο στην ανάρτηση, αντί της εντίμου σιωπής προτιμήθηκε η υπεκφυγή. Ο κ. Καρδάσης επανήλθε με νέα ανάρτηση (με τίτλο ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΕ ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Γ' ΣΥΝΟΔΟΥ ), στην οποία μεταφέρει τεχνηέντως το ζήτημα από το ΠΡΟΣΩΠΟ του Αγίου (το οποίο τόσο βάναυσα προσέβαλλε), στις ΑΠΟΨΕΙΣ του, και συγκεκριμένα στις τυχόν εσφαλμένες εξ αυτών, καταλήγοντας στο σωστό μεν, αλλά εκτός θέματος, συμπέρασμα πως "στην Ορθόδοξη Εκκλησία οι Άγιοι, ούτε αλάνθαστοι είναι, ούτε αναμάρτητοι". Μα κ. Καρδάση, εμείς δεν αμφισβητούμε πως κάποιος άγιος μπορεί να πέσει σε δογματικά λάθη. Αμφισβητούμε όμως πως κάποιος άγιος μπορεί να είναι τραμπούκος, καθηρημένος (πραγματικά), δωροδόκος, δολοπλόκος, κόλακας, εμπαθής και ραδιούργος και ταυτόχρονα άγιος! Αυτά δεν τα πιστεύουν χριστιανοί!
Ο κ. Καρδάσης επίσης, δικαιολογούμενος, ισχυρίζεται ότι στήριξε το άρθρο του στο "βιβλίο του οσιακώς κοιμηθέντος [3] Μοναχού Γρηγόριου (καθ. Πανεπιστημίου Στυλιανού Παπαδόπουλου), "Ο άγιος Κύριλλος Αλεξάνδρειας", Αποστολική Διακονία, 2004". Εδώ εξάγεται κι άλλο παράξενο συμπέρασμα. Ο Άγιος Κύριλλος και οι άλλοι Άγιοι μπορεί να κάνουν λάθη. Ο Παπαρρηγόπουλος και Στυλιανός Παπαδόπουλος όχι!
Ας δούμε όμως αναλυτικά και τις κατηγορίες του κ. Καρδάση.
Ήταν ο Άγιος Κύριλλος τραμπούκος;
Αναίρεση: Οι Παραβολάνοι δεν ήταν ροπαλοφόροι μοναχοί, αλλά Αδελφότητα λαϊκών, οι οποίοι εκτελούσαν χρέη νοσοκόμων, και της οποίας κύριο καθήκον ήταν η περιποίηση των λεπρών [4]. Μερικοί εκ των Παραβολάνων ακολούθησαν τον Άγιο Κύριλλο στην Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο, μαζί με τους Επισκόπους και μοναχούς του Πατριαρχείου, και "ήσαν έτοιμοι δι’ ακαταμαχήτων επιχειρημάτων να υποστηρίξωσι τον κύριον αυτών και την διδασκαλίαν αυτού κατά πάσης ενδεχομένης βίας εκ μέρους των αντιθέτων"[5]. Οι Παραβαλάνοι όμως χρησιμοποιήθηκαν αργότερα ως "ομάδα κρούσης" από τον διάδοχο του Αγίου Κυρίλλου, τον μονοφυσίτη Πατριάρχη Αλεξάνδρειας Διόσκορο (ο οποίος μάλιστα ερμήνευε μερικές φράσεις του Αγίου Κυρίλλου με μονοφυσιτικό πνεύμα [6]), στην ληστρική σύνοδο της Εφέσου (449), κατά την οποία προέβησαν σε έκτροπα και σκόρπισαν τον τρόμο. Αυτό όμως συνέβη μετά τον θάνατο του Αγίου Κυρίλλου.
Ήταν ο Άγιος Κύριλλος καθηρημένος;
Αναίρεση: Η "καθαίρεση" του Αγίου Κυρίλλου έγινε από παρασύνοδο φιλονεστοριανών [7] στην οποία προήδρευε ο (φίλος του Νεστορίου) Πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης. Η δε Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος (και όχι ο Κύριλλος, όπως γράφει ο αρθρογράφος) ως απάντηση καθαίρεσε τον Ιωάννη Αντιοχείας και τους συν αυτώ [8].
Για την ιστορία πάντως οι δύο πλευρές αποκατέστησαν τις σχέσεις τους το 433, αφού ο Αντιοχείας Ιωάννης καταδίκασε την αίρεση του Νεστορίου και αποδέχθηκε την ορθοδοξία του Αγίου Κυρίλλου.
Ο κ. Καρδάσης φαίνεται να δικαιολογεί την "καθαίρεση" του Αγίου λέγοντας πως καθαιρέθηκε για την βιασύνη του να συγκαλέσει την Σύνοδο και προσθέτει μάλιστα στις παρατηρήσεις (στο τέλος του άρθρου) πως ο Αυτοκράτορας δεν "κήρυξε την έναρξη της Συνόδου, αφού η έναρξη υπήρξε μονομερής ενέργεια του Κυρίλλου".
Όμως ο Αυτοκράτορας είχε θέσει ως προθεσμία έναρξης της Συνόδου την 6η Ιουνίου και ο Άγιος Κύριλλος ως πρόεδρος (αφού ο Επίσκοπος και όχι ο Αυτοκράτορας προεδρεύει της Συνόδου) κύρηξε την έναρξη 16 μέρες μετά (22 Ιουνίου 431) [9]!
Ήταν ο Άγιος Κύριλλος δολοπλόκος, δωροδόκος, ραδιούργος, κόλακας και εμπαθής;
Αναίρεση: Αν γράφουν τέτοια πράγματα χριστιανοί, ας μην απορούμε μετά που οι νεοπαγανιστές κατηγορούν τον Άγιο Κύριλλο και ως δολοφόνο της Υπατίας.
Για μας πάντως αρκεί η άποψη του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου για τον Άγιο Κύριλλο Αλεξάνδρειας (εκτός αν κάνει, ως Άγιος, λάθος και αυτός κ. Καρδάση).
Στο έργο του "Νέον Εκλόγιον" (Βενετία 1803, στις σελ. 154 - 164 ο βίος του Αγίου) χαρακτηρίζει τον Άγιο Κύριλλο μέγα ανάμεσα στους διδασκάλους, πολλά δόκιμο στην φιλοσοφία και την αρετή, ευωδέστατο και ωραιότατο κρίνο, τρισμακάριστο, ευσεβείας υπέρμαχο, άκρο φίλο του Χριστού, μέγα στην αγιότητα. Στο δε "Πηδάλιον" (δ΄ έκδ. Αθήνα 1886, σελ. 141) τον ονομάζει περιώνυμο ανάμεσα στους Πατέρες.
Τέτοιος είναι και στην δική μας συνείδηση και ευχόμαστε να πρεσβεύει υπέρ των τιμώντων την αγία του μνήμη.
Κλείνοντας, εύχομαι στους κυρίους Μάρκου και Καρδάση (τους οποίους ούτε γνωρίζω, ούτε έχω κάτι προσωπικό μαζί τους), ο μεν πρώτος να προσέχει στο μέλλον τα άρθρα που αναρτά, διότι η φιλοξενία απόψεων σημαίνει αποδοχή των, όταν μάλιστα δεν δηλώνεται ρητώς το αντίθετο, ο δε δεύτερος να ανακαλέσει τουλάχιστον τα κατά του Αγίου γραφόμενά του.
Νικόλαος Μάννης, δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου