Ο π. ΓΕΡΒΑΣΙΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ

Οι γνωστές νεοημερολογιτικές σελίδες αντί να ασχοληθούν με τον καθαρισμό του οίκου τους, που είναι βεβορβορωμένος από την κοινωνία με τους αιρετικούς, ασχολούνται με το δήθεν "παλαιοημερολογιτικό σχίσμα". Νέο τους βέλος στην φαρέτρα αυτή της φαυλότητος, το οποίο τόξευσαν πρόσφατα, είναι και μια επιστολή του π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου προς τον π. Θεόκλητο Διονυσιάτη. Προσωπικά, όταν προβαίνω σε κρίσεις κειμένων, δεν επηρεάζομαι μόνο από το ποιος είναι ο συγγραφέας, αλλά κυρίως από το αν τα γραφόμενά του είναι σωστά ή όχι. Ας δούμε όμως την επιστολή:

"Πάτραι τη 6/7/57

Περισπούδαστε εν Χριστώ αδελφέ και τιμιώτατέ μοι Πάτερ Θεόκλητε.

Επίτρεψόν μοι ν’ απασχολήσω την λογιωτάτην αγάπην σου επί του βαθυνουστάτου άρθρου σου «Ημερολογιακών παραλειπόμενα». Πριν ή όμως εισέλθω εις τα καθέκαστα, οφείλω να προσεπιδηλώσω τη αγάπη σου ότι είμαι ίσως ο μόνος κατώτερος κληρικός - ως θέλουν να μας ονομάζουν οι άγιοι αρχιερείς - όστις, ότε μετά την εισαγωγήν του Νέου Ημερολογίου, το μεν εν δημοσίω θείω Κηρύγματι από του άμβωνος του Ιερού ναού αγ. Δημητρίου Πατρών διεκήρυξα ότι, υποτάσσομαι μεν εις την απόφασιν της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας, ίνα μη σχίσωμεν τον άρραφον χιτώνα του Κυρίου μας, θεωρώ όμως την πράξιν της Ιεραρχίας μας ως βεβιασμένην. Το δε, ότε μετά τινα χρόνον από της εφαρμογής του νέου Ημερολογίου ηδυνήθην να ίδω προσωπικώς τον τότε Αρχιεπίσκοπον Αθηνών κυρόν Χρυσόστομον δεν εδίστασα να είπω προς αυτόν σεμνώς και ταπεινώς ότι εβιάσθη η Εκκλησία κλπ. Η απάντησίς του εξυπακούεται. Κατ’ ακολουθίαν θεωρώ την πράξιν της Ελλαδικής Εκκλησίας ως μη στοιχούσαν προς την ιεράν Παράδοσιν τοσούτω μάλλον όσον αυτή δεν ήτο πανορθόδοξος απόφασις.

Τούτων ούτως εχόντων συμπίπτει η πίστις μου προς την της υμετέρας αγάπης ως προς το ημερολογιακόν ζήτημα. Διίσταμαι όμως απολύτως προς όσα συνετέλεσαν εις το διανοιγέν ρήγμα ή σχίσμα, τας βαρυτέρας των ευθυνών επιρρίπτων εις τους λεγομένους παλαιοημερολογίτας. Και επιρρίπτω τας βαρυτέρας των ευθυνών διότι οι ηγηθέντες της κινήσεως ταύτης ουχί εκ λόγων σεβασμού προς την ιεράν παράδοσιν ωρμήθησαν, αλλά εξ ελατηρίων ταπεινών.

Γνωρίζω τους λόγους καλώς δι’ ους εγένετο παλαιοημερολογίτης -επιτραπήτω η φράσις - ο τότε επίσκοπος Βόλου Γερμανός ως και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος καθώς και ο Φλωρίνης. Εάν δε εις τούτους προσθέσω και πλειάδα των κατόπιν χειροτονηθέντων υπ’ αυτών, πιστεύω ότι ουχί λόγοι πίστεως ήγαγον αυτούς κ.τ.λ, άλλως τε και η μετά ταύτα μεταπήδησις εξ αυτών εις τον νεοημερολογιτισμόν υπό τον όρον της αναγνωρίσεως εις αυτούς του Επισκοπικού αξιώματος με άγει εις το ασφαλές συμπέρασμα ότι πάντες ούτοι ως υπαίτιοι βαρυτάτου σχίσματος είναι υπόδικοι ενώπιον των ιερών Κανόνων.

Επίσης τιμιώτατέ μοι Πάτερ, αδυνατώ ν’αναγνωρίσω ως γνήσια τέκνα της αγιωτάτης ημών Πίστεως κληρικούς ή και λαϊκούς οι οποίοι τα μυστήρια της «μήπω» καταδικασθείσης Ελλαδικής Εκκλησίας αλλά αδελφής περισπουδάστου θεωρουμένης, οι εμμένοντες εις το παλαιόν εορτολόγιον ου μόνον άκυρα θεωρούσι αλλά δυστυχώς προβαίνουν και εις πράξεις αι οποίαι εάν κριθούν Κανονικώς είναι πράξεις αιρέσεως π.χ εις του αναβαπτισμού κτλ. Επίσης αδυνατώ δια τους αυτούς λόγους να δεχθώ ότι υπείκοντες ούτοι εις θέμα «σχετιζόμενον με την θρησκευτικήν των συνείδησιν» εμμένουν εις ό,τι εφαρμόζουν εν τη πράξει.

Και συνοψίζων τα ανωτέρω, τιμιώτατέ μοι πάτερ, ζητώ από την υμετέραν αγάπην τον αυτόν έλεγχον και προς τους αυτοτιτλοφορούμενους «γνησίους ορθοδόξους» διότι ελπίζω ότι τότε μόνον είναι δυνατόν τα διηρημένα να συναχθώσιν εις εν.

Αδελφέ μου. Επιθυμώ την επιστολήν ταύτην να θεωρήσης όχι ως επιστολήν ελέγχου αξιοσπουδάστου άρθρου, μαρτυρούντος σεβασμόν και προσκόλλησιν προς την ιεράν μας Παράδοσιν, αλλ’ ως αφορμάς χορηγούσαν βαθυτέρας ερεύνης των αιτιών του θλιβερού τούτου θέματος, την ευθύνην επί του οποίου φέρουσιν οι ηγήτορες εκατέρων των μερίδων.

Δέξου παρακαλώ φίλημα άγιον και προσκυνητόν ασπασμόν εις την σοφήν και πατερικήν γραφίδα σου

Ελάχιστος μοναχός

Γερβάσιος Παρασκευόπουλος

Αρχιμανδρίτης"

Ο π. Γερβάσιος αφού δηλώνει πως θεωρεί την πράξη της Ελλαδικής Εκκλησίας (ήτοι την αλλαγή του ημερολογίου) πράξη "βεβιασμένη και ως μη στοιχούσαν προς την ιεράν Παράδοσιν τοσούτω μάλλον όσον αυτή δεν ήτο πανορθόδοξος απόφασις", αμέσως μετά επιρρίπτει την ευθύνη του σχίσματος στους "λεγομένους παλαιοημερολογίτας"! Μα καλά, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος δεν άνοιξε την τρύπα στο καράβι της Εκκλησίας στις 10-3-1924; Οι "παλαιοημερολογίτες" φταίνε επειδή σιγά σιγά πήραν τις βάρκες για να μην καταποντιστούν στο ολοένα και πλημμυριζόμενο πλοίο; Πόσο δύσκολο πια είναι να παραδεχτεί κάποιος σήμερα ότι το σχίσμα είναι νεοημερολογιτικό και ότι η σωτηρία είναι το κλείσιμο της τρύπας, δηλαδή η επιστροφή στο πάτριο εορτολόγιο; Αλλά πλέον αυτό είναι αρκετό άραγε, όταν έχουν ανοιχτεί κι άλλες τρύπες καινοτομιών, στα πλαίσια της εκκοσμίκευσης και της νέας θρησκείας, δηλαδή του Οικουμενισμού; Ας μιλήσουμε όμως μόνο για το εορτολόγιο, εφόσον και ο π. Γερβάσιος δεν είχε ζήσει ούτε "άρση αναθεμάτων", ούτε Ραβέννες, ούτε άλλες διαστροφές από τους εκκλησιοπειρατές ποιμένες των ομήρων Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών. Την αποφράδα εκείνη Κυριακή της 10ης Μαρτίου 1924, ποιος άλλαξε το ημερολόγιο; Ο αρχιεπίσκοπος δεν ονόμασε διά εγκυκλίου του την 10η Μαρτίου 23η εισάγοντας το νέο ημερολόγιο στην Εκκλησία; Άρα, γιατί το σχίσμα να το λέτε ψευδώς και αδίκως "παλαιοημερολογιτικό"; Το σχίσμα ήταν νεοημερολογιτικό και αυτός που το έκανε έπρεπε να το άρει, όπως πολύ σωστά του έγραψε και ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος :"Σπεύσατε να διορθώσητε το λάθος σας και επειδή κακώς και παρανόμως το παπικόν ημερολόγιον εισηγάγετε εις την Εκκλησίαν, καλώς και εννόμως να το εκβάλετε και να επαναφέρετε το πάτριον" (ΤΟ ΝΕΟΝ ΠΑΠΙΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΑΥΤΟΥ, σελ. 6). Έτσι ορθώς επιρρίπτει την ευθύνη του σχίσματος ο π. Φιλόθεος στον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, αλλά και στον πρωτεργάτη της καινοτομίας Μελέτιο Μεταξάκη, ο οποίος στις τελευταίες του στιγμές ομολόγησε: "Βασανίζομαι διότι έσχισα την Εκκλησίαν" (αυτόθι, σελ. 7).

Αντιθέτως ο π. Γερβάσιος ρίχνει την ευθύνη του σχίσματος στους "παλαιοημερολογίτες" και κυρίως στους ηγέτες αυτών, για τις όποιες ενέργειές τους, ακόμη και λάθη που ορισμένοι εξ αυτών διέπραξαν, τα οποία όμως δεν θα είχαν συμβεί αν ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος δεν έσχιζε την Εκκλησία. Έτσι λοιπόν:

α) τα βάζει με το μαχαίρι, απαλλάσσοντας των ευθυνών το χέρι που το κρατάει, ήτοι τον σχισματικό αρχιεπίσκοπο,

β) με αφορμή την άστατη πορεία (που μόνο ο Κύριος ως καρδιογνώστης γνωρίζει τις αιτίες της) των Ζακύνθου Χρυσοστόμου, Διαυλείας Πολυκάρπου και Μεγαρίδος Χριστοφόρο, που κατέληξαν στο νέο ημερολόγιο, προσάπτει εμμέσως σε όλους τους αρχιερείς την μομφή ότι αυτοί ενδιαφέροντο για το επισκοπικό αξίωμα, αγνοώντας ότι ο Δημητριάδος Γερμανός άφησε πλούσια μητρόπολη για να γευθεί την εξορία και την χλεύη, ο δε πρώην Φλωρίνης πήγαινε εξορίες ακόμη και 85 χρονών, απαρνούμενος δόξες και τιμές που του προσέφεραν κατά καιρούς (όπως π.χ. ο διάκονός του ως Πατριάρχης Αθηναγόρας),

γ) μέμφεται τον π. Θεόκλητο (βάλτε και το άρθρο του "Ημερολογιακώνπαραλειπόμενα" δήθεν αντικειμενικοί υπερασπιστές της αλήθειας) που αναγνωρίζει τους "παλαιοημερολογίτες" ως γνήσια τέκνα της αγιωτάτης ημών Πίστεως" με αφορμή τις ακραίες απόψεις μερίδος "παλαιοημερολογιτών" περί "αναβαπτισμού", ακύρων μυστηρίων κτλ. (τις οποίες όμως διαμόρφωσαν υπό το καθεστώς ξυλοδαρμών, εξοριών, φυλακίσεων, αναθεματισμών, ιεροσυλιών, μέχρι και φόνων από τους νεοημερολογίτες) τις οποίες χρεώνει αδίκως σε όλους τους "παλαιοημερολογίτες" και 

δ) επιρρίπτει - θεωρητικώς - το ίδιο μερίδιο ευθύνης στους ηγήτορες αμφοτέρων των μερίδων, ασχέτως αν στον ηγήτορα του  απευθύνθηκε "σεμνώς και ταπεινώς", ενώ στους υπεναντίους του, ως καρδιογνώστης έβγαλε τα άδικα συμπεράσματά του.

Δεν επισέρχομαι σε προσωπικές κρίσεις επί του π. Γερβασίου. Μπορεί να είχε όλες τις αρετές του κόσμου (τουλάχιστον αυτές που φαίνονται στον κόσμο), αλλά με τη συγκεκριμένη επιστολή εξισώνοντας το έγκλημα του αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου με τα πλημελλήματα ορισμένων "παλαιοημερολογιτών" αδικεί τον αγώνα των Ορθοδόξων του Πατρίου Εορτολογίου, που είναι αγώνας ενωτικός κατά του νεοημερολογιτικού σχίσματος.

Όσοι εκ των νεοημερολογιτών θέλετε να εξαλειφθεί το "παλαιοημερολογιτικό" (όπως το ονομάζετε) σχίσμα στην Ελλάδα, υπάρχει η λύση: επιστροφή στο πάτριο εορτολόγιο και καταδίκη του Οικουμενισμού λόγω και έργω (συνοδική εγκύκλιος, έξοδος από ΠΣΕ, διακοπή κοινωνίας με οικουμενιστές).

Υ. Γ. Παρατίθονται ενδεικτικά φωτογραφίες... κανονικών ορθοδόξων αρχιερεών με τους οποίους δεν έχουν κοινωνία οι... σχισματικοί "παλαιοημερολογίτες"...

Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος με τον Πάπα Ρώμης Βενέδικτο

Ο Γερμανίας Αυγουστίνος δροσίζεται σε περίοδο λειψυδρίας, ήτοι λειψανδρίας

Ο Γαλλίας Εμμανουήλ, κάτω φορώντας ράσα και διδάσκοντας savoir vivre τον αγιώτατο Πάπα Ρώμης

Ο Κύπρου Χρυσόστομος, τότε ως Κιτίου

Ορθόδοξος ιερέας δείχνει στον Δαλάι Λάμα το "σεμνώς και ταπεινώς" στα της πίστεως



αλλά και ενδεικτικά δύο εικόνες επισκόπων που τιμούν ως αγίους...

Ο Άγιος Νικόλαος, Επίσκοπος Μύρων, χαστουκίζει τον αιρεσιάρχη Άρειο

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Επίσκοπος Εφέσου, συντρίβει τον αιρετικό Πάπα Ρώμης Ευγένιο