Η Ορθόδοξος Ενορία του Προφήτου Ηλιού Βερδικούσσης Γ.Ο.Χ. (5ο ΜΕΡΟΣ)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

 

Περιστατικά διώξεως λαϊκών

Στα δικαστήρια δεν έσερναν μόνον τους ιερείς, αλλά και τούς λαϊκούς, κυρίως τους επιτρόπους της Εκκλησίας ή άλλους πρωτοστατούντας. Θα αναφέρουμε ελάχιστα και από αυτά τα περιστατικά. Ένας Αστυνομικός μία φορά, εχθρικά διακείμενος στους πιστούς του πατρώου εορτολογίου, την ημέρα του Ευαγγελισμού με το Ορθόδοξο εορτολόγιο, περνούσε από το σπίτι του Δημητρίου Θάνου, ίσως επίτηδες. Ο Θανο-Δημήτρης, είχε την σημαία της Πατρίδος μας αναρτημένη στο σπίτι του για το διπλό χαρμόσυνον γεγονός.

Ο Αστυνόμος του κάνει την παρατήρηση, γιατί έχει αναρτημένη την σημαία, αφού η εορτή πέρασε, με το νέο ημερολόγιο. Ο μπαρμπα-Δημήτρης του είπε: «εμείς σήμερα εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, και για να τιμήσουμε και την Εθνική εορτή της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, υψώσαμε την σημαία μας».

Εδώ να σημειώσουμε ότι, το Νομοθετικόν Διάταγμα της 25^ης Ιανουαρίου του 1923 περί του Νέου Ημερολογίου, που δεν καταργήθηκε ακόμη, λέγει και τα εξής: «Η Εθνική εορτή της 25^ης Μαρτίου και πάσαι αι κατά τους κείμενους νόμους εορτάσιμοι και εξαιρετέαι ημέραι ρυθμίζονται κατά το Ιουλιανόν ημερολόγιον».

Ο Αστυνόμος τον μηνύει και του προσάπτει γραπτή κατηγορία, στην όποια έλεγε ότι, περνώντας από τον δρόμο κοντά στο σπίτι του, είδα να έχη την σημαία ανηρτημένη, και στην παρατήρηση που του έκανα γι' αυτό, άρχισε να βρίζη υπουργούς και πρωθυπουργούς και άλλα ανυπόστατα! Απευθύνθηκε τότε ο Θανο-Δημήτρης στον δικηγόρο Ιωάννη Κυριακού και του ζήτησε την βοήθεια. «Είσαι πολύ δυνατά κατηγορημένος, του είπε εκείνος, και δεν θα μπορέσω με τίποτα να σε απαλλάξω». «Οτι πή ο Θεός» λέγει ο Θανο-Δημήτρης.

Ήρθε η ώρα του δικαστηρίου και με αγωνία, αλλά και με την ελπίδα στο Θεό παρουσιάσθηκε σ’ αυτό. Μόλις πήρε ο πρόεδρος το κατηγορητήριο, να δη την κατηγορία, με το πού διάβασε, ότι ο κατηγορούμενος είχε υψωμένη σημαία, χωρίς καν να προχώρηση φαίνεται παρακάτω, τον έρωτα: «Τί σημαία είχες κατηγορούμενε υψωμένη;». «Τη σημαία μας κύριε Πρόεδρε είχα, την Ελληνική σημαία, διότι γιόρταζα τον Ευαγγελισμό και την Επανάσταση του 1821», είπε ο κυρ-Δημήτρης. Τότε ο Πρόεδρος με αυστηρό τόνο λέγει προς τον Αστυνομικό: «Χωρίς να φταίνε οι άνθρωποι, με γελοίες κατηγορίες τους κουβαλάτε εδώ! Έμενα με λένε Συμεών, του λέγει, και θέλω να βγάλω την σημαία στην εορτή μου, δεν είμαι ελεύθερος;». Και έτσι απάλλαξε τον γερο-Δημήτρη!

Ο ίδιος και άλλη φορά εμηνύθη, με την κατηγορία ότι χτυπάει την καμπάνα και ανησυχεί το χωριό. Τον ρώτησε ο δικαστής: «γιατί χτυπάς την καμπάνα οποιαδήποτε ώρα και ανησυχείς τον κόσμο;». «Όχι κύριε πρόεδρε, είπε, δεν την κτυπάω οποιαδήποτε ώρα. Επειδή ξέρουμε, ότι ψάχνουν αιτίες για να μας κατηγορήσουν, προσέχουμε πάντοτε, να χτυπάη πρώτα η καμπάνα της Εκκλησίας του νέου ημερολογίου, που ζυγίζει 250 οκάδες. Αυτή δεν τους ανησυχεί, ενώ η δική μας που είναι μόλις 30 οκάδες, και κτυπάει δεύτερη τους ανησυχεί!». Γέλασε ο Πρόεδρος και τους λέγει, άντε φύγετε.

Ακόμη ένα περιστατικό θα αναφέρω. Κουβάλησαν στο δικαστήριο κάπου 15 γυναίκες, με την κατηγορία ότι άνοιξαν την σφραγισμένη Εκκλησία. Μεταξύ αυτών ήταν και μία έγκυος, η οποία κόντευε να γέννηση, η Βασιλική Θάνου.

Αύτη πήρε το λόγο και είπε: « Μάλιστα Κύριε Πρόεδρε, ανοίξαμε την σφραγισμένη μας Εκκλησία, διότι είχαμε την ανάγκη να προσευχηθούμε και ιδιαιτέρως εγώ που περιμένω να γεννήσω, αυτό ήταν το έγκλημα μας». Ελεεινολόγησε το περιστατικό ο Πρόεδρος και είπε, είσθε ελεύθερες, φύγετε.

 

 

Ο Ελασσόνος Ιάκωβος στην Βερδικούσσα

Επίσκοπος Ελασσόνος το 1956 εξελέγη ο Ιάκωβος Μακρυγιάννης. Αυτός ήταν διαφορετικού πνεύματος, και είπε στους Βερδικουσσιώτες που ακολουθούσαν το πάτριο εορτολόγιο, φιάξτε ότι θέλετε, μόνον μη γκρεμίζετε!

Μία χρονιά, στην εορτή του προφήτου Ηλιού με το νέο ημερολόγιο, επισκέφθηκε την Βερδικούσσα, και μετά την τέλεσιν της Θείας Λειτουργίας, παρεκάθησαν σε γεύμα, στο σπίτι του νεοημερολογίτου ιερέως Αθανασίου Σάκκα.

Παρόντες δε ήσαν και ο Πρόεδρος της Κοινότητος, Κοινοτικοί Σύμβουλοι, καθώς και ο Διοικητής της Χωροφυλακής Ελασσόνος, που είχε βαθμό Ταγματάρχου.

Ο τελευταίος παίρνει τον λόγο για μια στιγμή, και λέγει: «Δεν γίνεσθε όλοι ένα, να εορτάζετε μαζί, και όχι άλλοι με το παλαιό και άλλοι με το νέο;». Τότε του άπαντα ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Δημήτριος Μηλιώνης: «Κύριε Διοικητά, το θέμα του εορτολογίου, δεν είναι τόσο απλό όσο νομίζετε, ούτε στο χέρι του ενός και του άλλου· είναι θέμα κανονικής τάξεως της Εκκλησίας, και χρήζει κανονικής αποφάσεως των Ιεραρχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Εμείς ακολουθούμε την ακαινοτόμητον Εκκλησιαστικήν Παράδοσιν, τόσων αιώνων. Εδώ είναι και ο Σεβασμιώτατος Ιάκωβος, ας πή αν κάνω λάθος». Παίρνει τον λόγο λοιπόν ο σεβ. Ιάκωβος και απαντά: «Μα και εγώ παλαιοημερολογίτης είμαι!».

Στο άκουσμα αυτό ο Διοικητής ξαφνιάσθηκε και διαμαρτυρήθηκε λέγοντας, όχι Σεβασμιώτατε, παλαιοημερολογίτης εσείς!». «Χείλη ιερέως ου ψεύδονται, πόσο μάλλον Αρχιερέως», απαντά ο Ιάκωβος· «τα ράσα μου μυρίζουν Καυσοκαλύβια».

Ήταν Αγιορείτης, και έζησε στα Καυσοκαλύβια από το 1926 μέχρι το 1937. Λέγετε ότι κάποτε, είχε σχίσει ένα Βασιλικό Διάταγμα, και η Δικτατορία του 1967 τον απεμάκρυνε από την Επισκοπή του, αναγκάσας αυτόν να παραιτηθή.

 

Τα στεγνά λουλούδια που άνθισαν

Κατά την Μεγάλη Παρασκευή, το στεφάνι των λουλουδιών που τοποθετείται επάνω στην Σταύρωση, εδώ γίνεται με λουλούδια που μαζεύουν οι πιστοί μόνοι τους από την φύση. Αυτό το αφήνουμε επάνω στο Σταυρό μέχρι το επόμενο έτος. Το έτος 1965, αν θυμάμαι ακριβώς, επί ιερατείας του παπα-Δημήτρη, από αυτό το στεφάνι, κατά τον Σεπτέμβριο μήνα, μετά από ένα εξάμηνο, κάποιο ξερό λουλούδι άνθισε και έβγαλε τρία κλωναράκια που μεγάλωσαν αρκετά, και έμειναν έτσι ανθισμένα για δύο περίπου μήνες.

Παρόμοιο γεγονός συνέβη και επί ιερατείας μου. Το στεφάνι των λουλουδιών, που τοποθετείται στην εικόνα του Προφήτου Ηλιού, κατά την ήμερα της πανηγύρεως, στις 20 Ιουλίου, το αφήνουμε επάνω στην εικόνα του Προφήτου αρκετό καιρό. Κατά το 1972 περίπου, μετά από τρεις μήνες, από αυτό το στεφάνι κάποιο λουλούδι βλάστησε και έμεινε έτσι για πολύ καιρό…

Ένας Δασικός, που υπηρετούσε εδώ, από την Λαμία, θέλησε να ερευνήση, μήπως και τυχόν μέσα στο στεφάνι υπήρχε τίποτα χώμα, που μπορούσε να κρατά υγρασία. Έτσι μπήκαμε στην περιέργεια να ελέγξουμε το ανθισμένο λουλούδι, και είδαμε ότι το μέρος του λουλουδιού, που ήταν τυλιγμένο μέσα στο στεφάνι, ήταν κατάστεγνο!

Επέκτασις του ιερού Ναού

Μετά την αποχώρηση του παπα-Δημήτρη, από την θέση του εφημερίου, το 1966, έκαναν εμένα οι πιστοί ιερέα της Ενορίας των. Επί των ημερών μου, σταμάτησαν τα σκληρά κυνηγητά. Ελάχιστα μόνο συνέβησαν, σχετικά κυρίως με την επέκταση της Εκκλησίας.

Όπως κτίσθηκε η Εκκλησία μικρή από το 1936, έτσι παρέμεινε μέχρι το 1972. Τότε λοιπόν, το 1972, πήραμε την απόφαση να την επεκτείνουμε. Αλλά και τότε στην εποχή αυτή, χωρίς να δώση ένα χαρτί ο Μητροπολίτης Ελάσσονος, δεν μπορούσαμε να βγάλουμε άδεια οικοδομής. Έτσι καταφύγαμε σε γνωστά μας πολιτικά πρόσωπα, και ξεκινήσαμε τις εργασίες. Παρά τα πολλά εμπόδια, που προήλθαν από τις παρεμβάσεις τού Μητροπολίτου, εν τέλει έγινε η επέκτασις του Ναού, χάρις και στην αποφασιστικότητα μας.

Αρχικώς, ο ιερεύς του νέου ημερολογίου π. Γεώργιος Δάτσικος, μας είπε, ότι του υποσχέθηκε ο Ελασσόνος Σεβαστιανός, ότι θα μας δώση το χαρτί για να βγάλουμε άδεια. Τότε έλαβα μία επιστολή από τον Μητροπολίτη Σεβαστιανό, και μου ζητούσε να μνημονεύω αυτόν ως Επίσκοπόν μου, και ας ακολουθώ το παλαιό έορτολόγιον, και τότε θα με έκανε αρχοντόπαπα!

Γνώριζε ότι είχα πολυμελή οικογένεια, και ίσως ήλπιζε να ενδώσω, μπροστά στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζα, άλλα  Θεός με φύλαξε   από   αυτόν   τον   πειρασμό,   και   δεν εδειλίασα. Του απάντησα δε ότι, αφού μνημονεύεστε από 70 ιερείς της επαρχίας σας, τόση ανάγκη έχετε από το δικό μου το μνημόσυνο; Η Ορθοδοξία σεβασμιώτατε δεν είναι αρχοντιλίκια και καλοπέρασες, αλλά θέμα συνειδήσεως.

Μετά την αρνητική μου απάντηση, η παραπάνω υπόσχεσις του σεβασμιωτάτου, εξανεμίστηκε, διότι εκεί απέβλεπε, να μνημονεύω έναν νεοημερολογίτη Επίσκοπο. Κατόπιν αυτών μας έσυραν στα δικαστήρια. Στην ερώτηση του Προέδρου γιατί δεν βγάζετε άδεια για να κάνετε τις εργασίες σας, εμείς του απαντήσαμε τα εξής: «Κύριε Πρόεδρε, εμείς ζητάμε να βγάλουμε άδεια, αλλά μας ζητούν ένα χαρτί από τον Μητροπολίτη, και αυτός δεν μας το δίδει, επειδή δεν έχουμε πνευματική κοινωνία μαζί του, δεν τον μνημονεύουμε δηλαδή». Και ο Πρόεδρος έρωτα: «γιατί δεν τον μνημονεύετε;». «Για λόγους συνειδήσεως κύριε Πρόεδρε, του απαντούμε, διότι δεν ακολουθεί ορθή πορεία στο θέμα τού εορτολογίου, ακολουθεί το νέο εορτολόγιο, και ο νόμος, οι κανόνες της Εκκλησίας, αυτό δεν το επιτρέπουν. Έτσι εμείς, δεν τον ακολουθούμε στην πνευματική του πορεία, ακολουθούμε το Ορθόδοξο εορτολόγιο και δεν τον μνημονεύουμε».

Τότε πήρε τον λόγο ό εισαγγελέας και είπε: «Αφού ζητάνε να βγάλουν άδεια και δεν τούς δίνει το κατάλληλο χαρτί ο Μητροπολίτης, τί να έκαναν οι   άνθρωποι;».   Τότε   με   συνέστησε   κάτι το συγκινητικό. Σε απαλάσωμε είπε και από τα έξοδα του δικαστηρίου να πάρεις ένα πλυντήριο για την πολυμελή σου οικογένεια. Πιο φιλάνθρωποι οι δικαστές από τους αντιπροσώπους του Θεού δεσποτάδες…

 

 

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)