Νίκη του παπισμού η εισαγωγή του νέου ημερολογίου

Ο αείμνηστος αγωνιστής Γρηγόριος Ευστρατιάδης γράφει στο εξαίρετο πόνημά του "Η πραγματική αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού ημερολογίου" (Αθήνα 1929) ότι η χρονική ασυμφωνία της τέλεσης των εορτών μεταξύ των Ορθοδόξων και των δυτικών απετέλεσε «σώτειραν άγκυραν διά το πλήρωμα της Ορθοδοξίας, το οποίον εν τη ολότητι αυτού, μη δυνάμενον να διακρίνη και εμβαθύνη εις τας υφισταμένας δογματικάς διαφοράς μεταξύ των δύο Εκκλησιών, προεφυλάσσετο από πάσης επιβούλου προπαγάνδας προς προσηλυτισμόν εις την κακοδοξίαν του Παπισμού διά της διαφοράς των 13 ημερών».

Λίγα χρόνια πριν, και συγκεκριμένα το 1903, σε γράμμα, απαντητικό προς την Εγκύκλιο του 1902, του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, διαβάζουμε τα εξής: "παρατηρούμεν προ παντός ότι υφ' ας σήμερον η εν τη Ανατολή Ορθόδοξος Εκκλησία διατελεί συνθήκας, υπό των οπαδών της Καθολικής και της των Διαμαρτυρομένων Εκκλησίας αδιαλείπτως διά των προσηλυτιστικών ενεργειών προσβαλλομένη, πάσα περί μεταρρυθμίσεως του κρατούντος ημερολογίου και δη επί προτιμήσει του Γρηγοριανού απόφασις έσται επί βλάβη της Ορθοδοξίας" (βλέπε περιοδικό "Νέα Σιών", αρ. 1, σελ. 200, Ιεροσόλυμα 1904, όπου συνεχίζοντας ο Πατριάρχης Δαμιανός κάνει αναφορά σε αντιευαγγελικό και ολέθριο έργο προσηλυτισμού μέσω του σχεδίου της παγκοσμίου χριστιανικής ενότητος!).

Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δαμιανός το 1905



Και αν οι υπέρμαχοι της ημερολογιακής καινοτομίας για να καθησυχάσουν τις φωνές διαμαρτυρίας ισχυρίστηκαν ότι είχε πλέον εκλείψει ο λόγος του προσηλυτισμού από τους παπικούς και άρα απροσκόπτως θα μπορούσε να γίνει η αλλαγή του εορτολογίου, ένα εμπιστευτικό έγγραφο με ημερομηνία 7-5-1928 (τέσσερα χρόνια δηλαδή μετά την αλλαγή) του διαβόητου οικουμενιστού Θυατείρων Γερμανού Στρινόπουλου προς τον επίσης διαβόητο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βασίλειο αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.

Ελληνορθόδοξη αποστολή σε οικουμενιστικό συνέδριο το 1920. Καθιστοί, δεύτερος εκ δεξιών

 Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και δίπλα του τρίτος στη σειρά ο Γερμανός Στρινόπουλος

Πιο συγκεκριμένα στην έκθεση αυτή που αναφέρεται στην κατάσταση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Συρία γίνεται λόγος και περί της εισαγωγής του νέου ημερολογίου στο Πατριαρχείο της Αντιοχείας. Ο τότε Πατριάρχης Γρηγόριος ο Δ΄ ζητά τη γνώμη του Θυατείρων, ενώ παράλληλα εκφράζει τις αντιρρήσεις του για την αποδοχή αυτή.

Παραθέτω το επίμαχο απόσπασμα από την κάλαμο του Θυατείρων (τηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου, οι υπογραμμίσεις δικές μου):

"Εν τη δευτέρα μετά της Α. Μ. (Αυτού Μακαριότητος) συνομιλία πρώτη αυτή εμνήσθη του ζητήματος του Ν. Ημερολογίου και εζήτησε την περί τούτου γνώμη μου. Εδήλωσα αυτήν απροκαλύπτως προσθείς, ότι μετά την επελθούσαν μεταβολήν του Πολιτικού Ημερολογίου η μεταβολή του Εκκλησιαστικού κατέστη απαραιτήτως αναγκαία, είναι δε γνωστόν ότι ουδείς λόγος δογματικός απαγορεύει την μεταβολήν ταύτην. Υπέμνησα την πράξιν της αρχαίας Εκκλησίας, ήτις δεν εδημιούργησεν Ημερολόγιον, αλλ' έλαβε το της Πολιτείας, εν η ενεφανίσθη, και ετόνισα τα άτοπα εκ της χρήσεως υπό των χριστιανών δύο ημερολογίων, καθόσον η Α. Μ. μοι προσήγαγε το παράδειγμα των Ιουδαίων, διατηρούντων χωριστά το θρησκευτικόν από του πολιτικού χωρίς να λάβη υπ' όψιν, ότι οι Ιουδαίοι ελαχίστας έχουσι θρησκευτικάς εορτάς κατ' έτος, ενώ ημείς πολλάς κατά μήνα. Κατά τα ανταλλαγέντα η Α. Μ. ως μόνην δικαιολογίαν της εμμονής της Αντιοχικής Εκκλησίας εις το Π. Ημερολόγιον ανέφερε πρώτον μεν την αμάθειαν του γηγενούς πληθυσμού, έπειτα δε την χρησιμοποίησιν της μεταβολής υπό των Ουνιτών χάριν προσηλυτισμού. ΟΥΤΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΝΟΥΝΤΣΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΕΝ ΣΥΡΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ Ν. Η. ΕΙΣ ΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΓΡΑΨΕΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΝ Η ΕΛΕΓΕΝ ΟΤΙ ΗΔΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ ΤΑΥΤΗΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΩΣΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗΣ ΔΙΚΑΙΑ. Αν επομένως η Αντιοχική Εκκλησία επιμένη εις το Π. Η., ο λόγος είνε, ότι αύτη ουδεμίαν έχει πεποίθησιν εις την σταθερότητα εν τη πίστει των πνευματικών αυτής τέκνων και το Ημερολόγιων θεωρούντων εν εκ των δογμάτων αυτής. Και πράγματι ο μεγαλείτερος κίνδυνος, ον διατρέχει η ορθόδοξος Αντιοχική Εκκλησία είναι η εκ της Ρωμαϊκής Προπαγάνδας και δη μετά την Γαλλικήν κατοχήν, καθόσον η Κυβέρνησις αντλούσα την εν τη χώρα υποστήριξιν αυτής εκ των Μαρωνιτών ιδία και των Ελληνοκαθολικών αμέριστον παρέχει την προτίμησιν αυτής εις αυτούς έναντι των Ορθοδόξων".

Το λυπηρό είναι ότι παρόλα αυτά που δήλωνε παραπάνω ο Πατριάρχης Γρηγόριος τελικώς στα τέλη του ιδίου έτους εισήγαγε το νέο ημερολόγιο στο Πατριαρχείο και έπειτα τυφλώθηκε (βλέπε εδώ σελ. 107 με φωτογραφίες στο τέλος) και τελικά πέθανε [1]...

Νέες πληροφορίες όμως που δημοσιεύθηκαν λίγες μέρες μετά μιλούν για δάκτυλο του Μελετίου Μεταξάκη και σε αυτήν την περίπτωση κι έτσι παρόλη την αντίδραση του Πατριάρχου Γρηγορίου, υπέκυψε τελικώς και ενέκρινε την εορτολογική αλλαγή.

[1] Σήμερα 10-10-2012 βρήκα μια διαφορετική μαρτυρία στο βιβλίο "ΜΑΧΑΙΡΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ" (Αθήνα 1929) του μοναχού Αρσενίου Κοττέα, σύμφωνα με την οποία ο Πατριάρχης Γρηγόριος δεν έδωσε την συγκατάθεσή του λέγοντας: "Προτιμώ κάλλιον να αποθάνω, παρά να εισαγάγω τον νεωτερισμόν εις την Εκκλησίαν" και την επομένη πέθανε...