Η Ορθόδοξος Ενορία του Προφήτου Ηλιού Βερδικούσσης Γ.Ο.Χ. (4ο ΜΕΡΟΣ)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

Χειροτονία νέου ιερέως, του Δημητρίου Δαούλα

Το 1949 εκοιμήθη ο παπα-Νικόλας, αφού επιστρέψαμε από την Ελασσόνα. Επί δέκα περίπου μήνες, εξυπηρέτησε την Ενορία, ο ευλαβέστατος Ιερομόναχος,  π. Πανάρετος Πετρίδης από την Ελευσίνα. Τότε οι ενορίτες εξέλεξαν τον Δημήτριο Δαούλα για να γίνη ιερέας τους. Η χειροτονία του έγινε υπό του επισκόπου Μεγαρίδος, Χριστόφορου Χατζή.

Ο παπα-Δημήτρης διεκρίνετο για την απλότητα του, την ευθύτητα και την ευλάβεια· ήταν δε απαράμιλλος στην πίστη του. Ολιγογράμματος, αλλά και ατρόμητος στους διωγμούς. Δέχθηκε να λάβη την ιερωσύνη που του πρότειναν οι συγχωριανοί του, μετά από ένα όραμα πού είδε· είδε ένα ολόλευκο περιστέρι να κάθεται επάνω του.

Υπηρέτησε την Εκκλησία επί 17 χρόνια, περνώντας και αυτός όχι λίγα δικαστήρια. Τα περισσότερα με τούς φοβερούς διωγμούς των ετών 1950-1955, πού εξήγειρε ο Αθηνών Σπυρίδων Βλάχος. Τότε που τους Ορθοδόξους ιερείς τους ξύριζαν τα γένεια, τούς βγάζανε τα ράσα και τους έριχναν στις φυλακές, σαν κοινούς εγκληματίες, διότι ακολουθούσαν την αγιασμένη τάξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και τελούσαν τις εορτές, τις ήμερες του έτους πού αυτή έχει καθορίσει. Σ' ένα δικαστήριο από τα τόσα που πέρασε, ο εισαγγελέας τον απείλησε αυστηρά, λέγοντας του: «Εάν δεν σταματήσης να λειτουργής θα σε βγάλω τα ράσα, θα σε πάρω το καλυμμαύχι, θα σε κόψω και τα γένεια! Φαίνεται ο καημένος πως δεν ήξερε τι θα πη Ορθόδοξος ιερέας και ότι αυτός γίνεται θυσία για του Χριστού την πίστι την αγία. Και ο αγνότατος λευίτης του άπαντα: «Κύοιε Είσαγγελεύ, και τα γένεια να με κόψης, και τα ράσα να με βγάλης, την χάρι της ιερωσύνης που μ' έδωσε ο Θεός, εσύ δεν μποοείς να μου την πάρης!».

Σε άλλο δικαστήριο, του είπαν να διάλεξη ένα από τα δύο, ό,τι προτιμάει: Ή να τον αφήσουν ελεύθερο να γυρίση στο χωριό, χωρίς όμως να ανοίξη την Εκκλησία, που την είχαν σφραγισμένη, ή να τον στείλουν εξορία στο Άγιον Όρος· και ο ειλικρινέστατος παπα-Δημήτρης άπαντα: «Κύοιε Πρόεδρε, στείλτε με εξορία, γιατί αν πηγαίνω στο χωριό θ' ανοίξω την Εκκλησία και θα λειτουργήσω!».

Έτσι τον έστειλαν με συνοδεία, εξορία στο Άγιον Όρος. Από το Άγιον Όρος,  όσες φορές τον εξώριζαν, ερχόταν κρυφά στο χωριό, έκανε γάμους βαπτίσεις κ.λ.π. και πάλι επέστρεφε στην βάση του! Κυρίως έμενε εκεί, στη σκήτη του Αγίου Βασιλείου, στον παπα-Γεράσιμο τον συγχωριανό του.

Στον δρόμο λοιπόν που τον πήγαιναν για το Άγιον Όρος, ένας από τους συνοδούς αστυνομικούς ρωτάει: «που εφημερεύεις πάτερ, και γιατί σε στέλνουν εξορία;». «Στην Βερδικούσσα του απαντάει, και με στέλνουν εξορία γιατί ακολουθώ το παλαιό εορτολόγιο». «Να ήμουνα εγώ εκεί του λέγει ο αστυνομικός,   και   θα   έβλεπες   τι  παλαιό θα κρατούσες και πως θα περνούσες!». Και ο παπα-Δημήτρης: «να ξερες πόσα σκυλιά με γαύγισαν σαν και σένα!».

Παρόμοια τον απείλησε κάποτε μέσα στα δικαστήρια   σε   μία   δίκη,   και   ένας άλλος χωροφύλακας και του άπαντα και αυτόν με το αυθόρμητον ύφος του: «Φεύγα από δω βρε παιδί μου εμείς δεν φοβηθήκαμε τους δεσποτάδες και το κράτος και εσένα θα φοβηθούμε;».

Και όταν κάποτε ένας ιερέας του νέου ημερολογίου, του έλεγε ότι εσύ δεν έχεις ιερωσύνη του απαντά: «γιατί, εσένα σε χειροτόνησε ο Θεός και έχεις ιερωσύνη, και εμένα με χειροτόνησε γύφτος και δεν έχω!».

Άλλη μία φορά, σ’ ένα άλλο δικαστήριο, τον ερωτά ο Πρόεδρος: «γιατί δεν ακολουθείς τους Επισκόπους του νέου ημερολογίου;». Και ο ατρόμητος παπα-Δημήτρης του απαντά: «Εξουσιαστήν στον εαυτόν μου θα σε βάλλω κύριε Πρόεδρε, για το τί θα κάνω!».

Να προσθέσουμε ένα απλό αλλά χαριτωμένο περιστατικό που μας είπε τώρα τελευταία ο Σεβ. Αθανάσιος Λαρίσης. Όταν επρόκειτο να χειροτονηθεί κατέβηκε στη Λάρισα να τον δει μετά από συνεννόηση βέβαια ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος. Εκεί λοιπόν μεταξύ των άλλων τον ρωτάει: «Τί γράμματα γνωρίζεις Δημήτριε και τι ξέρεις από τη σειρά της εκκλησίας;». Και ο κατόπιν Παπαδημήτρης: «ξέρω Σεβασμιώτατε, ούλου το Πάτερ ημών». Ήξερε δηλαδή ούλου το Πάτερ ημών, και όμως τον ενέκρινε για ιερέα. Αυτός ήτο ο Παπαδημήτρης που εποίμανε θεαρέστως τη μεγάλη ενορία επί 17 χρόνια με απλότητα και πολύ πίστι. Μνημόνευε 500 ονόματα κεκοιμημένων και ζώντων στην προσευχή. Χωρίς χαρτί, και όταν τον ρωτούσαν τι λέει τόση ώρα, έλεγε, εσάς διαβάζω. Πού τέτοια πίστι σήμερα, όπως λέγει το γραφικό· τα μωρά του κόσμου εξελέξατο… να υπηρετήσουν το έργο του Θεού.

Εσχάτη κατάπτωσις

Ένα άλλο κατόρθωμα των νεοημερολογιτών επισκόπων, αυτής της περιόδου, ήταν και τούτο. Παρέσυραν την πολιτεία ώστε, οι γάμοι και οι βαπτίσεις, των ακολουθούντων το Ορθόδοξο εορτολόγιο να μην αναγνωρίζονται απ' αυτήν. Επί πλέον, «διά τον φόβον των συγχρόνων Ιουδαίων», μήπως συλλάβουν τον ιερέα, αυτά γινόταν στα κρυφά και κυρίως τις νύκτες, όπως είπαμε. Η αγωνία των πιστών στο κατακόρυφο! Η χαρά του γάμου, υπό την σκιά του φόβου και τής απειλής· και ανά πάσα στιγμή ήταν δυνατόν να μεταβληθή σε μεγάλη θλίψι, τί κρίμα!

Θα αναφέρω ένα σχετικό περιστατικό. Μελλόνυμφοι ήταν, ο Παναγιώτης Τσακνάκης και η Φωτεινή Μπλιάμπλια. Οι καλεσμένοι, ελάχιστοι, για να μην γίνη γνωστό το γεγονός, μια και που «από χείλη σε χείλη μαθαίνουν χίλιοι». Ήρθε η νύκτα και αυτοί ένας ένας κατέφθασαν. Έτοιμα όλα, για να αρχίση το μυστήριο. Και ξαφνικά, η πόρτα χτυπά! Κόκκαλο άπαντες! Οι καρδιές «φύγαν» από την θέση τους. «Η αστυνομία, είπαν μέσα τους, τί θα κάνωμε τώρα!».

Ευτυχώς όμως δεν ήταν έτσι. Τί είχε συμβή; Ένας καλεσμένος δεν είχε έλθει ακόμη, χωρίς κανείς αυτό να το προσέξη, τον είχαν ξεχάσει, και αυτός ήταν που χτύπησε την πόρτα! Ήταν ο γυιός του ευλαβέστατου Νικολάου Τάκα, ο Χρυσόστομος. Οι καρδιές ήλθαν στη θέση τους, καί έτσι το μυστήριο έγινε.

Και δεν σταμάτησε μέχρις εκεί η κατάπτωσις αυτή των επισκόπων, αλλά προχώρησε και παραπέρα. Δεν φτάνει που οι πιστοί στερούνταν αυτή την χαρά και τελούσαν τα μυστήρια κυρίως τη νύκτα και στα κρυφά, τους ταπείνωναν και άλλο, ή καλύτερα τους στεφάνωναν με διπλό στεφάνι! Έτσι υποχρεώθηκαν σύζυγοι, οι οποίοι είχαν   τελέσει   τους   γάμους   των   με ιερέα «παλαιοημερολογίτη », να πάνε στο συμβολαιογράφο, και να υπογράψουν συμβόλαιο, στο οποίο ο άνδρας έλεγε, ότι λαμβάνει την γυναίκα του ως υπηρέτρια, με τόσο μισθό κλπ.!

Για παράδειγμα αναφέρω δύο τέτοιες περιπτώσεις, μία της Αικατερίνης Τσακνάκη και η άλλη της Γεωργίας Καρκατσέλα. Παραθέτουμε αυτό το «χαρτί του γάμου», της πρώτης γυναικός:

«...αριθμός 13.248

Μίσθωσις υπηρέτριας

Εν Ελασσόνι και εν τω Γραφείω μου κειμένω κάτωθι της επί της οδού τέως Λαρίσης-Κοζάνης και παρά την άγοράν ιδιοκτήτου οίκοίας μου, σήμερον την εικοστήν τρίτην του μηνός Φεβρουαρίου, του χιλιοστού εννεακοστού πεντηκοστού δευτέρου έτους, ημέραν Σάββατον ενώπιον εμού του Συμβολαιογράφου Ελάσσονος Ιωάννου Χρήστου Παπαχρήστου, κατοίκου και εδρεύοντος ενταύτα, παρουσία και των κάτωθι προσυπογραφομένων μαρτύρων, Γεωργίου Δημητρίου Καρατζά αρτοποιού και Βασιλείου Δήμου Κατσιάνα παντοπώλου, κατοίκων αμφοτέρων Ελάσσονος γνωστών μοι πολιτών. Ελλήνων, ενηλίκων και μη εξαιρουμένων, ενεφανίσθησαν οι άγνωστοι μεν εις εμέ τον Συμβολαιογράφον, γνωστοί δε εις των εκ των μαρτύρων Βασίλειον Κατσιάναν, όστις μας εβεβαίωσεν περί της ταυτότητος των και άσχετοι πάσης προς με και τους μάρτυρας συγγενείας και εξαιρέσεως, αφ' ενός μεν ο Κωνσταντίνος Αχιλλέα Πανταζής γεωργός, αφ' έτερου δε η Αικατερίνη θυγάτηρ Γεωργίου Τσακνάκη νοικοκυρά, άνευ ειδικού επαγγέλματος κάτοικοι αμφότεροι Βερδικσύσης και συνωμολόγησαν τα έξης. Ο πρώτος τούτων Κωνσταντίνος Πανταζής εδήλωσεν ότι, έχων ανάγκην υπηρέτριας διά την οικογένειάν του, μισθώνει ως τοιαύτην την δευτέραν ώδε συμβαλλομένην Αικατερίνην Τσακνάκη, αποδεχομένην την μίσθωσιν ταύτην υπό τους κάτωθι όρους και υποχρεώσεις.  1) Η προκειμένη μίσθωσις αρχομένη από σήμερον, θέλει είσθαι διαρκείας τριών ετών, λήγουσα την εικοστήν τρίτην Φεβρουαρίου του χίλια εννεακόσια πεντήκοντα πέντε. 2) Ως μίσθωμα συνεφωνήθη και ωρίσθη το ποσόν των τριακοσίων χιλιάδων δραχμών κατά μήνα, ήτοι διά την τριετή διάρκειαν της μισθώσεως το ποσό των δέκα εκατομμυρίων οκτακοσίων χιλιάδων δραχμών, όπερ μίσθωμα θέλει πληρώνεσθαι   υπό  του   εκμισθωτού   προς την μισθώτριαν καθ' εκάστην εξαμηνίαν και εις το τέλος αυτής, εκ δραχμών ενός εκατομμυρίου οκτακοσίων χιλιάδων δραχμών και εκβιαζομένου, εν δυστροπία, του εκμισθωτού εις την πληρωμήν, δυνάμει του παρόντος κηρυσσομένου εν απογράφω εκτελεστού. 3) Εκτός του ανωτέρου μισθού ο εκμισθωτής υποχρεούται να παρέχη εις την μισθώτριαν υπηρέτριαν ανάλογα ενδύματα και υπόδησιν και να διαμένη εν τη οικία του. 4) Οφείλει η μισθώτρια Αικατερίνη Τσακνάκη να είναι ευπειθής και να εκτελή απροφασίστως τας παραγγελίας του εκμισθωτού και των άλλων οικείων του. 5) Μετά την λήξιν της μισθώσεως εάν επέλθη συμφωνία, θέλει γίνει άλλο συμβόλαιον περί εξακολουθήσεως της μισθώσεως. Η δε Αικατερίνη Τσακνάκη απεδέξατο την μίσθωσιν ταύτην και πάντα τα ανωτέρα εκτεθέντα. Ταύτα συνωμολόγησαν και συναπεδέξαντο οι συμβαλλόμενοι και εις πίστωσιν συνετάγη το παρόν, επί παγίου χαρτοσήμου πεντήκοντα χιλιάδων δραχμών κατά νόμον, όπερ αναγνωσθέν ευκρινώς και μεγαλοφώνως εις επήκοον πάντων και βεβαιωθέν υπογράφεται παρ' όλων και εμού νομίμως, εισπραχθεισών διά δικαιώματα μου δραχμών δέκα πέντε χιλιάδων, επικολληθέντος και τού μεγαροσήμου.

Οι μάρτυρες: Γεώρ. Καρατζάς, Βασ. Κατσιάνας

Οι    συμβαλόμενοι:    Αικατερίνη Τσακνάκη, Κωνστ. Πανταζής

(τ.σ.) Ίωάν. Παπαχρήστος, Ο Συμβολαιογράφος Ελασσόνος».

Θαυμάστε έργα των δήθεν μαθητών του Χριστού, των Επισκόπων δηλαδή του νέου ημερολογίου! Εάν καθ' υπόθεσιν οι επινοήσαντες τα ανωτέρω, στην ερώτηση γιατί τα έκαναν αυτά, απαντούσαν ότι ο διάβολος μας έβαλε να τα κάνουμε, τότε αυτός ο διάβολος θα απαντούσε: «ψέμματα λένε, εγώ δεν τά σκέφθηκα αυτά, από αυτούς τώρα τα διδάχθηκα!».

Τα εγκαίνια του Ιερού Ναού

Το 1963, έγιναν τα εγκαίνια τού ιερού Ναού, υπό του Επισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου Νασλίμη. Αυτός ήλθε από το βράδυ στο χωριό. Επληροφορήθη όμως αυτό ο ιερεύς του νέου ημερολογίου, μέσω δε αυτού ο Επίσκοπός του, και μέσω αυτού ειδοποιήθηκαν οι αστυνομικές αρχές Ελασσόνος, όπως εμποδίσουν τον Επίσκοπο να μπη το πρωί στην Εκκλησία. Η απάντηση όμως του Διοικητού ήταν αρνητική: «δεν μπορούμε είπε πριν την ανατολή του ηλίου να φρουρήσουμε την Εκκλησία». Έτσι όταν ήλθαν το πρωί, η ακολουθία είχε προχωρήσει και τελείωσε ήρεμα, παρόντων και των οργάνων της τάξεως.

Το γνωστόν ψυχωφέλιμον περιοδικόν της εποχής εκείνης, «Αγιορείτικη Βιβλιοθήκη», έγραψε τα έξης σχετικά: «Την 20^ην Ιουλίου (π. η.) εορτήν του προφήτου    Ηλίου,    ο    Σεβασμιώτατος άγιος Μαγνησίας Γ.Ο.Χ. κ. κ. Χρυσόστομος, ετέλεσε με πάσαν μεγαλοπρέπειαν τα εγκαίνια του εν τω χωρίω Βερδικούσσα Ελάσσονος Ι. Ναού του προφήτου Ηλιού. Συνεβοήθησαν και συνελειτούργησαν οι αιδαισιμ. Αντώνιος Παπακαλούσιος εκ Λαρίσης και Δημήτριος Δαούλας, ο εφημέριος του ως άνω χωρίου. Ο Σεβασμιώτατος Μαγνησίας κ. κ. Χρυσόστομος διετέλεσεν εφημέριος εις την Βερδικούσσαν επί διετίαν περίπου και έτσι όλοι οι κάτοικοι του παλαιού εορτολογίου, και είναι οι περισσότεροι, πληροφορηθέντες ότι ο άλλοτε εφημέριος των έρχεται ως Αρχιερεύς, ενεθουσιάσθησαν και κατέκλυσαν όλον τον ευρύν χώρον της Εκκλησίας. Το απόγευμα προκειμένου να αναχώρηση, τους ηυλόγησε και τους συνέστησε υπομονήν και επιμονήν εις την συνέχισιν του ιερού της Ορθοδοξίας αγώνος, ανεχώρησε προπεμφθείς μετά κωδωνοκρουσιών υπό των ευλαβών χριστιανών της κωμοπόλεως» (Έτος κη', τεύχος 4ον, σ. 294).

Ο παπα-Δημήτρης το 1966 παραιτήθηκε των καθηκόντων του εφημερίου, και έμεινε έκτοτε δίπλα στο Μετόχι της Αγίας Παρασκευής σε απόσταση δύο περίπου ωρών από την Βερδικούσσα. Η πρεσβυτέρα του είχε ήδη κοιμηθεί, εκεί δε έγινε και μοναχός. Το αγγελικόν σχήμα, το έλαβε από τας χείρας του αγαπητού του παπα-Γεράσιμου, του Αγιοβασιλειάτου.

Οι χωρικοί που όλοι τον είχαν ευλάβεια, έτρεχαν κοντά του στις διάφορες ανάγκες τους. Είχαν άρρωστο στο σπίτι τους, τρέχαν στον παπα-Δημήτρη, δεν ήταν καλά τα ζώα τους, στον παπα-Δημήτρη πάλι.

Μια φορά δε, μόλις τελείωσε το διάβασμα των ευχών σε ένα άρρωστο παιδί, αυτό έγινε καλά πάραυτα, αμέσως την στιγμή εκείνη! Χίλιες ήταν οι ευχαριστίες της λυπημένης μάνας: «Παπα-Δημήτρη σ’ ευχαριστώ πολύ, που μου έκανες καλά το παιδί». Και ο ταπεινός παπα-Δημήτρης της απαντά αυθορμήτως: «Εγώ σού έκανα το παιδί καλά; Ο Θεός σου το έκανε· εάν μπορούσα εγώ να το κάνω καλά, θα έκανα και το δικό μου!». Είχε ένα παιδί άρρωστο, διότι όταν αυτό ήταν μικρό, τριών ετών περίπου, βγήκε έξω στην γειτονιά με το ψωμί στο χέρι, και ένα γουρούνι του πήρε το ψωμί από το χέρι, δαγκώνοντας συγχρόνως και το δάκτυλο του, και από τον φόβο, έπαθε το μυαλό του το καημένο από τότε. Ήμουν παρόν στο περιστατικό, διότι μέναμε στην ίδια γειτονιά.

Ένας κτηνοτρόφος ο Νικόλαος Κόκκας, ζει και σήμερα, είχε τις στάνες του, στην περιοχή που μόναζε ο παπα-Δημήτρης. Η ευλάβεια του στον παπα-Δημήτρη ήταν ρωμαίικη. Πολλές φορές τον καλούσε για να διαβάση τα ζώα του, για να γίνουν αυτά καλά από τις διάφορες ασθένειες, και δεν διαψεύδονταν οι ελπίδες του.

Μας διηγείται δε πως μία φορά, ποιος ξέρει από τι, όλα τα πρόβατα του σπαρταρούσαν κάτω, ψοφούσαν! Μπροστά στο κακό, λέγει στην γυναίκα του: «Τρέχα Ερμιόνη, φώναξε τον παπα-Δημήτρη να ρθή να μας τα διάβαση. Πήρε την ανηφόρα η κυρά Ερμιόνη και έφθασε λαχανιασμένη στον παπα-Δημήτρη· τό καί τό τοΰ λέει, έλα αμέσως να τα διάβασης! Άρπαξε αυτός το ράσο, το Ευχολόγιο και το Επιτραχήλι και πήραν αμέσως το μονοπάτι για το μαντρί. Και να τα θαυμάσια τής πίστεως μας! Πριν ακόμη φθάσει καλά-καλά ο παπα-Δημήτρης, γιά νά βάλλη «Ευλογητός», μόλις πλησίαζε προς το μαντρί, τα πρόβατα άρχισαν ένα-ένα να σηκώνονται! Διάβασε τις κατάλληλες ευχές, και έγιναν όλα καλά!⁵

Ο παπα-Δημήτρης ήταν βιβλική μορφή. Προς το τέλος της ζωής του, ήρθε μία φορά στη Βερδικούσσα, στο πανηγύρι του Προφήτου Ηλία· παρών και ο επίσκοπος Μάξιμος πού δεν τον γνώριζε. Ήλθε ξαφνικά, από το Ησυχαστήριο του όπου και διέμεινε, χωρίς να περιμένη κανείς. Ο Επίσκοπος, μας εξομολογείτο αργότερα: «Μόλις τον είδα έτσι ξαφνικά να μπαίνη στο ιερό, σαν τον προφήτη Ηλία μου φάνηκε!».

Λίγα χρόνια πριν κοιμηθή, όταν επισκέφθηκε για τελευταία φορά το Άγιον Όρος πέρασε και από την Ι.Μ. Διονυσίου. Εκεί, ο εκ Βερδικούσσης καταγόμενος μοναχός π. Συμεών, ο οποίος εκ των χειρών του έλαβε το άγιον Βάπτισμα, όταν τον αντίκρυσε μετά από 13 χρόνια περίπου, περί το 1987, είπε έκθαμβος: «Τί είναι αυτός!».

Είχε και μεγάλη μνήμη. Προς το τέλος της ζωής του, σε μία συζήτηση που γινόταν, περί ενός θέματος,    πετάγεται    και    λέγει:    «Ο άγιος Βαρσανούφιος λέγει έτσι γι' αυτό!». Σημειωτέον ότι είχε πάρει την βίβλο τού Βαρσανουφίου το 1960, και μάλιστα προπλήρωσε την αξία, στην αναγγελία της δευτέρας εκδόσεως της, υπό του Σ. Σχοινά. Ο «Αόρατος πόλεμος», το «Συμβουλευτικόν εγχειρίδιον» και άλλα πατερικά βιβλία ήταν τα εντρυφήματά του.

Περίπου το 1981, ογδοηκοντούτης και πλέον, πήγε να προσκηνήση στα Ιεροσόλυμα. Ήταν την χρονιά πού το λεωφορείο των προσκυνητών με προορισμό το όρος Σινά ανατράπηκε, και αρκετοί οκοτώθηκαν. Ο παπα-Δημήτρης όμως δεν είχε πάει μαζί τους στο Σινά! Τί είχε συμβή; Είχε χάσει το πορτοφόλι του και δεν είχε χρήματα, και έλεγε χαριτολογώντας: «έχασα το πορτοφόλι και κέρδησα την ζωή!». Όντως θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού.

Εκοιμήθη εις βαθύ γήρας το έτος 1991, εντός της Εκκλησίας, κατά την ώρα του εσπερινού της Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως. Όταν ο αγαπητός του π. Αχίλλειος ο Αγιαννανίτης, επληροφορήθη αυτό, είπε θαυμάζοντας: «μεγάλη μέρα κοιμήθηκε!».

5. Παρόμοιο περιστατικό συνέβη και στην οικογένειά μου. Όταν ο παππούς μου εργαζόταν στην Γερμανία (όπως πολλοί Έλληνες τότε στο μεγάλο κύμα μετανάστευσης) με κάποια χρήματα που έστειλε αγοράσαν ένα κοπάδι πρόβατα και ζούσε η οικογένεια από αυτά. Μια μέρα έπεσε θανατικό στο κοπάδει και αρχίσαν τα πρόβατα να ψοφούν ένα ένα. Μπροστά στην τεράστια για τα τότε δεδομένα καταστροφή η συγχωρεμένη η γιαγιά μου Μαρία Δαούλα, (κόρη του μάρτυρος Θωμά που αναφέρω στο πρώτο μέρος) έτρεξε αμέσως και κλαίγοντας στον παπα-Δημήτρη, ο οποίος ήρθε και διάβασε τις ευχές και αμέσως σταμάτησε το κακό.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)