Τεθολωμένα καὶ δηλητηριώδη ὕδατα (Περὶ Ψυχολογίας) - Μέρος Γ΄

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

Διαδικτυακοῦ ἀνωνύμου σχολιαστοῦ.

...Ο Καρλ Γιούνγκ έδωσε επιστημονικοφανή ορολογία στη κοσμοθεωρία του Ινδουϊσμού και τη παρουσίασε ως ανακαλύψεις για την ψυχή του ανθρώπου. Είχε μάλιστα και ένα "οικείο πνεύμα" (δαίμονας) που λεγόταν Φιλήμονας και όπως ομολογεί ο ίδιος ο Γιούνγκ διαδραμάτιζε για αυτόν το ρόλο γκουρού. (Jung Μνήμες, Όνειρα, Σκέψεις, Βιβλία Pantheon, 1963 σ.183).

   Ο Φιλήμονας ήταν ο κύριος εμπνευστής της "Ψυχολογίας του Βάθους". Ντύνουν τον Ινδουϊσμό με "επιστημονικό μανδύα" για να το περνούν πιο εύκολα μια που ο Δυτικός άνθρωπος εμπιστεύεται την επιστήμη. Λένε λόγου χάρη "η επιστήμη της γιόγκα" κλπ...

Ἐκ τοῦ Περιοδικοῦ «Διάλογος» 21, 2000.

...Ας δούμε όμως τον βίο και την πολιτεία του Γιούγκ, μέσα από κείμενα της αποκρυφιστικής γραμματείας άκρως αποκαλυπτικά. Μαθαίνοντας ποιος στην πραγματικότητα ήταν ο Γιούγκ στα πλαίσια μιας καλοπροαίρετης αντικειμενικής ανάλυσης μακριά από στερεότυπα που μας έχουν επιβληθεί και λογίζονται σαν αξιώματα, ενώ αποτελούν προσωπικές απόψεις και θεωρίες βοηθούμαστε να κατανοήσουμε ένα μεγάλο μέρος του χώρου της ψυχολογίας.

   Γιούγκ, Κάρολος Γουσταύος (1875-1961). Ελβετός ψυχολόγος ο οποίος καθιέρωσε σαν αντικείμενο έγκυρης έρευνας στα πλαίσια της ψυχολογίας, διάφορες αποκρυφιστικές ιδέες [...] Σαν φοιτητής, μελέτησε διάφορες εργασίες πάνω στον αποκρυφισμό και συμμετείχε σε πνευματιστικές συνεδρίες (seances) Μεταξύ 1907 και 1913 έγινε μαθητής του Φρόιντ αλλά τελικά ακολούθησε τον δικό του δρόμο, θεωρώντας ότι ο Φρόιντ υπερεκτιμούσε τον σεξουαλικό παράγοντα και ήταν αντίθετος στις ιδέες του αποκρυφισμού [...] Μεγάλο μέρος τον πλαισίου της ψυχολογίας του Γιούγκ αναβίωνε παλαιότερες θρησκευτικές διδασκαλίες και δη της Ανατολής μέσα σ' ένα περιβάλλον σύγχρονης Δυτικής γνώσης στο χώρο της ψυχολογίας. Μία από τις θεωρίες του, η Συγχρονικότητα (Synchronicity), στηρίζεται στην Αστρολογία.

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Αδαμαντίου Αυγουστίδη,

 Ψυχιάτρου, Καθηγητοῦ Θεολ. Σχολής Παν. Αθηνών.

(ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ Ή ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ;)

[καταχωροῦμε τὶς κάτωθι θέσεις τοῦ ἐν λόγῳ κληρικοῦ ὡς κατὰ τὴν γνώμη μας ὀρθές, χωρὶς τοῦτο νὰ σημαίνῃ ὅτι συμφωνοῦμε μὲ ἄλλες του προσεγγίσεις καὶ θέσεις, ποὺ εἶναι δηλητηριασμένες ἀπὸ τὴν σύγχρονη Ψυχολογία]

... καμιά ανθρώπινη μέθοδος δεν μπορεί να θεραπεύσει την αιτία του κακού, τη ρίζα της ανθρώπινης νοσηρότητας, δηλαδή την αμαρτία, αφού δεν έχει ούτε την εξουσία, ούτε το δικαίωμα, ούτε και τη δυνατότητα του «δεσμείν και λύειν», του «αφιέναι αμαρτίας».

... Ο πνευματικός ακούει την εξομολόγηση του μετανοούντος πιστού ελεύθερος από προσχηματισμένες αντιλήψεις και ψυχολογικά ερμηνευτικά μοντέλα, προσευχόμενος και παρακαλώντας τον Θεό να τον φωτίσει και να του αποκαλύψει τη σωστή στάση και λύση στο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει.

...τα σημεία των καιρών υποδεικνύουν την ανάγκη αυξημένης εγρηγόρσεως, ώστε η Εκκλησία μας να μην αποκλίνει από τη φιλοκαλική της παράδοση και την ορθόδοξη αυτοσυνειδησία της, μεγέθη τα οποία καθορίζουν και τις αντιλήψεις της περί υγείας, ασθενείας και θεραπείας του πάσχοντος ανθρώπου.

Ἀρχιμανδρίτου Μαξίμου Κυρίτση.

(Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ

ΟΥΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΟΥΤΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ)

[...] Ὁ Πνευματικὸς εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Δὲν έχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς ἐπιδόσεις στὴ ζωὴ αὐτή. Δὲν ἔχει καμμία πληροφορία ἀπὸ τὶς θεωρίες τοῦ κόσμου.Ἴσως πολλὲς φορὲς νὰ τὶς ξέρει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἐμπιστευτεῖ, γιατὶ οἱ θεωρίες τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ τὶς μεταλλαγές τους καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τους. Σήμερα λένε αὐτό, αὔριο λένε τὸ ἄλλο...

[...] Πολλοὶ Πνευματικοὶ ἔπεσαν σ᾿ αὐτὴν τὴν πλάνη καὶ νόμισαν ὅτι θὰ προσφέρουν ἔργο Πνευματικὸ μὲ τὸ ν᾿ ἀκολουθήσουν γνωστικὲς μεθόδους τοῦ κόσμου. Καὶ σπούδασαν ψυχολογία καὶ σπούδασαν κοσμικὲς ἐπιστῆμες καὶ μπῆκαν μέσα στὴ διαδικασία τῆς προσφορᾶς καὶ τῆς θεραπείας τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐφήρμοσαν μεθόδους ὄχι παραδοσιακές-ἐκκλησιαστικές, ὅπως τὶς παραλάβαμε ἀπὸ τὴν δισχιλιετὴ πεῖρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ ἐφήρμοσαν μεθόδους ἐπιστημονικὲς καὶ στὸ τέλος ἀπέτυχαν...

   Κλείνουμε μὲ μία θέσι τῆς «ψυχολόγου» Klein (μία ἀπὸ τὶς γνωστότερες «ψυχολόγους», ἡ Σχολὴ ψυχοθεραπείας τῆς ὁποίας ἀκολουθεῖται ἀπὸ πολλοὺς ψυχολόγους τῆς ἐποχῆς μας, καὶ θεωρίες της διδάσκονται στὶς Σχολὲς Ψυχολογίας), διὰ νὰ διαπιστώσετε πόσο διεστραμμένα μπορεῖ νὰ σκέπτεται ἕνας «ψυχολόγος» καὶ πόσο μᾶς δηλητηριάζουν τὸν νοῦ τέτοιες προσεγγίσεις στὸ ἀνθρώπινο πρόσωπο ὅταν τὶς μελετοῦμε (καὶ πόσο κακὸν εἶναι δυνατὸν νὰ συμβῇ ἐὰν αὐτὸς ποὺ τὶς μελετᾷ - καὶ πόσο μᾶλλον τὰ πιστεύει καὶ κάνει χρῆσι τῶν ψυχολογικῶν τεχνικῶν - εἶναι πνευματικὸς, Ἀρχιερεὺς ἢ ἱερεύς).

     Ζητοῦμε ἐκ τῶν προτέρων συγγνώμη γιὰ τὸν σκανδαλισμό.

   «...ὑπάρχει ἕνα πρώϊμο στάδιο ψυχικῆς ἀνάπτυξης κατά τό ὁποῖο ὁ σαδισμός ἐνεργοποιεῖται σέ ὅλες τίς πηγές τῆς λιμπιντικῆς ἡδονῆς.

   Ἡ πεῖρα μου ὑποδεικνύει ὅτι στή φάση αὐτή ὁ σαδισμός φτάνει στό ἀπόγειό του. Ἡ ἔναρξή της γίνεται μέ τή σαδοστοματική ἐπιθυμία τοῦ βρέφους νά καταβροχθίσει τό στῆθος τῆς μητέρας (ἤ καί ὁλόκληρη τή μητέρα) καί ἡ λήξη της μέ τό πρώϊμο πρωκτικό στάδιο...

   Τό παιδί περιμένει νά βρεῖ μέσα στήν μητέρα α) τό πέος τοῦ πατέρα β) περιττώματα καί γ) παιδιά, καί ὅλα αὐτά τά θεωρεῖ φαγώσιμα... Οἱ σαδιστικές ἐπιθέσεις τοῦ παιδιοῦ, λοιπόν, ἔχουν ὡς στόχο καί τή μητέρα καί τόν πατέρα. Ἐπιθυμία τοῦ παιδιοῦ εἶναι νά τούς δαγκώσει, νά τούς διαμελίσει ἤ νά τούς λιώσει...” (Μ. Κλάϊν, Ψυχανάλυση καί σεξουαλική ἀγωγή, Ἐκδόσεις Πύλη, Ἀθήνα 1991, σελ. 151).