ΕΚΚΛΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΓΙΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΣΤΟ ΚΟΓΚΟ

Μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν βοήθεια πολλῶν εὐσεβῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ πολλὰ μέρη τοῦ κόσμου, ἤδη ἀγοράσθηκε τὸ οἰκόπεδο καὶ κτίσθηκε τὸ κτήριο τῆς Κλινικῆς τοῦ Ἁγίου Πέτρου στὴν Κανάγκα του Κογκό. Ἤδη λειτουργεῖ μὲ διευθυντὴ τὸν ἱερέα Φίλιππο Μουτόμπο καὶ Ἱατρὸ τὸν κ. Πατρίκιο Καμφούφου. Ἀλλὰ λείπουν ἀκόμη ἄλλες ὑποδομές, ὅπως σύστημα ἡλιακῆς ἐνεργείας, συστήματα ἀποστειρώσεως, καὶ γενικὸς ἐξοπλισμός, καὶ παρακαλοῦνται οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ νὰ προσφέρουν ὅ,τι μποροῦν πρὸς άνακούφισιν τῶν πτωχῶν ἀδελφῶν μας τῆς Ἀφρικῆς. Λόγῳ τῆς δυσκολίας τῆς μεταφορᾶς τῶν χρημάτων στὴν Ἀφρική, παρακαλεῖσθε νὰ ἀποστέλλετε τὴν συνδρομήν σας μὲ ὁποιονδήποτε τρόπον εἰς τὸν Ἐπίσκοπον Μεθώνης Ἀμβρόσιον, μὲ σαφῆ ἔνδειξιν ῾Διὰ τὴν Κλινικὴν Ἁγίου Πέτρου᾽, καὶ ἐκεῖνος θὰ φροντίσει τὰ τῆς ἀποστολῆς.

Ὁ Τοποτηρητὴς τῆς Ἐπισκοπῆς Κανάγκας,

+ Ὁ Μεθώνης Ἀμβρόσιος

Ιερὰ Μονὴ Ἁγίων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, Φυλή Ἀττικῆς,

Τ.Θ. 112, 13351 Φυλὴ.

Οι προσωπικές σκέψεις ενός σοβαρού και καταξιωμένου Ιεράρχη των ΓΟΧ, αφορμή για τον επίκαιρο προβληματισμό μας (του Σωτήρη Τζούμα)

(ΠΗΓΗ: https://www.exapsalmos.gr/2019/09/10/oi-prosopikes-skepseis-enos-sovaroy-kai-kataxiomenoy-ierarchi-ton-goch-aformi-gia-ton-epikairo-provlimatismo-mas/?fbclid=IwAR2I2PnNFlNDf_zLhffrqrkV5b8kKu5n0-l7wvyu9LVBX1FMZqOJSnfodFE )

Του Σωτήρη Τζούμα

Δεν σας έχω κρύψει ποτέ-και όσοι διαβάζετε ανελλιπώς τα κείμενά μου θα το ξέρετε-ότι σέβομαι και τιμώ τους σοβαρούς και έντιμους ανθρώπους της Εκκλησίας των ΓΟΧ στην πατρίδα μας.
Και τους παρακολουθώ και σημειώνω πάντα το σημαντικό πνευματικό τους έργο.
Είχα συνηθίσει, βλέπετε,από τα παιδικά μου χρόνια να βλέπω με θρησκευτική ευλάβεια τη γιαγιά μου, μορφωμένη γυναίκα η οποία ήθελε να ακολουθεί και το παλαιό εορτολόγιο και να εκκλησιάζεται χωρίς φανατισμό σε ναούς και μοναστήρια και του νέου και του παλαιού εορτολογίου.
– Ποτέ δεν έπαθε κανείς τίποτα από την πίστη έστω και σε υπερβολική δόση, μου έλεγε. Η αθεία και η αδιαφορία σκοτώνει τον άνθρωπο.

Από τότε με σημάδεψαν τα ακούσματα αυτά. Αποτέλεσαν τις προσλαμβάνουσες παραστάσεις της ζωής μου!
Κι όταν πήγα στην Αμερική για σπουδές, εύρισκα καταφύγιο όταν ήμουν φορτισμένος συναισθηματικά και νοσταλγούσα την πατρίδα στην Αγία Μαρκέλλα Αστορίας, όταν μεσουρανούσε τότε ο Επίσκοπος Αστορίας Πέτρος Αστυφείδης, καθαρόαιμος Χιώτης και συγγενής μου εκ Μητρός του.
Ταπεινός άνθρωπος αλλά με πολύ δημιουργικό μυαλό.
Εκεί γνωρίστηκα με τον Γέροντα Αμβρόσιο των Αγίων Πατέρων, τον άκακο και δοτικό αυτό κληρικό.
Κοντά του έμαθα να συγχωρώ τους ανθρώπους και κυρίως αυτούς που με βλάπτουν στη ζωή.Με έμαθε να γυρίζω εύκολα σελίδα.
Αλλά παράλληλα κοντά του έμαθα να ζυμώνω και να φουρνίζω ψωμί.
Κάθε Σάββατο πήγαινα και μετά την Εκκλησία αρχίζαμε οι δυό μας το ζύμωμα και το φούρνισμα! Η… ανταμοιβή μου γιαυτό ήταν τρία καρβέλια!
Και σήμερα τον μνημονεύω γιαυτό.

Όταν εξομολογήθηκα στον Χριστόδουλο την «αταξία»μου αυτή – έτσι θεωρούσα ότι θα την χαρακτήριζε- όχι μόνο δεν με επέπληξε αλλά μου είπε ότι όσο ζω σε μία ξένη χώρα, ανάμεσα σε αγνώστους και σε τόσους κινδύνους, να κάνω αυτό που ικανοποιεί τη συνείδησή μου και με κρατάει ζεστό με την Ελλάδα μας αλλά και με την Εκκλησία μας.

Αλλά κι αργότερα όταν εξοικειώθηκα με αυτή τη μεγάλη και ακτινοβολούσα προσωπικότητα, τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο, του εξομολογήθηκα ότι κάθε Σάββατο πηγαίνω στην Αγία Μαρκέλλα στους παλαιοημερολογίτες και μάλιστα εκεί έμαθα να ζυμώνω και ψωμί μου είπε με εκείνο το βαθυστόχαστο ύφος του:

-Να μεταφέρεις στον Γέροντα (εννοούσε τον Πέτρο) τα σέβη μου και την αγάπη μου. Είναι σοβαρός άνθρωπος αυτός δεν είναι κομπογιαννίτης σαν τους άλλους! Κρίμα που είμαστε έτσι… Και όταν ζυμώσεις ψωμί φέρε μου να το δοκιμάσω!

Και πράγματι το έπραξα. Και βρήκα τον μπελά μου γιατί από τότε μου ζητούσε να του κάνω ζυμωτό πρώτο για τις θείες λειτουργίες. Και μάλιστα στο τέλος αντί για το συνηθισμένο κατά κλαστόν που παίρνουν οι Αρχιερείς μετά τη θεία λειτουργία, εκείνος έτρωγε το ζυμωτό με φρέσκο χυμό πορτοκάλι.

Αφορμή για να κάνω τέτοιες σκέψεις έχω πολλές! Και να προβληματίζομαι στη συνέχεια και να πονώ που είμαστε έτσι οι ορθόδοξοι έλληνες. Να είμαστε από τη μιά με την επίσημη Εκκλησία και από την άλλη να υπάρχει και η υγιώς και ορθώς διαβιούσα και διαποιμαίνουσα τους αδελφούς μας που ακοκουθούν το παλαιό ημερολόγιο, Εκκλησία των ΓΟΧ. Ένας εσωτερικός διχασμός που όχι μόνο δεν οφελεί πουθενά αλλά διχάζει την Εκκλησία μας και το λαό μας.
Αλλά αυτή τη φορά πόνεσα διπλά γιατί οι σκέψεις αυτές μου δημιουργήθηκαν εξ αφορμής των ευχών που έλαβα από έναν Ιεράρχη των ΓΟΧ,τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ.
Πρόκειται για τον Μητροπολίτη Αττικής και Βοιωτίας των ΓΟΧ Χρυσόστομο, έναν σοβαρό, ευγενή και σκεπτόμενο Ιεράρχη.
Τον είχα γνωρίσει τις ημέρες της δοκιμασίας του Χριστοδούλου. Έκτοτε διατήρησα επικοινωνία μαζί του.
Μετά τον γνώρισα καλύτερα τις ημέρες ορφάνιας της Μονής των Αγίων Πατέρων στην Χίο, όταν εκοιμήθη ο Γέρων Αμβρόσιος.
Χωρίς φανατισμούς και υπερβολές διαχειρίστηκε με σοφία και σύνεση μια εκρηκτική κατάσταση που αν ήταν άλλος θα είχε προκαλέσει φασαρία και εξέγερση του φανατισμένου κόσμου, που μέσα στην ορφάνια του μετά τον θάνατο του πατέρα και προστάτη του Αμβροσίου, δέχτηκε παράλληλα την αμφισβήτηση και υπέστη και διωγμό ένα Μοναστήρι που από κτήσεώς του ακολουθούσε πάντα το παλαιό εορτολόγιο.
Χάρη σε αυτόν τον Ιεράρχη δεν φανατίστηκε ο λαός της Χίου και αντιμετώπισε με υπομονή και προσευχή την εχθρότητα του οικείου Ιεράρχη Μάρκου( που και αυτόν κακοί και αγνώμονες άνθρωποι τον συμβούλευσαν να κάνει ό,τι έκανε).

Από τον σεβαστό, λοιπόν, αυτό Ιεράρχη, τον Χρυσόστομο, έλαβα το παρακάτω σημείωμα :

“Χρόνια πολλά Σωτήριε!
Καθε ευλογία της Παναγίας μας στη ζωή μας!
Νήστεψες και με το νέο και με το παλιό;
Ευλογία!
Τι να πω Σωτήρη; Το λέω με πικρία, δεν άξιζε αυτό στη πονεμένη Ελλάδα να διχασθεί ο ορθόδοξος λαός.
Έγιναν λάθη…!
Σήμερα η κατάσταση έχει ξεφύγει, οι νέοι μας τα παιδιά τα ορθόδοξα βαπτισμένα ζούν άλλη « ορθοδοξία».( πριν τον ορθόδοξο γάμο ερχονται στην εκκλησία να παντρευτούν με ένα κ δύο παιδιά).
Όχι οι αλλοεθνείς ή οι αλλόθρησκοι, αλλά οι ορθόδοξοι Έλληνες.
Με το διχασμό μέσα στην ορθοδοξία των ρασσοφόρων, αγνοήθηκε το ορθόδοξο μέλλον της πατρίδας μας.
Σου γραφω σκέψεις που με βασανίζουν καθημερινά.
Εμάς οι επίσημοι μας θεωρούν «σχισματικούς» δίχως να έχουν πάρει ποτέ επίσημη θέση οι της Ελλαδικής Εκκλησίας το τί είναι οι ΓΟΧ της Ελλάδος;
Θυμάμαι την απάντηση που είχε δώσει ο τότε ( νυν Καισαριανής)
αρχιγραμματέας της ιεράς συνόδου αρχιμ.π.Δανιήλ Πουρτσουκλής επί αρχιεπισκοπίας μακαριστού Χριστοδούλου όταν ερωτήθηκε η Ελλαδική Εκκλησία από το οικουμενικό πατριάρχείο τί είναι οι παλιοημερολογίτες της Ελλάδος και ιδιαιτέρως η σύνοδος του Χρυσοστόμου Κιούση;
Και η απάντηση της ιεράς συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ήταν ότι αυτό είναι εσωτερικό θέμα που αφορά την Ελλαδική Εκκλησία ,οι παλιοημερολογίτες δεν είναι ούτε σχισματικοί ούτε αιρετικοί, είναι τα άτακτα μέλη της εκκλησίας της Ελλάδος.
Και το παράδοξο; Όλες οι επίσημες Εκκλησίες συλειτουργούν με τους Ρώσσους αρχιερείς των οποίων οι προκάτοχοι, μας έδωσαν χειροτονία. Δηλαδή οι χειροτονήσαντες τους ΓΟΧ είναι κατά πάντα κανονικοί οι ΓΟΧ όχι.( συγνώμη αρρωστημένα πράγματα με μεροληψία. Δυό μέτρα και δυό σταθμά).
Χθες το παλαιοημερλογητικό στην Ελλαδα, σήμερα το Ουκρανικό με απρόβλεπτες εξελίξεις…….
Όλοι θα φύγουμε! Τι θα αφήσουμε;

Πονάω ψυχικά.
Εγώ Σωτήρη είμαι βαπτισμένος απο τη κολυμβήθρα με το «παλαιό». Γνώρισα ευλογημένους κληρικούς.Όχι αυτούς τους σημερινούς ανίερους απατεώνες τσαρλατάνους που υποδύονται τον παλαιοημερολογίτη.
Αξιώθηκα να συλλειτουργήσω ως Αρχιερέας με τον ιερέα που με βάπτισε. Εχω άγιες αναμνήσεις κ βιώματα.
Ζητώ συγνώμη αν σε ζάλισα αλλά τα έγραψα εξ αφορμής της διπλής σου νηστείας.
Κάθε ευλογία της γλυκειάς Παναγιάς στη ζωή σου.”

Έμεινα άφωνος με το κείμενο αυτό!
Ήθελα να το δημοσιοποιήσω αμέσως. Αλλά είχα να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ κάποια προβλήματα που ο Θεός μου έδωσε για να με δοκιμάσει και να με κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Και σήμερα το κάνω χωρίς να ζητήσω την άδειά του όχι για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.
Άλλωστε μέσα από τις σκέψεις τιυ διαπιστώσατε την σεμνότητα του Αγίου αυτού ανθρώπου.
Διαπιστώσατε προβληματισμό και πόνο για ένα θέμα που ματώνει την ψυχή μας!
Πόσοι εκ του νέου ημερολογίου προβληματίζονται με αυτά τα γεγονότα και πόσοι νοιάζονται στ´αλήθεια τί θα αφήσουν πίσω τους; Ελάχιστοι!
Καταθέτω το κείμενο αυτό μήπως και ανάψει κάποια φλόγα και ασχοληθούμε με σοβαρότητα γιαυτό το θέμα.
Κάποια στιγμή ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε ξεκινήσει έναν σοβαρό διάλογο μήπως και «κλείσει» αυτό το θέμα και οι σοβαροί του παλαιού να ενταχθούν στην Εκκλησία μας. Δυστυχώς η ασθένεια που φρόντισαν κάποιοι να φωλιάσουν με δεξιοτεχνία μέσα του ήταν η αιτία να σταματήσουν όλα αυτά!
Εμείς είμαστε εδώ για να τα θυμίζουμε και να λέμε πως όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα!
Ο Θεός να μας φωτίσει και να ανοίξει το δρόμο!

Ο Καθεδρικός Ναός Αγίου Νικολάου στις Αχαρνές

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Χρυσόστομος

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ TO ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (Συλλογή υπογραφών)

Σχόλιο Διαχειριστού "Κρυφού Σχολειού": Αναδημοσιεύουμε ένα ωραιότατο κείμενο που δημοσίευσε η "Κατάνυξι" (εδώ) και όποιος θέλει μπορεί να δηλώσει την συμφωνία του. Εγώ δεν θα το υπογράψω, διότι διαφωνώ με την τελευταία παράγραφο, αφού είμαι σίγουρος ότι οι πνευματικοί τους πατέρες θα τους απογοητεύσουν για να ευχαριστήσουν τους Αμερικάνους και τα πειθήνια όργανά τους, τα πολιτικά (Νεοδημοκράτες κυβερνώντες), αλλά και τα εκκλησιαστικά (Φαναριώτες). Και μετά από την απογοήτευση αυτή έχει ενδιαφέρον τί θα πράξει ο καθένας...

Σεβαστοί Πατέρες,  ευλογείτε!

Αγαπητοί αδελφοί,  χαίρετε!

Όλοι παρακολουθούμε με θλίψη και αγωνία τις σοβαρές συνέπειες  και τους κινδύνους για την πανορθόδοξη ενότητα από την παραχώρηση του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου.

Επειδή αισθανόμαστε ως μέλη της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια  να στεκόμαστε αδιάφοροι στα μείζονα προβλήματα που έχουν ήδη τεθεί  αλλά παράλληλα γνωρίζουμε ότι την κύρια ευθύνη για την επίλυση των σοβαρών αυτών ζητημάτων που αναφύονται στη ζωή της Εκκλησίας μας την έχουν οι επίσκοποι συνδιασκεπτόμενοι εν Συνόδω,  κρίναμε αναγκαίο να συντάξουμε τη συνημμένη ανοικτή επιστολή που θα σταλεί στη Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, εν όψει της συζητήσεως στην Ιεραρχία του Ουκρανικού ζητήματος.

Όσοι εξ υμών συμφωνείτε με το περιεχόμενο της συνημμένης επιστολής μπορείτε να την προσυπογράψετε στέλνοντας σχετικό  μήνυμα στην ηλεκτρονικὴ διεύθυνση:ierarxiaoukraniko@gmail.com σημειώνοντας το ονοματεπώνυμο, την πόλη, την ιδιότητα-επάγγελμά και το email σας. 

Παρακαλούμε, αν κρίνετε χρήσιμη  και ωφέλιμη την προσπάθεια αυτή, να αναδημοσιεύσετε το παρόν μήνυμα και τη συνημμένη επιστολή σε ιστοσελίδες, ιστολόγια, έντυπα (εφημερίδες, περιοδικά) και στις δικές σας «επαφές» του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Γνωρίζουμε ότι ΔΥΣΤΥΧΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΣ για ένα τέτοιο εγχείρημα, αλλά γνωρίζουμε, επίσης, ότι άλλος εστί ο σπείρων τον λίγο σπόρο  και άλλος ο Θερίζων τον πολύ καρπό για να τροφοδοτεί την Εκκλησία Του.

Εμείς κάνουμε το ελάχιστο που μπορούμε,  αυτό που επιτάσσει η συνείδησή μας. 

Έργο αποκλειστικά δικό Του είναι η σωτηρία της Εκκλησίας Του.

Ευχαριστούμε.

Την ευχή και την προσευχή σας.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ TO ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ (Συλλογή υπογραφών)

Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, κ.κ. Ἱερώνυμον,  Ἀθήνα

Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὶς Ἕδρες Τους.

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι,

Ὡς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ κατὰ πνεῦμα υἱοὶ τῆς ἐπισκοπικῆς-πατρικῆς Σας εὐθύνης αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπευθυνθοῦμε σὲ Ἐσᾶς ὡς πνευματικοὺς καὶ ἐκκλησιαστικούς μας Πατέρες καὶ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀνησυχία καὶ ἀγωνία μας γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ χορήγηση τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου.

1. Συμμεριζόμαστε καὶ τὴ δική Σας ἀγωνία καὶ τοὺς σοβαροὺς κανονικοὺς καὶ ἐκκλησιολογικοὺς ἐνδοιασμοὺς καὶ τὶς ἐπιφυλάξεις Σας, ὅπως ἔχουν ἐκφραστεῖ ρητῶς ἢ ἀκόμα καὶ σιωπηρῶς κατὰ τὸ πνεῦμα τῆς δικῆς Σας ποιμαντικῆς διακρίσεως.  Ἀντιλαμβανόμαστε καὶ τὶς πιέσεις πού, ὡς μὴ ὤφειλε, δέχεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς Της ἀπὸ διαφόρους ἐκκλησιαστικοὺς καὶ μὴ παράγοντες. Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι τὰ ὑγιῆ πνευματικὰ ἀντισώματα τῶν Ἐπισκόπων μας θὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς προσβολὲς τῶν ἀλλοτρίων.

2. Ἀσφαλῶς, τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς ἔχοντα τὰ πρεσβεῖα τιμῆς καὶ τὴν πρωτοκαθεδρία μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἀδιαμφισβήτητα τά πρωτεῖα τιμῆς ὡς χορηγηθέντα ὑπὸ Οἰκουμενικῶν Συνόδων παραμένουν ἀδιάπτωτα ἐσαεί.

3. Τὰ πρεσβεῖα τιμῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑφίστανται καὶ ἀσκοῦνται ἀποκλειστικὰ στὰ πλαίσια τοῦ ἁγιοπνευματικοῦ συνοδικοῦ-ἱεραρχικοῦ συστήματος τῆς κοινωνίας τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καὶ ὄχι ἔξω καὶ πάνω ἀπὸ αὐτό: Συνίστανται κυρίως στὸν συντονισμὸ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν σὲ κρίσιμα θέματα διορθοδόξου ἐνδιαφέροντος, στὴν προεδρία τῶν διορθοδόξων καὶ  πανορθοδόξων συναντήσεων καὶ Συνόδων  καὶ στὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἔχουν ληφθεῖ μετὰ ἀπὸ πανορθόδοξη διαβούλευση.

4. Ἡ ὑπερόριος ἐπέμβαση-εἰσπήδηση ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση σοβαροῦ προβλήματος σὲ ξένη δικαιοδοσία χωρὶς τὴ σύμφωνη γνώμη, πολλῷ δὲ μᾶλλον ἀντίθετα στὴν ὁμοφωνία, τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἐκκλησιῶν δὲν μπορεῖ νὰ θεμελιωθεῖ στὴν Ὀρθόδοξη ἑρμηνεία τῶν πρεσβείων τιμῆς, ἀλλὰ ἀποτελεῖ  ἀλλοίωση καὶ παρερμηνεία τους. Τυχὸν ἀπόπειρα ἐπιβολῆς τέτοιας ἑρμηνείας θὰ ἔχει, δυστυχῶς, σοβαρότατες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες μὲ ἄμεσο ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλεια τῆς τιμητικῆς προκαθεδρίας. Τὸ παράδειγμα τῆς περιάκουστης Πρεσβυτέρας Ρώμης τῆς ἐχούσης τὴν πρωτοκαθεδρία στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία καταδεικνύει τὴ σοβαρότητα τοῦ ζητήματος αὐτοῦ. Ἡ παρερμηνεία καὶ ἡ ἀπόπειρα μετατροπῆς τῶν πρεσβείων τιμῆς σὲ πρωτεῖο ἐξουσίας ἀλλοιώνει τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν ὁδηγεῖ σὲ παπισμὸ  μὲ ὀλέθριες συνέπειες.

5. Ὡς Ἕλληνες στὴν καταγωγὴ τιμοῦμε καὶ σεβόμαστε τὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Γένους, ὅταν αὐτὸ ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ. Θλιβόμαστε, διότι σήμερα Τὸ βλέπουμε, λόγῳ τῆς λανθασμένης ἐπιλογῆς τῆς Ἡγεσίας Του, νὰ κινδυνεύει νά βρεθεῖ ἀπομονωμένο καί νά ἀπωλέσει τὸ συντονιστικό Του ρόλο στὶς διορθόδοξες σχέσεις καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση τῆς βούλησης τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἡ περαιτέρω ἐπιμονὴ στὶς  λανθασμένες ἐπιλογὲς μόνο δυσμενέστερες συνέπειες θὰ ἔχει γιὰ τὸν Θρόνο.

6. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἔχει τὸ δικαίωμα τῆς ἐκχωρήσεως αὐτοκεφαλίας καὶ ἡ Ἐκκλησία κάθε ἔθνους ἔχει τὸ δικαίωμα ἀνυψώσεως σὲ Αὐτοκέφαλη, μόνο ὑπὸ σαφεῖς καὶ αὐστηρὲς προϋποθέσεις τὶς ὁποῖες ἔχει θέσει ἡ ἐκκλησιαστικὴ Παράδοση καὶ εἶναι συνεπεῖς μὲ τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν κανονικὴ Τάξη, οἱ ὁποῖες δὲν τηρήθηκαν στὴν παροῦσα περίπτωση.

7. Δὲν μποροῦμε νὰ συμμεριστοῦμε τὴν ἄποψη ποὺ διατυπώθηκε ὅτι ἡ τυχὸν ἄρνηση ἀποδοχῆς τῆς Αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία θέτει ὑπὸ ἀμφισβήτηση τὰ αὐτοκέφαλα τοῦ 19ου  καὶ 20ου αἰ. Δὲν ἔχει καμία κανονικὴ ἢ ἱστορικὴ θεμελίωση ὁ ἰσχυρισμὸς αὐτός. Δὲν ὑπάρχει ἡ παραμικρὴ συγγένεια τοῦ οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου  μὲ τὰ λοιπὰ κανονικὰ Αὐτοκέφαλα ἄλλων Ἐκκλησιῶν, καθ’ὅτι:

α. Δὲν ζήτησε τὴν αὐτοκεφαλία ἡ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ ὅλες τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Αὐτόνομη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπὸ τὸν Μητροπολίτη Ὀνούφριο, μὲ τοὺς 90 ἐπισκόπους, τὶς 12.000 ἐνορίες, τὰ 250 Μοναστήρια, τοὺς 5.000 μοναχοὺς καί μοναχές καὶ τὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν. Ἡ κανονικὴ Ἐκκλησία, ὡς εἶχε κάθε δικαίωμα, δὲν ζήτησε καὶ δὲν ἀποδέχθηκε τὴν αὐτοκεφαλία. Εἶναι δυνατὸν νὰ τῆς ἐπιβληθεῖ μὲ τὴ βία, ἢ νὰ τιμωρηθεῖ ἐπειδὴ δὲν ἀποδέχθηκε;

β. Ἐνῶ ὅλοι, ἀκόμα καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἀποδέχονται τὴν παρουσία τοῦ Μητροπολίτου Ὀνουφρίου καὶ τῶν 90 ἐπισκόπων (δὲν ὑφίσταται κανονικὴ πράξη ἐκθρονίσεως ἢ καθαιρέσεως ἢ ἀργίας εἰς βάρος τους) δημιουργεῖται  μία παράλληλη ἐκκλησιαστικὴ δομή, δίπλα στὴν κανονικῶς ὑφισταμένη. Κατηγοροῦμε, καὶ δικαίως, τὶς παράλληλες δικαιοδοσίες στὴ Διασπορὰ καὶ τώρα τὶς ἐφαρμόζουμε στὰ ὅρια τῶν Ἐκκλησιῶν;

γ. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας ὑπάγεται κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας καὶ ὄχι στὸ Οἰκουμενικό. Ὅλες οἱ μέχρι τώρα αὐτοκεφαλίες τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐχορηγοῦντο σὲ περιοχὲς δικῆς Της δικαιοδοσίας.

δ. Σχεδὸν ὅλες  οἱ Τοπικὲς Ἐκκλησίες διατηροῦν σοβαρότατες ἐπιφυλάξεις γιὰ τὴν κανονικότητα καὶ ἐγκυρότητα τῆς ἀρχιερωσύνης τῆς νέας ἐκκλησίας. Μάλιστα οἱ 15 ἀπὸ τοὺς 50 περίπου ἐπισκόπους της ἕλκουν τὴν «ἀρχιερωσύνη» τους ἀπὸ αὐτοχειροτόνητους! Δὲν ὑπάρχει πουθενὰ τέτοιο προηγούμενο! καὶ

ε. Καμία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἀναγνώρισε τὴν οὕτως χορηγηθεῖσα αὐτοκεφαλία, γεγονὸς πρωτοφανὲς στὴν  ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία!

8. Εἶναι ἐξαιρετικὰ θλιβερὸ νὰ διαπιστώνουμε ὅτι ἐνῶ παλαιότερα, σὲ πεῖσμα τῶν πολιτικῶν συμφερόντων καὶ σὲ ἐξαιρετικὰ δύσκολες ἐποχές, ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος μὲ τοὺς Ἁγίους Πατριάρχες Του ἀγωνιζόταν γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν ρωσικῶν λαῶν ὑπὸ μία πνευματικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση, σήμερα  ἐνδίδει στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς ὑπερατλαντικὲς πιέσεις καὶ προσπαθεῖ βίαια νὰ τοὺς χωρίσει, ἐμπλέκοντας τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα καὶ μετατρέποντας τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ μέρος τῶν γεωπολιτικῶν σχηματισμῶν καὶ προβλημάτων. Τυχὸν ἀναγνώριση τῆς αὐτοκεφαλίας ἐκ μέρους μόνο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, θὰ ἐμπλέξει καὶ τὴν τοπική μας Ἐκκλησία στὴ γεωπολιτικὴ σκακιέρα.

9. Ἡ περιοχὴ τῆς Οὐκρανίας (στὶς ἐκκλησιαστικὲς πηγὲς ἀναφέρεται κυρίως ὡς Μικρὰ Ρωσία) ἀπὸ τὸ 988 μ.Χ.  μέχρι τὸ 1686 μ.Χ. ὑπαγόταν στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο. Μὲ τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ Πατριάρχου Διονυσίου Δ΄ ὑπήχθη κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας. Ὡς πλήρη ὑπαγωγὴ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἑρμήνευε τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τὸ ἴδιο τό Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ 332 χρόνια! Ἡ βεβαιότητα αὐτὴ ἔχει γίνει ἀποδεκτὴ πολυτρόπως ἀπὸ τὸ ἴδιο τό Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἔχει καταγραφεῖ μὲ τὸν ἐπισημότερο τρόπο στὰ Τυπικά τοῦ 17ου αἰ., στὰ Συνταγμάτια 1797 (Ἁγ. Γρηγορίου Ε΄), 1829, 1855, 1896, 1902, ποὺ ἔχουν ἐκδοθεῖ «ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου» καὶ στὰ Πατριαρχικὰ Ἡμερολόγια – Ἐπετηρίδες μέχρι καὶ τὸ 2018! Στὶς ἐπίσημες αὐτὲς Πατριαρχικὲς ἐκδόσεις ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος δεχόταν χωρὶς καμία ἐπιφύλαξη ὅτι ἡ Οὐκρανία ὑπάγεται κανονικῶς στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας!  Τὴν ἴδια βεβαιότητα ἔχουν καταγράψει καὶ τὰ στελέχη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου (Ἀρχειοφύλακας Κ. Δελικάνης, οἱ καθηγητὲς Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος (Ware) (Ὀξφόρδη), πρωτ. Θεοδ. Ζήσης (Θεσ/νίκη), Βασ. Σταυρίδης (Χάλκη), Γρ. Λαρεντζάκης (Βιέννη), Βλ. Φειδᾶς (Ἀθήνα-Σαμπεζύ), καθὼς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ἐγγράφως καὶ σὲ ἐπίσημη ὁμιλία Του στὸ Κίεβο. Ἔτσι ἑρμήνευε τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη τοῦ 1686 τὸ ἴδιο το Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ 332 χρόνια!

10. Καὶ τὸ πλέον καθοριστικό: Ἔτσι ἑρμηνεύει τὴν Πατριαρχικὴ Πράξη ἐπὶ 332 χρόνια ἡ πανορθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση! Ἀπὸ τὸ περίφημο Συνταγμάτιο τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Χρυσάνθου (Νοταρᾶ) τοῦ 1715 μέχρι καὶ τὸ 2019 ὅλα τα Τυπικὰ-Ἡμερολόγια-Ἐπετηρίδες ὅλων τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν θεωροῦσαν τὴν Οὐκρανία τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Ποιὸς μπορεῖ νὰ περιφρονήσει ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ τὴν πανορθόδοξη ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἐμπειρία; Ποιὸς δικαιοῦται νὰ σταθεῖ ὑπεράνω της πανορθοδόξου συνειδήσεως;

11. Ἐκφράζουμε τὴν ἐντονότατη ἀνησυχία μας διότι δὲν ἔχουν ἀπαντηθεῖ πειστικὰ οἱ ἀνησυχίες γιὰ τὸ κανονικῶς ἀνυπόστατο τῆς «ἱερωσύνης» τῆς νέας ἐκκλησίας. Ἀσφαλῶς, ὑπὸ αὐστηρὲς προϋποθέσεις, ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ οἰκονομήσει τὶς ἐν σχίσματι καὶ αἱρέσει χειροτονίες. Πῶς ὅμως ἐκφράζεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἐπ’ αὐτοῦ;  Στὴν Ἀνατολὴ δὲν ἔχουμε παπικὸ θρόνο ποὺ νὰ ἀποφαίνεται καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ὑπακούουν!  Ἀλλὰ οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ἐν Συνόδῳ ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Κωνσταντινουπόλεως ἀποφασίζουν τὴ θεραπεία τοῦ σχίσματος καὶ οἰκονομοῦν τὶς χειροτονίες! Ὅταν ὅμως ὅλες οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες ἔχουν ἀρνηθεῖ νὰ ἀναγνωρίσουν τέτοια «ἱερωσύνη», μὲ ποιὸ κανονικὸ δικαίωμα ὁ Κωνσταντινουπόλεως μπορεῖ νὰ ἰσχυριστεῖ ὅτι ὡς Πρῶτος ἐκφράζει τὴν Ἐκκλησία καὶ οἰκονομεῖ τὶς ἐν σχίσματι χειροτονίες; Δὲν εἶναι ὁ Κωνσταντινουπόλεως ὑπεράνω της κοινῆς ἁπάντων τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν γνώμης. Δὲν εἶναι ὁ πάπας ποὺ ἐκφράζει ex cathedra τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δίχα γνώμης τῶν ἄλλων ὁμοταγῶν του.

12. Δυστυχῶς ὅμως οἱ χειροτονίες τῆς νέας ἐκκλησίας δὲν προέρχονται μόνο ἀπὸ τὸν καθῃρημένο καὶ ἀναθεματισμένο Φιλάρετο, τὴν καθαίρεση καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ τοῦ ὁποίου ἐπὶ 26 χρόνια εἶχε ἀναγνωρίσει  σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία (ἀκόμα καὶ αὐτὸς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης), ἀλλὰ προέρχονται καὶ ἀπὸ τὸν αὐτοχειροτόνητο πρώην διάκονο, οὐδέποτε χειροτονηθέντα πρεσβύτερο καὶ ἐπίσκοπο, ἀπατεώνα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου Βίκτωρα Τσεκάλιν. Γιὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀναγνωρίσουμε ὡς Ἐκκλησία Ἑλλάδος αὐτοχειροτόνητους; Καυχώμαστε ἐν Κυρίῳ μέχρι τώρα γιὰ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀρχιερωσύνης. Εἶναι δυνατὸν καὶ μετὰ τὴν ἀναγνώριση τῶν «χειροτονιῶν» τοῦ Τσεκάλιν νὰ συνεχίζουμε νὰ κηρύττουμε γιὰ τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων;

13. Πῶς, λοιπόν, «θεραπεύθηκε» ἡ «ἱερωσύνη» τῶν αὐτοχειροτόνητων; Μπορεῖ μόνος του ὁ Κωνσταντινουπόλεως μὲ μία πράξη νὰ θεραπεύσει τὴν ἔλλειψη ἀποστολικῆς διαδοχῆς; Οἱ δικαιολογίες ποὺ ἔχουν ἐπιστρατεύσει οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς αὐτοκεφαλίας εἶναι τόσο ἀντιφατικὲς καὶ αὐτοαναιρούμενες ὥστε ὄχι μόνο δὲν πείθουν γιὰ τὴν ὕπαρξη κανονικῆς χειροτονίας τῶν αὐτοχειροτόνητων,  ἀλλὰ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἀνυπαρξία ἐγκύρου ἀποστολικῆς διαδοχῆς. Κατόπιν αὐτῶν, μὲ ποιὰ ἐσωτερικὴ ἀρχιερατικὴ συνείδηση μπορεῖ κάποιος ἐπίσκοπος νὰ προβεῖ σὲ ἀναγνώριση τέτοιων «χειροτονιῶν»; Δὲν πρόκειται περὶ ἀμφισβήτησης τῆς ἠθικῆς καθαρότητας κάποιων προσώπων, ἀλλὰ γιὰ τὴν ὀντολογικὴ ἀνυπαρξία τοῦ ἴδιου τοῦ ἐσωτάτου πυρήνα τῆς Ἀρχιερωσύνης . δὲν ἔχουμε ἠθικὸ ἀλλὰ ὀντολογικὸ  «μολυσμὸ» τοῦ ἐπισκοπικοῦ Σώματος σὲ πανορθόδοξο ἐπίπεδο.

14. Δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε πῶς, χωρὶς τὴν κοινὴ ἀπόφαση ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἕνα συνονθύλευμα καθῃρημένων, ἀναθεματισμένων, αὐτοχειροτόνητων, σχισματικῶν χωρὶς νὰ ἐπιδείξουν μετάνοια μὲ μία πράξη ἀποκαταστάθηκε, συγκροτήθηκε σὲ «ἑνωτικὴ σύνοδο» καὶ ταυτόχρονα ἔλαβε «αὐτοκεφαλία», ἐνῶ οἱ κανονικοὶ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι συγκροτοῦν κανονικὴ Σύνοδο ἡ ὁποία ἐκφράζει τὴν κανονικὴ Ἐκκλησία περιφρονοῦνται παντελῶς.

15. Ἡ ἡγεσία τῆς νέας αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας δὲν παρέχει  ἐχέγγυα ἀξιοπιστίας, σοβαρότητας καὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους (βλ. δηλώσεις τοῦ «προκαθημένου» Ἐπιφανίου γιὰ τὶς ΗΠΑ, τὰ δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (κίνημα ὁμοφυλοφύλων κλπ), τὴ συνεργασία μὲ τοὺς Οὐνίτες, τὴ συμμετοχή του στὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ αὐτοχειροτόνητου  «Μητροπολίτου Κιέβου» Vasyl Lypkivsky κ.ο.κ).  Ἡ ἀπόσχιση τοῦ «ἐπιτίμου Πατριάρχου» Φιλαρέτου καὶ κάποιων «ἐπισκόπων» ἀπὸ τὴ νέα ἐκκλησία καὶ οἱ σοβαρὲς καταγγελίες του καταδεικνύουν μὲ τὸν πλέον τραγικὸ τρόπο τὴν ἀποτυχία θεραπείας τοῦ Οὐκρανικοῦ σχίσματος, διότι δὲν ὑπῆρξε μετάνοια τῶν σχισματικῶν, ἡ πλέον ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴ θεραπεία τῶν σχισμάτων.

16. Δὲν μποροῦμε μὲ κανένα τρόπο νὰ δικαιολογήσουμε τὴ χορήγηση τῆς αὐτοκεφαλίας ὡς τιμωρία πρὸς τὸ Ρωσικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὴν «ἀλαζονεία», τὶς «ἀντιεκκλησιαστικὲς ἐνέργειες», τὶς «ἀταξίες», τὴν «ἐκκοσμίκευση» κοκ. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιεῖται  ἡ αὐτοκεφαλία ὡς τιμωρία τῶν ἀτακτούντων, διότι ἡ περιφρόνηση καὶ  ἡ παραβίαση τῶν ἱερῶν κανόνων δὲν  ὁδηγεῖ σὲ πραγματικὲς καὶ μόνιμες λύσεις στὰ ἐκκλησιαστικὰ προβλήματα. Σὲ τελικὴ ἀνάλυση: ὅ,τι πρόβλημα καὶ νὰ ἔχει ἡ Κωνσταντινούπολη  μὲ τὴ Μόσχα πῶς τὸ θεραπεύει (;) ἀκυρώνοντας  μιὰ ὁλόκληρη Σύνοδο  90 ἐπισκόπων ὡς ἀντικανονική;  Πῶς περιφρονεῖ μία ὁλόκληρη Ἐκκλησία μὲ 12.000 ἐνορίες καὶ ἑκατομμύρια πιστούς; Μὲ τὸν Σεβασμιώτατο Ὀνούφριο καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Ἱ. Σύνοδο δὲν συλλειτουργούσατε οἱ Ἀρχιερεῖς, ὅταν πηγαίνατε στὸ Κίεβο; Αὐτὸν δὲν ἀναγνωρίζατε ὡς μοναδικὸν καὶ κανονικὸν Μητροπολίτην Κιέβου; Πῶς τώρα Σᾶς καλοῦν νὰ τὸν διαγράψετε καὶ στὴ θέση του νὰ ἀναγνωρίσετε κάποιον ἄλλον; Ποιὰ κανονικὴ βάση ἔχουν οἱ ἀπαιτήσεις αὐτές;

17. Στεκόμαστε μὲ μεγάλο σεβασμὸ καὶ ἐκφράζουμε τὴν ἀμέριστη συμπάθεια καὶ τὴ συμπαράστασή μας στὰ ἑκατομμύρια τῶν μελῶν τῆς κανονικῆς ἐν Οὐκρανίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα ὑφίστανται θλίψεις καὶ διωγμοὺς ἐπειδὴ ἐπιθυμοῦν νὰ παραμείνουν στὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία γεννήθηκαν καὶ μεγάλωσαν. Οἱ μεθοδεύσεις καὶ διώξεις τῶν κρατικῶν καὶ παρακρατικῶν μηχανισμῶν ἐναντίον τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας στὴν Οὐκρανία γιὰ νὰ ἐξαναγκάσουν τοὺς κληρικοὺς καὶ πιστοὺς νὰ ὑπαχθοῦν στὴ νέα ἐκκλησία ἀποδεικνύουν τὴν ἀποτυχία τῆς αὐτοκεφαλίας καὶ ὅτι, τελικά, δὲν ἦταν αἴτημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Πῶς, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἀντὶ νὰ συμπαραστασθεῖ στοὺς διωκόμενους πιστούς, θὰ ἀναγνωρίσει αὐτὸ πού ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων ἀρνήθηκε;

18. Τέλος, τὸ πλέον ἀνησυχητικὸ εἶναι ὅτι τὸ ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα τῆς Οὐκρανίας ἐξελίσσεται ἀπὸ πρόβλημα κανονικῆς ὑφῆς σὲ μεῖζον ἐκκλησιολογικὸ πρόβλημα μὲ τὴν ἐπίμονη προσπάθεια μεταλλαγῆς τῶν τιμητικῶν πρεσβείων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου σὲ ἐξουσιαστικὸ πρωτεῖο παπικοῦ τύπου:

α) Δυστυχῶς, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴν περίπτωση τοῦ Οὐκρανικοῦ αὐτοκεφάλου ἀρνεῖται τὸν ἀναγνωρισμένο ἀπὸ τὴν παράδοση συντονιστικό Του ρόλο καὶ τὴν ἔκφραση καὶ ὑλοποίηση συνοδικῶν ἀποφάσεων τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, γι’  αὐτὸ καὶ ἀρνεῖται νὰ συγκαλέσει Πανορθόδοξη Σύνοδο ἢ Σύνοδο Προκαθημένων.

β) Ἀντίθετα, ὅπως ὁ πάπας: 

i) ἐνεργεῖ ὑπερορίως, σὲ ξένη δικαιοδοσία, ἡ ὁποία ὑπάγεται στὴν Ἐκκλησία

 τῆς Ρωσίας, ὅπως ὁ Ἴδιος μέχρι πρόσφατα ἀναγνώριζε,

ii) ἀποφασίζει κυριαρχικὰ καὶ ἀνεξάρτητα ἢ καὶ ἀντίθετα μὲ τὴ γνώμη ὄχι μόνο τῆς ἴδιας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,

iii) ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ λοιποὶ ἀνὰ τὸν κόσμο Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι ὑποχρεοῦνται νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ὅποια ἀπόφασή Του,

iv) θεωρεῖ ὅτι ἡ ἀπόφασή Του δὲν χρήζει ἐγκρίσεως ἀπὸ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες, ἀλλὰ οὔτε προσβάλλεται  οὔτε ἀναιρεῖται,  καὶ

v) ἀπαιτεῖ νὰ ἐπεμβαίνει ὑπερορίως, στὴν ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀκόμα καὶ «αὐτεπαγγέλτως καὶ ὡς ἐκ καθήκοντος» «οὐ μόνον ἔνθα περὶ Δογμάτων καὶ ἱερῶν Παραδόσεων καὶ Κανονικῶν Ἐκκλησιαστικῶν Διατάξεων ἢ περὶ γενικῶν ζητημάτων ἀφορώντων εἰς ὁλόκληρον τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἀλλὰ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς σχετικῶς σπουδαίοις ἐπὶ μέρους ζητήμασι τοῖς ἐνδιαφέρουσι ταύτην ἢ ἐκείνην τὴν Τοπικὴν Ἐκκλησίαν» (Ἐπιστολή τοῦ  Οἰκουμενικοῦ   Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀλβανίας Ἀναστάσιον, 20.2.2019). Ἡ Πατριαρχικὴ αὐτὴ φρασεολογία θυμίζει τὸ περίφημο Dictatus Papae (1075) τοῦ  πάπα Γρηγορίου Ζ΄, ὁ ὁποῖος εἶχε τὴν ἀπαίτηση νὰ ὑποβάλλονται στὸν πάπα πρὸς λύση ὅλες οἱ “causae majores” (μείζονες ὑποθέσεις) τῶν ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ἐκκλησιῶν!

Εἶναι περισσότερο ἀπὸ προφανὲς ὅτι ἄν, ὃ μὴ γένοιτο, ἐπικρατήσει αὐτὴ ἡ προσέγγιση θὰ ὑπάρξουν σοβαρότατες καὶ θλιβερὲς ἐξελίξεις  στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

Μακαριώτατε,

Ἡ δυσκολία τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου τῆς ἀπελθούσης περιόδου νὰ «κλείσει» γρήγορα-γρήγορα καὶ μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες μία τόσο προβληματικὴ αὐτοκεφαλία καὶ ἡ συνακόλουθη  δήλωσή Σας ὅτι καὶ Ἐσεῖς «ἀδυνατεῖτε» νὰ ἀναλάβετε τὸ βάρος μιᾶς τέτοιας ἀποφάσεως,  καταδεικνύουν τήν σύνεση καθώς καί τὸ μεγαλεῖο τῆς ταπεινώσεως τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας Ἡγετῶν, ἀλλὰ παράλληλα φανερώνουν ὅτι στὶς συνειδήσεις τῶν Ἑλλήνων Ἀρχιερέων παραμένουν νωποὶ οἱ ἐνώπιoν τοῦ Ἱ. Θυσιαστηρίου ὅρκοι τῆς εἰς ἐπίσκοπον χειροτονίας τους, ὅταν ὑποσχέθηκαν ἐνώπιον Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του ὅτι θὰ τηρήσουν τοὺς Ἱ. Κανόνες καὶ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Τάξη καθὼς καὶ τὴν ἑνότητα τῆς ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ἡ κακοποίηση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ αὐτοκεφάλου, ὁ ὁποῖος, ἀντὶ νὰ ὑπηρετεῖ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν εὐστάθεια τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, τείνει νὰ τινάξει εἰς τὸν ἀέρα τὴν ἐν ἀληθείᾳ ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας καθιστώντας Την περίγελο στὰ μάτια τῶν ἐχθρῶν Της, νομίζουμε πώς δὲν μπορεῖ νὰ ἐπικυρωθεῖ οὔτε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.  Γιατί, ἄραγε, μόνη της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ ἀναλάβει πρώτη Αὐτὴ τέτοια εὐθύνη ἐρχόμενη σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση ὅλων τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν γιὰ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς λανθασμένες καὶ ἀποτυχημένες  ἐπιλογὲς τοῦ Φαναρίου; Γιατί νὰ σκανδαλίσει τὶς ψυχὲς τῶν ἑκατομμυρίων πιστῶν Οὐκρανῶν Ὀρθοδόξων ποὺ μὲ στερήσεις καὶ διωγμοὺς ἀγωνίζονται καὶ παραμένουν πιστοὶ στὴν ἐκκλησιαστική τους παράδοση; Γιατί, τελικά, νὰ σκανδαλίσει τὶς ψυχὲς τῶν ἑκατομμυρίων πιστῶν ἀπὸ ὅλες τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ποὺ ἔχουν ψηλὰ στὴ συνείδησή τους καὶ ἔχουν ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Νομίζουμε ὅτι δὲν θὰ προσφέρει καλὲς ὑπηρεσίες οὔτε στὸν Ἑαυτό Της οὔτε στὸν Οἰκουμενικὸ Θρόνο  οὔτε στὴν Οἰκουμενικὴ Ὀρθοδοξία.

Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι οἱ πνευματικοί μας Πατέρες δὲν θὰ μᾶς ἀπογοητεύσουν καὶ θὰ προβάλουν τὴν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία καὶ τὴν κανονικὴ τάξη ὡς τὰ μοναδικὰ κριτήρια γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ οὐκρανικοῦ προβλήματος.

Σεπτέμβριος  2019 ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ  ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ  ΚΛΗΡΙΚΩΝ,  ΜΟΝΑΧΩΝ,  ΛΑΪΚΩΝ

Παρακαλοῦμε, ἐάν συμφωνεῖτε μέ τό περιεχόμενο τῆς ἀνωτέρω ἐπιστολῆς, νά στείλετε μήνυμα μέ τό πιό κάτω περιεχόμενο στἠν ἡλεκτονική διεύθυνση:
ierarxiaoukraniko@gmail.com

”Συμφωνῶ μὲ τὴν «ΑΝΟΙΚΤἩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ – Σεπτέμβριος 2019» ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς τὴν Σεπτὴ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ προσυπογράφω”.

email:
Ὁνοματεπώνυμο:
Πόλη:
Ἰδιότητα- ἐπάγγελμα:

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ  ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ,  ΜΟΝΑΧΩΝ, ΛΑΪΚΩΝ

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο πρ. ΑΤΤΙΚΗΣ & ΔΙΑΥΛΕΙΑΣ ΑΚΑΚΙΟΣ

Σήμερα το πρωί, ανήμερα της εορτής της Παναγίας Προυσιωτίσσης, κοιμήθηκε ο πολιός Μητροπολίτης Ακάκιος Παππάς ο νεώτερος, στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας, τον οποίο επισκεφθήκαμε προ ολίγου καιρού στο κρεββάτι της ασθενείας του.

Είθε ο Μέγας Αρχιερεύς Κύριός μας να τον κατατάξει εν χώρα ζώντων. Ακολουθεί προσαρμοσμένο βιογραφικό του, από την επίσημη ιστοσελίδα της Συνόδου μας (εδώ):

Ὁ Σεβασμιώτατος πολιός Μητροπολίτης πρώην Ἀττικῆς καί Διαυλείας κ. Ἀκάκιος (κατά κόσμον Ἀθανάσιος Παππᾶς τοῦ Εὐσταθίου καί τῆς Λεμονιᾶς) ἐγεννήθη  τὸ ἔτος 1926 εἰς τήν κωμόπολιν Δεσφίναν Φωκίδος. Ἦταν ἀνηψιός τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. κυροῦ Ἀκακίου. Χάρις εἰς τήν πνευματικήν καθοδήγησιν αὐτοῦ του μακαριστοῦ Γέροντος, ἡ οἰκογένεια τοῦ Εὐσταθίου Παππᾶ ἐπέστρεψεν εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις ἀπό τό ἔτος 1929. Ὁ μικρός τότε Ἀθανάσιος Παππᾶς παρηκολούθησε τά ἐγκύκλια μαθήματά του εἰς τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα του ὁπόταν ἐπηκολούθησε ἡ Γερμανική κατοχή.

             Μετά τήν ἀπελευθέρωσιν, τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1946, ὁ εἰκοσαετής Ἀθανάσιος Παππᾶς ἐντάσσεται ὡς δόκιμος Μοναχός πλησίον του θείου του, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας Ἀττικῆς. Εἰς τὰς 7-5-1947 ὁ Δόκιμος Ἀθανάσιος ἐνδύεται τό τίμιον ράσον καί μετοωνομάζεται είς Ἀκάκιον Μοναχόν. Μεγαλόσχημος ἐκάρη τήν 23-2-1950 ὑπό τοῦ τότε Ἐπισκόπου Διαυλείας Πολυκάρπου, ὑπό Γέροντα τόν ὁμώνυμον θεῖον του. Εἰς τὰς 9 & 10 - 12 - 1954 ἐχειροτονήθη διαδοχικῶς Διάκονος καί Πρεσβύτερος ἀπό τόν Ἀείμνηστον Μητροπολίτην πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο.

             Τά ἔτη 1957 καί 1959, κατ' ἐντολήν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς ἡ ὁποία εἶχε ἀναλάβει τήν ἡγεσία τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος μετά τήν κοίμησιν τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, μετέβη δύο φοράς εἰς τήν Δυτικήν Εὐρώπην (τήν δευτέραν ὁμοῦ μετὰ τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. κυροῦ Χρυσόστομο Β΄) διά τήν ἀναζήτησιν κανονικῶν Ἀρχιερέων πρός χειροτονίαν Ἐπισκόπων διά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.. Περί τά τέλη τοῦ 1960 συνόδευσε τόν συνώνυμον θεῖον του εἰς τήν Ἀμερική ὅπου εἰς στό Ντιτρόϊτ ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀκακίου Παππᾶ εἰς Ἐπίσκοπον Ταλαντίου ἀπό δύο Ἀρχιερεῖς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Εἰς τὴν Ἀμερικὴν ἔμειναν ἐπί 72 ἡμέρες φιλοξενούμενοι ὑπό τοῦ μακαριστοῦ τότε Ἀρχιμανδρίτου Πέτρου Ἀστυφίδου (μετέπειτα Ἐπισκόπου Ἀστορίας). Τήν 23-5-1962, οἱ νεωστί τότε χειροτονηθέντες, Ἀρχιερεῖς Κυλάδων Παρθένιος καί Γαρδικίου Αὐξέντιος, ἐχειροτόνησαν τοῦτον Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Διαυλείας. Ἐκ τοῦ ἔτους 1971 προσέλαβε καὶ τὸν τίτλον τοῦ Ἀττικῆς ἀναλαμβάνων καθήκοντα ποιμένοντος Ἐπισκόπου καὶ τὸ ἐπόμενον ἔτος προεβιβάσθη είς Μητροπολίτην.

             Κατά τήν μέχρι τώρα ποιμαντορία τοῦ ἠγωνίσθη κάτω ἀπό ἀντιξόους συνθῆκας διά τήν χρηστήν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας καί τήν κάθαρσιν τοῦ ἱεροῦ κλήρου ἀπό τά ξένα πρός τό ἱερόν ἀγώνα τῶν Γ.Ο.Χ. στοιχεῖα. Εὐτύχησε νά ἰδῇ τόν ἀγώνα τοῦ δεδικαιωμένον εἰς μεγάλον βαθμόν. Ἀπό τόν Μάιον τοῦ 2003 διετέλεσε Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀπό τόν Μάρτιον τοῦ 2004  ἕως τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 2010 ἦτο Πρόεδρος τοῦ Γενικοῦ Ταμείου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος. Ἐπιβαρυνθείσης τῆς καταστάσεως τῆς ὑγείας του, ὁ Σεβασμιώτατος συμπεριελήφθη εἰς τοῦς Σχολάζοντας Ἀρχιερεῖς, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος ἀπὸ 12/25 Ὀκτωβρίου 2017.

Ἐκοιμήθη στὶς 22 Αὐγούστου 2019, μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἡμερολόγιο. 

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η ΙΕΡΑΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΗΣ

ΙΕΡΑ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ 

ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΗΣ 

παρά τον Τσακόν Αγίας Παρασκευής Αττικής

Αιτωλίας 62 Β Στάση Τσακου Τηλ. 2106399957 και 6977609947

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Πρός :
..........................................

Με ιδιαίτερη εκκλησιαστική λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια αναμένεται να εορτασθεί και φέτος η μνήμη της Συνάξεως της Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνας Παναγίας της ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΗΣ Επ᾽ ονόματι της Οποίας τιμάται ο ομώνυμος μεγαλοπρεπής Ναός παρά τον Τσακό Αγίας Παρασκευής Αττικής.

Είναι η προστάτης της περιοχής, της Οποίας τη μνήμη τιμούν με ξεχωριστή ευλάβεια πολλοί χριστιανοί των γειτονικών δήμων της Αττικής.

Τό απόγευμα της Τρίτης 3 Σεπτεμβριου Ν.Η. στις 6.30΄ παραμονή της εορτής, θα τελεσθεί ο Πανηγυρικός Εσπερινός. Με το πέρας του Πανηγυρικού Εσπερινού και με τη συνοδεία της μπάντας θα πραγματοποιηθή η μεγαλοπρεπής λιτάνευση της ιεράς Εικόνας.

Την κυριώνυμη ημέρα της εορτής, ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΡΩΙ ΟΡΘΡΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ.

Σας περιμένουμε να συμπανηγυρίσουμε!

Με εκτίμηση ο εφημέριος  
Αρχιμανδρίτης π.Ευθύμιος Μπαρδάκας

"Οὐδὲν γὰρ ὁ μὴ εἰρήκασιν οἱ Πατέρες"

ΕΠΙ ΤΗ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΗ

ΤΟΥ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ (+20.8/2.9.1982)

"Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα της σύγχρονης, γεμάτης σύγχυσης, εποχής μας, το οποίο δεν μπορεί να βρει τη λύση του με την προσεκτική και ευλαβή ανάγνωση των Αγίων Πατέρων: είτε το πρόβλημα των σεκτών και των αιρέσεων που αφθονούν σήμερα, είτε των σχισμάτων και των "δικαιοδοσιών"· είτε η προσποίηση της πνευματικής ζωής που προκλήθηκε από τη "χαρισματική αναγέννηση", είτε οι πανούργοι πειρασμοί της σύγχρονης άνεσης και ευκολίας· είτε σύνθετα φιλοσοφικά ζητήματα, όπως η "εξέλιξη", είτε απλά ηθικά ζητήματα, όπως η άμβλωση, η ευθανασία και ο "έλεγχος των γεννήσεων"· είτε η εκλεπτυσμένη αποστασία του "Σεργιανισμού", που προσφέρει έναν εκκλησιαστικό οργανισμό στη θέση του Σώματος του Χριστού, είτε η ωμότητα του "Ανανεωτισμού", που αρχίζει με την "αναθεώρηση του ημερολογίου" και τελειώνει με τον «Ανατολικού Τυπικού Προτεσταντισμό". Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις οι Άγιοι Πατέρες, και οι ζωντανοί Πατέρες μας που τους ακολουθούν, είναι ο μόνος σίγουρος οδηγός μας".

π. Σεραφείμ Ρόουζ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΥ ΠΡ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟ

ΕΝΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΜΑΘΗΜΑ 

ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ

Ο Άγιος πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος (αριστερά) με τον Κυκλάδων Γερμανό (δεξιά) 

στα Θεοφάνεια του 1950, όταν πλέον ο δεύτερος είχε επιστρέψει εν μετανοία στην Εκκλησία.

Πρὸς τὸν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Κυκλάδων κ. Γερμανὸν

Ἐν Ἀθήναις τῇ 9ῃ Νοεμβρίου 1937

Τὴν ὑπὸ ἡμερομηνίαν 20ης Ὀκτωβρίου ανταπάντησίν σας πρὶν ἢ ἐκτυπώσητε καὶ δι᾿ ἐγκυκλίων ἀνακοινώσητε πρὸς τὸ Χριστεπώνυμον πλήρωμα, εἴχετε ὑποχρέωσιν νὰ ἀπευθύνητε πρὸ τῆς δημοσιεύσεως πρωτίστως εἰς ἡμᾶς  κατὰ τὴν λογικὴν ἀπαίτησιν καὶ τὴν στοιχειώδη ἀξιοπρέπειαν. Ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν εἴχατε τὸ θάρρος καὶ τὴν παρρησίαν νά ἀντικρούσητε ἡμᾶς ἐργαζομένους ἐν τῷ φωτὶ καὶ ἀγωνιζομένους μὲ τιμιότητα καὶ εἰλικρίνειαν οὐ μὴν ἀλλὰ  καὶ μὲ αὐταπάρνησιν καὶ αὐτοθυσίαν ἐπὶ τῶν ἀδαμαντίνων ἐπάλξεων τῆς  ἀληθείας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, κατεφύγετε εἰς τὸ νὰ δημοσιεύσητε τὴν ἀνταπάντησίν σας εἰς τὸ κοινόν, διότι τοῦτο θεωρείτε ὡς εὔκολον λείαν εἰς τὰ δίκτυα τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀπάτης καὶ τῆς συκοφαντίας, ἅτινα μετὰ πάσης ἐλαφρονείας καὶ ἀσυνειδησίας......(σ. δυσανάγνωση λέξη) εἰς τὸν δρόμον τῆς Ὑμετέρας Χριστιανικῆς κοινωνίας.
Διὸ καὶ θὰ παρηρχόμεθα διὰ σιγῆς καί περιφρονήσεως τὴν ἀνταπάντησιν Αὐτῆς καὶ, διότι ἐλλείψει θάρρους καὶ παρρησίας τοῦ γράφοντος δὲν ἐστάλη ἀπ᾿ εὐθείας αὕτη πρὸς ἡμᾶς καί, διότι αὕτη δὲν παρέχει νέον τι ἐπιχείρημα ἄξιον λόγου καὶ ἀπαντήσεως, ἂν δὲν ὑπῆρχε φόβος ἡ σιγὴ αὕτη νὰ ἐκληφθῆ ὑπὸ τῶν ἀφελῶν καὶ εὐπίστων ὀπαδῶν Της, ὡς ἔνδειξις ὅτι τὰ λεγόμενα ἐκ δευτέρου ὑπ᾿ Αὑτῆς εἰσὶν ἀληθῆ καὶ ἀνεπίδεκτα διαψεύσεως καὶ πάσης ἀναιρέσεως.
Ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία ἐν ἀρχὴ τῆς ἀνταπαντήσεως Της διατείνεται ὅτι, ἡ πρὸς Αὐτὴν ἀπάντησίς μου δὲν διεκρίνετο ἐπὶ εὐπρεπείᾳ, πραότητι καὶ δικαιοσύνη καὶ ὅτι Αὕτη ἀποβλέπουσα δῆθεν πρὸς τὸν Ἀρχιποιμένα Χριστόν, ὡς λέγει, συγχωρεῖ ἡμᾶς διὰ τοὺς ἀπρεπεῖς καὶ ἀδίκους χαρακτηρισμοὺς τοῦ προσώπου Της καὶ ὑπεραμύνεται μόνον ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἡμεῖς θεωροῦντες περιττὸν νὰ εἴπωμεν ὅτι δὲν ὑβρίζει τις τὸν ἀντίπαλον, ἀλλὰ χαρακτηρίζει αὐτὸν δικαίως ὅταν ἀποδεικνύει οὐχὶ διὰ λόγου, ἀλλὰ δι᾿ ἔργων καὶ ἀκαταμαχήτου ἐπιχειρηματολογίας ὅτι οὗτος ψεύδεται ἀναισχύντως, ὅτι χαλκεύει στυγερὰς καὶ καταπτύστους συκοφαντίας καὶ ὅτι καπηλεύεται θείους καὶ ἱεροὺς κανόνας πρὸς δημοκοπίαν καὶ ἐκμετάλλευσιν ἑνὸς ἱεροῦ ἀγῶνος, ἐρχόμεθα ν᾿ ἀποδείξωμεν ὅτι ἐπίσης ψεύδεται καὶ ὑποκρίνεται ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία καὶ ὅταν διϊσχυρίζεται ὅτι ὑπεραμύνεται τῆς ἀληθείας καὶ  ὑπερμαχεΐ τῆς Ὀρθοδοξίας!
Ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία ὡς διδάκτωρ τῆς Θεολογίας καὶ διπλωματούχος τοῦ Πανεπιστημίου δὲν δύναται βεβαίως νὰ ἀγνοῇ τὰ ἑξῆς στοιχειώδη καὶ θεμελιώδη διδάγματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἴδρυσαν ἐπὶ τῆς γῆς οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι ἐφοδιάσαντες καὶ ὁπλίσαντες Αὐτὴν μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν χάριν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τὴν μεταδιδομένην εἰς τοὺς πιστοὺς διὰ τῶν Ἁγίων Μυστηρίων. Συνεπῶς μόνον οὗτοι δικαιούνται νὰ συστήσουν ἢ νὰ καταργήσουν ἤτοι νὰ κηρύξουν αἱρετικὴν, ἢ σχισματικὴν μίαν ἐκκλησίαν ἐκτρεπομένην τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ νὰ καταστήσωσιν ἄκυρον, ἤτοι ἀνενέργητον τὴν χάριν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀγιαστικὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τῶν Μυστηρίων αὐτῆς.
Τὸ δικαίωμα τούτο, ἤτοι τοῦ ἱδρύειν καὶ καταλύειν μίαν Ἐκκλησίαν οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι μετέδωκαν εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτῶν, καὶ οὗτοι εἰς τοὺς διαδόχους των, καὶ οὕτω διὰ τῆς ἀλληλoδιαδoχίας τὸ δικαίωμα τοῦτο περιήλθεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τῆς Μιᾶς Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Κατὰ τὴν θεμελιώδη ταύτην  τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἀρχήν, μία Ἐκκλησία τότε μόνον ἔχει κῦρος καὶ τὰ μυστήρια αὐτῆς ἁγιαστικὴν χάριν καὶ ἐνέργειαν, ὅταν αὕτη συστηθῇ ἢ ἀναγνωρισθῇ ὑπὸ τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ  τότε μόνον αὕτη ἀπόλλυσι τὸ κῦρος αὐτῆς καὶ τὴν ἁγιαστικὴν δύναμιν καὶ ἐνέργειαν τὰ Μυστήρια Αὐτῆς, ὅταν Αὕτη διὰ μίαν κακοδοξίαν κηρυχθῇ αἱρετικὴ ἢ Σχισματικὴ ὑπὸ  τῆς ὅλης Ἐκκλησίας, ἧς τὴν ἔγκυρον γνώμην καὶ τελεσίδικον ἀπόφασιν διερμηνεύει ἡ Οἰκουμενικὴ καὶ Πανορθόδοξος Σύνοδος.

Εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο διΐσταται ἀφ᾿ ἑνὸς μὲν ἡ Προτεσταντικὴ Ἐκκλησία, ἥτις τὸ δικαίωμα τοῦτο τῆς ἀληθοῦς καὶ ὀρθῆς πίστεως παρέχει καὶ εἰς τὰ ἄτομα, ὧν ἡ προσωπικὴ γνώμη καὶ ἀτομικὴ ἀντίληψις εἰς τὰ μυστήρια τῆς πίστεως δύναται νὰ χρησιμεύσῃ ὡς λυδία λίθος τῆς θείας ἀληθείας, καὶ ἀφ᾿ ἑτέρου, ἡ Λατινικὴ Ἐκκλησία, περιορίσασα τὸ δικαίωμα τοῦτο μόνον εἰς τὸν ἀνώτατον ποντίφηκα τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, τὸν Πάπαν, οὗ ἡ γνώμη ἀποφαινομένου ἐκ καθέδρας εἰς τὰ ζητήματα τῆς πίστεως, ἀποτελεῖ τὸ ἀλάνθαστον κριτήριον τῆς θείας ἀληθείας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Διὰ τὸν λόγον τοῦτον ἡ Λατινικὴ Ἐκκλησία καθιέρωσεν ὡς Δόγμα τὸ ἀλάνθαστον τοῦ Πάπα, ἀποφαινομένου ἐκ καθέδρας εἰς τὰ ζητήματα τῆς πίστεως.
Τούτων οὕτως ἐχόντων προτεσταντίζει ἢ λατινίζει πᾶς ἢ πᾶσα ἐπὶ μέρους Ἐκκλησία ὅταν οἰκειοποιεῖται ἢ σφετερίζεται τὸ δικαίωμα τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου καὶ προβαίνει διὰ μίαν ἀντικανονικὴν ἀπόφασιν τῆς Δ. Συνόδου μιᾶς ἐκκλησίας εἰς τὴν κήρυξιν ταύτης ὡς σχισματικῆς καὶ τὴν ἀκύρωσιν τῶν μυστηρίων αὐτῆς!
Εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν οἱ κανόνες δίδουν εἰς τὰ ἄτομα τὸ δικαίωμα μόνον ν᾿ ἀποκηρύξουν τὸν πρῶτον ἐξερχόμενον τῶν ὁρίων τῶν παραδόσεων καὶ νὰ διακόψωσι πᾶσαν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ πρὸ συνοδικῆς διαγνώμης καὶ νὰ καταγγείλωσιν αὐτὸν εὶς πανορθόδοξον Σύνοδον, μόνην ἀρμοδίαν νὰ δικάσῃ καὶ νὰ καταδικάσῃ αὐτὸν καὶ νὰ κηρύξη αἱρετικὸν ἢ σχισματικόν. Τοῦτο ἐπράξαμεν καὶ ἡμεῖς στοιχοῦντες τοῖς θείοις καὶ ἱεροῖς κανόσι καὶ δὴ τῷ 15ῳ τῆς ΑΒ' Οἰκουμενικῆς.

Ἂν δὲ ἡμεῖς ἀπερχόμενοι εἰς ἐξορίαν ὠνομάσαμεν τὸν ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος σχισματικήν, τὴν λέξιν σχίσμα μετεχειρίσθημεν  οὐχὶ  ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ὑφ’ ἣν μεταχειρίζεται ταύτην ἡ Ἐκκλησία ἵνα σημάνῃ τὴν ἀπόσχισιν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τὴν συνεπείᾳ ταύτης ἀποξένωσιν τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν μυστηρίων, ἀλλ’ ὑπὸ τὴν ἔννοιαν ὅτι ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διὰ τῆς ἑορτολογικὴς καινοτομίας ἀπέσχισε ἑαυτὸν καὶ τὴν ἀκολουθοῦσαν αὐτῷ Ἱεραρχίαν τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν τήρησιν τῶν νηστειῶν.
Ἡ ἀπόσχισις αὔτη τοῦ Μακαριωτάτου καὶ τῆς ἀκολουθούσης Αυτῷ Ἱεραρχίας παρέχει εἰς ἡμᾶς τὸ δικαίωμα νὰ διατυπώσωμεν τὴν προσωπικὴν καὶ ὅλως ἀτομικὴν ἡμῶν γνώμην, ὅτι ὁ Μακαριώτατος καὶ οἱ ἀκολουθούντες αυτῷ ἀρχιερεῖς ὡς διασπάσαντες ἐν ἐπιγνώσει τὴν ἑνότητα τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν ταυτόχρονον ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν ταυτόχρονον τήρησιν τῶν νηστειῶν, κατέστησαν  δυνάμει μόνον οὐχὶ δὲ καὶ ενεργεία ἔκπτωτοι τῆς θείας Χάριτος, ὡς διατελοῦντες ὑπὸ τὰς ἀρὰς καὶ τὰ ἀναθέματα ἅτινα ἐξετόξευσαν οἱ θείοι πατέρες τῶν 7 Οἰκ. Συνόδων ἑναντίον τῶν ἀθετούντων τὰς παραδόσεις καὶ τῶν μετακινούντων τὰ αἰώνια ὅρια ἅτινα ἔθηκαν οἱ πατέρες ἡμῶν.
Ἀλλ᾿ ὁ Μακαριώτατος καὶ οἱ ὁμόφρονες αυτῷ ἀρχιερεῖς τότε μόνον θὰ καταστῶσιν καὶ ἐνεργείᾳ ἔκπτωτοι τῆς θείας χάριτος καὶ ἀλλότριοι τοῦ ὀρθοδόξου πνεύματος τῶν μυστηρίων, ὅταν οὕτοι κηρυχθῶσι τοιοῦτοι καὶ ἐνεργείᾳ σχισματικοὶ ὑπὸ πανορθοδόξου Συνόδου, μόνης δικαιουμένης πρὸς τοῦτο κατὰ τὰ θέσμια τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.
Τούτου ἕνεκα καὶ οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καὶ οἱ θεοφόροι Πατέρες προμηθούμενοι τῆς ψυχικῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν, τῶν ἐξ ἀγνοίας καὶ καλῇ τῇ πίστει ἀκολουθούντων τὴν πλάνην τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἐξήρτησαν ἐκ τῆς ἀποφάσεως τοῦ πρώτου, ἀλλ᾿ ἐκ τῆς ἀποφάσεως πανορθοδόξου συνόδου τὸ πνευματικὸν συμφέρον τῶν πιστῶν οἵτινες, τότε μόνον καταδικάζονται εἰς τὴν στέρησιν τῆς Θείας Χάριτος τῶν Μυστηρίων καὶ τὸν πνευματικὸν θάνατον, ὅταν καὶ μετὰ τὴν κήρυξιν τοῦ ἀρχηγοῦ ὡς αἱρετικοῦ ἢ σχισματικοῦ ὑπὸ πανορθοδόξου συνόδου, ἐξακολουθῶσι τὴν μετ᾿ αὐτοῦ ἐπικοινωνίαν, δεχόμενοι τὴν εὐλογίαν αὐτοῦ ὡς ἀληθοῦς καὶ Ὀρθοδόξου ποιμένος.
Ὅτι δὲ ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία δὲν ἀγνοεῖ τὴν κανονικὴν ταύτην καὶ θεμελιώδη Ἀρχὴν καὶ ὅτι ἑπομένως ψεύδεται ὅταν παρουσιάζηται Αὕτη ὑπερασπιζομένη δῆθεν τὴν ἀλήθειαν καὶ ὑπεραμυνομένη τῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῆς κηρύξεως ὑπ᾿ Αὐτῆς τοῦ Μακ. Ἀρχ/που ὡς σχισματικοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδoς ὡς στερουμένης τῆς θείας Χάριτος τῶν Μυστηρίων, ἀπόδειξις εἶναι, ὅτι Αὕτη κατὰ τὴν διεξαχθεῖσαν ἐν τῇ τελευταίᾳ Συνοδικῇ Συνεδρίᾳ συζήτησιν περὶ τῆς ἀναμυρώσεως, ἐτάχθη μὲ τὴν γνώμην ἡμῶν, καὶ μάλιστα ἐπέκρινε δριμέως τὴν ἀντίθετον γνώμην τοὺ νῦν συνεργάτου της ἁγίου Βρεσθένης, μεθ᾿ οὗ εἰς τὸ τέλος ἦλθε καὶ εἰς προσωπικὰς ἀντεγκλήσεις ἀποκαλέσασα αὐτὴν «Χριστέμπορον».
Ἐπίσης ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Μεταμορφώσεως, τὸ ζήτημα τῆς ἀναμυρώσεως κατέκρινε δριμέως, ἀναπτύξασα ἐν τῷ κηρύγματι Αὐτῆς τὴν ἔννοιαν τοῦ Μυστηρίου τοῦ Ἁγίου Μύρου καὶ χαρακτηρίσασα πολὺ ὀρθῶς ὡς ἀντικανονικὴν τὴν ἐπανάληψιν τούτου ὑπὸ τῶν παλαιοημερολογιτῶν ἱερέων.
Κατόπιν πάντων τούτων τί παθοῦσα ἡ Ὑμετέρα θεοφιλία καὶ ὑπό τινος ἐμπνευσθεῖσα παρουσιάσθη ὡς ὁμόφρων καὶ συνεργάτης τοῦ ἀγίου Βρεσθένης καὶ χωρὶς νὰ ἔλθη εἰς οὐδεμίαν προηγουμένως συνάντησιν μεθ᾿ ἡμών, ἀπεκήρυξεν ἠμᾶς ὡς ἐκπεσόντας δῆθεν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐτάχθη παρὰ τὸ πλευρὸν τοῦ Χριστεμπόρου κατ᾿ Αὐτὴν Βρεσθένης, τοῦ Μάνεση καὶ Γούναρη, οὗς παριστᾷ ὡς στυλοβάτας τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐνῷ μέχρις ἐσχάτων Αὕτη ἀπεκάλει αὐτοὺς ἐκμεταλλευτὰς καὶ προδότας τοῦ ἀγῶνος;!...
᾿Επίσης, ὑποκρίνεται καὶ ψεύδεται ἀσυστόλως ἡ ῾Υμετέρα Θεοφιλία, ὅταν διατείνηται ὅτι παρέλκει καὶ περιττεύει ἡ συγκρότησις Πανορθοδόξου Συνόδου ἤ μεγάλης Τοπικῆς Συνόδου διὰ τὴν ἔγκυρον καὶ τελεσίδικον καταδίκην τῆς ἡμερολογιακῆς καινοτομίας τοῦ ᾿Αρχ/που, ἀφοῦ αἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι 1583, 1587, 1593 κατεδίκασαν τὸ Γρηγοριανὸν ῾Ημερολόγιον. 
Καὶ τοῦτο, διότι γνωρίζει κάλλιστα, ὅτι αἱ εἰρημέναι Σύνοδοι κατεδίκασαν μὲν τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ἀλλ᾿ ἡ καταδίκη αὕτη ἀφορᾷ τοὺς Λατίνους, οἵτινες ἔθηκαν εἰς ἐφαρμογὴν τὸ ὅλον ἡμερολόγιον, ἐνῷ ὁ ᾿Αρχ/πος παρέλαβεν ἐκ τούτου τὸ ἥμισυ ἐφαρμόσας αὐτὸ εἰς τὰς ἀκινήτους ἑορτὰς καὶ διατηρήσας τὸ Παλαιὸν διὰ τὸ Πάσχα καὶ τὰς κινητὰς ἑορτάς, ἀκριβῶς ἵνα παρακάμψῃ τὸν σκόπελον τῆς καταδίκης ταύτης.
Κατὰ ταῦτα, ἡ Καινοτομία αὕτη τοῦ ᾿Αρχ/που ἐφαρμόσαντος τὸ Γρηγοριανὸν Ημερολόγιον μόνον διὰ τὰς ἀκινήτους ἑορτὰς καὶ οὐχὶ διὰ τὸ Πάσχα, δι᾿ ὅ κυρίως κατεδικάσθη τὸ Γρηγοριανὸν ἡμερολόγιον, ὡς ἀντιπίπτον πρὸς τὸν ζ´ ᾿Αποστολικὸν Κανόνα ἀποτελεῖ ζήτημα, ὅπερ πρώτην φορὰν ἐμφανίζεται εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Συνεπῶς, ἡ σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου οὐ μόνον δὲν περιττεύει, ὡς ἀπὸ τρίποδος ἀπεφάνθη ὡς ἄλλος Πάπας ἡ ῾Υμετέρα Θεοφιλία, ἀλλὰ καὶ ἐπιβάλλεται διὰ τὴν κανονικὴν καὶ ἔγκυρον καταδίκην τοῦ ζητήματος τούτου.
Οὗτος ἀκριβῶς εἶναι καὶ ὁ λόγος δι᾿ ὃν αἱ λοιπαὶ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι αἱ ἱστάμεναι ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τοῦ πατρίου Ἡμερoλoγίoυ δὲν ἔκοψαν τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ καινοτόμου Ἀρχ/που, ἐπιφυλασσόμεναι νὰ ἐξενέγκωσι τὴν γνὠμην καὶ τὴν κρίσιν αὐτῶν εἰς τὴν μέλλουσαν νὰ συνέλθῃ Πανορθόδοξον Σύνοδον, μόνην δικαιουμένην νὰ δικάσῃ καὶ καταδικάσῃ Αὐτόν, ἐμμενοντα ἀμεταπιστως εἰς τὴν καινοτομίαν του.
Καὶ ὅταν ἡ Ὑμετέρα θεοφιλία, ὡς ἄλλος Πάπας, χαρακτηρίζει ἡμᾶς ὡς αἱρετικοὺς διότι δὲν ἐκηρύξαμεν διὰ τὴν καινοτομίαν τοῦ Ἀρχ/που Σχισματικὴν τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδoς καὶ ἄκυρα τὰ Μυστήρια αὐτῆς καὶ περιωρίσθημεν μόνον εἰς τὴν διακοπὴν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐπικοινωνίας μετ᾿ αὐτοῦ καὶ πρὸ Συνοδικῆς διαγνώμης, κατὰ τὸν 15ον τῆς ΑΒ' Οἰκουμενικῆ Συνόδου, τότε τὰς λοιπὰς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας αἵτινες δὲν διέκοψαν καὶ τὴν ἐπικοινωνίαν μετὰ τοῦ καινοτόμου Ἀρχ/που, πρέπει ἡ Ὑμετέρα θεοφιλία νὰ κηρύξῃ δύο φορὰς αἱρετικάς, ὁπότε μόνος Ὀρθόδοξος Ἱεράρχης θὰ μείνῃ Αὕτη μετὰ τοῦ ὁμοτρόπου καὶ συνεργάτου ἐπισκόπου Βρεσθένης!!
᾿Εν τῇ περιπτώσει ταύτῃ, Θεοφιλέστατε, θέτετε τελείαν καὶ παῦλαν εἰς τὸν βίον καὶ τὴν μακραίωνα ἱστορίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἀφοῦ ὅλας συλλήβδην τὰς ᾿Ορθοδόξους ᾿Εκκλησίας κηρύσσεται αἱρετικάς, διαψεύδοντες οὕτω καὶ τὴν ρήτραν τοῦ Κυρίου εἰπόντος εἰς τοὺς Μαθητάς Του: "᾿Ιδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ἡμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος".
Βλέπετε, Θεοφιλέστατε, ἡ τυχοδιωκτικὴ καὶ λαοπλάνος αὕτη πολιτικὴ εἰς ποῖα ἄτοπα καὶ ἀβυσσώδη βάραθρα ἄγει τὴν ῾Υμετέραν Θεοφιλίαν, ἥτις οὐ μόνον κατασπιλώνει τὴν ἱερότητα τοῦ ᾿Αγῶνος, πρὸς ἐξυπηρέτησιν τοῦ ὁποίου ἀνυψώσαμεν Αὐτὴν εἰς τὴν ἐπισκοπικὴν σκοπιὰν καὶ τιμήν, ἀλλὰ καὶ καταργεῖ τὴν ἔννοιαν καὶ τὴν ὑπόστασιν τῆς καθόλου ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας;
Ἐπίσης ὑποκρίνεται καὶ ψεύδεται ἐν γνώσει ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία, ὅταν θέτῃ ἡμᾶς εἰς τὴν μοῖραν τῶν εὐαγῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους αἵτινες διατηροῦσι μὲν τὸ πάτριον ἡμερολόγιον, ἀλλὰ μνημονεύουσι ἐν ταῖς ἱεροτελεστίαις αὐτῶν τοῦ νεοημερολογίτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Καὶ τοῦτο διότι κάλλιστα γνωρίζει Αὕτη ὅτι ἡμεῖς, οὐ μόνον δὲν μνημονεύομεν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὡς νεοημερολογίτου, καὶ τοὺ καινοτόμου Ἀρχ/που, ἀλλὰ καὶ διεκόψαμεν πᾶσαν ἐκκλησιασηκὴν ἐπικοινωνίαν μετ᾿ αὐτῶν, μόνων εὐθυνομένων προσωπικῶς διὰ τὴν καινοτομίαν ταύτην.
Ἀλλ᾿ ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία οὐκ ἄνευ σκοποῦ ἔκαμε τὸν παραλληλισμὸν τοῦτον, νομίζουσα ἐν τῇ ἐπιπολαιότητι Αὐτῆς ὅτι οὕτω θὰ θίξῃ καὶ τὶν Ἱερὸν Σύνδεσμον τῶν Ζηλωτῶν τοῦ Ἁγίoυ Ὄρους, διότι οὗτος ἐτάχθη μὲ τὴν κανονικὴν καὶ Ὀρθόδοξον γνώμην ἡμῶν καὶ ἀπεδοκίμασε καὶ κατέκρινε δριμύτατα τοὺς ἀφ᾿ ἡμῶν ἀποστατήσαντας Ζηλωτὰς ἱερεῖς Γεδεών, Ἱλαρίωνα καὶ Ἀκάκιον, ὡς καὶ τοὺς φατριάσαντας ἐπισκοπους Βρεσθένης καὶ Κυκλάδων διὰ τὴν διάσπασιν τῆς ὀρθοδόξου παρατάξεως ἡμῶν καὶ δὴ εἰς τὰς παραμονὰς τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πατρίου ἑορτολογίου ὑπὸ τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας.
Κατόπιν πάντων τούτων ἔχει τὴν ἀφέλειαν, ἵνα μή τι ἄλλον εἴπωμεν, ἡ Ὑμετέρα θεοφιλία νὰ διϊσχυρίζεται ἀκόμη ὅτι διεσπάσαμεν ἡμεῖς τὴν ὀρθόδοξον παράταξιν ἐπὶ βλάβη τοῦ ἀγῶνος, ὡσεὶ νὰ εἴχε αὕτη τὴν ἀρχηγίαν, καθ᾿ ἧς ἐπαναστατήσαμεν καὶ ὅχι ἡμεῖς, οἵτινες ἐστηρίξαμεν δι᾿ ὅσων ἐστηρίξαμεν, δι᾿ ὅσων ἐγράψαμεν καὶ ἐξετυπώσαμεν τὸν ἀγῶνα, ὑπὲρ οὗ ἐθυσιάσαμεν τὰ πάντα καὶ θρόνους καὶ ἀπολαυὰς καὶ ἡσυχίαν καὶ οἰκίαν καὶ συγγενεῖς μὴ δειλιάσαντες νὰ ἀντικρύσωμεν καὶ αὐτὰ τὰ δεινὰ τῆς ἐξoρίας καὶ παρ᾿ ὅλον τὸ προβεβηκὸς τῆς ἡλικίας, ἐνῷ Αὕτη οὐδεμίαν ἀξιόλογον πνευματικὴν συμβολὴν συνεισήνεγκεν εἰς τὸν ἀγώνα εἰς ὅν προσῆλθεν ἵνα λάβῃ τὸν ἐπισκοπικὸν βαθμὸν καὶ χρησιμοποιήσῃ τοῦτον πρὸς ἐκπλήρωσιν φιλοδόξων ἐπιθυμιῶν καὶ ἐκμεταλλευτικῶν σκοπῶν.
Ἡ Ὑμετέρα Θεοφιλία εἰς τοσοῦτον ἀπονοίας ἀφίκετο, ὥστε νὰ ἐκστομίσῃ πλατεῖ τῷ στόματι, θερσιτικῇ τῇ γλώττῃ ὅτι ἡμεῖς ἐγκαταλείψαμεν τὴν σημαίαν τοῦ ἀγῶνος καὶ προυδώκαμεν αὐτὸν εἰς τὸν Ἀρχ/πον Ἀθηνῶν! Ἡμεῖς, θεοφιλέστατε, ἐξήλθομεν εἰς τὸν ἀγῶνα ὑπὸ τὴν σημαίαν τῆς ἐπαναφορᾶς τοῦ πατρίου ἑορτολογίου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, θέττοντες ὡς κύριον σκόπον οὐχὶ τὴν μονιμοποίησιν καὶ τὴν διαιώνισιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς διαιρέσεως, ἀλλὰ τὴν εἰρήνευσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἔνωσιν τῶν Χριστιανῶν εἰς τὸν ἑορτασμὸν τῶν ἑορτῶν. Ὅταν δὲ ἀνεστηλώσαμεν τὴν ἑνωτικὴν ταύτην σημαίαν τῆς Ὁρθοδοξίας διεκηρύξαμεν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ὅτι οὐ μόνον θὰ στηρίξωμεν τὸ ὀρθόδοξον κύρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, ὅπερ διεκύβευσαν, ὡς μὴ ὤφειλε, οἱ καινοτόμοι, ἀλλὰ καὶ θὰ περιστείλωμεν τὰς ἀκρότητας εἰς ἃς ἐξετρέπετο ὁ ἡμερολογιακὸς ἀγών, ἀφεθεὶς ἄνευ ποιμαντορικῆς καθοδηγήσεως, τῶν ἐπὶ κεφαλῆς τούτου ἀγιορειτῶν ἱερέων ἐλλείψει θεολογικῆς καὶ κανονικῆς μορφώσεως, προβαινόντων ἀντικανονικώς εἰς ἀναμυρώσεις τῶν τέκνων τῶν νεοημερολογιτῶν, ἐπὶ βλάβῃ τοῦ ἀγῶνος καὶ μειώσει τοῦ ὀρθοδόξου κύρους αὐτοῦ.
Και την σημαίαν ταύτην ου μόνον δὲν ἐγκατελείψαμεν ἀλλὰ καὶ ἐλαμπρύναμεν καὶ ἐδοξάσαμεν καὶ ἐν θριάμβῳ μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκροπόλεως τοῦ Οἰκ. Πατριαρχείου καὶ τῆς Ἐλλ. Ἐκκλησίας προσεχῶς θὰ ἀναπετάσωμεν. Ναί, θεοφιλέστατε. Ἂν ἄρχισε νὰ ὑποφώσκῃ ρoδίζoν τὸ ἡμεροφαὲς λυκαυγὲς τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸν ὁρίζοντα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, τοῦτο, μετὰ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ, ὀφείλεται καὶ εἰς τὴν ὀρθόδοξον καὶ χριστιανικὴν καὶ ὄντως ἀρχιερατικὴν στάσιν ἣν ἐτηρήσαμεν ἀπέναντι τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πολιτείας, μὴ δειλιάσαντες νὰ ὀρθώσωμεν τὸ ἀρχιερατικὸν ἀνάστημα ἡμῶν καὶ ἀπέναντι τῆς ἀσκηθείσης καθ᾿ ἡμῶν βίας, ἵνα μὴ ἐγκαταλείψωμεν καὶ προδώσωμεν τὴν ἔνδοξον καὶ τετιμημένην σημαίαν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως καὶ ὁμολογίας.
Ἐνῷ Ὑμεῖς θεοφιλέστατε, καὶ ὁ συναποστάτης Βρεσθένης τυφωθέντες ἐκ τῆς αἴγλης τοῦ ἐπισκοπικοῦ βαθμοῦ, ἐπανεστατήσατε καθ᾿ ἡμών, ἐκ φιλαρχίας καὶ ἑωσφορικῆς ὑπερηφανίας ἀκριβῶς εἰς τὸ κρίσιμον σημεῖον τοῦ ἀγῶνος, ἵνα διασπάσητε τὴν ἐνιαίαν καὶ ὀρθόδοξον παράταξιν καὶ ματαιώσητε οὕτω τὴν νίκην καὶ τὸν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἀλλ᾿ ἔχετε ἀτρέμας· ὁ θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ πανηγυρισθῇ προσεχῶς πανδήμως εἰς τὴν Μητρόπολιν τῆς Ἑλλ. Ἐκκλησίας μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ὄντως ὀρθόδοξον καὶ πατριωτικὴν ἐπιθυμίαν τοῦ θεοφρουρήτου βασιλέως καὶ τοῦ μεγαλουργοῦ ἡγέτου τῆς Ἑλλ. Κυβερνήσεως καὶ ἄπαντες οἱ γνήσιοι ὀρθόδοξοι Ἕλληνες θὰ λάβουν δικαίως τὸν στέφανον τῆς χαρᾶς καὶ τῆς δόξης, ἐκτὸς ὑμῶν καὶ τῶν ὀλιγαρίθμων Σας ὀπαδῶν, οἵτινες ὡς αἱ μωραὶ παρθένοι θὰ κλεισθῆτε ἔξω τοῦ ὀρθοδόξου νυμφῶνος καὶ θὰ θρηνῆτε ματαίως τὴν στέρησιν τῆς πνευματικῆς ταύτης χαρᾶς καὶ θυμηδίας.
Ταύτα, θεοφιλέστατε, διὰ τελευταίαν φοράν, πρὸς ἱκανοποίησιν τῆς ἀληθείας καὶ εὔχομαι εἰς τὸν Θεὸν ὅπως ἐν τῷ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἐλέει καὶ μακροθυμίᾳ, ἡμᾶς μὲν νὰ συγχωρήσῃ διὰ τὸ μέγα ἀμάρτημα ὅπερ ἐπράξαμεν ἐπὶ τῇ ἀνυψώσει Ὑμῶν εἰς τὸν ἐπισκοπικὸν βαθμόν, Ὑμᾶς δὲ συνετίσῃ καὶ εἰς τὰς σωτηρίους τρίβους τῆς συναισθήσεως καὶ τῆς μετανοίας ὁδηγήσῃ, ἐπιβραβεύων ἅμα καὶ τὸν ἱερὸν ἀγῶνα ἡμῶν, διὰ τῆς ἐπαναφορὰς τοῦ πατρίου ἑορτολογίου πρὸς δόξαν Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Αὐτοῦ.

Ὁ πρ. Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ