Με αφορμή τον ζήλο των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου

Από ομιλία του Αγίου Κυρίλλου Λουκάρεως (+27 Ιουνίου) για τους Αγίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο (ΜΠΤ 39, 342v+r & ΜΠΤ 427, 103r):

"Μὴ ἀνέχου ἀκούειν βλασφημεῖσθαι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Κίνησον τὸν θυμόν σου, ἔλεγξον, κατηγόρησον, ὀνείδισον. Ἀκούεις τὸν βλασφημοῦντα τὴν πίστιν τὸν Θεόν, πτύσαι εἰς τὸ πρόσωπόν του. Ἡμεῖς δ᾿ ἄλλως ποιοῦμεν. Ἐάν τι μικρὸν πταίσιμον ἡμῖν γένηται ὅλην μας τὴν ζωὴν οὐ συγχωροῦμεν, ἐὰν δὲ βλασφημεῖται ὁ Θεὸς γελῶμεν. Πῇ οὖν ὁ ζῆλος ὁ χριστιανικός; Ὤχετο".

(μετάφραση: "Μην ανέχεσαι να ακούς να βλασφημείται το όνομα του Θεού. Κίνησε τον θυμό σου, έλεγξε, κατηγόρησε, ονείδισε. Ακούς αυτόν που βλασφημεί την πίστη, τον Θεό; Φτύσε στο πρόσωπό του. Εμείς αλλιώς κάνουμε. Εάν μας συμβεί από κάποιον ένα μικρό πταίσμα όλη μας την ζωή δεν συγχωρούμε, αλλά αν βλασφημείται ο Θεός γελάμε. Που είναι λοιπόν ο ζήλος ο χριστιανικός; Έφυγε").

Εις μνήμην του Αγίου Ιερέως Δημητρίου Γκαγκαστάθη

Εις μνήμη του νέου Αγίου της Εκκλησίας, π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη, δημοσιεύουμε δύο περιστατικά από την ζωή του: 

(Πηγή:  https://www.imoph.org/Publications_el/AK327.pdf )

Μία συγγνώμη μετά θάνατον…

Λέει ο παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, άγιος Κληρικός:

«Κατέβαινα από τον άγιο Νικόλαο και συνάντησα μια παλαιοημερολογίτισσα και τη χαιρέτησα. Εκείνη όμως όχι μόνο δεν με χαιρέτησε, αλλά γύρισε πίσω και με μούτζωνε με τα δυο της χέρια… Μετά από καιρό κοιμήθηκε και ερχότανε στον ύπνο μου κάθε βράδυ σε άθλια κατάσταση, σαν ζητιάνα, και με ενοχλούσε και ζητούσε κάτι.

Πήγα στα Τρίκαλα στη Μητρόπολη και τα ανέφερα. Ρώτησα το Δεσπότη τι να κάνω και μου είπε, να πας νύκτα, αφού την ημέρα δεν αφήνουν τα παιδιά της, να κάνεις ένα τρισάγιο στον τάφο της για να συγχωρηθεί η ψυχή της. Αφού έκανα το τρισάγιο, κατόπιν δε με ενόχλησε άλλο»

(βιβλίο: Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, 1975, στο «Αγιολογία», αρχιμ. Ιωάννου Κωστώφ, σελ. 83-84)

(Πηγή: https://www.sostis.gr/blog/item/779-mia-signomi-meta-thanaton )