Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς: Ένας οικουμενικός Ιεράρχης

Πανίσχυρες ήταν οι θείες ενέργειες και δυνά­μεις, τις οποίες η χάρις του Τριαδικού θεού δώρισε στον άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς, (1896-1966) επίσκοπο Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο, του οποίου τη μνήμη επιτελούμε στις 2 Ιουλίου.

Στο συναξάρι της ημέρας αυτής, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε: «Ήταν Ρώσος στην καταγωγή και χει­ροτονήθηκε επίσκοπος για τη ρωσική εκκλησία της διασποράς στη Σαγγάη το 1934. Το 1951 ορίστηκε Αρχιεπίσκοπος Δυτικής Ευρώπης με έδρα αρχικά το Παρίσι και στη συνέχεια τις Βρυξέλλες.

Το 1962 τον τοποθέτησαν στο Σαν Φρανσίσκο, ε­κεί όπου υπέμεινε αγόγγυστα πολλές δοκιμασίες και κα­τηγορίες.

Κοιμήθηκε ειρηνικά στις 2 Ιουλίου (νέο ημερολό­γιο) το 1966 μετά την τέλεση της Θείας Λειτουρ­γίας.

Δοξάστηκε από το Θεό με την αφθαρσία και μυροβλυσία του αγίου λειψάνου του.

Υπάρχουν δύο σπουδαίες εκδόσεις - μεταφράσεις στα ελληνικά για τη ζωή του αγίου. Δύο βιβλία, που μιλούν στις καρδιές των Ελλήνων για το μεγάλο ά­γιο των καιρών μας.

Υπάρχει κίνδυνος με τα πολλά εγκώμια να τον υποτιμήσουμε ή να τον υπερτιμήσουμε, παρά να τον τιμήσουμε όπως αρμόζει στα όρια της Εκκλησίας. Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε να τον προσεγγίσου­με, ιστορώντας σαφώς τους κεντρικούς άξονες της ζωής του. Το πνευματικό του παιδί, ο μακαριστός ιερομόναχος π. Σεραφείμ Ρόουζ, γράφει σχετικά: «Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης κατάφερε στη ζωή του να ενώσει τρία είδη χριστιανικών ιδιοτήτων, που σπάνια συναντώνται μαζί: Πρώτον ήταν τολμηρός και διακεκριμένος ηγέτης της Εκκλησίας. Δεύτερον, ασκητής, συνεχιστής της παράδοσης των στυλιτών αγίων, καθώς υπέβαλε τον εαυτό του σε σκληρές, μέχρι θανάτου κακουχίες και τρίτον έλε­γε «Σαλός» για χάρη του Χριστού».

Η ζωή του ήταν ένα οδοιπορικό μέσα στον κόσμο της ορθόδοξης θεολογίας και ζωής. Ό,τι έχει αποθησαυριστεί στην παράδοση, ό,τι έχει βιωθεί από την ορθόδοξη εκκλησία στο διάβα των αιώνων, για τον επίσκοπο π. Ιωάννη Μαξίμοβιτς είχε πρωταρ­χική και θεμελιώδη θέση στη ζωή του.

«Ήταν ο αυστηρότερος όλων, σε ό,τι είχε σχέση με τα δόγματα της Ορθοδοξίας», σημειώνει ο π. Σε­ραφείμ Ρόουζ.

Αβίαστα, μας θυμίζει τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, που τόνισε: «ιδικόν μου μεν δεν θα είπω τί­ποτε απολύτως, αυτό δε που έχω διδαχθή από τους πατέρας, αυτό λέγω».

Το ίδιο έλεγε και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Στώμεν εν τη πέτρα της πίστεως, και τη παραδόσει της εκκλησίας, μη μεταίροντες όρια, α έθεντο οι άγιοι Πατέρες ημών, μη διδόντες τόπον τοις βουλομένοις καινοτομείν, και καταλύειν την οικοδομήν της αγίας του Χριστού καθολικής (=Ορθοδό­ξου) και αποστολικής εκκλησίας».

Να υπογραμμίσουμε, ότι ως Αρχιεπίσκοπος Δυτι­κής Ευρώπης, αποκατέστησε την ευλάβεια και το σεβασμό στους αγίους της Γαλλίας, που έζησαν προ του σχίσματος.

Στην ασκητική ζωή του αγίου Ιωάννη και αυτή του αγίου Μελετίου Λεόντοβιτς, παρατηρούμε τρεις ο­μοιότητες:

α) Είναι γνωστό ότι ο Άγιος Ιωάννης είχε σαράντα χρόνια να κοιμηθεί σε κρεβάτι, β) γνώριζε την ημέ­ρα του θανάτου και γ) σήμερα, το άγιο λείψανό του είναι άφθαρτο.

Αναμφίβολα, στο πρόσωπο και τη ζωή του Αγίου Ιωάννη ανατράπηκε η λογική του κόσμου τούτου. Του είχε δοθεί από το θεό το προορατικό χάρισμα και οι δυνατές προσευχές, που έφερναν ιάσεις, θεραπείες  και λύτρωση από πειρασμούς.

Στο Παρίσι γράφτηκε γι’ αυτόν το εξής:

«Ζει πέρα από το δικό μας επίπεδο ύπαρξης. Δεν είναι τυχαίο πως σ’ ένα ναό του Παρισιού, που υπάγεται στη Ρώμη, ένας παπικός ιερέας, απευθυνόμενος στους νέους είπε:

«Ζητάτε αποδείξεις; Λέτε ότι πια δεν υπάρχουν ού­τε θαύματα, ούτε άγιοι. Γιατί χρειάζεστε θεωρητι­κές αποδείξεις, όταν ένας ζωντανός άγιος περπα­τά στους δρόμους του Παρισιού, ο Άγιος Ιωάννης ο Ανυπόδητος!».

Επίσης, ο επίσκοπος Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, είπε με απόλυτη κατηγορηματικότητα:

«Αν θερμά επιθυμείς να δεις ένα ζωντανό άγιο, πή­γαινε στο Μπίτολ (επισκοπή Αχρίδας) στον π. Ιω­άννη».

Τέλος, ας θυμηθούμε ότι «στα έσχατα χρόνια μας κάθε Χριστιανός είναι υπεύθυνος για το σύνολο της Χριστιανοσύνης» (Αγ. Ιωάννης Μαξίμοβιτς).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Ομιλία Γερ. Σάββα Λαυριώτου στην Καρδίτσα (Σάββατο 24/6/2017)

Περί Παλαιού, Νέου και Παπικού εορτολογίου

Στον χώρο του Νέου ημερολογίου υπάρχουν δύο θεωρήσεις σχετικά με την αντιμετώπιση της Ημερολογιακής Καινοτομίας του 1924. Από την μία, οι νεωτεριστές και φιλοοικουμενιστές κληρικοί και θεολόγοι, βλέπουν ως απαραίτητη την Καινοτομία αυτή διότι εξυπηρετεί το οικουμενιστικό όραμα για προσέγγιση των "Εκκλησιών". Από την άλλη, οι παραδοσιακοί κληρικοί και θεολόγοι, παρόλο που εξ ανάγκης, υποχρεώσεως ή οικονομίας την ανέχονται, εν τούτοις βλέποντας με εκκλησιαστικά κριτήρια την Καινοτομία αυτήν, την απορρίπτουν και επιθυμούν την επαναφορά στο Παλαιό ημερολόγιο (Παπα-Νικόλας Πλανάς, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, και από τους συγχρόνους π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Γεώργιος Μεταλληνός, π. Παΐσιος Παπαδόπουλος κ.α.). 
Τα τελευταία χρόνια εμφανίστηκε μία τρίτη καινοφανής και παράδοξη θεώρηση, σύμφωνα με την οποία σφάλλουν μεν όσοι υπηρετούν τον Οικουμενισμό, αλλά δεν θεωρείται ως κάτι το μεμπτό η Ημερολογιακή Καινοτομία, ούτε έχει σχέση με αυτόν. Οι - ελάχιστοι ευτυχώς - οπαδοί αυτής της κενταύρειας θεωρήσεως προκειμένου να παραπλανήσουν τους Ορθοδόξους ισχυρίζονται πως με την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924 "τό ἑορτολόγιο μεταξύ Παλαιοῦ καί Νέου Ἡμερολογίου δέν ἄλλαξε" (εννοώντας ότι οι εορταζόμενοι Άγιοι δεν άλλαξαν).
Παρακάτω παραθέτουμε ένα δείγμα από τον προσεχή Δεκέμβριο, κατά το Γρηγοριανό (πολιτικό) ημερολόγιο, ώστε βλέποντας την εορτολογική αντιστοιχία μεταξύ των τριών εορτολογίων (Παλαιού, Νέου και Παπικού) [αντιστοιχία που δικαιώνει τον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο (και άλλους Πατέρες), που αποκαλούσε το Νέο ημερολόγιο ξεκάθαρα "Παπικό"] να αποδειχθεί ξεκάθαρα το έωλο της θεωρήσεως αυτής: 

(ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ Ή ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΤΕ ΤΗΝ)

* Όπως βλέπουμε την 1η Δεκεμβρίου με το πολιτικό ημερολόγιο, κατά το Παλαιό εορτολόγιο (18η Νοεμβρίου) τιμώνται οι Άγιοι μάρτυρες Πλάτων και  Ρωμανός και ο Νεομάρτυς Αναστάσιος, οι δε Νεοημερολογίτες  όμως συνεορτάζουν μαζί με τους Παπικούς τον Άγιο Φιλάρετο (αλλά και τον Προφήτη Ναούμ, όπως φαίνεται από το Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο [=Συναξαριστή], παρόλο που στο παραπάνω παπικό εορτολόγιο δεν αναγράφεται χάριν συντομίας).

* Στις 4 Δεκεμβρίου, οι καμπάνες του Αγίου Όρους, των Ιεροσολύμων, της Ρωσίας, των Παλαιοημερολογιτών της Ελλάδος κ.α., θα χτυπούν χαρμόσυνα για την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Τί κρίμα όμως, μια μεγάλη μερίδα Ορθοδόξων, που ακολουθούν το Νέο εορτολόγιο, θα συνεορτάζει με τους Παπικούς την Αγία Βαρβάρα...
* Συνεορτασμός Νεοημερολογιτών και Παπικών θα υπάρχει και τις επόμενες ημέρες, με τις εορτές των Αγίων Σάββα, Νικολάου και Αμβροσίου, στις 5, 6 και 7 Δεκεμβρίου αντίστοιχα.
* Στις 12 Δεκεμβρίου θα συνεορτάσουν Νεοημερολογίτες και Παπικοί τον Άγιο Σπυρίδωνα, ο οποίος και με θαύματα έχει δείξει την αποστροφή του προς την αίρεση του Παπισμού.
* Στις 13 Δεκεμβρίου σύμφωνα με το Νέο και το Παπικό εορτολόγιο θα είναι των μαρτύρων Ευστρατίου και Λουκίας, αλλά με το Παλαιό θα εορτάζεται η μνήμη του Αποστόλου Ανδρέου, την οποία οι Νεοημερολογίτες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως θα έχουν ήδη εορτάσει πάλι με παρουσία παπικών αντιπροσώπων, ή και του ίδιου του Πάπα, όπως κατ'  έτος συνηθίζουν!

* Παραβλέποντας τις μικρότερες εορτές (προφήτου Αγγαίου, μάρτυρος Ευγενίας και άλλων μικρότερων που δεν περιλαμβάνονται στα παραπάνω εορτολόγια χάριν συντομίας), πάμε στην 25η Δεκεμβρίου, κατά την οποία όσοι ακολουθούν το Παλαιό θα εορτάζουν τον Άγιο Σπυρίδωνα, ενώ εκείνοι που ακολουθούν το Νέο την εορτή των Χριστουγέννων, μαζί με τους Παπικούς! 

Είθε να δώσει ο Κύριος ώστε όλοι οι Ορθόδοξοι να ενωθούν ξανά εορτολογικώς προς δόξαν της Ορθοδοξίας και καταισχύνη των Οικουμενιστών, αλλά και των σχισματικών!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ "ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ" ΠΡΟΣ ΤΟΝ π. Ε. ΤΡΙΚΑΜΗΝΑ

π. Ευθύμιε ευλογείτε!

Εντός του μηνός που αναμέναμε την απάντησή σας, προέκυψαν νέα ζητήματα αντιπαραθέσεως με τα πνευματικά σας τέκνα λόγω του νέου βιβλίου που παρουσίασε ο κ. Ι. Ρίζος. Θεωρούμε ότι μετά από αυτό το βιβλίο, (το οποίο και εσείς παρουσιάσατε (https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2017/06/blog-post_530.html) λέγοντας ότι: «τό βιβλίο αὐτό μέ ἐνθουσίασε καί μέ ἐκάλυψε πλήρως, ἐπειδή ἀποδεικνύει τήν ἀπό ἱστορικῆς, κανονικῆς καί πατερικῆς πλευρᾶς  διαχρονική τοποθέτησι τοῦ θέματος».

του οποίου τα «επιχειρήματα»  καταρρίφθηκαν εδω, εδω, εδω, εδω, εδω, και εδω, αλλά επίσης και με την σημερινή (21/6/17) τελευταία παρέμβαση του κ. Σημάτη εδώ, ο οποίοςδιαστρεβλώνει  τις θέσεις μας με το εν λόγω άρθρο του, έχουμε τελικώς να σας διευκρινήσουμε τα εξής:

Σας αναφέραμε ότι αν έχετε τόσο μεγάλο θέμα (ώστε να σας εμποδίζει εις το να διεξάγετε κοινό αγώνα μαζί μας), με το ζήτημα των Συνόδων των Γ.Ο.Χ. (''στενά παραταξιακά πλαίσια'' αποκαλούν τις Συνόδους των Γ.Ο.Χ. τα πνευματικά σας τεκνά αλλά και εσείς υποτιμητικά), τότε σας είπαμε να μην ενταχθείτε σε κάποια Σύνοδο αλλά ακολουθήστε μαζί μας το Π.Η. όχι διότι είμασθε ημερολάτρες αλλά δια τους λόγους που προαναφέραμεεδώ και εδώ.

Επίσης προέβημεν και σε μία ακόμα κίνηση, συντάσσοντας μία δήλωση εδώ εις την οποία τονίζουμε ότι δεν αποδεχόμαστε θέσεις προσώπων που ουδόλως βοηθούν στην διεξαγωγή του κοινού αγώνος αλλά διχάζουν τους πιστούς, όμως δυστυχώς δεν είδαμε από εσάς ή τα πνευματικά σας τέκνα καμία κίνηση ''καλής θελήσεως'', μάλλον το αντίθετον.....

Η συμμετοχή του ιστολογίου μας σε δημόσιο διάλογο μαζί σας είχε σαν σκοπό να βοηθήσειτην καταλαγή μεταξύ των Ορθοδόξων, που μάχονται τους Οικουμενιστές, με τελικό στόχο την εν καιρώ, Ευλογούντος Του Κυρίου, συγκρότηση Αληθινής Πανορθόδοξης Συνόδου, από όλους, ει δυνατόν, τους καλοπροαίρετους αληθινούς Ορθοδόξους, που θα καταδικάσει τον Οικουμενισμό και τους Οικουμενιστές και όχι η μεταξύ μας αντιπαράθεση ή επικοινωνιακή απαξίωση. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε αντιληπτό και κατανοητό σε όλη την διάρκεια του μεταξύ μας διαλόγου, παράλληλα δε πρόσωπα που έχουν πνευματική σχέση μαζί σας πρόσφατα επιτέθηκαν επικοινωνιακά μέσω του διαδικτύου και συγγραμμάτων τους εναντίον των ΓΟΧ. 

Γενική απαίτηση πάντων των φιλάδελφα σκεπτομένων Αποτειχισμένων, είτε προέρχονται από την επίσημη Εκκλησία είτε από τις τάξεις των ΓΟΧ, είναι να σταματήσει αυτή η αντιπαράθεση, διότι εξυπηρετεί την περαιτέρω διαίρεση των αληθινών Ορθοδόξων και επίσης αντικειμενικά εξυπηρετεί τα συμφέροντα των οπαδών και συνοδοιπόρων της Παναίρεσης, δηλαδή των πραγματικών εχθρών Της Εκκλησίας. 

Υπακούοντας και εμείς σε αυτή την φιλάδελφη σκέψη και απαίτηση δηλώνουμε, ότι δεν επιθυμούμε πλέον ένα διάλογο που έχει στην ουσία χαρακτήρα αντιπαράθεσης. Θέλουμε διάλογο καταλαγής και σταδιακής συναδέλφωσης με κάθε μερίδα και ομάδα αγωνιζόμενων Ορθοδόξων ενάντια στην Παναίρεση. Θέλουμε αυτός ο διάλογος να αποκτήσει κάποτε ένα περισσότερο ουσιαστικό χαρακτήρα πέρα από τις όποιες ανταλλαγές απόψεων μέσω διαδικτύου και μάλιστα με Λαϊκούς σαν και εμάς, που τελικά εκφράζουν την άποψή τους, τουλάχιστον σε τυπικό επίπεδο.

Ευχόμαστε κάποια στιγμή να υπάρξει και διάλογος, έστω και άτυπος στην αρχή, με τους Αρχιερείς μας σε καλοπροαίρετη βάση, με στόχο τελικό, όπως προαναφέραμε, την συγκρότηση μελλοντικά, Θεού Θέλοντος, μίας Αληθινής Πανορθοδόξου Συνόδου, πραγματικά Ορθόδοξης και όχι Ληστρικής. 

Όσον αφορά τα ερωτήματά σας 2 και 3 (το 1ο σας ερώτημα είναι εντελώς εκτός του θέματος που μας απασχολεί και ως εκ τούτου δεν έχει κανένα νόημα να αναλυθεί), η άποψή μας είναι ότι κάθε Μερίδα και ομάδα Ορθοδόξων, από όπου και αν προέρχεται Εκκλησιαστικά, εάν αγωνίζεται αληθινά εναντίον του Οικουμενισμού και της Παναίρεσης, έχει από την φύση της το κανονικό δικαίωμα Αντίστασης υπέρ Της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ως εκ τούτου απολαμβάνει προσωρινά Εκκλησιαστικής Νομιμότητος. Αυτό σημαίνει ότι δεν τους θεωρούμε ουσιαστικά ούτε Σχισματικούς ούτε εκτός Εκκλησίας, ανεξαρτήτως εάν έχουμε ή όχι προς το παρόν Εκκλησιαστική Κοινωνία μαζί τους.

Συγκεκριμένα δε, για τα πρόσωπα που αναφέρατε ονομαστικά (π. Σταῦρο Βάϊο, π. Γεώργιο Ἀγγελακάκη καί τούς Ἁγιορεῖτες ἀποτειχισμένους), τους θεωρούμε κατά πάντα Ορθόδοξους και πόσο μάλλον όταν έχουμε ίδιο φρόνημα εις όσον αφορά την αναγκαιότητα της Συνοδικής αντιμετωπίσεως της Παναιρέσεως δια Μεγάλης Συνόδου Ορθοδόξων. 

Η προσωρινή αυτή θεώρηση έχει σχέση με την υποχρέωση πάντων των Αγωνιζομένων καλοπροαίρετα να επιδιώκουν, την έστω σταδιακή καταλαγή των αληθινών Ορθοδόξων, με στόχο την μελλοντική συγκρότηση Αληθινής Πανορθοδόξου Συνόδου, που θα καταδικάσει τον Οικουμενισμό και τους Οικουμενιστές και θα αποφανθεί για όλα τα μεγάλα και εκκρεμή θέματα που απασχολούν Την Εκκλησία και τους Πιστούς. Εκεί θα λυθούν και απαντηθούν, οριστικά, όλα τα ερωτήματα. 

Μέχρι να γίνει η Σύνοδος αυτή υποστηρίζουμε την χρήση από όλους τους αληθινούς Ορθοδόξους του Παλαιού Εορτολογίου και Ημερολογίου όχι από ημερολατρεία, όπως κακώς - κάκιστα υποστηρίζετε Σεις και τα πνευματικά Σας τέκνα, αλλά για όλους τους λόγους που έχουμε ήδη εκθέσει.

Δυστυχώς στην Διοίκηση της Εκκλησίας το πάνω χέρι είχαν και έχουν οι Αποστάτες, Καινοτόμοι, Φιλοοικουμενιστές και οι συνοδοιπόροι τους που έσχισαν Τον άραφο Χιτώνα Του Χριστού και σταδιακά έβαλαν την Εκκλησία κατά το μεγαλύτερο μέρος Της στην ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ. 

Ελπίζουμε κάποια στιγμή να καταλάβετε το πνεύμα των λεγομένων μας, την ελπίδα της καρδιάς μας, τον εσωτερικό μας πόθο, και να δείτε με άλλο πρίσμα το μέλλον και την ανάγκη ΕΝΟΤΗΤΟΣ των αληθινών Ορθοδόξων. Ο Θεός εργάζεται στις καρδιές των Πιστών Του, αυτά που γνωρίζατε για τον Εκκλησιαστικό μας χώρο, εν πολλοίς έχουν αλλάξει, καιρός να αλλάξετε και Σεις τις απόψεις Σας για εμάς και τον αγώνα μας.

Στο άρθρο μας εδώ είχαμε αναφέρει προς τον κ. Σημάτη ότι:

«Εμείς πιστεύουμε ότι ο καιρός των κειμένων, απαντήσεων, ερωτήσεων κ.λπ. παρήλθε. Αν θέλετε και συμφωνείτε, μπορούμε να κανονίσουμε μία συνάντηση με τον πνευματικό σας και να συζητήσουμε  πρόσωπο με πρόσωπο, διότι ο γραπτός λόγος έχει μειονέκτημα σε σχέση με τον προφορικό. Πολλές φορές άλλα γράφονται και άλλα αντιλαμβάνεται κανείς».

οπότε δια να μην νομίζετε ότι δεν θέλουμε καμία σχέση μαζί σας παντελώς, σκεπτόμενος ότι σας απορρίπτουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε άτυπα τον διάλογο δια μέσω  κατ΄ ιδίας επισκέψεώς μας, και προς συζήτησιν εφ΄ όλης της ύλης.

Εμείς είμασθε ανοιχτοί προς διάλογο συνεργασίας (και όχι αντιπαραθέσεως, δίνοντας ακόμα περαιτέρω διευκρινίσεις σε όποιον θελήσει), με κάθε καλοπροαίρετο Ορθόδοξο που αγωνίζεται κατά των Καινοτομιών, αλλά και κατά της πονηράς αυτής Παναιρέσεως που μαστίζει έτη και έτη τώρα την Εκκλησία του Χριστού.

Θα κλείσουμε με τα λεγόμενα του άρθρου μας εδώ όπου και σημειώσαμε τα εξής:

«Οι ενώσεις δεν επιτυγχάνονται δια μέσω κειμένων ή απαντήσεων διαδικτυακώς, αλλά δια μέσω διαλόγων κατ΄ ιδίαν,  πόνο καρδίας, ταπείνωση, και με προσευχή προς το Πανάγιον Πνεύμα το οποίον μόνον Αυτό: 

«εις ενότητα πάντας εκάλεσε»

όπως ψάλλουμε εις το κοντάκιον της εορτής της Πεντηκοστής!

Εμείς οι άνθρωποι από μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα! 

Όπως η κάθοδος του Πνεύματος την Πεντηκοστή αντιστρέφει το αποτέλεσμα του πύργου της Βαβέλ (Γεν. 11,7), έτσι και σήμερα μόνον δια της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος μπορούμε να επιτύχουμε την ενότητα. Εμείς το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε είναι η αληθής και καλή προαίρεση».

Ευχόμαστε ο Κύριος να ευδοκήσει και να μας αξιώσει να δούμε εις τις ημέρες μας αυτήν την ευλογημένη ενότητα μεταξύ μας.

Εύχεσθε! 

Ιστολόγιο ''Εν Τούτω Νίκα'' και οι συνεργάτες.

(ΠΗΓΗ: http://entoytwnika1.blogspot.gr/2017/06/7_21.html )

ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΓΙΑ ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΔΕΚΤΕΣ.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΒΑΣΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ

Θυμόμαστε ένα γεγονός το οποίο είμασταν μάρτυρες μίας ανάρμοστης συμπεριφοράς Χριστιανών (;) έναντι ενός συνανθρώπου μας. Δίχως λοιπόν να ερωτήσουν ποιός ο άνθρωπος, από που ήλθε, γιατί ήλθε, και διάφορες άλλες φυσιολογικές σκέψεις, εφ΄ όσον κόπτονταν από τόσο ''περίσσιο ενδιαφέρον'', αυτοί τον επέταξαν έξω δίχως καν να τον γνωρίζουν! Κάποιος αντιφρονούντας μπορεί να αναφέρει: ''μα καλά κουτσομπολιό κάνετε τώρα.....''; όχι αδελφοί μου! αυτό που θέλουμε να τονίσουμε είναι ότι κάποιες πράξεις μας δεν είναι  υπεράσπιση των δογμάτων η της ομολογίας αλλά το αντίθετο!

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Ένα ερώτημα είναι το πως είναι δυνατόν ένας ο οποίος ονομάζεται Χριστιανός Ορθόδοξος να εκπίπτει σε τούτην την λυπηρή κατάσταση; Η απάντηση είναι ότι δυστυχώς παγιδεύεται από την ιδέα που έχει για τον εαυτό του, επειδή έμαθε τάχα πολλά, και αρχίζει να πράττει αυτόβουλα και αλαζονικά. Παγιδεύεται μέσα στην φιλαυτία του και εκεί μέσα χάνει πλέον τον βαθύ νόημα των γνώσεων που έχει αποκομίσει από τους γέροντες που συζήτησε, τα βιβλία που διάβασε, τις απαντήσεις που έλαβε. Ο άνθρωπος παιδεύεται συνέχεια από αυτήν την τάση που έχει, να θέλει να είναι κάτι. Και σε όποιο σκαλοπάτι κι αν βρεθεί πάλι εκεί ξαναγυρίζει.

Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος:

(Εις Ματθ. ομιλία ΟΓ΄2)

Αλλά ας υποθέσουμε ότι όντως γνωρίζουν οι εν λόγω Χριστιανοί και δια τούτο ομιλούν, δια τούτο πράττουν κ.λπ...! 

Πως είναι όμως δυνατόν να λησμονούν ότι:

«ἐκεῖνος δὲ ὁ δοῦλος, ὁ γνοὺς τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου ἐαυτοῦ καὶ μὴ ἐτοιμάσας μηδὲ ποιήσας πρὸς τὸ θέλημα αὐτοῦ, δαρήσεται πολλᾶς· ὁ δὲ μὴ γνούς, ποιήσας δὲ ἄξια πληγῶν, δαρήσεται ὀλίγας». (Λουκ. 12, 47‑48)

Τάδε λέγει ο Κύριος:

«ὑποκριτά, ἔκβαλε πρώτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, και τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου». (Ματθ. 7, 5 6)

Νομίζουν άραγε ότι έχουν εκβάλει την δοκόν;

Λησμονήσανε οι Χριστιανοί τι εντέλλεται ο Κύριος;

«Εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν...» (Ματθ. 12,7)

Νομίζαν ότι ομίλησαν όπως πρέπει;

"ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ. ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρὰ" (Ματθ. 12, 34‑36).

Ήταν αγαθός ή πονηρός ο λόγος τους;

Σκέφθηκαν άραγε μήπως ο άνθρωπος που έδιωξαν ομοιάζει με την πτωχή χήρα του Ευαγγελίου; (Μάρκον 12, 41‑44).

Χάρηκαν δια την επιστροφήν του αδελφού μας; Πως χάρηκαν εφ΄ όσον τον έδιωξαν;

Τί ὑμὶν δοκεῖ; ἐὰν γένηται τινι ἀνθρώπω ἑκατὸν πρόβατα καὶ πλανηθῆ ἓν ἐξ αὐτῶν, οὐχὶ ἀφιεῖς τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐπὶ τὰ ὅρη, πορευθεῖς ζητεῖ τὸ πλανώμενον; Καὶ ἐὰν γένηται εὐρεῖν αὐτό, ἀμὴν λέγω ὑμὶν ὅτι χαίρει ἐπ’ αὐτῶ μᾶλλον ἢ ἐπὶ τοῖς ἐνενήκοντα ἐννέα τοῖς μὴ πεπλανημένοις". (Ματθ. 18, 12‑13) (Λουκ. 15, 1‑7)

ΣΥΓΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΕΠΕΞΗΓΗΣΙΣ ΤΩΝ ΛΕΓΟΜΕΝΩΝ

Γιατί τα λέγουμε όλα αυτά; 

Μέσα απ΄ όλες αυτές τις κουβέντες-διαλόγους τον τελευταίο καιρό, είχαμε βαθύτατους προβληματισμούς δια το κατά πόσο είναι αληθής η ομολογία και υπεράσπιση της Ορθοδοξίας μερικών ''Χριστιανών'' και δη ''Ορθοδόξων''! Είναι αληθής ομολογία και υπεράσπιση ή μήπως αυτοί οι ''μερικοί'' εκμεταλλεύονται την Χριστιανική ανέχεια δια να εξέλθουν εκ των έσω τους τα ενδότερα πάθη τα οποία είναι αρκετά βαθειά ριζωμένα εντός τους, και τα οποία πάθη σε κάποιον άλλον χώρο δεν θα είχαν την δυνατότητα να τα εξωτερικεύσουν;

Το αληθινό περιστατικό το οποίο αναφέραμε, δυστυχώς, δεικνύει ότι τελικά δεν είναι ζήτημα υπεράσπισης των δογμάτων και της ομολογίας, αλλά ζήτημα ενδοτέρας προβληματικής καταστάσεως, διότι εις την προκειμένη περίπτωση που αναφέραμε δεν είχαν να κάνουν με κάποιον ''Οικουμενιστή'' ή οτιδήποτε άλλο, αλλά με έναν άνθρωπο που ούτε καν εγνώριζον και που, δυστυχώς γι΄ αυτούς, γνωρίζαμε εμείς!

ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Ερχόμαστε όμως στο τώρα-σήμερα που αφορά την σχέση μας με τους αντιφρονούντας αλλά και το ζήτημα υπεράσπισης των δογμάτων και της ομολογίας· τίθεται πάλι το ερώτημα εάν οι ''υπερασπισταί'' αυτοί, όντως υπερασπίζουν την Ορθοδοξία ή κάτι άλλο.

Πολλές φορές έχουμε δημοσιεύσει το λεχθέν υπό του μεγάλου πατρός  Αγίου Βασιλείου:

«Ἀκόμα δὲ κι ἡ δῆθεν ὑπεράσπιση τῆς ὀρθοδοξίας ἔχει ἐπινοηθεῖ ἀπὸ μερικοὺς σὰν ὅπλο στὴ μεταξύ τους διαμάχη καὶ κρύβοντας τὶς ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΕΣ καμώνονται πὼς ἐχθρεύονται γιὰ χάρη τῆς ὀρθοδοξίας. 

Κι ἄλλοι, ξεφεύγοντας τὸν ἔλεγχο γιὰ τὶς ΜΕΓΑΛΕΣ ΝΤΡΟΠΕΣ τους, ἀνάβουν στὰ πλήθη μανία στὴ μεταξύ τους φιλονικία, ὥστε νὰ σκεπάσουν μὲ τὰ γενικὰ κακὰ τὸ δικό τους. Δια τούτο δε αυτός ο πόλεμος είναι άσπονδος, διότι εκείνοι που έχουν κάμει πονηράς πράξεις φοβούνται ότι Η ΚΟΙΝΗ ΕΙΡΗΝΗ θα αποκαλύψη τας κρυφίας παρανομίας των..... 

.....μας περιβάλλουν, όπως φαίνεται, δυστυχίαι παραπλήσιαι μ΄ εκείνας που κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα κατα την πολιορκίαν του Βεσπασιανού. Οι Ιουδαίοι δηλαδή ταυτοχρόνως και από τον ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΝ πόλεμον επιέζοντο και από την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΝ ΣΤΑΣΙΝ των ομοφύλων των κατεστρέφεντο». (Μ. Βασιλείου Ἐπιστολὴ 92)

Φοβερός ο λόγος του μεγάλου αυτού Αγίου της Εκκλησίας! Μας προειδοποιεί ότι υπήρχαν και θα υπάρχουν μερικοί οι οποίοι θα χρησιμοποιούν ως όπλο την δήθεν υπεράσπιση της Ορθοδοξίας! Γιατί; δια να κρύψουν τις δικές τους έχθρες υποκρινόμενοι ότι δήθεν εχθρεύονται για χάρη της Ορθοδόξου Πίστεώς μας!

Μας λέγει όμως και για κάποιους  ''άλλους'' που χρησιμοποιούν μίαν άλλην τακτική, δια να ξεφύγουν τον έλεγχο για τις μεγάλες ντροπές τους! Τι πράττουν; Ανάβουν στα πλήθη φιλονικία και έτσι οι ίδιοι κρύπτονται εντός αυτής της διαμάχης και φιλονικίας!

Καταλήγει τέλος με λύπη ο Μ. Βασίλειος στο συμπέρασμα, με ένα παράδειγμα (αυτό το παράδειγμα λέγει πολλά), ότι ο πόλεμος είναι διπλός. Ο εξωτερικός και ο εσωτερικός (ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΝ ΣΤΑΣΙΝ των ομοφύλων) με αποτέλεσμα την καταστροφή!

Επίσης, ο ιερός Χρυσόστομος μας λέγει ότι πόλεμος αυτός είναι τριπλός. 

Απαριθμεί τους:

1) Πλάνους

2) Εχθρούς

3) Ψευδαδέλφους

((Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ομιλία ΟΕ΄)

Τι χαρακτηρισμό δίνει τελικώς και τις τρείς αυτές κατηγορίες;

«οι παρόμοιοι άνθρωποι είναι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι που μεταμορφώνονται σε αποστόλους του Χριστού».

Βαριές κουβέντες, αλλά αληθινές!

Τι φοβούνται όλοι αυτοί; ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΕΙΡΗΝΗ! 

Η ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗ

Φυσικά δεν ομιλούμε για την δήθεν ειρήνη που διδάσκουν οι Οικουμενιστές και οι οποίοι χρησιμοποιούν κοινές λέξεις-φρασεολογία με τους Ορθοδόξους δημιουργώντας έτσι και το εξής πρόβλημα: 

Ομιλούμε για την ειρήνη και η σκέψη του καθενός μεταβαίνει εις την δήθεν «ειρήνη» που κηρύττουν οι Οικουμενιστές συγκρίνοντας τα ασύγκριτα!

Ομιλούμε για αγάπη και η σκέψη του καθενός μεταβαίνει εις την δήθεν «αγάπη» που κηρύττουν οι Οικουμενιστές συγκρίνοντας τα ασύγκριτα!

Ομιλούμε για ενότητα και η σκέψη του καθενός μεταβαίνει εις την δήθεν «ενότητα» που κηρύττουν οι Οικουμενιστές συγκρίνοντας τα ασύγκριτα!

Ας ταπεινωθούμε και ας προβληματιστούμε (δια τους εν αγνοία κινουμένους ομιλούμε), σκεπτόμενοι δια το αν μέσα σε αυτές τις κατηγορίες είμαστε και εμείς οι ίδιοι είτε ως ''ψευδαδέλφοι'', είτε ως ''υποκρινόμενοι την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας'', είτε ως ''κρυπτόμενοι εντός αυτής της διαμάχης''.

Τα εν λόγω ζητήματα είναι πολύ σοβαρά και θα δώσουμε όλοι λόγο και για τους λόγους μας και για τις πράξεις μας και αυτό να μην το λησμονεί κανένας!

Όσο για τους ''εν γνώσει αυθεντίες'', ο Κύριος να τους ελεήσει διότι όπως όλοι γνωρίζουμε το σχίσμα:

«Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην την αμαρτίαν δύναται εξαλείφειν» ( P.G. 62,85-86 )

ΣΥΝΟΨΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΩΝ

1) Με βάση το αληθινό γεγονός που αναφέραμε ως παράδειγμα ''μερικοί'' εκμεταλλεύονται την Χριστιανική ανέχεια δια να εξέλθουν εκ των έσω τους τα ενδότερα πάθη τα οποία είναι αρκετά βαθειά ριζωμένα εντός τους, και τα οποία πάθη σε κάποιον άλλον χώρο δεν θα είχαν την δυνατότητα να τα εξωτερικεύσουν.

2) Οι πολλές γνώσεις δεν βοηθούν απαραίτητα, αλλά παγιδεύουν τον άνθρωπο εντός της φιλαυτίας του.

2)  Υπήρχαν και θα υπάρχουν μερικοί οι οποίοι θα χρησιμοποιούν ως όπλο την δήθεν υπεράσπιση της Ορθοδοξίας δια να κρύψουν τις δικές τους έχθρες υποκρινόμενοι ότι δήθεν εχθρεύονται για χάρη της Ορθοδόξου Πίστεώς μας!

3) Υπήρχαν και θα υπάρχουν κάποιοι ''άλλοι'' που χρησιμοποιούν μίαν άλλην τακτική δια να ξεφύγουν τον έλεγχο για τις μεγάλες ντροπές τους! Ανάβουν στα πλήθη φιλονικία και έτσι οι ίδιοι κρύπτονται εντός αυτής της διαμάχης και φιλονικίας!

4) Όλοι φοβούνται την κοινή ειρήνη η οποία μπορεί να επιτευχθεί δια μέσω της ενότητος

5) Ας σκεφθούμε μήπως είμαστε και εμείς εν αγνοία μας εντός των κατηγοριών που αναφέρουν οι Πατέρες.

6) Όποιος εν γνώσει του τρέφει τα σχίσματα και τις διασπάσεις έως και σήμερα (με πρόσχημα την δήθεν ''υπεράσπιση''), ας γνωρίζει και ας ενθυμείται ότι το σχίσμα:

«Ουδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην την αμαρτίαν δύναται εξαλείφειν» ( P.G. 62,85-86 )

Ιωάννης Ν. Παπαρρήγας

ΠΗΓΗ: http://entoytwnika1.blogspot.gr/2017/06/blog-post_42.html