Η γέννηση του Χριστού στην καρδιά ενός διώκτη

H παρακάτω αληθινή ιστορία πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό του π. Peter Gillquist "Again" στο τεύχος Σεπτεμβρίου 1987. Την διηγείται ένας αυτόπτης μάρτυρας, ο προτεστάντης πάστορας Richard Wurmbrand (+2001) που πέρασε πολλά χρόνια στις κομμουνιστικές φυλακές της Ρουμανίας.

Πάνω ο Richard Wurmbrand και κάτω ο π. Γεράσιμος Iscu κατά την εποχή της σύλληψής τους.

«Όταν ήμουν στη φυλακή, αρρώστησα πολύ, πάρα πολύ. Είχα φυματίωση σε όλη την επιφάνεια και των δύο πνευμόνων και τέσσερις σπόνδυλοι προσβλήθηκαν από αυτήν. Είχα επίσης εντερική φυματίωση, διαβήτη, καρδιακή ανεπάρκεια, ίκτερο και άλλες ασθένειες που δεν μπορώ καν να θυμηθώ. Ήμουν κοντά στον θάνατο.

Στα δεξιά μου ήταν ένας ιερέας με το όνομα Iscu [σημ. Γεράσιμος Iscu]. Ήταν ηγούμενος ενός μοναστηριού. Αυτός ο άντρας, ίσως στα σαράντα του, είχε βασανιστεί τόσο πολύ που ήταν επίσης ετοιμοθάνατος. Το πρόσωπό του όμως ήταν γαλήνιο. Μιλούσε για την ελπίδα του στον ουρανό, για την αγάπη του για τον Χριστό, για την πίστη του. Ακτινοβολούσε χαρά.

Στα αριστερά μου ήταν ο κομμουνιστής βασανιστής που είχε βασανίσει σχεδόν μέχρι θανάτου αυτόν τον ιερέα. Τον είχαν συλλάβει οι ίδιοι οι σύντροφοί του. Μη πιστεύετε τις εφημερίδες όταν λένε ότι οι κομμουνιστές μισούν μόνο τους Χριστιανούς ή τους Εβραίους - δεν είναι αλήθεια. Απλώς μισούν. Μισούν τους πάντες. Μισούν τους Εβραίους, μισούν τους Χριστιανούς, μισούν τους αντισημίτες, μισούν τους αντιχριστιανούς, μισούν τους πάντες. Ο ένας κομμουνιστής μισεί τον άλλο κομμουνιστή. Μαλώνουν μεταξύ τους και όταν μαλώνει ο ένας κομμουνιστής με τον άλλον, τον άλλον τον βάζουν φυλακή και τον βασανίζουν σαν χριστιανό και τον χτυπούν.

Και έτσι συνέβη ο κομμουνιστής βασανιστής, που είχε βασανίσει αυτόν τον ιερέα σχεδόν μέχρι θανάτου, να έχει και ο ίδιος βασανιστεί σχεδόν μέχρι θανάτου από τους συντρόφους του. Και πέθαινε δίπλα μου. Η ψυχή του ήταν σε αγωνία.

Κατά τη διάρκεια της νύχτας με ξυπνούσε λέγοντας: «Πάστορα, σε παρακαλώ προσευχήσου για μένα. Δεν μπορώ να πεθάνω, έχω διαπράξει τόσο τρομερά εγκλήματα».

Τότε είδα ένα θαύμα. Είδα τον καταπονημένο ιερέα να καλεί άλλους δύο κρατούμενους. Και στηριζόμενος στους ώμους τους, αργά αργά πέρασε από το κρεβάτι μου, κάθισε στο κρεβάτι αυτού του δολοφόνου και του χάιδεψε το κεφάλι - δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη χειρονομία. Είδα έναν δολοφονημένο να χαϊδεύει τον δολοφόνο του! Αυτό είναι αγάπη - είχε ένα χάδι για αυτόν.

Ο ιερέας είπε στον άντρα: «Είσαι νέος. δεν ήξερες τι έκανες. Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά». Δεν είπε όμως μόνο τα λόγια. Μπορείτε να πείτε «αγάπη» και να είναι απλώς μια λέξη με πέντε γράμματα. Αλλά αγαπούσε πραγματικά. «Σε αγαπώ με όλη μου την καρδιά».

Έπειτα συνέχισε: «Αν εγώ που είμαι αμαρτωλός μπορώ να σε αγαπήσω τόσο πολύ, σκέψου τον Χριστό, που είναι η Ενσαρκωμένη Αγάπη, πόσο πολύ σε αγαπά! Και όλοι οι Χριστιανοί που βασανίσατε, να ξέρετε ότι σας συγχωρούν, σας αγαπούν και σας αγαπά ο Χριστός. Εύχεται να σωθείς πολύ περισσότερο από όσο εσύ επιθυμείς να σωθείς. Αναρωτιέσαι αν μπορούν να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σου. Θέλει να συγχωρήσει τις αμαρτίες σας περισσότερο από όσο εσείς επιθυμείτε να συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας. Επιθυμεί να είστε μαζί Του στον ουρανό πολύ περισσότερο από όσο εσείς επιθυμείτε να είστε στον παράδεισο μαζί Του. Είναι η Αγάπη. Χρειάζεται μόνο να στραφείς σε Αυτόν και να μετανοήσεις».

Σε αυτό το κελί της φυλακής, που δεν υπήρχε δυνατότητα ιδιωτικότητας, άκουσα την εξομολόγηση του δολοφόνου στον δολοφονημένο. Η ζωή είναι πιο συναρπαστική από ένα μυθιστόρημα - κανένας μυθιστοριογράφος δεν έχει γράψει ποτέ κάτι τέτοιο. Ο δολοφονημένος - έτοιμος να πεθάνει - έλαβε την εξομολόγηση του δολοφόνου. Ο δολοφονημένος έδωσε την άφεση στον δολοφόνο του.

Προσευχήθηκαν μαζί, αγκάλιασαν ο ένας τον άλλον και ο ιερέας γύρισε στο κρεβάτι του. Και οι δύο άνδρες πέθαναν το ίδιο βράδυ. Ήταν παραμονή Χριστουγέννων [σημ. του 1951]. Αλλά δεν ήταν μια παραμονή Χριστουγέννων που απλά θυμηθήκαμε ότι πριν από δύο χιλιάδες χρόνια ο Ιησούς γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν μια παραμονή Χριστουγέννων κατά την οποία ο Ιησούς γεννήθηκε στην καρδιά ενός κομμουνιστή δολοφόνου.

Αυτά είναι πράγματα που έχω δει με τα μάτια μου». 

Richard Wurmbrand

Εκοιμήθη ο παλαίμαχος Αγωνιστής Επαμεινώνδας Πριμάλης

 

Ο γράφων με τον αείμνηστο Επαμεινώνδα Πριμάλη

Εκοιμήθη τα ξημερώματα ο παλαίμαχος Αγωνιστής, Φίλος και Ευεργέτης Επαμεινώνδας Πριμάλης, καλλικέλαδος Ιεροψάλτης και διασώστης πολλών ιστορικών στοιχείων του Ιερού Αγώνος των Ορθοδόξων του Πατρίου Ημερολογίου.

Ο Θεός να τον αναπαύσει και να χαρίζει παρηγοριά και δύναμη στην εκλεκτή οικογένειά του.

Αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε και αείμνηστε Αδελφέ Επαμεινώνδα! Τώρα είσαι με τους Πατέρες μας που τόσο τίμησες και αγάπησες. Να έχουμε την ευχή σου.

Ἐνθρονιστήριος Λόγος Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Κλήμεντος - Προσφώνησις Αἰδ. Πρωτ. π. Γεωργίου Κοντοθανάση

 Καθεδρικὸς Ἱερὸς Ναὸς Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου

Λάρισα, Τρίτη, 26-1/8-2-2022

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν κ. Καλλίνικε, Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Πατέρες καὶ Μητέρες, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές·

 

Μὲ τὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας καὶ τὴν κανονικὴ ψῆφο τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἀνέρχομαι στὸν Θρόνο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος. Διαδέχομαι τὸν ἐπὶ μισὸ αἰῶνα ἀναλωθέντα στὴν διακονία τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας μακαριστὸ Μητροπολίτη Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κυρὸ Ἀθανάσιο, αἰσθανόμενος δέος καὶ συγκίνηση ἱερή. Αὐτὸς ὁ ἀθόρυβος ἄνθρωπος καὶ Ἀρχιερέας ἑτοίμασε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν βοήθεια τῶν ἐκλεκτῶν πνευματικῶν του τέκνων ὅλο αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο, τὸ ὁποῖος ἀπολαμβάνουμε τώρα ὅλοι μας. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!

Ἡ ἐλαχιστότης μου, καταγόμενος ἀπὸ τὴν Δράμα τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας, διελθὼν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη γιὰ θεολογικὲς σπουδὲς καὶ ἐγκαταβιώσας συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως ἐπὶ τρεῖς δεκαετίες στὴν Ἱερὰ Μονὴ τῆς μετανοίας μου τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ στὴν Ἀττική, ἰδοὺ βρίσκομαι πλέον στὴν περίλαμπρη πόλη τῆς Λαρίσης γιὰ νὰ ὑπηρετήσω τοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς περιοχῆς καὶ νὰ προσφέρω ἀπὸ ἐδῶ, ἀπὸ τὸ γεωγραφικὸ κέντρο τῆς Πατρίδος μας, μαρτυρίαν Χριστοῦ στοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν.

Εὐχαριστῶ τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ ὅλους ὅσοι συνέβαλαν στὸ νὰ φθάσω στὴν ἱερὴ αὐτὴ στιγμή, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μία νέα ἀρχή. Ἔρχομαι γιὰ νὰ κομίσω, σὺν Θεῷ ἁγίῳ, τὴν Εἰρήνη τοῦ Εἰρηνάρχου καὶ Εἰρηνοδώρου Σωτῆρος μας Χριστοῦ. Ἤδη πρὸ 15ετίας, ὅταν μὲ τὴν εὐχὴ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μας Μητροπολίτου Κυπριανοῦ ἐλάμβανα τὴν ἁγία Ἀρχιερωσύνη, εἶχα ὑπογραμμίσει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ὅταν ἔχει τὸν Χριστὸν ὡς Κεφαλήν Του, δύναται ὄντως νὰ εἶναι «πρέσβυς» Θεοῦ πρὸς ἀνθρώπους, εὐαγγελιζόμενος τὰ ἀπερίγραπτα αἰώνια ἀγαθά, ὅπως τονίζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (Ὁμιλία Γ΄ εἰς τὴν πρὸς Κολασσαεῖς, § ε΄). Ἐπίσης, σημείωνα ὅτι ἡ ἐπίγνωση τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μᾶς θυμίζει ὅτι καὶ ἡ οὐσία τῆς ποιμαντικῆς διακονίας στὴν Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἄνθρωπο. Ἀγάπη βεβαίως τῆς Ἀληθείας, ζωηφόρος, εἰρηνοφόρος, ἐκκλησιαστικὴ καὶ σωτήριος.

Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μοῦ χορηγεῖ Ἀγάπη γιὰ ὅλους, νὰ ἀντλῶ ἀπὸ τὴν θεία Ἀγάπη ὕδωρ ζῶν καὶ νὰ τὸ μεταδίδω ἀφθονοπάροχα σὲ ὅλους, μὲ ἐπιμέλεια, ὑπομονή, ταπείνωση καὶ ἁγνότητα. Δὲν ἔρχομαι ὡς ἐξουσιαστὴς - δεσπότης, ἀλλ’ ὡς συμπρεσβύτερος καὶ συνοδοιπόρος Κλήρου καὶ Λαοῦ.

Τὸν Ἐπίσκοπο τὸν βλέπει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὡς «ἄγγελον ἀσίγητον, τὰ τοῦ Θεοῦ δικαιώματα κηρύσσοντα· ὄμμα (ὀφθαλμὸν) ἀκοίμητον», ποὺ ἐπιβλέπει τὴν πορεία τοῦ κάθε ἑνός· «μίμημα Χριστοῦ», στὸ ὁποῖο προσέχουν ὅλοι γιὰ νὰ ρυθμίζουν τὴν ζωή τους εὐαγγελικῶς. Καὶ πραγματικά, λέγει ὁ Ἅγιος, δὲν ὑπάρχει κάτι μεγαλύτερο ὡς πρὸς τὴν ἐγγύτητα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγάπη, οὔτε κάτι πιὸ ἀξιόμισθο, ὅσο ἡ ἐπιστασία αὐτή, σύμφωνα μὲ τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Ἀπόστολό Του: «Εἰ φιλεῖς με Πέτρε, πλεῖον τούτων, ποίμαινε τὰ πρόβατά μου» (Ἰω. 21:15)· ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει καὶ τίποτε πιὸ ἐπικίνδυνο γιὰ ὅσους λαμβάνουν αὐτὴ τὴν ἐπιστασία ἀναξίως (Ἐπιστολὴ ια΄: «Ἀναστασίῳ ἐπισκόπῳ Κνωσίας»), πρᾶγμα ἀπὸ τὸ ὁποῖο εἴθε νὰ μᾶς φυλάξει ὁ Κύριος!

Ὁ Σωτῆρας μας εἶχε προτρέψει ἀρχικὰ στὸν Ἀπόστολο Πέτρο νὰ «βόσκει» τα ἀρνία Του. «Βόσκω» τὰ λογικὰ πρόβατα, σημαίνει τὰ τρέφω μὲ τὴν θεία διδασκαλία καὶ τὰ ἅγια Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. «Ποιμαίνω» σημαίνει κάτι εὐρύτερο, ὅτι δηλαδὴ φροντίζω ἐπιμελῶς γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ Ποιμνίου, μὲ ἀγάπη, ἀγωνία, συμπάθεια, φιλανθρωπία, συγκατάβαση καὶ οἰκονομία· ἀλλὰ καὶ παρέχοντας προφύλαξη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὶς μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ, ὅπως καὶ ἀπὸ τοὺς νοητοὺς λύκους, τοὺς αἱρετικούς, ἀσεβεῖς, ἀπίστους καὶ ἀθέους· ἀπὸ τοὺς ἐπιβούλους τῆς θεόσδοτης ἐλευθερίας μας, οἱ ὁποῖοι ὡς γνωστὸν ἔχουν πληθυνθεῖ ἐπικίνδυνα στὶς ἡμέρες μας.

Εἶναι ἀνάγκη νὰ διαφυλαχθοῦμε ἀλώβητοι ἀπὸ τοὺς συγχρόνους πειρασμούς, οἱ ὁποῖοι πλανοῦν τὴν Οἰκουμένην. Ἡ αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία ξεκίνησε σὲ πρακτικὸ ἐπίπεδο τὴν ἐφαρμογή της πρὶν ἀπὸ ἕναν αἰῶνα μὲ τὴν φαινομενικὰ μικρὴ καὶ ἀσήμαντη Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση, ἔχει περιπλέξει θανάσιμα στοὺς πλοκάμους της τὶς λεγόμενες ἐπίσημες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Νεοημερολογιτικῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Καθίσταται λοιπὸν ἐπάναγκες νὰ διακρατήσουμε πάσῃ θυσίᾳ τὸ Πατροπαράδοτον σέβας μὲ εὐλάβεια καὶ φόβο Θεοῦ, καὶ νὰ ἀπορρίψουμε τὶς ποικίλες συκοφαντίες ποὺ ἐκτοξεύονται μὲ εὐκολία ἐναντίον μας, λόγῳ ἀριθμητικῆς ὑπεροχῆς καὶ κατὰ κόσμον δυνατοτήτων τῶν ὑπεναντίων.

Διακηρύσσουμε μαζὶ καὶ πάλι μὲ τὸν Ὁμολογητὴ Ὅσιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη στοὺς πάσης φύσεως κατηγόρους: Δὲν εἴμαστε ἀποσχιστές· ἄν καὶ ἔχουμε ἁμαρτίες, «πλὴν Ὀρθόδοξοι καὶ τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας τρόφιμοι [τυγχάνουμε], πᾶσαν αἵρεσιν ἀποβαλλόμενοι καὶ πᾶσαν καθολικὴν καὶ τοπικὴν Σύνοδον ἐγκεκριμένην ἀποδεχόμενοι», ὅπως καὶ τὶς Κανονικὲς διατυπώσεις ποὺ ὁρίσθηκαν ἀπὸ τὶς Συνόδους αὐτές. Ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ διατείνονται ὅτι ἔχουν τὴν πίστη ὀρθή, τονίζει ὁ Ἅγιος, εἶναι «ἐξ ἡμισείας» ὀρθόδοξοι, ἄν δὲν διακρατοῦν καὶ τοὺς θείους καὶ ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας (Ἐπιστολὴ κε΄: «Νικηφόρῳ πατριάρχῃ»).

Εἶναι σημαντικὸ νὰ θυμηθοῦμε, ὅτι καὶ ὁ ὑπέρμαχος τῆς Ὀρθοδοξίας Πατριάρχης Ἱερεμίας Β΄ ὁ Τρανὸς (+1595), ἐξελέγη ἀρχικὰ Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ ἐδῶ παρέμεινε ἐπὶ τέσσερα χρόνια (1568-1572), πρὶν νὰ ἀνέλθει στὸν Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτὸς προήδρευσε ὡς γνωστὸν στὶς τρεῖς περίφημες Πανορθόδοξες Συνόδους στὴν Κωνσταντινούπολη (1583, 1587 καὶ 1593) ποὺ κατεδίκασαν τὴν Ἡμερολογιακὴ Καινοτομία τοῦ Πάπα Ρώμης Γρηγορίου τοῦ ΙΓ΄, ἡ ὁποία ἔπληττε τὸ αἰώνιο Πασχάλιο τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Εἴθε οἱ εὐχές του νὰ μᾶς στηρίζουν στὴν διατήρηση τῆς πολυτίμου ἱερᾶς Παρακαταθήκης!

Γνωστός μου σεβαστὸς Καθηγητὴς τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Ὁμότιμος πλέον, μοῦ εὐχήθηκε αὐτὲς τὶς ἡμέρες γιὰ τὴν ἐκλογή μου στὴν τοπικὴ Ἱερὰ Μητρόπολη καὶ μοῦ ὑπενθύμισε ὅτι: ὁ μυθικὸς ἥρωας τῆς ἀρχαιότητος Ἀχιλλέας λέγεται ὅτι γεννήθηκε στὴν ἐδῶ περιοχή, διακριθεὶς γιὰ τὴν ἀνδρεία του· καὶ ἐπίσης, ὁ πατέρας τῆς ἰατρικῆς, ὁ Ἱπποκράτης, πέθανε ἐδῶ στὴν Λάρισα τὸ 377 π.Χ., γνωστὸς ἰδιαίτερα γιὰ τὸν ὅρκο του σχετικὰ μὲ τὴν ἠθικὴ ἐξάσκηση τῆς ἰατρικῆς. Ὅτι δηλαδή, θὰ λέγαμε σήμερα, κάτι τὸ ἰατρικὰ πειραματικό, δὲν δύναται νὰ εἶναι ὑποχρεωτικό! Καὶ μοῦ εὐχήθηκε εὔστοχα (ὁ κ. Καθηγητής) νὰ ἔχω πνευματικὴ ἀνδρεία καὶ νὰ ἐπιδεικνύω πνευματικὴ θεραπευτικὴ φροντίδα γιὰ τὸ Ποίμνιο.

Παρακαλῶ, νὰ εὔχεσθε νὰ μὲ διακρίνουν αὐτὰ τὰ ἀπαραίτητα γνωρίσματα στὴν ὑψηλὴ διακονία μου! Νὰ ἀποφεύγω τὰ λάθη καὶ τὶς κακοτοπιές, καὶ σὲ συνεργασία μὲ ὅλους σας, Κλῆρο καὶ Λαό, μὲ ἀγάπη, ἑνότητα καὶ σύμπνοια, νὰ βαδίσουμε ἀπρόσκοπτα τὴν ὁδὸ πρὸς τὴν Οὐράνια Πατρίδα!

Ἐπικαλοῦμαι ὅλως ἰδιαιτέρως τὸν Ἅγιο Ἱεράρχη Ἀχίλλειο, Πολιοῦχο τῆς πόλεως, νὰ μοῦ δίδει ἀνδρεία καὶ σοφία πνευματική, ὅπως καὶ τὸν ἐπίσης μέγα Ἅγιο Βησσαρίωνα τὸν Θαυματουργό, Ἀρχιεπίσκοπο Λαρίσης, νὰ μοῦ δίδει σύνεση, φώτιση καὶ εὐσπλαγχνία, γιὰ νὰ ἐπιτελῶ τὴν διακονία ποὺ μοῦ ἀνετέθη θεάρεστα!

Πάνω ἀπ’ ὅλα, τὴν πᾶσαν Ἐλπίδα μου στηρίζω στὴν Κυρία καὶ Δέσποινά μας, στὴν Βασίλισσα γῆς καὶ οὐρανοῦ, στὴν Μητέρα πάντων ἡμῶν Ὑπεραγία Θεοτόκο τὴν Ἀειπάρθενο, καὶ τὴν παρακαλῶ ἐκ βάθους ψυχῆς νὰ μὲ ἔχει προσωπικὰ καὶ νὰ μᾶς ἔχει ὅλους ὑπὸ τὴν ἄμαχη καὶ ὁλόφωτη Σκέπη καὶ Προστασία της! Αὐτή, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός, εἴθε στοὺς δύσκολους καιρούς μας νὰ προστατεύει τὴν Ἐκκλησία μας, τὴν Πόλη μας, τὴν Πατρίδα μας καὶ τὸν κόσμον ὅλον, ἅπαντες δὲ νὰ ἀξιωθοῦμε τῆς αἰωνίου Σωτηρίας ἐν τῇ Βασιλείᾳ τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!

ΠΗΓΗ: https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%CE%BD%CE%AD%CE%B1/1951-enthronistirios-logos-larisis-klimentos-2022?fbclid=IwAR0aRLzWsQQvY48PF8nzWziYOCHSHNHn_P5Tqc6ufFaX6JNl8YFY_zwoj0E

Προϊσταμένου Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Λαρίσης

 

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΕ,

Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Τίμιο Πρεσβυτέριο,

Περιούσιε Λαὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου·

 

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι δὲν ὑπῆρξε συγκροτημένη πρόταση ἀπὸ ἐμᾶς, τὸ τοπικὸ Ἱερατεῖο, ὅσον ἀφορᾶ τὸ πρόσωπο ποὺ θὰ διαδεχόταν τὸν Μακαριστὸ Πατέρα μας κυρὸ Ἀθανάσιο.

Εἶναι ὅμως ἀδιαμφισβήτητο γεγονὸς ὅτι [σεῖς Σεβασμιώτατε] ὑπήρξατε ἐκλογὴ ἐν Χάριτι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἐμεῖς ὄχι ἁπλῶς τὴν δεχθήκαμε, ἀλλὰ ὑποδεχθήκαμε τὰ λαληθέντα. Καὶ ὁμίλησε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα γιὰ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καὶ εἶπε: «ΚΛΗΜΕΝΤΑΣ»!

Γιὰ ἐμᾶς λοιπὸν ἀπὸ σήμερα εἶσθε τὸ σύμβολο τῆς ἑνότητας τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.

Σᾶς ὑποδεχόμαστε στὴν πόλη τῶν Δεκάδων Ἁγίων καὶ Νεομαρτύρων, καθὼς καὶ στὴν πόλη ποὺ ἁγίασαν μὲ τὸ ἔργο τους Μητροπολῖτες ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀχίλλειος καὶ ὁ Ἅγιος Βησσαρίων.

Σᾶς καμαρώνουμε σήμερα στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο ἀπὸ τὸν ὁποῖον μᾶς εὐλογοῦσε γιὰ σαράντα καὶ πλέον χρόνια ὁ προκάτοχός σας Μακαριστὸς κυρὸς Ἀθανάσιος καὶ σᾶς ὑποδεχόμαστε στὸν τόπο μας καὶ στὶς καρδιές μας γιὰ νὰ ὑπηρετήσετε τὸν ἄνθρωπο ποὺ πονᾶ καὶ ὑποφέρει καὶ χρειάζεται ἕναν φιλόστοργο Πατέρα νὰ τὸν ἀγκαλιάσει καὶ νὰ τὸν καθοδηγήσει σὲ πνευματικὴ ἀνάταση τῆς ψυχῆς του, σὲ ὁδὸ Σωτηρίας.

 

Στρατιώτα τοῦ Χριστοῦ
ΚΛΗΜΕΝΤΑ

Καλῶς ὁρίσατε!

Ἄξιος!

ΠΗΓΗ: https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%CE%BD%CE%AD%CE%B1/1952-prosfonisis-p-georgiou-kontothanasi-2022?fbclid=IwAR2pfAZD3PoX4FmklGRV8hpHDom-bcIU8SkPqq_n7H-k_yTkcwVnRM08DRo

Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Ἰ. Χατζηεφραιμίδης: Ἱεροῦ Αὐγουστίνου - Ὁμιλίες στὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο

Σύντομη βιβλιοκρισία υπό Νικολάου Μάννη

Πριν από λίγο καιρό εκδόθηκε στη γλώσσα μας ένα σπουδαίο πόνημα, για το οποίο, αν είχαμε αναγνωστικό κοινό υψηλού πνευματικού επιπέδου, θα έπρεπε να είχαν γραφτεί διθύραμβοι και να παρουσιαζόταν ως το εκδοτικό γεγονός της χρονιάς. 

Δυστυχώς στην εποχή μας η μοίρα των σπουδαίων εκδόσεων είναι να παραμένουν στην αφάνεια και υπάρχει μόνο η ελπίδα ότι κάποιες ελάχιστες ψυχές θα τις εκτιμήσουν.

Μία από τις σπουδαιότερες πρόσφατες εκδόσεις είναι η έκδοση, για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα, των Ομιλιών στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο από τον Ιερό Αυγουστίνο. Τη μετάφραση και την έκδοση επιμελήθηκε ο Αρχιμανδρίτης π. Ειρηναίος Χατζηεφραιμίδης, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Τί να πρωτογράψει κανείς για αυτήν την υπέροχη έκδοση. Μόνο όποιος είχε εντρυφήσει μέσα στα αυγουστίνεια νάματα και είχε γίνει κοινωνός του πνεύματος εκείνου του Ιερού Τιτάνα είχε καταλάβει την αξία του αναφωνώντας συνεχώς, μαζί με τον Ιερό Νικόδημο: "καὶ εἴθε νὰ εὑρεθῇ τις φιλόχριστος διὰ νὰ τὰ ἐκδώση", τα ιερά αυτού συγγράμματα. Και ο φιλόχριστος βρέθηκε! 

Πόση ευγνωμοσύνη οφείλουμε στον π. Ειρηναίο! Είθε ο Κύριος να του χαρίζει υγεία και πολλά έτη, ώστε να μας προσφέρει και άλλα, τέτοιου είδους, αριστουργήματα.

Το βιβλίο εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μπαρμπουνάκη στη Θεσσαλονίκη το 2021 και μπορεί να βρεθεί σε όλα τα γνωστά βιβλιοπωλεία.

ΚΟΠΗ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ)

Με αγάπη Χριστού και σύμπνοια, Κληρικοί και Λαϊκοί της Αρχιεπισκοπής Αθηνών με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο μας κ. Καλλίνικο, συγκεντρωθήκαμε σήμερα, σε αίθουσα του Ι. Ν. Αγ. Αποστόλων Δάφνης, για την κοπή της Βασιλόπιτας. 

Σύντομες πλην σημαντικές ομιλίες εκφώνησαν, τόσο ο Πανοσιολογιώτατος π. Καλλίνικος Ηλιόπουλος, όσο και ο Πανοσιολογιώτατος π. Ευθύμιος Μπαρδάκας, καθώς και ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Καλλίνικος.

Ενωμένοι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι της Αρχιεπισκοπής μας δίνουν την καλή μαρτυρία με διάθεση συνεργασίας με όλες τις υγιείς δυνάμεις και αδιαφορώντας για τα φθοροποιά παράσιτα που πάντοτε θα υπάρχουν στον αγρό της Εκκλησίας μέχρι της συντελείας. 

Καλή και αγωνιστική χρονιά και πολλά τα έτη του Μακαριωτάτου!     

ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο πρ. ΑΤΤΙΚΗΣ & ΔΙΑΥΛΕΙΑΣ ΑΚΑΚΙΟΣ

Σήμερα το πρωί, ανήμερα της εορτής της Παναγίας Προυσιωτίσσης, κοιμήθηκε ο πολιός Μητροπολίτης Ακάκιος Παππάς ο νεώτερος, στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας, τον οποίο επισκεφθήκαμε προ ολίγου καιρού στο κρεββάτι της ασθενείας του.

Είθε ο Μέγας Αρχιερεύς Κύριός μας να τον κατατάξει εν χώρα ζώντων. Ακολουθεί προσαρμοσμένο βιογραφικό του, από την επίσημη ιστοσελίδα της Συνόδου μας (εδώ):

Ὁ Σεβασμιώτατος πολιός Μητροπολίτης πρώην Ἀττικῆς καί Διαυλείας κ. Ἀκάκιος (κατά κόσμον Ἀθανάσιος Παππᾶς τοῦ Εὐσταθίου καί τῆς Λεμονιᾶς) ἐγεννήθη  τὸ ἔτος 1926 εἰς τήν κωμόπολιν Δεσφίναν Φωκίδος. Ἦταν ἀνηψιός τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. κυροῦ Ἀκακίου. Χάρις εἰς τήν πνευματικήν καθοδήγησιν αὐτοῦ του μακαριστοῦ Γέροντος, ἡ οἰκογένεια τοῦ Εὐσταθίου Παππᾶ ἐπέστρεψεν εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις ἀπό τό ἔτος 1929. Ὁ μικρός τότε Ἀθανάσιος Παππᾶς παρηκολούθησε τά ἐγκύκλια μαθήματά του εἰς τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα του ὁπόταν ἐπηκολούθησε ἡ Γερμανική κατοχή.

             Μετά τήν ἀπελευθέρωσιν, τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1946, ὁ εἰκοσαετής Ἀθανάσιος Παππᾶς ἐντάσσεται ὡς δόκιμος Μοναχός πλησίον του θείου του, εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας Ἀττικῆς. Εἰς τὰς 7-5-1947 ὁ Δόκιμος Ἀθανάσιος ἐνδύεται τό τίμιον ράσον καί μετοωνομάζεται είς Ἀκάκιον Μοναχόν. Μεγαλόσχημος ἐκάρη τήν 23-2-1950 ὑπό τοῦ τότε Ἐπισκόπου Διαυλείας Πολυκάρπου, ὑπό Γέροντα τόν ὁμώνυμον θεῖον του. Εἰς τὰς 9 & 10 - 12 - 1954 ἐχειροτονήθη διαδοχικῶς Διάκονος καί Πρεσβύτερος ἀπό τόν Ἀείμνηστον Μητροπολίτην πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο.

             Τά ἔτη 1957 καί 1959, κατ' ἐντολήν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς ἡ ὁποία εἶχε ἀναλάβει τήν ἡγεσία τοῦ ἱεροῦ ἀγῶνος μετά τήν κοίμησιν τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, μετέβη δύο φοράς εἰς τήν Δυτικήν Εὐρώπην (τήν δευτέραν ὁμοῦ μετὰ τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. κυροῦ Χρυσόστομο Β΄) διά τήν ἀναζήτησιν κανονικῶν Ἀρχιερέων πρός χειροτονίαν Ἐπισκόπων διά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.. Περί τά τέλη τοῦ 1960 συνόδευσε τόν συνώνυμον θεῖον του εἰς τήν Ἀμερική ὅπου εἰς στό Ντιτρόϊτ ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀκακίου Παππᾶ εἰς Ἐπίσκοπον Ταλαντίου ἀπό δύο Ἀρχιερεῖς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Εἰς τὴν Ἀμερικὴν ἔμειναν ἐπί 72 ἡμέρες φιλοξενούμενοι ὑπό τοῦ μακαριστοῦ τότε Ἀρχιμανδρίτου Πέτρου Ἀστυφίδου (μετέπειτα Ἐπισκόπου Ἀστορίας). Τήν 23-5-1962, οἱ νεωστί τότε χειροτονηθέντες, Ἀρχιερεῖς Κυλάδων Παρθένιος καί Γαρδικίου Αὐξέντιος, ἐχειροτόνησαν τοῦτον Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Διαυλείας. Ἐκ τοῦ ἔτους 1971 προσέλαβε καὶ τὸν τίτλον τοῦ Ἀττικῆς ἀναλαμβάνων καθήκοντα ποιμένοντος Ἐπισκόπου καὶ τὸ ἐπόμενον ἔτος προεβιβάσθη είς Μητροπολίτην.

             Κατά τήν μέχρι τώρα ποιμαντορία τοῦ ἠγωνίσθη κάτω ἀπό ἀντιξόους συνθῆκας διά τήν χρηστήν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας καί τήν κάθαρσιν τοῦ ἱεροῦ κλήρου ἀπό τά ξένα πρός τό ἱερόν ἀγώνα τῶν Γ.Ο.Χ. στοιχεῖα. Εὐτύχησε νά ἰδῇ τόν ἀγώνα τοῦ δεδικαιωμένον εἰς μεγάλον βαθμόν. Ἀπό τόν Μάιον τοῦ 2003 διετέλεσε Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἀπό τόν Μάρτιον τοῦ 2004  ἕως τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 2010 ἦτο Πρόεδρος τοῦ Γενικοῦ Ταμείου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος. Ἐπιβαρυνθείσης τῆς καταστάσεως τῆς ὑγείας του, ὁ Σεβασμιώτατος συμπεριελήφθη εἰς τοῦς Σχολάζοντας Ἀρχιερεῖς, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος ἀπὸ 12/25 Ὀκτωβρίου 2017.

Ἐκοιμήθη στὶς 22 Αὐγούστου 2019, μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἡμερολόγιο. 

Ποιμαντικὴ Ἐπίσκεψη στὸ Κογκὸ ὑπό τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μεθώνης κ. Ἀμβροσίου

Τέλη Ἰουνίου μὲ τὸ Πάτριο (ἀρχὰς Ἰουλίου μὲ τὸ Νέο), ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Μεθώνης κ. Ἀμβρόσιος, Τοποτηρητὴς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κανάγκας τῆς Ἐκκλησίας μας στὸ Κογκὸ στὴν Κεντρινὴ Ἀφρική, πραγματοποίησε ἄλλη μία ποιμαντικὴ ἐπίσκεψη στὴν δυσπρόσιτη αὐτὴ περιοχὴ τῆς μαύρης ἠπείρου, ἔχοντας ὡς συνοδὸ τὸν ἀδ. Ἀναστάσιο Βασιλόπουλο, ὁ ὁποῖος καὶ ἄλλοτε συμμετεῖχε θυσιαστικὰ στοὺς κόπους τοῦ ἰδιαίτερα ἀπαιτητικοῦ καὶ ἐπικινδύνου αὐτοῦ ταξιδίου.

Ὁ πρῶτος σταθμὸς τῆς ἐπισκέψεως ἦταν ἡ πρωτεύουσα τῆς Ἰσημερίας Μπάντακα. Ἐκεῖ, κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη, μὲ τὶς προσπάθειες κυρίως τοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς πρωτευούσης τῆς χώρας Κινσάσα Πρωτ. π. Λεωνίδου Κασέγια, δημιουργήθηκαν Κοινότητες στὴν περιοχὴ τῆς Μπολόμπα, σχολεῖα καὶ μία μικρὴ κλινική. Στὸν ἡμετιλῆ Ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου στὴν Μπάντακα, ὁ Θεοφ. Μεθώνης κ. Ἀμβρόσιος λειτουργοῦσε καθημερινὰ καὶ προέβη στὴν χειροτονία τεσσάρων νέων Διακόνων (Προκοπίου, Φιλήμονος, Λαυρεντίου καὶ Σαμψών), γιὰ τὴν ἐνίσχυση ἀπομακρυσμένων Κοινοτήτων.

Στὴν περιοχὴ αὐτή, ὅπου ἐπικρατοῦν συχνὲς τροπικὲς βροχές, οἱ συνθῆκες εἶναι πολὺ δύσκολες, ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν προσπάθεια κάποιων Κληρικῶν μας τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο προχωρεῖ καὶ κηρύσσεται ὁ Χριστὸς ἐκεῖ ποὺ μέχρι σήμερα δὲν ἀκούσθηκε ὁ λόγος τῆς ἀληθινῆς Πίστεως. Κατὰ τὶς πέντε ἡμέρες τῆς παραπονῆς του στὴν περιοχὴ ὁ Θεοφ. Μεθώνης εἶχε συναντήσεις μὲ τὸν τοπικὸ Κλῆρο καὶ πολλὲς συζητήσεις γιὰ τὸ μέλλον τῆς Ἱεραποστολῆς. Κατόπιν, ἐπέστρεψε στὴν Κινσάσα.

Στὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, τὴν Παρασκευή, 29-6/12-7-2019, ὁ Θεοφ. Μεθώνης λειτούργησε στὸν Ναὸ τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὸ Λιμετέ, καὶ προέβη στὴν χειροτονία Ἱερέως (π. Κωνσταντίνου) καὶ Διακόνου (π. Ἀθανασίου).

Τὴν ἑπομένη, μὲ τὴν συμμετοχὴ καὶ τοῦ π. Λεωνίδου, ἀνεχώρησε γιὰ τὴν περιοχὴ τῆς Τσικάπα, ὅπου ὁ ἐξ Ἑλλάδος Ἐπίσκοπος ἔτυχε θερμῆς ὑποδοχῆς ἀπὸ Κλῆρο καὶ Λαὸ τῆς περιοχῆς. Κάποιοι διήνυσαν μέχρι καὶ 300 χιλιόμετρα μὲ τὰ πόδια γιὰ νὰ παραβρεθοῦν στὸ μεγάλο αὐτὸ γεγονός. Τὴν Κυριακή, 1/14 Ἰουλ., ὁ Θεοφ. Μεθώνης λειτούργησε στὸν εὐρύχωρο νεόδμητο Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου μὲ τοὺς Κληρικοὺς τῆς περιοχῆς ὅπως καὶ τέσσερεις Ἱερεῖς ἀπὸ τὴν Κανάγκα, καὶ προέβη σὲ χειροτονία Ἱερέως (π. Βαρθολομαίου) καὶ Διακόνου (π. Μωυσῆ). Θεία Λειτουργία στὸν αὐτὸ Ναὸ τέλεσε καὶ τὴν ἑπομένη, μὲ χειροτονία ἐπίσης Ἱερέως (τοῦ Διακόνου Μωυσῆ) καὶ Διακόνου (π. Ἀθανασίου).

Κατὰ τὴν ἐκεῖ παραμονή του, ὁ Θεοφ. Μεθώνης εἶχε ἐκτενεῖς συζητήσεις μὲ τὸν κάθε Ἱερέα ξεχωριστὰ γιὰ τὰ προβλήματα τῆς κάθε Ἐνορίας, μὲ νουθεσίες καὶ προσπάθεια καλύψεως μέρους τῶν πολλῶν καὶ μεγάλων ἀναγκῶν.

Πρὸ τῆς ἀναχωρήσεώς του ἀπὸ τὴν περιοχή, ὁ Θεοφ. Ἀμβρόσιος λειτούργησε ἐπίσης στὸν πρωτόγονο Ναὸ τοῦ Προφήτη Ἠλία, ὅπου χειροτόνησε τὸν Διάκονο Ἀθανάσιο Πρεσβύτερο, καὶ ἐπίσης Διάκονο τὸν π. Ἄρχιππο γιὰ ἀπομακρυσμένη Ένορία.

Τὴν Τετάρτη, 4/17 Ἰουλ., ὁ Θεοφ. Μεθώνης ἀνεχώρησε ἀεροπορικῶς γιὰ τὴν Κινσάσα, ὅπου τὴν ἑπομένη ἐπισκέφθηκε τὴν προσωρινὴ διαμονὴ μικρῆς Γυναικείας Μοναχικῆς Ἀδελφότητος σὲ χωριό.

Τὴν Παρασκευή, 6/19 Ἰουλ., μετέβη μὲ πλοῖο στὸ ἀπέναντι Κογκὸ Μπραζαβίλ, μὲ πρώτη ἐπίσκεψη σὲ κτήριο ποὺ προορίζεται νὰ στεγάσει Γυναικεία Μονὴ πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, σὲ ἀπόσταση μιᾶς ὥρας ἀπὸ τὴν πρωτεύουσα σὲ τόπο ἡσυχαστικὸ μὲ δάσος, ὅπου καὶ δόθηκαν κατάλληλες ὁδηγίες, ὅπως καὶ βοήθημα, γιὰ τὴν ἀποπεράτωση τοῦ ἔργου.

Τὸ Σάββατο, 7/20 Ἰουλ., τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στὸν νεόδμητο Ναὸ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὸ Μαντίμπου, μὲ συμμετοχὴ πολλῶν Ὀρθοδόξων τῆς περιοχῆς, καὶ κατόπιν πραγματοποιήθηκαν ἐπισκέψεις σὲ πιστούς.

Τὴν Κυριακή, 8/21 Ἰουλ., ἡ Θεία Λειτουργία τελέσθηκε στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Κιτσούντι, καὶ ὁ Θεοφ. Μεθώνης χειροτόνησε Διάκονο τὸν π. Ἐπιφάνιο. Στὸ τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας ἔγινε ἡ Κουρὰ τῆς Δοκίμου Μοναχῆς Ἀγάθης σὲ Ρασοφόρα Μοναχή, λαβοῦσα τὸ ὄνομα Σάρρα. Κατόπιν, ἔγιναν συζητήσεις μὲ τὸν τοπικὸ Κλῆρο (τρεῖς Ἱερεῖς καὶ ἕνας Διάκονος) καὶ πολλοὺς τῶν λαϊκῶν πιστῶν.

Τὴν ἑπομένη, ὁ Θεοφ. Μεθώνης ἐπέστρεψε μέσῳ τοῦ ποταμοῦ στὴν Κινσάσα, καὶ κατόπιν μιᾶς ἐπισκέψεως σὲ Ἡσυχαστήριο στὰ προάστια, μετέβη στὸ ἀεροδρόμιο γιὰ τὴν πτήση τῆς ἐπιστροφῆς στὴν Ἀθήνα.

ΠΗΓΗ: https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%CE%BD%CE%AD%CE%B1/1483-poimantiki-episkepsi-kogko-2019-b

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ: «Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο καὶ ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου»

Μεγάλη ἐπιτυχία ἐσημείωσε ἡ Θεολογικὴ Ἡμερίδα μὲ τὸν ὡς ἄνω τίτλο, τὴν ὁποία διοργάνωσαν στὸ ξενοδοχεῖο PORTO PALACE τῆς Θεσσαλονίκης τὸ Σάββατο 22 Ἰουνίου καὶ ὧρες 09.00-13.30 τρία χριστιανικὰ σωματεῖα τῆς πόλεως καὶ ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν». Σὲ μία ὑπερπλήρη τεράστια αἴθουσα παρέστησαν πάνω ἀπὸ ἑξακόσια πρόσωπα. Ἄκουσαν μὲ ἐνδιαφέρον τὶς συγκροτημένες καὶ καλὰ θεμελιωμένες εἰσηγήσεις ὀκτώ εἰδικῶν ἐπιστημόνων καὶ προβληματίσθηκαν γιὰ τὸν διαφαινόμενο κίνδυνο νὰ ἐπεκταθεῖ ἡ σχισματικὴ κατάσταση στὴν Οὐκρανία σὲ ὅλη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μὲ βάση τὶς εἰσηγήσεις καὶ τὴν διεξαχθεῖσα συζήτηση προέκυψαν τὰ ἑξῆς βασικὰ πορίσματα:

1. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας εἶναι κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μὲ πανορθόδοξη μέχρι σήμερα ἀναγνώριση, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἡ γνώμη ὅτι ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ὀφείλεται σὲ παρερμηνεία καὶ ἀπόκρυψη ἐγγράφων. 

2. Ἡ ὑπερόρια εἰσπήδηση τῆς Κωνσταντινουπόλεως σὲ δικαιοδοσία ἄλλης αὐτοκέφαλης ἐκκλησίας ἀποτελεῖ βαρύτατο κανονικὸ παράπτωμα.

3. Οὔτε ὁ θεσμὸς τοῦ ἐκκλήτου δικαιολογεῖ τὴν ὑπερόρια ἐπέμβαση, διότι ἰσχύει μόνον γιὰ τοὺς κληρικοὺς ποὺ ἀνήκουν στὴν δικαιοδοσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

4. Ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ἀπό την Κωνσταντινούπολη εἶναι ἄκυρη καὶ ἀνυπόστατη, διότι ἔγινε χωρὶς τὶς ἀπαιτούμενες κανονικὲς προϋποθέσεις· δὲν ὑπῆρξε δήλωση μετανοίας τῶν σχισματικῶν· πολλοὶ ἐξ αὐτῶν δὲν εἶχαν Ἱερωσύνη γιὰ νὰ ἐπανέλθουν εἰς αὐτήν, ἀφοῦ ἦσαν αὐτοχειροτόνητοι. Καὶ τὸ σημαντικότερο· ἡ ἀποκατάσταση ἔπρεπε νὰ γίνει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία τοὺς καθήρεσε καὶ τοὺς ἀναθεμάτισε, καὶ ὄχι ἀπὸ ἄλλη ὑπερόρια ἐξουσία ποὺ σφετερίζεται ξένη δικαιοδοσία.

5. Ἐπειδὴ οἱ σχισματικοὶ τῆς Οὐκρανίας παραμένουν σχισματικοί, ὅσοι ἀναγνωρίσουν τὸ ψευδοαυτοκέφαλο καθίστανται καὶ αὐτοὶ σχισματικοὶ καὶ ἀκοινώνητοι.

6. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο μέχρι σήμερα καμμία ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες δὲν ἀναγνώρισε τὴν αὐτοκεφαλία τῶν σχισματικῶν. Ἀναγνωρίζουν ὡς κανονικὸ μητροπολίτη Κιέβου τὸν ὑπαγόμενο στὴν δικαιοδοσία τῆς Μόσχας μητροπολίτη Ὀνούφριο, ὁ ὁποῖος δὲν ζήτησε αὐτοκεφαλία, καί, ἂν ζητήσει, θὰ τὸ πράξει μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, στὴν δικαιοδοσία τῆς ὁποίας ἀνήκει.

7. Ἡ ἀντισυνοδική, αὐθαίρετη καὶ αὐταρχικὴ ἐνέργεια τῆς Κωνσταντινουπόλεως να χορηγήσει αὐτοκεφαλία στοὺς σχισματικοὺς τῆς Οὐκρανίας δημιουργεῖ παράλληλη ἐκκλησία καὶ δικαιοδοσία στὸν ἴδιο τόπο. Αὐτὸ ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἀντιβαίνει στοὺς Ἱεροὺς Κανόνες ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν ὕπαρξη δύο ἐπισκόπων στὸν ἴδιο τόπο, προκαλεῖ μεταξὺ τῶν δύο μερῶν συγκρούσεις καὶ ἔριδες. Ἤδη ἔχουν καταγραφῆ καὶ δημοσιοποιηθῆ διώξεις καὶ βιαιότητες ἐκ μέρους τῆς νέας ψευδοαυτοκέφαλης ἐκκλησίας εἰς βάρος ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ ἐνοριτῶν τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας, τῇ συνεργίᾳ ἀκραίων ἐθνικιστικῶν κύκλων. Ἀντί νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἑνότητα αὐξάνουν οἱ διαιρέσεις καὶ τὰ σχίσματα, ἀκόμη καὶ ἐντὸς τῆς ψευδοαυτοκέφαλης «ἐκκλησίας» τῶν σχισματικῶν, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀποσχίσθηκε πρὸ ὀλίγων ἡμερῶν ὁ πρωτοστήσας στὴν χορήγηση τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας «πατριάρχης» Φιλάρετος Ντενισένκο.

8. Αὐτή εἶναι ἡ μόνη ἀληθινὴ εἰκόνα γιὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση στὴν Οὐκρανία, τὴν ὁποία προσπαθοῦν νὰ συγκαλύψουν μὲ ψευδῆ ἐπιχειρηματολογία καὶ ψευδεῖς εἰδήσεις (fake news) οἱ στρατολογημένοι ἀπὸ τὸ Φανάρι ἱστορικοί, θεολόγοι καὶ κανονολόγοι, ἐνθαρρυνόμενοι ἀπὸ ἰσχυρὰ πολιτικὰ κέντρα μὲ ἐμφανεῖς γεωπολιτικοὺς στόχους. Ὅσοι προβάλλουμε τὴν ἱστορικὴ καὶ ἱεροκανονικὴ ἀλήθεια, στρατευμένοι στὴν Φίλη Ὀρθοδοξία, καὶ μεταδίδουμε ἀληθινὲς εἰδήσεις (real news) διωκόμεθα καὶ ὑβριζόμεθα.

9. Τὸ Φανάρι, μὴ ἔχοντας τώρα σύμμαχο τὸν Χριστιανὸ Ὀρθόδοξο αὐτοκράτορα, ὅπως συνέβαινε στὴν ἔνδοξη Ρωμηοσύνη τοῦ Βυζαντίου, βρῆκε σύμμαχο τὸ βαθὺ κράτος τῆς Ἀμερικῆς, τὸ ὁποῖο κατευθυνόμενο ἀπὸ ἐχθρικὲς πρὸς τὸν Χριστιανισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία δυνάμεις, ἐπιδιώκει νὰ διαλύσει τὴν ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων καὶ νὰ ἀποδυναμώσει τὸ μόνο ἰσχυρὸ ὀρθόδοξο κράτος τῆς Ρωσίας, γιὰ νὰ κατευθύνει ἀνεμπόδιστα τὴν ἱστορία σὲ ἀντίχριστη καὶ ἀντορθόδοξη πορεία. Τὸ ἐνδιαφέρον Ἀμερικανῶν ὑπουργῶν καὶ πρέσβεων ὑπὲρ τῆς ψευδοαυτοκεφαλίας τῶν σχισματικῶν τῆς Οὐκρανίας ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές, ὅπως ἔγινε ἄλλωστε καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης.

10. Ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχουν ὀρθόδοξες βάσεις καὶ ἱεροκανονικὰ θεμέλια στὶς ἐνέργειες τοῦ Φαναρίου, διεμόρφωσε μὲ τοὺς θεολόγους του νέα ἐκκλησιολογία μὲ δύο βασικὰ αἱρετίζοντα γνωρίσματα. Κατήργησε στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης τὰ ὅρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ εἰσήγαγε μέσα εἰς αὐτὴν παλαιοὺς καὶ νέους αἱρετικούς, καὶ ἀποδυνάμωσε τὴν συνοδικότητα, μεταβάλλοντας τὰ «πρεσβεῖα τιμῆς» τοῦ πρώτου, τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, σὲ «πρωτεῖο ἐξουσίας» κατὰ τὰ παπικὰ πρότυπα. Ὁ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δὲν εἶναι πλέον ὁ «πρῶτος μεταξὺ ἴσων» (primus inter pares), ἀλλὰ «πρῶτος ἄνευ ἴσων» (primus sine paribus). Ξεπέρασε καὶ τὸν πάπα στὴν πρωτειομανία, διότι, ἐνῶ ἐκεῖνος θεμελιώνει τὸ πρωτεῖο του στὸν Ἀπόστολο Πέτρο, ἡ βλάσφημη φαναριώτικη ἐκκλησιολογία θεμελιώνει τὸ πρωτεῖο τοῦ πατριάρχη στὸ πρωτεῖο τοῦ Πατρὸς μέσα στὴν Ἁγία Τριάδα. Ἡ ἐνδοτριαδικὴ μοναρχία τοῦ Πατρὸς εἶναι τὸ ἀρειανικὸ πρότυπο τοῦ μονάρχη τῆς φαναριώτικης ἐκκλησιολογίας.

11. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι ἡ μόνη ἀπὸ τὶς αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ποὺ δὲν ἔχει μιλήσει γιὰ τὸ Οὐκρανικό «αὐτοκέφαλο», μολονότι καὶ αὐτὴ μέχρι τώρα δὲν τὸ ἔχει ἀναγνωρίσει. Ἂν κάνει τὸ λάθος καὶ ἀκολουθήσει τὴν γνώμη τῶν δύο συνοδικῶν ἐπιτροπῶν, στὶς ὁποῖες παρέπεμψε τὸ θέμα, καὶ οἱ ὁποῖες, ὅπως ἔγινε γνωστόν, προτείνουν τὴν ἀναγνώριση τῆς «αὐτοκεφαλίας», θὰ βλάψει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, θὰ ὑποστεῖ μεγάλη ζημία καὶ ἡ ἴδια καὶ θὰ συντελέσει στὴν παγίωση ἑνὸς μεγάλου πανορθοδόξου σχίσματος. Θὰ βλάψει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, διότι θὰ τὸ ἐνθαρρύνει νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τῆς ἀπομόνωσης καὶ τῆς γιὰ πρώτη φορὰ ἀμφισβήτησης τοῦ συντονιστικοῦ του ρόλου, λόγῳ τῶν «πρεσβείων τιμῆς». Θὰ βλαβεῖ ἡ ἴδια, διότι θὰ ἐνεργήσει μὲ ἐθνοφυλετικὰ καὶ ὄχι μὲ ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικὰ κριτήρια καὶ θὰ ὁδηγήσει ἄλλες αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἀπὸ τὸ δικό της ποίμνιο, σὲ διακοπὴ κοινωνίας καὶ ἀποτειχίσεις. Θὰ δυσαρεστήσει ἰδιαίτερα τὸ μεγάλο, ἰσχυρὸ καὶ ὁμόδοξο ἔθνος τῶν Ρώσων μὲ δυσμενεῖς συνέπειες καὶ γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα. Θὰ καταστεῖ ἐπίσης συνένοχη καὶ συνυπεύθυνη γιὰ ἕνα μεγάλο πανορθόδοξο σχίσμα, μὲ φοβερὲς σωτηριολογικὲς συνέπειες. Ἂν οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας σταθοῦν στὸ ὕψος τῶν περιστάσεων καὶ σηκώσουν τὸ «βάρος τῆς ἡμέρας», εὐθυγραμμιζόμενοι μὲ τὴν πανορθόδοξη θέση, τὴν πατερικὴ καὶ ἱεροκανονικὴ Παράδοση, θὰ βοηθήσουν τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἀνακρούσει πρύμναν, νὰ ἀναγνωρίσει τὸ λάθος του καὶ νὰ ἐπανέλθει στὴν ὀρθὴ ἐκκλησιολογικὴ γραμμή, ἀποκρούοντας τοὺς ἔξωθεν πειρασμοὺς τῶν γεωπολιτικῶν σχεδιασμῶν καὶ τῶν παπικῶν πρωτείων.

12. Πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτὴ ἐπιβάλλεται ἡ ἀπόσυρση τοῦ δῆθεν ἑνωτικοῦ τόμου τῆς αὐτοκεφαλίας, ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχισματικῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ποὺ τοὺς ἐτιμώρησε μὲ προηγούμενη δήλωση μετανοίας, καὶ ἡ ἐκ νέου ἔναρξη τῆς διαδικασίας γιὰ τὴν χορήγηση αὐτοκεφαλίας κατὰ τὸν κανονικὸ τρόπο, μὲ αἴτημα καὶ πρωτοβουλία τῆς κανονικῆς ὑπὸ τὸν μητροπολίτη Ὀνούφριο Ἐκκλησίας, ἀποδοχὴ τοῦ αἰτήματος ἀπὸ τὴν Μητέρα Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καὶ διαβίβασή του πρὸς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὥστε νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ πανορθόδοξη συναίνεση καὶ ἀναγνώριση. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας δικαιοῦται καὶ πρέπει νὰ λάβει αὐτοκεφαλία, ἀλλὰ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει μὲ καλὸ καὶ κανονικὸ τρόπο, κατὰ τὰ πανορθοδόξως ἰσχύοντα καὶ ἀποφασισθέντα. Τὸ καλὸ τῆς ἑνότητας πρέπει νὰ ἐπιτευχθεῖ καὶ μὲ καλὸ τρόπο. Στὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση δὲν ἰσχύει τὸ ἀξίωμα τῶν Ἰησουϊτῶν «ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα», ἀλλὰ καὶ τὰ μέσα πρέπει νὰ εἶναι καλὰ καὶ ἅγια, διότι «τὸ καλὸν οὐ καλόν, ὅταν μὴ καλῶς γένηται». (Ζωναρᾶς, Ἑρμηνεία 66^ουἈποστολικοῦ Κανόνος)

Θεσσαλονίκη, 26 Ἰουνίου 2019

Η ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεοδωρος Ζησης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Μανώλης

Θεολόγος

Πρωτοπρεσβύτερος Φώτιος Βεζύνιας

Μαθηματικός

Μοναχὸς Σεραφειμ Ζησησ

Θεολόγος

Φώτιος Μιχαηλ

Ἰατρός

Δημοσ Σερκελιδησ

Νομικός

Ανδρεασ Μπουλακησ

Συνταγματάρχης ἐ. ἀ.

Ελευθεριοσ Κοσμιδησ

Φυσικός

ΠΗΓΗ: https://salpismazois.blogspot.com/2019/06/blog-post_93.html

Θεολογική ημερίδα με θέμα: Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου

Δελτίο Τύπου

Διοργάνωση Ημερίδας με Θέμα:
«Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου»

Η Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, η Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών, ο Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ο Ελληνορθόδοξος Σύνδεσμος Ζωοδόχος Πηγή συνδιοργανώνουν ημερίδα με θέμα «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου», που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 22 Ιουνίου 2019 και ὠρες 09:00 – 13:30 στην Αίθουσα Crystal του Ξενοδοχείου PORTO PALACE, 26ης Οκτωβρίου 65, στη Θεσσαλονίκη.

Στις 5 Ιανουαρίου του 2019, παραμονή της εορτής των Θεοφανείων, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος υπέγραψε στην Κωνσταντινούπολη τον Τόμο Αυτοκεφαλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, όπως αυτή προέκυψε από την ενωτική κληρικολαϊκή συνέλευση, που πραγματοποιήθηκε στο Κίεβο, στις 15 Δεκεμβρίου 2018, με την συμμετοχή των σχισματικών Ορθοδόξων της Ουκρανίας. Από την «Αυτοκέφαλη» αυτή “Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας” απουσιάζει η Κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας υπό τον Μητροπολίτη Κιέβου Ονούφριο, η οποία τελεί εν διωγμώ, και στην οποία ανήκει η συντριπτική πλειοψηφία των Ορθοδόξων της χώρας.

Σκοπός της ημερίδας είναι να ενημερωθεί το ελληνικό κοινό για τα εκκλησιαστικά, ιεροκανονικά, δογματικά και γεωπολιτικά προβλήματα που προέκυψαν από την αιφνίδια αλλαγή στάσης του Φαναρίου και την χορήγηση Αυτοκεφάλου στις σχισματικές ομάδες Ορθοδόξων της Ουκρανίας, κατά παράβαση των ιερών κανόνων. Έγκριτοι θεολόγοι και επιστήμονες θα παρουσιάσουν τις απαρχές, τις αιτίες, την μέθοδο και τις συνέπειες της Πατριαρχικής Πράξης, η οποία έχει κλονίσει την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Είναι η δεύτερη κατά σειρά ημερίδα των ως άνω σωματείων μετά την περυσινή εξαιρετικά επιτυχημένη ημερίδα που έλαβε χώρα στην Θεσσαλονίκη στις 16-6-18 με Θέμα “Ὁρθοδοξία και Κολυμπάρι δύο χρόνια μετά. Αίρεση, Καθαίρεση, Ορθόδοξη Αντίσταση”

Εκ της Οργανωτικής Επιτροπής της Ημερίδας

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ-ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Παρακολουθήστε Ζωντανά, το Σάββατο 22 Ιουνίου στις 9:00 το πρωί, από εδώ, τη θεολογική Ημερίδα με θέμα: «Το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο και η νέα Εκκλησιολογία του Φαναρίου».

ΠΗΓΗ: https://katanixi.gr