"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Περί τῆς σημασίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου (π. Σεραφείμ Ρόουζ +20/8-2/9-1982)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΔΙΟ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ


ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ: Τὸ παρακάτω κείμενο συντάχθηκε ἀπὸ τὸν μακαριστὸ π. Σεραφεὶμ Ρόουζ ὡς προλογικὸ στὴν ἔκδοση τοῦ ἡμερολογίου τοῦ 1972, τὸ ὁποῖο ἐξέδωσε τὸ περιοδικό "The Orthodox Word". Ἡ μετάφραση ἔγινε, κατὰ παράκλησή μας, ἀπὸ τὸν Ἀναπληρωτὴ Καθηγητὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἰωαννίνων κ. Δημήτριο Χατζηνικολάου, τὸν ὁποῖο εὐχαριστοῦμε θερμῶς (ὑπογραμμίσεις ἡμέτερες).

"Ὁ γνήσιος Χριστιανός εἶναι πολεμιστής πού ἀγωνίζεται ν’ ἀνοίξῃ τόν δρόμον του διά νά ἐξέλθῃ ἀπό τά συντάγματα τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ, μέ στόχον τήν οὐράνιον πατρίδα," ἐδίδαξεν ὁ Ἅγιος Γερμανός τῆς Ἀλάσκας. Τό Ὀρθόδοξον Ἡμερολόγιον εἶναι ἡ καταχώρησις τῶν πηγῶν ἀπό τάς ὁποίας ὁ Χριστιανός πολεμιστής πρέπει ν’ ἀντλῇ δύναμιν διά ν’ ἀγωνίζεται εἰς τόν ἐν λόγῳ πνευματικόν  πόλεμον• τοιαύτη πηγή ἐμπνεύσεως  εἶναι! Ἑκάστην ἡμέραν μνημονεύονται ἀγωνισταί πού ἔζησαν πρίν ἀπό  ἡμᾶς καί εὐηρέστησαν τόν Θεόν: προφῆται, ἀπόστολοι, μάρτυρες,  ἱεράρχαι, ἀσκηταί καί μοναχοί, διά Χριστόν σαλοί, ὥστε τό ὄνομα καί τό παράδειγμά των νά δίδῃ εἰς ἡμᾶς θάρρος εἰς τόν ἀγῶνα καί ζῆλον εἰς τήν Ὀρθόδοξον ὁμολογίαν μας καί ζωήν• διότι, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος τῆς Μόσχας, κατά τήν ἡμέραν τῆς μνήμης των εἰς τό Ἡμερολόγιον, πλησιάζουν τήν γῆν καί ἀκούουν καλλίτερα τάς προσευχάς μας. Δι’ ἑκάστην ἡμέραν ὁρίζονται (εἰς τό Ἡμερολόγιον) ἀναγνώσματα ἀπό τήν Ἁγίαν Γραφήν ὡς ὅπλα διά τόν ἀγῶνα,  ὥστε  ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός νά μανθάνῃ καθημερινῶς νά προετοιμάζῃ τόν ἑαυτόν του καθοδηγούμενος ἀπό τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, συμφώνως μέ τά διδάγματα μέ τά ὁποῖα ἡ Ἐκκλησία ἐπιθυμεῖ νά μᾶς διαφωτίσῃ καί νά μᾶς ἐμπνεύσῃ. Παρομοίως, παρουσιάζονται (εἰς τό Ἡμερολόγιον) οἱ προκαθωρισμένοι κύκλοι ἑορτῶν καί νηστειῶν, ἔτσι ὥστε ὁ κάθε Χριστιανός νά δύναται νά ἑνώσῃ τήν ζωήν του μέ τό ὅλον σχέδιον καί τήν ἱστορίαν τοῦ ἀγῶνος εἰς τόν ὁποῖον μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία.


Τόἱερόν Ἡμερολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι πολύ διαφορετικόν ἀπό τό πολιτικόν (ἀρχικῶς παπικόν) ἡμερολόγιον τῶν Δυτικῶν χωρῶν, ἐφόσον ἡ πολιτική ἡμερομηνία εἶναι ἐνωρίτερα κατά δεκατρεῖς ἡμέρας καί σχεδόν πάντοτε αἱ ἑορταί πού ἐξαρτῶνται ἀπό τήν ἡμερομηνίαν τοῦ Πάσχα ἀπέχουν μεταξύ των τοὐλάχιστον κατά μίαν  ἑβδομάδα. Εἰς τοῦτο δύναταί τις νά διακρίνῃ μίαν ἰδιαιτέραν πρόνοιαν τοῦ Θεοῦ δι’ ἡμᾶς τούς Χριστιανούς τῶν ἐσχάτων χρόνων. Εἰς ἕνα εἰδωλολατρικόν κόσμον πού ἁπλῶς διατηρεῖ ἐξωτερικά τινα γνωρίσματα τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἶναι συχνάκις δύσκολον δι’ ἕνα Ὀρθόδοξον Χριστιανόν νά πείσῃ ἄλλους – ἐνίοτε δέ καί αὐτόν τόν ἑαυτόν του – ὅτι εἰς τήν πραγματικότητα δέν εἶναι ἴδιος μέ ἐκείνους τούς ἄλλους πού χρησιμοποιοῦν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἀπό συνήθειαν, ἀλλ’ οὔτε ὀρθῶς πιστεύουν εἰς Αὐτόν οὔτε ἀποδέχονται τήν Ἐκκλησίαν Του.  Ἀλλ’  ὁ  Θεός  ἔχει δώσει εἰς ἡμᾶς τούς ἀσθενεῖς τήν εἰδικήν χάριν νά μένωμεν μακράν τοῦ κόσμου καί τῶν ἐκπαγανισθεισῶν «Χριστιανικῶν» ἑορτῶν τῆς σήμερον. Χάριν παραδείγματος, ποῖος Ὀρθόδοξος Ἀμερικανός δέν εὐφραίνεται πού δύναται νά ἑορτάσῃ τήν ἑορτήν τῆς Γεννήσεως τοῦ  Χριστοῦ μέ τήν δέουσαν ἡσυχίαν καί ἱεροπρέπειαν, ἀρκετόν χρόνον  ἀφότου παρέλθῃ τό μάταιον καί βραχνόν πνεῦμα τοῦ «Ἀη Βασίλη» (σ.σ. τοῦ "Santa Claus" τῶν Δυτικῶν, πού ἑορτάζεται τήν 25ην Δεκεμβρίου καί πού οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τόν Μέγαν Βασίλειον); Ἤ πού, οὐχ ἧττον, κατά τήν πολιτικήν ἀργίαν τῆς 25ης Δεκεμβρίου εἶναι ἐλεύθερος νά παρίσταται εἰς τήν ἀκολουθίαν πρός τιμήν τοῦ πρώτου Ἁγίου τῆς  Ἀμερικανικῆς γῆς, τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας (σ.σ. κατά μίαν ἐκδοχὴν, ὁ Ἅγιος ἐκοιμήθη τήν 13ην Δεκεμβρίου 1836,  κατά τό Ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον, δηλαδή τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων μέ τό Γρηγοριανόν, ἐφόσον τότε ἡ διαφορά μεταξύ τῶν δύο ἡμερολογίων ἦτο 12 ἡμέραι); Ἤ πού δι' αὐτόν τό Πάσχα παραμένει ἡμέρα ξεχωριστή καί δέν συγχέεται μέ τήν εἰδωλολατρικήν ἑορτήν τῶν «Πασχαλινῶν Κουνελιῶν»;  Ἤ πού δι' αὐτόν ἀκόμη καί ὁ διαβολικός ἐμπαιγμός τῶν καρναβαλίων (Halloween) ἔχει ἀντικατασταθῆ ἀπό τήν νέαν ἑορτήν τοῦ ἐνδόξου θαυματουργοῦ τῆς ἰδικῆς μας πατρίδος, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης;
Ὁ μακαρίας μνήμης ἀείμνηστος Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς,  ἕν ἔξοχον φῶς ἐμπνεύσεως διά τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς τῶν ἡμερῶν μας, πάντοτε ἐπέμενεν ὥστε οἱ μαθηταί τῶν ὑπό τήν εὐθύνην του  ἐκκλησιαστικῶν σχολείων νά μανθάνουν νά τηροῦν τάς ἑορτάς τοῦ  Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, ἀπουσιάζοντες ἀπό τό σχολεῖον καθ’ ὅλας  ἀνεξαιρέτως τάς μεγάλας ἑορτάς, καθώς καί κατά τήν ἑορτήν τοῦ ἠγαπημένου των ἁγίου, ἀφιεροῦντες τήν ἡμέραν εἰς τήν παρακολούθησιν τῆς Θείας Λειτουργίας καί εἰς τόν πρέποντα ἑορτασμόν τῆς ἑορτῆς. Ἄν καί δέν ἐθεώρει τήν τήρησιν τοῦ  παραδοσιακοῦ  Ἡμερολογίου δογματικόν ζήτημα, παρά ταῦτα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰωάννης  ἐτόνιζε τήν σπουδαιότητά του – ἐκτός ἀπό τά προφανῆ θέματα τῆς λειτουργικῆς ἀνεπαρκείας τοῦ "νέου" ἡμερολογίου καί τόν ἀντικανονικόν καί ἀναρχικόν τρόπον μέ τόν ὁποῖον ἐπεβλήθη – τόσον ὡς ζήτημα ἐμπιστοσύνης πρός τήν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας ὅσον καί ὡς ἔκφρασιν  ἀλληλεγγύης πρός ὅσους εἰς τήν Ἑλλάδα, εἰς τήν μονήν τοῦ Βαλαάμ τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ, καί ἀλλαχοῦ, οἱ ὁποῖοι κατά τόν αἰῶνα πού διανύομεν (σ.σ. τόν 20όν, καθότι τό κείμενον ἐγράφη κατά τό ἔτος 1972), ἔχουν ὑποφέρει καί ἔχουν δώσει ἀκόμη καί τήν ζωήν των δι' αὐτήν τήν ἐμπιστοσύνην.
Οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1920 ἠγωνίσθησαν διά τό Ὀρθόδοξον Ἡμερολόγιον,  ἐπεβεβαίωσαν ὅτι ἡ βιαία ἐπιβολή τοῦ "νέου" ἡμερολογίου εἰς τόν πιστόν λαόν τῆς Ἑλλάδος ἦτο τό πρῶτον μόνον βῆμα ἑνός ὁλοκλήρου προγράμματος ἐκκλησιαστικῆς ἀνακαινίσεως καί συνθηκολογήσεως μέ τό πνεῦμα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται (σ.σ. Α' Ἰω. 5:19). Ἡ Ἱστορία ἔχει ἤδη ἀποδείξει ὅτι ὀρθῶς ἔπραξαν. Συνεπῶς, εἶναι  ἐξαιρετικῶς σημαντικόν ὅτι ἡμεῖς πού εἴμεθα ἐλεύθεροι νά πράξωμεν τό αὐτό πρέπει νά παραμείνωμεν εἰς τήν παράδοσιν πού ἐκληρονομήσαμεν  ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας, χωρίς νά κρίνωμεν ἐκείνους πού ἀκουσίως εὑρίσκονται ὑπό τόν ζυγόν τοῦ "νέου" ἡμερολογίου. Εἰς τήν Ἀμερικήν, εἰδικώτερον, ὅπου δέν ὑπάρχει πολιτική πίεσις ν’ ἀλλάξῃ τό  Ἡμερολόγιον, ἡ διατήρησις τοῦ παραδοσιακοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου καθίσταται ταχέως ἕν ἀπό τά διακριτικά στοιχεῖα πού διαχωρίζουν τόν γνήσιον ἀπό τόν μή γνήσιον Ὀρθόδοξον.
Τούτων οὕτως ἐχόντων, εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ τῆς Ἀλάσκας, προστάτου τῶν γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν αὐτῆς τῆς χώρας, παρουσιάζομεν διά πρώτην φοράν εἰς τόν ἀγγλόφωνον Ὀρθόδοξον λαόν, τό πλῆρες Ἡμερολόγιον τῆς Ἐκκλησίας διά τό ἔτος 1972. Ἕκαστος μήν κοσμεῖται ἀπό μίαν μονήν ἤ ἄλλην ἱστορικήν τοποθεσίαν τῆς Ἀμερικῆς. Διότι ὁ λαός αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού, ἀκόμη καί σήμερον, κρατεῖ ζωντανόν τό ἰδανικόν τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος πού ἔφερεν εἰς τήν Ἀμερικήν ὁ Ἅγιος Γερμανός τῆς Ἀλάσκας καί πού ἀποτελεῖ τήν βάσιν καί δίδει νόημα εἰς τό ὅλον Ὀρθόδοξον Ἡμερολόγιον. Εἴθε αὐτό τό Ἡμερολόγιον νά χρησιμεύσῃ διά τήν διδασκαλίαν, τόν φωτισμόν καί τήν ἔμπνευσιν τοῦ «μικροῦ ποιμνίου» τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς τόν Ὁποῖον ἁρμόζει πᾶσα δόξα νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ (ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ): 
http://startingontheroyalpath.blogspot.gr/2015/09/fr-seraphim-on-calendar.html

11 σχόλια:

  1. Συγχαρητήρια για την έρευνα, μετάφραση και δημοσίευση.Επιτέλους να αποκατασταθεί η αλήθεια για το πρόσωπο του π.Σεραφείμ γνήσιου τέκνου του Αγ. Ιωάννου Μαξίμοβιτς.Δεν σας κρύβω ότι στην συνείδησή μου κατέχει θέση Αγίου.
    μ Δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απορώ! Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ λέγει ξεκάθαρα: "χωρίς νά κρίνωμεν ἐκείνους πού ἀκουσίως εὑρίσκονται ὑπό τόν ζυγόν τοῦ "νέου" ἡμερολογίου". Τούτο σημαίνει ότι το Ημερολογιακό δεν είναι δογματικό. Ο π. Σεραφείμ λέει ότι δεν πρέπει να κρίνουμε, κι εσείς δεν δέχεσθε σε κοινωνία τον Νεοημερολογίτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί απορείτε, αγαπητέ; Είδατε εμάς συγκεκριμένα του παρόντος ιστολογίου να κατακρίνουμε τους απλοϊκούς πιστούς του νέου ημερολογίου ή να συμμεριζόμαστε ακραίες θέσεις περί ακύρων μυστηρίων; Το ότι το ημερολογιακό δεν είναι δογματικό, δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχθούμε το νέο ημερολόγιο, γιατί αν αρχίσουμε να απορρίπτουμε ότι δεν είναι δογματικό (το σημείο του σταυρού, το κατ' ανοτολάς προσεύχεσθαι, το ράσο και τα γένια των ιερέων κλπ. κλπ.) δεν θα μείνει τίποτα όρθιο στην Εκκλησία! Τον απλοϊκό νεοημερολογίτη τον δεχόμαστε σε κοινωνία γιατί έχει άγνοια και δεν μπορεί να του καταλογιστεί ευθύνη, όσο βρίσκεται στην άγνοια. Αυτόν που δεν δεχόμαστε είναι αυτόν που ενώ τα γνωρίζει αυτά τα ζητήματα επιμένει να μένει στην πλάνη του εφευρίσκοντας δικαιολογίες του τύπου "δεν είναι δογματικό ζήτημα", παραβλέποντας επιπροσθέτως και την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του Οικουμενισμού χάριν της οποίας έγινε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση!

      Διαγραφή
    2. Ἀφ' ἑαυτοῦ, τό ἡμερολογιακόν ζήτημα ἀσφαλῶς δέν εἶναι δογματικόν ζήτημα! Αὐτό σημαίνει ὅτι ἄν ὑπῆρχε συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας διά τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου, προκειμένου νά ἐξυπηρετηθῇ κάποια ποιμαντική ἀνάγκη, τότε ἡ ἀλλαγή θά ἠδύνατο νά γίνῃ μέ Πανορθόδοξον Σύνοδον. Ἀλλά, πρῶτον, ποιμαντική ἀνάγκη ΔΕΝ ὑφίστατο! Δεύτερον, ὅπως λέγει ὁ π. Σεραφείμ, ἐπεβλήθη "μέ ἀντικανονικόν καί ἀναρχικόν τρόπον." Τρίτον, ὅπως ὀρθότατα λέγει καί πάλιν ὁ π. Σεραφείμ, ἡ ἀλλαγή "ἦτο τό πρῶτον μόνον βῆμα ἑνός ὁλοκλήρου προγράμματος ἐκκλησιαστικῆς ἀνακαινίσεως καί συνθηκολογήσεως μέ τό πνεῦμα αὐτοῦ τοῦ κόσμου." Σήμερον, ἐν ἔτει 2016, ἔχει περιτράνως ἀποδειχθῇ ὅτι ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μέ τήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γεγονός πού προσδίδει στό ἡμερολογιακόν ζήτημα δογματικόν χαρακτῆρα. Δέν χρειάζεται νά ἀποδείξουμε τό πασιφανές αὐτό συμπέρασμα, διότι μᾶς τό εἶπαν οἱ ἴδιοι οἱ Οἰκουμενισταί μέ τήν Συνοδικήν Ἐγκύκλιον τοῦ Οἰκ. Πατρ/χείου τοῦ 1920, καθώς καί μέ τά βιβλία των. Βλ. π.χ. τό βιβλίον τοῦ Ἀνθίμου, Μητροπολίτου Βιζύης, μέ τίτλον «ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ», τό ὁποῖον ἐδημοσιεύθη τό 1922 καί τό ὁποῖον εἰς τήν σελ. 141 λέγει: «ὅτι διά τοῦ ζητήματος τοῦ Ἡμερολογίου, ἐπιτυγχανομένης τῆς ἑνοποιήσεως αὐτοῦ, θέλει ἀναμφισβητήτως ἐπιτελεσθῆ τό πρῶτον σπουδαῖον βῆμα πρός ἐπίτευξιν τῆς μελετωμένης καί ὑπό τῶν πραγμάτων ἐπιτακτικῶς ἐπιβαλλομένης Κοινωνίας τῶν Ἐκκλησιῶν». Τό ἴδιο λέγει καί στίς σελ. 4 και 51. Τέταρτον, δεδομένων τῶν Συνοδικῶν ἀναθεμάτων τοῦ 16ου αἰῶνος κατά τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου, καί δεδομένων τῶν δηλώσεων τοῦ Μελετίου Μεταξάκη ὅτι ἐπεβάλλετο καί ἡ ἀλλαγή τοῦ Πασχαλίου, δέν ἦτο δυνατόν νά ὑπάρξῃ συμφωνία τῆς Ἐκκλησίας -- δι' αὐτό καί ἐπεβλήθη πραξικοπηματικῶς --, πού σημαίνει ὅτι ἀνεμένετο νά προκαλέσῃ σχίσμα. Αὐτό ἄλλωστε ἔγραψε καί τό Πατριαρχικόν περιοδικόν "Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια" τοῦ 1895, καθώς καί ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Πατριάρχου Ἰωακείμ Γ', μετά τήν διαβούλευσιν πού αὐτός εἶχε μέ τίς τοπικές Ἐκκλησίες τό 1902 γιά τήν ἀλλαγήν τοῦ Ἡμερολογίου. Δηλαδή, οἱ Οἰκουμενισταί ἐν γνώσει των ἐδημιούργησαν σχίσμα τό 1924, βλάπτοντες ἔτσι τό δόγμα τῆς ἑνότητος, προκειμένου νά προωθήσουν τόν Οἰκουμενισμόν, βλάπτοντες ἔτσι ὅλα τά δόγματα! Συνεπῶς, ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου τοῦ 1924 εἶναι τελικῶς δογματικόν ζήτημα.

      Διαγραφή
    3. "Οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1920 ἠγωνίσθησαν διά τό Ὀρθόδοξον Ἡμερολόγιον, ἐπεβεβαίωσαν ὅτι ἡ βιαία ἐπιβολή τοῦ "νέου" ἡμερολογίου εἰς τόν πιστόν λαόν τῆς Ἑλλάδος ἦτο τό πρῶτον μόνον βῆμα ἑνός ὁλοκλήρου προγράμματος ἐκκλησιαστικῆς ἀνακαινίσεως καί συνθηκολογήσεως μέ τό πνεῦμα αὐτοῦ τοῦ κόσμου, ὁ ὁποῖος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται (σ.σ. Α' Ἰω. 5:19). Ἡ Ἱστορία ἔχει ἤδη ἀποδείξει ὅτι ὀρθῶς ἔπραξαν. "

      Εδώ Θα μου επιτρέψετε να χρησιμοποιήσω περιορισμό του νοήματος των λόγων του πατέρα Σεραφείμ. ο αγώνας και οι αντιδράσεις των τότε ΓΟΧ που ήταν κοντά στα γεγονότα,
      ήταν ορθές, δείχνοντας την αντίσταση και το αγωνιστικό φρόνημα τους στην αυθαιρεσία.

      Παρόλα αυτά, εφόσον κλασικά και δέσποτοκρατικά η αρχική αντίδραση απέτυχε να αλλάξει την επιβολή του, θα έπρεπε να συνεχίσουν τη διαμαρτυρία μέσα από τα τείχη. Ενιστάμενοι όντας και σε κοινωνία και σεβασμό στα υπόλοιπα μέλη της εκκλησίας. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα να ενημερώσουν καλύτερα περισσότερους πιστούς ως προς το να διεκδικήσουν μαζίκότερα την ολική επαναφορά του πατρώου ή να επιτύχουν Το διπλό καθεστώς. Δηλαδή με ναούς ή μονές σε κάθε πόλη που θα υπόκειντο στο Άγιο Όρος ή παρεμφερή μονή και θα λειτουργούσαν με το παλαιό εορτολόγιο χωρίς να κόψουν την εκκλησιαστική κοινωνία με το νέο και να εκκλησιάζονται εκεί όσοι το προτιμούν.

      Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι ο πάτερ δικαιολογεί το μόνιμο σχίσμα , εφόσον καθαρά αναγνωρίζει ότι το νέο επιβλήθηκε και όσοι το ακολουθούν θεωρούνται εκκλησία, αλλά δικαιολογεί την περιορισμένη, έγκαιρη τότε, αρχική αντίδραση προς υπεράσπιση της παράδοσης.
      Επίσης Δάσκαλε, οι σημερινοί αποτειχισμένοι με τον υποχρεωτικό κανόνα δεν εμπίπτουν στην κατηγορία της παράβλεψης της παραίνεσης. από τη στιγμή που η ενότητα υπό το σωστό δόγμα είναι πρωτεύουσα σημασίας , η θυσία του ιδανικού σε μερικά από τα επιμέρους στοιχεία της παραδόσεως είναι θεάρεστη. Άλλωστε ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους σπανούς Ιάπωνες ιερείς και να πει ότι δεν τηρούν τις προϋποθέσεις ιεροσύνης λόγω αυτού;
      Ας ελπίσουμε ότι με τον καιρό καλοπροαίρετοι σαν και σας από τους ημερολογιακά ενιστάμενους θα τοποθετήσουν την σωστή προτεραιότητα τα πράγματα, και θα ανακαλύψουν όχι μόνο τα λάθη του Νέου και των προδοτών του, που Άλλωστε υπήρχαν σε κάθε εποχή, αλλά και τα λάθη από την παράταξη και τις παρατάξεις του Παλαιού και θα αναζητήσουν την σωστή εκκλησιολογία και ένταξη τους στους αποτειχισμένους αδερφούς, που αποτελούν προετοιμασία και προτύπωση της εκκλησίας των όρεων των εσχάτων χρόνων.

      Το ζητούμενο είναι η αλήθεια και η Σωτηρία μας και όχι η αυτοδικαίωση και το αλάθητο της γνώμης μας. Ουδείς τέλειος αλλά όλοι μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε. Προσωπικά εγώ, πριν λίγα έτη άνηκα στην κατηγορία που δικαιολογημένα απέρριπτες,
      αυτόν με την γνώση αίρεσης και την αναμονή του ..κοινού ποτηρίου! Έχω δε διαπράξει το αδίκημα να συμβουλέψω άνθρωπο που ήθελε αποτειχιση να το αφήσει για εμπειρότερους ασκητές.
      Η ακόμα παλαιότερα να έχω λογισμούς ότι σεβαστός μου αποτειχισμένος ίσως είναι εκτός εκκλησίας, γιατί εγώ ήμουν σε κοινωνία με την αίρεση και όμως είχε γίνει θαύμα από Εκείνον.
      Θα μου πεις εδώ επιλεκτικά κάνει σε μουσουλμάνους για να τους οδηγήσει εκτός..Αλλα καμιά φορά νομίζουμε ότι ξέρουμε το απόλυτα σωστό και όμως είμαστε λάθος..
      Η ευελιξία όσο μαθαίνουμε, φωτιζόμαστε και προχωρούμε, είναι σημαντική στην μάχη της Σωτηρίας και την συνεχή αναζήτηση της τελειότητας, όπως θέλει ο Κύριος.

      Είμαι βέβαιος ότι αν ο πάτερ ζούσε σήμερα θα το διατύπωνε διαφορετικά, βλέποντας και την εξελικτική πορεία της άλλης πτέρυγας.

      Διαγραφή
    4. Αγαπητέ μου, γράφεις: "Προσωπικά εγώ, πριν λίγα έτη άνηκα στην κατηγορία που δικαιολογημένα απέρριπτες". Και ερωτώ: τότε μπορούσες να το καταλάβεις; Προφανώς όχι. Αυτό αποδεικνύει ότι και τώρα μπορεί να σφάλεις κάπου, που δεν το καταλαβαίνεις. Κράτα το αυτό (το ότι μπορεί να σφάλεις κάπου στην αντίληψή σου), σαν πιθανότητα έστω, και συνέχισε να το ψάχνεις. Το δε "είμαι βέβαιος" (βεβαιότητα) μαζί με το "αν ζούσε σήμερα" (υπόθεση) δεν πάνε μαζί! Ο μακαριστός π. Σεραφείμ ήταν ξεκάθαρος στις απόψεις του και ήταν μακριά από τα άκρα, από όπου και αν αυτά προέρχονταν. Ιδού ένα ακόμη θαυμάσιο κείμενό του: https://www.hsir.org/Theology_el/3a2051BasOdos.pdf

      Διαγραφή
  3. Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες Δάσκαλο και κ. Χατζηνικολάου, οτι δεν καταλογίζετε ευθύνη στον απλό πιστό νεοημερολογίτη (όπως την μητέρα μου π.χ. που δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι γίνετε και αν την εξηγήσω μπερδεύετε) και οτι πλέον είναι δογματικό γιατί ήταν το πρώτο βήμα για τον Οικουμενισμό, και για εορτολογική διαίρεση της Εκκλησίας, μια ενότητα που χύθηκε αίμα για να επιτευχθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παρακαλώ πολύ,αν ενδιαφέρεστε αληθινά για τη γνώμη του Πατρός Σεραφείμ,διαβάστε προσεκτικά το κεφάλαιο Υπέρ-ορθότητα από το βιβλίο "Πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ,Η ζωή και τα έργα του".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ, γνωρίζω τις σχετικές θέσεις του π. Σεραφείμ για την υπερορθότητα, διότι είναι και δικές μας θέσεις. Εσείς προφανώς δεν τις γνωρίζετε. Ο π. Σεραφείμ δεν πολεμά τους Γνησίους Ορθοδόξους, αλλά τις ακρότητες ορισμένων εξ αυτών περί ακύρων Μυστηρίων και ενεργεία αναθεματισμένων νεοημερολογιτών, τις οποίες ούτε εμείς αποδεχόμαστε. Ο δε π. Δαμασκηνός, που έγραψε το βιβλίο αυτό που αναφέρετε, προσπαθεί να πείσει ότι τάχα ο π. Σεραφείμ ήταν γενικώς ενάντιος στους Παλαιοημερολογίτες. Για να το καταφέρει αυτό παραλείπει πολλά στοιχεία (που έχω στην κατοχή μου και σύντομα θα τα δείτε) και διαστρεβλώνει άλλα. Άλλωστε είναι γνωστή η διαστρεβλωτική διάθεση του π. Δαμασκηνού και στην περίπτωση του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς, όπως θα δείτε εδώ: http://krufo-sxoleio.blogspot.gr/2016/08/blog-post_14.html (είναι αυτός που έστειλε στο ελληνικό μοναστήρι την λίστα με τις αλλαγές). Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον!

      Διαγραφή
    2. Μάλλον δεν με καταλάβατε!Κι όμως τα λόγια του Πατρός Σεραφείμ είναι τόσο κρυστάλλινα!Μιλάει για ένα άλλο επίπεδο σκέψης και βιώματος που χάνεται εξαιτίας του εγωισμού μας.Μακάρι κάποτε να μας χαρίσει ο Κύριος μια καρδιά σαν του αγίου αυτού ανθρώπου!

      Διαγραφή
    3. Δεν ξέρω αγαπητέ, αν σε κατάλαβα, πάντως τον π. Σεραφείμ τον έχω καταλάβει, γι' αυτό θα συμφωνήσω μαζί σου στο "Μακάρι κάποτε να μας χαρίσει ο Κύριος μια καρδιά σαν του αγίου αυτού ανθρώπου!". Είθε!

      Διαγραφή