Ὁ Οἰκουμενισμός - Ἀριστοτέλους Δελήμπαση (+2007)

                            

Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, ὅστις σήμερον ἀναπτύσσει ἑνωτικήν κίνησιν εἰς παγκόσμιον κλίμακα;

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι νεωτέρα παναίρεσις. Ἔχει βάσιν τό μή "διαφέρειν εὐσέβειαν ἀσεβείας" τό ὁποῖον ὁ Μ. Ἀθανάσιος καταλογίζει εἰς  τούς σχισματικούς καί αἱρετικούς Μελιτιανούς τῆς ἐποχῆς του (ΒΕΠΕΣ, 31, 285).

Σπουδάζει "ἐγκαταμίξαι τό ψεῦδος τῇ ἀληθείᾳ καί τῇ εὐσεβείᾳ τήν ἀσέβειαν", ὅπως καί οἱ Ἀρειανοί (Ἀλεξάνδρου Ἀλεξανδρείας, PG. 18,573).

Ἐν ὀνόματι τῆς κατ' οὐσίαν συμφωνίας, ἐξισώνει τάς κατά τόπους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας πρός τάς αἱρέσεις, καί ἀπάσας νοεῖ ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει ὡς αἱρέσεις, τάς ὁποίας ἀποκαλεῖ ἐκκλησίας.

 Ὅπως ὁ Χιλιασμός ἀποτελεῖ συνονθύλευμα πασῶν σχεδόν τῶν κακοδοξιῶν, οὕτω πως καί ὁ Οἰκουμενισμός. Ἐν ὀνόματι τῆς ἐνότητος, ἐπιδιώκει νά περιλάβη ἐν ἑαυτῶ πάσας τάς αἱρέσεις καί τάς κατά τόπους Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, καί νά ἑνώση ταύτας εἰς μίαν ἀλλόκοτον πανθρησκείαν, κοσμικοῦ χαρακτῆρος καί γηΐνων σκοπῶν.

Χάριν τούτου, παραγκωνίζει τήν ὀρθόδοξον πίστιν, ἤ τήν πρωταρχικήν σημασίαν ταύτης, ἱσχυριζόμενος ὅτι ἀποτελεί δῆθεν ἐμπόδιον εἰς τήν ἑνότητα ἤ ἕνωσιν τῶν ἀνθρώπων.

Τονίζει δέ ὡς ἑνοποιόν μέσον τήν κεχωρισμένην, ἤ ἄλλως προηγουμένην τῆς πίστεως ἀγάπην, ἥτις, ὡς φυσικόν, στερεῖται τῆς ἀληθείας τῆς πίστεως, καί εἶναι ὄχι ἡ χριστιανική, ἀλλά ἡ κοσμική ἀγάπη. Τοιουτοτρόπως, ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὁδηγεί μακράν τῆς ἀγάπης τῆς ἀληθείας (2 Θεσ. β΄ 10), μακράν τῆς πίστεως, καί  τούς ἀποχωρίζει τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἐπιχειρεῖ δέ νά ἑνώση τούτους μετά τῶν αἱρετικῶν ἐπί κοσμικοῦ εδάφους, καί βάσει κριτηρίων τοῦ κόσμου τούτου. Δηλαδή εἰς μίαν παγκόσμιον ἐξωεκκλησιαστικήν ὀργάνωσιν, φαινομενικῶς μέν ἐν ὀνόματι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀληθῶς ὅμως ἐναντίον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ὑπέρ "τοῦ κόσμου τούτου" (Ιω. ιη΄ 36).

Ὑπό τοῦ Οἰκουμενισμοῦ παρασύρονται σήμερον οἱ μή τά τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά τά κοσμικά προκρίνοντες καί φρονοῦντες.

("Καλή Ομολογία", αρ. 2, 1-7-1976)