ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

Ἀναγνωσθήτω ἐπ' Ἐκκλησίᾳ

Ἀριθμὸς Πρωτ. 2192

 

Πρὸς τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸ Πλήρωμα τῶν πιστῶν
τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

«...καὶ ἐπίστευσαν οἱ ἄνδρες Νινευὴ τῷ Θεῷ καὶ ἐκήρυξαν νηστείαν καὶ ἐνεδύσαντο σάκκους ἀπὸ μεγάλου αὐτῶν ἕως μικροῦ αὐτῶν (...) καὶ ἀνεβόησαν πρὸς τὸν Θεὸν ἐκτενῶς· καὶ ἀπέστρεψαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτῶν τῆς πονηρᾶς καὶ ἀπὸ τῆς ἀδικίας τῆς ἐν χερσὶν αὐτῶν λέγοντες· τίς οἶδεν εἰ μετανοήσει ὁ Θεὸς καὶ ἀποστρέψει ἐξ ὀργῆς θυμοῦ αὐτοῦ καὶ οὐ μὴ ἀπολώμεθα; καὶ εἶδεν ὁ Θεὸς τὰ ἔργα αὐτῶν, ὅτι ἀπέστρεψαν ἀπὸ τῶν ὁδῶν αὐτῶν τῶν πονηρῶν, καὶ μετενόησεν ὁ Θεὸς ἐπὶ τῇ κακίᾳ, ᾗ ἐλάλησε τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς, καὶ οὐκ ἐποίησε..» (Ἰωνᾶς Γ’, 5-10)

 

Εὐλαβέστατοι Κληρικοὶ καὶ εὐσεβέστατον Πλήρωμα
τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας τοῦ Χριστοῦ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας,

Ἡ περίοδος τῆς Νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐφέτος συμπίπτει μετὰ μιᾶς ἐξόχως δυσχεροῦς περιστάσεως. Ἡ μικρὰ ἀλλ’ ἔνδοξος ἡμῶν Πατρὶς κλυδωνίζεται ἀπὸ τὰς συνεπείας τῆς μακροχρονίου οἰκονομικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ περαιτέρω δυσαρέστους περιστάσεις. Ταὐτοχρόνως, νέφη ἀπειλητικὰ ἀπὸ ἀνατολῶν συσσωρεύονται, κατὰ τῆς ἐθνικῆς ἡμῶν κυριαρχίας.

Ἐὰν ἀναζητήσωμεν τὴν αἰτίαν τῆς καταστάσεως ταύτης, τότε θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἀναμφιβόλως ἡ οἰκονομικὴ κρίσις εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς πνευματικῆς κρίσεως καὶ τῆς χαλαρώσεως τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τοῦ λαοῦ μας. Ἡ ἔντιμος ὀλιγάρκεια, ἡ ὁποία ἐχαρακτήριζε τοὺς δραστηρίους προγόνους ἡμῶν ἐπὶ αἰῶνας, παρεχώρησε τὴν θέσιν αὐτῆς εἰς τὸν καταναλωτισμὸν καὶ τὴν καλοπέρασιν, μέχρι τὴν ἔναρξιν τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Ἡ νηστεία εἶχε καταντήσει σπάνιον εἶδος καί οἱ Ἕλληνες εἶχον ἀρχίσει νὰ κατατάσσωνται εἰς τοὺς πλέον εὐτραφεῖς λαοὺς παγκοσμίως, ἡ ἐγκράτεια καὶ ἡ αὐτοκυριαρχία εἶχον ἐξοβελισθῆ, ἕως ὅτου διὰ τῆς κρίσεως ἐπῆλθεν ἀκούσιος νηστεία καὶ στέρησις. Τοιουτοτρόπως, εἴχομεν μακρυνθῇ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ γραφὲν περὶ τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ: «καὶ ἔφαγεν ᾿Ιακὼβ καὶ ἐνεπλήσθη, καὶ ἀπελάκτισεν ὁ ἠγαπημένος, ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη· καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ» (Δευτερον. ΛΒ’, 15). Ἦτο ἑπόμενον, λοιπόν, νὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ παιδαγωγικὴ δοκιμασία κατὰ νόμον πνευματικόν, εἰς συνέτισιν πάντων ἡμῶν.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ἰδοὺ καιρὸς εὐπρόσδεκτος μετανοίας. Ἂς φροντίσωμεν νὰ διαφυλάξωμεν τὴν ἀκεραιότητα τῆς πίστεώς μας καὶ τὴν ὑγείαν τῆς ψυχῆς μας, καὶ δὲν ἔχομεν νὰ φοβηθῶμεν τίποτε, κἄν ὁ κόσμος ὅλος ἀναστραφῇ καὶ ἔλθῃ ἡ συντέλεια τῶν αἰώνων, ὡς λέγει ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: «Τοῦτο σᾶς λέγω καί σᾶς παραγγέλω∙ κἄν ὁ οὐρανὸς νὰ κατεβῇ κάτω, κἄν ἡ γῆ νὰ ἀνεβῇ ἐπάνω, κἄν ὅλος ὁ κόσμος νὰ χαλάσῃ, καθὼς μέλλει νὰ χαλάσῃ, σήμερον, αὔριον, νὰ μὴ σᾶς μέλλῃ τὶ ἔχει νὰ κάμῃ ὁ Θεός. Τὸ κορμί σας ἂς τὸ καύσουν, ἂς τὸ τηγανίσουν∙ τὰ πράγματά σας ἂς σᾶς τὰ πάρουν∙ μὴ σᾶς μέλλῃ∙ δῶστε τα∙ δὲν εἶναι ἰδικά σας. Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζονται. Αὐτὰ τὰ δύο ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέσῃ, δὲν ἠμπορεῖ νὰ τὰ πάρῃ, ἐκτὸς καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας» (Διδαχὴ Δ’).

Ὅθεν, ἄς μεριμνήσωμεν νὰ ἤμεθα πάντοτε εἰς πνευματικὴν ἐγρήγορσιν μὲ τὰς λαμπάδας ἡμῶν ἀνημμένας, ὡς αἱ πέντε ἐκεῖνοι φρόνιμοι Παρθένοι, αἱ ὁποῖαι «ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγεῖοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν» (Ματθ. ΚΕ’ 1-4), καὶ οὕτως εἰσῆλθον εἰς τὸν Νυμφῶνα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Καὶ ἐὰν εἰς τόν κόσμον τοῦτον τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἀκαταστασίας θλιβώμεθα, γνωρίζομεν ὅμως ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τὴν γλυκερὰν διαπίστωσιν: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἔχετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ΙΣΤ’, 33).

Εἶναι δὲ γεγονός, ὅτι ἡ ἰδική μας ἐνάρετος διαγωγὴ καὶ εὐσέβεια εἶναι ἱκανὴ καὶ τὰ πλήθη τῶν συμπολιτῶν ἡμῶν νὰ βοηθήσῃ εἰς τὴν ἀπαλλαγὴν ἐκ τῶν δεινῶν. Ὁ Κύριος ἡμῶν, ἄλλωστε, ὑπεσχέθη εἰς τὸν Δίκαιον Ἀβραάμ, εἰς τὰς διαδοχικὰς ἐρωτήσεις του, ὅτι ἀκόμη καὶ χάριν δέκα μόνον δικαίων δὲν θὰ κατέστρεφε μίαν πολυάνθρωπον πόλιν, παραδεδομένην εἰς τὴν ἀσέλγειαν καὶ διαστροφήν, ὡς τῶν Σοδόμων: «Ἐὰν ὦσι πεντήκοντα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει ἀπολεῖς αὐτούς; ...ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ δέκα; καὶ εἶπεν, οὐ μὴ ἀπωλέσω, ἕνεκεν τῶν δέκα» (Γενέσ. ΙΗ’ 24-33). Ἀλλ’ ὡς γνωστὸν ἡ πόλις κατεστράφη, διότι κἄν δέκα δίκαιοι οὐχ εὑρέθησαν.

Εὐχόμεθα ἡ δοκιμασία τῆς Πατρίδος μας νὰ ἀποβῇ δι’ ἕκαστον ἐξ ἡμῶν ἀφορμὴ πνευματικῆς ἀναγεννήσεως, γνωρίζοντες ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ δοκιμασθῶμεν ὑπὲρ τὴν δύναμίν μας, ὡς ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διαβεβαιοῖ: «πιστὸς δὲ ὁ Θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν» (Α’ Κορινθ. Ι’, 13), οὕτως ὥστε μετὰ τὸ πέρας τοῦ κλυδωνισμοῦ, ν’ ἀναφωνήσωμεν Ψαλμικῶς: «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχὴν» (Ψαλμ. ΞΕ’ 12).

Θαρσεῖτε, λοιπόν, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ἔχοντες κατὰ νοῦν ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν πίστις εἶναι τὸ ἰσχυρὸν ἡμῶν ὅπλον, διὰ νὰ νικήσωμεν πᾶσαν δυσκολίαν, κατὰ τὸν Ἠγαπημένον Μαθητήν: «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» (Α’ Ἰωάν. Ε’ 4).

Ἂς προστρέξωμεν εἰς τὸν Θεὸν μετανοοῦντες, ὡς πάλαι οἱ Νινευΐται, καὶ ἂς συζεύξωμεν τὴν προσευχὴν μετὰ τῆς νηστείας. Παρὰ τὸ ὅτι περατοῦται ἡ Νηστεία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος ἀπεφάσισεν νὰ προτρέψῃ ἅπαντας, ὅπως ἕκαστος προσθέσῃ κατὰ προαίρεσιν νηστείαν, συμφώνως τῇ γνώμῃ τοῦ Πνευματικοῦ του καὶ τῇ σωματικῇ αὐτοῦ ἀντοχῇ· ἐπίσης, ὅπως ἐνταθοῦν αἱ προσευχαὶ ὅλων ὑπὲρ τοῦ χειμαζομένου ἡμῶν Γένους καὶ εἰδικώτερον, ὅπως εἰ δυνατὸν τελοῦνται ἱεραὶ Ἀγρυπνίαι εἰς ὅλας τὰς Ἐνορίας καὶ Ἱερὰς Μονὰς τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικρατείας, εἰς τακτὰς ἡμέρας, ὁριζομένας μετὰ συμφωνίαν Ἐφημερίου - Ἐπιτροπῆς. Κατὰ τὴν ἱερὰν Ἀγρυπνίαν, πρὸ τῆς Ἀπολύσεως, ὅλως ἁρμοδία θεωρεῖται ἡ ἀνάγνωσις ὑπὸ τοῦ Λειτουργοῦ καὶ τῆς συνημμένης τῇ παρούσῃ Εὐχῆς, ὅπως Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν γίνῃ ἵλεως καὶ ἐξαποστείλῃ τὴν Χάριν καὶ Παράκλησιν Αὐτοῦ, Οὗ ἡ εὐλογία καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος εἴοι μετὰ πάντων ὑμῶν.

Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΕ’ τῇ κε’ Ἰουνίου
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

         Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

                  Τὰ Μέλη
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ΜΑΞΙΜΟΣ
† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

 

 

 

**************************************

ΕΥΧΗ
ἐπί συμφορᾷ λαοῦτοῦ Ἁγιωτάτου Πατριάρχου Καλλίστου

Ἄναρχε Βασιλεῦ, ἀόρατε, ἀνεξιχνίαστε, ἀκατάληπτε, καὶ ἀνέκφραστε· ὁ πᾶσαν δρακὶ περιέχων τὴν κτίσιν καὶ διατηρῶν· ὁ διακατέχων καὶ διακυβερνῶν αὐτὴν ἀρρήτῳ λόγῳ· ὁ τῶν Νινευϊτῶν τὰς ἀνομίας πρότερον μὲν ἀνεχόμενος, ὕστερον δὲ τὴν μετάνοιαν αὐτῶν καὶ ἐπιστροφὴν προσδεξάμενος, καὶ χαρισάμενος αὐτοῖς, δι' ὑπερβάλλουσαν ἀγαθότητα καὶ μακροθυμίαν, πᾶσας τὰς ἀνομίας καὶ τὰ πλημμελήματα, τῇ συνήθει καὶ ἀφάτῳ σου φιλανθρωπίᾳ χρησάμενος· δέξαι καὶ ἡμῶν τὰς εὐχάς, καθάπερ, ὡς εἴρηται, τῶν Νινευϊτῶν τὴν ἐπιστροφὴν καὶ μετάνοιαν· δέξαι τὰ δάκρυα καὶ τοὺς στεναγμούς· δέξαι τὴν τεταπεινωμένην ἡμῶν δέησιν· οὐδὲ γὰρ δυνάμεθα ὅλως ταῖς ἁμαρτίαις γενόμενοι, πρὸς σὲ τὸν μόνον ἀναμάρτητον ἀτενίζειν· δέξαι τὰς ἐκ βάθους, ὡς δίκην καπνοῦ, ἀναπεμπομένας σοὶ τῷ Δεσπότῃ κραυγάς· δέξαι τοῦ ταλαιπωρουμένου λαοῦ τὴν παράκλησιν· νικησάτω ἡ ἄβυσσος τῆς σῆς εὐσπλαγχνίας τὸ πλῆθος τῶν ἡμετέρων ἁμαρτιῶν· καὶ δὸς τῷ λαῷ σου λύτρωσιν, καὶ ἐλευθερίαν τῶν πειρασμῶν καὶ τῆς τοῦ θανάτου τομῆς ἄφεσιν. Ναί, Κύριε, ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐπάκουσον τοῦ λαοῦ σου ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ, καὶ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, καὶ στῆσον τὴν ράβδον τῶν ἁμαρτωλῶν, ἐπεγειρομένην ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, οὓς σὺ μόνος οἶδας καὶ ἐπίστασαι παρ' αὐτῶν γινωσκόμενος· ὅπως καὶ δι' ἡμῶν τῶν σῶν ἀχρείων δούλων δοξασθῇ τὸ πανάγιον Ὄνομά σου, τοῦ Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

 

ΠΗΓΗ: http://ecclesiagoc.gr/index.php/anakoinwseis/722-parainetike-engyklios