ΤΟ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ)

 

 

Το 1924 με την αντικανονική ημερολογιακή αλλαγή, χιλιάδες πιστοί, ως γνωστόν, αντέδρασαν στην καινοτομία αυτή, στην οποία είδαν την αίρεση του παπισμού (ο οικουμενισμός δεν ήταν ακόμη κατεγνωσμένη αίρεση).  

Οι «Παλαιοημερολογίτες» (όπως τους απεκάλεσαν περιφρονητικά) ή «Γ.Ο.Χ.» («Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί» όπως οι ίδιοι απεκάλεσαν εαυτούς) απετέλεσαν και αποτελούν ουσιαστικά το Ακαινοτόμητο (αυτό που δεν δέχθηκε την ημερολογιακή καινοτομία δηλαδή) Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας «την φαεινήν και αλύμαντον πλευράν της» - κατά τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη -, αποτελεί.

 

Ο σκοπός του Ιερού Αγώνος του Ακαινοτομήτου Πληρώματος ήταν και είναι η ειρήνευση και η ενότητα της Εκκλησίας. Αυτός ο αγώνας θα ολοκληρωθεί όταν συνέλθει Μεγάλη Σύνοδος Ορθοδόξων ή αν προηγουμένως η καινοτομήσασα Ιεραρχία επαναφέρει το Παλαιό Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο και καταδικάσει την αίρεση και τους φορείς του Οικουμενισμού (στης οποίας τα πλαίσια έγινε η ημερολογιακή μεταρρύθμιση), λόγω και έργω. Τότε τα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος θα αποκαταστήσουν πλήρως την κοινωνία τους με την Ιεραρχία αυτή, διότι θα έχει πλέον επανέλθει στην ακαινοτόμητο Πίστη, από την οποία εξέκλινε. Έως τότε όμως οι πιστοί έχουν το δικαίωμα όχι μόνο να αποτειχιστούν από τους καινοτόμους Ιεράρχες, αλλά ακόμη και να αποτελέσουν ξεχωριστή εκκλησιαστική κοινότητα με δικούς τους επισκόπους και ιερείς, με την προϋπόθεση ότι αυτό το διοικητικό σχήμα είναι προσωρινού χαρακτήρος και δεν αντιβαίνει στην επίτευξη του αντικειμενικού στόχου της Αποτειχίσεως (βλέπε ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου), ο οποίος είναι η ειρήνευση και η ενότητα, όπως προείπαμε, της Εκκλησίας, μέσω της συγκλήσεως αληθινής Πανορθοδόξου Συνόδου (διότι "Πανορθόδοξη Σύνοδο" επιδιώκουν να κάνουν και οι Οικουμενιστές με άλλους σκοπούς και βλέψεις).

 

 

Κατά τα έτη 1924-1935 στο Ακαινοτόμητο Πλήρωμα δεν υπήρχαν Αρχιερείς. Οι πιστοί είχαν οργανωθεί στην «Ελληνική Θρησκευτική Κοινότητα των Γ.Ο.Χ.».

 

Το 1935 τρεις επίσκοποι, ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ο Δημητριάδος Γερμανός και ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, διαχώρισαν τις ευθύνες τους από την υπόλοιπη Ιεραρχία, επανήλθαν στο Παλαιό Ημερολόγιο και τέθηκαν επί κεφαλής του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Επίσης χειροτόνησαν άλλους τέσσερις επισκόπους (τιτουλαρίους) με απώτερο σκοπό να πιέσουν την καινοτομήσασα Ιεραρχία να επαναφέρει το Παλαιό Ημερολόγιο. Όμως ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος με τη βοήθεια της κρατικής εξουσίας (η οποία έπαιξε τον δικό της σκοτεινό ρόλο στο ημερολογιακό σχίσμα) επέβαλε τη θέλησή του και διετήρησε το σχίσμα που δημιούργησε ο ίδιος το 1924.

 

Εκτός αυτού, τρεις, από τους επτά, Αρχιερείς εγκατέλειψαν τον Ιερό Αγώνα. Ταυτόχρονα δημιουργήθηκε και άλλο ζήτημα. Οι τότε υπεύθυνοι της Ελληνικής Θρησκευτικής Κοινότητος δεν ήθελαν να παραδώσουν στους Αρχιερείς την ηγεσία του αγώνος και αποσχίστηκαν από αυτούς. Επίσης αρκετοί από τους απλούς πιστούς μετά από 11 χρόνια διώξεων, φυλακίσεων και εξευτελισμών, είχαν την πεποίθηση ότι οι διώκτες τους νεοημερολογίτες ήταν και ενεργεία σχισματικοί και αιρετικοί, από Κανονικής απόψεως δηλαδή. 

 

Τις απόψεις αυτές πρέσβευαν και δύο από τους νεοχειροτονηθέντες επισκόπους, ο Βρεσθένης Ματθαίος και ο Κυκλάδων Γερμανός, οι οποίοι αποτειχίστηκαν από τους Αρχιερείς που τους χειροτόνησαν (Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο) για εκκλησιολογικούς λόγους. Θεωρούσαν δηλαδή πως οι νεοημερολογίτες με την αλλαγή του ημερολογίου κατεστάθησαν   αυτομάτως εκτός Εκκλησίας και ότι η Θεία Χάρη δεν ενεργεί πλέον σε αυτούς, με αποτέλεσμα τα Μυστήριά τους να είναι άκυρα.

Ο Ομολογητής της Ορθοδοξίας πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος

Την εσφαλμένη αυτή εκκλησιολογία (που ουσιαστικά καταργεί το συνοδικό σύστημα της Ορθοδοξίας) αναίρεσε αναλυτικά ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, τόσο στη θεωρία, με την Ποιμαντορική Εγκύκλιο της 1-6-1944 και με Διασαφητική αυτής το 1945, όσο και στην πράξη, αφού σε κανέναν προερχόμενο εκ του νέου ημερολογίου δεν επανέλαβε κάποιο Μυστήριο,  και ο οποίος τόνισε ότι μια τέτοια εκκλησιολογία αναιρεί και τον σκοπό της Αποτειχίσεως, ο οποίος είναι η - εν τη Αληθεία - ένωση των διεστώτων. 

 

Με το σχίσμα αυτό (1937) δημιουργήθηκαν φαινομενικά δύο παρατάξεις «Παλαιοημερολογιτών». Οι λεγόμενοι «φλωρινικοί» και οι ματθαιϊκοί. Στην πραγματικότητα όμως το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα υφίστατο υπό την ηγεσία του πρώην Φλωρίνης και ενίστατο κανονικώς κατά του νεοημερολογιτικού σχίσματος, ενώ με το ματθαιϊκό σχίσμα δημιουργήθηκε δυστυχώς παρασυναγωγή.

 

Το 1948 ο μόνος εναπομείνας στην παρασυναγωγή αυτή Βρεσθένης Ματθαίος (ο Κυκλάδων Γερμανός είχε ήδη διακόψει την κοινωνία μαζί του  και αργότερα προσεχώρησε στον πρώην Φλωρίνης) χειροτόνησε μόνος του επισκόπους και ανακηρύχθηκε «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος», εφαρμόζοντας στην πράξη πλέον την εκκλησιολογία του.
 

Το 1971 οι επίσκοποι της ματθαιϊκής παρατάξεως απευθύνθηκαν στην Σύνοδο της εν Αμερική εδρευούσης Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς και έλαβαν από αυτήν χειροθεσία θεραπεύοντας έτσι, κατά τους Ιερούς Κανόνες, τις υφ’ ενός παράνομες χειροτονίες. Οι Ρώσοι Ιεράρχες έθεσαν ως προϋπόθεση της αναγνωρίσεως των ματθαιϊκών χειροτονιών την επιστροφή αυτών και ένωση με τους υπόλοιπους Ορθοδόξους του Πατρίου Εορτολογίου από τους οποίους αποσχίσθηκαν το 1937. Οι ματθαιϊκοί όμως μετά την χειροθεσία όχι μόνο δεν ενώθηκαν με τους αδελφούς τους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), αλλά αφού θριαμβολόγησαν πως δήθεν η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς επιβράβευσε την… Ορθοδοξία τους, εν τέλει αποκήρυξαν και αυτήν ακόμη την Ρωσική Εκκλησία, αλλά και την χειροθεσία χαρακτηρίζοντάς την ως αχρείαστη και βλάσφημη, κόβοντας έτσι και κάθε δεσμό με τους Ρώσους της Διασποράς, οι οποίοι βεβαίως έχουν και αυτοί μερίδιο ευθύνης στον χειρισμό του όλου θέματος. Με την αποκήρυξη όμως της κοινωνίας με τους Ρώσους της Διασποράς η εξ αυτών χειροθεσία των ματθαιϊκών (σήμερα είναι χωρισμένοι σε τέσσερις παρατάξεις, χωρισμός – γέννημα της εκκλησιολογίας τους), θεωρείται ως μη γενόμενη για τους αρνητές της, και όσοι βεβαίως δεν την αποδέχονται και δεν ενωθούν με τους αδελφούς τους παραμένουν υπόδικοι στην μέλλουσα να συνέλθει, αν θέλει ο Θεός, Πανορθόδοξο Σύνοδο.

Το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος, το οποίο εποίμανε θεοφιλώς ο αείμνηστος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης συνέχισε την πορεία του, αγωνιζόμενο κανονικώς και θεαρέστως, μέχρι της οσίας κοιμήσεως του ηγέτου του Ιερού Αγώνος, η οποία συνέβη κατά το έτος 1955.


Κατά την πενταετία 1955-1960 και για ακόμη μία φορά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα έμεινε χωρίς Επισκόπους και την διοίκηση είχε αναλάβει ιερατική Εκκλησιαστική Επιτροπή.

Το 1960 ο Ακάκιος χειροτονήθηκε επίσκοπος στην Αμερική (η χειροτονία υπήρξε αντικανονική, αλλά ανεγνωρίσθη εκ των υστέρων από την Τοπική Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς, μέλη της οποίας συνέπραξαν αργότερα και σε άλλες επισκοπικές χειροτονίες), από δύο επισκόπους της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς, και ανέλαβε την ηγεσία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Το 1963 κοιμήθηκε ο Ακάκιος και ανέλαβε την ηγεσία ο επίσκοπος Αυξέντιος. Επί εποχής Αυξεντίου υπήρξε σοβαρότατη εκκλησιολογική παρεκτροπή της ηγεσίας του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, αφού  διακηρύχθηκε επισήμως η ματθαιϊκή εκκλησιολογία (εγκύκλιος «Ούτω λαλούμεν, ούτω φρονούμεν» 1974). Κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί αντέδρασαν και διέκοψαν την κοινωνία με την Σύνοδο του Αυξεντίου.

 

Τότε αντέδρασαν, τόσο ο (εσχάτως και μετά θάνατον βραβευθείς υπό της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ.) αείμνηστος Επίσκοπος Αστορίας κ. Πέτρος Αστυφίδης με ιστορική Εγκύκλιό του, όσο και οι πνευματικοί μας πατέρες (ιδεολογικοί συνεχιστές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου) π. Μάξιμος Αγιοβασιλειάτης και π. Θεοδώρητος Μαύρος, οι οποίοι συνέταξαν και την περίφημη «Διακήρυξη» (25-3-1975, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Ορθόδοξος Λόγος" του θεολόγου Νικολάου Χαρίση) με την οποία ανακοίνωσαν τους λόγους της διακοπής της κοινωνίας με την παρατραπείσα ηγεσία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Η αντίδραση αυτή, η οποία αφορούσε όχι μόνο την εκκλησιολογική παρεκτροπή της επισκοπικής ηγεσίας, αλλά επίσης και τις σοβαρότατες ατασθαλίες αυτής, την μη καταδίκη της αγιομάχου (κατά του Αγίου Νεκταρίου) και βλασφήμου Μαγδαληνής Μοναχής, την χειροτονία ή αποδοχή εκ του χώρου του νέου ημερολογίου ανηθίκων στοιχείων, κορυφώθηκε το 1979, σε μια προσπάθεια κάθαρσης του Ιερού Αγώνος με την δημιουργία νέας επισκοπικής ηγεσίας, από μερίδα αντιφρονούντων στον Αυξέντιο επισκόπων, στην οποία ανήκαν και οι τότε χειροτονηθέντες επίσκοποι Κυπριανός και Καλλίνικος.

 

Η νέα όμως επισκοπική ηγεσία δεν επανήλθε, ως όφειλε, στην ορθή εκκλησιολογική γραμμή και γι’ αυτό το 1984 ο επίσκοπος Κυπριανός διακόπτει την κοινωνία με τους υπολοίπους συνεπισκόπους του, τους οποίους καταγγέλει για σοβαρές παρεκτροπές και αντικανονικές πράξεις. Παράλληλα συνεχίζει την πορεία του πάνω στις εκκλησιολογικές γραμμές του πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου με μια σημαντική μερίδα του Ακαινοτομήτου Πληρώματος να τον ακολουθεί.

Το 1985 καθαιρείται ο Αυξέντιος και αναλαμβάνει την ηγεσία ο επίσκοπος Χρυσόστομος. Μαζί του συντάσσονται και τα περισσότερα μέλη του Ακαινοτομήτου Πληρώματος. Η εσφαλμένη εκκλησιολογική παρατροπή όμως, αν και δεν διακηρύττονταν ευθέως, ούτε στην πράξη επιτελούνταν πάντοτε, υφίστατο στη Σύνοδο αυτή ως επίσημη θέση, μέχρι το 2014. 

 

Τόσο ο π. Μάξιμος, όσο και ο π. Θεοδώρητος, ακολούθησαν για κάποιο χρονικό διάστημα, ο μεν πρώτος τη Σύνοδο του Κυπριανού, ο δε δεύτερος τη Σύνοδο του Χρυσοστόμου, μέχρι που διέκοψαν εν τέλει την κοινωνία, επιτρέποντας όμως σε πνευματικά τους παιδιά, να είναι κοινωνικοί προς αυτές τις Συνόδους, κατ’ οικονομίαν.

Το 1995 μία μερίδα επισκόπων χωρίζεται από την Σύνοδο του Χρυσοστόμου για διάφορα ιάσιμα θέματα. Της Συνόδου αυτής προΐσταται σήμερα ο επίσκοπος Μακάριος, ο οποίος σε προσωπικό επίπεδο εκφράζει την ματθαιϊκή εκκλησιολογία, πολλοί όμως από τους πιστούς που κοινωνούν κατ’ ανάγκην μαζί της, δεν την αποδέχονται (μιλώντας για κατ' οικονομία και κατ’ ανάγκη κοινωνία λαμβάνουμε υπόψιν μας το γεγονός ότι υπάρχει μέγα χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία με την αίρεση του Οικουμενισμού και στην κοινωνία με την εκκλησιολογικώς πλανηθείσα ηγεσία των Γ.Ο.Χ.).

 

Αυτές υπήρξαν οι τρεις Σύνοδοι, που εξυπηρετούνταν οικονομικώς η πλειοψηφία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος.


Δεν αναφερθήκαμε καθόλου σε ψευδοπαλαιοημερολογίτες, αυτοχειροτόνητους ή καθηρημένους για ηθικά, από το νέο, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει (εξαιτίας της ελευθερίας που παρέχει το Κράτος), έστω και αμελητέες αριθμητικά, ψευδοσυνόδους «Γ.Ο.Χ.», διότι αυτοί ούτε είχαν, ούτε έχουν καμία σχέση με το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα.

 

Οι πατέρες του Ακαινοτομήτου Πληρώματος, που δεν έχουν κοινωνία με καμία από τις παραπάνω Συνόδους και μνημονεύουν "υπέρ πάσης επισκοπής Ορθοδόξων" ή ορθότερα "υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών" με παράλειψη του ονόματος, είτε προσπαθούν να εφαρμόσουν την ακρίβεια, θεωρώντας ότι δεν υπάρχει κανονική επισκοπική ηγεσία, για να ενταχθούν, είτε κρατούν μια διακριτική ενωτική στάση, εν είδει διαμαρτυρίας για την πολυδιάσπαση των Ακαινοτομήτων και την παρεκτροπή από τον αντικειμενικό σκοπό του Ιερού Αγώνος. Η επιλογή τους αυτή δεν είναι απαραίτητα εσφαλμένη, σφάλλουν όμως αν δεχτούν ότι η προαναφερόμενη εκκλησιολογική παρεκτροπή και οι υπόλοιπες εκφρασθείσες υπό των παραταξιακών λεγόμενες «γοχικές πλάνες», είναι εξίσου αποτρεπτικές της σωτηρίας, με την παναίρεση του Οικουμενισμού (κατά την κακόδοξη θεωρία των Δύο Άκρων του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου και νεοτέρων τινών).

 

Αυτή είναι η θέση των αειμνήστων π. Μαξίμου και π. Θεοδωρήτου, - όπως φαίνεται ξεκάθαρα και από τα παρακάτω κείμενα -, αλλά και των συνεχιστών αυτών, γι’ αυτό και ανέχονταν την κατ’ οικονομία κοινωνία του Ακαινοτομήτου Πληρώματος με τις παραπάνω Συνόδους.  

 

 

«Μη υπαρχούσης ως εκ τούτου, άλλης λύσεως και διεξόδου, το Πλήρωμα τούτο, έστω και ακουσίως, προτιμά να παραμένη διαποιμαινόμενον υπό της σημερινής ηγεσίας αυτού, ανεξαρτήτως αν αύτη τυγχάνει πεπτωκυΐα λόγω εκτροπής αυτής εκ τού βασικού σκοπού του Παλαιοημερολογητικού αγώνος, τον όποιον αύτη, τω λόγω τούτω, έπαυσε πλέον κανονικώς και επαξίως να εκπροσωπή.

Το Πλήρωμα συνεπώς, των λαϊκών-πιστών των Γ.Ο.Χ., δεν είναι υπεύθυνον της εν λόγω εκκλησιολογικής εκτροπής και παραβάσεως, δεδομένου ότι τούτο, μετά την αποτείχισίν του εκ της κατά το 1924 καινοτομησάσης Ιεραρχίας αυτού και έκτοτε, ήτο και είναι ανάγκη όπως διαποιμαίνηται υπό της ηγεσίας των Γ.Ο.Χ. Αν δε τούτο ακόλουθη σήμερον την πεπλανημένην και παρασυνάγωγον ταύτην ηγεσίαν του, τούτο πράττει, είτε διότι αγνοεί την σημασίαν και το μέγεθος της πτώσεως αυτής, είτε διότι αι συνθήκαι διαποιμάνσεώς του δεν τού παρέχουν την ευχέρειαν και δυνατότητα όπως προβή εις αποκήρυξιν και ακολούθως εις την επιβεβλημένην αντικατάστασιν αυτής δι’ υγειώς φρονούσης και αδιαβλήτως πολιτευόμενης τοιαύτης, ως δηλαδή, εξ αντιθέτου, υποχρεούται καθηκόντως να πράξη το υπαγόμενον αυτή Ιερατείον, αι Μοναστικαί αυτής Αδελφότητες και λοιποί παρ' αύτη υπεύθυνοι λαϊκοί παράγοντες».

ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ / ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΣ (1979)

 

 

«Η εν προκειμένω στάσις του εν λόγω Πληρώματος (σ. Ακαινοτομήτου) έναντι της εκκλησιολογικώς παρατραπείσης ηγεσίας αυτού, τυγχάνει λίαν διακριτική, καθότι τούτο εφαρμόζει το μέτρον της εκκλησιαστικής οικονομίας, το αφορόν ουχί εις την παρανομίαν, αλλ' εις την διάσωσιν της κανονικής ακριβείας. Εν τη ελπίδι, δηλαδή, της τελικής αποκαταστάσεως και επικρατήσεως της ακριβείας εν τη Εκκλησία, προτιμά να ανέχεται την πεπλανημένην κατεύθυνσιν της σημερινής λεγομένης Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ., ή να γίνη συμμέτοχον και συνυπεύθυνον, διά της κοινωνίας αυτού μετά της Ελλαδικής Ιεραρχίας, εν τω ημερολογιακώ σχίσματι και τη οικουμενιστική αιρέσει».

ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ / ΥΠΟΜΝΗΜΑ-ΕΚΘΕΣΙΣ (1983)

 

 

«Αυτό τούτο επράττομεν και ημείς, όπως και πας ορθοφρονών καλοπροαίρετος κληρικός και πνευματικός οδηγός, συνιστώντες εις το ορθοφρονούν Πλήρωμα των πιστών, την κατ’ ανάγκην επικοινωνίαν μετά της ηγεσίας ταύτης, παρά το γεγονός ότι το φρόνημα ημών ήτο διάφορον αυτής. Ου μην, αλλά και αυτό τούτο το ίδιον Πλήρωμα, παρά την δυσφορίαν αυτού, ην ησθάνετο - και αισθάνεται-, έναντι της «εξ αμφοτέρων των ιγνύων χαλαινούσης», εκκλησιαστικώς, ηγεσίας αυτού, εποιείτο - και ποιεί άχρι του νυν – ανοχήν της καταστάσεως ταύτης».

ΜΑΞΙΜΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ / ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΚΥΠΡΙΑΝΟ (1986)

 

«Απορεί (σ. αναφέρεται στον π. Μάξιμο Καρυώτη) διά τας πολλάς παρατάξεις του παλαιού και ερωτά σε ποία θα σωθεί. Η απάντησις είναι απλή. Χιλιάκις προτιμότερον να ακολουθή μία εκ των υπαρχουσών Συνόδων του παλαιού, παρά να μνημονεύει αιρετικού πατριάρχου. Η διαφορά άβυσσος πολλή!».

ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ / ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΕΙΣΑΣ ΣΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΥΠΟ (2003)

 

«Θα πρέπη (σ. ο λαός που κοινωνεί κατ’ οικονομίαν με κάποια Σύνοδο του παλαιού) να αποφεύγη κάθε εριστικόν και μισάδελφον επίσκοπον ή ιερέα, ώστε να αντιληφθούν ότι έχουν καταστεί πια ανεπιθύμητοι. Επίσης να εκκλησιάζεται αδιακρίτως και στας τρεις Συνόδους αδιαφόρως, αφού, ως γνωστόν, και αι τρεις πια πάσχουν από το προπατορικόν αμάρτημα, της αντικανονικότητος…».

ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ / ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΑΡΧΙΜ. ΕΥΘΥΜΙΟ ΜΠΑΡΔΑΚΑ (2004)

Σήμερα όσοι έχουμε συναίσθηση ότι ανήκουμε στο Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος συνεχίζουμε τον ενωτικό μας αγώνα επί τη βάση του ΙΕ΄ Κανόνος της Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ο οποίος αποτελεί επιτομή της ενδεδειγμένης στάσεως των Ορθοδόξων εν καιρώ αιρέσεως. Επιδιώκουμε την ένωση όλων των δυνάμεων που ενίστανται κατά της αιρέσεως του οικουμενισμού και του νεοημερολογιτικού σχίσματος, χωρίς παρεκτροπές. Αγωνιζόμαστε για την σύγκληση Μεγάλης Γενικής Συνόδου Ορθοδόξων, η οποία θα φέρει την ειρήνη στην Εκκλησία.

ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΡΕΙ ΚΑΙ Η ΕΝΩΜΕΝΗ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΦΕΤΟΣ (2014) ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ., Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΑΝΗΛΘΕ ΣΕ ΟΡΘΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΛΑΙΣΙΑ (ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΤΗΚΕ), ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΓΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ, ΩΣΤΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ. ΚΑΛΟΥΜΕ ΔΕ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΩΜΕΝΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ, ΥΠΟ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ κ. κ. ΚΑΛΛΙΝΙΚΟ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΝΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

 

Ο Αρχιεπίσκοπος των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος κ. κ. Καλλίνικος

 

ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΞΙΩΣΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΑΜΠΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑ Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΕΩΣ!