Ακούμε πολλούς, όταν αναφέρονται στους Παλαιοημερολογίτες, να χρησιμοποιούν τον όρο "κανονικότητα". Όταν οι νεοημερολογίτες μιλούνε για επιστροφή στην κανονικότητα, εννοούν την αποδοχή και υπαγωγή στην καινοτομήσασα Εκκλησία τους. Μάλιστα σε αυτήν την παγίδα έχουν πέσει και πολλοί αποτειχισμένοι, του νέου και του παλαιού, νομίζοντας πως η Σύνοδος της κρατούσας Εκκλησίας είναι η κανονική και οι Σύνοδοι των Γ.Ο.Χ. οι αντικανονικές. Πολλοί, εκ του νέου ημερολογίου, προχωρούν ακόμη πιο πέρα και αμφισβητούν ακόμη και το κύρος των Μυστηρίων τα οποία έχουν τελεστεί υπό Ορθοδόξων κληρικών του Πατρίου ημερολογίου (για την κακοδοξία περί απωλείας της Θείας Χάριτος θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο).
Ο ερευνητής όμως της ιστορίας της Εκκλησίας της Ελλάδος θα παρατηρήσει πως αυτή γέμει αντικανονικών πράξεων. Και προσπερνώντας τον ΙΘ΄ αιώνα, τόσο με το, ελέω Βαυαρών και Φαρμακίδου, "Αυτοκέφαλο", που κατέστησε δυνάμει σχισματική την Εκκλησία της Ελλάδος απέναντι στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, από το οποίο αποκόπηκε αντικανονικώς (1833-1850), όσο και με τις δεκάδες σιμωνιακές σκανδαλώδεις χειροτονίες επισκόπων, φτάνουμε στον Κ΄ αιώνα, όπου παρατηρούμε τα εξής:
1918: Ο Μελέτιος Μεταξάκης διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Μητροπολίτης Αθηνών, από "Αριστίνδην Σύνοδο" - Αριστίνδην Σύνοδος είναι εκείνη που τα μέλη της έχουν επιλεγεί αυθαίρετα από την Πολιτεία, δηλαδή θεσμός ξένος προς την Ορθοδοξία -, κοσμική εξουσία χρώμενος (η βενιζελική εξουσία τον επέβαλε αργότερα και Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως) κατά παράβαση του Γ΄ Κανόνος της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου.
1923: Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Μητροπολίτης Αθηνών, από πενταμελή "Αριστίνδην Σύνοδο" με τρεις ψήφους και ενώ εκρεμμούσαν εναντίον του σοβαρές κατηγορίες.
1938: Ο Χρύσανθος Φιλιππίδης διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αντί του Δαμασκηνού Παπανδρέου, ο οποίος πλειοψήφησε με 31 έναντι 30 ψήφων. Η μεταξική δικτατορία θεωρώντας ως βενιζελικό τον Δαμασκηνό μεθοδεύει την αντικατάστασή του, επαναφέροντας σε ισχύ τον θεσμό της Αριστίνδην Συνόδου, η οποία εκλέγει τον Χρύσανθο.
1941: Ο Δαμασκηνός Παπανδρέου διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, αφού "Μείζων Αριστίνδην Σύνοδος", με τις ευλογίες της κατοχικής κυβέρνησης και των Γερμανών, του παραχωρεί τον αρχιεπισκοπικό θρόνο, απόφαση που ο Χρύσανθος δεν αναγνωρίζει. Έτσι ουσιαστικώς από το 1941 έως το 1946 - που ο Χρύσανθος υπέβαλε την παραίτησή του - στην κρατούσα Εκκλησία υπήρχαν δύο Αρχιεπίσκοποι Αθηνών!
Μετά τον διώκτη, νέο Νέρωνα, Σπυρίδωνα Βλάχο (1949-1956), τον ήρεμο Δωρόθεο Κοτταρά (1956-1957), τον εμπλεκόμενο - μετέθεσε σε πλουσιότερους επισκοπικούς θρόνους τους κυριότερους υποστηρικτές του, που τον είχαν ψηφίσει - Θεόκλητο Παναγιωτόπουλο (1957-1962), τον αμφιβόλου ηθικής Ιάκωβο Βαβανάτσο (13/1/1962 - 25/1/1962) και τον - φωτεινή εξαίρεση! - συντηρητικό Χρυσόστομο Χατζησταύρου (1962-1968), φτάνουμε στο
1967: Ο Ιερώνυμος Κοτσώνης διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών - και ενώ ζούσε ακόμη ο Χρυσόστομος Χατζησταύρου - από οκταμελή (εχθροί του Χρυσοστόμου και οι οκτώ) "Αριστίνδην Σύνοδο" που επανέφερε σε ισχύ ο Αναγκαστικός Νόμος 3/1967 της Χούντας.
1974: Ο Σεραφείμ Τίκας διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, από "Αριστίνδην Σύνοδο", ενώ μετέπειτα προέβη σε καρατόμηση των αντιφρονούντων επισκόπων.
1974: Ο Σεραφείμ Τίκας διορίζεται ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, από "Αριστίνδην Σύνοδο", ενώ μετέπειτα προέβη σε καρατόμηση των αντιφρονούντων επισκόπων.
Μήπως είναι παλαιοημερολογίτικες φαντασίες όσα γράφω παραπάνω; Ας αφήσουμε να μιλήσει ο αείμνηστος Αμβρόσιος Ελευθερουπόλεως, ένας από τους πιο τίμιους Ιεράρχες της νεοημερολογητικής Εκκλησίας. Παρουσιάζουμε αποσπάσματα από ομιλία του ενώπιον της Αριστίνδην Συνόδου του 1974 (δημοσιεύθηκε στον "Ορθόδοξο Τύπο" στα φύλλα 202 και 203):
"ΑΡΝΟΥΜΑΙ να μετάσχω της εκλογής δια λόγους συνειδήσεως.
Η παρούσα Σύνοδος είναι αντικανονική ως μη μετεχόντων πάντων των επισκόπων της Ελλαδικής Εκκλησίας...
Οι ιεροί Κανόνες θέλουν και αξιούν όπως υπό πάντων των Επισκόπων εκάστης Εκκλησίας αναδεικνύεται ο Προκαθήμενος και όχι υπό μερίδος αυτών...
Σας ερωτώ, άγιοι Αδελφοί: Είμεθα όντως και απολύτως κανονικοί; Έχομεν άσπιλον κανονικότητα; Απαντώ στεντορείως: ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ! Είμεθα και ημείς αντικανονικοί, πρώτον, διότι όλοι φέρομεν εν εαυτοίς προπατορικόν αμάρτημα αντικανονικότητος, ως προελθόντες, αμέσως ή εμμέσως, εκ της Ιεραρχίας, την οποία εδημιούργησεν η αντικανονική πενταμελής Αριστίνδην Σύνοδος του 1922, η οποία ανέδειξεν Αρχιεπίσκοπον τον Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, και μάλιστα διά τριών μόνο ψήφων... δεύτερον, διότι εις την παρούσαν Σύνοδον παρακάθηνται Ιεράρχαι, εκλεγέντες υπό της Αριστίνδην Συνόδου του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού... τρίτον, διότι οι ημίσεις περίπου εκ των Συνέδρων της παρούσης Συνόδου είναι συναυτουργοί των μετά το 1967 γενομένων... τέταρτον, διότι το σύνολον των μελών της παρούσης Συνόδου, ή τουλάχιστον η συντριπτική πλειονότης, έλαβον χειροτονίαν Διακόνου ή Πρεσβυτέρου ή και αμφοτέρας εις ηλικίαν κατωτέραν της υπό των ιερών Κανόνων οριζομένης...
Επαναλαμβάνω τους λόγους των τηλεγραφημάτων μου: "Εν τη Εκκλησία της Ελλάδος ουδείς Ιεράρχης ευρεθήσεται καθαρός από ρύπου αντικανονικότητος" και "Εάν αντικανονικότητος παρατηρήσεις εν ημίν, Κύριε, Κύριε, τίς υποστήσεται..."; Προσφυέστατα εγράφη προχθές εις ημερησίαν εφημερίδα των Αθηνών, ότι αν θέλη η Πολιτεία να εύρη Επισκόπους ανεπιλήπτου κανονικότητος, ίνα αυτοί αναδείξουν τον νέον Αρχιεπίσκοπον, μία λύσιν έχει: Να ζητήσει παρά του Θεού όπως στείλει και πάλιν εις την γην τους 12 Αποστόλους!"
Αυτά ας έχουν κατά νου όσοι μιλούν για τις αντικανονικότητες των Συνόδων του Πατρίου, τις οποίες ξέρουμε και τις καταδικάζουμε όλοι οι Ορθόδοξοι του παλαιού ημερολογίου, εκτός φυσικά από ελάχιστους που θεωρούν την Σύνοδό τους, ως τη μόνη "Κανονική" Εκκλησία, αντιγράφοντας έτσι το ίδιο κήρυγμα που διδάσκει και η κρατούσα Εκκλησία, είτε επειδή έχουν μαύρα μεσάνυχτα στα εκκλησιολογικά ζητήματα, είτε επειδή έχουν εξουσιαστικούς πόθους.
Ευελπιστούμε λοιπόν μετά το παρόν άρθρο να κλείσουν μια και καλή τα στόματα των ιεροκατήγορων, που τολμούν να μιλούν για αντικανονικότητα των Γ.Ο.Χ., υπονοώντας ότι στερούνται της Θείας Χάριτος και ότι τάχα βρίσκονται εκτός Εκκλησίας.
Και αφού συμβεί αυτό ας αναρωτηθούμε όλοι μας, αν τουλάχιστον στα δογματικά ζητήματα είμαστε εν τάξει ή αν κοινωνούμε εν γνώσει με τους οικουμενιστές όλων των αιρέσεων και τους κοινωνούντες με αυτούς.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΣ
Εφόσον η ΝΗ Εκκλησία είναι εν δυνάμει σχισματική (λόγω της εορτολογικής καινοτομίας) και εν δυνάμει αιρετική (επειδή βρίσκεται στην αίρεσι του Οικουμενισμού ), έπεται ότι όχι μόνον οι παραπάνω, αλλά ΟΛΕΣ οι ενέργειές της είναι αντικανονικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαιότατα! Υπήρξε όμως επικέντρωση μόνο στο ζήτημα των χειροτονιών και της εκλογής αρχιεπισκόπων, γιατί το χρησιμοποιούν ως επιχείρημα κατά των Συνόδων του πατρίου και ως πρόφαση για να εμμείνουν στην κοινωνία με τους αιρετικούς!
ΔιαγραφήΦίλε, άλλο μια παρανομία ενός μέλους της Εκκλησίας, και άλλο δημιουργία άλλης Εκκλησίας. Γιατί τόση διαστρέβλωση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙ.Θ.
Οι Παλαιοημερολογίτες δεν αποτελούν άλλη Εκκλησία, αλλά το Ακαινοτόμητο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το "μια παρανομία ενός μέλους της Εκκλησίας" που γράφεις, όταν μόλις διάβασες ότι τυγχάνει αντικανονική ολόκληρη η νεοημερολογιτική Ιεραρχία, μήπως αυτό δεν αποτελεί διαστρέβλωση, αδελφέ;
Αγαπητέ Δάσκαλε με το άρθρο σου αυτό επισημαίνεις ένα από τα κυριώτερα θέματα που δημιουργεί εμπόδια στην ενότητα των Αντιοικουμενιστών. Οι σκέψεις σου για τα προβλήματα Κανονικότητος στον Εκκλησιαστικό χώρο του Νέου Ημερολογίου είναι απόλυτα ορθές, αλλά όλα αυτά τα προβλήματα που επισημαίνεις είναι δευτερεύοντα σε σχέση με το πρωτεύον θέμα του ουσιαστικού κλονισμού της Κανονικότητός τους, εξ αιτίας της ουσιαστικής αποδοχής της Αίρεσης του Οικουμενισμού από πολλούς Ιεράρχες και λοιπούς κληρικούς και λαϊκούς και της ανοχής σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό ευθύνης από τους υπολοίπους. Εκεί που παραβλάπτεται η Ορθόδοξη Πίστη δεν μένει ανέπαφη η Κανονικότητα. Κανονικότητα χωρίς ορθή Πίστη δεν υπάρχει. Εάν επιθυμούν να απολαύσουν πάλι την Κανονικότητα οφείλουν γενικώς ή έστω μερικοί εξ αυτών, διαχωρίζοντας την θέση τους, να ομολογήσουν ανόθευτη την Ορθοδοξία αίροντας και τους καρπούς της μέχρι σήμερα αποκλίνουσας πορείας τους. 'Οσον αφορά την Κανονικότητα στον Εκκλησιαστικό χώρο του Πατρίου Ημερολογίου εδώ τα πράγματα είναι περισσότερο πολύπλοκα. Κατ αρχάς η Αρχιερωσύνη των περισσοτέρων έχει Κανονική προέλευση, καθώς προήλθε από τις υπερώριες ουσιαστικά χειροτονίες των Ρώσων της διασποράς, μίας νομίμου και Κανονικής Εκκλησίας, ουσιαστικής συνέχειας της Κανονικής Εκκλησίας της Ρωσίας, πραγματικοί διάδοχοι του Αγίου Πατριάρχου Τύχωνος και του Αγίου Τοποτηρητού Πέτρου. Αυτή η νόμιμη και Κανονική Εκκλησία είχε κάθε δικαίωμα, σε καιρό κηρυσσομένης Αιρέσεως να βοηθήσει τους εμπερίστατους Ορθοδόξους της Ελλάδος με υπερώριες χειροτονίες, γεγονός που ολοκλήρωσε, διορθώνοντας κάποιες Κανονικές ελλείψεις, ο Άγιος Φιλάρετος Πρωθιεράρχης των Ρώσων της Διασποράς με την Σύνοδό του. Από εκεί και πέρα αρχίζει το πρόβλημα της χρήσης αυτής της υπερώριας χειροτονίας και του χαρακτήρα της σχηματιζόμενης Επισκοπικής Ηγεσίας ( Συνόδου Αρχιερέων) για τις ποιμαντικές ανάγκες του αγώνος. Εάν οι Αρχιερείς και η Σύνοδος έχει την συνήδειση, ότι αποτελούν όργανο προσωρινού χαρακτήρα και αγώνα, έως ότου καταλήξει το θέμα της Αποστασίας, είτε με μετάνοια είτε με πλήρη πτώση των καινοτόμων, τότε δεν υπάρχει ουσιαστικά κανένα πρόβλημα Κανονικότητος, λαμβανομένων των πραγματικών και όχι θεωρητικών δεδομένων, εάν όμως ισχύουν άλλες σκέψεις και πράξεις, που δυστυχώς ισχύουν στους περισσοτέρους του Πατρίου, τότε τα πράγματα περιπλέκονται, λόγω άκαιρων και πρόωρων αποφάσεων και αντιλήψεων ή πράξεων που δεν εξυπηρετούν τον αγώνα αλλά αλλότρια ζητούμενα. Όσον αφορά το θέμα των Μυστηρίων των Κληρικών του Νέου και των Κληρικών του Πατρίου, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά από ότι ορισμένοι και από τις δύο πλευρές νομίζουν και καλόν θα ήτο τέτοια θέματα να αποφεύγονται στις οποιεσδήποτε αντιπαραθέσεις. Ευρισκόμεθα εν πορεία, πτώσης για τους μέν, αντίστασης για τους δε. Με φόβο Θεού ας πορευόμεθα, ιδιαίτερα όσοι διαλέξαμε τον δρόμο της αντίστασης, με φόβο Θεού, γιατί τα Μυστήρια τα ενεργεί Το Πνεύμα Το Άγιο και είναι φοβερό να αποφαινόμεθα εμείς, οι ελάχιστοι άνθρωποι, με απόλυτο και απορριπτικό τρόπο, για τα έργα , την Οικονομία και την Αγάπη του Θεού μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως θα ήταν εφικτό να αναρτήσεις τις πηγές σου σε παρακαλώ τις χρειάζομαι για την διπλωματική μου εργασία που αναφέρεται στις "Αριστίνδην συνόδους" της εκκλησίας της Ελλάδος. Θα με βοηθούσε σημαντικά αυτό και με ενδιαφέρει να διαβάσω και άλλα επί του θέματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ευχαρίστως. Κυριότερες πηγές:
Διαγραφή1. Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία εκ πηγών αψευδών (1817-1967), επτάτομο, Θεοκλήτου Στράγκα
2. Επτάτομος Επισκοπική Ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Βασιλείου Ατέση
3. Εκκλησιαστική Ιστορία της Ελλάδος, τόμος Β΄, Αθήνα 107-, Γερασίμου Κονιδάρη
4. Αρχείο εφημερίδας "Ορθόδοξος Τύπος" (1961-2011)
5. Η πραγματική αλήθεια περί του εκκλησιαστικού ημερολογίου, Γρηγορίου Ευστρατιάδου
6. Συμπλοκή νομιμότητας και κανονικότητας: η περίπτωση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Δαμασκηνού, Ιωάννου Θεοδωρίδη, Θεσσαλονίκη 2011
ΝΑ ΚΑΝΩΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ .... ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΝΘΟΥΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ.... ΑΡΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ...ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΗΝ ΜΑΤΘΑΙΪΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΑΝ Ο ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΦΡΟΝΟΥΣΕ ΟΤΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΧΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΑΦΟΥΔΕΝ ΑΠΩΛΕΣΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο περί της εγκυρότητος των Μυστηρίων των νεοημερολογιτών ζήτημα απετέλεσε την μεγαλύτερη αιτία διάσπασης των Ορθοδόξων του Πατρίου μεταξύ τους. Πλέον όμως όσοι της Συνόδου αποδέχονται το ότι η Εκκλησία του νέου δεν έχει Μυστήρια, δεν βασίζονται στην ίδια βάση με τους Ματθαιϊκούς (το ότι δηλαδή απώλεσε την Θεία Χάρη εξαιτίας του νέου ημερολογίου), αλλά στο γεγονός ότι αυτό συνέβη εξαιτίας της αιρέσεως του οικουμενισμού στην πράξη (άρση αναθεμάτων, προδοτικές ενέργειες σε Σαμπεζύ, Μπάλαμαντ, Ραβένα και αλλού, συμπροσευχές κλπ.) θεωρώντας (υποθετικά) ότι και ο πρώην Φλωρίνης αν ζούσε θα είχε αυτό το φρόνημα. Από την άλλη όσοι της Συνόδου, αποδέχονται ότι η Εκκλησία του νέου έχει Μυστήρια, βασίζονται στην εκκλησιολογία του πρώην Φλωρίνης, κατά την οποία Εκκλησία που δεν αποκόπηκε διά Συνόδου από την καθόλου Ορθόδοξη Εκκλησία (όπως π.χ η πάλαι ποτέ Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρώμης το 1054), έχει Μυστήρια. Για να σταματήσει η διχοστασία των λεγομένων "Παλαιοημερολογιτών" επιλέχθηκε ορθά η διατύπωση "δεν διαβεβαιοί" (αντί για είναι άκυρα ή είναι έγκυρα) και το θέμα παραπέμφθηκε στη μέλλουσα Μεγάλη Σύνοδο των γνησίων Ορθοδόξων.
ΔιαγραφήΔες μέχρι πού έχω φτάσει σε ανάγνωση
ΑπάντησηΔιαγραφήτο ιστολόγιο αδερφέ.
Ας το διάβαζαν αυτό το άρθρο η συντριπτική πλειοψηφία από τους
νεο-αποτειχισμένους-κλήρος και πιστοί-
οι οποίοι αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί μας,
λένε στον κόσμο να απέχει από τα Μυστήρια της ΜΙΑΣ,ΑΓΙΑΣ,ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
αποκαλώντας(κρατώντας αποκούμπι το Οικουμενιστικό ποίημα περί σχίσματος) αντικανονική την Αποτείχιση των
4 Μητροπολιτών.
Θα τους διαφεύγει επίσης η ομολογία,
από το 1923, του ιδίου του καινοτόμου Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου,ο οποίος ευθαρσώς είχε πει ότι "η Εκκλησία δεχόμενη άλλο εορτολόγιο,από αυτό που ΌΡΙΣΑΝ ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΜΩΝ ΠΑΤΕΡΕΣ, θα καταστεί ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΗ".
Η δήλωση αυτή είχε δημοσιευθεί και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την 25ην Ιανουαρίου 1923.
Τι πετυχαίνουν τελικά με ελάχιστες εξαιρέσεις;ακριβώς το αντίθετο από το επιθυμητό..ο κόσμος παραμένει στην αίρεση.
https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%E1%BC%84%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/%E1%BC%90%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AC/1578-poios-einai-kanonikos-kai-poios-antikanonikos
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή ευλογημένη μέρα αδερφέ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να ζητήσω την παρούσα ανάρτηση να την δω ξανά στο ιστολόγιο,
είναι πάρα πολύ επίκαιρη!
Ίσως αλλάξουν ρότα κάποιοι Ορθόδοξοι πιστοί και έρθουν στα Μυστήρια της Εκκλησίας αντί να μένουν στα σκοτεινά στερεότυπα που έχουν υιοθετήσει από τους πρωτεργάτες της επιβολής του αναθεματισμένου Παπικού εορτολογίου,
τα οποία οι νεο-αποτειχισμένοι εκ του κλήρου δεν παραλείπουν συχνά να τα αναμασούν κρατώντας τους πιστούς τελικά στην αίρεση,καταργώντας συγχρόνως οι ίδιοι όσα οι Άγιοι Πατέρες ΌΡΙΣΑΝ μέσω Οικουμενικών και Πανορθόδοξων Συνόδων.