Ο "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ" ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ Γ.Ο.Χ. - ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΟΣ ΤΟΥ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ". ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΔΥΟ ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΤΙΣ ΛΥΣΟΥΝ.

 

 

 

Η ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

"Προσφάτα δόθηκαν στή δημοσιότητα ἀνακοινώσεις γιά τήν ἐπανεκκίνηση τοῦ διαλόγου τῆς Ἐκκλησίας　 Γ.Ο.Χ. Ἐλλάδος με τήν Κοινότητα τῶν Ἐνισταμένων. Ὅπως ἀναφέρεται στό κοινό ἀνακοινωθέν ὁ νέος διάλογος θα εἶναι ἐπίσημος καί ἔχει συμφωνηθεί ἐκατέρωθεν ὁ κανονισμός διεξαγωγής του. Ἡ εἴδηση εἶναι κατ’ ἀρχήν εὐχάριστη.

　

Τό σχῖσμα ὑφίσταται ἀπό τό 1984 καί ἡ διαίρεσις αὐτή τραυματίζει τήν ἑνότητα της Ἐκκλησίας καί δημιουργεῖ ἔριδες. Ὁ ἀγώνας ἑναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι κοινός καί εἶναι λυπηρό νά διασπῶνται οἱ δυνάμεις τῶν Ὀρθοδόξων. Βεβαίως ὁ πρώτιστος λόγος πού μᾶς ἑνώνει, δέν εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τῶν αἰρέσεων, ἀλλά αὐτή ἡ ἲδια ἡ φύση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἀδιαίρετη καί σῶμα Χριστοῦ κι ὅποιος δέν εἶναι ἑνωμένος μαζί Της δέν εἶναι ἑνωμένος οὔτε μέ τόν Χριστό.

　

Τό συγκεκριμένο σχῖσμα εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιολογικό καί ἀφορᾶ τή θεολογική - ἐκκλησιολογική τοποθέτηση καί στάση τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἔναντι τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος καί τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἶναι σοβαρότατο δογματικό ζήτημα καί ἄπτεται τῆς ἴδιας τῆς αὐτοσυνειδησίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τό θέμα αὐτό ἔχει ἐπιφέρει πολλές διαφωνίες, συγκρούσεις καί πληγές στό ἐκκλησιαστικό σῶμα.

　

Τό ἡμερολογιακό σχῖσμα μετεξελίχθηκε σέ ἐπικίνδυνη αἴρεση. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος ἐνεπλάκη στά θανατηφόρα πλοκάμια τοῦ παναιρετικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοῦ ὁποίου κυρίαρχος ἰδεολογία εἶναι ἡ ἀθέτηση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του καί ἡ ἐξομοίωση καί συγχώνευσή της με ὅλες τίς αἰρέσεις καί θρησκείες.

　

Ἡ στάση τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἕναντι τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ πρέπει νά εἶναι κατά πάντα σύμφωνη μέ τή στάση πού κράτησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες καί οἰκουμενικοί διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἕναντι τῶν αἱρέσεων. Εἶναι θαυμαστή ἡ συμφωνία ὅλων τῶν Πατέρων μας μέσα στά δύο χιλιάδες χρόνια ἱστορικοῦ βίου τῆς Ἐκκλησίας του Χριστοῦ. Ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων, τήν μεταποστολική ἐποχή, τήν ἐποχή τῶν μεγάλων πατέρων τοῦ 4ου αἰώνα ἔως τήν ἑβδόμη Οἰκουμενική Σύνοδο καί κατόπιν τίς Ἠσυχαστικές Συνόδους ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί ἐν τέλει ἕως τήν τραγική ὄσο καί κρίσιμη διαμάχη τοῦ 15ο αἰώνα, μεταξύ ἑνωτικῶν καί ἀνθενωτικῶν, οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀντιμετώπισαν τίς αἱρέσεις πάντα ἑνιαία καί μέ τόν ἵδιο τρόπο. Ἡ ἑνότητα αὑτή εἶναι πράγματη θαυμαστή. Ἁποτυπώνεται δε αὐθεντικά καί ἀλάνθαστα στά θεόπνευστα συγγράμματα τους καί στούς ἱερούς ὅρους καί κανόνες τῶν τοπικῶν καί οἰκουμενικῶν συνόδων.

　

Ἡ νέα αἵρεση, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, προκαλεῖ καί πάλι τά ἀνακλαστικά τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνεργοποιεῖ τά ἀντισώματα γιά τήν ἀπόκρουση τῆς θανατηφόρου ἀσθενείας. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται νά διαφυλάξει τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τό Ὀρθόδοξο ἦθος τῶν μελῶν της.

　

Ὁ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ» πιστεύει ὅτι ὁ ἐπικείμενος διάλογος πρέπει νά κινηθεῖ ἐπάνω σ’ αὐτόν τόν ἄξονα. Καί οἱ δύο πλευρές πρέπει νά ἔχουν ὡς ἀποκλειστικό σκοπό νά καταδείξουν τήν ἐκκλησιολογία τους, σύμφωνη μέ τήν Ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποῖα εἶναι Μία καί Μοναδική. Οἱ σύγχρονες διατυπώσεις «ἐκκλησιολογία τοῦ Φλωρίνης» ἤ «ἐκκλησιολογία τῶν Ματθαϊκῶν» δέν φωτίζουν ἀλλά συσκοτίζουν τά πράγματα. Μία καί μοναδική ἐκκλησιολογία ὑπάρχει, αὐτή τῶν Ἁγίων Πατέρων. Δέν ἀπομένει στούς διαλεγομένους παρά μόνον ἕνα ἄθλημα. Νά ἐκφράσουν ἀνόθευτα καί μέ ἀκρίβεια τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί νά ἀντιμετωπιστεῖ ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός σύμφωνα μέ τή διαχρονική πατερική παράδοση. Αὐτό θά ἐπιτευχθεῖ μόνο μέσα ἀπό τή ἐνδελεχή καί πιστή ἀναφορά στά συγγράμματά τους καί στούς ἱερούς Κανόνες καί ὅρους τῶν Οἱκουμενικῶν καί τοπικῶν Συνόδων. Αὐτά, ὡς ἀπαυγάσματα τοῦ Ἀγίου Πνεύματος, πρέπει νά εἶναι τά κριτήρια ἀληθείας καί οἱ ὁδηγοί γιά τήν ἀκριβή διατύπωση τοῦ δόγματος.

　

Ὁ Ὀρθόδοξος Ἐλληνικός λαός δοκιμάζεται σκληρά καί δέχεται τήν τελευταία ἴσως καί πιό λυσσαλέα ἐπίθεση ἀπό τή νέα τάξη πραγμάτων καί τη φραγκευμένη Δύση γιά τόν τελειωτικό ἀφανισμό του. Ἡ ἐπίθεσις εἶναι ὁλομέτωπος. Δέν κινδυνεύει μόνον ἡ βιολογική καί ἐθνική μας ὕπαρξη. Κινδυνεύει πολύ περισσότερο νά ἀπολεσθεῖ ἡ Ὀρθόδοξος πίστη μας. Τά ἁγιασμένα πνευματικά μας θεμέλια.

　

Ἡ Νεοημερολογίτικη ἐκκλησία βρίσκεται σέ προϊούσα ἀποσύνθεση. Σάν ἕνας μεγάλος καί ὑπέρβαρος ἐλέφαντας ἔπεσε καί δέν μπορεῖ νά σηκωθεῖ ἀπό τό βάρος της, γιά νά χρησιμοποιήσουμε ἕνα παράδειγμα ἀπό ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Ἔχουμε χρέος, ἄν ἀγαποῦμε τόν Χριστό μας, ἐμεῖς οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πού ἀποτελοῦμε τό λεῖμμα τῆς εὐσεβείας, τό μικρό ποίμνιο, τό ὁποίο, ὅταν ἀληθεύει ἐν Χριστῷ, ἀποτελεῖ καί τή ζύμη γιά τήν ἐπανάκαμψη τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ στήν ὀρθόδοξη πίστη του καί τή σωτηρία τῆς πατρίδος μας, σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ ἀγωνιστή τοῦ ’21 Μακρυγιάννη. «Τρώνε ἀπό μᾶς καί μένει καί μαγιά».

　

Ὁ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ» προσεύχεται καί εὔχεται τήν ἐπίτευξη συμφωνίας ἐν ἀληθεία καί ἀγάπη και πιστεύει ὅτι τίς προσπάθειες τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν ὑπέρβαση τῶν διαιρέσεων θά τή συνοδεύουν καί οἱ προσευχές τοῦ ἱεροῦ συλλόγου τῶν ποιμένων μας, τοῦ ὁσιοτάτου μοναχισμοῦ μας καί οἱ δεήσεις τοῦ πιστού λαού".

 

 

 

ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ"

 

1. Γράφετε: "τό σχῖσμα ὑφίσταται ἀπό τό 1984". Όμως το 1984 ποια ήταν η αληθινή Εκκλησία (από την οποία έγινε δηλαδή το υποτιθέμενο σχίσμα του Κυπριανού); Η Σύνοδος του Αυξεντίου, η Σύνοδος του Γεροντίου ή η Σύνοδος του Καλλίστου; Ποιά ήταν δηλαδή τότε η Εκκλησία του Χριστού, κατά την εκκλησιολογία σας; 

2. Συμφωνώντας απόλυτα στη φράση σας "μία καί μοναδική ἐκκλησιολογία ὑπάρχει, αὐτή τῶν Ἁγίων Πατέρων" και θεωρώντας ως την εκκλησιολογία του πρώην Φλωρίνης, αυτή αύτη την εκκλησιολογία των Αγίων Πατέρων, σας ρωτούμε αν συμφωνείτε με αυτό ή όχι. Ποια δηλαδή είναι η εκκλησιολογία των Αγίων Πατέρων, του πρώην Φλωρίνης ή του Ματθαίου;