ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: Στη μνήμη του Δημητριάδος Γερμανού

Σαν σήμερα (7/20-3-1944) κοιμήθηκε ο ομολογητής Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομμάτης, ένας από τους τρεις Ιεράρχες (οι άλλοι δύο ήταν ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος και ο καιροσκόπος Ζακύνθου Χρυσόστομος) που το 1935, και μετά από πολύχρονο αγώνα κατά της καινοτομίας, ανέλαβαν την διαποίμανση της Θρησκευτικής Κοινότητας των Γ.Ο.Χ., καταγγέλοντας την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος για την αντικανονική αλλαγή του ημερολογίου.

Στοιχεία για τη ζωή και το έργο του μπορείτε να διαβάσετε στην ιστοσελίδα Εκκλησιαστικός και στην ιστοσελίδα της Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και στην "Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια" (τόμος 4ος, σελ.403).

Ο αείμνηστος άγιος Δημητριάδος, που πολεμήθηκε πολύ από τους τότε και μετέπειτα "προοδευτικούς", αδικήθηκε και στη ζωή και μετά θάνατον.

Όσο ζούσε αντιμετώπισε αρχικά την έχθρα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, λόγω της αντίστασής του, μαζί με άλλους Αρχιερείς - όπως τους Κασσανδρείας Ειρηναίο και Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο - στην ημερολογιακή καινοτομία, αλλά και λόγω της ακέραιας στάσης του στην ηθική κατάπτωση και στις παρατυπίες της Ελλαδικής Εκκλησίας.

Με την ανάληψη της διαποίμανσης της Κοινότητας των Γ.Ο.Χ., άρχισαν νέοι πειρασμοί. Διαβάζουμε στο εξαίρετο άρθρο του ιστολογίου ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ με τίτλο ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:

Εν τω μεταξύ η Ελληνική Θρησκευτική Κοινότης των ΓΟΧ δια του προέδρου της και 38 μελών άρχισαν να συκοφαντούν τους Αρχιερείς ως προδότας και να τους αποκηρύττουν, διότι δήθεν ζήτησαν μετάνοια για να επιστρέψουν εις την επίσημη Εκκλησία.

Μετά τις συκοφαντίες αυτές, ο Πρόεδρος της Κοινότητος Κων. Μάνεσης με τα 38 μέλη, ξεκίνησαν να επισκέπτωνται τα παραρτήματα και να γράφουν στην εφημερίδα «Κήρυξ των Ορθοδόξων» ότι οι αρχιερείς επρόδωσαν τον αγώνα.

Το σχίσμα αυτό της Κοινότητος και οι κατηγορίες εναντίον των Αρχιερέων περί προδοσίας, έδωσαν την ευκαιρία εις την επίσημη Εκκλησία, να χρησιμοποιήσει αυτή την προπαγάνδα για να πλήξει τις προσπάθειες των Παλαιοημερολογιτών. Άρχισαν να γράφουν στον πολιτικό και θρησκευτικό τύπο ότι οι Αρχιερείς των Παλαιοημερολογιτών ζητούν μετάνοια και συγνώμη για να επιστρέψουν εις την επίσημη Εκκλησία. Ο Δημητριάδος Γερμανός διαψεύδων τα γραφόμενα στον τύπο, απέστειλε επιστολή στην εφημερίδα «Εθνική» σημειώνοντας τ΄ ακόλουθα

«Πρός την αξιότιμον Διεύθυνσιν της εφημερίδος «Εθνική»

Παρακαλώ όπως λάβητε την ευγενή καλωσύνην και διαψεύσητε τα δημοσιευθέντα εις τας εφημερίδας «Ακρόπολις» και «Νέον Φώς» της 6ης τρεχόντος μηνός περί της δήθεν μετανοίας μου κ.λπ. Διαψεύδω με όλην την δύναμιν της ψυχής μου την είδησιν, ότι θα δηλώσω μετάνοιαν και θα ζητήσω συγγνώμην παρά της Συνόδου, διότι ετέθημεν επί κεφαλής των ακολουθούντων το Πάτριον εορτολόγιον και τας ιεράς παραδόσεις της Εκκλησίας, αρκεί να με αποκαταστήσει η Σύνοδος εις την επαρχίαν μου.

Η αποκατάστασίς μου επιβάλλεται προς ικανοποιήσιν του Δικαίου και του κύρους των Θείων και Ιερών Κανόνων, οίτινες κατεστρατηγήθησαν δια της παύσεως και της καθαιρέσεως ημών, μηδέν κακόν διαπραξάντων, αλλ΄ αμυνθέντων υπέρ μιάς αιωνοβίου εκκλησιαστικής παραδόσεως. Τηρώ τας παραδόσεις της Εκκλησίας, ούτε μετάνοιαν δεικνύω, ούτε συγγνώμην ζητώ παρά των αθετούντων τας παραδόσεις.

Μετ΄ ευχών και ευχαριστιών

ο Δημητριάδος Γερμανός

Αθήναι τη 12η Ιανουαρίου 1936»

Έπίσης και ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος έστειλε και αυτός επιστολή στην ίδια εφημερίδα ως ακολούθως

«Προς την αξιότιμον Διεύθυνσιν της εφημερίδος «Εθνική»

Κύριε Διευθυντά

Διαψεύδω με όλην την δύναμιν της ψυχής μου την αναγραφείσαν εις την «Φωνήν της Εκκλησίας» είδησιν ότι σκέπτομαι να υποβάλλω εις τον Σχισματικόν Αρχιεπίσκοπον Αθηνών αίτησιν μετανοίας.

Αποστρέφω μετά βδελυγμίας το πρόσωπόν μου απο την συκοφαντικήν ταύτην είδησιν, χαλκευθείσαν πρός τον σκοπόν να διαβληθή η σταθερότης του χαρακτήρος και της πίστεώς μου πρός την Ορθοδοξίαν και τας Ιεράς παραδόσεις της Εκκλησίας, υπέρ ων ετοίμως έχω να θυσιάσω και αυτήν την ψυχήν μου

ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος»

Ο Μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος εις τα κηρύγματά του μεταχειρίζεται τον Θεολογούμενον όρον «δυνάμει και ενεργεία» υπό την έννοιαν, ότι η Εκκλησία η επίσημος είναι μεν δυνάμει Σχισματική ουχί όμως εν ενεργεία, διότι δια να καταστή εν ενεργεία απαραιτήτως πρέπει να την κηρύξει τοιαύτην μια Πανορθόδοξος Σύνοδος".

Έτσι φτάσαμε στο 1937 όπου ο Δημητριάδος Γερμανός, με τον ομόφρονά του πρ. Φλωρίνης, αποκηρύχτηκαν πλέον από τους Κυκλάδων Γερμανό και Βρεσθένης Ματθαίο και τους φανατικότερους των Γ.Ο.Χ. (για τον φανατισμό ας όψεται ο αλήστου μνήμης καινοτόμος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ο οποίος με τους απάνθρωπους διωγμούς του, κάθε άλλο παρά ποιμενάρχης μπορεί να χαρακτηριστεί). Με την δημιουργία λοιπόν της παρασυναγωγής αυτής ο Δημητριάδος πικραμένος παραχωρεί την ηγεσία του ιερού αγώνος στον πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο και εφησυχάζει επιδιδόμενος στην μελέτη και την έκδοση βιβλίων.

Για τα τελευταία του χρόνια διαβάζουμε στην ιστοσελίδα Εκκλησιαστικός:

"Ο Δημητριάδος Γερμανός δεν πρόδωσε ποτέ τις πεποιθήσεις του. Αυτό ήταν αντίθετο στον ψαριανό, επαναστατικό του χαρακτήρα. Παρέμεινε πιστός μέχρι τέλους. Ιερουργούσε στους Ι. Ναούς Αγ. Βασιλείου Ν. Ψυχικού και Αγ. Ταξιαρχών Ν. Ιωνίας όπου εφημέρευε ο υποτακτικός του (προερχόμενος εκ της Ι. Μονής Ξενιάς) Αρχιμ. Κυπριανός Θεοδοσίου, ο οποίος και τον κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων προ του θανάτου του (7/20-3-1944). Δυστυχώς οι οικείοι του, όντες νεοημερολογίτες εκήδευσαν το σώμα του με το «νέο», το πνεύμα του όμως παρέμεινε πιστό στους αγώνες των Ορθοδόξων για τις παραδόσεις της πίστεώς μας".

Όμως και μετά θάνατον συνεχίζει να αδικείται η σεβάσμια αυτή μορφή του ιερού αγώνος. Διαβάσαμε άρθρο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με τίτλο Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ (ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΥΠΟ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ). Η ιστορική μελέτη αυτή είναι ουσιαστικά ένα μείγμα από επιλογές του βιβλίου του Αρχιμ. Θεοκλήτου Στράγκα "Εκκλησίας Ελλάδος Ιστορία εκ πηγών αψευδών" και από υποκειμενικά συμπεράσματα του συγγραφέως του άρθρου, ο οποίος στην προσπάθειά του μάλλον να δικαιολογήσει το σχίσμα του ηγέτη της παράταξής του, Βρεσθένης Ματθαίου, χρεώνει στον Δημητριάδος Γερμανό προσωπική υστεροβουλία, αδιαφορία για τον αγώνα του πατρίου εορτολογίου και απόκλιση από την "ορθή" εκκλησιολογία (την εκκλησιολογία του Βρεσθένης Ματθαίου και των συν αυτώ δηλαδή).

Στο άρθρο αυτό βλέπουμε πως όταν υπάρχει εμπάθεια επιστρατεύονται παντός είδους επιχειρήματα ακόμη και αν αυτά προέρχονται από έναν "σχισματοαιρετικό" (κατ' αυτούς) κληρικό της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας, με τέτοιο τρόπο, που να θολώνεται η όποια ιστορική κρίση μπορεί να υπάρχει σε μία τέτοια μελέτη. Έτσι για παράδειγμα ενώ στην ενότητα 5 (Ἡ ἐπισκοποίηση προστατευομένων τῶν Ἀθηνῶν καί Δημητριάδος) γράφει: "ἡ ἀποτυχία τοῦ Χριστοφόρου Χατζῆ νά γίνει Ἐπίσκοπος στά Μέγαρα, μέ τήν βοήθεια καί τίς μεθοδεύσεις τῆς φίλης πρός αὐτόν πολιτικῆς ἐξουσίας, τόν ὁδήγησε στήν ὁμάδα τῶν ἀντιπάλων τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, ὅπου τέθηκε ὑπό τήν προστασία τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ. Τελικά τό 1934 προσχώρησε στίς τάξεις τῶν Γ.Ο.Χ. καί πέτυχε νά χειροτονηθεῖ Ἐπίσκοπος τό 1935 ἀπό τόν Δημητριάδος Γερμανό, μέ τόν τίτλο τοῦ Ἐπισκόπου Μεγαρίδος, πρῶτος ἀπό τούς τέσσερεις νέους Ἐπισκόπους", στην ενότητα 7 (Ἡ προσχώρησις τῶν τριῶν Ἀρχιερέων) γράφει: "Ὅπως προκύπτει ἀπό τό σχετικό ἀνακοινωθέν, «τήν παρελθοῦσαν Τετάρτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης Γερμανός Βαρυκόπουλος, Ἐπίσκοπος Κυκλάδων. Τήν Πέμπτην ἐψηφίσθη καί ἐχειροτονήθη Κανονικῶς ὁ Ἀρχιμανδρίτης καί Ἐφημέριος τοῦ Στρατοῦ Χριστόφορος Χατζῆς, Ἐπίσκοπος Μεγαρίδος...".

Εδώ όμως θα επικεντρωθούμε κυρίως στην ανασκευή του βασικού επιχειρήματος του αρθρογράφου, ήτοι της αδιαφορίας του Δημητριάδος για το ημερολογιακό ζήτημα. Πιο συγκεκριμένα στην παράγραφο με τίτλο "Οι θέσεις του Δημητριάδος Γερμανού σχετικά με το ημερολογιακό ζήτημα" τεχνηέντως χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα στοιχεία, ενώ αποκρύπτονται άλλα, με σκοπό να εξαχθούν τα συμπεράσματα που ο αρθρογράφος θέλει να εξαχθούν, αδιαφορώντας για την αλήθεια και αδικώντας κατάφορα τον Μητροπολίτη Δημητριάδος. Έτσι καταλήγει στο συμπέρασμα "ὅτι ὁ Δημητριάδος Γερμανός δέν εἶχε ἐκφράσει κατά τήν κρίσιμη περίοδο 1923 – 1935 οὐσιαστικές ἐνστάσεις κατά τῆς ἐπιβολῆς τοῦ Νέου Ἡμερολογίου, ὥστε νά δικαιολογεῖται ἡ ἀνάληψη ἀπ’ αὐτόν τῆς ἡγεσίας τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τό 1935".

Προφανώς τα στοιχεία που αναφέρει το άρθρο του Εκκλησιαστικού ("Κατά την Σύνοδο που συνεδρίασε την 27/12/1923 για το ημερολογιακό θέμα εζήτησεν από τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο τις απαντήσεις των Πατριαρχών για το ζήτημα τούτο, οι οποίες όμως απεκρύβησαν από τον Χρυσόστομο, γι’ αυτό και μειοψήφησε για την μεταρρύθμισιν, μετά του Πατρών Αντωνίου, Χαλκίδος Γρηγορίου και του Θήρας Αγαθαγγέλου. Την 4ην Ιουλίου 1926 διαμαρτύρεται για τις διώξεις των οπαδών του Ιουλιανού Ημερολογίου και την 11ην Οκτωβρίου 1933 ενώπιον της Ιεραρχίας αναπτύσσει την σημασίαν του Πασχαλίου Κανόνος από πανορθοδόξου πλευράς, επιτυγχάνοντας να στηρίξει την γνώμην του δια ψήφων 46 κατά 5") δεν φαίνεται να είναι αρκετά για τον αρθρογράφο.

Και όμως από τον τύπο της εποχής και συγκεκριμένα στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ αντλούμε αρκετά στοιχεία σχετικά με τη δράση για το ημερολογιακό ζήτημα του Δημητριάδος Γερμανού. Σημειωτέον ότι τα στοιχεία της εφημερίδος ΣΚΡΙΠ θεωρούνται αντικειμενικά αφού ως αντιβενιζελική δεν θα μπορούσε να γράψει κάτι θετικό για τον Δημητριάδος, ο οποίος ήταν φιλοβενιζελικός, αν δεν ήταν αληθινό. Ενδεικτικά παραθέτουμε κάποια αποκόμματα ενημερωτικά για την δράση του αειμνήστου Δημητριάδος Γερμανού. Όπως θα διαπιστώσει ο καλοπροαίρετος αναγνώστης ο αείμνηστος Ιεράρχης κατά τα έτη 1924-1935 έδωσε μεγάλο αγώνα ενάντια στην ημερολογιακή καινοτομία, μέχρι που τελικά ανέλαβε αξίως την διαποίμανση των Γ.Ο.Χ.