Περί βλασφημίας

Ζούμε σε μια κοινωνία δαιμονισμένων. Οι άνθρωποι γύρω μας, που είναι μακριά από τον Χριστό, είναι πραγματικά δαιμονισμένοι, όχι με τον ίδιο τρόπο που κάποιες ελάχιστες ψυχούλες βασανίζονται από πονηρά πνεύματα χωρίς να το θέλουν, αλλά εξ επιλογής, διότι έχουν επιλέξει να διώξουν τον Χριστό και να έχουν τον Σατανά μέσα τους.

Αυτούς τους δαιμονισμένους της κοινωνίας μας, που δυστυχώς αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία (ναι, ζούμε σε μια κοινωνία δαιμονισμένων), δεν θα τους δείτε να σπαρταρούν αφρίζοντας ή να ουρλιάζουν αλλάζοντας φωνές. Είναι συνήθως νηφάλιοι, αλλά καταλαβαίνεις ότι έχουν δαιμόνια μέσα τους από τις πράξεις τους. Άλλοι κλέβουν, άλλοι πορνεύουν ή μοιχεύουν, άλλοι ψευδομαρτυρούν κ.ο.κ. 

Ένα σύνηθες δαιμόνιο το οποίο έχουν πάρα πολλοί στην εποχή μας είναι το δαιμόνιο της βλασφημίας. Καθημερινώς ακούμε τους συμπολίτες μας να βλασφημούν τον Χριστό και την Παναγία. Και αν προσπαθήσεις, έστω και με ευγενικό τρόπο, να τους ελέγξεις, δαιμονίζονται πραγματικά και βρίζουν με ακόμη περισσότερο μίσος τα θεία. 

Κάποτε υπήρχε και πρόβλεψη στον Ποινικό Κώδικα για την κακόβουλη αυτήν βλασφημία και υπήρχε έστω και ο φόβος της δημοσίας βλασφημίας. Πλέον καταργήθηκε και αυτή από την "δημοκρατική" κυβέρνηση των Δεξιών Μπολσεβίκων. Και ακούς συνεχώς να υβρίζονται τα πανάγια και θεία ονόματα, χωρίς καμία ντροπή.   

Για αυτό έρχεται θάνατος, αρρώστιες, πόλεμοι, καταστροφή (μία από τις σημαντικότερες αιτίες της Μικρασιατικής Καταστροφής το 1922 ήταν η βλασφημία, κατά τον Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο). 

Φεύγετε λοιπόν μακριά από τους αμετανόητους βλάσφημους. Κόψτε κάθε επαφή, ακόμη και στενοί συγγενείς σας να είναι. Μη πηγαίνετε στα μαγαζιά τους, μη συναναστρέφεστε μαζί τους, μην τους πλησιάζεται, μη τους μιλάτε καν, αλλά να τους αποφεύγεται σαν να έχουν ιό! Και αυτό όχι μόνο μήπως και έλθουν σε συναίσθηση, αλλά και για να μη σας βρει το κακό μαζί με εκείνους.

Κύριε, ελέησον.