Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Καλλίνικο, ἐξ ἀφορμῆς τῆς διαστάσεως μεταξὺ τῶν Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα διευκρινίζει, τὰ ἑξῆς:
Ἡ ἔντονη αὐτὴ διαμάχη εἶναι θλιβερή, ἐφ’ ὅσον μάλιστα γίνεται ἀγώνας γιὰ σφαίρα ἐπιρροῆς καὶ στὰ ἐκκλησιαστικά, μὲ ἐμφανῆ ἐπίδραση ἀπὸ τὸν κοσμικὸ τρόπο σκέψεως, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἀλλότριους ἐπηρεασμούς. Ἔγινε ἐπίσημα παραδεκτό, ὅτι ὅλα ἐξελίσσονται στὰ πλαίσια μιᾶς ὀξείας πολιτικῆς ἀντιπαραθέσεως. Καὶ ἐνῶ καταδικάζεται θεωρητικὰ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὁ Ἐθνοφυλετισμός, καταβάλλεται ἐν τούτοις ἀπὸ αὐτὸ προσπάθεια γιὰ ἀναγνώριση σχισματικῶν Οὐκρανῶν φυλετιστῶν ὡς Αὐτοκεφάλων. Τὸ δὲ συγκεντρωτικὸ καὶ ἡγεμονιστικὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας ἐμμένει σὲ παρωχημένα σχήματα ἐλέγχου καὶ ἐπιβολῆς τοῦ παρελθόντος.
Ἡ ἐπίκληση καὶ ἑρμηνεία Ἱερῶν Κανόνων καὶ Πατριαρχικῶν κειμένων γίνεται ἐπιλεκτικά, γιὰ δικαιολόγηση καὶ δικαίωση ἐπιλογῶν τῶν δύο πλευρῶν, οἱ ὁποῖες φαίνεται νὰ διατηροῦν βαθειὰ ἀντίθεση καὶ δυσαρέσκεια ἀπὸ μακροῦ, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν διακοπὴ μνημονεύσεως τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Μοσχοβῖτες. Ἄρα, ὅσοι κακίζουν τοὺς Παλαιοημερολογῖτες γιὰ ἐσωτερικὲς διαστάσεις, πρέπει μᾶλλον νὰ στρέψουν ἀλλοῦ τὴν προσοχή τους καὶ νὰ αἰσχυνθοῦν, φροντίζοντας πρῶτα νὰ τακτοποιήσουν τὰ τοῦ οἴκου τους. Καὶ ἐπίσης, ἄν γιὰ ἐπίκληση Κανονικῶν καὶ Δικαιοδοσιακῶν θεμάτων κάποιοι διακόπτουν τόσο εὔκολα τὴν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, δὲν εἶναι καθόλου δίκαιο νὰ ψέγονται οἱ Ζηλωτὲς τῆς Πίστεως, καὶ μάλιστα νὰ διώκονται ἀπηνῶς γιὰ τὴν ἐπιλογή τους αὐτή, ἐφ’ ὅσον διέκοψαν τὴν μνημόνευση τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως γιὰ θέματα καθαρῶς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ὅπως εἶχαν τὸ Κανονικὸ δικαίωμα νὰ πράξουν.
Ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Μόσχας, κάποιος ἐπίσκοπός της ἀνέφερε ὑποθετικὰ σὲ πρόσφατη συνέντευξή του, ἡ ὁποία παρουσιάσθηκε στὰ ἑλληνικά, ὅτι σὲ ἀντιπερισπασμὸ πρὸς τὰ ὅσα πράττει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὴν Οὐκρανία, κάποιο ἀπὸ τὰ Πατριαρχεῖα, πιθανὸν τὸ δικό του, θὰ μποροῦσε νὰ προβεῖ σὲ ἀναγνώριση τῶν Παλαιοημερολογιτῶν τῆς Ἑλλάδος, ποὺ νωρίτερα ἀποκαλεῖ σχισματικούς, ὡς Ἐκκλησίας Ἑλλάδος, ὥστε ἡ Καινοτόμος ἐκκλησία τοῦ Νέου Ἡμερολογίου Ἑλλάδος νὰ ἀναγκασθεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο καὶ νὰ ἑνωθεῖ μὲ ἐκείνους, διότι σὲ διαφορετικὴ περίπτωση θὰ λάβει κάποια ἄλλη ὀνομασία.
Ἐμεῖς, Χάριτι Θεοῦ, τονίζουμε πρὸς πᾶσα κατεύθυνση ὅτι δὲν εἴμαστε σχίσμα, διότι οἱ πρόγονοί μας ἀποτειχίσθηκαν τὸ 1924 ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ προκάλεσαν σχίσμα στὴν λειτουργικὴ καὶ ἑορτολογικὴ Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, μέσῳ τῆς ἀντικανονικῆς καὶ μονομεροῦς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Ἡμερολογίου, στὴν ὁποίαν προέβησαν, προκειμένου νὰ συνεορτάζουν μὲ τοὺς κακοδόξους/ἑτεροδόξους τῆς Δύσεως. Οὔτε ἀναμένουμε κάποια ἀναγνώριση ἀπὸ αὐτούς, μὲ τοὺς ὁποίους διατελοῦμε σὲ πλήρη ἀκοινωνησία γιὰ λόγους Ὀρθοδόξου Πίστεως. Ὑπογραμμίζουμε, ὅτι εἶναι ἐντελῶς ἄστοχη, παραπλανητικὴ καὶ λανθασμένη ἡ συσχέτιση ἐθνικιστικῶν σχισμάτων, τύπου Οὐκρανίας, ὅπως καὶ ἄλλων περιοχῶν τῶν Βαλκανίων, μὲ τοὺς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς τῆς Ἑλλάδος (Παλαιοημερολογῖτες), οἱ ὁποῖοι καμμία ἀπολύτως σχέση δὲν εἴχαμε οὔτε ἔχουμε μὲ αὐτὰ στὴν σχεδὸν ἑκατόχρονη ματωμένη καὶ ἔνδοξη ἱστορία καὶ μαρτυρία μας.
Ὡς γνωστόν, μετὰ τὴν Κοίμηση τοῦ Πρωθιεράρχου μας Ἁγίου Ὁμολογητοῦ Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου (+1955), ἡ Ἐκκλησία μας ἔλαβε κανονικὲς ἐπισκοπικὲς χειροτονίες ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (1960 καὶ 1962), οἱ ὁποῖες ἀναγνωρίσθηκαν Συνοδικὰ καὶ ἐπίσημα ἀπὸ τὸν Ἅγιο Μητροπολίτη Φιλάρετο (Βοσνεσένσκι) καὶ τὴν περὶ αὐτὸν Ἱερὰ Σύνοδο τὸ 1969. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ δογματικὴ καὶ κανονικὴ πληρότητα καὶ καθολικότητα, ἀποτελεῖ τὸν Φύλακα καὶ Ἐκφραστὴ τῆς ὄντως Ὀρθοδοξίας στὴν Πατρίδα μας, καὶ μὲ τὶς κοινωνοῦσες μὲ αὐτὴν Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες Ρουμανίας, Ρωσικῆς Διασπορᾶς καὶ Βουλγαρίας καταγγέλλει καὶ καταδικάζει τὴν αἱρετικὴ ἐκτροπὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία πλήττει ὁμοίως Κωνσταντινούπολη καὶ Μόσχα, ὅπως καὶ τοῦ Σεργιανισμοῦ, ποὺ ἔπληξε τὴν Μόσχα ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ ἀθεϊστικοῦ ζυγοῦ. Βέβαια, κατὰ τὸν περασμένο αἰῶνα ἡ ρωσικὴ γῆ ποτίσθηκε ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, ὅμως αὐτοὶ κατὰ βάσιν ἦταν ὅσοι ἀκριβῶς δὲν συμβιβάσθηκαν μὲ τοὺς ἀθεϊστές.
Στὴν Μόσχα, στὸ Συνέδριο τοῦ 1948, ὑπῆρξαν κάποιες ὀρθόδοξες ἀποφάσεις ὑπὲρ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου καὶ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅμως, ἀπὸ τὸ 1961 καὶ ἑξῆς, ἄν καὶ οἱ Μοσχοβῖτες κράτησαν καὶ κρατοῦν τὸ Πάτριο Ἡμερολόγιο, ἐν τούτοις εἰσῆλθαν στὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση καὶ προσπάθησαν νὰ ὑπερβάλλουν καὶ αὐτοὺς τοὺς Φαναριῶτες στὸν οἰκουμενιστικὸ οἶστρο τους. Μετὰ τὴν πτώση τοῦ Κομμουνισμοῦ, κατὰ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’90, ὑπῆρξε μία ἀφύπνηση τοῦ Ἀντι-οικουμενισμοῦ στὴν Ρωσία, γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Οἰκουμενιστικὴ Ἡγεσία τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ σημερινοῦ πατριάρχου, προσπάθησε μὲ κάθε τρόπο νὰ καταστείλει αὐτὴν καὶ νὰ τὴν ἐξουδετερώσει, πρὸς ἀπογοήτευσιν σημαντικοῦ μέρους τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ τους, ποὺ ἐμφοροῦνταν ἀπὸ παραδοσιακὲς ἀρχές.
Τὸ ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας δὲν ὑπέγραψε τὸ Κοινὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας τὸ 2008 μὲ τοὺς Παπικούς, καὶ ἐπίσης δὲν συμμετεῖχε -ὄχι πάντως γιὰ λόγους Πίστεως- στὴν Οἰκουμενιστικὴ Ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου τὸ 2016, δὲν σημαίνει τίποτε τὸ οὐσιαστικὸ ἀπὸ Ὀρθοδόξου πλευρᾶς.
Ἄν ἡ Μόσχα ἐπιθυμεῖ νὰ ἀναδειχθεῖ Ἀμύντορας τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ὁποία παρέφθειραν καὶ μετήλλαξαν οἱ Οἰκουμενιστές, ἔχει τὴν εὐκαιρία πρὸς τοῦτο: Μὲ θεία ἐνίσχυση καὶ ἀποτινάζοντας τὸν ὅποιο ἀλλότριο ἐπηρεασμό, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, νὰ ἀρνηθεῖ καὶ νὰ καταδικάσει τὸν Σεργιανισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ σὲ μία ὄντως Μεγάλη Σύνοδο τῶν Ὀρθοδόξων νὰ προβεῖ σὲ καταδίκη τῆς Ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου καὶ ὅσων συμμετεῖχαν σὲ αὐτήν, ὥστε νὰ καταστεῖ Ὀρθόδοξος Προμαχῶνας σὲ ἐποχὴ μεγάλης Ἀποστασίας. Σὲ αὐτὸ θὰ μᾶς βρεῖ ἔνθερμους φίλους καὶ ὑποστηρικτές.
Ἄν δὲν κάνει αὐτά, τότε οἱ διακηρύξεις της καὶ οἱ εὐαισθησίες της γιὰ τὰ Κανονικὰ καὶ Δικαιοδοσιακὰ θέματα δὲν θὰ συνιστοῦν Ὁμολογία γιὰ τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ συμφέρον γενικῶς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ποιμνίου, ἀλλὰ θὰ ἀποτελοῦν ἁπλῶς ἐναγώνια ἀντίσταση ἤ καὶ ἀνάλογη ἀνταπόδοση στὶς ὄντως ἐπικίνδυνες δικαιοδοσιακὲς διεκδικήσεις τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ποὺ ἐμφοροῦνται καὶ ἐμπνέονται, ὅπως τονίσθηκε προηγουμένως γιὰ ἀμφοτέρους, ἀπὸ κοσμικὸ τρόπο σκέψεως καὶ δράσεως. Καὶ τοῦτο ἀκριβῶς εἶναι ποὺ προκαλεῖ καὶ θὰ προκαλέσει ὄντως δυσάρεστο ἀνταγωνισμὸ μεταξύ τους μὲ ἀπρόβλεπτα ἀποτελέσματα!
Εὐχὴ καὶ προσευχή μας εἶναι νὰ γίνει κατανοητό, ὅτι χωρὶς τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ὁλοκληρία τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεώς της, εἰς μάτην ἀγωνίζονται καὶ κοπιάζουν «περὶ πολλῶν» οἱ διαπληκτιζόμενοι σήμερα γιὰ τὸ Οὐκρανικὸ καὶ ἴσως αὔριο γιὰ κάποιο ἄλλο παρόμοιο θέμα. Ἡ Εὐαγγελικὴ «ἀγαθὴ μερίδα» τοὺς διαφεύγει. Ὅσοι κατανοοῦν αὐτό, ὀφείλουν νὰ πράξουν τὸ καθῆκον τους ἀπομακρυνόμενοι ἀπὸ τοὺς δῆθεν ποιμένες τους, ποὺ διαβρώθηκαν ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἐκκοσμίκευση, ὥστε νὰ βροῦν καταφυγὴ στὸ λεῖμμα τῆς Χάριτος τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, διαπιστώνει καὶ ἐρωτᾶ:
«Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἤ τί δώσῃ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Μέλλει γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ» (Ματθ. 16:26-27)· «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν [ὀρθόδοξον] πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18:8).
«Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδίσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἤ τί δώσῃ ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Μέλλει γὰρ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ» (Ματθ. 16:26-27)· «πλὴν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν [ὀρθόδοξον] πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;» (Λουκ. 18:8).
Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ἀθήνα, 9/22-9-2018
+Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης
Ἀθήνα, 9/22-9-2018
+Ἁγίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης
Θερμά συγχαρητήρια, κατά την γνώμη μου, αξίζουν στους Συνοδικούς Αρχιερείς μας, για την Ανακοίνωση αυτή που διαβάσαμε. Κείμενα σαν το παραπάνω δικαιώνουν την άποψη, ότι πράγματι Η Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος είναι η Φωνή της Γνήσιας Ορθοδοξίας στον τόπο μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος τον αγαπητό Κυριάκο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ανέβασα το σχόλιό σου, διότι απευθύνεις ερωτήματα ευθέως προς τους Αρχιερείς και ζητάς από αυτούς απαντήσεις. Όμως εδώ δεν είναι το σωστό μέρος, αφού ούτε εγώ μπορώ να απαντήσω εκ μέρους τους, αλλά ούτε και οι ίδιοι θα σου απαντήσουν. Μπορείς λοιπόν να τους στείλεις επιστολή στην Κάνιγγος ή μήνυμα στο γνωστό email.
Αν όμως θες την δική μου άποψη, ή άλλων σχολιαστών, επαναδιατύπωσε το σχόλιο και στείλτο μου να το ανεβάσω.
Ευχαριστώ για την κατανόηση.
ΔιαγραφήΒεβαίως και θα ήθελα να μάθω και την δική σου άποψη και όλων των αδελφών.
ΕΠΑΝΑΔΙΑΤΥΠΩΣΙΣ :
Στο παραπάνω κείμενο αναφέρεται η εξής πρόταση :
"Bέβαια, κατὰ τὸν περασμένο αἰῶνα ἡ ρωσικὴ γῆ ποτίσθηκε ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων, ὅμως αὐτοὶ κατὰ βάσιν ἦταν ὅσοι ἀκριβῶς δὲν συμβιβάσθηκαν μὲ τοὺς ἀθεϊστές."
Μπορεί να μου εξηγήσει κανείς τι σημαίνει η λέξη "κατὰ βάσιν" σχετικά με τους Αγίους Νεομάρτυρες ? Υπάρχει δηλαδή και κάτι άλλο?
Το παραπάνω το ρωτάω σε συνδιασμό με την παράγραφο 15 του παρακάτω LINK :
https://www.ecclesiagoc.gr/index.php/%CE%B5%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7/%E1%BC%80%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8E%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/1279-anakoinoseis-apofaseon-ierarxias-2018
"15. Συνεζητήθησαν ἐκτενῶς αἱ σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν μετὰ τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου ὑπὸ τὸν Σεβ. Τριάδιτσα κ. Φώτιον. Ἐξεφράσθη ἡ ἱκανοποίησις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διὰ τὴν πρόσφατον θετικὴν ἀνταπόκρισιν τῆς βουλγαρικῆς πλευρᾶς εἰς τὰ τεθέντα ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου καὶ θέλει ὡσαύτως ἐκδοθῇ σχετικὴ πρὸς τοῦτο Ἀνακοίνωσις."
Απ'ότι γνωρίζω ο Σεβ. Τριάδιτσα κ. Φώτιος έχει αγιοκατατάξει τον Σεραφείφ Σομπολιεφ ο οποίος συμβιβάστηκε με τον ΑΘΕΟ Στάλιν (διορθώστε με αν κάνω λάθος).
Μήπως γνωρίζετε αν ο Σεραφείφ Σομπολιεφ ήταν κατά βασιν Άγιος ή κάτι άλλο ? Ή μήπως γνωρίζετε αν ο Σεβ. Τριάδιτσα κ. Φώτιος θα ακυρώσει την Αγιοκατάταξη του Σεραφείφ Σομπολιεφ?
ΥΓ:
ὁ Ἐπίσκοπος Βίκτωρ (Ὀστροβίντωφ):
«Ἀναμειγνύων εἰς ἕνα, κατὰ τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον
Μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, παρὰ τὸν λόγον τοῦ
Θεοῦ, “τοὺς πιστοὺς μετὰ τῶν ἀπίστων”
(πρβλ. Β ́ Κορ. Ϛ ́ 14-18),τὴν Ἁγία Ἐκκλησία μετὰ τῶν ἐχθρῶν Αὐτῆς (**),
οἱ ὁποῖοι τὴν πολεμοῦν ἕως θανάτου, ὁ Μητροπολίτης,
διὰ τῆς βλασφήμου ἐντολῆς του, βεβηλώνει τὴν προσευχητικὴ ἔννοια τοῦ μεγάλου αὐτοῦ Μυστηρίου καὶ καταλύει τὴν πλήρη Χάριτος σημασία Του γιὰ τὴν αἰώνια σωτηρία τῶν ψυχῶν τῶν Ὀρθοδόξων.
Ἑπομένως, ἡ Ἀκολουθία ὄχι μόνον στερεῖται θείας Χάριτος,ἐξ αἰτίας τῆς ἐλλείψεως Χάριτος τοῦ ἐπιτελοῦντος τὸ Μυστήριον, ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ
Θεοῦ· ἆρα, ἀμφότερα τὰ ἐπιτελοῦντα καὶ συμμετέχοντα πρόσωπα ὑποβάλλονται σὲ διπλῆ καταδίκη».
(**) Ὁ Ἐπίσκοπος Βίκτωρ ἐννοεῖ τὴν ἐντολὴ τοῦ Μητροπολίτου Σεργίου νὰ μνημονεύεται ἡ Σοβιετικὴ Κυβέρνησις κατὰ τὶς Ἱερὲς Ἀκολουθίες.
Κυριάκο, σου γράφω τις θέσεις μου, λίγο βιαστικά λόγω ελλείψεως χρόνου:
Διαγραφήα. Το "κατά βάσιν" ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα, διότι μέσα σε εκείνους που μαρτύρησαν από τους Μπολσεβίκους, δεν περιλαμβάνονται μόνο Κατακομβίτες, αλλά και Σεργιανιστές (ακόμη και μέλη της λεγόμενης "Ζώσας Εκκλησίας"!).
β. Ο άγιος Σεραφείμ Σομπόλιεφ δεν συμβιβάστηκε με τον Στάλιν, διότι πολύ απλά ζούσε στην Βουλγαρία και όχι στην Σοβιετική Ένωση. Άλλο πράγμα είναι ο συμβιβασμός, άλλο η υποταγή, άλλο η ανοχή κ.ο.κ.
γ. Το ποιος είναι Άγιος και το ποιος δεν είναι ποτέ στην εκκλησιαστική ιστορία δεν εξυψώθηκε σε θέση δόγματος, όσο σήμερα, από δύο κατηγορίες ανθρώπων: α) Από τους Παϊσιολάτρες, που και μόνο η αμφισβήτηση της αγιοκατάταξης του Γέροντος Παϊσίου είναι ικανή για να σου κόψουν την καλημέρα και να σε στείλουν στο πυρ το εξώτερον και β) Από την Γ.Α.Α. που ελέγχει τα πάντα και απαιτεί να συμμορφώνονται άπαντες με τις θέσεις της.
Συμπέρασμα: χρειαζόμαστε περισσότερο διάβασμα και αποδοχή του σωκρατικού "εν οίδα ότι ουδέν οίδα".
ΔιαγραφήΑγαπητέ Νικόλαε, σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και την προτροπή σου για περισσότερο διάβασμα. Προσπαθώ κατά δύναμην.
Δεν μίλησε κανείς για αναγωγή της αγιοκατατάξεως σε δόγμα.
Όμως η εκκλησιαστικὴ αγιοκα
τάταξη και η αποδοχή αυτής προϋποθέτει, ότι τόσο αυτοί οι οποίοι προβαίνουν στὴν διακήρυξη αγιοκατάταξης αλλά και όσοι αποδέχονται την αγιότητα ενός Αγίου,
ακολουθούν τὴν Πνευματικὴ Κληρονομία του και τον θεωρούν παράδειγμα προς μίμηση (Τιμή Αγίου = Μίμηση Αγίου)
Έτσι δεν είναι ?
Ποια κληρονομιά έχει αφήσει ο συγκεκριμένος Άγιος (?) την οποία πρέπει να μιμηθούμε ?
Ιδού η πνευματική κληρονομιά :
1) Κατὰ τὸν Β Παγκόσμιο Πόλεμο (1940-1944), ήρθε εις κοινωνίαν μὲ τὸ Σεργιανικὸν Πατριαρχειον Μόσχας, η οποία διετηρήθη μέχρι της κοιμήσεώς του το 1950, αφού πρώτα αποστάτησε από την εκκλησία του Χριστού - ΡΟΕΔ.
2) Το Σεργιανικόν Πατριαρχειο Μόσχας είχε τις γνωστές σχέσεις με τον ΑΘΕΟ Στάλιν. Οπότε δια της κοινωνίας του με το Πατριαρχειο Μόσχας αποδεχόταν και τις σχέσεις με τον Στάλιν (το πατερούλη - σφαγέα εκατομμυρίων ορθοδόξων)
Ωραίο Παράδειγμα !!!
Συμπερασματικά :
1) Η γεωγραφική απόσταση δεν παίζει κανένα ρόλο. Σημασία έχει που ανήκεις πνευματικά.
2)Όσοι για την Αγάπη του Χριστού σφαγιάστηκαν από τον Στάλιν ήταν μάλλον ΜΕΓΑΛΑ κορόιδα, καθώς θα μπορούσαν να διατηρήσουν τις σχέσεις τους με το σταλινικό καθεστώς και να ΑΓΙΑΣΟΥΝ ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ !
Το "εν οίδα ότι ουδέν οίδα" δεν ισχύει για τα θέματα της Πίστεως. Έδωσες πάντως ένα πολύ καλό και βολικό επιχείρημα για τους οικουμενιστές του Νέου.
Άρα, κατά την γνώμη σου κακώς και ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς αγιοκατατάχθηκε αφού και τον Πατριάρχη Μόσχας (και πράκτορα της KGB) Αλέξιο μνημόνευε για κάποια περίοδο, αλλά και δεν κάθισε να σφαγιαστεί όπως τα άλλα "κορόιδα", κατά την έκφρασή σου!
ΔιαγραφήΛυπάμαι φίλε μου που είσαι κι εσύ μέλος της Γ.Α.Α., της οποίας τις ανακριτικές ορθολογιστικές μεθόδους υιοθετείς.
Κατ' αρχήν δεν γνωρίζω την σημασία των αρχικών Γ. Α. Α αν μπορείς να με διευκολύνεις?
ΔιαγραφήΕπιπλέον σχετικά με τον Άγιο Ιωάννη Μαξιμοβιτσ : Είχε άμεση ή έμμεση πνευματική σχέση μέχρι το ΤΕΛΟΣ της ζωής του με Σεργιανιστες, όπως έκανε ο Σομπολιεφ? Δεν νομίζω!
Τέλος η Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος δια της ανακοινώσεως της προτρέπει τη Μόσχα : "Μὲ θεία ἐνίσχυση καὶ ἀποτινάζοντας τὸν ὅποιο ἀλλότριο ἐπηρεασμό, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, νὰ ἀρνηθεῖ καὶ νὰ καταδικάσει τὸν Σεργιανισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό"
Τώρα πώς γίνεται να ζητούμε από τους άλλους να καταδικάσουν τον Σεργιανισμο και ταυτόχρονα εμείς να έχουμε εκκλησιαστικη κοινωνία με ανθρώπους που αναγνωρίζουν Σεργιανιστες ως Άγιους, αυτό δεν μπορώ να το συλλάβω διανοητικώς.
Δεν γνωρίζεις την Γ.Α.Α.;
ΔιαγραφήΠρόκειται για την περίφημη "Γοχική Αστυνομία Αγιότητος". Μέλη της διετέλεσαν ανά περιόδους διάφορα πρόσωπα (από Μαγδαληνή μοναχή μέχρι Σακαρέλλο) και ιδού μερικά από τα πορίσματα των ανακρίσεών της:
"1. Ο Νεκτάριος Αιγίνης είναι λατινόφρων
2. Ο Ιωάννης Μαξίμοβιτς είναι φιλοοικουμενιστής
3. Ο Ισαάκ Σύρος είναι Νεστοριανός
4. Ο Αυγουστίνος είναι αιρετικός
5. Ο Εδουάρδος είναι οπαδός του filioque
6. Ο Σεραφείμ Σομπόλιεφ είναι Σεργιανιστής".
κλπ κλπ
Υ.Γ. Γιατί σε ενοχλεί να έχεις κοινωνία με τους Βούλγαρους που αναγνωρίζουν τον Άγιο Σεραφείμ, όταν έχεις ήδη κοινωνία με Έλληνες που τον αναγνωρίζουν;
Για το ΓΑΑ είσαι λιγάκι ΑΔΙΚΟΣ στην συγκεκριμένη περίπτωση του Σομπολιεφ καθώς υπάρχουν επίσημα ΣΥΝΟΔΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ που δίνουν "γραμμή" προς τους Ιερείς μας να ενημερώσουν μετά διακρίσεως το ποίμνιο σχετικά με τη μη αποδοχή Αγιοτητος στους Σεργιανιστες.
ΔιαγραφήΜεμονωμένα δεν με ενδιαφέρει τι πιστεύει ο καθένας μέσα του είτε είναι είναι λαϊκός είτε είναι κληρικός.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι τι ακριβώς αποδέχεται Συνοδικως η Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος.
Και με βάσει την προτροπή της προς τη Μόσχα να καταδικάσει τον Σεργιανισμο :
"Μὲ θεία ἐνίσχυση καὶ ἀποτινάζοντας τὸν ὅποιο ἀλλότριο ἐπηρεασμό, ἐμφανῆ ἤ ἀφανῆ, νὰ ἀρνηθεῖ καὶ νὰ καταδικάσει τὸν Σεργιανισμὸ καὶ τὸν Οἰκουμενισμό"
Είναι τουλάχιστον ασυνέπεια να δέχεσαι από την πίσω πόρτα, μέσω αποδοχής Αγιοτητος Σεργιανιστη, τον Σεργιανισμο.
Μα δεν πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις λαϊκών και κληρικών. Ολόκληρη Μητρόπολή μας αποδέχεται ανοικτά την αγιότητά του:
Διαγραφήhttps://www.hsir.org/pdfs/2016/04/11/20160411aAgSerafeimSofia.pdf
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα Νικολαε. Η διγλωσσια.
ΔιαγραφήΕνδεικτικά σου αναφέρω ανακοίνωση της Εκκλησίας ΓΟΧ Ελλάδος με αριθμό πρωτοκόλλου γ-1830 23-11/6-12-2013 με εντολή η ανακοίνωση αυτή να αναρτηθεί ΔΗΜΟΣΙΑ στον πίνακα ανακοινώσεων του Ιερού Ναου. Καθώς και αντίστοιχη ενημέρωση με αριθμό πρωτοκόλλου 2179 10/23-6-2015 η οποία είναι εξαιρετικά αποκαλυπτική!
Οπότε, η Holy Synod In Resistance (hsir) ιδιορρυθμει ή η Σύνοδος δεν ξέρει τι γράφει, ή κάτι άλλο που η φαντασία μου αδυνατεί να συλλάβει.
Σε κάθε περίπτωση υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.
Θα σου πω εγώ τί συμβαίνει: επειδή δεν υπάρχει ομοφωνία στα εκκλησιολογικά κλπ. υιοθετείται μία ρητορική συμβιβαστική (πρβλ. Κοινό Εκκλησιολογικό Κείμενο), η οποία καλύπτει όλες τις πλευρές με σκοπό να διατηρηθεί το μείζον, που είναι η ενότητα. Κάποιοι αυτό το αποκαλούν ποιμαντική, κάποιοι άλλοι διγλωσία ή υποκρισία.
ΔιαγραφήΠροσωπικά συμφωνώ με αυτήν την στάση, διότι η Ενότητα είναι το μείζον, εφόσον βεβαίως ο σκοπός παραμένει ο αρχικός, τον οποίο έθεσαν οι πατέρες μας: η επίλυση όλων αυτών των ζητημάτων που χωρίζουν τους Ορθοδόξους δια συγκλήσεως Πανορθοδόξου Συνόδου (εκεί άλλωστε θα λυθούν όλα αυτά: εγκυρότητα Μυστηρίων, αγιοκατατάξεις κλπ.).
Η ενότητα, η αγάπη και η ποιμαντικη πρέπει να βασίζονται στην αλήθεια.
ΔιαγραφήΓιατί λοιπόν δεν περιμένουν οι Συνοδικοι να γίνει πρώτα η Πανορθοδοξη Σύνοδος, για να αποφασίσει και για την Αγιότητα ή μη του Σομπολιεφ, και προτρεχουν.
Τι θα συμβεί αν αρχίσει ο πιστός λαός και μαζεύει εικόνες του Σομπολιεφ και να τον τιμά ως Άγιο και μετά γίνει πανορθοδοξη που δεν θα τον αναγνωρίζει ως Άγιο?
Μήπως θα πούνε στον λαό να βγάλει τις εικόνες από τα εικονοστάσια?
Αυτό τι ποιμαντικο αποτέλεσμα θα έχει?
Συγνώμη αλλά τί είναι το ΓΑΑ?
ΑπάντησηΔιαγραφή