ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
Επειδή σαφώς όλοι μας δεν θέλουμε να διαλυθεί η αποτείχισις και να πάει όλος ο αγώνας και η αγωνία μας στον βρόντο, θεωρούμε βασικό να επισημάνουμε ορισμένα σημεία που θα βοηθήσουν τους αποτειχισμένους με ειλικρίνεια και ορθόδοξο πατερικό φρόνημα στην πράξη και όχι μόνο σε δημοσιεύματα να σταθμίσουν την κατάσταση εξετάζοντας τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί.
Εφ’ όσον έπειτα απ’ αυτά τα δύο τουλάχιστον χρόνια που μεσολάβησαν μετά το Κολυμβάρι δεν δημιουργήθηκε μια δυναμική που να προκαλέσει εκκλησιαστικές εξελίξεις και παίρνει πλέον φθίνουσα πορεία οπωσδήποτε θα συμφωνείτε ότι πρέπει να γίνει κάτι για να ξεμπλοκάρει η κατάσταση. Αν αφήσουμε την αποτείχιση να ξεφτίσει θεωρώ ότι δεν θα έχουμε άλλη δυνατότητα διότι υπάρχουν περιθώρια με τις κινήσεις των Οικουμενιστών. Όσοι πραγματικά βγήκατε στην αποτείχιση διότι νιώθατε ασφηκτικά στην εκκλησιαστική κατάσταση που δημιούργησε ο Οικουμενισμός χρειάζεται τώρα να προσπεράσετε τα ανθρώπινα και δείτε μακρυά. Δεν χάθηκαν όλα.Όλοι μαζί ας προσευχηθούμε και ας δούμε τί μπορεί να γίνει και όχι να μας καταλάβει αθυμία! Στο προηγούμενο άρθρο μου πρότεινα να περάσουμε ανάμεσα από τις δύο γνωστές παρατάξεις και να συναντήσουμε τους αδελφούς μας στο παλαιό ημερολόγιο. Γιατί; Θα αφομοιωθούμε είτε οικομιστικά είτε τρώγοντας τους αδελφούς μας. Και βέβαια θα ξεφτίσει έτσι η αποτείχιση, αφού το επίπεδό της έχει πέσει πολύ. Τώρα όσοι θέλετε κάτι καλό πρέπει να ξεχωρίσουμε την έση μας απ’ ότι άρρωστο συμβαίνει, διότι έχουμε ευθύνη! Σημείωσα μάλιστα ότι «Τα δύο αυτά υδάτινα τείχη εκατέρωθεν θα καταπέσουν μετά την διάβαση του νέου Ισραήλ της Χάριτος της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού, των αποτειχισμένων πιστών του νέου ημερολογίου που θα ενωθούν σε σωστές βάσεις με εκείνους του παλαιού που αποτειχίστηκαν από τότε που έγινε το σχίσμα του 1924, καί όχι τώρα μόλις μια δεκετία και ξύπνησαν ξαφνικά»! Αυτό το «σωστές βάσεις» βιάστηκαν κάποιοι να το παρερμηνεύσουν γι’ αυτό θα σημειώσω κάτι.
Κατ’ αρχήν σημειώσαμε ότι πρέπει να δοθεί μια ώθηση στον αγώνα. Όλοι βλέπουμε ότι οι επίσκοποι δεν κινούνται. Επομένως χρειάζεται κάτι που θα τους δώσει κίνηση. Έλεγε ο Γέροντάς μας ότι στα τεράστια κήτη, στα ψάρια όπως οι φάλαινες, πηγαίνουν κάτι μικρότερα ψαράκια και τα δαγκώννουν και αυτό γίνεται αιτία να κινηθούν. Λοιπόν το καλύτερο δάγκωμα για αυτές τις φάλαινες είναι να τους απομονώσετε στις εκκλησίες.
Γυρίστε όλοι με το παλαιό προκειμένου να φοβηθούν ότι θα έχουμε στο εξής επισκόπους του παλαιού και να αναγκασθούν έτσι να έρθουν ορισμένοι απ’ αυτούς με το πάτριο και έτσι γίνει καμιά Σύνοδος Ορθοδόξων Ιεραρχών που θα καταδικάσει τον Οικουμενισμό, διαφορετικά όσο βλέπουν γεμάτες εκκλησίες και παγκάρια επαναπαύονται σ’ αυτά.
Αυτό πρέπει να κάνουν και οι ιερείς, διότι ούτως ή άλλως φαίνεται ότι ο καιρός της μισθοδοσίας να τελειώνει. Λοιπόν, είναι καλύτερο να βγουν εκουσίως στον αγώνα παρά ακουσίως, διότι τότε ούτε ο Θεός θα ευαρεστηθεί ούτε οι πιστοί που έχουν την διάθεση θα στηρίξουν τέτοιους ιερείς.
Ορισμένοι έχετε ενδυασμούς για το παλαιό, διότι έτσι μας έμαθαν στα εκκλησιαστικά μας περιβάλλοντα να τους βλέπουμε σαν διαβόλους ή, λίαν επιεικώς, όπως του ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά. Και αυτό είναι κατάντια και δυστυχώς συνεχίζεται αυτή η νοοτροπία ακόμη και στους κύκλους της αποτείχισης. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Άλλωστε δεν θα πάμε στους παλιοημερολογήτες εκείνους που θα μας ξαναμυρώσουν ή θα μας ξαναχειροτονήσουν. Αυτό είναι βλασφημία του Αγίου Πνεύματος! Εξετάστε καλά και βρείτε σωστούς ανθρώπους στο παλαιό και μάλιστα ανθρώπους που ακόμη και με το νέο να μείνετε και να πηγαίνετε εκεί να εκκλησιάζεσθε να μην σας υποχρώνουν να αλλάξετε, με την έννοια ότι δεν θα σας κοινωνούν αν δεν αλλάξετε ημερολόγιο. Προσωπικά θα δέχομαι να κοινωνώ και όσους θα συνεχίσουν να κρατούν το νέο. Φτάνει μόνο αυτοί που θα μείνουν στο νέο να είναι αποτειχισμένοι. Για τους παλιοημερολογήτες δεν χρειάζεται να δηλώσουν την αποτείχησή τους, πολύ απλά, διότι και μόνο η διάκρισή τους ως προς το εορτολόγιο δηλώνει εκ των πραγμάτων το ξεχώρισμά τους από τους Οικουμενιστές. Δεν μπορεί να σταθεί οικουμενιστής σε περιβάλλον του παλαιού. Άλλωστε οι ιερείς του νέου γνωρίζοντας ότι πάει με το παλαιό θα τον απομονώσουν. Γι αυτό η αποτείχιση ολοκληρώνεται στο παλαιό, διότι κοινωνώντας με το παλαιό ξεχωρίζεις οριστικά από τους Οικουμενιστές έργω, οι οποίοι άλλαξαν το ημερολόγιο για να κάνουν ευκολότερο το έργο της αλλοτρίωσης μας με τους αιρετικούς. Είναι λοιπό δικλείδα ασφαλείας το παλαιό, όμως δεν θα το επιβάλουμε. Βέβαια συν τω χρόνω θα πρέπει να δημιουργείτε η ωριμότητα, άλλο όμως είναι να έρχεται σταδιακά και φυσικά και άλλο ζορίζοντας τα πράγματα.Πέρα απ’ αυτό όμως θα λυθούν κάποια πρακτικά προβλήματα στους πιστούς που δεν έχουν κοντά τους αποτειχισμένους ιερείς και αυτό γίνεται σε πολλούς νομούς της Ελλάδος κυρίως όμως στο εξωτερικό. Βλέπετε, επειδή υπάρχει πρακτικό πρόβλημα -το έλεγα σε κάποιον ιερομόναχο, ότι πρακτικό θα είναι το πρόβλημα που θα έχουμε με την αποτείχιση- επινοήθηκε η εφεύρεσις του Οικονομισμού. Η επιστροφή μας στο παλαιό θα δώσει λύση και σ’ αυτό! Ήδη υπάρχουν αδελφοί μας που ταλαιπωρούνται με τις μετακινήσεις. Άλλοι ταλαιππωρούντια με την συνείδησή της, διότι δεν αναπαύονται να πηγαίνουν στις εκκλησίες των Οικουμενιστών αφού κοντά τους δεν υπάρχουν αποτειχισμένοι πατέρες. Όλοι γνωρίζουμε πόσο άσχημα νιώθουν πνευματικά μας παιδιά που δεν έχουν την δυνατότητ να εκκλησιασθούν να πηγαίνουν στις παρακλήσεις στους Χαιρετισμούς, καλά τα λένε περί μαρτυρίοο οι τρικαμηνικοί αλλά το μαρτύριο θα το κρατήσεις για τον εαυτό σου δεν θα το επιβάλεις στον άλλον. Για τον άλλο πρέπει να βρείς την λύση του προβλήματος! Και όταν εμείς οι πατέρες της αποτείχισης δεν θέλουμε καν να ψάξουμε την λύση είμαστε για κλάμματα. Συνοψίζοντας τα καλά που θα προκύψουν θα είναι:
I. Θα λυθούν πρακτικά θέματα των αποτειχισμένων
II. Θα αναγκασθούν να μετακινηθούν κάποιοι επίσκοποι στο παλαιό.
III. Αν δεν μετακινηθούν τουλάχιστον θα κινηθούν συνοδικά να αντιμετωπίσουν τον Οικουμενισμό.
IV. Θα παύσει το αιωνόβιο σχίσμα.
V. Θα βγούμε οριστικά από το ΠΣΕ.
Τί θα γίνει με τους επισκόπους του παλαιού και του νέου, πως θα τα βρουν; Και πάλι συνοδικά! Πάντως, με φυλλάδια, άρθρα στα ιστολόγια και ομιλίες να μην περιμένουμε κάποιο αποτέλεσμα.Το πρόβλημα κατά βάθος είναι ο εγωϊσμός! Εν τάξει, οικονομία δεν είναι σωστό να γίνεται αλλά και η ακρίβεια των παλαιοημερολογητών δεν σας αρέσει; Επομένως, δεν ξέρετε τί θέλετε! Και τέλος πάντων θέλετε εσείς να ενεργείσετε σύμφωνα με το σκεπτικό σας, γιατί όμως όλοι πρέπει να κάνουν αυτό που εσείς θεωρείτε σωστό; Θα ισχυρισθείτε και πάλι τα σχετικά τα σενάρια περί κρυφών σχεδίων. Όχι! Δεν έχουμε κρυφά σχέδια αλλά φανερά να καταδικασθεί ο Οικουμενισμός Συνοδικά. Αν αυτό δεν μπορούν να το κάνουν οι επίσκοποι του νέου θα το κάνουν οι επίσκοποι με το παλαιό. Και αν υπήρχε περίπτωση για την οποία προσωπικά με κατηγορείτε ότι έχω προοπτική να γίνω επίσκοπος, σας το λέω ότι αν θέλει ο Θεός, όπως μου το είπαν έξι -και Γεροντάδες καθόλου τυχαίοι και ο π. Αυγουστίνος- θα γίνω γιατί θέλω να βρεθούν κάποιοι που θα πετάξουν με τις κλοτσίες ορισμένους άνδρες (;) που φωνάζουν «παρούσα» μήπως και να μπει μια τάξη. Προσέξτε όμως να μην γίνω, διότι αν γίνω θα υπάρξει θέμα!
Τόν λόγον ἔχουν πλέον οἱ ἐπίσκοποι. Δεδομένης τῆς ζοφερᾶς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ στόν ἐκκλησιαστικόν χῶρον τόσον τοῦ ν.ἑ. ὅσον καί τοῦ π.ἑ. (μετά τήν ἵδρυσιν τῶν ΘΝΠ), νομίζω ὅτι, πρός καιρόν, θά μποροῦσε νά χρησιμοποιηθῇ κάποια οἰκονομία, χάριν τοῦ ἀγαθοῦ σκοποῦ πού περιγράφει ὁ π. Παΐσιος. Βεβαίως, καί ὁ π. Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς ἔχει προτείνει τήν ἕνωσιν ἀποτειχισμένων ἀνεξαρτήτως ἡμερολογίου, ἀλλά ὑπάρχει τεραστία διαφορά μεταξύ ἐκείνου καί τοῦ π. Παϊσίου. Πρῶτον, ὁ π. Παΐσιος λέγει ξεκάθαρα ὅτι πρέπει νά ἐπιστρέψουν ὅλοι στό π.ἑ., ἐνῷ ὁ π. Ε.Τ. τό χλευάζει καί λέγει ἄλλα ἀντ' ἄλλων, ὅπως π.χ. νά σκεφθοῦμε καί ἄλλα ἡμερολόγια, ὅπως τό Μακεδονικόν κ.λπ., λές καί τό πρόβλημα ἑστιάζεται στήν ἀστρονομικήν ἀκρίβειαν! Οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν ὅλ' αὐτά μέ τήν πραγματικότητα, πού εἶναι τό σχίσμα καί ἡ αἵρεσις. Δεύτερον, ὁ π. Παΐσιος ἀναγνωρίζει τήν ἱεροκανονικήν νομιμότητα τῶν Π/Η, ἐνῷ ὁ π. Εὐθύμιος ἀκυρώνει τόν ἀγῶνα τῶν Π/Ητῶν, ἐφόσον λέγει ὅτι οἱ Π/Ηται ἐδημιούργησαν ἀντικανονικῶς "παράλληλον Σύνοδον"! Αὐτή ἡ τοποθέτησίς του δείχνει τό πόσον ἀντιφάσκει πρός ἑαυτόν, ἐφόσον ἀπό τήν μίαν κατηγορεῖ δι' αἵρεσιν τήν Ν/Ηκήν Ἐκκλησίαν διό καί ἀπετειχίσθη ἀπό αὐτήν, ἀλλ' ἀπό τήν ἄλλην ἐναντιοῦται εἰς τήν λειτουργίαν Ὀρθοδόξου Συνόδου παραλλήλως πρός τήν αἱρετικήν! Ἡ ἐκ μέρους των δικαιολόγησις αὐτῆς τῆς ἀντιφάσεως εἶναι ὅτι τό 1935 δέν ὑπῆρχε δῆθεν θέμα Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλά τά γεγονότα τόν διαψεύδουν. Ἐμπρός λοιπόν, Σεβασμιώτατοι, νά ἐξετάσητε σοβαρῶς τίς προτάσεις τοῦ π. Παϊσίου. Χρειάζεται καλή προαίρεσις καί πολλή ταπείνωσις, ἡ ὁποία δυστυχῶς λείπει ἀπό πολλούς ἀπό ἐμᾶς πού καυχώμεθα ὅτι εἴμεθα Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠατέρα Παϊσιε, ωραίες οι προτάσεις σας, αλλά δύσκολα εφαρμόσιμες, πρώτο διότι δεν υπάρχουν αρκετοί από το Νέο, κληρικοί, Μοναχοί και λαίκοί για να τις ακολουθήσουν, για να υπάρξουν τα επιθυμητά αποτελέσματα και δεύτερον διότι ακόμη και στην πλέον σοβαρή και μεγάλη μερίδα των ΓΟΧ, που από την φύση της έχει σήμερα την μεγαλύτερη ιστορική ευθύνη για τον αγώνα όχι μόνο της Ελληνικής, αλλά της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας, υπάρχουν δυστυχώς αρκετοί εντός αυτής που πρεσβεύουν αντίστοιχα αρνητικά στερεότυπα, που διαμορφώθηκαν στον αγώνα τα προγενέστερα χρόνια και εμποδίζουν εκ των πραγμάτων αυτη την ευλογημένη ΕΝΩΣΗ των Ορθοδόξων. Ευτυχώς υπάρχουν και πολλοί στους ΓΟΧ της μερίδος αυτής που σκέπτονται με παρόμοιο με σας τρόπο. Παρόλλα αυτά η ιδέα και ο σπόρος αυτής της ιδέας ρίχτηκε από μέρους σας, ο Θεός γνωρίζει εάν ή όχι υπάρξει αγαθός καρπός. Ο Θεός που επέτρεψε οι ΓΟΧ να λάβουν την Αρχιερωσύνη, έστω και για της πλαγίας οδού, μέσω των Ρώσων της διασποράς, ως φαίνεται, από την σημερινή συμφωνία ή Εκκλησιαστική ανοχή των Αρχιερέων, στον φιλοοικουμενισμό, των επισήμων Ορθοδόξων Εκκλησιών, είχε τον λόγο Του, που επέτρεψε το γεγονός αυτό και φαίνεται τούτο στις ημέρες μας. Καλό αγώνα και καλή συνάντηση στο ίδιο μετερίζι Του Χριστού μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη χαρά μας προξενούν οι θέσεις του πατρός Παισίου Παπαδόπουλου.
Να θυμίσω και το εξής :
Η Εκκλησία ΓΟΧ Ελλάδος έχει ήδη καταδικάσει ΣΥΝΟΔΙΚΑ τον οικουμενισμό:
http://ecclesiagoc.gr/index.php/ekklisiologika/470-katadike-oikoumenismou-1998
Με ο,τι αυτό συνεπάγεται σε πνευματικό επίπεδο.
Να είστε καλά π.Παίσιε. Το λόγο και την ευθύνη έχουν πλέον έχουν οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Επίσκοποι.
" Γι αυτό η αποτείχιση ολοκληρώνεται στο παλαιό, διότι κοινωνώντας με το παλαιό ξεχωρίζεις οριστικά από τους Οικουμενιστές έργω."
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο Σεβαστός π.Παίσιος όταν χρησιμοποιεί την φράση παλαιό στο παραπάνω κείμενο εννοεί ΓΟΧ, καθώς υπάρχουν και οικουμενιστές με το παλαιό (Ρωσία, Ιεροσόλυμα, Άγιο Όρος - πλην Γνήσιας Ιεράς Μονής Εσφιγμένου).
Θα συμφωνήσω απολύτως με τα λεγόμενα του όντως αγωνιστή πατρός !! Ήρθε νομίζω ο καιρός κάποιοι να φτύσουν την πολυχρόνια καραμέλα τους περί των εν Χριστώ αδελφών μας του Πατρίου ημερολογίου ότι είναι δήθεν σχισματικοί, ζηλωταί και τόσο άλλα κοσμητικά επίθετα που τους προσάπτουν κατά το δοκούν... Κλείστε τα αυτιά σας στους οικουμενιστές-οικονομιστές και σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω η καλύτερη στρατηγική για να μήν ξεφτίσει η αποτείχιση είναι να συσταθεί επιτροπή από φρονηματικώς υγιή μέλη π/τών και ν/τών, μέ κύριο σκοπό την προσέγγιση ικανών παραδοσιακών προσώπων, επισκόπων, ιερέων, ηγουμένων και θεολόγων, παλαιού και νέου ημερολογίου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας δυναμικός πυρήνας αντίδρασης. Επίσης να διοργανώνει τακτικές ημερίδες με σκοπό την αναζωπύρωση του ορθοδόξου αγωνιστικού φρονήματος στούς πιστούς καθώς και να δίνει την λύση των ποικίλων πρακτικών προβλημάτων προς μία ενιαία κατεύθυνση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να τους φωτίσει ο Θεός, αποτειχισμένους και νεοημερολογήτες να επιστρέψουν στη πατροπαράδοτη έπαλξη, στη μητέρα Εκκλησία. Εκκήνη που ως τις αρχές του εικοστού αιώνα στεκόταν αγέρωχη, ανάμεσα σε λύκους και δηλωμένους εχθρούς. Τούτο είναι ευχή, και είθε να γίνει, ώστε ο καλός Θεός να μας ελεήσει και η Παναγία, αυτή η πάνσεμνη κόρη και δοχείου της Θεότητας να προστατεύει όλους τους αγωνιζόμενους χριστιανούς. Αλλά όπως αναφέρθηκε άνω υπάρχει πολύς εγωισμός, τεράστια έπαρση των κρατούντων και δε πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον αυτό διαφαίνεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.ecclesiagoc.gr/index.php/ekklisiologika/467-e-gnesia-orthodoxe-ecclesia-kai-e-airese-tou-oikoumenismou
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόσπασμα :
Ἡ ἐφαρµογὴ τῆς Οἰκονοµίας, ὅταν γίνονται δεκτοὶ οἱαἱρετικοὶ καὶ σχισµατικοὶ σὲ Κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία, δὲν σηµαίνει οὔτε στὸ ἐλάχιστο ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τὴν ἐγκυρότητα καὶ τὸ ὑπαρκτὸ τῶν μυστηρίων αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ἔχουν τελεσθεῖ ἔξω ἀπὸ τὰ Κανονικὰ καὶ Χαρισματικὰ Ὅριά[38] Της.
4. Ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποτὲ δὲν ἀναγνώρισε ἀπολύτως καὶ ἐξ ἀποστάσεως[39], οὔτε κατ᾿ Ἀκρίβειαν, οὔτε κατ᾿ Οἰκονομίαν, τὰ μυστήρια τὰ ὁποῖα τελοῦνται ἐκτὸς Αὐτῆς, ἐφ᾿ ὅσον δηλαδὴ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι τελοῦν ἢ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι μετέχουν στὰ μυστήρια αὐτὰ παραμένουν στοὺς κόλπους τῆς ἰδιαίτερης αἱρετικῆς ἢ σχισματικῆς Κοινότητάς τους.
5. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς Οἰκονομίας ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο ὅταν δέχεται μεμονωμένα πρόσωπα ἢ Κοινότητες, τὰ ὁποῖα εἶναι ἐκτὸς Αὐτῆς, ἀλλὰ ἔχουν πνεῦμα μετανοίας[40], ἀποδέχεται[41] μόνο τὸν (ἐξωτερικὸ) τύπο τοῦ μυστηρίου, τὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ αἱρετικοὺς ἢ σχισματικούς, ἐὰν βεβαίως αὐτὸς ἔχει τηρηθεῖ ἀνόθευτος, εἰδικὰ μάλιστα σὲ σχέση μὲ τὸ βάπτισμα, καὶ ζωοποιεῖ τὸν τύπο αὐτὸ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ Ὁποία ἐνυπάρχει σὲ Αὐτήν, μέσῳ τῶν φορέων τῆς πληρότητας τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας Αὐτῆς, δηλαδὴ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων.
6. Εἰδικώτερα, γιὰ τὰ Μυστήρια τὰ ὁποῖα τελοῦνται στὶς λεγόμενες ἐπίσημες ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἂν καὶ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν ἐπαναλαμβάνει σὲ κάθε περίπτωση τὸν ἐξωτερικὸ τύπο (τῶν μυστηρίων) σὲ ὅσους εἰσέρχονται μὲ πνεῦμα μετανοίας σὲ κοινωνία μὲ Αὐτήν, δὲν διαβεβαιώνει[42] γιὰ τὸ κῦρος αὐτῶν (τῶν μυστηρίων), οὔτε καὶ γιὰ τὴν σωτηριολογική τους ἀποτελεσματικότητα, ἰδιαίτερα σὲ ὅσους εὑρίσκονται «ἐν γνώσει»[43] σὲ κοινωνία μὲ τὸν συγκρητιστικὸ Οἰκουμενισμό, ὅπως καὶ μὲ τὸν Σεργιανισμό, ἔχοντας μάλιστα ὑπ᾿ ὄψιν τὴν προοπτικὴ τῆς συγκλήσεως μιᾶς Μεγάλης Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ἡ Ὁποία θὰ ἐπισφραγίσει ὅσα ἤδη ἔχουν γίνει σὲ τοπικὸ ἐπίπεδο[44].
7. Εἶναι βέβαιο πάντως ὅτι, ὅταν πλήττεται ἡ καθαρότητα τοῦ Δόγματος τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἑπομένως ἐξασθενεῖ ὁ ἀρραγὴς σύνδεσμος Ὁμολογίας-Καθολικότητος-Κοινωνίαςἢ ἀκόμη καὶ διασπᾶται ἐντελῶς, τότε οἱ μυστηριολογικὲς καὶ σωτηριολογικὲς συνέπειες εἶναι σοβαρώτατες καὶ βαρύτατες, οἱ ὁποῖες καὶ προβλέπονται σαφῶς ἀπὸ τὴν Ἀποστολική, Πατερικὴ καὶ Συνοδικὴ Παράδοση[45].
8.Λαμβάνοντας ὑπ᾿ ὄψιν, ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος, ἄν καὶ τάσσεται ὑπὲρ τῆς Ἀκριβείας, ἀποδέχεται ὅμως καὶ τὴν χρήση τῆς Οἰκονομίας στὴν ἀντιμετώπιση μερικῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν (Ἱερὸς Κανὼν Α’), εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει καθιερώσει καὶ συνοδικῶς τὴν χρήση καὶ τῆς Οἰκονομίας «εἰς τοὺς προστιθεμένους τῇ Ὀρθοδοξίᾳ καὶ τῇ μερίδι τῶν σωζομένων», ὅπως φαίνεται μάλιστα στὸν περίφημο 95ο Κανόνα τῆς Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Πενθέκτης Συνόδου, διὰ μέσου τοῦ ὁποίου γίνονται δεκτοὶ μὲ ποικίλους τρόπους διάφοροι σχισματικοὶ καὶ αἱρετικοί, εἴτε μόνον διὰ Μετανοίας, Λιβέλλου καὶ Ὁμολογίας, ὅπως οἱ καταδικασμένοι πρὸ αἰώνων Νεστοριανοὶ καὶ Μονοφυσῖτες, εἴτε διὰ Χρίσματος, εἴτε διὰ Βαπτίσματος.
9. Ἐν γνώσει ὅλων τῶν προηγουμένων, καθὼς ἐπίσης καὶ τῶν ἰδιαιτέρων καταστάσεων σὲ κάθε Τοπικὴ Ἐκκλησία, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει µὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ ὅσους Κληρικοὺς καὶ Λαϊκοὺς ἀπὸ τὶς λεγόμενες ἐπίσημες ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐπιθυµοῦν νὰ εἰσέλθουν σὲ κοινωνία μὲ Αὐτήν, καὶ φροντίζει -ὅταν Αὐτὴ ἀσκεῖ τὴν ποιµαντικὴ πρόνοια γι᾿ αὐτοὺς- γιὰ τὸ πολὺ οὐσιαστικό, δηλαδὴ νὰ προβοῦν αὐτοὶ στὴν ἐπιλογή τους ἐλεύθερα, συνειδητὰ καὶ ὑπεύθυνα.
10. Κατὰ γενικὸ κανόνα, οἱ μὲν Μοναχοὶ καὶ οἱ Λαϊκοὶ ἀπὸ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι βεβαίως ἔχουν βαπτισθεῖ κατὰ τὸν ὀρθόδοξο τύπο[46], γίνονται δεκτοὶ σὲ Κοινωνία διὰ Χρίσματος, μέσῳ μιᾶς εἰδικῆς Τάξεως, ἡ ὁποία συνδέεται πάντοτε μὲ τὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξοµολογήσεως· οἱ δὲ Κληρικοὶ ὑποβάλλουν γραπτὴ αἴτηση καὶ ἐφ᾿ ὅσον αὐτὴ ἐγκριθεῖ, γίνονται δεκτοὶ σὲ Κοινωνία μὲ τὸν ἴδιο τρόπο (ποὺ προαναφέρθηκε), καὶ ἐπὶ πλέον μὲ µία εἰδικὴ Τάξη Χειροθεσίας, ἡ ὁποία ἔχει συνταχθεῖ εἰδικὰ γιὰ τὶς περιπτώσεις αυτές.