"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου 2017

Τεθολωμένα καὶ δηλητηριώδη ὕδατα (Περὶ ψυχολογίας) Μέρος Δ΄

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

Ἀναγκαία σημείωσι.
   Καθὼς προχωροῦμε μὲ τὴν δημοσίευσι τοῦ ἄρθρου μας, ἐπειδὴ προέκυψαν κάποιες ἀντιδράσεις ὀφείλουμε νὰ προτάξουμε τὰ ἑξῆς: Σεβόμεθα καὶ ἐκτιμοῦμε ὅλα τὰ πρόσωπα αὐτὰ ποὺ ἔχουν διαφορετικὴ προσέγγισι στὸ ἐν λόγῳ θέμα, προσευχόμαστε γιὰ αὐτοὺς, καὶ αὐτοί, εἴμεθα βέβαιοι,  προσεύχονται γιὰ εμᾶς. Καὶ τοὺς ἀγαποῦμε ὡς πατέρες καὶ ἀδελφούς μας. Διαφωνοῦμε, ὅμως, καθέτως μὲ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ ἐπιδεικνύουν στὴν σύγχρονη Ψυχολογία· καὶ διαφωνοῦμε μὲ ἄφθονα καὶ, πιστεύουμε, ἰσχυρὰ ἐπιχειρήματα. Καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀναμένουμε νὰ ἐντρυφήσουν στὰ ἐπιχειρήματα αὐτὰ (τὰ ὁποῖα ἐξετέθησαν στὰ προηγούμενα μέρη τῆς ἐργασίας αὐτῆς καὶ ἀκολουθοῦν τὰ ἐπίλοιπα στὰ ἑπόμενα μέρη) καὶ εὐχόμεθα νὰ διαφοροποιήσουν τὴν ἀρχική τους θέσι, πρὸς δόξαν ΘεοῦΚάθε δὲ, πατερικῶς τεκμηριωμένος, ἀντίλογος εἶναι εὐπρόσδεκτος. 
   Προβαίνουμε, λοιπόν, στὴν συνέχισι τῆς δημοσιεύσεως, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ πνευματικοῦ μας πατρός, ὁ ὁποῖος συμφωνεῖ μὲ τὸ ἄρθρο, ὅπως συμφωνοῦν καὶ πολλοὶ ἄλλοι πνευματικοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, μὲ κάποιους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἤλθαμε προσωπικῶς σὲ ἐπικοινωνία (κάποιοι δὲ ἐξ αὐτῶν συνέβαλαν στὸ ἄρθρο μὲ διορθώσεις καὶ παρατηρήσεις τους). Τὸ ἄρθρο ἐδόθη καὶ στὸν σεπτὸ Ποιμενάρχη μας[1], ὁ ὁποῖος, λαμβάνοντας γνῶσι τοῦ περιεχομένου του, ἐξέφρασε τὴν ἀνέκαθεν καὶ ἐν γένει ἀντίθεσί του στὴν σύγχρονη Ψυχολογία-Ψυχοθεραπεία-Ψυχανάλυσι καὶ μᾶς προέτρεψε ὅπως προχωρήσουμε στὴν δημοσίευσι τοῦ παρόντος.
   Ἐπειδὴ ἐγράφη κάπου ὅτι ὅσοι ἀντιτίθενται στὴν Ψυχολογία, δείχνουν ὅτι ἀντιτίθενται γενικῶς στὴν Ἐπιστήμη καὶ θυμίζουν τοὺς Παπικοὺς στὸν μεσαίωνα, καὶ ἐπειδὴ ἐτέθη τὸ ῥητορικὸ ἐρώτημα «Μήπως τελικὰ ὅσοι εἶναι ἐπιφυλακτικοὶ ἢ καχύποπτοι γιὰ τὴν συμβολὴ τῆς (ἐν Χριστῷ) Ἐπιστήμης ἐμφοροῦνται ἐν ἀγνοίᾳ τους ἀπὸ ἕναν «δυτικὸ» τρόπο σκέψεως;», ὀφείλουμε νὰ ἀπαντήσουμε τὰ ἑξῆς, τοὐλάχιστον ὅσον ἀφορᾷ στὴν δική μας μελέτη: ἕνας, ἀκόμη καὶ ἀπρόσεκτος, ἀναγνώστης θὰ κατανοήσῃ ὅτι μέσῳ τοῦ ἄρθρου μας δὲν ἀποῤῥίπτουμε συλλήβδην τὴν Ἐπιστήμη. Περὶ δὲ τῆς συγχρόνου Ψυχολογίας ἀπεδείχθη ἀπὸ τὰ προηγούμενα μέρη τοῦ ἄρθρου, καὶ θὰ φανῇ καλλίτερα ἀπὸ τὰ ἑπόμενα, ὅτι ὁπωσδήποτε δὲν εἶναι «ἐν Χριστῷ», ἀλλὰ καὶ ὅτι ἀμφισβητεῖται αὐτὴ αὕτη ἡ ἐπιστημονικότητά της[2]. Τέλος, σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ μέρη τῶν νέων αὐτῶν δημοσιεύσεων θὰ διαβάσετε: «ἡ ψυχολογικὴ μεθοδολογία εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί, συγχρόνως, διακρίνεται (σ.σ. χαρακτηρίζεται) ἀπὸ τὴν δυτικὴ νοοτροπία (σ.σ. εἶναι, ἄλλαις λέξεσι, προϊὸν τοῦ “δυτικοῦ τρόπου σκέψεως”» (Ἀρχιμ. Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ), καὶ «Ἡ ψυχολογία εἶναι προσαρμοσμένη στὴν δυτικὴ παράδοση καὶ γι’ αὐτὸ ὑπάρχει χαώδης διαφορὰ ὡς πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση» (τοῦ ἰδίου).  


   Ὡς κατέστη φανερὸ ἀπὸ τὰ μέχρι τοῦδε, ἡ σύγχρονη «Ψυχολογία» εἶναι ἐπικίνδυνη καὶ ἀντορθόδοξος, καὶ ἐφ’ ὅσον ἔχει εἰσαχθῆ κακῶς στὴν Ἐκκλησία μας θὰ μπορούσαμε νὰ τὴν χαρακτηρίσουμε ὡς πλάνη μὲ σωτηριολογικὲς προεκτάσεις, καθώς, νοθευομένων μὲ κάτι ξένο τοῦ Ἁγιογραφικοῦ-Ἁγιοπατερικοῦ λόγου καὶ τῆς  ὀρθοδόξου θεραπευτικῆς, δυσχεραίνεται ἡ σωτηρία μας, ἰδιαιτέρως ὅταν γίνεται χρῆσι θεωρητικῶν προσεγγίσεων καὶ μεθόδων τῆς Ψυχολογίας-Ψυχοθεραπείας ἀπὸ τοὺς ΠοιμένεςΝὰ τὸ ποῦμε ἁπλούστερα: ὁδηγούμαστε σὲ ἄλλα «μονοπάτια» καὶ «καλούπια», σὲ ἄλλο τρόπο σκέψεως-δράσεως, σὲ ἄλλη κοσμοθεωρία, σὲ ἄλλη Ποιμαντική - σαφῶς ἀνθρωποκεντρικά-κοσμικά. Ἀφοῦ, λοιπόν, προκειμένου νὰ σωθοῦμε, χάριτι Θεοῦ, ἀπαιτεῖται ἀνόθευτος ὀρθόδοξος τρόπος σκέψεως-δράσεως, ἡ χρῆσι ξένων τρόπων σκέψεως-δράσεως δυσχεραίνει τὴν σωτηρία μας. 
   Κατέστη ἐπίσης φανερὸ, ὅτι ἡ Ψυχολογία ὁπωσδήποτε δὲν δύναται νὰ χαρακτηρισθῇ ἐπιστήμη μὲ τὴν αὐστηρὴ ἔννοια τοῦ ὅρου[3], ὅπου κάθε τὶ ἀποδεικνύεται, πρέπει νὰ ἀποδεικνύεται, διὰ συνεπῶν πειραμάτων καὶ συστηματικῆς, ἐνδελεχοῦς παρατηρήσεως καὶ νὰ ὑφίσταται ὑψηλὸς βαθμὸς ἀκριβείας καὶ ἀντικειμενικότητος.
   Ἂς προσθέσουμε ἐδῶ ἐπ’ αὐτοῦ μία ἀκόμη μαρτυρία ἑνὸς Ἕλληνος ἱερέως, θεολόγου, φιλοσόφου, ἀλλὰ καὶ ψυχολόγου, τοῦ π. Νικολάου Λουδοβίκου, ποὺ ἰσχυροποιεῖ τὴν ἐν λόγῳ θέσι μας: «εἶναι πράγματι δύσκολο νὰ ὑποστηρίξῃ κανεὶς τὴν «ἐπιστημονικότητα» τῶν πολλαπλασιαζομένων κατακλυσμικὰ ψυχοθεραπευτικῶν «Σχολῶν» καὶ τεχνικῶν – δὲν εἶναι τυχαῖο πὼς κλασσικὰ ψυχοθεραπευτικὰ ἐγχειρίδια ἀποδίδουν στὶς τεχνικὲς αὐτὲς ἕνα 10% ἐπιστημονικότητας μόνον, ἔναντι ἑνὸς 90% ὑποθέσεων»[4]. Διαβάζοντας τὸ πόνημά του (τὸ ὁποίο περιέχει ὁμιλίες σὲ διάφορα Συνέδρια) ἐξάγουμε σημαντικὰ πορίσματα γιὰ τὸ ποιὸν τῆς συγχρόνου Ψυχολογίας-Ψυχοθεραπείας, κάποια ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ παραθέσουμε ἐν συνεχείᾳ. Ἐξ ἀρχῆς, ὅμως, δηλώνουμε τὴν διαφωνία μας μὲ τὴν θέσι τοῦ πατρὸς Νικολάου ὅτι ἡ θεολογία θὰ μποροῦσε νὰ «ἐμπλουτισθῇ» μὲ κάποιες «εὔστοχες» «ψυχοθεραπευτικὲς θεωρητικὲς καὶ κλινικὲς παρατηρήσεις». Πιστεύουμε ὅτι οἱοσδήποτε τυχὸν  «ἐμπλουτισμὸς» δύναται νὰ πραγματοποιηθῇ μόνον διὰ ἁγιοπνευματικῶν κριτηρίων καὶ μόνον διὰ θεουμένων Ἁγίων τῆς σήμερον (ποῦ εἶναι αὐτοί;), ὥστε νὰ ἐξασφαλιζώμαστε ὅτι δὲν θὰ ἀστοχήσουμε περὶ τὴν Πίστιν (βλ. κατωτέρω, σὲ ἑπόμενο μέρος, τὶς θέσεις τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ). Ἐξάλλου, πολλὰ ἀπὸ τὰ σήμερον «εὔστοχα» μιᾶς ἔξωθεν ἐπιστήμης, ὅσο θετικὴ (ἢ «σκληρή» - βλ. ὑποσ. 2) καὶ ἂν αὐτὴ χαρακτηρίζεται, αὔριον πιθανῶς θὰ ἀποδειχθοῦν ἄστοχα καὶ ἀποῤῥιπτέα[5]. Πόσο μᾶλλον μιᾶς ὄχι καὶ τόσον ἐπιστημονικῆς «ἐπιστήμης». Ὅπως μάλιστα ἐπισημαίνει εὐστοχώτατα (γιὰ τὶς θετικές, μάλιστα, ἐπιστῆμες) ὁ μεγάλος σύγχρονος ἐπιστημολόγος A. F. Chalmers «Οἱ ἐπιστημονικὲς θεωρίες συνιστοῦν ἀνθρώπινες κατασκευὲς καὶ ὑπόκεινται σὲ μία, ἴσως ἀδιάκοπη, διαδικασία μεταβολῆς καὶ ἐξέλιξης [...] πρᾶγμα ποὺ δὲν ἰσχύει γιὰ τὸν τρόπο συμπεριφορᾶς τοῦ φυσικοῦ κόσμου ποὺ ἀποτελεῖ τὸ ἀντικείμενο αὐτῶν τῶν θεωριῶν» (στὸ «Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ τὸ λέμε Ἐπιστήμη», Πανεπ. Ἐκδ Κρήτης, Ἡράκλειο, 1996). Προκύπτει, ἐπίσης, καὶ τὸ ἐρώτημα· ποιὸς θὰ πραγματοποιήσῃ τὸν «ἐμπλουτισμὸ» «διακριτικά», ὅπως θὰ ἤθελε ὁ πατὴρ Νικόλαος; Ἂν θυμηθοῦμε τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ποὺ ἀποφθέγγεται ὅτι γιὰ νὰ ἀποκτήσῃ κάποιος, σὺν Θεῷ, τὴν διάκρισι, πρέπει νὰ διέλθῃ κατὰ σειρὰν τὰ στάδια τῆς ἐγκρατείας καὶ τῆς ἀπαθείας, τότε θὰ πρέπῃ νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ἡ «διάκρισι» δὲν εἶναι κάτι ἁπλό, καὶ, σαφέστατα, δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὶς γνώσεις καὶ τὴν εὐφυία τοῦ καθενός... Πιστεύουμε, λοιπὸν, ὅτι εἶναι σοφό, ἀδιάκριτοι ὄντες, νὰ ἀφήσουμε τὶς ἰδέες περὶ «ἐμπλουτισμοῦ» τῆς θεολογίας ἀπὸ ἔξωθεν φιλοσοφικά-ἐπιστημονικὰ συστήματα[6]Ἡ Ὀρθόδοξη θεραπευτικὴ μέθοδος δὲν εἶναι ἐπ’ οὐδενὶ ἐλλειμματικὴ. Λείπουν, ὅμως, ἐν πολλοῖς στὶς ἡμέρες μας οἱ ἅγιοι καὶ ἐνάρετοι ποὺ θὰ τὴν ἐφαρμόσουν ἐπιτυχῶς. Λείπει, ἐν πολλοῖς, καὶ ἡ ἐπίγνωσι ὅτι πρέπει νὰ στοχεύουμε στὴν ἁγιότητα - ἡ ὁποία ἀκριβῶς θὰ μᾶς καταστήσῃ, θεία χάριτι, ἱκανοὺς νὰ θεραπεύουμε - καὶ ὄχι στὴν ἀπόκτησι «ἔξωθεν» γνώσεων, διότι ὑπάρχει ὁρατὸς ὁ κίνδυνος νὰ φρονοῦμε, ἕνεκα ὀλιγοπιστίας, ὅτι ἡ θεραπευτικὴ μέθοδος τῆς Πίστεώς μας κάπου χωλαίνει, κάπου εἶναι «ἀνάπηρη» καὶ ἐλλειμματική, καὶ τῆς χρειάζονται «δεκανίκια»...

Συνεχίζεται…



[1] Τὰ στοιχεῖα τοῦ ὁποίου εἶναι διαθέσιμα στὸν διαχειριστὴ τοῦ blog, κύριο Νικόλαο, ὁ ὁποῖος δύναται νὰ σᾶς τὰ γνωστοποιήσῃ κατόπιν τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας μαζί του. 
[2] Πλὴν τῶν ἀφθόνων ἐπιχειρημάτων ποὺ παρετέθησαν στὰ προηγούμενα μέρη τῆς παρούσης ἐργασίας, θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἀναγνώσῃ ἐπιπλέον καὶ τὸ ἐκτενές κατατοπιστικώτατο ἄρθρο «Εἶναι ἡ ψυχολογία ἐπιστήμη; Ἂν ὄχι, ποιὲς οἱ συνέπειες;» (διαδικτυακὴ ἀνάρτησι), τὸ ὁποῖο παρουσιάζει, σὺν τοῖς ἄλλοις, καὶ ἰσχυρὰ ἐπιχειρήματα ψυχιάτρων καὶ ψυχολόγων κατὰ τῆς ἐπιστημονικότητος τῆς «ἐπιστήμης» τους.    
[3] Συμφώνως μάλιστα πρὸς κάποια ἀντίληψι διαφόρων ἐπιστημόνων ἡ «Ψυχολογία» κατατάσσεται στὶς «μαλακὲς» - soft - ἐπιστῆμες, σὲ ἀντίθεσι μὲ τὶς «σκληρὲς» - hard - ὅπως ἡ Φυσική. Ἀπὸ τὴν  ἄλλη δέ, οἱ ἐπικριτὲς τῆς ἀντιλήψεως αὐτῆς ὑποστηρίζουν ὅτι οἱ «μαλακὲς» ἐπιστῆμες θεωροῦνται σιωπηρῶς ὅτι εἶναι λιγώτερο «νόμιμα» ἐπιστημονικὰ πεδία ἢ ἁπλῶς καθόλου ἐπιστημονικά (πρβλ. ἄρθρον: “Soft and Hard Science” στὸ Wikipedia).
[4] «Ψυχανάλυση καὶ Ὀρθόδοξη Θεολογία», Ἁρμός, 2003, σελ. 90.
[5] Νὰ ἐπισημάνουμε ἐδῶ - γιὰ νὰ μὴ χαρακτηρισθοῦμε καὶ ὡς «σκοταδιστές» - ὅτι κανεὶς ἐχέφρων χριστιανὸς δὲν ἀποῤῥίπτει/ἀμφισβητεῖ συλλήβδην καὶ ἀδιακρίτως τὶς ὅποιες ἐπιστημονικὲς θεωρίες καὶ τὰ ὅποια ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα.
[6] Μήπως πρέπει ἡ θεολογία νὰ ἐμπλουτισθῇ καὶ μὲ τὴν «θεωρία τῆς ἐξελίξεως», μία οὐσιαστικῶς ἀναπόδεικτη θεωρία ὑποστηριζομένη ἀπὸ πολλοὺς ἐπιστήμονες, ποὺ παρουσιάζεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία ὡς ἀδιαμφισβήτητη ἀλήθεια; Μήπως νὰ ἀποδεχθοῦμε καὶ τὸν ὁρισμὸ τοῦ «ἐγκεφαλικοῦ θανάτου» (τακτικὴ πρὸς εὕρεσι μοσχευμάτων), ἐπειδὴ τὸν συνέταξαν καὶ τὸν ὑποστηρίζουν πολλοὶ ἐπιστήμονες; 

10 σχόλια:

  1. Επί του ανωτέρω θα έλεγα τα κάτωθι.

    Θα ήθελα να λάβω γνώση για τις αναφερόμενες αντιδράσεις πού εγερθηκαν, για την βαθύτερη κατανόηση. Είναι υποχρέωση των δημιουργών του άρθρου να δημοσιευτούν.

    Η απάντηση, στο εάν η ψυχολογία είναι ή όχι επιστήμη, βασισμένος ο όρος επιστήμη στις γνωστές δυτικές θεωρίες, θα πρέπει νά συνδέεται με την απάντηση, εάν Τό Πανάγιο Πνεύμα είναι Επιστήμη. Φυσικά και δεν είναι επιστήμη, φεύγουμε αυτής τής βλασφημίας.

    Επιστήμη σύμφωνα με τις τρέχουσες κοινές αποδεκτές θεωρίες, είναι μόνο συλλογή γνώσης σύμφωνα με τους νόμους της φύσεως και την παρατήρηση.
    Εφόσον η ψυχή, είναι αϋλη και αθάνατη υπόσταση τού Κατ Εικόνα Του Αγίου Τριαδικού Θεού, δεν δύναται νά υπόκειται στους κανόνες τις θεωρίες και τις βλέψεις των γνωστών επιστημών.

    Η αληθής ψυχολογία όπως και η αληθής ψυχοθεραπεία, είναι μυστήρια Του Αγίου Πνεύματος, και υπόκεινται σε ξεχωριστούς νόμους και κανόνες.

    Η δυτική "ψυχολογία και ψυχοθεραπεία" εχει αποτύχει εντελώς, διότι βασίζονται σε άθεες επιστημονικές κουλτούρες.
    Το εάν νομίζουν κάποιοι ότι θεραπεύονται, ούτε οι ίδιοι οι "ψυχοθεραπευτές", δεν το πιστεύουν, πόσο μάλλον οι ασθενείς.

    Το εάν κάποιοι βοηθιούνται όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται δημόσια οι διάσημοι, είναι γιατί πρέπει να υποστηριχτεί αυτός ο δαιμόνιος κολοσσός.
    .
    Η άποψη στο άρθρο ότι ο Π. Νικόλαος Λουδοβίκος, είναι Θεολόγος, θα τολμούσα να υποστηρίξω ότι είναι πεπλανημμένη είναι άρρωστη, όταν μάλιστα παρακάτω στο κείμενο ελέγχεται ο Π. Νικόλαος ως βλάσφημος περί της ουσίας τής Αληθούς Θεολογίας, και εμπλουτισμού της.

    Επίσης η άποψη στο άρθρο ότι "οιοσδήποτε τυχόν εμπλουτισμός δύναται να πραγματοποιηθεί μόνο διά Αγιοπνευματικών κριτηρίων", είναι και αυτή πλανεμένη, διότι αυτή η σύγχρονη αθεΐστική αντίχριστη λαίλαπα, θεμελιωμένη στο βασίλειο του διαβόλου, ουδένα Αγιοπνευματικό κριτήριο χωρεί, τουλάχιστον στην επίσημη πλατφόρμα ερμηνείας, θεμελίωσης, προβολής και λειτουργίας.


    Η Αγία Εκκλησία θεραπεύει τις ψυχές με τα μυστήρια. Και η άποψη πώς λείπουν στις μέρες μας οι Άγιοι και οι ενάρετοι που θα θεραπεύσουν τους ψυχικά ασθενείς, είναι και αυτή πεπλανημένη, νοσηρή, εκτός πραγματικότητας, διαβρωτική θέση. Κάθε Ορθόδοξος Πνευματικός είναι Άγιος θεραπευτής της ψυχής, όχι με την δική του δύναμη, εν Αγίω Πνεύματος Δωρεά άπειρη και Χάριτι.

    Όλοι όσοι είμαστε μέσα στην Αγία Εκκλησία, αμαρτωλοί και εμπαθείς όντες, κατά Χάριν Άγιοι και όχι κατά την αξία μας, καί εφόσον βεβαια προσπαθούμε να βιώνουμε κατά την εσωτερική μας ειλικρίνεια και αλήθεια την καθαρότητα της συνείδησης.
    Είμαστε κατά Χάριν Άγιοι, αφού ζούμε μέσα στα μυστήρια της Αγίας Εκκλησίας, και θεωρώ ισοδύναμο άρνησης Πίστεως την δημόσια ομολογία από τέκνα της Αγίας Εκκλησίας, ότι δεν είναι Άγιοι, με την πρόφαση της δήθεν αμαρτωλότητάς τους, διότι έτσι αποκόπτονται εκουσίως από τον ομφάλιο λώρο τής Αγίας Εκκλησίας.


    Τέλος, μπορούν οι αρθρογράφοι να επιθυμούν την ανωνυμία τους, για εμένα ανεπίτρεπτο, όμως θα ήθελα να γνωρίζω ποιός είναι ο σεπτός Ποιμενάρχης που συμφωνεί με την παρούσα θέση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η επιστήμη, η τέχνη δηλαδή του επίστασθαι, του γνωρίζειν τι καλώς, είτε ακριβής (όπως οι θετικές επιστήμες) είτε μη (μεταξύ των οποίων η ψυχολογία, ιστορία κτλ.), σε κάθε περίτωση υπόκεινται σε πλάνες ή σε μερική θεώρηση της αληθείας, που και αυτό είναι μια πλάνη. Από τις ακριβεις επιστήμες ανατρέξτε μόνβο στην ανάπτυξη της θεωρίας της ατομικης δομής για να πεισθείτε: Από το πεπλανημένο πρότυπο του Thomson σήμερα έχουμε το σύγχρονο κβαντομηχανικό πρότυπο.
    Η επιστήμη είναι δώρο Θεού και αποσκοπεί στην υπηρεσία του ανθρώπου κατά την επίγεια εξορία του. Όπως κάθε ένα από τα μέσα της εξυπηρέτησής του ο πεπτωκώς άνθρωπος τα διεστρεψε. Αυτό δεν θα πρέπει να μας οδηγήσει στην πλήρη άρνησή τους. Χρειάζεται κριτική σκέψη και χρήση. Και ο Μ.Βασίλειος κάνει λόγο για τους λόγους των Ελλήνων και για το πως θα μπορέσει ο Χριστιανός να ωφεληθεί από αυτούς. Βέβαια, αναλόγως της προαιρέσεώς του κάποιος μπορεί να ζημιωθεί τα μέγιστα!
    Παρακαλώ λοιπόν αγαπητοί, να αφιστάμεθα των γενικών αφορισμών: Αυτό είναι κακό μακρυά αυτό είναι καλό γιατι έτσι...Υπάρχουν τα κριτήρια για το κάθε τι και αυτά είναι τα κριτήρια της Εκκλησίας μας, στην οποία ενοικεί το Πνεύμα το Άγιο. Αν μπορεί κάτι να με βοηθήσει θα το χρησιμοποιήσω αρκεί να μην έρχεται σε σύγκρουση με το Θέλημά Του. Αν είμεθα όλοι εν Αγίων Πνεύματι, άνθρωποι επουράνιοι, δεν χρειαζόμαστε τις επιστήμες, ούτε τις ακριβείς ούτε τις μη ακριβείς. Πλην όμως, ταλαίπωροι και εν εξορία είμεθα...Ας έχουμε διάκριση.
    Τέλος θα ήθελα να παρατηρήσω ότι οι Αγγλοσάξωνες επιφυλάσσουν τον όρο Science (που αποδίδουμε ως επιστήμη) μόνο για τις ακριβείς επιστήμες (Φυσική, Χημεία, Μαθηματικά, Βιολογία). Άλλο πράγμα είναι η μηχανική (Economics), η φιλοσοφία, η ψυχολογία η ιατρική κτλ, τα οποία εμείς στα Ελληνικά συλλήβδην τα ονομάζουμε επιστήμες και τους αντιστοίχους απαΐοντες "επιστήμονες". Π.χ. για τον αγγλοσάξωνα, ο μηχανικός είναι engineer δεν είναι επιστήμων (scientist).
    Πέτρος Κουτσούκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ἀδελφὲ Πέτρε, εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὸ σχόλιό σας. Γράφετε κάπου: "Παρακαλώ λοιπόν αγαπητοί, να αφιστάμεθα των γενικών αφορισμών: Αυτό είναι κακό μακρυά αυτό είναι καλό γιατι έτσι...". Ἐὰν ἀναφέρεσθε στὸ ἄρθρο μας, σὲ σχόλιό του γράφουμε: "Νὰ ἐπισημάνουμε ἐδῶ - γιὰ νὰ μὴ χαρακτηρισθοῦμε καὶ ὡς «σκοταδιστές» - ὅτι κανεὶς ἐχέφρων χριστιανὸς δὲν ἀποῤῥίπτει/ἀμφισβητεῖ συλλήβδην καὶ ἀδιακρίτως τὶς ὅποιες ἐπιστημονικὲς θεωρίες καὶ τὰ ὅποια ἐπιστημονικὰ ἐπιτεύγματα". Ἐπίσης, παρακαλῶ, ἀναμείνατε τὴν ὁλοκλήρωσι τῆς δημοσιεύσεως γιὰ νὰ ἔχετε πλήρη εἰκόνα. Πιστεύω ὅτι ἤδη συμφωνείτε, καὶ θὰ συμφωνήσετε περισσότερο μετά, μὲ τὸ ὅλο σκεπτικό. Πλὴν ὅμως, γιὰ κάθε τυχὸν διαφωνία σας στὰ ἑπόμενα μέρη, τὰ σχόλιά σας θὰ εἶναι (ἐννοεῖται) εὐπρόσδεκτα, ὥστε νὰ ὑπάρξῃ ἡ καλύτερη δυνατὴ διατύπωσι σὲ τυχὸν μελλοντικὴ ἐκτύπωσι τοῦ ἄρθρου. Νεόφυτος Βάτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  4. Κάθε ανθρώπινο "επίτευγμα" ή εφεύρεση, υπόκειται σε ενδογενής ατέλειες.

    Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η λεγόμενη οικονομική "επιστήμη". Ενώ είναι κοινώς αποδεκτό ότι είναι γεμάτη ατέλειες και λογικά σφάλματα, εντούτοις ο "επιστημονικός" κόσμος συνεχίζει να την λέει και το χειρότερο να την θεωρεί επιστήμη.

    Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για την ψυχολογία.

    Αρχή Σοφίας, φόβος Κυρίου. Ελάχιστη επιστήμονες έχουν αυτό τον Φόβο και γι'αυτό δεν έχουν βάλει αρχή ακόμη για να αποκτήσουν την πραγματική Σοφία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η επιστήμη έχει ως βασικό συστατικό την παρατήρηση.
    Και ο διάβολος είναι "παρατηρητής" όμως και πολύ καλύτερος από εμάς.
    Η γνώση είναι εργαλείο που είτε δημιουργεί και θεραπεύει , είτε αποδομεί και καταστρέφει.
    Επιστήμη χωρίς ήθος είναι πονηρία ,όπως έλεγε και ένας άγιος της εκκλησίας (ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι..το ξέχασα ποιος το έλεγε).
    Αν λοιπόν οι κατέχοντες της γνώσης και οι ασκούμενοι στην επιστήμη δεν έχουν ήθος, τότε η επιστήμη καθίσταται πονηρία και μάχαιρα εναντίον του ανθρώπου.
    Οι Πυθαγόριοι γνώριζαν το γνώριζαν καλά και γι αυτό δεν επιτρεπόταν στα μέλη του ομίλου τους να διαδίδουν παραέξω τη γνώση που κατείχαν.
    Εάν το έκανε , τότε καταδικαζόταν "σε θάνατο". Δεν τον σκότωναν. Του φέρονταν όπως φέρονται στους νεκρούς: σαν να μην υπάρχει. Αυτό ήταν τόσο ατιμωτικό και επίπονο γι αυτούς, που επέφερε τέτοια απελπισία στον "προδότη", που τις περισσότερες φορές κατέφευγε στην αυτοκτονία. Οπότε ο θάνατός του ήταν και ουσιαστικά το τελικό αποτέλεσμα.

    Σήμερα, λοιπόν λόγω της πνευματικής και επομένως ηθικής κρίσης που υπάρχει η επιστήμη είναι για το ευρύ κοινό επικίνδυνη, αφού οι σημερινοί επιστήμονες δουλεύον κατά συντριπτική πλειοψηφία για τον μαμωνά και όχι προς ώφελος του ανθρώπου. Από λειτουργοί της ιατρικής έχουν γίνει υπαλληλίσκοι της φαρμακοβιομηχανίας και των εταιριών ιατρικών βοηθημάτων.

    Η επιστήμη της ιατρικής δεν έχει καμμία εξέλιξη, αφού η λειτουργία του σώματος έχει μελετηθεί εδώ και αρκετούς αιώνες. Αυτό που έχει εξελιχθεί είναι η τεχνολογία με την οποία καλούνται οι γιατροί να επέμβουν στο ανθρώπινο σώμα για να το γιατρέψουν, ή για να το εξετάσουν καλύτερα (διάγνωση).

    Δεν είναι κακό όταν υπάρχει ηθική στην ψυχολογία, να μετρώνται και να εξετάζονται οι ανθρώπινες συμπεριφορές, όταν οι στατιστικές που προκύπτουν ρίχνουν φώς σε προβλήματα τα οποία προκύπτουν από αντιανθρώπινες πρακτικές και στη συνέχεια αυτές να αποφεύγονται. Ένα παράδειγμα: η αστυφυλία έχει ως αποτέλεσμα την πρόκληση υπερβολικού συνεχούς και υπόκοφου θορύβου που αποβαίνει επιζήμια για το νευρικό σύστημα- άρα, εφόσον η πολιτεία ενδιαφέρεται για το καλό των πολιτών , θα ενθαρρύνει την αποκέντρωση.

    Το παράδειγμα αυτό είναι βγαλμένο από ένα ωραίο παραμύθι για παιδιά.

    Η ψυχολογία ως επιστήμη έχει περιέλθει ως εργαλείο στα χέρια των πολυεθνικών για να επιτύχει μεγαλύτερες πωλήσεις στα προϊόντα τα οποια έχουν ως στόχο να πουλήσουν, τα οποία δεν είναι χρήσιμα, δεν συμβάλλουν στην ευτυχία και στην υγεία του ανθρώπου-το αντίθετο.

    Την ψυχολογία χρησιμοποιούν σέκτες και αιρέσεις, κυβερνήσεις και οργανώσεις για να προσελκύσουν και να ελέγξουν μαζικά όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούν. Όλοι εργαζόμενοι το σχέδιο του διαβόλου.

    Όχι, δεν είναι όλος ο κόσμος διάβολος, όμως η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι αφύλακτοι και διατηρούν άγνοια απέναντι στους επιτήδειους που έχουν πια πολύ εξελιγμένα εργαλεία παρατήρησης, μεγάλη εμπειρία και έτοιμη γνώση την οποία εφαρμόζουν και δεν την μοιράζονται με όποιον και όποιον.

    Θ.Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Αν λοιπόν οι κατέχοντες ΤΗ ΓΝΩΣΗ και οι ασκούμενοι στην επιστήμη δεν έχουν ήθος, τότε η επιστήμη καθίσταται πονηρία και μάχαιρα εναντίον του ανθρώπου."

    Συμφωνώ απολύτως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Άνοιξε φέτος ο πατήρ Γλυκέριος (Γάλλος μαθηματικός) ενα κύκλο ομιλιών με θέμα επιστήμη και εκκλησία.
    https://www.youtube.com/watch?v=cUv16wB7Mag <--1ο μέρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Και το 2ο μέρος σε ποιο εγκυκλοπαιδικό κλίμα αλλά είναι εισαγωγική και αυτή η ομιλία.

    https://www.youtube.com/watch?v=UMgAXvgkvXA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στὴν 1η ὁμιλία του ὁ ἱκανώτατος ὁμιλητὴς καὶ λίαν συμπαθὴς πατὴρ Γλυκέριος τονίσε ὡραία ὅτι ἄλλο τὰ ἀποδεδειγμένα συμπεράσματα τῆς επιστήμης (π.χ. ἀνακάλυψι ἀστέρων) καὶ ἄλλο οἱ διάφορες θεωρίες. Νομίζω μάλιστα ὅτι προσπάθησε νὰ ἀπομακρύνῃ ἀπὸ τοὺς ἀκροατές του κάθε ἐνδεχόμενο ἐπιστημολαγνείας-ἐπιστημολατρείας (εἶναι, δυστυχῶς, πλέον δεδομένο ὅτι γιὰ πολλοὺς ἡ ἐπιστήμη ἔχει θρησκειοποιηθῆ). Ἔκλεισε τὴν ὁμιλία του λέγοντας ὅτι ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη θεωρεῖ ὡς δεδομένο ὅτι ἡ ἡλικία τοῦ σύμπαντος εἶναι 14 δις ἔτη, χωρὶς νὰ διευκρινησθῇ ὅτι αὐτὸ ἁπλῶς εἶναι μία ὑπόθεσι, ποὺ ἁπλῶς ὑποστηρίζεται σήμερα ἀπὸ πολλοὺς ἐπιστήμονες (σήμερα· διότι ἀργότερα ἐνδεχομένως θὰ ἀλλάξῃ ἡ ἐπιστημονικὴ προσέγγισι ἢ τὸ "παράδειγμα", ὅπως ἔλεγαν κάποιοι ἐπιστημολόγοι). Δῆτε μία προσέγγισι στὴν ἠλεκτρονικὴ διεύθυνσι παρακάτω (ἀπὸ καθηγητὴ ἀστροφυσικῆς), ποὺ φαίνεται ὅτι τὸ θέμα "ἡλικία τοῦ σύμπαντος" εἶναι ἀνοικτό, ὡς οὐσιαστικῶς ἀναπόδεικτο, καὶ τὶς φιλοσοφικές-μεταφυσικὲς προεκτάσεις τοῦ θέματος. Κάνω τὴν ἐπισήμανσι αὐτὴ γιὰ νὰ μὴ δημιουργηθῇ ἀπὸ ἐμᾶς στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ λανθασμένη ἐντύπωσι γιὰ τὴν ἐπιστήμη. Δηλαδή, νὰ μὴ δοθῇ ἡ ἐντύπωσι ὅτι ὁποιαδήποτε ἐπιστημονικὴ θεωρία εἶναι ἀκριβὴς καὶ ἀσυζητητὶ ἀληθής. Ν. Β.
      http://physics4u.gr/blog/2016/10/05/%CE%B7-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%82/

      Διαγραφή
    2. Το αναφέρει αυτό κυρίως στην 3η του ομιλία που έγινε την Κυριακή 27/11 (ε.ε.)

      Διαγραφή