Φρικτές κακοδοξίες σε έγγραφα της Μητροπόλεως Κυδωνίας

Δεξιά του Πατριάρχου Βαρθολομαίου ο Κυδωνίας Δαμασκηνός. Στην άκρη δεξιά, όπως κοιτάμε, ο π. Δαμασκηνός Λιονάκης.

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια Αναφορά του Μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνού ( https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2017/01/blog-post_92.html ) και κάποια άλλα έγγραφα κληρικών του ( https://paterikiparadosi.blogspot.gr/2017/01/4.html ), τα οποία αναφέρονται στην Διακοπή Κοινωνίας, λόγω Οικουμενισμού, του π. Παναγιώτου Μητριτσάκη.
Στα έγγραφα αυτά, παράλληλα με την έντονη προσπάθεια να παρουσιαστεί ο π. Παναγιώτης ως ψυχικά ασθενής, με σαφή στόχο να πολεμηθεί η αξιοπιστία των θέσεών του, που τον οδήγησαν στην Αποτείχιση, εκφράζονται φοβερά κακόδοξες θέσεις, απαράδεκτες για την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία.
Στο μεν έγγραφο του κ. Δαμασκηνού στοιχειοθετείται, για πρώτη φορά στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο, η καινοφανής κατηγορία περί "απαξιώσεως - αμφισβητήσεως του ορθοδόξου φρονήματος του Οικουμενικού Πατριάρχου"! Σύμφωνα με αυτήν, όποιος πιστεύει ότι ένας Οικουμενικός Πατριάρχης μπορεί να μην είναι Ορθόδοξος, είναι αξιοκατάκριτος!
Την φρικτή αυτή κακοδοξία, η οποία αποτελεί κεντρική διδασκαλία τόσο της αιρέσεως του Παπισμού (Αλάθητο του Πάπα), όσο και της καλπάζουσας, νεοφανούς στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αιρέσεως του Επισκοποκεντρισμού, την αναιρεί η ίδια η Εκκλησιαστική Ιστορία, η οποία διέσωσε τα ονόματα των Οικουμενικών Πατριαρχών που παρίσταναν τους Ορθοδόξους, ενώ υπήρξαν αιρετικοί και γι' αυτό καταδικάστηκαν τελικά από την Εκκλησία. Ας δούμε μερικά:
* Ευσέβιος, ο από Νικομηδείας (πατρ. 338-341). Πρέσβευε τα του Αρείου, κρυφά στην αρχή και με την άνοδο του Κωνσταντίνου φανερά.
* Μακεδόνιος (α΄ πατρ. 342-346, β΄ πατρ. 351-360). Υπήρξε Πνευματομάχος.
* Ευδόξιος, ο από Αντιοχείας (πατρ. 360-370). Αρειανόφρονας, τον οποίο ο Ιερός Θεοδώρητος ο Κύρ(ρ)ου τον ονομάζει "Κάπρο λυμαινόμενο τον Αμπελώνα του Χριστού, την Αμώμητη Εκκλησία".
* Δημόφιλος (πατρ. 370-379). Επίσης αρειανόφρονας.
* Νεστόριος (πατρ. 428-431). Με τις, κατά της Θεοτόκου, κακοδοξίες του έγινε ιδρυτής της αιρέσεως του Νεστοριανισμού, γι' αυτό και καταδικάστηκε από την Εκκλησία, καθαιρέθηκε και αναθεματίστηκε με την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο.
* Σέργιος (πατρ. 610-638). Οπαδός της αιρέσεως του Μονοθελητισμού.
* Πύρρος (α΄ πατρ. 638-641, β΄ πατρ. 654). Και αυτός υπήρξε μονοθελήτης.
* Παύλος (πατρ. 641-653). Μονοθελήτης και αυτός!
* Πέτρος (πατρ. 654-666). Τέταρτος στη σειρά Οικουμενικός Πατριάρχης που υπήρξε μονοθελήτης. Επί της πατριαρχείας του ομολόγησε και βασανίστηκε ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ένας απλός μοναχός, ο οποίος τότε δεν δεχόταν να έχει κοινωνία με καμία Τοπική Εκκλησία, διότι όλοι οι Επίσκοποι, που ήταν στους θρόνους είχαν δεχθεί την αίρεση! Όλους τους παραπάνω πατριάρχες καταδίκασε, μετά από πολλά χρόνια, η ΣΤ΄ Οικουμενική Σύνοδος, η Οποία δικαίωσε τον Άγιο Μάξιμο.
* Ιωάννης ο ΣΤ΄ (πατρ. 712-714). Αναβίωσε τον Μονοθελητισμό και συγκάλεσε Σύνοδο με την οποία καταδίκασε την ΣΤ΄ Οικουμενική...
Και ο κατάλογος των πατριαρχών που υπήρξαν αιρετικοί συνεχίζεται (ο ενδιαφερόμενος ας δει αναλυτικά εδώ: http://anemi.lib.uoc.gr/metadata/9/6/1/metadata-26-0000054.tkl ).

Σε άλλο έγγραφο, του Πρωτοσυγκέλου της εν λόγω Μητροπόλεως Δαμασκηνού Λιονάκη εκφράζεται ακόμη μια φρικτή κακοδοξία της αιρέσεως του Επισκοποκεντρισμού. Σύμφωνα με αυτήν ο διακόπτων το μνημόσυνο του Επισκόπου, προτού εκείνος να έχει καταδικαστεί από Σύνοδο ως αιρετικός, αποκόπτεται αυτομάτως από την Εκκλησία και παύει να έχει Αγία Τράπεζα, Θεία Χάρη, Μυστήρια!! 

Το κακόδοξο κείμενο του Πρωτοσυγκέλου

Δυστυχώς όμως για τον κ. Πρωτοσύγκελο και τον Προϊστάμενό του, οι Ιεροί Κανόνες είναι σαφέστατοι. Ο ΙΕ΄ Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου μάλιστα (τον οποίο πολλοί κάνουν πως δεν βλέπουν) αναφέρει ρητά πως είναι άξιος τιμής ο κληρικός εκείνος ο οποίος διακόπτει το μνημόσυνο του κακοδόξου Επισκόπου ΠΡΙΝ εκείνος καταδικαστεί από Σύνοδο. Αντιγράφουμε, για χιλιοστή φορά, το επίμαχο απόσπασμα του Κανόνος: "Οἱ γὰρ δι᾿ αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, ΠΡΟ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΕΩΣ ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται".
Να σημειωθεί δε ότι, ακόμη και στην περίπτωση που ένας κληρικός διακόψει το μνημόσυνό του επισκόπου του κακώς, δηλαδή χωρίς να υπάρχει λόγος, τα Μυστήρια τα οποία τελεί, τα αποδέχεται ως έγκυρα η Εκκλησία και δεν τα επαναλαμβάνει. Πόσο μάλλον όταν ο κληρικός δικαίως και Κανονικώς διακόπτει την κοινωνία με τον κακόδοξο προϊστάμενό του.
Οι Ορθόδοξοι οφείλουμε να απορρίψουμε μετά βδελυγμίας την αίρεση του Επισκοποκεντρισμού, η οποία αποτελεί το δεκανίκι της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Νικόλαος Μάννης

εκπαιδευτικός