Ενώ το Πνεύμα το Άγιον δια της Αγίας Γραφής μας διδάσκει "Μη συνηθίσης το στόμα σου εις αναισχύντους λόγους, διότι μέσα εις αυτούς υπάρχουν πάντοτε φράσεις αμαρτωλαί" (Σοφ. Σειρ. 23,13), υπάρχουν δυστυχώς πολλοί κατ' όνομα ορθόδοξοι - και υπερορθόδοξοι διαφόρων ειδών - χριστιανοί, οι οποίοι χρησιμοποιούν τέτοια βδελυρή και σιχαμερή γλώσσα, που πραγματικά προκαλεί αποστροφή και αηδία σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο.
Το χειρότερο δε είναι πως βαπτίζουν αυτήν την συμπεριφορά ως τάχα συμπεριφορά του Κυρίου έναντι των Φαρισαίων και των Αγίων έναντι των αιρετικών, γενόμενοι έτσι και αυτοί (διά της αθυροστομίας;!) τάχα του Κυρίου ομότροποι και των Πατέρων συνόμιλοι (άπαγε της βλασφημίας!).
Αλίμονο μάλιστα σε όποιον τολμήσει να αμφισβητήσει τα πιστεύω τους (τα οποία συνήθως μεταβάλλονται, ενώ το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η σκληρότητα τους) ή να εκφράσει μια διαφορετική αντίληψη. Ανοίγουν τον οχετό και πλημμυρίζουν με την δυσωδία της ψυχής τους όσους τους διαβάζουν και τους ακούνε.
Τέτοια πρόσωπα πρέπει να τα αποφεύγουμε και να ευχόμαστε για την μετάνοια και την λύτρωσή τους από το δαιμόνιο αυτό της βωμολοχίας που διακατέχονται, ακόμη και αν αυτοαποκαλούνται "θεολόγοι", "καθηγητές" ή όποιο άλλο τίτλο νομίζουν ότι τους δίνει κύρος, που δεν μπορεί να αφαιρεθεί από την συμπεριφορά τους.
Δεν θα ξεχάσω μία φορά που είδα ένα άσεμνο κολάζ στο οποίο περιεχόταν ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ως κεντρικός στόχος βωμολοχιών και χειρονομιών που βρισκόταν σε αυτό (τα οποίο δεν θα περιγράψω αιδόμενος τους αναγνώστες) .
Όχι, αγαπητοί μου!
Με τον κ. Βαρθολομαίο ή όποιον άλλο κληρικό ή λαϊκό έχουμε διαφωνία, ακόμη και για σοβαρότατα θέματα Πίστεως, έχουμε το δικαίωμα να διακόπτουμε κοινωνία μαζί του, να τον καταγγέλουμε ως αιρετικό, να χτυπούμε τις αιρετικές του θέσεις και πράξεις του, όχι όμως να βρίζουμε χυδαιότατα το πρόσωπό του. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προβαίνουμε σε χαρακτηρισμούς επί του προσώπου, της προσωπικότητας, του ονόματος ή της εξωτερικής εμφανίσεως κάποιου, διότι όχι μόνο οι ύβρεις αυτές δεν πρόκειται να επιφέρουν καμία διόρθωση στον αντίπαλό μας (αντιθέτως τον στερεώνουν στην πεπλανημένη αντίληψή του), αλλά αντιθέτως ζημιώνουν και την δική μας ψυχή ανεπανόρθωτα.
Κλείνοντας, συστήνω σε όλους να ακούσουν την, σχετική με το θέμα αυτό, υπ' αριθμόν 190 ομιλία του μακαριστού π. Αθανασίου Μυτιληναίου με τίτλο "Μή συνηθίσης τό στόμα σου στήν βωμολοχία, γιατί κινδυνεύεις σέ ὅλη σου τή ζωή νά μή διορθωθῆς", στην οποία ερμηνεύεται η φράση του σοφού Σειράχ, και την οποία θα βρείτε εδώ: http://www.arnion.gr/hxolhcies/p_auanasioy_mytilhnaioy/sofia_seirax.html
Το σκίτσο που έχετε πάρει είναι από βιβλίο του Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη, εκδόσεις της Ορθ. Ιερ. Αδελφότητας Ο Σταυρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι κακό να λέτε την πηγή σας.
Πολύ σωστά, δεν είναι κακό, αν το ξέρουμε, να το λέμε. Επειδή όμως δεν το ξέραμε (μιας και βρήκαμε το σκίτσο στο διαδίκτυο) σας ευχαριστούμε για την πληροφορία! Να είστε καλά!
ΔιαγραφήΟΜΟΛΟΓΙΑ δια βωμολοχιών ή ακόμη λίαν απαξιωτικών χαρακτηρισμών, αν μη τι άλλο, δείχνει το βάθος μόλυνσης, ρυπαρότητος, αλλά και βλασφημίας κατά του αγίου Πνεύματος : 19 ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ σαρκική ρύπανση με λόγια αισχρά και ατιμωτικά για έναν σχολιαζόμενο ή έναν συνομιλητή, ένεκεν ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, είναι χειρότερη από τον σωματικό βούρκο. Όθεν και το "19 ἐκ γὰρ τῆς καρδίας ἐξέρχονται διαλογισμοὶ πονηροί, φόνοι, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βασφημίαι.
Γράφω πάντα την άποψή μου, μπορεί να είναι λάθος.