ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΟΥ ΤΗΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ" π. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ

 

1. Αγαπητέ π. Ευθύμιε το 1982 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του ιστορικού περιοδικού "Εκκλησιαστική Παράδοσις" (που πλέον υπάρχει μόνο διαδικτυακά εδώ). Ποιες ήταν οι προσδοκίες από μια τέτοια έκδοση και σε ποιον βαθμό πιστεύετε ότι επετεύχθησαν;

Οἱ σκοποί τοῦ Περιοδικοῦ μας «Ἐκκλησιαστική Παράδοσις», ἦσαν ἡ ἂμεση ἐπικοινωνία μέ τό Ποίμνιο τό ὁποῖο «διψοῦσε» (ὃπως καί σήμερα ἂλλωστε) γιά ἐνημέρωση ἐπί Ἐκκλησιολογικῶν θεμάτων, ἐπί θεμάτων ἁπτομένων ἀποριῶν τῶν ὁποίων γινόμουν ἀποδέκτης, ἡ παροχή κάποιων συμβουλῶν καί ἠθικῆς στηρίξεως τῶν ἀναγνωστῶν του, μέσα στά πλαίσια τῶν δυνατοτήτων πού μᾶς ἒδιδε ἡ συνεχής ἐπικοινωνία μέ τούς Πιστούς τῆς Ἑνορίας μας, ἀλλά καί μέ συνδρομητάς ἀπό ὃλα τά μέρη τῆς Ἑλλάδος καί τό ἐξωτερικό, ὃπου, πολλοί Ἓλληνες διψοῦν γιά Ὀρθοδοξία, γλῶσσα καί ἒχουν κλεισμένη μέσα στήν καρδιά τους τήν Ἐλληνορθόδοξη Παράδοση.

Ὁ σκοπός του λοιπόν, ἦτο (καί εἶναι) ἡ ἐπικοινωνία μέ τούς Ὀρθοδόξους τῆς, ἐντός της  Ἑλλάδος ἀλλά καί  αυτων της Διασπορᾶς, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται Ἐκκλησιῶν, Ἱερωμένων, Κηρυγμάτων, ἐνημερώσεως  ἐπί Ἒκκλησιολογικῶν θεμάτων κ.λπ., ἀλλά παρά ταῦτα, παραμένουν Πιστοί εἰς τήν Ἰεράν μας Παράδοσιν καί τήν Πίστην τῶν Πατέρων μας.

Ἂλλη μία ἀποστολή τοῦ Περιοδικοῦ μας, ἦτο ἡ ἐνημέρωσις τῶν ᾽ἀπανταχοῦ Ἑλλήνων, μέ πλῆθος εἰδικῶν «ΣΤΗΛΩΝ», ὃπως ἡ ἐπικοινωνία μας μέ τά νέα παδιά, μέσω εἰδικῆς στήλης «Η ΣΤΗΛΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΑΣ», ἀφιερωμένη σέ ἀλληλογραφία μαζί τους. Η «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΤΗΛΗ», «ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΕΣ», «ΕΙΔΗΣΕΙΣ», «ΑΠΟΨΕΙΣ», «ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΣ ΜΑΣ», «ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ» (πάντοτε καλόπιστη, πλήρης ἀγάπης, ἂν καί ἀρκετές φορές μποροῦσε νά χαρακτηρισθῇ «σκληρή», πάντοτε ομως ἐποικοδομητική καί  μέ γνώμονα τήν ΟΜΟΝΟΙΑ), «ΝΕΑ ΑΠΟ  ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΝΟΡΙΕΣ ΜΑΣ», «ΝΕΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ» Κ.ΛΠ.

Μεγάλη καί πολύ χρήσιμη ὑπῆρξε ἡ ἀνταπόκρισις, τό ἐνδιαφέρον καί ἡ συμμετοχή τῶν ἀναγνωστῶν μας εἰς τήν Στήλην της «ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ».

Ἦταν πέραν πάσης προσδοκίας μας, ἡ ἀνταπόκρισις τῶν, νεαρᾶς ἡλικίας, Ἐφήβων ἀλλά καί μεγαλυτέρων ἀναγνωστῶν μας, στήν στήλη τήν σχετική.

Μέ τά προβλήματα, τούς προβληματισμούς, τίς ἀπορίες ΚΑΙ ἐπί συγχρόνων θεμάτων τῆς εὐσεβοῦς Νεολαίας μας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ΕΛΠΙΔΑ ὃλων μας γιά τό μέλλον μας ὡς Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων,  διά τῆς παροχῆς «ἀντισωμάτων» ἀμύνης, ἒναντι τῶν ξενοφέρτων καί ψυχοφθόρων τρόπων ζωῆς καί γιά τόν λόγο αὐτό, μελετοῦμε τήν δυνατότητα νά τήν ἐπαναφέρωμε εἰς τήν νέαν μορφήν τοῦ Περιοδικοῦ μας.

Τό γεγονός πώς ἀγωνιστήκαμε μέσω τῶν στηλῶν αὐτοῦ τοῦ Περιοδικοῦ διά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί δέν ἐδιστάσαμε νά ποῦμε ἀλήθειες, οἱ ὁποῖες ἲσως δέν ἱκανοποιοῦσαν τούς πάντες καί παρά ταῦτα τό Περιοδικό ἐξακολουθεῖ νά «βγαίνη» (ἒστω καί διαδικτυακῶς διά λόγους οἰκονομικούς), καί νά μελετᾶται ἀπό ἱκανόν ἀριθμόν ἀναγνωστῶν, ἀποδεικνύει πώς, τοὐλάχιστον, δέν ἀπέτυχεν τῆς ἀποστολὴς του.

Καί πρέπει νά τονίσωμεν ἰδιαιτέρως πώς αἱ θέσεις μας ἐπί σοβαρῶν Ἐκκλησιαστικῶν καί Ἐκκλησιολογικῶν θεμάτων ὑπῆρξαν ΣΤΑΘΕΡΕΣ καί πάντοτε ἐμπνεόμενες ἀπό τήν ζωή, τό θαυμαστόν ἒργον και τάς θεσεις τοῦ Μεγάλου, τοῦ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΟΣ ΠΡΩΗΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΟΥ…!

2. Από τους ανθρώπους που γνωρίσατε στην ζωή σας και πλέον είναι κεκοιμημένοι, ποιους θεωρείτε ότι σας άγγιξαν και θα τολμούσατε να τους χαρακτηρίσετε αγίες μορφές;

Στά ἀρκετά χρόνια στά ὁποῖα ὑπηρετῶ ὡς Ἱερέας, συνήντησα Κληρικούς καί Λαἱκούς, οἱ ὁποῖοι ἐστάθησαν πανάξιοι στούς τομεῖς ΠΙΣΤΕΩΣ, ΗΘΙΚΗΣ καί ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ  καί τῶν ὁποίων ἡ ἒνθερμος, ζέουσα θα μποροῦσα να πῶ, παρουσία στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπῆρξε κυριολεκτικῶς ἐντυπωσιακή.

Πρέπει νά σημειώσω, πώς ἡ χρῆσις τῆς λέξεως «Ἃγιος» γιά οἱονδήποτε θνητόν (Κληρικόν ἢ Λαϊκόν) πρέπει νά γίνεται μετά ΜΕΓΙΣΤΗΣ προσοχῆς.

Ὃταν στήν ἀνυπέρβλητη Ἐκκλησιαστική μας Ὑμνολογία ψάλλωμεν «...Ἃγιος οὐκ ἒστιν ἂλλος πλήν Σοῦ Κύριε....» εἶναι ἀπαραίτητο, ἡ προσφώνησις αὐτή, νά γίνεται μετά μεγίστης προσοχῆς καί πέραν τῆς «ἐθιμοτυπικοῦ» τύπου προσφωνήσεως δι’ αὐτοῦ, κάποιου Ἱερωμένου (ἡ ὁποία δέν ἃπτεται τῆς οὐσίας τοῦ τίτλου), νά ὑπάρχουν προϋποθέσεις αἱ ὁποῖαι ἒχουν θεσμοθετηθεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησιατική Παράδση νά τηροῦνται οἱ ἀπαράβατοι Ἐκκλησιαστικοί καί Κανονικοί Παράγοντες καί ΘΕΣΜΟΙ πού ὑφίστανται καί οἱ ὁποῖοι, βεβαίως, δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναλυθοῦν στά πλαίσια αὐτῆς τῆς συνεντεύξεως.

Πάντως, ἀνεξαρτήτως τῆς χρήσεως τοῦ ὃρου «Ἃγιος», μέ τόν ὁποῖο  σήμερα προσφωνοῦμε τούς Ἐπισκόπους καί τούς Ἱερεῖς («Ἃγιε Πατέρα» κ.λπ.)  συνήντησα μορφάς αἱ ὁποῖαι παραμένουν χαραγμέναι βαθύτατα στήν ψυχή μου καί μοῦ δίδουν τό παράδειγμα καί τό στήριγμα νά ἀγωνίζωμαι μέ τίς ταπεινές μου δυνάμεις.

Θά μποροῦσα νά ἀναφέρω ἓναν μακροσκελῆ κατάλογον μέ ἀξιολόγους ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥΣ πιστούς, Ἱερωμένους καί Λαἱκούς, ἀλλά ἀφ' ἑνός μέν κάποιους, ἀσφαλῶς, θά ξεχάσω καί ἀφ' ἑτέρου, δέν νομίζω πώς εἶναι τοῦ παρόντος κάποιος «κατάλογος» καλῶν σέ αντιπαράθεση μέ τούς λοιπούς τούς ὁποίους ἒτσι, ἐμμέσως, θά τούς ἐχαρακτήριζα ὁλιγοπίστους ἢ «χαλαρούς».

Ὡστόσο, ἡ ᾽ἐρώτηση αὐτή ἀποτελεῖ μία «πρόκληση», διότι δέν μπορῶ νά μήν ἀναφέρω κάποια ὀνόματα τά ὁποῖα, κατά τήν προσωπική μου ἂποψη, ξεχωρίζουν.

Ὁ Ἱερεύς Ἰωάννης Φλῶρος, ὁ Λειτουργός τοῦ Ἐξωκκλησίου τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στούς πρόποδες τοῦ Ὑμμηττοῦ, ἐπάνω ἀπό τό ὁποῖο ἒλαμψε τό Σημεῖον Τοῦ Σταυροῦ ἐπάνω στόν οὐρανό, ἀκριβῶς άνω ἀπό τήν Ἐκκλησία, στήν ὁποία εἶχαν καταφύγει κυνηγημένοι οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι τήν νύκτα τῆς 14ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1925 (Ἐδημοσιεύθη καί ὑπάρχει, στήν Ἐφημερίδα τοῦ τότε «Σκρίπτ»).

Ὁ Γέρων Γεδεών, ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κωνσταμονίτου, Πρόεδρος τοῦ Ἱεροῦ Συνδέσμου Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων (+ 1969)

Ὁ Μοναχός  Μαρκος Χανιώτης, λόγιος Μοναχός, φλογερός Ἱεροκήρυκας καί Συγγραφεύς

Ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἀθανάσιος, Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου (1930-1975)

Ὁ Ἱερομόναχος Μόδεστος, Κερασιά, Ἃγιον Ὂρος.

Ὁ Ἱερεύς Μιχαήλ Σαββόπουλος, Ἐφημέριος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Τριῶν Ἱεραρχῶν Δράμας.

Καί ἐπειδή θά ἀπαιτηθοῦν πολλές σελίδες γιά νά καταγραφοῦν ὃλα τά ὀνόματα τά ὁποῖα προσωπικῶς θεωρῶ πώς ξεχωρίζουν στό περασμα τοῦ χρόνου άπό τό 1924 μέχρι σήμερα, θά ἀναφέρω στήν συνέχεια, ἐνδεικτικῶς μόνον τρία ὀνόματα, ἐξ αὐτῶν πού, κατά τήν γνώμη μου, πιστεύω πώς θά ἒπρεπε νά Ἁγιοποιηθοῦν διά τήν Ὀμολογίαν Πίστεώς των, διά τάς ἐξορίας καί τούς διωγμούς πού ὑπέστησαν, διά τάς θυσίας των καί διά τό ΔΕΟΣ το ὁποῖον προκαλεῖ ὁ Βίος των.

Καί αυτοί εἶναι.

1.    Ὁ Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὑπέστη μύρια ὃσα μαρτύρια συνειδήσεως, ὑπομείνας μέχρι τέλους ύβρεις, διωγμούς καί ἐξορίας.

2.    Ἱερώνυμος ὁ ἐξ Αἰγίνης

3.    Εὐγένιος Λεμονῆς

Καί δέν συνεχίζω, διότι ὃπως προεῖπα, εἶναι μακρύς ὁ καταλογος τῶν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΩΝ.

3. Από το 1924 οι Έλληνες είναι χωρισμένοι σε παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να υπάρξει η πολυπόθητος ένωση και ενωμένοι ως μια γροθιά να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα χρόνια που έρχονται;

Ὁ διαχωρισμός τῶν Ἑλλήνων σέ «παλαιοημερολογίτες» καί «νεοημερολογίτες», ὑπῆρξεν ἒργον κακοπίστων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι, ΔΕΝ θέλησαν νά ἀκολουθήσουν αυτό πού ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ αλλά και τό σχετικό Νομοθετικόν Διάταγμα τῆς ἐποχῆς, ὑπογεγραμμένονο ἀπό ΟΛΗΝ τήν Πολιτειακήν Ἡγεσίαν, το ὁποῖον ΡΗΤΩΣ καί ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΩΣ προβλέπει, πώς «...διά τήν Ἑλληνικήν Πολιτείαν θά ἰσχύη τό νέον ἡμερολόγιον διά τόν συντονισμόν μας μέ τόν ὑπόλοιπον κόσμον, ἀλλά αἱ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑΙ ΕΟΡΤΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ...»

Ἐκτός ἀπό τό θέμα τοῦ ἐσφαλμένου τρόπου καθορισμοῦ Τῶν Ἑορτῶν, μέ τούς ἀκολουθοῦντας τό νέον ἡμερολόγιον, ὑφίστανται καί ἂλλα θέματα, Δογματικῆς Φύσεως, τά ὁποῖα εἶναι ἀποτέλεσμα ἀνθρωπίνων κακοβούλων καί φθοροποιῶν ἐνεργειῶν στά χρόνια πού πέρασαν…

Τό «Σχέδιον Τοῦ Θεοῦ», ΟΥΔΕΙΣ τό γνωρίζει.

Ἐμεῖς, ἒχομεν καθῆκον νά κάνωμεν πᾶν δυνατόν, ὣστε νά ἐνωθῇ ἡ Ἐκκλησία μας καί εὐχόμεθα, σέ κάθε Θείαν Λειτουργίαν «…ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν Ἁγίων Τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν…», καθώς καί τό Σύμβολον τῆς Πίστεώς μας λέγει ρητῶς «...πιστεύω εἰς ΜΙΑΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ...» καί μέ τόν ὃρον «ΚΑΘΟΛΙΚΗΝ» δέν ἐννοεῖ βεβαίως τήν παπικήν «Ἐκκλησίαν» ἀλλά την ΜΙΑΝ Εκκλησίαν πού είναι το θελημα του Θεου και θά συμπεριλαμβάνη ΟΛΟΥΣ τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς..!

Θά ἒλθη ἡ στιγμή πού ἡ Ὀρθοδοξία θά θριαμβεύση, καί ἡμεῖς θά εἲμεθα αὐτοί πού Ὁ Θεός ηὐδόκησε νά κρατᾶμε τήν σπίθα τῆς Ὀρθοδοξίας άναμμένη γιά τήν ἡμέρα ἐκείνη.

Δέν πρέπει νά μᾶς διαφεύγη τό γεγονός πώς «ἡ Ὀρθοδοξία καί ὁ Ἑλληνισμός, ὃσο διώκονται, τόσο ΘΡΙΑΜΒΕΥΟΥΝ.»

Πρέπει να ενδιαφερόμεθα διά τήν ἑνότητά μας καὶ να προσευχόμεθα!

Ἀπό πλευρᾶς μας, χρειάζονται Προσευχή, Πίστις, Ἀγώνας, Ἀγωνία, Ταπείνωσις,Ὑπομονή καί Ἐλπίδα.

4. Μπρος στην ολοένα και αυξανόμενη πτώση των εξ ορθοδόξων οικουμενιστών πως πρέπει να κινηθούν οι δυστυχώς ακόμη διηρημένοι γνήσιοι Ορθόδοξοι (παρά την ευλογημένη ένωση του 2014, όπου ενώθηκαν οι δύο μεγαλύτερες Σύνοδοι αυτών εν Ελλάδι) ώστε να επιτευχθεί η αναλαμπή της Ορθοδοξίας;

Τό ἐρώτημα αὐτό, εἶναι σχεδόν ταυτόσημο μέ τό προηγούμενον.

Δεν δικαιούμεθα νά καταφερώμεθα ἐναντίον οἱωνδήποτε παρασυρθέντων κατά τρόπον ἀντιχριστιανικόν, μέ κακία κ.λπ.

Δέν ὁμιλοῦμεν διά «σατανιστές» κ.λπ., ἀλλά διά ἂτομα τά ὁποῖα, ἒχουν πάρει στραβό δρόμο σχετικῶς μέ τά Ὀρθόδοξα νάματα καί ἒχουν περιπέσει σέ αἱρέσεις και σχίσματα, διά τά  ὁποία, ἀσφαλῶς, εὐθύνονται καί μάλιστα ΒΑΡΥΤΑΤΑ κάποιοι Ταγοί που εγιναν υπηρετες των αντιχριστων στόχων του επαρατου Οικουμενισμου, οἱ παρασύροντες τά ἂτομα πού τούς ἀκολουθοῦν. Αὐτοί  θά ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ κατά τρόπον πού σήμερα δέν τόν φαντάζονται.

Ἐμεῖς, πρέπει, νά μείνωμε ΠΙΣΤΟΙ εἰς τάς παραδόσεις μας καί εἰς τήν ΠΙΣΤΙΝ μας,  χωρίς «ἐκπτώσεις», «συμβιβασμούς» καί «χαλαρότητες» καί νά προσευχώμεθα συνεχῶς νά φωτίση ΚΑΙ νά συγχωρίση Ὁ Κύριος ὃλους τούς παρασυρθέντας, σχετικῶς μέ τήν ἐπάνοδόν των, εἰς τόν Ὀρθόν Δρόμον τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μας.

Ομιλῶ γιά τούς συγκεκριμένους οἰκουμενιστάς Πατριάρχας καί Ἐπισκόπους πού οἱ ταλαίπωροι πιστεύουν σέ ἓνα συνονθύλευμα αἱρέσεων, θρησκειῶν καί πάσης φύσεως πλανῶν, καί δέν πιστεύουν Τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν ὡς μοναδικόν Σωτήρα καί Λυτρωτήν.

Καί δεν πέπει νά μᾶς διαφεύγη,πώς ἡ ἐποχή μας θά εἶναι δύσκολη, γεμάτη διωγμούς καί ταλαιπωρίες, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες, ὃμως, θά ξεχωρίσουν οἱ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ, ἐνῷ οἱ «χαλαροἰ» καί οἱ «χλιαροί», οἱ φιλοχρήματοι, οἱ ὑλισταί, οἱ δοξομανεῖς καί οἱ κληρικοί μέ προσωποπαγῆ Μοναστήρια καί Ἐκκλησίας ( καί μέσα ἀπό τό «Μικρόν Ποίμνιον» ἀκόμα) θά ἀπορριφθοῦν ἀπό Τόν Κύριον. Διότι, ὃλοι αὐτοί, πέραν τοῦ ὃ,τι θά κολασθοῦν οἱ ἲδιοι, ἀποτελοῦν μίαν ἀρνητικήν εἰκόνα πρός τα ἒξω (πρὀς τό ποίμνιον πού περιμένει τό ΚΑΛΟΝ ΠΑΑΔΕΙΓΜΑ)  καταστρέφοντες ἒτσι τήν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΥΠΟΔΟΜΗ γιά τήν ἑνότητα ἀλλά καί ἀποτρέπουν τήν ἒνταξιν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθοδοξίαν ήχηρῶν ὀνομάτων καί σεβαστῶν ἀναστημάτων τοῦ Νέου ἡμερολογίου, οἱ ὁποῖοι θά ἐπιθυμοῦσαν νά προσχωρήσουν, ἀλλά πρέπει ὁ χῶρος μας νά εἲναι «ΚΑΘΑΡΟΣ» καί χωρίς παραδείγματα ἀποτρεπτικά, διότι θά διστάσουν οἱ Ἂξιοι καί μέ ἁγνάς προθέσεις κινούμενοι νά μᾶς ἀκολουθήσουν.

Προσοχή λοιπόν καί Προσευχή

ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ, ΟΜΩΣ, ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ…!

5. Αν, υποθετικώς μιλώντας, είχατε μια κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο της νεοημερολογιτικής Εκκλησίας της Ελλάδος τι θα του λέγατε;

Δέν εἶναι δυνατόν νά γνωρίζωμε τό ΤΙ ἒχει στήν καρδιά του ὁ οἱοσδήποτε συνομιλητής μας, καί ἀσφαλῶς τό ἲδιο ἰσχύει καί διά τήν ὑποθετικήν συζήτησιν εἰς τήν ὁποίαν ἀναφέρεστε.

Κατά συνέπειαν, δέν εἶναι δυνατόν νά «μαντεύσω» τό ἐπίπεδον γύρω ἀπό τό ὁποῖον θά μποροῦσε νά κινηθῇ ἡ ὑποθετική αὐτή συζήτησις.

Εἶναι πολύ πιθανόν, νά συναντοῦσα καλοπιστία και καλή διάθεση, ὁπότε ἡ ὃλη συζήτησις θά εἶχε, ἲσως, ἀγαθά ἀποτελέσματα καί κάποια σταδιακή ἒστω προσέγγιση, ἢ νά συναντοῦσα ἀδιαλαξίαν, πεῖσμα καί «παποδουλείαν», ὁπότε, δέν θά μποροῦσε νά ὑπάρξη κάποια στοιχειώδης, ἒστω, προσέγγισις.

Θά τοῦ ἒθετα εὐθέως καί τό ἐρώτημα ἐάν πιστεύη πώς οἱ «Λατίνοι» εἶναι Ἐκκλησία καί ἐάν ὁ Πάπας ἒχη Ἱερωσύνην καί τελῆ Μυστήρια. Σ’ αὐτό τό σημεῖον, πιστεύω, πώς ἡ συζήτησις θα ἐλάμβανε τέλος διότι, ὡς γνωρίζω, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος, σέ ἐπίπεδον κοινωνικου ἒργου, τόσον ὡς Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας ὃσον καί ὡς Ἀρχιεπίσκοπος ἒχει ἀποδείξει πώς ἀξίζει πολλῶν ἐπαίνων, ΩΣΤΟΣΟ ὃμως, σέ θέματα Πίστεως ἒχει ξεπεράσει τόν Μακαριστόν Χριστόδουλον σέ σημεῖο δουλοπρεπείας στό πρόσωπον τοῦ ΘΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ (κατά τούς Ἁγίους) πού ἀποκαλεῖται ΠΑΠΑΣ.

6. Ένας κρυφός πόθος πολλών ορθοδόξων, οικογενειαρχών κυρίως, είναι η ίδρυση ιδιωτικού σχολείου με γνήσιες χριστιανικές αρχές. Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να υλοποιηθεί μια τέτοια επιθυμία;

Δέν γνωρίζω, προσωπικῶς, καί δέν ἒχω ἀκούσει κἂν, πώς ἒχουν ἐκφρασθεῖ τέτοιες σκέψεις διά τήν ἳδρυσιν «Εἰδικοῦ Σχολεἰου».

Τό Κατηχητικό εἶναι σέ λειτουργία και όταν υπάρχει σωστή οργάνωση εἶναι ὑπεραρκετόν.

Οἱ γονεῖς πού ἐπιθυμοῦν, ὃπως λέτε, τήν δημιουργίαν Σχολείου, μποροῦν καί πρέπει οἱ ἲδιοι νά διδάξουν τά παιδιά τους μέ τό παράδειγμά τους, νά τά ὁδηγοῦν τάς Κυριακάς καί Ἑορτάς εἰς τήν Ἐκκλησίαν (ὂχι μετά φορτικότητος ἀλλά μέ καλόν τρόπο καί διάκρισιν), νά τά καθοδηγοῦν ὣστε νά ἀντιληφθοῦν τήν ἀξίαν τῆς Ἐξομολογήσεως καί τῆς Θείας Μεταλήψεως, ὃπως καί τῶν λοιπῶν Ἱερῶν μας Μυστηρίων καί νά τά ὁδηγοῦν στό Κατηχητικό Σχολεῖο, προκειμένου νά ἑδραιωθῆ ἡ Πίστις των καί ἡ ἀγάπη τους διά τήν Ἁγίαν μας Εκκλησίαν.

Κατά την άποψη μου δέν ὑπάρχει ἡ δυνατότης ἀλλά οὒτε καί σκέψις δημιουργίας τέτοιων «σχολείων» καί δέν μποροῦμε να πούμε ότι έχωμε το  απαιτούμενο πνευματικό και οικονομικό υλικό.

Δέν μᾶς διαφεύγει τό γεγονός πώς ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, σταδιακῶς ἀφαιροῦνται ἀπό τά Σχολεῖα καί τήν ἐν γένει Ἐκπαίδευσιν τῶν νεαρῶν ἀτόμων, τά ἒχοντα σχέσιν μέ τήν Θρησκευτικότητα θέματα καί γιά τόν λόγο αὐτό, τό βάρος ρίπτεται ἐπί τῶν ὣμων τῶν Γονέων κατά πρῶτον λόγον καί τῆς Ἐκκλησίας βεβαίως, ὂχι, ὃμως, μέ τήν δημιουργίαν «σχολείων» τά ὁποῖα, δέν μπορῶ νά ἀντιληφθῶ, ἐκτός τῶν ἂλλων, καί ἂν ἒχωμεν τήν ἀπαιτουμένην ΥΠΟΔΟΜΗΝ γιά νά μπορέσουν νά λειτουργήσουν χωρίς νά δημιουργήσουν ἀκόμα μεγαλύτερα προβλήματα….

Ἐάν ὃλοι οἱ Ἐκπαιδευτικοί τοῦ Πατρίου Ἑορτολογίου δέχωνται νά «θυσιάσουν» ὣρες ἀπό τόν χρόνον των, μέσα ἀπό μία καλῶς ὀργανωμένην συνεργασίαν, πιστεύω πώς  θά μποροῦσε να βοηθηθῆ σέ μεγάλο βαθμό ἡ νεολαία μας, τόσο στήν καλυψιν μαθησιακῶν των κενῶν (ἓνα εἶδος «φροντιστηρίου») ὃσο καί στήν Ηθική καί Δογματική διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου.

Τό Κατηχητικόν Σχολεῖον, ΔΕΝ ἀποτελεῖ «Ἐκπαιδευτικό Ἳδρυμα», δέν ἀντιστρατεύεται τά Σχολεῖα τῆς Πολιτείας, ἀλλά ἁπλούστατα, συμπληρώνει τήν προσπάθειαν τῶν Γονέων διά τήν ΚΑΘΑΡΩΣ Πνευματικήν στήριξιν τῶν Παιδιῶν, εἰδικῶς μέσα στόν ἀθεϊστικό καί πολλάκις σατανιστικό τρόπο πού ἒχουν δομηθεῖ οἱ σύγχρονες Κοινωνίες ἀνθρώπων.

Πρέπει νά σημειώσω πώς ΔΕΝ ἒχουν φθάσει σ’ ἐμένα  αἰτήματα Γονέων ὃπως μοῦ λέτε γιά δημιουργία τέτοιων «σχολείων».

¨Η Οἰκογένεια καί τό Κατηχητικό, τό ὁποῖο ἁπλῶς δίδει κάποια «ἀντισώματα» ἀμύνης στους νεους μας γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν ξενοφέρτων καί αἱρετικῶν δοξασιῶν, εἶναι ἀρκετά.

7. Ιερός Ναός Παναγίας Προυσιωτίσσης - Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης. Πείτε μας λίγα λόγια για τους ιερούς αυτούς τόπους στους οποίους υπηρετείτε και τους οποίους επισκέπτονται πολλοί αδελφοί και ωφελούνται.

Τόσον ὁ Ἱερός Ναός τῆς Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης, ὃσον καί Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, εἶναι δύο Χῶροι, τῶν ὁποίων ἡ δημιουργία ξεκίνησε μέ ἐλάχιστα μέσα καί προχώρησαν μέχρι τοῦ σημείου πού εὑρίσκονται σήμερα, μέ τήν ΣΑΦΗ βοήθεια Τοῦ Κυρίου μας καί τήν Θεία στήριξη τῶν προσπαθειῶν πού ἀρχικῶς ἐνεφανίζοντο ὡς μή ὑλοποιήσιμες.

Ἡ ἀγάπη καί ἡ συμπαράστασις Πιστῶν Ὀρθοδόξων, ἐρχόταν νά στηρίξη τόν σκληρό ἀγώνα πού χρειάστηκε γιά τήν πέτρα μέ πέτρα οἰκοδόμηση καί τελικῶς τήν λειτουργική ἐπάρκεια τῶν Ἱερῶν Ναῶν.

Εἶναι ἀποτελέσματα ἀόκνων προσπαθειῶν, σκληρᾶς ἐργασίας ἀλλά κυρίως ΘΕΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ.

Ὁ Ἱερός Ναός τῆς Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης, ξεκίνησε ἀπό τίς σκληρές προσπάθειες τῆς Μακαριστῆς Μοναχῆς Γρηγορίας, ἡ ὁποία ἀγόρασε τό οἰκόπεδο καί ΜΟΝΗ της ξεκίνησε νά ΚΤΙΖΗ, πέτρα τήν πέτρα ἓνα Ἐκκλησάκι (1941), τό ὁποῖο, μέ τήν βοήθεια Τῆς Μεγαλόχαρης, προχώρησε καί σιγά-σιγά, ἒγινε αὐτό πού εἶναι σήμερα.

Ἓνας μεγαλοπρεπής Ἱερός Ναός, ἀλλά ἓνας χῶρος τόν ὁποῖο ηξιώθη νά ἀπολαύση ἐν ζωῇ καί ἡ Μακαριστή Μοναχή Γρηγορία, ἡ ὁποία ἠγωνίσθη ὃσο ἐλάχιστοι γιά τό ὃραμά της.

Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, εἶναι ἀκόμα ἓνας χῶρος ὁ ὁποῖος ἐξακολουθεῖ νά δημιουργῆται καί νά ὁλοκληρώνεται μέ τήν βοήθεια Τῆς Ἁγίας.

Πολλοί Ὀρθόδοξοι Πιστοί, ἂνδρες καί γυναῖκες, βοήθησαν καί ἐξακολουθοῦν νά βοηθοῦν με προσωπική ἐργασία, γιά τήν διακονία πού ἀπαιτεῖται ὣστε νά μποροῦν οἱ ἐπισκέπται νά αἰσθανθοῦν πώς εὑρίσκονται σ’ ἓναν χῶρο οἰκεῖο καί νά προσευχηθοῦν παρακολουθῶντας τήν Θεία Λειτουργία.

Σᾶς προσκαλῶ καί στούς δύο αύτούς Ἱερούς Ναούς, ὃπου θά μπορέσωμε νά ποῦμε περισσότερα καί νά ἐνημερωθῆτε πληρέστερα γιά τήν Ἱστορία πού κρύβουν αὐτοί οἱ χῶροι Θείας λατρείας.

8. Τι συμβουλές δίνετε στους νέους της εποχής μας για να αντιμετωπίσουν τους μεγάλους πειρασμούς (πορνεία, ναρκωτικά, αδιαφορία κλπ.);

Σήμερα, βλέπομε νά πληθαίνουν κατά τρόπο πού ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἀνεμένετο, τόσον οἱ «ἀστρολόγοι», ὃσο καί οἱ «ψυχαναλυταί».

Δυστυχῶς, οἱ νέοι σήμερα, παρασυρόμενοι ἀπό τήν ἀνοησία τῶν μεγαλυτέρων καί ἀπό τήν διαρκῆ ἀποκοπή τῆς ἐπικοινωνίας μέ τήν Ἁγίαν μας Πίστη, ὁδηγοῦν σέ ἒλλειψη ἠθικῶν στηριγμάτων, πού μέ τήν σειρά της ὁδηγοῦν στήν πόρτα κάποιου ψυχαναλυτοῦ ἢ κάποιου…«μέντιουμ».

Ἐπ’ οὐδενί ἐπιδιώκομε τήν ὐποβάθμιση τῶν ἐπιστημόνων ψυχαναλυτῶν. Μποροῦν νά βοηθήσουν σέ πολύ μεγάλο βαθμό, σέ προβλήματα τά ὁποῖα δημιουργοῦνται καί ἀπό τήν γεμάτη ἂγχη καί ἀγωνίες ἐποχή μας.

Εἶναι μέγα λάθος τό νά θεωροῦμε πώς ἡ Ἐπιστήμη εἶναι σέ «ἀντιπαλότητα» μέ τήν Πίστη μας.

Εἶναι καί ἡ Ἐπιστήμη ἓνα από τά τόσα δῶρα Τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἂμθρωπο (μέσω τῶν δυνατοτήτων τοῦ ἐγκεφάλου μας μέ τίς ὁποῖες μας ἐπροίκησε Ὁ Δημιουργός μας) καί κατά συνέπειαν, ἡ λελογισμένη καί ὃταν κινῆται ἐντός τῶν ἠθικῶν κανόνων πού πρέπει νά τήν διέπουν χρῆσις της, ἀποτελεῖ βοήθημα τοῦ ἀνθρώπου ( χωρίς, βεβαίως, νά λείπουν καί αἱ περιπτώσεις τῆς ἀλογίστου καί ἂνευ ἠθικῆς δεοντολογίας χρήσεώς της, ὁπότε ἀπό εὐλογία μεταβάλλεται σέ κατάρα).

Βεβαίως, πιστεύω ἀκραδάντως, πώς τεράστιο «μερίδιο» στήν εὐθύνη γιά τήν δημιουργία αὐτῆς τῆς ἀγχώδους καταστάσεως, ἒχουν ἡ «ξενομανία», ὁ «μιμητισμός», ἡ ὑπερκαταναλωτική διάθεση καί ἡ ἀποκοπή τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ἀπό τήν ἐπικοινωνία του μέ Τόν Θεό καί ἡ ἀπομάκρυνσίς του ἀπό τήν Ἐκκλησία.

Πολλοί λέγουν πώς δέν δέχονται νά ἀνοίξουν τήν καρδιά τους σέ ἓναν Πνευματικό καί νά ἐξομολογηθοῦν, τήν στιγμή κατά τήν ὁποίαν πηγαίνουν καί διηγοῦνται ΟΛΗ τους τήν ζωή σέ κάποιον ψυχαναλυτή, κατά τόν ἲδιο τρόπο, πού ἀρνοῦται νά νηστεύσουν καί τήν ἲδια στιγμή κάνουν …«αυστηρή δίαιτα» γιά νά ἀδυνατίσουν…!

Ἐν πάση περιπτώσει, γιά νά μη μακρυγοροῦμε, ἡ βασική μου συμβουλή πρός κάθε καλόπιστο ἀναγνὠστη τοῦ παρόντος, εἶναι  Προσευχή, Ἐκκλησιασμός, συνειδητή συμμετοχή εἰς τά Ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἐξομολόγηση, Πίστη καί ἀγάπη εἰς Τόν Θεὀ, Καθαρή καρδιά, Ἐλπίδα καί  ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ μας.

Οἱ νέοι μας κυρίως, οἱ ὁποῖοι δέν ἒχουν, δυστυχῶς, πρότυπα καί «ἀντισώματα» ἀπό τούς μεγαλυτέρους, μποροῦν νά βροῦν στήν στήριξη που σήμερα τήν ἀναζητοῦν ματαίως   σέ χίλες δύο «μεθόδους» (ἀπό οὐσίες μέχρι ,,,, «γιόγκα», «διαλογισμό» κ.λπ.) οἱ ὁποῖες καταντοῦν ψυχοφθόρες λόγω τῶν σκοπιμοτήτων που  ἐξυπηρετοῦν μέσω αὐτῶν οἱ ἐμπνευσταί των καί μποροῦν νά βροῦν τήν ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΑΛΗΝΗ καί ἓναν δρόμο γιά τήν ζωή τους που ὁδηγεῖ στήν ψυχική ἰσορροπία, μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας μας καί τῆς Ἑλληνορθοδόξου, Γνησίας Πίστεώς μας.

Αὐτή εἶναι ἡ συμβουλή μου ἡ ὁποία, ὃμως, δέν εἶναι δυνατόν νά ὑποστηριχθῆ ὃπως καί ὃσο πρέπει μέσα στά στενά πλαίσια μιᾶς συνεντεύξεως.

 

9. Ευχαριστούμε για την συνέντευξη. Θα θέλαμε να κλείσετε με ένα τελευταίο μήνυμα στους αναγνώστες μας.

Ἓνα μήνυμα πρός τούς ἀναγνῶστες μας θά μποροῦσε νά εἶναι «Προσπαθῆστε νά «φιλτράρετε» τά ὃσα φθάνουν ὑπό μορφήν «Θείων Κειμένων» μἐσω τῶν διαφόρων έντύπων τά ὁποῖα κυκλοφοροῦν κατά τρόπον ἀνεξέλεγκτον καί μποροῦν νά διαστρέψουν μέσω ἀδοκίμων «μεταφράσεων» τήν ἀλήθεια διδάσκοντας χίλιες δύο κακοδοξίες, ἐπειδή ..«κάποιοι» ξέκοψαν τά Ἑλληνόπουλα ἀπό τήν ἐκμάθηση τῆς ἀνυπερβλήτου Ἑλληνικῆς γλώσσης καί τά ἒκαναν σχεδόν ἀνίκανα νά ἀντιλαμβάνωνται τό τί λένε τά Ἱερά μας Κείμενα.

Στηριχθῆτε στά ὃσα σᾶς μεταφέρουν οἱ Πνευματικοί σας καί, ὃσο σᾶς εἶναι δυνατόν,  μάθετε τήν γλῶσσα μας. Δέν ἦτο τυχαία ἡ …«ἁπλοποίησίς της». ΕΚΡΥΒΕ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ, μία των ὁποίων, ἡ ΠΛΕΟΝ ΒΑΣΙΚΗ κατά τήν γνώμη μου, εἶναι ἡ ΜΗ κατανόησις τῶν Κειμένων πού μᾶς ἒρχονται ἀπό τίς γραφίδες Σοφῶν ἀλλά και Θεοπνεύστων Προγόνων μας.

Μέχρι καί τό νά γρἀφωμε μέ λατινικούς χαρακτῆρες μᾶς διδάσκουν ἐντέχνως…!