Ἡ Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία
ΤΗΝ 19η Φεβρουαρίου τιμᾶται ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Φιλοθέης τῆς Ἀθηναίας. Ἡ πόλη τῶν Ἀθηνῶν ἀλλὰ καὶ γεικώτερα τὸ γένος ἡμῶν - ὀφείλει πολλὰ σὲ αὐτὴν τὴν ἁγία μορφή. Ἔζησε τὴν ἐποχὴ τῆς στυγνῆς δουλείας τῆς πατρίδος μας κάτω ἀπὸ τὸ πέλμα τῶν δυσσεβῶν Ὀθωμανῶν, καὶ ὑπῆρξε μεγάλη παρηγορία γιὰ τοὺς προγόνους μας τῆς ἐποχῆς τοῦ 16ου αἰῶνος. Τὸν πλοῦτο τὸν ὁποῖο κληρονόμησε ἀπὸ τὴν οἰκογένειά της τὸν διέθεσε σὲ ἀγαθοεργίες, ἐφαρμόζοντας τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ περὶ τελειότητος: «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ΙΘ´ 21).
Πράγματι, ἡ Ἁγία ἐπιδόθηκε μὲ ζῆλο στὸ κοινωνικό ἔργο. Μετέτρεψε σὲ Μοναστήρι τὸ πατρικό της σπίτι στοὺς πρόποδες τῆς Ἀκροπόλεως, τὸ ὁποῖο διέθετε Παρεκκλήσιο, τὸ ὁποῖο ὀνόμασε «Παρθενῶνα» καί πράγματι αὐτὸς ὁ νέος Παρθενῶνας, ὁ δίχως μάρμαρα καὶ κολῶνες, κατέστη φωτεινὸ μνημεῖο φιλανθρωπίας καὶ ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης πρὸς ὅλους. Καὶ ἄν ὁ ἀρχαῖος Παρθενῶνας παρουσίαζε τὴν δόξα τῆς θαλασσοκράτειρας τότε ἀρχαίας Ἀθήνας, ὁ νεώτερος ὁ παρὰ τοὺς πόδας τοῦ παλαιοτέρου, διετράνωνε τὴν δόξα τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ. Ἐκεῖ εὕρισκαν καταφύγιο ὄχι μόνον οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες, ἀλλά ἀκόμη καὶ οἱ πτωχοὶ μωαμεθανοί, ποὺ τύγχαναν ἐμπερίστατοι.
Ἵδρυσε Σχολεῖα «διὰ τοὺς παῖδας τῶν Ἀθηναίων, διὰ ν’ ἀνοίξη τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν πρὸς τὴν παράδοσιν καὶ τὴν δόξαν τῶν προγόνων των» καὶ μάλιστα γιὰ τὶς νέες Ἑλληνίδες, ὥστε νὰ μαθαίνουν στοιχειώδη οἰκοκυρική. Ἀκόμη ἵδρυσε βιοτεχνικὰ ἐργαστήρια, ὀρφανοτροφεῖα, ξενῶνες γιὰ τοὺς πτωχοὺς ξένους καὶ νοσοκομεῖα. Ἄνοιξε πηγάδια γιὰ νὰ ξεδιψοῦν οἱ διψασμένοι.
Τὰ Ἱδρύματα - Μετόχια τῆς Μονῆς της ἦσαν σὲ διάφορα μέρη τῶν Ἀθηνῶν, κάποια ἀπὸ τὰ ὁποῖα φέρουν μέχρι σήμερα ὀνόματα σχετιζόμενα μὲ τὴν Ἁγία Φιλοθέη, ὅπως Φιλοθέη, Ψυχικὸ καὶ Καλογρέζα. Ἀκόμη ἀπελευθέρωσεμὲ λύτρα πλῆθος αἰχμαλώτων ποὺ οἱ ἀντίχριστοι κατακτητὲς συνελάμβαναν, γιὰ νὰ καταστήσουν σκλάβους καὶ φυγάδευσε πολλὲς ὅμορφες νεάνιδες, ποὺ κινδύνευαν νὰ ἁρπαγοῦν ἀπὸ τοὺς Τούρκους γιὰ νὰ ἐμπλουτίσουν τὰ χαρέμια τους.
Στὸ τέλος, οἱ ἐξαγριωμένοι Τοῦρκοι τὴν μαστίγωσαν καὶ ὑπέκυψε στὰ τραύματά της στὶς 19 Φεβρουαρίου τοῦ 1589.
Γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω καὶ γιὰ πολλὰ ἀκόμη ποὺ παραλείψαμε, ἡ τοπικὴ Ἐκκλησία τῶν Ἀθηνῶν ὀφείλει μεγάλη εὐγνωμοσύνη στὴν Ἁγία Φιλοθέη. Ὅπως εἶναι γνωστόν, οἱ Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀρχίζοντας ἐκ τοῦ μηδενὸς νὰ οἰκοδομοῦν Ναοὺς μετὰ τὴν ἀπόσχιση τῶν Καινοτόμων, δὲν παρέλειψαν νὰ ἀνεγείρουν στὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν Ναὸ πρὸς τιμὴν τῆς Ἁγίας Φιλοθέης. Ὁ Ναὸς αὐτὸς εὑρισκόμενος στὴν περιοχὴ τῶν Πετραλώνων, ἦταν πολὺ μικρὸς καὶ πρὶν περίπου 30 ἔτη κατεδαφίσθηκε, προκειμένου νὰ οἰκοδομηθῆ μεγαλύτερος, συνοδευόμενος ἀπὸ διαφόρους βοηθητικοὺς χώρους 4 μικρῶν ὀρόφων. Τὸ ἔργο παρέμενε ἡμιτελὲς μέχρι πρὸ ὀλίγων ἐτῶν. Τότε, τὸ Διοικητικὸ Συμβούλιο τοῦ Γενικοῦ Ταμείου τῆς Ἐκκλησίας μας, στὸ ὁποῖο ἀνήκει ἰδιοκτησιακῶς ὁ Ναός, ἀπεφάσισε νὰ προχωρήση, ἔστω καὶ ἐν μέσῳ κρίσεως, στὴν ἀποπεράτωση τοῦ ἔργου, προκειμένου νὰ τιμᾶται πρεπόντως ἡ μεγάλη Ἁγία τῶν Ἀθηνῶν, ἀλλὰ καὶ νὰ στεγασθοῦν στοὺς ἐκεῖ χώρους οἱ ὑπηρεσίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.
Ἔτσι, ὁ Ἱερὸς Ναὸς τῆς Ἁγίας Φιλοθέης θὰ καταστῆ τὸ κέντρο τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Ἀγῶνος. Πράγματι, λοιπόν, ἔπειτα ἀπὸ τὴν ἀπεμπλοκὴ τῆς διαδικασίας ἀπὸ τὰ δυσκίνητα γρανάζια τῆς πολεοδομικῆς γραφειοκρατίας, τὸ ἔργο προχώρησε σὲ ἀρκετὸ βαθμό, ὅπως φαίνεται στὴν παρατιθέμενη φωτογραφία. Τώρα ἀπομένει ἡ τοποθέτηση τῶν μαρμάρων τοῦ Ναοῦ, καὶ ἡ κατασκευὴ τῶν θυρῶν, τῶν παραθύρων καὶ τοῦ ἀνελκυστῆρα. Γι’ αὐτό, ἀπευθυνόμεθα στοὺς εὐσεβεῖς πιστοὺς τῆς Ἐκκλησίας μας, Ἑλλάδος καὶ Ἐξωτερικοῦ, οἱ ὁποῖοι θέλουν καὶ δύνανται νὰ συνεισφέρουν στὸ ἔργο αὐτὸ καὶ νὰ γίνουν Κτίτορες τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Φιλοθέης, νὰ ἀποστείλουν τὴν συνεισφορά τους στὰ Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου (Κάνιγγος 32, 3ος ὄροφος, 106 82 ΑΘΗΝΑΙ) μὲ τὴν ἔνδειξη «Γιὰ τὸν Ἱ.Ν. Ἁγίας Φιλοθέης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου