"Κρείττων γὰρ ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ· καὶ διὰ τοῦτο τὸν πραῢν μαχητὴν ὁπλίζει τὸ Πνεῦμα, ὡς καλῶς πολεμεῖν δυνάμενον" Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Η μεγαλύτερη προσφορά του μακαριστού Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου στον αντιοικουμενιστικό αγώνα

Με αφορμή πρόσφατες δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο σχετικές με επικείμενο διωγμό του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Νικολάου Μανώλη από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο, το ιστολόγιό μας διαπιστώνει πως η μεγαλύτερη προσφορά του μακαριστού Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου στον αντιοικουμενιστικό αγώνα είναι τα πνευματικά του τέκνα. Και αυτό διότι  τα τέκνα αυτά, απετέλεσαν τα ελάχιστα εκείνα μέρη της επίσημης Εκκλησίας που δεν τα προσέβαλε η μούχλα της οικουμενιστικής αρρώστιας, που την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απώλεια. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και σήμερα όσοι εκ της επισήμου Εκκλησίας έρχονται σε επαφή με την διδασκαλία του π. Φιλοθέου αναμορφώνονται πνευματικά και φαίνεται αμέσως και ξεκάθαρα η διαφορά τους από τους οικουμενιστές, νεωτεριστές και μοντερνιστές.
Ο π. Νικόλαος, πιστός ακόλουθος των διδαγμάτων του Γέροντος Φιλοθέου (μπορεί να μην τον γνώρισε, λόγω ηλικίας, αλλά εντρύφησε μέσα στην πατερική διδασκαλία του), αποτελεί "απειλή" στα σχέδια των υψηλόβαθμων οικουμενιστών και φιλοοικουμενιστών, επειδή ακριβώς προσπαθεί να κρατήσει αυτά που παρέλαβε, να αφυπνήσει συνειδήσεις και να μην προδώσει την ορθόδοξη πίστη.
 
 
 
Οι οικουμενιστές και οι φίλοι τους, προσπαθούν να φιμώσουν τέτοιες φωνές, είτε με εγκυκλίους παπικής νοοτροπίας, είτε με απειλές για καθαίρεση, τάχα για "καταφρόνηση της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής".
Το "Κρυφό Σχολειό" δηλώνει την συμπαράστασή του στον αγαπητό π. Νικόλαο, θυμάται τρεις παλαιότερες περιπτώσεις  επιφανών πνευματικών παιδιών του Γέροντος Φιλοθέου, που αγωνίστηκαν και διώχθηκαν για την Ορθοδοξία, και εύχεται ολόψυχα στον σεβαστό ιερέα της Θεσσαλονίκης να ακολουθήσει τα χνάρια τους, προς δόξαν της Ορθοδοξίας, καταισχύνη των οικουμενιστών και εις μνημόσυνον του αειμνήστου π. Φιλοθέου Ζερβάκου.
Να μην ξεχάσει μάλιστα ότι τεκμήριο πως ακολουθεί τον δρόμο των Αγίων, θα είναι οι διώξεις και οι στεναχώριες, αφού κατά τα αψευδή δεσποτικά χείλη "ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν". 


1967: Μαρία Μυρτιδιώτισσα Πατέρα
(διώκτης: Μητροπολίτης Χίου Χρυσόστομος Γιαλούρης)
 
 
Η ηγουμένη της Ι. Μ. Ευαγγελισμού Οινουσσών Χίου Μαρία Μυρτιδιώτισσα πιστή στην γραμμή του πνευματικού της Γέροντος Φιλοθέου, που με φλογερά κείμενα συντόνιζε την ορθόδοξη αντίσταση κατά της παποοικουμενιστικής λαίλαπας, φέρθηκε ανάλογα στον νέο δεσπότη της Χίου Χρυσόστομο Γιαλούρη και έτσι όταν αυτός επισκέφθηκε το 1967 το μοναστήρι και στο τρισάγιο στον τάφο του άντρα της, μοναχού Ξενοφώντος, μνημόνευσε τον Αθηναγόρα, η ηγουμένη διαμαρτυρήθηκε έντονα και δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει τον Πατριάρχη. 
 
 
Μάλιστα μίλησε ευθαρσώς στον δεσπότη για την Ορθοδοξία και την προδοσία που διενεργείται, με τα ανοίγματα του Πατριάρχου στον Πάπα. Αποτέλεσμα αυτής της ομολογίας ήταν ο Χρυσόστομος να αρχίσει πρωτοφανή διωγμό εναντίον του μοναστηριού, εφευρίσκοντας λόγους διώξεως και σύρωντας στα δικαστήρια  την ηγουμένη και τις μοναχές. Τις ντροπιαστικές λεπτομέρειες της διώξεως αυτής μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης στον Τύπο της εποχής και στο βιβλίο του αειμνήστου ιατρού Αλεξάνδρου Καλόμοιρου "Διώκτης κληρικός" (Αθήνα 1969).


1969: Κυπριανός Κουτσούμπας
(διώκτης: Μητροπολίτης Αττικής Νικόδημος Γκατζιρούλης)


Τον Ιανουάριο του 1969 η γνωστή Ι. Μ. Αγίων Κυπριανού & Ιουστίνης υπό την φωτισμένη ηγουμενία του μακαριστού ηγουμένου της Κυπριανού Κουτσούμπα (τότε αρχιμανδρίτου, μετέπειτα Μητροπολίτου Ωρωπού & Φυλής) διακόπτει την κοινωνία με την επίσημη Ιεραρχία για την ανοχή της στην αίρεση του Οικουμενισμού.
Το Συνοδικό Δικαστήριο "καθαίρεσε" τον μακαριστό και ο δεσπότης Αττικής Νικόδημος Γκατζιρούλης άρχισε τις διώξεις της αδελφότητας. Αναφερόμενος σε μία από αυτές ο αείμνηστος π. Βασίλειος Σακκάς έγραφε τα παρακάτω:


[Εντύπωση προκαλούν τα όσα γράφει στο τέλος ο π. Βασίλειος (τα οποία υπογραμμίσαμε) και τα οποία βγήκαν αληθινά λίγα χρόνια μετά].
Ο  δε π. Φιλόθεος Ζερβάκος επιβράβευσε την ομολογιακή στάση των Αγιοκυπριανιτών πατέρων. Ιδού μια ενδεικτική επιστολή:



1983: Χρυσόστομος Σπύρου
(διώκτης: Μητροπολίτης Ύδρας Ιερόθεος Τσαντίλης)


Τον Οκτώβριο του 1983 ο Θεολόγος και Ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Ύδρας & Σπετσών αείμνηστος π. Χρυσόστομος Σπύρου και σύσσωμος η αδελφότητα της Μονής των Αγίων Πάντων αποκηρύττουν την επίσημη Ιεραρχία για λόγους Πίστεως, εξαιτίας της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Η αντίδραση του δεσπότη της Ύδρας Ιεροθέου Τσαντίλη είναι άμεση. Συγκεντρώνει τους οπαδούς του και πολιορκούν το μοναστήρι, ενώ με ντουντούκα κατευθύνει τα συνθήματα του πλήθος, το οποίο υβρίζει με τις πλέον ανήθικες εκφράσεις τον Γέροντα και τις έγκλειστες μοναχές.
Λίγο καιρό μετά το Συνοδικό Δικαστήριο "καθαίρεσε" τον π. Χρυσόστομο, επέβαλε την ποινή του "αποσχηματισμού" στην ηγουμένη και σε άλλες δύο μοναχές (ασχέτως αν ΔΕΝ υφίσταται "αποσχηματισμός μοναχού") και την ποινή της αποβολής από τη Μονή στις υπόλοιπες μοναχές.


Στις 3/16 Μαρτίου 1984 το πρωί δικαστικός επιμελητής με τη συνοδεία χωροφυλάκων και πολλών οπαδών του Ιεροθέου εισβάλλουν στο μοναστήρι και εκτυλίσσονται σκηνές που ντροπιάζουν τους διώκτες. Μέσω βιαιοπραγιών και ύβρεων ο Γέροντας και οι μοναχές μεταφέρονται σε μια ερημιά στην Κόρινθο, όπου και εγκαταλείπονται στο έλεος του Θεού. Πολλές ακόμη ταλαιπωρίες και διώξεις υπέμειναν οι λεπτομέρειες των οποίων θα παρουσιαστούν σε βιβλίο στο σύντομο μέλλον).
Η επιρροή του π. Φιλοθέου ήταν σημαντικότατη για την στάση του πνευματικού του τέκνου π. Χρυσοστόμου. Ειπώθηκε μάλιστα για τον δεύτερο πως κληρονόμησε όλον τον πόνο και την αγωνία του Γέροντός του για τον ημερολογιακό διχασμό.
Αξίζει να σημειωθεί πως ένα άλλο πνευματικό παιδί του π. Φιλοθέου, ο αείμνηστος Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τον π. Χρυσόστομο, αμέσως μετά την αποτείχισή του, και τον συνεχάρη με την παρατήρηση: "έκανες αυτό που δεν τολμούν να κάνουν οι επίσκοποι".

Κλέινοντας το άρθρο αυτό θέλαμε να σημειώσουμε πως το παράδοξο στις περιπτώσεις αυτές των διώξεων, είναι πως και οι τρεις διώκτες επίσκοποι δεν ήταν οικουμενιστές, αλλά φερόμενοι ως "συντηρητικοί" και "παραδοσιακοί" Ιεράρχες! Τελικά αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι...
 

2 σχόλια:

  1. Μια παρατήρηση στο εύστοχο συμπέρασμά σου, ότι οι "συντηρητικοί" είναι ωμότεροι στη συμπεριφορά των σε σύγκριση με τους "γνησίους" οικουμενιστάς. Οι πρώτοι φαίνεται ότι είναι υποκριταί, υποκρίνονται συντηρητισμόν, εν τη ουσία όντες οικουμενισταί και εξαγριώνονται όταν αποκαλύπτεται ο ρόλος των ως λυκοποιμένων! Οι δεύτεροι, όντες εκ πεποιθήσεως οικουμενισταί μάλλον δεν πιστεύουν τίποτε, οπότε είναι πλέον αδιάφοροι με την αδιαφορία των να εκδηλώνεται ως "επιείκεια" οπότε πάλι είναι κερδισμένοι επειδή επαινούνται από τους κοσμικούς για την "προσήνοια" και από τους μη διωκώμενους πάλι δεν υπάρχουν κατηγορίες διωγμού...win win κατάσταση που λένε και οι κοσμικοί πολιτικάντηδες...
    Πέτρος Κουτσούκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ με τον Πέτρο Κουτσούκο
    και επαυξάνω. Νικόλαε ευχαριστούμε
    και γι αυτή σου την διαφωτιστή ανάρτηση
    σε θέματα Ορθόδοξης Ομολογίας και Πίστης.

    Να έχεις τις ευχές όλων των Αγίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή