Ο π. ΠΑΪΣΙΟΣ, ΟΙ "ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ" ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Μετά την τελευταία αγιοποίηση στην οποία προέβη το Οικουμενι(στι)κό Πατριαρχείο ορισμένοι εκ των Παλαιοημερολογιτών εξέφρασαν, έστω και άκομψα, την αμφισβήτηση της αγιότητας του, εις την κρίση του Θεού ευρισκομένου, π. Παϊσίου.

Με αφορμή λοιπόν αυτήν την αμφισβήτηση πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν τους Παλαιοημερολογίτες και να κραυγάσουν πως "τα ίδια έκαναν και με τον άγιο Νεκτάριο", υπονοώντας την πολεμική που είχε δεχθεί ο Άγιος, μετά την αγιοκατάταξή του, από την Μαγδαληνή μοναχή κυρίως, πολεμική που προσέδωσε αδίκως σε όλους τους Παλαιοημερολογίτες τον χαρακτηρισμό "αγιομάχοι" [1].

Στο παρόν άρθρο, και για να αποκατασταθεί η αλήθεια, θα δειχθούν τα εξής:
Πρώτον, πως όχι μόνο το σύνολο των Παλαιοημερολογιτών, δεν πολεμούσε τον Άγιο Νεκτάριο, αλλά αντιθέτως υπήρξαν πολέμιοι του Αγίου, που δεν ανήκαν στον χώρο τους, αλλά στην επίσημη Εκκλησία.
Δεύτερον, πως αυτός που στερέωσε στις συνειδήσεις των πιστών την αγιότητα του Αγίου Νεκταρίου, κατέρριψε τα επιχειρήματα της μοναχής Μαγδαληνής, και έτσι αναγκάστηκε η επίσημη Εκκλησία να την καταδικάσει, ήταν ένας Παλαιοημερολογίτης!

Όλα αυτά φανερώνονται ξεκάθαρα και από μια ιστορική επιστολή, που απέστειλε ο γνωστός αντιζηλωτής ηγούμενος Γαβριήλ Διονυσιάτης προς την μοναχή Μαγδαληνή στην οποία μεταξύ άλλων γράφει και τα εξής:

 

"Επίσης σε πληροφορώ ότι ο Θεόκλητος ετοιμάζει λίβελλον εναντίον σου και με ρωτά κάθε λίγο, πότε συνέστη το Μοναστήρι, πόσων ετών ήσουν όταν ανέλαβες ηγουμενίαν, πότε σας έκειραν κ.λπ...

Ίσως θα τονίζη την απόφασιν της Εκκλησίας εναντίον σου, αλλ' όσοι γνωρίζουν επ' αυτού η Εκκλησία έπεσε θύμα του ψευδοζηλωτού Θεοδωρήτου.

Με πατρική αγάπη

Γαβριήλ

3-3-1978" [2]

 

Από την παραπάνω επιστολή φαίνεται ξεκάθαρα τόσο το  ότι ο Γαβριήλ Διονυσιάτης (που δεν ανήκε στους Παλαιοημερολογίτες - Ζηλωτές) ήταν κατά της αγιότητας του Αγίου Νεκταρίου, όσο και το γεγονός ότι ο μακαριστός π. Θεοδώρητος με τα έργα του "Αποκαλυπτήρια μιας αγιομάχου μοναχής" (Αθήναι 1976) και "Προς Μαγδαληνήν μοναχήν" (Αθήναι 1976), διαφώτισε τους πιστούς και ανάγκασε την Εκκλησία να την καταδικάσει (από την επίσημη Εκκλησία καταδικάστηκε το 1976, από την Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων [υπό τον Κορινθίας Κάλλιστο] το 1979).

 

[1] Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να πούμε πως δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση της περίπτωσης του Αγίου Νεκταρίου με την του π. Παισίου, διότι ο μεν πρώτος έγινε γνωστός ανά το πανελλήνιο μέσα από τα εκατοντάδες θαύματά του, ο δε, μόλις προ εικοσαετίας κοιμηθείς, π. Παΐσιος μέσω των Μ.Μ.Ε., ήτοι των εκατοντάδων βιβλίων, που κυκλοφόρησαν, των χιλιάδων cd και dvd  στις εφημερίδες, των εκατοντάδων χιλιάδων δημοσιεύσεων και αναδημοσιεύσεων στο διαδίκτυο, που έκαναν τον π. Παΐσιο γνωστό και στους πλεον αθέους και αδιάφορους, οι οποίοι τον Άγιο Νεκτάριο ούτε που τον έχουν ακουστά (και όμως πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους στηρίχθηκε η αγιοποίηση του).

[2] Περιοδικό "Ο Αγιορείτης", Φεβρουάριος - Μάρτιος 1979, αρ. φυλ. 5.