ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΩΝ ΕΠΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ (ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ, ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ) ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΕΚΤΙΜΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΠΩΣ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΚΕΨΕΩΝ ΤΟΥΣ ΘΑ ΩΦΕΛΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΑΣ.

 

 

Αξιότιμε κ. Χατζηνικολάου, ευχαριστούμε για την συνέντευξη που δεχθήκατε να παραχωρήσετε στο ιστολόγιό μας. Θα θέλαμε να μας πείτε, τόσο ως Ορθόδοξος Χριστιανός και ως Έλληνας πολίτης, όσο και ως Καθηγητής της Οικονομικής Επιστήμης, ποια είναι η γνώμη σας σχετικώς με την άθλια σημερινή κατάσταση του ελληνικού κράτους. Υπάρχει οικονομική κρίση μόνο ή είναι και κάτι περισσότερο; Ποιοι ευθύνονται και ποιες είναι οι λύσεις;

Απάντηση: Σας ευχαριστώ κι εγώ, κ. Μάννη, που μου κάνετε αυτήν την τιμή και μου δίνετε την ευκαιρία να πω δυο λόγια πάνω στα κρίσιμα ερωτήματα που θέτετε. Κατ’ αρχάς, όπως έχουν επισημάνει πολλοί άλλοι πριν από εμένα, η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά είναι πρωτίστως πνευματική, ηθική και πολιτική. Είναι πνευματική, διότι ο μέσος νεοέλληνας, κυρίως αυτός των «υψηλών» στρωμάτων, έπαυσε να είναι θεματοφύλακας των παραδόσεών του, της πίστεώς του, του πολιτισμού του, της ιστορίας του, της γλώσσας του κ.λπ. Όποιος εμμένει σ’ αυτές τις αιώνιες αξίες θεωρείται πλέον αναχρονιστικός, φονταμενταλιστής, ρατσιστής κ.λπ., ενώ όποιος τις ποδοπατεί χαίρει γενικής εκτιμήσεως, προσκαλείται στα τηλεοπτικά κανάλια να «φωτίσει» και τους υπολοίπους, τιμάται με υψηλά αξιώματα κ.λπ. Στην χώρα μας, κυρίως κατά τα τελευταία 40-50 χρόνια, έχουν επικρατήσει δύο μεγάλα ρεύματα, το ένα πολιτικό (η αριστερά) και το άλλο θρησκευτικό (Οικουμενισμός), τα οποία τείνουν να καταστρέψουν κάθε τι το Ελληνικό και το Ορθόδοξο. Τα δύο αυτά ρεύματα εμφανίζουν το μαύρο ως άσπρο και το άσπρο ως μαύρο, το πικρό ως γλυκύ και το γλυκύ ως πικρό, το πονηρό ως καλό και το καλό ως πονηρό, το σκοτάδι ως φως και το φως ως σκοτάδι, παριστάνοντας τους επιστήμονες και δικαιώνοντας τους ασεβείς, δωροδοκούμενοι, ενώ αδικούν τους δικαίους, όπως προφήτευσε ο Ησαΐας πριν από 2800 χρόνια (Ησ. 5:20-23). Ακόμη και την εσχάτη ανωμαλία, όπως είναι η ομοφυλοφιλία, την εμφανίζουν ως φυσιολογική!

Βεβαίως, επειδή, κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας, «πονηρά δόγματα, γεννώσι πονηρόν και διεφθαρμένον βίον», η κρίση είναι και ηθική. Ο μέσος σύγχρονος Έλληνας έχει παύσει να ακολουθεί τον στενό και γεμάτο αγκάθια δρόμο της αρετής. Αντί να εγκρατεύεται και αντί να βγάζει το ψωμί του με τον τίμιο ιδρώτα του, πορνεύει, έρπει στα κατώφλια της εξουσίας, προδίδει, αδικεί, ψεύδεται, υποκρίνεται, συκοφαντεί, κλέπτει, εκβιάζει κ.λπ., προκειμένου να επιτύχει ένα σκοπό, συχνά ποταπό, άλλοτε πιο σοβαρό, όπως, παραδείγματος χάριν, να καταλάβει μία θέση στο Δημόσιο ή να πάρει μία προαγωγή. Αυτά, δυστυχώς, τα ζούμε κάθε μέρα στην πολιτική σκηνή, στο Πανεπιστήμιο κ.λπ. Νομίζω ότι δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυρισθεί κανείς ότι τα λόγια του Απ. Παύλου ταιριάζουν πολύ στην σημερινή Ελληνική κοινωνία:

 

Ουκ έστι δίκαιος ουδέ εις, ουκ έστιν ο συνιών, ουκ έστιν ο εκζητών τον Θεόν^. πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρειώθησαν^. ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστιν έως ενός. Τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, ταις γλώσσαις αυτών εδολιούσαν, ιός ασπίδων υπό τα χείλη αυτών^. ων το στόμα αράς και πικρίας γέμει^. οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα, σύντριμμα και ταλαιπωρία εν ταις οδοίς αυτών, και οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν. Ουκ έστι φόβος Θεού απέναντι των οφθαλμών αυτών (Ρωμ. 3:10-18).

 

            Τέλος, η κρίση είναι και πολιτική, διότι μόνον κατ’ επίφαση έχουμε πλέον δημοκρατία. Οι άρχοντες, χωρίς να ρωτούν τον λαό, ψηφίζουν νόμους ή λαμβάνουν αυθαιρέτως αποφάσεις που αντιστρατεύονται θεμελιώδεις ηθικές αρχές, ανθρώπινα δικαιώματα, εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια, εθνική παιδεία και συνοχή, καθώς και αυτή την υπόσταση του κράτους! Παραδείγματα αποτελούν (1) η σοβαρή αλλοίωση  της Ελληνικής γλώσσας, με την εισαγωγή της «δημοτικής» (το 1977) και του μονοτονικού (το 1983), γεγονός που έχει δημιουργήσει χάσμα μεταξύ των νεωτέρων και των παλαιοτέρων γενεών· (2) η νομιμοποίηση των εκτρώσεων (το 1986)· (3) η κατάργηση της Ελληνορθοδόξου διαπαιδαγωγήσεως στα σχολεία· (4) η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες (το 2000)· (5) η ψήφιση της Συνθήκης της Λισσαβόνας, που οδηγεί στην κατάργηση των Εθνών-κρατών (το 2008)· (6) η παραχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας στους δανειστές και η φτωχοποίηση, η εξαθλίωση και η κατασυκοφάντηση διεθνώς των Ελλήνων (από το 2009 μέχρι σήμερα)· (7) τα αυτόματα ή συναινετικά διαζύγια και τα σύμφωνα «ελευθέρας συμβιώσεως», που κτυπούν το κύτταρο της κοινωνίας, δηλαδή την οικογένεια, καθώς και το υπό ψήφιση περίφημο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, το οποίο, όπως έχουμε επισημάνει προσφάτως, αναμένεται να διαλύσει πλήρως την Ελληνική κοινωνία· (8) οι συνεχείς υποχωρήσεις έναντι των ιταμών προκλήσεων των Τούρκων, των Σκοπιανών κ.ά.· (9) η νόθευση του πληθυσμού με την ανοχή στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση· (10) η επιχειρουμένη ισλαμοποίηση της χώρας με το κτίσιμο τεμενών και τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει η λειτουργία τους, όπως τόνισε πρόσφατα ο γνωστός ιστορικός κ. Σαράντος Καργάκος, ήτοι συγκρούσεις και εγκλήματα, όπως στη Συρία, στο Κόσσοβο, στην Αγγλία και αλλαχού· κ.λπ. κ.λπ.

            Ποιοι ευθύνονται για όλα αυτά; Η αποστασία του λαού, την οποία προανέφερα, ήταν επόμενο να συμβαδίζει με διεφθαρμένη εξουσία σχεδόν σε κάθε επίπεδο και υπηρεσία. Κατά τον λαό και οι άρχοντες! Από την Διοικούσα Εκκλησία δεν περιμένει πλέον κανείς τίποτε, εκτός από τα συσσίτια, καθότι συμπλέει με την αίρεση του Οικουμενισμού και, γενικώτερα, με την "Νέα Τάξη Πραγμάτων", ψελλίζοντας κάπου-κάπου κάποια διαμαρτυρία προς τους πολιτικούς, προκειμένου να δικαιολογήσει την ύπαρξή της σε όσους προσβλέπουν ακόμη σε αυτήν. Γι αυτήν την σιωπή και την σύμπλευσή της με το τρομακτικό κακό που συντελείται εδώ και μερικές δεκαετίες στην Ελλάδα, φέρει, βεβαίως, τεράστια ευθύνη. Τα μάτια πολλών στρέφονται αυτήν την κρίσιμη ώρα στην Δικαιοσύνη. Νομίζω ότι, αν θέλει, μπορεί αυτή να σώσει την Ελλάδα από το κατρακύλισμα στην άβυσσο. Είναι, πάντως, ενθαρρυντική η είδηση ότι προσφάτως ανέσυρε όλες τις μηνύσεις που έχουν γίνει κατά των επιόρκων πολιτικών που κυβέρνησαν τον τόπο από το 2009 και εντεύθεν.

            Ποιες λύσεις θα πρότεινα; Πρώτον ο λαός θα πρέπει πάραυτα να υψώσει τα λάβαρα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού. Δεύτερον, να εκδιώξει τους διεφθαρμένους και δωσιλόγους πολιτικούς και να απαιτήσει να καταδικασθούν για εσχάτη προδοσία. Τρίτον, να απαιτήσει την κατάργηση των μνημονίων και την στάση πληρωμών προς τους ξένους δανειστές, με προοπτική την κατάργηση του παρανόμου και επαχθούς χρέους. Οι δανειστές έχουν τεράστια ευθύνη, διότι, αποβλέποντες στον πλούτο της Ελλάδος, μας δάνειζαν αφειδώς, όταν σοβαρά εγχώρια και ξένα περιοδικά (Οικονομικός Ταχυδρόμος, Le Monde) και σοβαροί ηγέτες (όπως ο πρώην πρωθυπουργός, μακαριστός Καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας) έγραφαν και έλεγαν δημοσίως από το 1990 ότι η Ελλάς είχε ουσιαστικώς χρεοκοπήσει. Τέταρτον, το χρέος της Ελλάδος προς την Γερμανία θα πρέπει να συμψηφισθεί με το Γερμανικό χρέος προς την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων των πολεμικών αποζημιώσεων. Μάλιστα, επειδή το τελευταίο έχει εκτιμηθεί ότι είναι πολύ μεγαλύτερο του πρώτου, θα πρέπει να απαιτηθεί από την Γερμανία να μας πληρώσει την διαφορά. Πέμπτον, η χώρα θα πρέπει να επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα, έτσι ώστε να μπορεί η Τράπεζα της Ελλάδος να παράσχει στην οικονομία όση ρευστότητα χρειάζεται, όπως ακριβώς μία μηχανή αυτοκινήτου χρειάζεται το λάδι για να μην καεί, δίνοντας έτσι την δυνατότητα στις εμπορικές τράπεζες να παρέχουν χαμηλότοκα (ή ακόμη και άτοκα) δάνεια στις επιχειρήσεις που κλείνουν διότι δεν έχουν λειτουργικό κεφάλαιο να πληρώσουν τους εργαζομένους των, να αγοράσουν πρώτες ύλες κ.λπ., καθώς και δάνεια για νέες επενδύσεις. Οι κυριώτερες μακροοικονομικές σχολές, Κεϋνσιανισμός και Μονεταρισμός, διδάσκουν ότι μία συνετή επεκτατική νομισματική πολιτική, συνοδευομένη μάλιστα και από μία επίσης συνετή επεκτατική δημοσιονομική πολιτική (μείωση φόρων και αύξηση δαπανών, κυρίως για δημόσιες υποδομές) μπορεί μέσα σε 1-2 χρόνια να βγάλει την οικονομία από την βαθειά ύφεση και μάλιστα χωρίς σημαντική αύξηση στον ρυθμό πληθωρισμού, ακριβώς λόγω του γεγονότος ότι η οικονομία τώρα βρίσκεται σε βαθειά ύφεση. Η προπαγάνδα των πολιτικών και των ΜΜΕ κατά της επιστροφής στη δραχμή δεν στηρίζεται τόσο σε οικονομικά επιχειρήματα όσο σε πολιτικά. Δεν την θέλουν διότι το σχέδιο των κοσμοκρατόρων, τους οποίους υπηρετούν και από τους οποίους λαμβάνουν εντολές, είναι να προωθηθεί η παγκοσμιοποίηση και άρα προέχει η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, με την κατάργηση των Εθνών-κρατών. Ενώ, με την έξοδο της Ελλάδος από την Ευρωζώνη φοβούνται μήπως η τελευταία καταρρεύσει και μαζί με αυτήν καταρρεύσει και το κοσμοκρατορικό σχέδιο της Ευρωπαϊκής ενοποιήσεως. Έκτον, αφού καταργηθούν τα προδοτικά μνημόνια, θα πρέπει πάραυτα να καθορισθεί η ΑΟΖ και ν’ αρχίσει η εκμετάλλευση του υπογείου και υποθαλασσίου πλούτου της χώρας. Έβδομον, θα πρέπει να γίνουν σοβαρές διαρθρωτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις, ήτοι κατάργηση φορολογικών αντικινήτρων, τα οποία διώχνουν τις επιχειρήσεις από τη χώρα, καταπολέμηση της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας και της γραφειοκρατίας, κατάργηση αντιπαραγωγικών ρυθμίσεων, βελτίωση των δημοσίων υποδομών, απέλαση των παρανόμων μεταναστών, κατάργηση του νόμου που επιβάλλει το κτίσιμο τεμενών και τζαμιών από το κράτος, θεσμοθετώντας με αυτόν τον τρόπο το Ισλάμ ως δεύτερη επίσημη θρησκεία του κράτους κ.λπ. Για να γίνουν όλα αυτά, όμως, χρειάζεται πολιτική και κοινωνική συναίνεση και συνοχή, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνον αν στο τιμόνι της χώρας είναι Έλληνες Πατριώτες και Ορθόδοξοι Χριστιανοί και όχι ελληνόφωνοι ανθέλληνες, μασόνοι και άθεοι. Εν κατακλείδι, οι Έλληνες θα πρέπει εν μετανοία και προσευχή να επιλέξουν το μέλλον που θέλουν για τους εαυτούς τους και για τα παιδιά τους.

 

Φαντάζομαι, από την απάντησή σας, ότι θα συμφωνήσετε στο ότι ουσιαστική λύση στην κρίση (την ηθική-πνευματική πρωτίστως), αλλά και σε κάθε μελλοντική, τέτοιου είδους, κρίση, θα έδινε η Παιδεία, μία κατά Θεόν Παιδεία, που θα προάγει την Αλήθεια και την Δικαιοσύνη. Η Παιδεία όμως είναι σε χέρια ακατάλληλα, όπως διαπιστώνουμε. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει μια πραγματική επ-ανάσταση στον τομέα αυτό; Ιδιωτικά σχολεία χριστιανικών αρχών ή αγώνας χριστιανών εκπαιδευτικών και γονέων μέσα στα δημόσια σχολεία; Και - κυρίως - ποιο το μεγαλύτερο αντίδοτο, στην μεγάλη μάγισσα-παιδαγωγό Τηλεόραση;

 

Απάντηση: Οι διαπιστώσεις σας, κ. Μάννη, με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο. Δυστυχώς, οι προτάσεις-λύσεις και οι απαντήσεις σε τέτοια ερωτήματα δεν είναι εύκολες και τις περισσότερες φορές είναι μόνον ευχολόγια. Διότι πώς να πούμε ότι πρέπει να γίνει εκείνο ή το άλλο, όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε κάνει την «επανάστασή» μας, με την έννοια που θα εξηγήσω παρακάτω; Παρά ταύτα, βρίσκω πολύ σημαντικό το ερώτημά σας, διότι μπορώ να πιαστώ από αυτό που μόλις είπα και να φθάσω σε κάποιες ρεαλιστικές απαντήσεις-λύσεις. Αν, λοιπόν, σήμερα αρχίσουμε με πίστη και αποφασιστικότητα, ο καθένας μας στο σπίτι του και στο άμεσο περιβάλλον του, να περιορίζουμε τον εγωϊσμό μας και να είμεθα πιο ταπεινοί, πιο απλοί, πιο αληθινοί, να διάγουμε τον βίον μας σύμφωνα με το ιερό Ευαγγέλιο και την διδασκαλία και πράξη των Αγίων, και να γαλουχούμε τα παιδιά μας με το παράδειγμά μας και με τις αιώνιες αξίες του Ελληνορθοδόξου Πολιτισμού, με αρετές, ιδανικά και οράματα, τότε πιστεύω ότι τα προβλήματά μας δεν θ’ αργήσουν να λυθούν. Αυτά είναι όλα στο χέρι μας να τα κάνουμε και δεν χρειαζόμαστε κάποιον μπροστάρη για να τα επιτύχουμε. Αρκεί να κάνουμε μία μόνιμη στροφή προς την σωστή κατεύθυνση. Τα υπόλοιπα πιστεύω ότι θα τα αναλάβει ο Θεός. Αν του το ζητήσουμε με αληθινή ταπείνωση, θερμή προσευχή, ειλικρινή μετάνοια και βαθιά πίστη, τότε εκτιμώ ότι Εκείνος θα επέμβει και θα μας γλυτώσει από την δαιμονική «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και από τα άλλα κακά που μας περιβάλλουν. Όσο για την «Τυφλεόραση», όπως λέγει μία φίλη μου, εμείς οι ίδιοι πλέον δεν θα την θέλουμε στα σπίτια μας, εφόσον μας «κλέβει» τον χρόνο από το να διαβάσουμε ή να κάνουμε κάτι ψυχωφελές. Με απαγορεύσεις και περιορισμούς δεν θα κατορθώσουμε να αποσπάσουμε τα παιδιά μας από αυτήν την «μεγάλη μάγισσα», όπως ορθώς την χαρακτηρίζετε. Χρειάζεται, λοιπόν, πρωτίστως ριζική αλλαγή του εσωτερικού μας εαυτού, ατενίζοντες και ικετεύοντες συνεχώς τον Θεόν και μιμούμενοι τους Αγίους Του. Ταυτοχρόνως, σε πρακτικό επίπεδο, θα πρέπει να αναλάβουμε και αγώνα κατά της παρακμής του Έθνους, κάμνοντας τα έργα που αναφέρετε, ήτοι ίδρυση σωματείων, χριστιανικών ιδιωτικών σχολείων Ελληνορθοδόξου προσανατολισμού, κ.λπ. Τέλος, πιστεύω ότι είναι μεγάλη αμαρτία να ψηφίζουμε αυτούς που ωδήγησαν τον τόπο σ’ αυτό το χάλι, καθώς και τους ομοίους αυτών. Η ψήφος μας είναι ιερή και θα πρέπει να δίδεται μόνον σ’ εκείνους τους πολιτικούς που ομολογούν δημοσίως τον Χριστόν και κάμνουν αγώνα κατά των προδοτών – εχθρών του Έθνους.

 

 

 

Για όλα αυτά τα ωραία που λέτε θα έπρεπε να υπήρχε δράση από την Εκκλησία. Δυστυχώς όμως οι σκοτεινές δυνάμεις την έχουν αποδυναμώσει, αφού από το 1924 οι Έλληνες είναι χωρισμένοι σε παλαιοημερολογίτες και νεοημερολογίτες, αλλά ακόμη και στο χώρο των ακραιφνών Ορθοδόξων, υπάρχουν έριδες και διχοστασίες, ενώ στην κρατούσα Εκκλησία επικρατεί γενική παρακμή και σήψη. Υπάρχει ελπίδα άραγε; Με ποιο τρόπο οι υγιείς δυνάμεις θα πρέπει να συντονιστούν, ώστε να αποτελέσουν ανάχωμα απέναντι στις επιθέσεις της Νέας Εποχής και να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές μέλλον στις νεότερες γενιές των ορθοδόξων Ελλήνων;

Απάντηση: Έλπιζα ότι δεν θα μου κάμνατε αυτή την ερώτηση, διότι την βρίσκω εξαιρετικώς δύσκολη. Τώρα, όμως, που την κάνατε πρέπει να τολμήσω να δώσω μία απάντηση. Κατ’ αρχάς, συμφωνώ μαζί σας, ότι η Διοικούσα Εκκλησία θα έπρεπε την δύσκολη αυτή ώρα να είναι μπροστάρισσα στους αγώνες εναντίον του επιχειρουμένου από την «Νέα Τάξη Πραγμάτων» αφανισμού όχι μόνον του Ελληνορθοδόξου χαρακτήρος του Έθνους, αλλά και αυτής ακόμη της φυσικής υποστάσεώς του, εφόσον δια των εδώ τοποτηρητών της έχει υποδουλώσει αδίκως και δολίως την χώρα στα όργανά της (τράπεζες, διεθνείς οργανισμούς και ξένες κυβερνήσεις). Ο ρόλος, λοιπόν, της Διοικούσης Εκκλησίας ήταν να προβάλει σθεναρή αντίσταση στην δαιμονική αυτή λαίλαπα. Και είχε τον τρόπο να το κάνει. Εφόσον, όμως, όχι μόνον δεν έπαιξε αυτόν τον ρόλο, αλλά και εν πολλοίς συμπλέει με αυτούς που πρωτοστατούν στον αφανισμό του Έθνους, έχω την γνώμη ότι συμπράττει στην προδοσία. Για την ακρίβεια, επειδή έχει επανειλημμένως γραφεί ότι πολλοί επίσκοποι της ανά τον κόσμο Διοικούσης Εκκλησίας, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι κ.ά. έχουν αγαθές σχέσεις με μασονικές στοές, και επειδή βλέπω ότι αυτοί προδίδουν την Ορθοδοξία, μου φαίνεται ότι έχει γίνει κάποιος «καταμερισμός έργου»: οι μεν πολιτικοί ηγέτες να ξεπουλήσουν την Ελλάδα και την Κύπρο σε σκοτεινά κέντρα αποφάσεων, τα οποία αυτοί υπηρετούν, οι δε θρησκευτικοί ηγέτες να αντικαταστήσουν την Ορθοδοξία με τον Οικουμενισμό.

 

Ο ισχυρισμός αυτός ενισχύεται από την παράνομη εισαγωγή του νέου ημερολογίου (ν.η.) το 1924, την οποία αναφέρετε, η οποία, ως γνωστόν, είναι έργο της μασονίας, και η οποία υλοποιήθηκε από την τότε Ιεραρχία, παρά τις έντονες αντιδράσεις και αντιφάσεις που υπήρξαν. Όπως ευθαρσώς ομολογούν στα επίσημα έγγραφά τους οι ίδιοι οι Οικουμενιστές (βλ. Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920), στόχος αυτής της καινοτομίας ήταν η «ένωση» της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τις «σεβάσμιες εκκλησίες» της Δύσεως, ήτοι τον Παπισμό και τον Προτεσταντισμό, γεγονός που προσδίδει στο ημερολογιακό ζήτημα δογματικό χαρακτήρα. (Ας σημειωθεί ότι στον λαό είπαν ψέματα, ότι ο στόχος ήταν δήθεν η διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου.) Αλλά υπάρχει και δεύτερος λόγος που προσδίδει δογματικό χαρακτήρα σ’ αυτό το θέμα (ενώ αφ’ εαυτού δεν είναι δογματικό). Επειδή ήταν γνωστό ότι (1) το ν.η. είχε αναθεματισθεί από τρεις Πανορθοδόξους Συνόδους του 16ου αιώνος· και (2) πίσω από την επιβολή του ν.η. ήταν ο Παπισμός· προκύπτει αναποδράστως ότι το ν.η. δεν θα γινόταν αποδεκτό από μία τουλάχιστον μερίδα των Ορθοδόξων, οι οποίοι, εξ ορισμού, κρατούν την Ιερά Παράδοση, οπότε θα γινόταν τουλάχιστον ένα λειτουργικό σχίσμα στους κόλπους της ανά τον κόσμο Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως και έγινε, βλάπτοντας έτσι το δόγμα της Μίας Εκκλησίας, που ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως. Ουσιαστικώς, λοιπόν, το 1924 οι Εκκλησίες που δέχθηκαν το ν.η. έβλαψαν τα δόγματα της Ορθοδοξίας και υπέπεσαν σε εν δυνάμει σχίσμα και εν δυνάμει αίρεση. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους.

Τώρα, για το τι θα πρέπει να πράξουν οι «υγιείς δυνάμεις», όπως λέτε, προκειμένου να ιαθεί αυτή η μεγάλη πληγή, είναι ένα τεράστιο θέμα, για το οποίο έχουμε γράψει επανειλημμένως. Εδώ, επιγραμματικώς μόνον, θα αναφέρω ότι θα πρέπει να εφαρμόσουμε αυτά που μας διδάσκουν οι Γραφές και οι Πατέρες της Εκκλησίας, τόσο με τα συγγράμματά των όσο και με την στάση που τήρησαν σε ανάλογες περιστάσεις, τις οποίες καταγράφει λεπτομερώς η Εκκλησιαστική Ιστορία, έτσι ώστε να είμεθα σύμφωνοι με την Ιερά Παράδοση. Οποιαδήποτε άλλη πορεία είναι καινοφανής ή ακραία και μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια των ψυχών μας. Βεβαίως, κυρίως λόγω των αμαρτιών μας, και ιδιαιτέρως λόγω του εγωϊσμού και της κενοδοξίας μας, ο συντονισμός των «υγιών δυνάμεων» έχει αποδειχθεί ένα εξαιρετικώς δύσκολο έργο. Και, ενώ είναι πρωτεύον ζήτημα, φαντάζει ως ακατόρθωτο, επειδή μας λείπει η πραγματική ταπείνωση και η αγάπη. Έτσι, ενώ ο Οικουμενισμός και η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» καλπάζουν, οι «υγιείς δυνάμεις» όχι μόνο δεν ενώνονται για να πολεμήσουν τον κοινό εχθρό, αλλά και πολεμούν η μία την άλλη! Συνεπώς, τίθεται το ερώτημα αν είναι όντως «υγιείς». Το δε χειρότερο είναι ότι οι εσωτερικές αυτές έριδες σκανδαλίζουν τόσο πολύ τους καλοπροαιρέτους που θα συνετάσσοντο με τις «υγιείς δυνάμεις», αν αυτές ήταν ενωμένες, ώστε τώρα να διστάζουν να το πράξουν. Αυτό το γνωρίζω πολύ καλά, διότι το αντιμετώπισα ο ίδιος.

Αυτό που πρέπει επίσης να πράξουν οι «υγιείς δυνάμεις» είναι να ενημερώσουν τους αδαείς, ακόμη και τους αδιαφόρους. Δυστυχώς, επικρατεί μία φοβερή αμάθεια σχεδόν σε όλα τα σοβαρά ζητήματα, ήτοι Εκκλησιαστικά, Εθνικά, Οικονομικά κ.λπ. Η δε αμάθεια αυτή οδηγεί συχνά στην αδιαφορία. Όσον δε αφορά τα δογματικά θέματα, η αδιαφορία περί αυτών, η οποία παρατηρείται στο ν.η., είναι το τρίτο είδος αθεΐας, όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Η ίδρυση νέων Ορθοδόξων και πατριωτικών ιστολογίων και σωματείων, η παρουσία σε θρησκευτικές και εθνικές εορτές και τελετές, οι ομιλίες, τα άρθρα στον τύπο κ.λπ. νομίζω ότι θα βοηθήσουν τον λαό να ξυπνήσει από τον θανάσιμο λήθαργο όπου ευρίσκεται.

 

 

Σας ευχαριστώ θερμώς για τον χρόνο σας κ. Χατζηνικολάου, καθώς και για τις πολύ ωφέλιμες σκέψεις που μοιραστήκατε μαζί μας. Είθε ο Κύριός μας να μας αναστήσει από τον θανάσιμο λήθαργο που βρισκόμαστε και να μας λυτρώσει από τους εχθρούς της Πίστεως και της Πατρίδος μας.

Εγώ σας ευχαριστώ, κ. Μάννη, που μου κάνατε την τιμή και μου δώσατε την χαρά να εκφράσω δημοσίως τις απόψεις μου για τα εξαιρετικώς σοβαρά ζητήματα που μας απασχολούν. Εύχομαι ο Κύριος και η Παναγία Μητέρα Του να σας δίνουν την δύναμη και την φώτιση για να συνεχίσετε επιτυχώς, όπως μέχρι τώρα, το δύσκολο και εξαιρετικώς υπεύθυνο έργο που έχετε αναλάβει της ενημερώσεως του κοινού επί των κρισίμων αυτών θεμάτων.