ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ "ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ" (ΜΕΡΟΣ 3ο: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΪΚΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

 

Με τους αδελφούς μας, τους λεγόμενους Ματθαιϊκούς, υπάρχει διάσταση από το 1937, δηλαδή μόλις 13 έτη μετά την ημερολογιακή αλλαγή και 2 μετά από την είσοδο των τριών πρώτων αρχιερέων στον Ιερό μας Αγώνα.

Η αιτία του σχίσματος αυτού ήταν εκκλησιολογική και είχε σχέση με το πως θεωρήθηκαν οι Καινοτόμοι νεοημερολογίτες. Οι Ματθαιϊκοί (έλαβαν το όνομά τους από τον τιτουλάριο Επίσκοπο Ματθαίο Καρπαθάκη), ανανεούντες τις αρχές των Νοβατιανών και των Λουκιφεριανών, θεώρησαν τους νεοημερολογίτες ως εκτός Εκκλησίας με άκυρα Μυστήρια και στερούμενους της Θείας Χάριτος. Οι υπόλοιποι Ορθόδοξοι, οι υπό τον πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, θεωρούσαν την νεοημερολογιτική Εκκλησία, κατ' ουσίαν σχισματική (αφού δημιούργησε αιτία σχίσματος), δυνάμει όμως σχισματική από Κανονικής απόψεως (και επομένως υπόδικη σε αρμόδια Σύνοδο) και πως ο Αγώνας έπρεπε να επικεντρωθεί στην σύγκληση αυτής ακριβώς της αρμοδίας Πανορθοδόξου Συνόδου, η οποία θα έλυνε το ζήτημα και θα αποκαθιστούσε την ενότητα στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Μεγάλο μέρος της ευθύνης όμως για το σχίσμα των Ματθαιϊκών την έχουν οι καινοτόμοι υπεύθυνοι της νεοημερολογιτικής Εκκλησίας, οι οποίοι εδίωξαν με μένος τους εμμένοντες στα Πάτρια. Από το 1924 κιόλας οι λεγόμενοι Παλαιοημερολογίτες διώχθηκαν με κάθε μέσο, πολεμήθηκαν διά του τύπου, καθαιρέθηκαν οι ιερείς των, ξυλοκοπήθηκαν ανηλεώς από την αστυνομία με διαταγή νεοημερολογιτών επισκόπων, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, μαστιγώθηκαν, βράχηκαν με αντλίες της Πυροσβετικής, ποδοπατήθηκαν τα ιερά σκεύη και οι άγιες εικόνες των ναών τους, ενώ είχαμε ακόμη και δολοφονίες (όλα αυτά θα τα παρουσιάσουμε σε μελλοντικό μας άρθρο με αδιάσειστα στοιχεία, για τους σημερινούς νεοημερολογίτες αδελφούς μας που δυστυχώς τα αγνοούν). Οι Καινοτόμοι λοιπόν με την απάνθρωπη στάση τους, οδήγησαν στα άκρα τους αδελφούς μας, η πλειοψηφία των οποίων δεν είχε και κάποια ιδιαίτερη θεολογική γνώση, σε σημείο ώστε να τους θεωρούν ενεργεία σχισματικούς, αλλά και αιρετικούς, εκτός Εκκλησίας, με άκυρα Μυστήρια και εστερημμένους της Θείας Χάριτος. Ας μην σχίζουν λοιπόν τα ιμάτιά τους, ορισμένοι εκ των νεοημερολογιτών για τις ακραίες απόψεις των Ματθαιϊκών, αφού οι δικοί τους τους δημιούργησαν.

Πρωταρχικό ρόλο στο ματθαιϊκό σχίσμα έπαιξε ο - αγιοποιηθείς από μερικούς οπαδούς του - Ματθαίος Καρπαθάκης, για τον οποίο αξίζει να γραφτεί ένα ειδικό αφιέρωμα, με αληθινά ντοκουμέντα, για το ποιόν του, τις απόψεις του, τα πρόσωπα που τον περιέβαλαν και τις μεθόδους του, ώστε μέσα από την απομυθοποίησή του, να βοηθηθούν οι Ματθαιϊκοί αδελφοί μας και να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους, οι οποίες είναι παραδεκτές υπό πολλών, όχι γιατί έχουν πεισθεί για την ορθότητά τους, αλλά μόνο και μόνο διότι έχουν πεισθεί περί της δήθεν αγιότητος του δυστυχούς Ματθαίου Καρπαθάκη (σε αυτό το σημείο ίσως αναρωτηθεί κανείς πως είμαστε τόσο σίγουροι για το αν είναι ή δεν είναι άγιος κάποιος. Η απάντηση είναι απλή: για την αγιότητα υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία δυστυχώς στην εποχή μας δεν πληρούνται. Και όχι μόνο στην περίπτωση του Ματθαίου...).

Το 1948 ο Καρπαθάκης χειροτόνησε, παρά τους Ιερούς Κανόνες (τους οποίους κράδαινε απειλητικά μόνο όταν τους παραβαίναν οι άλλοι), αρχιερείς ΜΟΝΟΣ του. Η δωδεκαμελής σύνοδός του τον ανακήρυξε "Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος" και δημιουργήθηκε έτσι παρασυναγωγή με το όνομα "Εκκλησία Γ.Ο.Χ. Ελλάδος".

Το 1971 οι τότε ματθαιϊκοί (υπό τον "Αθηνών και πάσης Ελλάδος" Ανδρέα), έχοντας μέσα τους, προς τιμήν τους, γνώση της αντικανονικότητάς τους, θεράπευσαν τις παράνομες χειροτονίες, μέσα από την αναγνώρισή τους διά ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ, από την Τοπική Εκκλησία των Ρώσων της Διασποράς, η οποία έθεσε ως όρο την ένωση της Ιεραρχίας τους με την Ιεραρχία των άλλων Παλαιοημερολογιτών (υπό τον Αυξέντιο). Όμως μερίδα ματθαιϊκών ξεσηκώθηκε, απέρριψε την ένωση και έπειτα και την Χειροθεσία από τους Ρώσους ως αχρείαστη και βλάσφημη. Η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς με απόφασή της, ανακοίνωσε πως η απόρριψη της Χειροθεσίας την καθιστά ως μη γενόμενη. Η ιερωσύνη έτσι των αδελφών Ματθαιϊκών βρίσκεται στον αέρα. Βεβαίως όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να χαρακτηριστούν  ως ανίεροι, αφού οι χειροτονίες τους είναι δογματικώς υποστατές - και φυσικά τελούνται σε αυτούς Μυστήρια-, αλλά οπωσδήποτε είναι υπόδικοι σε αρμόδια Σύνοδο.

Ερχόμαστε στο σήμερα. Οι Ματθαιϊκοί έχουν διασπαστεί σε τέσσερις (4) ομάδες. Η πρώτη διάσπαση έγινε το 1995 ανάμεσα στον "Αθηνών" Ανδρέα και τον "Μεσσηνίας" Γρηγόριο, με αφορμή την προσκύνηση ή όχι κάποιων εικόνων. Από την ομάδα του Ανδρέα (μετέπειτα Νικολάου και νυν Στεφάνου), αποσχίστηκε το 2005 ο "Μεσογαίας" Κήρυκος, ο οποίος έκανε δική του ομάδα. Η ομάδα του Γρηγορίου, διασπάστηκε (για εκκλησιολογικά, χριστολογικά και θεολογικά θέματα) το 2002 στις ομάδες του "Θηβών" Χρυσοστόμου και "Θεσσαλονίκης" Χρυσοστόμου.

Η πολυπληθέστερη και πιο σοβαρή ομάδα των Ματθαιϊκών, είναι εκείνη που ποιμαίνεται από τον "Αθηνών και πάσης Ελλάδος" Στέφανο. Διαθέτει καλούς και μορφωμένους κληρικούς και θεολόγους, αξιόλογους, διαλλακτικούς, μετριοπαθείς και συζητήσιμους.

Με την Σύνοδο του Στεφάνου θα μπορούσε να γίνει Διάλογος ενότητος, έστω και ανεπίσημος σε πρώτο στάδιο.

Θα μπορούσε ως βάσεις ενότητος να είναι:

α) το γεγονός της κοινής καταγωγής της Ιερωσύνης από την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (αυτό προϋποθέτει αναγνώριση της Χειροθεσίας του 1971),

β) συμφωνία κοινά αποδεκτή μετά από έρευνα επί εκκλησιολογικών θεμάτων και
γ) η επαναφορά στον αντικειμενικό σκοπό του Ιερού μας Αγώνος, ο οποίος είναι η σύγκληση Μεγάλης Συνόδου Ορθοδόξων με σκοπό την καταδίκη των Οικουμενιστών και την ενότητα των Ορθοδόξων (έτσι θα σταματήσει η κάθε Σύνοδος να ισχυρίζεται ότι μόνο αυτή αποτελεί την Εκκλησία και θα αγωνιστεί πραγματικά για Αυτήν).

Με τις άλλες τρεις ομάδες των Ματθαιϊκών, προσωπικά αμφιβάλλουμε, τουλάχιστον προς το παρόν, για το αν μπορεί να γίνει κάποιου είδους διάλογος ή ενωτικές διεργασίες, εξαιτίας της αδιάλλακτης στάσεώς τους. Φρονώ όμως πως αν επιθυμήσουν να ενωθούν εν Αληθεία με τους υπολοίπους Ορθοδόξους, θα βρεθεί τρόπος με τη Χάρη του Θεού. Αυτό θα γίνει πιο εύκολα αν θελήσουν να συμμετάσχουν σε μια μελλοντική Μεγάλη Σύνοδο Ορθοδόξων κατά του Οικουμενισμού, όπου μπορούν να τεθούν υπό συζήτηση και τα επί μέρους θέματα που διχάζουν (π.χ. το ζήτημα των εικόνων). Αν όμως επιμείνουν στην (κοινή και στις τρεις) θέση τους, πως δηλαδή η καθεμία μόνο αποτελεί την Εκκλησία του Χριστού και όλοι οι άλλοι είναι εκτός Αυτής και σχισματοαιρετικοί (ΔΗΛΑΔΗ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ - άπαγε της βλασφημίας! - ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, ΑΦΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ 0,000001% ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ), τότε όχι τρεις, αλλά εικοσιτρείς φατρίες θα καταλήξουν, θα εκφυλισθούν και εν τέλει θα εξαφανισθούν, όπως οι παλαιοί σχισματικοί.