ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝΟΣΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΜΠΑΡΔΑΚΑ
Οἱ Προσευχές ὃλων μας, οἱ ἐλπίδες μας, τά ὂνειρά μας, ἀρχίζουν νά πραγματοποιοῦνται.
Ἡ «πολυδιάσπασις» τοῦ Γνησίου Ὀρθοδόξου Ποιμνίου σέ «παρατάξεις», ΜΟΝΟΝ κακό ἒκανε μέχρι σήμερα.
Διαφωνίες, ἐνστάσεις κ.λπ., ἐπί ΜΗ Δογματικῶν ἀλλά ἐπί Διοικητικῶν (ἐπί παραδείγματι) θεμάτων, ὃλοι δικαιοῦνται νά ἒχουν.
Δέν εἲμαστε τόσο πολυπληθές ποίμνιο, ὣστε νά ἒχωμε τήν… «πολυτέλεια»τῆς διαιρέσεως σέ …«παρατάξεις» κ.λπ.
Καί ἐάν πρυττανεύσῃ ἡ λογική καί ἡ ἀγάπη πρός τήν ἀλήθεια ἀλλά καί τήν Ὀρθοδοξία, τό ΕΝΩΝΕΝΟ «Μικρό Ποίμνιο», δέν θά εἶναι τόσο μικρό ὣστε νά ἀποτελῇ εὒκολη λεία στά νύχια τῶν τόσων καί τόσων ἐχθρῶν τῆς Πίστεώς μας.
Ἐάν τά μικρά, ἀνθρώπινα καί ἀσήμαντα θέματα πού στέκονται ἐμπόδια καί μᾶς δημιουργοῦν διαίρεση καί φατριασμούς, προσεγγισθοῦν μέ ἀγἀπη, μέ ἀλληλοκατανόηση, μέ πνεῦμα ἀδελφικό καί μέ διάθεση γιά εἰλικρινῆ διάλογο καί διευθέτηση, δέν μποροῦν νά ἀποτελέσουν «τροχοπέδη» στήν δημιουργία τῆς ΜΙΑΣ, ΕΝΙΑΙΑΣ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἂπιαστο (μέχρι σήμερα) ὂνειρο γεγεῶν καί γενεῶν Προπατόρων μας.
Αὐτό, ἒγινε, ἀπι τέλους, κατανοητό καί ἡ ἀρχή τῆς ἑνοποιήσεώς μας, μέ τήν Βοήθεια τοῦ Μεγαλοδυνάμου Θεοῦ, ἂρχισε ἢδη.
Ἡ Καλή Ἀρχή ἒγινε καί τήν ἒκανε ὁ Σεβασμιώτατος Ἐπίσκοπος Φιλίππων κ. Ἀμβρόσιος, ὁ ὁποῖος, προσεχώρησε εἰς τάς τάξεις τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας καί ἐνετάχθη εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, ὑπό τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Καλλίνικον.
Τό χαρμόσυνο καί τόσον ἐλπιδοφόρον αὐτό γεγονός, πραγματοποιήθηκε εἰς τό Ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον τό ὁποῖον ἒλαβεν χώραν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παμμεγίστων Ταξιαρχων Ἀθικίων Κορινθίας, κατά τήν Ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Παρθενίου Ἐπισκόπου Λαμψάκου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλινίκου, μέ συλλειτουργούς του τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας Πειραιῶς κ. Γερόντιον, Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσόστομον, καί τόν Σεβασμιώτατον Ἐπίσκοπον κ. Ἀμβρόσιον, ὁ ὁποῖος διά τῆς παρουσίας του, προσυπέγραψε τήν συμπόρευσίν του μέ τήν Μητέρα Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος
Ἡ τόσο σημαντική αὐτή ἀπόφασις τοῦ Επισκόπου Αμβροσίου, καλωσορίστηκε ἀπό τόν Μακαριώταον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Καλλίνικον, ὁ ὁποῖος καί ἐξῆρεν τό ποιμαντικό ἒργον του εἰς τήν περιοχή τῆς ἀκριτικῆς μας Δράμας καί εὐχήθηκε ὃπως ΟΛΕΣ οἱ ὑγιεῖς πνευματικές δυνάμεις τῆς Ἐκκλησίας μας, κατορθώσωμε, ὡς ἓν σῶμα, νά ἀνταποκριθοῦμε εἰς τό τόσον δύσκολο ἒργον μας καί νά φανοῦμε ἂξιοι διάκονοι τῆς ἐπί γῆς στρατευμένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἀμβρόσιος, εὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί τούς Συνοδικούς Ἀρχιερεῖς γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνην πού ἒδειξαν εἰς τό πρόσωπο του, τονίζοντας πώς εἶναι εἰς τήν διάθεσιν τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν διακονίαν της.
Ἡ «πολυδιάσπασις» τοῦ Γνησίου Ὀρθοδόξου Ποιμνίου σέ «παρατάξεις», ΜΟΝΟΝ κακό ἒκανε μέχρι σήμερα.
Διαφωνίες, ἐνστάσεις κ.λπ., ἐπί ΜΗ Δογματικῶν ἀλλά ἐπί Διοικητικῶν (ἐπί παραδείγματι) θεμάτων, ὃλοι δικαιοῦνται νά ἒχουν.
Δέν εἲμαστε τόσο πολυπληθές ποίμνιο, ὣστε νά ἒχωμε τήν… «πολυτέλεια»τῆς διαιρέσεως σέ …«παρατάξεις» κ.λπ.
Καί ἐάν πρυττανεύσῃ ἡ λογική καί ἡ ἀγάπη πρός τήν ἀλήθεια ἀλλά καί τήν Ὀρθοδοξία, τό ΕΝΩΝΕΝΟ «Μικρό Ποίμνιο», δέν θά εἶναι τόσο μικρό ὣστε νά ἀποτελῇ εὒκολη λεία στά νύχια τῶν τόσων καί τόσων ἐχθρῶν τῆς Πίστεώς μας.
Ἐάν τά μικρά, ἀνθρώπινα καί ἀσήμαντα θέματα πού στέκονται ἐμπόδια καί μᾶς δημιουργοῦν διαίρεση καί φατριασμούς, προσεγγισθοῦν μέ ἀγἀπη, μέ ἀλληλοκατανόηση, μέ πνεῦμα ἀδελφικό καί μέ διάθεση γιά εἰλικρινῆ διάλογο καί διευθέτηση, δέν μποροῦν νά ἀποτελέσουν «τροχοπέδη» στήν δημιουργία τῆς ΜΙΑΣ, ΕΝΙΑΙΑΣ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό ἂπιαστο (μέχρι σήμερα) ὂνειρο γεγεῶν καί γενεῶν Προπατόρων μας.
Αὐτό, ἒγινε, ἀπι τέλους, κατανοητό καί ἡ ἀρχή τῆς ἑνοποιήσεώς μας, μέ τήν Βοήθεια τοῦ Μεγαλοδυνάμου Θεοῦ, ἂρχισε ἢδη.
Ἡ Καλή Ἀρχή ἒγινε καί τήν ἒκανε ὁ Σεβασμιώτατος Ἐπίσκοπος Φιλίππων κ. Ἀμβρόσιος, ὁ ὁποῖος, προσεχώρησε εἰς τάς τάξεις τῆς Μητέρας Ἐκκλησίας καί ἐνετάχθη εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος, ὑπό τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Καλλίνικον.
Τό χαρμόσυνο καί τόσον ἐλπιδοφόρον αὐτό γεγονός, πραγματοποιήθηκε εἰς τό Ἀρχιερατικόν Συλλείτουργον τό ὁποῖον ἒλαβεν χώραν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Παμμεγίστων Ταξιαρχων Ἀθικίων Κορινθίας, κατά τήν Ἑορτήν τοῦ Ἁγίου Παρθενίου Ἐπισκόπου Λαμψάκου, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλινίκου, μέ συλλειτουργούς του τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας Πειραιῶς κ. Γερόντιον, Ἀττικῆς καί Βοιωτίας κ. Χρυσόστομον, καί τόν Σεβασμιώτατον Ἐπίσκοπον κ. Ἀμβρόσιον, ὁ ὁποῖος διά τῆς παρουσίας του, προσυπέγραψε τήν συμπόρευσίν του μέ τήν Μητέρα Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος
Ἡ τόσο σημαντική αὐτή ἀπόφασις τοῦ Επισκόπου Αμβροσίου, καλωσορίστηκε ἀπό τόν Μακαριώταον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Καλλίνικον, ὁ ὁποῖος καί ἐξῆρεν τό ποιμαντικό ἒργον του εἰς τήν περιοχή τῆς ἀκριτικῆς μας Δράμας καί εὐχήθηκε ὃπως ΟΛΕΣ οἱ ὑγιεῖς πνευματικές δυνάμεις τῆς Ἐκκλησίας μας, κατορθώσωμε, ὡς ἓν σῶμα, νά ἀνταποκριθοῦμε εἰς τό τόσον δύσκολο ἒργον μας καί νά φανοῦμε ἂξιοι διάκονοι τῆς ἐπί γῆς στρατευμένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἀμβρόσιος, εὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον καί τούς Συνοδικούς Ἀρχιερεῖς γιά τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνην πού ἒδειξαν εἰς τό πρόσωπο του, τονίζοντας πώς εἶναι εἰς τήν διάθεσιν τῆς Ἐκκλησίας μας καί τήν διακονίαν της.
ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΝ κ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΝ (Του Μακαριστού Μητροπολίτου Ωρωπού και Φυλής Κυρού Κυπριανού Κουτσούμπα)
Οσο καί ἂν ὁ δρόμος γιά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ Ὀράματός μας εἶναι ἀκόμα μακρύς, τά ἑπόμενα βήματα πού εἶναι πλέον εἰ βέβαιο πώς θά γίνουν, θά ὁδηγήσουν στήν πολυπόθητη καί πολυαναμενομένη ΠΛΗΡΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ τοῦ χώρου μας.
Καί τό ως ανω πρῶτο βῆμα, μᾶς ἒφερε μπροστά σ’ ἓνα ἂλλο πολύ χαρμόσυνο μήνυμα, τό ὁποῖο μᾶς δίδει τήν βεβαιότητα πώς, τελικῶς, ὃλα θά πᾶνε καλά καί ἡ μεγάλη ἀγκάλη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, θά συμπεριλάβῃ μέ στοργή ὃλα τά παιδιά της, δημιουργῶντας τήν ΜΙΑ, ΕΝΙΑΙΑ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΝ Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος των Ενισταμενων κατά του επάρατου οικουμενισμου υπο τον Σεβασμιώτατον κ.Κυπριανόν, σύντομα θά ἐνταχθῇ καί θά συμπαραταχθῇ στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία, διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ἰσχυροποιεῖται, λαμβάνουσα δύναμιν καί φωνην ισχυράν.
Μεγάλο τό ὂνομα Τοῦ Θεοῦ.
Μέ διάλογο καλόπιστο, μέ ἀδελφική καί εἰλικρινῆ ἀγάπη, μέ πλήρη παραμερισμό τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν καί χωρίς ΙΧΝΟΣ προσπαθείας ἐπιβολῆς τοῦ ἑνός ἒναντι τοῦ ἂλλου, θά βρεθοῦν οἱ κάλλιστες λύσεις καί θά ξεπεραστοῦν τά ὃποια ἐμπόδια, ὣστε στό τέλος νά ἒχωμε μία Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ ἐνωμένη, μέ λόγο δυνατό καί ὑπολογίσιμο, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς φιλτά- της μας Γνησίας Ὀρθοδοξίας.
ΟΥΔΕΙΣ δικαιοῦται νά θεωρῇ πώς κατέχει τό…,«ἀλάθητον», αὐτό πού χαρακτηρίζει τόν δαιμονόπληκτο πάπα.
Ὃλα τά θέματα πρέπει νά ἐπιλύωνται μέσα ἀπό ἁρμόδια Ἐκ- κλησιαστικά Ὂργανα, ἐνώπιον τῶν ὁποίων θά τίθενται πρός συζήτησιν καί εὓρεσιν τῆς πολυποθήτου ἀληθείας (κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν).
Καί ΟΛΟΙ, πρέπει νά πειθαρχοῦμεν στίς ἀποφάσεις τῶν ὀργάνων αὐτῶν, τά ὁποῖα, μέ βάσιν τό Κανονικόν Ἐκκλησιαστικόν Δίκαιον θά ἐπιλύουν κάθε διοικητικό θέμα.
Ὁ σοφός Λαός μας, λέει πώς «ἡ ἀρχή εἶναι τό ἣμισυ τοῦ παντός.»
Καί εὑρισκόμεθα εἰς τήν εὐχάριστον θέσιν νά ἒχῃ γινει ἡ ἀρχή.
Ἂς μήν ἐπιτρέψωμε τό νά προκύψουν ἐμπόδια πάσης φύσεως εἰς τόν ἀγαθόν δρόμο ὁ ὁποῖος ἀνοίγεται ἐμπρός μας.
Ἂς δώσωμε τήν πρέπουσα συνέχειαν εἰς τό εὐτυχές γεγονός, τοῦ ὁποίου ἡ ἐγνωσμένη ἰσχῦς, δίδει μίαν ξεχωριστή λάμψιν εἰς τήν δημιουργούμενη εἰκόνα ἑνότητος.
Ἡ γενναία των ἀπόφασις, ἒδωσε χαράν μεγάλη τόσον εἰς ἡμᾶς ὃσον καί εἰς τάς στρατιάς τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί τούς εὐχόμεθα ὁλοψύχως ὑγείαν καί μακροημέρευσιν πρός δόξαν Θεοῦ..
Ὃλα μποροῦν νά συζητηθοῦν, νά ἀναλυθοῦν καί νά ἐπιλυθοῦν ἐν πνεύματι ἀδελφικῆς ἀγάπης καί μέ πραγματικόν φόβον Θεοῦ.
Ὁ τίτλος τοῦ μικροῦ αὐτοῦ σημειώματος «ἂς ἠχήσουν τά σήμαντρα», δέν εἶναι μία ὑπερβολική κραυγή.
Εἶναι μία πραγματική προτροπή, ἐνώπιον ἑνός χαρμοσύνου γεγονότος.
Ἑνός γεγονότος ἀπό αὐτά τά ὁποῖα εἶναι ἱκανά νά «σημαδέψουν» τό μέλλον μας ὡς ἐκφραστῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας.
Ἑνός γεγονότος τό ὁποῖο μᾶς δίδει τό δικαίωμα νά ἐκδηλώσωμεν τήν ἀνείπωτον χαράν καί τόν ἐνθουσιασμόν μας!!!
Ἂς μή διαψεύσωμε τίς ἐλπίδες τοῦ Ποιμνίου μας μέ ἀνθρώπινες μικρότητες, ματαιοδοξίες καί ἀνάξιες λόγου δικαιολογίες.
Ὃμως, ἡ Ἀρχή ἒγινε καί ἡ Χάρις Τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ, δέν θά ἐπιτρέψῃ τήν ἀκύρωσιν τοῦ θαυμασίου ὁράματος τό ὁποῖον ἒχομεν πλέον πρό ὀφθαλμῶν.
Καί εἶναι τό ὃραμα αὐτό, ἡ ΜΙΑ ΕΝΑΙΑ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.
Καί ἐντός ὁλίγου, ἐλπίζομεν βασίμως πώς θά ἒχωμεν τήν χαράν νά πανηγυρίσωμεν και τήν συμπόρευσιν καί ἂλλων Σεβασμιωτάτων μετά τῶν ποιμνίων των, εἰς ΚΟΙΝΟΝ ἀγῶνα ἐντός τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ.
Τά παραδείγματα αὐτά, τά γεμᾶτα τόλμην, γενναιότητα καί ὀρθοφροσύνην, μποροῦν καί πρέπει νά ἀποτελέσουν τό καλόν παράδειγμα γιά τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς πολυπόθητου ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Οἱ εὐθῦνες ΟΛΩΝ μας εἶναι τεράστιες καί ὁ λόγος πού θά κληθοῦμε νά δώσωμε θά εἶναι πολύ «σκληρός», ἐάν δέ ἁρθοῦμε στό ὓψος τῶν περι- στάσεων και ἀφήσωμε αὐτό τό πρῶτο τεράστιο βῆμα (αλμα θά τό ἐχαρακτηριζα) νά μείνῃ χωρίς συνέχεια.
Ἡ προσευχή ΟΛΩΝ μας ἂς εἶναι πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν καί μέ ταπεινή καρδίαν ἂς ζητήσωμεν ἀπό τόν Ἀρχηγόν τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Κ.ἡ.Ι.Χριστόν, δύναμιν, ἀποφασιστικότητα καί στήριξιν, πρός ἐπίτευξιν αὐτοῦ διά τό ὁποῖον ἐπάσχισαν, ἐμάτωσαν καί ἐμαρτύρησαν πολλοί προπάτορές μας.
Ὁ εἰλικρινής, ἂδολος καί γεμᾶτος ἀγάπην διά τήν Πίστην μας, διάλογος, εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον, τά οἱαδήποτε «ἐμπόδια» μποροῦν καί ΠΡΕΠΕΙ νά ὑπερκερασθοῦν, προκειμένου νά θριαμβεύσουν τά ὃσα ΠΑΜΠΟΛΛΑ καί σημαντικά μᾶς ἑνώνουν ἒναντι τῶν ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ πού, πιθανῶς, ἐμφανίζονται ὡς «προβλήματα».
Καί τό ως ανω πρῶτο βῆμα, μᾶς ἒφερε μπροστά σ’ ἓνα ἂλλο πολύ χαρμόσυνο μήνυμα, τό ὁποῖο μᾶς δίδει τήν βεβαιότητα πώς, τελικῶς, ὃλα θά πᾶνε καλά καί ἡ μεγάλη ἀγκάλη τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, θά συμπεριλάβῃ μέ στοργή ὃλα τά παιδιά της, δημιουργῶντας τήν ΜΙΑ, ΕΝΙΑΙΑ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΝ Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.
Ἡ Ἱερά Σύνοδος των Ενισταμενων κατά του επάρατου οικουμενισμου υπο τον Σεβασμιώτατον κ.Κυπριανόν, σύντομα θά ἐνταχθῇ καί θά συμπαραταχθῇ στήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία, διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ἰσχυροποιεῖται, λαμβάνουσα δύναμιν καί φωνην ισχυράν.
Μεγάλο τό ὂνομα Τοῦ Θεοῦ.
Μέ διάλογο καλόπιστο, μέ ἀδελφική καί εἰλικρινῆ ἀγάπη, μέ πλήρη παραμερισμό τῶν ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν καί χωρίς ΙΧΝΟΣ προσπαθείας ἐπιβολῆς τοῦ ἑνός ἒναντι τοῦ ἂλλου, θά βρεθοῦν οἱ κάλλιστες λύσεις καί θά ξεπεραστοῦν τά ὃποια ἐμπόδια, ὣστε στό τέλος νά ἒχωμε μία Ἐκκλησία τῶν ΓΟΧ ἐνωμένη, μέ λόγο δυνατό καί ὑπολογίσιμο, ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς φιλτά- της μας Γνησίας Ὀρθοδοξίας.
ΟΥΔΕΙΣ δικαιοῦται νά θεωρῇ πώς κατέχει τό…,«ἀλάθητον», αὐτό πού χαρακτηρίζει τόν δαιμονόπληκτο πάπα.
Ὃλα τά θέματα πρέπει νά ἐπιλύωνται μέσα ἀπό ἁρμόδια Ἐκ- κλησιαστικά Ὂργανα, ἐνώπιον τῶν ὁποίων θά τίθενται πρός συζήτησιν καί εὓρεσιν τῆς πολυποθήτου ἀληθείας (κατά τό ἀνθρωπίνως δυνατόν).
Καί ΟΛΟΙ, πρέπει νά πειθαρχοῦμεν στίς ἀποφάσεις τῶν ὀργάνων αὐτῶν, τά ὁποῖα, μέ βάσιν τό Κανονικόν Ἐκκλησιαστικόν Δίκαιον θά ἐπιλύουν κάθε διοικητικό θέμα.
Ὁ σοφός Λαός μας, λέει πώς «ἡ ἀρχή εἶναι τό ἣμισυ τοῦ παντός.»
Καί εὑρισκόμεθα εἰς τήν εὐχάριστον θέσιν νά ἒχῃ γινει ἡ ἀρχή.
Ἂς μήν ἐπιτρέψωμε τό νά προκύψουν ἐμπόδια πάσης φύσεως εἰς τόν ἀγαθόν δρόμο ὁ ὁποῖος ἀνοίγεται ἐμπρός μας.
Ἂς δώσωμε τήν πρέπουσα συνέχειαν εἰς τό εὐτυχές γεγονός, τοῦ ὁποίου ἡ ἐγνωσμένη ἰσχῦς, δίδει μίαν ξεχωριστή λάμψιν εἰς τήν δημιουργούμενη εἰκόνα ἑνότητος.
Ἡ γενναία των ἀπόφασις, ἒδωσε χαράν μεγάλη τόσον εἰς ἡμᾶς ὃσον καί εἰς τάς στρατιάς τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί τούς εὐχόμεθα ὁλοψύχως ὑγείαν καί μακροημέρευσιν πρός δόξαν Θεοῦ..
Ὃλα μποροῦν νά συζητηθοῦν, νά ἀναλυθοῦν καί νά ἐπιλυθοῦν ἐν πνεύματι ἀδελφικῆς ἀγάπης καί μέ πραγματικόν φόβον Θεοῦ.
Ὁ τίτλος τοῦ μικροῦ αὐτοῦ σημειώματος «ἂς ἠχήσουν τά σήμαντρα», δέν εἶναι μία ὑπερβολική κραυγή.
Εἶναι μία πραγματική προτροπή, ἐνώπιον ἑνός χαρμοσύνου γεγονότος.
Ἑνός γεγονότος ἀπό αὐτά τά ὁποῖα εἶναι ἱκανά νά «σημαδέψουν» τό μέλλον μας ὡς ἐκφραστῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας.
Ἑνός γεγονότος τό ὁποῖο μᾶς δίδει τό δικαίωμα νά ἐκδηλώσωμεν τήν ἀνείπωτον χαράν καί τόν ἐνθουσιασμόν μας!!!
Ἂς μή διαψεύσωμε τίς ἐλπίδες τοῦ Ποιμνίου μας μέ ἀνθρώπινες μικρότητες, ματαιοδοξίες καί ἀνάξιες λόγου δικαιολογίες.
Ὃμως, ἡ Ἀρχή ἒγινε καί ἡ Χάρις Τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ, δέν θά ἐπιτρέψῃ τήν ἀκύρωσιν τοῦ θαυμασίου ὁράματος τό ὁποῖον ἒχομεν πλέον πρό ὀφθαλμῶν.
Καί εἶναι τό ὃραμα αὐτό, ἡ ΜΙΑ ΕΝΑΙΑ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.
Καί ἐντός ὁλίγου, ἐλπίζομεν βασίμως πώς θά ἒχωμεν τήν χαράν νά πανηγυρίσωμεν και τήν συμπόρευσιν καί ἂλλων Σεβασμιωτάτων μετά τῶν ποιμνίων των, εἰς ΚΟΙΝΟΝ ἀγῶνα ἐντός τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῶν ΓΟΧ.
Τά παραδείγματα αὐτά, τά γεμᾶτα τόλμην, γενναιότητα καί ὀρθοφροσύνην, μποροῦν καί πρέπει νά ἀποτελέσουν τό καλόν παράδειγμα γιά τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς πολυπόθητου ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Οἱ εὐθῦνες ΟΛΩΝ μας εἶναι τεράστιες καί ὁ λόγος πού θά κληθοῦμε νά δώσωμε θά εἶναι πολύ «σκληρός», ἐάν δέ ἁρθοῦμε στό ὓψος τῶν περι- στάσεων και ἀφήσωμε αὐτό τό πρῶτο τεράστιο βῆμα (αλμα θά τό ἐχαρακτηριζα) νά μείνῃ χωρίς συνέχεια.
Ἡ προσευχή ΟΛΩΝ μας ἂς εἶναι πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν καί μέ ταπεινή καρδίαν ἂς ζητήσωμεν ἀπό τόν Ἀρχηγόν τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Κ.ἡ.Ι.Χριστόν, δύναμιν, ἀποφασιστικότητα καί στήριξιν, πρός ἐπίτευξιν αὐτοῦ διά τό ὁποῖον ἐπάσχισαν, ἐμάτωσαν καί ἐμαρτύρησαν πολλοί προπάτορές μας.
Ὁ εἰλικρινής, ἂδολος καί γεμᾶτος ἀγάπην διά τήν Πίστην μας, διάλογος, εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον, τά οἱαδήποτε «ἐμπόδια» μποροῦν καί ΠΡΕΠΕΙ νά ὑπερκερασθοῦν, προκειμένου νά θριαμβεύσουν τά ὃσα ΠΑΜΠΟΛΛΑ καί σημαντικά μᾶς ἑνώνουν ἒναντι τῶν ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ πού, πιθανῶς, ἐμφανίζονται ὡς «προβλήματα».
ΕΝΟΤΗΤΑ.
Δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξις. Εἶναι μία ἒννοια ἡ ὁποία ἐκφράζει τόν ἀμετακίνητον καί σταθερό στόχο πού πρέπει νά ἒχωμεν ὃλοι, προκειμένου νά μποροῦμε νά ποῦμε πώς ἡ ζωή μας, ἡ Ἱερωσύνη μας, οἱ Προσευχές μας, οἱ ἀγῶνες μας, δέν πῆγαν ἐπί ματαίῳ καί δέν ἒμειναν «γράμμα κενόν..»
Πρέπει νά εἶναι τό κύριο μέλημά μας, προκειμένου νά μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσωμε μέ κάποιες ἐλπίδες δικαιώσεως τήν κρἰσιν μας, ὃταν ἒλθῃ ἐκείνη ἡ φοβερά ὣρα, πού πρέπει νά δώσωμεν λόγον τῶν πράξεών μας.
Ἂς γίνουν λοιπόν καί τά ἂλλα ἀπαιτούμενα βήματα διά τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ Θείου αὐτοῦ κελεύσματος, τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή τήν ὁποίαν εὐτυχήσαμεν νά ζήσωμεν, μᾶς δίδει ἐλπίδες διά ἀπρόσκοπτον συνέχισιν.
Ὁ δρόμος ἂνοιξε.
Ἂς τόν ακολουθήσαμε χωρίς καθυστερήσεις καί μεμψιμοιρίες, ωστόσο πολύ προσεκτικα στις επιλογες προς αποφυγήν … λάθους.
Δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξις. Εἶναι μία ἒννοια ἡ ὁποία ἐκφράζει τόν ἀμετακίνητον καί σταθερό στόχο πού πρέπει νά ἒχωμεν ὃλοι, προκειμένου νά μποροῦμε νά ποῦμε πώς ἡ ζωή μας, ἡ Ἱερωσύνη μας, οἱ Προσευχές μας, οἱ ἀγῶνες μας, δέν πῆγαν ἐπί ματαίῳ καί δέν ἒμειναν «γράμμα κενόν..»
Πρέπει νά εἶναι τό κύριο μέλημά μας, προκειμένου νά μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσωμε μέ κάποιες ἐλπίδες δικαιώσεως τήν κρἰσιν μας, ὃταν ἒλθῃ ἐκείνη ἡ φοβερά ὣρα, πού πρέπει νά δώσωμεν λόγον τῶν πράξεών μας.
Ἂς γίνουν λοιπόν καί τά ἂλλα ἀπαιτούμενα βήματα διά τήν ὁλοκλήρωσιν τοῦ Θείου αὐτοῦ κελεύσματος, τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή τήν ὁποίαν εὐτυχήσαμεν νά ζήσωμεν, μᾶς δίδει ἐλπίδες διά ἀπρόσκοπτον συνέχισιν.
Ὁ δρόμος ἂνοιξε.
Ἂς τόν ακολουθήσαμε χωρίς καθυστερήσεις καί μεμψιμοιρίες, ωστόσο πολύ προσεκτικα στις επιλογες προς αποφυγήν … λάθους.
Προς ανώνυμο. Δεν είμαι καρδιογνώστης για να ξέρω αν γράφεις κινούμενος από εμπάθεια ή από ειλικρινές ενδιαφέρον για την αλήθεια. Αν ισχύει το δεύτερο, στείλε στο email μου για να συζητήσουμε τις απόψεις σου. Καλή Σαρακοστή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΕ ΔΑΣΚΑΛΕ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ. ΕΙΧΕΣ ΚΑΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙΣ Η ΝΑ ΚΡΥΨΕΙΣ, ΤΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΕΑΝ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ?
ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΑΠΟ ΕΜΠΑΘΕΙΑ (ΞΕΡΩ... Η ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΜΠΑΘΗΣ...) ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΨΑΧΝΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ! ΤΗΝ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΤΑ ΙΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΕ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ 9 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΤΟ ΑΡΧΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΟΛΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΘΑ ΔΕΧΘΩ ΤΗΝ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΘΑ ΔΙΑΛΕΧΘΟΥΜΕ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΚΑ-ΑΛΑ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ).
ΕΞΑΛΛΟΥ ΣΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΩ ΓΟΝΙΜΟ ΚΑΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤ' ΙΔΙΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.
ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΤΟΤΕ Η ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΕΔΩ.
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!
Αγαπητέ (ή αγαπητή) ανώνυμε (ή ανώνυμη), αν δεν γράφεις ψάχνοντας την αλήθεια (δεν μιλάμε για την Μία Αλήθεια του Χριστού, αλλά για την αλήθεια των εκκλησιαστικών και ιστορικών γεγονότων), τότε πώς λες ότι θες να προκαλέσεις γόνιμο και εποικοδομητικό διάλογο, αφού ο διάλογος προϋποθέτει την προδιάθεση εκ μέρους των συνομιλητών ότι οι γνώσεις τους είναι ελλιπείς και ότι κάπου μπορεί και να σφάλλουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αρχικό όμως σχόλιό σου, εκτός το ότι είναι γραμμένο από κάποιον αναρμόδιο (διότι η Σύνοδος στην οποία ανήκεις είναι αυτή που θα λάβει την επίσημη θέση), εκτός επίσης από το ότι είναι άδικο και υστερόβουλο, αποτελεί και εμπόδιο στον ενωτικό αγώνα που υπηρετεί αυτό το ιστολόγιο και γι' αυτό δεν δημοσιεύθηκε ως μη ωφέλιμο και ως μη προσφέρον τίποτα, αλλά μάλλον ως ζημιογόνο απορρίφθηκε. Αν λοιπόν διαφωνείς με την ένωση ή -πιο σωστά- αν δεν θα γίνει με τις προϋποθέσεις που εσύ, ως απλανής διδάσκαλος της Εκκλησίας (αφού έχεις διαβάσει και κατέχεις την Αλήθεια όπως την ξέρει και ο Χριστός, κατά τα γραφόμενά σου) βάζεις, επισκέψου τα γραφεία της Συνόδου στην οδό Κάνιγγος και ζήτα εξηγήσεις.
Καλή Σαρακοστή και πάλι!