25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Η ΕΝΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝ ΤΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

 

25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

 

"Διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλεέμ

καὶ ίδωμεν τὸ ρῆμα τοῦτο

τὸ γεγονός" (Λουκ. β, 15)

 

Τὸ προκείμενον θέμα ἔχει ἤδη ἀπὸ πολλοῦ ἐξαντληθῆ, ἀναπτυχθὲν καὶ ἐξετασθὲν ἐξ ὅλων τῶν ἀπόψεων αὐτοῦ ἀπὸ τῶν στηλῶν τούτων, αἴτινες δὲν ἔπαυσαν συνεχῶς καὶ ἀπὸ συστήματος ἀσχολούμεναι ἐπ' αὐτοῦ.

Οὐχ ἧττον διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν, ἤτις εὐχηθῶμεν, ὅπως εἶναι καὶ ἡ τελευταία, παρέχεται καὶ πάλιν ἡ ἀφορμη, ὅπως ἐκ τῶν ἱδίων στηλῶν θιγῇ τὸ ἵδιον τοῦτο ζήτημα, ἐξ αἰτίας τοῦ λυπηροῦ ὅντως φαινομένου τοῦ μὴ συνεορτασμοῦ τῶν μεγάλων τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἐορτῶν καὶ δὴ τῶν Χριστουγέννων συγχρόνως καὶ τὴν αὐτὴν ἡμέραν ὑφ' ὁλοκλήρου τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας.

Δὲν πρόκειται ἀπλῶς περὶ τῆς παροχῆς ἐλευθερίας, τῆς ὁποίας ἄλλως, δικαιοῦνται ἐκ τοῦ Συντάγματος τῆς χώρας, εἰς Ἕλληνας πολίτας ἐν ταὐτῷ δὲ καὶ πιστοὺς Ορθοδόξους Χριστιανούς, ὅπως τελῶσι τὰ τῆς λατρείας αὐτῶν ἀκολουθοῦντες τὸ Ἰουλιανὸν ἡμερολόγιον, εἰς ὅ ἀπὸ πεποιθήσεως ἐμμένουσιν, ἀλλὰ περὶ σπουδαιότερου ζητήματος ἐκτεινομένου πέραν τῶν στενῶν ὁρίων τῆς ἐσωτερικῆς γαλήνης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ ζητήματος τῆς κατὰ τὴν ἐξωτερικὴν λατρείαν ἀποκαταστάσεως τῆς ἐνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Εκκλησίας τῆς Ἐλλάδος ἀπασχοληθεῖσα ἀναντιρρήτως ἐπὶ ζωτικοτάτων διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος ζητημάτων, ὤφειλε νὰ μὴ καταλίπῃ καὶ τὴν φορὰν αὐτὴν ἀνεξέταστον τὸ ζήτημα τοῦτο ἀναμβάνουσαν ἐν ἀνάγκη αὐτὴ πρώτη τὴν πρωτοβουλίαν πρὸς κοινὴν συνεννόησιν ὅλων τῶν Ορθοδόξων Πατριαρχείων καὶ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ὡς ἄνω ἑνότητος.

Καθ' ἣν ἐποχὴν παντὸς είδους προπαγάνδαι ἀπειλοῦσι τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ἀποκατάστασις τῆς ἐνότητος ταύτης τυγχάνει ἀπαραίτητος, διότι τότε καὶ μόνον θέλει ἐκδηλώσει καὶ διὰ τῆς ἐξωτερικῆς λατρείας τῆν ὑπάρχουσαν ἐν Αὐτῇ Ἑνότητα τῆς Πίστεως, καὶ ἐμφανιζομένη ὡς συνέχεια τῆς μιᾶς Ἀποστολικῆς καὶ Καθολικῆς τοῦ Χριστοῦ Εκκλησίας τῶν ἐννέα, πρὸ τοῦ σχίσματος τῶν Ἐκκλησιῶν, αἰώνων, θέλει παύσει σκανδαλίζουσα τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, αἴτινες ἐκ τῆς εἰρημένης ἀταξίας καὶ ἀκαταστασίας κλονιζόμεναι, γονιμώτατον παρέχουσιν ἔδαφος εἰς τὰς ἑτεροδόξους προπαγάνδας καὶ δῆ τῆς τελείως πρὸς τοῦτο ὀργανωμένης Δυτικῆς Εκκλησίας, χάρις εἰς τὴν διακρίνουσαν ταύτην ἑνιαίαν ἐμφάνισιν.

Τὸ ζήτημα εἶναι ἐκ τῶν ζωτικοτάτων διὰ τὴν ὀρθοδοξίαν καὶ πάντοτε ἐπίκαιρος θέλει εἵσθε ἡ κατ' οἱονδήποτε τρόπον ἀνακίνησις τοῦ ζητήματος τούτου πρὸς ἀντικατάστασιν τῆς τόσον ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ διασπασθείσης ἐνότητος κατὰ τὴν ἐξωτερικὴν λατρείαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Τὸ προέχον ζήτημα ἐν τῇ περιπτώσει ταύτῃ δὲν θὰ εἶναι βεβαίως ἡ ἀναζήτησις εὐθυνῶν, οὑδὲ τῶν ἐλατηρίων τῆς κατὰ τρόπον μὴ δυνάμενον νὰ βασισθῇ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῶν Ἱερῶν Κανόνων εἰσαγωγῆς τῆς μονομεροῦς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως τῆς λυμαινομένης, ὡς εἴρηται, τὴν ἐνότητα τῆς Ορθοδοξίας, ἀλλὰ ἡ ἀποκατάστασις τῆς δι' αὐτῆς διασπασθείσης ἑνότητος εἰς τρόπον ὥστε ὁ πιστὸς νὰ βεβαιωθῇ ὅτι τὸ ἐπιναλλόμενον εἰς αὐτὸν ἐκκλησιαστικὸν ἡμερολόγιον φέρει τὸ κῦρος τῆς αναγνωρίσεως καὶ ἀποδοχῆς τῆς Ὄλης Ὀρθοδόξου Εκκλησίας.

Διὰ τοῦ τοιούτου κύρους θέλει κλείσῃ ἀσφαλῶς καὶ διὰ παντὸς μία θύρα, δι' ἦς ακωλύτως καὶ εὐχερῶς εἰσερχομένη ἡ προπαγάνδα τῶν ἑτεροδόξων παρουσιάζει τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἰς τὸν ἀπλοϊκὸν πιστὸν ὡς παραπαίουσαν καὶ πρόχειραν πρὸς ἐκμετάλλευσιν εὐρίσκει επιχειρήματα ἐκ τῆς διαταράξεως τοῦ Πᾳσχαλίου.

Ἄν ἡ τοιαύτη ἑνότης ἀποκατασταθῇ ἡ Ορθόδοξος Ἐκκλησία ὀρθουμένη σύσσωμος καὶ ἐνιαία ἔναντι τῆς προπαγάνδας θέλει ἐκμηδενίσῃ ταύτην καὶ περισυνάξῃ ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῆς Ορθοδοξίας ὅλα τὰ τέκνα Αὐτῆς, τὰ ὁποῖα μοιραίως σήμερον ἡ ἱδία ἐξωθεῖ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Δύσεως, ὡς ἐκ τῆς δημιουργηθείσης καταστάσεως.

Διότι τί ἄλλο πράττουσιν ἣ νὰ ὑποβοηθῶσι τὴν προπαγάνδαν ταύτην, οἱ ορθόδοξοι ποιμένες οἱ ἐορτάζοντες σήμερον τὰ Χριστούγεννα ἂν "ἀγραυλοῦντες καὶ φυλάσσοντες φυλακὰς νυκτὸς εἰς τὴν ποίμνην αὐτῶν" τολμῶσι καὶ ἀπευθύνωσι πρὸς τὸ ποίμνιον αὐτῶν τοὺς λόγους τῶν ποιμένων ἐκείνων τῆς Ἰουδαίας: "Διέλθωμεν δὴ ἕως Βηθλεέμ καὶ ίδωμεν τὸ ρῆμα τοῦτο τὸ γεγονός"...

Τί μέλλουσι νὰ ἴδωσιν; Τί μέλλουσι νὰ διδαχθῶσι διερχόμενοι νοερῶς ἔως Βηθλεέμ;;;

Ἀπλούστατα. Ὅτι συνεορτάζουσι μετὰ τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Δύσεως, ἀπὸ τῶν ὁποίων τόσαι οὐσιώδεις καὶ θεμελιώδεις δογματικαὶ διαφοραὶ διαχωρίζουσι τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ οὐχὶ μετὰ τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.

Ἡ ξενικὴ προπαγάνδα δὲν θέλει βεβαίως ἀναζητήσει καλλιτέρους συνεργοὺς καὶ ἰσχυροτέρους συμμάχους.

25 Δεκεμβρίου 1929

Παλαιὸν Φάληρον

Κ. Δ. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Δικηγόρος   

Το παραπάνω σπουδαίο άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ (25-12-1929) από τον αγωνιστή της Ορθοδοξίας Κ. Δ. Αντωνιάδη, δικηγόρο εκ Παλαιού Φαλήρου και πολυγραφότατο συνεργάτη της ΣΚΡΙΠ, αγνώστων λοιπών στοιχείων.