Ο ΑΘΩΣ ΕΑΛΩ;
Ο ΕΞΟΥΝΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ!
ἤ
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ 19 «ΝΑΝΟΙ»!
Δημητρίου Κάτσουρα
Θεολόγου - Τραπεζικού
Αὐτές τίς ἡμέρες ἐπισκέπτεται τό Ἅγιον Ὄρος ὁ Ἐπίσκοπός του, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς συμπληρώσεως ἑκατό (100) ἐτῶν ἀπό τήν ἐνσωμάτωσι τοῦ Ἁγίου Ὄρους στό Ἑλληνικό Κράτος, τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο πλήν αὐτοδιοίκητο τμῆμα. Ἐπιφυλάσσεται ἐπίσημη ὑποδοχή καί ἀπόδοση μεγάλων τιμῶν στόν ὑψηλό ἐπισκέπτη.
Κάθε ἐπίσκεψι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου θά ἦταν εὐχάριστο καί εὐλογημένο γεγονός γιά τό Ἄγιον Ὄρος, ἐάν δέν συνέβαινε ὁ νῦν ἔχων ἤ φέρων αὐτή τήν ἰδιότητα νά εἶναι Οἰκουμενιστής, δηλαδή αἱρετικός! Τό γεγονός αὐτό αὐτομάτως μετατρέπει σέ δυστυχία καί ἀλογία τήν (κάθε) ἐπίσκεψι τοῦ συγκεκριμένου Πατριάρχου, τοῦ κ. Βαρθολομαίου, στό Ἅγιον Ὄρος.
Τό Ἅγιον Ὄρος θεωρεῖται καί τιμᾶται ὑπό τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν, ὅπου γῆς, ὡς προπύργιο τῆς Ὀρθοδοξίας! Δέν εἶναι ὁ τόπος ἁπλῶς, ἀλλά ὁ «τρόπος» τόν ὁποῖο διαφυλάσσει ὁ περιώνυμος Ἁγιορειτικός μοναχισμός, δηλαδή ὁ ὀρθόδοξος ἡσυχασμός, ὁ ὁποῖος καθιστᾶ αὐτή τήν χερσόνησο τῆς Ἑλληνικῆς γῆς Ἁγιώνυμο Ὄρος καί «Περιβόλι τῆς Παναγίας»! Ὁ συνδυασμός τῆς μοναδικῆς ἀληθοῦς Πίστεως, τῆς Ὀρθοδοξίας, και τῆς ἐν Χριστῶ πνευματικότητος καί ἀσκήσεως συνιστοῦν, ἀδιαιρέτως, τήν οὐσία τῆς Ἁγιορειτικῆς μαρτυρίας καί ταυτότητος.
Τήν ἐπίσημη μοναστική Ἀρχή τοῦ Ὄρους ἀποτελεῖ ἡ Ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τήν ὁποία συναποτελοῦν οἱ ἀντιπρόσωποι καί Ἡγούμενοι τῶν εἴκοσι Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας. Αὐτοί οἱ Ἡγούμενοι δίδουν σήμερον ἐπισήμως τό γε νῦν ἔχον μέ τούς λόγους καί τίς πράξεις των (ἀποφάσεις, θέσεις, κείμενα, ἐνέργειες, κινήσεις) τή σύγχρονη μαρτυρία τοῦ Ἱεροῦ Τόπου, ὅσον ἀφορᾶ στό φρόνημα καί τήν ἐν γένει στᾶσι τῶν προσώπων πού τόν διοικοῦν.
Εἶναι, λοιπόν, φυσικό καί ἑπόμενο οἱ σεβόμενοι καί ἀγαπῶντες τό Ὄρος πιστοί, δηλαδή ἅπαντες οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, νά προσβλέπουν στό Ἅγιον Ὄρος γιά νά ἰδοῦν ἐκεῖ καί ἀκούσουν ἐκεῖθεν στᾶσι καί λόγο Ὀρθοδόξου Πίστεως καί μαρτυρίας. Καί ἐπειδή, «φῶς μέν μοναχοῖς ἄγγελοι, φῶς δέ πάντων ἀνθρώπων μοναδική πολιτεία», κατά τόν Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, κατά δέ τόν Μέγα Ἀθανάσιο ὀφθαλμός τοῦ κάθε πιστοῦ, μοναχοῦ ἤ λαϊκοῦ, θεωρεῖται ὁ Ἐπίσκοπός του ( «οἷον ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας κακῶς ἀναστρέφονται καί σκανδαλίζουσι τόν λαόν, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι» P.G. 35, 33), ἀνακύπτει μεῖζον ζήτημα ἐκ τῆς στάσεως τῶν συγχρόνων Ἁγιορειτῶν ἔναντι τοῦ Ἐπισκόπου τοῦ Ὄρους, ἤτοι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Καί τοῦτο διότι, ὡς προελέχθη, ὁ νῦν Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶναι δεδηλωμένος Οἰκουμενιστής, δηλαδή αἱρετικός!
Ποῖα ὅμως καί σέ τί συνίσταται ἡ στᾶσι αὐτή τῶν ἐπισήμων ἐκπροσώπων τοῦ συγχρόνου Ἁγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ; Ἀπαντῶμεν: Στή μετ’ αὐτοῦ ἐκκλησιαστική κοινωνία καί μνημόνευσι τοῦ ὀνόματός του ὡς ἄλλη ἀπόδειξι τῆς ἐκκλησιολογικῆς των ταυτότητος (καθότι κοινωνία σημαίνει ταυτότητα) μετ’ αὐτοῦ. Καί, ἐπιπλέον στή σαφή ἀνοχή καί ἔμμεση, πλήν σαφή, ἀποδοχή ὑπ’ αὐτῶν τῆς αἱρετικῆς παρεκκλίσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ὁποίαν ὁ συγκεκριμένος Πατριάρχης, «γυμνῆ τῆ κεφαλῆ», ὁμολογεῖ καί σταθερῶς ἐφαρμόζει!
Ὁ χαράσσων αὐτές τίς γραμμές εἶναι ταπεινός προσκυνητής τοῦ Ἁγίου Ορους ἀπό τῆς ἐφηβικῆς του ἡλικίας καί μέχρι σήμερον. Δέν ἔχει δέ καμμία προσωπική διαφορά καί δέν εὑρίσκεται σέ ἀντιπαράθεση μέ κανέναν Ἁγιορείτη, Ἡγούμενο ἤ ἁπλό μοναχό. Ἔχει γνωρίσει πολλούς ἐπιφανεῖς Ἁγιορείτες καί Γεροντάδες καί ἔχει συζητήσει μαζί τους πολλά, μεταξύ ἄλλων δέ καί τό μεῖζον θέμα τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅταν δέ πρό ἐτῶν συνέγραψε ἕνα μικρό πόνημα, ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐπισκέψεως τοῦ Πάπα γιά πρώτη φορά στήν Πατρίδα μας, ἔλαβε συγχαρητήριο ἐπιστολή ἀπό τόν λόγιο Ἁγιορείτη μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη (+).
Πιστεύω, ὅμως, ἀκραδάντως ὅτι ἔχουν πλέον ἐξαντληθεῖ ὅλα τά περιθώρια δικαιολογιῶν γιά τήν παρατεταμένη σιωπή καί ἀνοχή τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἔναντι τῆς συνεχιζομένης καί διευρυνομένης ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὡς ἄλλο «σαράκι» ἔχει διαβρώσει καί ἀλλοιώσει σέ μέγιστο βαθμό πρόσωπα καί καταστάσεις ἐντός τοῦ ὀρθοδόξου χώρου. Ἡ εὐθύνη τῶν Ἁγιορειτῶν ἔναντι αὐτῆς τῆς τραγικῆς πραγματικότητος εἶναι, ἐξ ἀντικειμένου καί κατά τήν, περί τῆς στάσεως τῶν μοναχῶν ἐν καιρῶ αἱρέσεως, Ὀρθόδοξο Παράδοση, μεγάλη καί ἀδιάσειστη!
Ὁ ὀρθόδοξος μοναχός καί δή ὁ Ἁγιορείτης ὡς πνευματικός ἀπόγονος τῶν ὑπό τῶν λατινοφρόνων τελειωθέντων Ἁγιορειτῶν Ὁσιομαρτύρων τοῦ 13ου αιώνος ἀλλά καί τῶν μεγάλων ἡγιασμένων Πατερικῶν μορφῶν τοῦ Ἁγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ, ὅπως ὁ μέγας Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ Ἱερομάρτυς Κοσμᾶς ὁ Αιτωλός, ἔχει ἱερό καθῆκον νά διακόπτει τή σιωπή του ὅταν «πίστις ἐστί τό κινδυνευόμενον»! Μόνον ἡ θεομίσητη πνευματική ἀδιαφορία γιά θέματα Πίστεως καί ἡ εὐρύτερη πνευματοκτόνος ἐκκοσμίκευσι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος μποροῦν νά τό ἀποτρέψουν!
Ὁ πιστός λαός, ὁ ὁποῖος πληροφορεῖται τίς διάφορες κατά καιρούς συστηματικῶς γενόμενες ἀσεβεῖς καί αἱρετικές δηλώσεις καί τίς ἀντορθόδοξες καί ἀντικανονικές ἐνέργειες του Πατριάρχου Βαρθολομαίου στά πλαίσια τῆς λεγομένης «Οἰκουμενικῆς Κινήσεως» ἀλλά καί τῶν διαθρησκειακῶν προσεγγίσεων καί διαλόγων στούς ὁποίους αὐτός πρωτοστατεῖ, αἰσθάνεται κυριολεκτικῶς προδομένος καί ἐξαπατημένος. Ἀκόμη δέ περισσότερον ὅταν ἐνημερώνεται γιά τήν θεοστυγή μετ’ αὐτοῦ συμπόρευσι, τήν ἔνοχο σιωπή καί τόν ἄθεο φόβο τῶν συγχρόνων Ἁγιορειτῶν ἔναντι αὐτοῦ.
Ἀγανακτεῖ ἐξ ἱερᾶς ἀγανακτήσεως ὅταν ἐμπαίζεται ὄχι μόνον ἀπό τόν προβαλλόμενο ὡς Προκαθήμενο τῆς Ὀρθοδοξίας καί μαρτυρικό Πατριάρχη τοῦ Γένους, ἀλλά καί ἀπό τούς μεγαλοσχήμονας Ἁγιορείτας Ἡγουμένους, οἱ ὁποῖοι ἀνέχονται καί καταπίνουν ἀμάσητον τήν κοροϊδίαν τοῦ πρώτου, συνασπίζονται δέ καί τρίζουν τούς ὀδόντας των μόνον ἔναντι τῶν ἀνθισταμένων στόν παποκαίσαρα τοῦ Βοσπόρου ζηλωτῶν μοναχῶν καί κυρίως τῶν Ἐσφιγμενιτῶν Πατέρων.
Εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά ὁμολογήσωμε ὅτι, ἐντός τοῦ φυράματος τῶν ὑπερδισχιλίων ἁγιορειτῶν μοναχῶν, τήν ζῶσα καί ὑγιή «ζύμη» ἀποτελοῦν κυρίως οἱ ἀριθμητικῶς μειοψηφοῦντες ζηλωτές Ἁγιορείτες Πατέρες, μέ κορωνίδα τήν ἡρωϊκή κανονική Ἀδελφότητα τῆς ἱστορικής Μονῆς Ἐσφιγμένου.
Στό διαδύκτιο ὑπάρχει ἀναρτημένη μαγνητοσκοπημένη παρουσίαση δηλώσεων (εἰδική ταινία) τῶν περισσοτέρων ἐκπροσώπων καί Ἡγουμένων τῶν Ἁγιορειτικῶν Μονῶν διά τό «πρόβλημα» τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ὅπως κακῶς παρουσιάζεται ὅτι εἶναι, ἐνῶ πρόκειται γιά θέμα αἱρετικοῦ Πατριάρχου. Ὁ οἱοσδήποτε ἀντικειμενικός παρατηρητής τοῦ ἐν λόγῳ ντοκουμέντου διαπιστώνει ἀβιάστως τήν ἐκπληκτική ἔνδεια ἐπιχειρημάτων, ἀλλά καί τήν ἀπογοητευτική ἐπιπολαιότητα τοῦ ἀκρίτου καί ἁμαρτωλοῦ συμβιβασμοῦ ὅλων αὐτῶν, χάριν «ὑπακοῆς» καί «ἑνότητος»! Οὐδείς ἐξ αὐτῶν τολμᾶ νά ὁμολογήση μέ εἰλικρίνεια τήν ὕπαρξη τοῦ ζητήματος Πίστεως καί συγχρόνως νά ἀναφέρη τι ἐν προκειμένω προβλέπει ἡ τάξι καί ἡ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας.
Τά ἐρωτήματα, λοιπόν, πού προκύπτουν καί τίθενται ἐνώπιον τῶν ἰθυνόντων τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας πρός ἀπάντησι εἶναι καίρια καί ἀπαιτοῦν εὐθεῖες ἀπαντήσεις:
α) Εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός αἵρεσι;
β) Εἶναι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Οἰκουμενιστής;
γ) Ἐπιτρέπεται ἡ μνημόνευσι ὑπό ὀρθοδόξων τοῦ ὀνόματος ἑνός αἱρετικοῦ ἐπισκόπου;
δ) Συνιστᾶ ἤ ὄχι κοινωνία μέ τήν αἵρεσι ἡ μνημόνευσι τοῦ ὀνόματος ἑνός δεδηλωμένου αἱρετικοῦ;
ε) Ποία ἡ διαφορά μεταξύ τοῦ Ἀθηναγόρου, τοῦ ὁποίου διεκόψατε παλαιότερον τό μνημόσυνον καί τοῦ κ. Βαρθολομαίου; Καί,
στ) Ποιός ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων γιά τό σκάνδαλο (τό ὁποῖο σοφῶς ὁρίζει ὁ ἱερός Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὡς κάθε τι τό ἀντιπίπτον στό νόμο τοῦ Θεοῦ καί τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) τό ὁποῖο προκαλεῖ ἡ στᾶσι σας, δηλαδή τό ὅτι δέχεσθε καί ἀναγνωρίζετε ὡς ὀρθόδοξο καί κανονικό Πατριάρχη ἕναν συνειδητό ἀρνητή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἀδίστακτο προωθητή τῆς πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου;
Γνωρίζετε καλῶς, πλήν, ὅμως, κακῶς, δέν ἐφαρμόζετε ὅσα διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία διά τῶν Ἀποφάσεων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων καί τῶν συγγραμμάτων τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἀναλογίζεσθε τί θά ἔπραττον στή θέσι σας οἱ Ἅγιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες καί νά ἐνεργήσετε κι ἐσεῖς ὁμοίως. Φενακίζεσθε ἐκ τῶν παιδαριωδῶν καί σκανδαλωδῶς ὑποκριτικῶν καί προκλητικῶν δικαιολογιῶν, τίς ὁποῖες προβάλλει καί ἐπικαλεῖται ὁ κ. Βαρθολομαῖος γιά νά διασκεδάση τίς ἐπικρίσεις πού δέχεται γιά τά ὅσα πάντολμα λέγει καί ἐνεργεῖ σέ βάρος τῆς παραδοθείσης Πίστεως καί τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Τό Φανάρι, δυστυχῶς, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ περασμένου αἰῶνος προσδέθηκε στό ἅρμα τοῦ ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ καί ἔκτοτε ἐσβεσμένο πλέον ὄχι μόνο δέν φωτίζει ἀλλά πνίγει στούς δυσώδεις καπνούς τῆς ἀποστασίας του ὅσους τό ἀναγνωρίζουν ὡς ὁδηγό τους. Ἀθηναγόρας, Δημήτριος, Βαρθολομαῖος ἐτήρησαν και τηροῦν τήν ἴδια προδοτική στᾶσι καί βαδίζουν, κατά τίς ὁμολογίες καί δηλώσεις τῶν ἰδίων, μέ ὁδηγό τήν περιβόητη Ἐγκύκλιο τοῦ 1920, τόν Καταστατικό Χάρτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πρός τήν πλήρη ἀποστασία!
Ὁ πρό ἐτῶν (2001) ἐρχομός τοῦ ἀμετανοήτου Πάπα στήν Ἑλλάδα γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία καί ἡ ἀντορθόδοξος ὑποδοχή του ἐπέφερε πολλά δεινά στή Πατρίδα μας. Τό ἴδιο καί οἱ συχνές ἐπισκέψεις τοῦ «ἀδελφοῦ» του, τοῦ κ. Βαρθολομαίου, στήν Ἑλλάδα καί στό Ἅγιον Ὄρος θά προκαλέσουν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐπ’ αὐτῶν! Ὁ Θεός οὐ μυκτηρίζεται καί «φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»! Ἰδιαιτέρως ἐάν συνεχισθοῦν ἤ καί ὁλοκληρωθοῦν οἱ κατά τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου διωγμοί,τό κῦρος τοῦ Ὄρους θά καταργηθῆ καί ἡ ὑπεύθυνη γι’ αὐτά (Ἱερά Κοινότης) θά μετανοήση πικρῶς!
Ἰδιαιτέρως οἱ ὑποδεχόμενοι, ἀποδεχόμενοι καί ἀναγνωρίζοντες ἀδιαμαρτυρήτως, ὡς ὀρθόδοξο καί κανονικό Ἐπίσκοπο τόν δεδηλωμένο καί ἀποδεδειγμένως Οἰκουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, 19 (ἐκ τῶν 20) Ἡγούμενοι τῶν ἰσαρίθμων (19 ἐκ τῶν 20) κυριάρχων Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους - πλήν τοῦ ἀξιοσεβάστου ἀγωνιστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Μεθοδίου τοῦ καί Καθηγουμένου τῆς χειμαζομένης καί διωκομένης μοναδικῆς ἡρωϊκῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου – θά παραμείνουν στήν ἱστορία τοῦ ἱεροῦ Τόπου καί τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς πνευματικοί «νάνοι»! Διότι ἀρνήθηκαν νά ἐπιδείξουν ὑψηλό πνευματικό ἀνάστημα ἀληθῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν καί γνησίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ἀνταξίων τῶν ὁσίων προκατόχων των.
Ἡ ἐπέκτασι τοῦ ψηλαφητοῦ ἐξουνιτισμοῦ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καί στό Ἅγιον Ὄρος, διά τῆς βιαίας ἐκριζώσεως καί καταστολῆς κάθε ὀρθοδόξου ἀντιστάσεως καί τῆς ἐπιβολῆς, παποκαισαρικῶ δικαίῳ, τῆς οἰκουμενιστικῆς τυρρανίδος, τοῦ ἐπιλεγέντος, ὑπό σκοτεινῶν κέντρων, ὡς ἰδιαιτέρως ἱκανοῦ γιά τήν ὁλοκλήρωσι τῆς Προδοσίας τῆς Ὀρθοδοξίας ἀρχιαιρεσιάρχου Βαρθολομαίου, σ’ αὐτό, θά σημάνη τόν πνευματικό καταποντισμό τοῦ Ἄθωνος!
Σεβαστοί Ἁγιορεῖτες Ἡγούμενοι καί ἐκπρόσωποι τῶν κυριάρχων Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους μή λησμονεῖτε ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔχει ὑπογράψει (1995) ἀπό κοινοῦ μέ τόν Πάπα κείμενο Πίστεως, ὅπου διακηρύσσει τήν ἀντίχριστη θεολογία τῶν «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τοῦ μοναδικοῦ Βαπτίσματος καί τῆς ἐνσωματώσεως στόν Χριστό διά τῶν ἀλληλοαναγνωριζομένων μυστηρίων παπικῶν και ὀρθοδόξων! Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀνεγνώρισε μέ δήλωσί του καί τό μυστήριο τοῦ παπικοῦ «χρίσματος» καί τήν δι’ αὐτοῦ μετάδοσι τῶν χαρισμάτων τοῦ ἁγίου Πνεύματος στούς παπικούς νέους! Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀναγνωρίζει ὡς ὀρθοδόξους τούς ἀρχαίους αἱρετικούς Μονοφυσίτες! Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὁμολογεῖ γραπτῶς ὡς ἐκφράζουσα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τήν παν-αἱρετική Ἐγκύκλιο τοῦ 1920 καί θεάρεστο τό ἔργο καί τήν πορεία τοῦ Μασώνου καί ἀρνητοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τό ὁποῖο δηλώνει ὅτι συνεχίζει καί ἀκολουθεῖ. Ὁ κ. Βαρθολομαῖος θεωρεῖ καί χαρακτηρίζει τούς ἀνθενωτικούς Πατέρες μας, οἱ ὁποῖοι ἀντιστάθηκαν στήν ὑποταγή τῆς Ὀρθοδοξίας στόν Παπισμό, ὡς «θύματα τοῦ Διαβόλου»! Ὁ κ. Βαρθολομαῖος μόλις πρό 11 μηνῶν ἐδήλωσε δημοσίως καί ἀπεκάλυψε τό πραγματικό σχέδιό του, ὅτι « Πρέπει, δηλαδή, νά δαπανῶμεν τάς πνευματικάς δυνάμεις μας οὐχί ἐν τῆ προσπαθεία ἀνευρέσεως δικαιολογιῶν διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν θέσεων, τάς ὁποίας ὑπεστηρίξαμεν κατά τό παρελθόν πρός δικαιολόγησιν τοῦ σχίσματος, ἀλλά νά καταβάλλωμεν εἰλικρινῆ προσπάθειαν διά τήν ἀνεύρεσιν ἐπιχειρημάτων, ἐπιβεβαιούντων τό ἐσφαλμένον τῆς διχαστικῆς τάσεως καί ἀναζητούντων τρόπους προσεγγίσεως καί, ἔτι περισσότερον, πλήρους ἀποκαταστάσεως τῆς ἐνότητος τῶν Ἐκκλησιῶν»! Καί διά νά μή ὑπάρχουν ἀμφιβολίες τί ἐννοεῖ προσέθεσε μέ θάρρος πώς πρέπει νά ξεπεράσουμε « θέσεις καί καταστάσεις καί << θ ε ο λ ο γ ί α ς >> ( ; ), ὑποστηριχθείσας μέχρι πρό τινος, καί εἰσέτι ὑπό πολλῶν μέχρι σήμερον, ἐντός τῶν κόλπων ἀμφοτέρων τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, προβαλλομένας»! (Φανάρι, Νοέμβριος 2012). Δηλαδή, ἀντίο Ὀρθοδοξία καί ζήτω ἡ «Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν»!
Εἶναι βέβαιον ὅτι γνωρίζετε πώς τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν μικρό μόνο μέρος τοῦ πελάγους τῶν ἀποδείξεων τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀντορθοδόξου πορείας τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου. Προσέξατε, λοιπόν, διότι ἡ δική σας στᾶσι ἔναντι ὅλων αὐτῶν, πέραν τῆς ὄντως φοβερῆς ζημίας τήν ὁποία προξενεῖτε στίς ψυχές σας, πέραν τοῦ κακοῦ τό ὁποῖον θά χρεωθεῖτε ὅτι ἐνεργεῖτε στή πνευματική σας Πατρίδα, τό Ἅγιον Ὄρος, θά ἔχη καί συνέπειες γιά ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία καί θα σᾶς κατατάξη μετά τῶν πολεμούντων τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν αἱρετικῶν ὡς, κατά τόν μέγα Βασίλειο, «δοκούντων ὀρθοδοξεῖν»!
Ἐνθυμηθεῖτε τι ἀνέφεραν στήν ἀπάντησί των πρός τόν Λατινόφρονα Αὐτοκράτορα Μιχαήλ Παλαιολόγο οἱ προκάτοχοί σας Ἁγιορεῖτες Πατέρες, τόν 13ον αἰῶνα: «Εἰ γάρ τό ἁπλῶς χαίρειν κοινωνίαν δίδωσι τοῖς ἔργοις τοῖς πονηροῖς, πόσον ἡ διάτορος αὐτοῦ μνημοσύνη, αὐτῶν τῶν Θείων Μυστηρίων φρικτῶς προκειμένων; Εἰ δε ὁ προκείμενος αὐτός ἐστίν ἡ αὐτοαλήθεια, πῶς ἄν τό μέγα τοῦτο ψεῦδος εἰκάζειν εἰκός, τό συντάττειν αὐτόν ὡς Ὀρθόδοξον Πατριάρχην…, ἐν καιρῶ φρικτῶν μυστηρίων, σκηνικῶς παίξωμεν; Καί πῶς ταῦτα ἀνέξεται ὀρθοδόξου ψυχή και οὐκ ἀποστήσεται τῆς κοινωνίας τῶν μνημονευσάντων αὐτίκα καί ὡς καπηλεύσαντας τά Θεῖα τούτους ἡγήσεται; Καί τί ἄν εἴη ταύτης τῆς οἰκονομίας ζημιωδέστερον;» ! ! ! Νομίζομεν ὅτι αὐτό τό κείμενο ἁρμόζει πλήρως στήν περίστασι καί τά λέει ὅλα!
Ἐάν, ὅμως, σᾶς φαίνονται παρωχημένα καί ἄσχετα τά γεγονότα ἐκεῖνα τοῦ 13ου αἰῶνος, ἐνθυμηθεῖτε ἔστω τήν ἀντίδρασι τῶν προκατόχων σας τοῦ 20οῦ αἰῶνος, οἱ ὁποῖοι μέ προκήρυξί των πρός τόν Ἑλληνικόν Λαόν, ὡς γνήσια τέκνα τῶν Ἀγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων, διεκήρυτταν ὅτι: « Οἱ κάτωθι Ἁγιορεῖται Πατέρες, Καθηγούμενοι, Ἱερομόναχοι καί μοναχοί, λαβόντες γνῶσιν διά τά ἐσχάτως τεκταινόμενα ἐναντίον τῆς ἀμωμήτου, Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως ὑπό τῆς Παπικῆς Ἀνταρσίας καί τά φιλενωτικά συνθήματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν συνεργατῶν του, διακηρύσσομεν …ὅτι ἀποκηρύσσομεν τά τοιαῦτα φιλενωτικά συνθήματα καί φιλενωτικάς τάσεις καί μένομεν στερεοί καί ἀκλόνητοι εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν…ἀποκρούοντες τήν Ἕνωσιν ἤ Ἑνότητα, ὅπως τήν ἀποκαλοῦν ἐσχάτως οἱ φιλενωτικοί. Ἐάν οἱ Καθολικοί (Παπικοί) καί οἱ λοιποί αἱρετικοί θέλουν νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν, νά ἔλθουν…ἀσπαζόμενοι εἰς τό ἀκέραιον τά δόγματα καί Παραδόσεις τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καί ὄχι νά τρέχωμεν ἡμεῖς πρός τούς αἱρετικούς. Ποιοῦμεν ἔκκλησιν πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην νά παύση ἐξακολουθῶν τάς φιλενωτικάς του ἐνεργείας, καθ’ ὅσον, ἐάν συνεχίση, θ’ ἀποκηρύξωμεν καί αὐτόν. Προσεπιδηλοῦμεν ὅτι θέλομεν ἀγωνισθῆ μέχρις ἐσχάτης ἡμῶν ἀναπνοῆς διά τήν Ὀρθοδοξίαν μας, χύνοντες καί αὐτό τό αἶμα μας ἐάν τό καλέση ἡ ἀνάγκη, μιμούμενοι τούς ἀειμνήστους προκατόχους μας καί…» ( Ἅγιον Ὄρος 23/1/1964 π.ἡμ.).
Καί ἐάν χάριν δῆθεν ταπεινώσεως καί ἀναρμοδιότητος ἐπικαλεσθεῖτε τήν μοναχική σας ἰδιότητα γιά νά ἀποφύγετε τήν σωτήριο ἐν προκειμένῳ ἀντιπαράθεσι μέ τόν Ἐπίσκοπό σας, τότε ἐνθυμηθεῖτε τούς λόγους τοῦ ὁμοτρόπου σας, ὡς μονάζοντος καί Ἡγουμένου, Ἀγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου λέγοντος: « Εἰ οὖν μοναχοί είσίν τινές ἐν τοῖς νῦν καιροῖς, δειξάτωσαν ἀπό τῶν ἔργων. ΕΡΓΟΝ ΔΕ ΜΟΝΑΧΟΥ, μηδέ τό τυχόν ἀνέχεσθαι καινοτομεῖσθαι τό Εὐαγγέλιον, ἵνα μή ὑπόδειγμα τοῖς λαϊκοῖς προτιθέμενοι αἱρέσεως καί αἱρετικῆς συγκοινωνίας, τῆς ὑπέρ αὐτῶν ἀπωλείας λόγον ὑφέξωσι.» (Θ.Σ. στ. 1049 D).
Προσέξατε δέ, ἐάν τελικῶς ἀναλάβετε τήν εὐθύνη σας, νά μή ἀρκεσθεῖτε σέ λόγους καί γραφές διαμαρτυρίας. Διότι, «οὐκ ἐν γράμμασιν, ἀλλ’ ἐν πράγμασιν ἡμῖν ἡ εὐσέβεια», κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ, Ἁγιορείτη καί ἡγούμενο τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου χρηματίσαντα! Διότι πλέον, ἡ παναίρεσις, ἀφοῦ κατέστησε κενό ὀρθοδόξου περιεχομένου τό Φανάρι, καλπάζει καί ἤδη προχωρεῖ στή διάβρωσι, μέχρι μυελοῦ τῶν ὀστέων, κατατρώγουσα τά πάντα στήν πάλαι ποτέ Ὀρθόδοξο Ἀνατολή. Ἀπαιτοῦνται ἐνέργειες καί δή ἡ ἐφαρμογή ὅσων ρητῶς προβλέπουν σέ ἀναλόγους περιπτώσεις οἱ διαιωνίου κύρους Ἱεροί Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καί ἐπειδή ὁ συγκεκριμένος «Πατριάρχης» γνωρίζει καλῶς τό «παίγνιον» τῆς ὑποκρισίας καί τῆς ἀπάτης, διά τῶν λόγων, οἱ ὁποῖοι θωπεύουν ἀκοάς ἄνευ πραγματικοῦ ἀντικρύσματος, ἐάν καί πάλι τό ἐπιχειρήσει, μή τόν ἀκολουθήσετε! Ἡ ψευδώνυμη γνῶσι καί ἡ ἀοριστολογία ἔχουν ἀνάγκη σοφισμάτων καί ψευδῶν διαβεβαιώσεων, ἐνῶ γιά τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεώς μας ἀρκεῖ ἡ ἁπλότητα καί ἡ ἰσχύς τῆς Ἀληθείας!
Μόλις, ὅμως, πληροφορούμεθα ὅτι ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἀφιχθείς ἤδη στό Ἅγιον Ὄρος καί χοροστατήσας σέ Δοξολογία στόν πάνσεπτο Ναό τοῦ Πρωτάτου, ἐπανέλαβε μέ θράσος τό ψεῦδος ὅτι : «….Ἡμείς, ἀδελφοί καί τέκνα, ἐν Φαναρίω συνεχίζομεν ἐπί αἰώνας τήν ἐκπλήρωσιν τῆς κενωτικῆς ἀποστολῆς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν διατήρησιν ἀφ’ ἑνὸς μέν τῆς ἀληθείας τοῦ Ὀρθοδόξου δόγματος, μή ἀφιστάμενοι κεραίας ἤ ἱώτα ἑνός τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τῶν Πατέρων καί τῆς παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί ἀφ’ ἑτέρου τῆς ποιμαντικῆς φροντίδος τῶν ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης διεσκορπισμένων τέκνων αὐτῆς.» (Ἀντιφώνηση Πατριάρχου, Πρωτᾶτο, 15 Ὀκτωβρίου τρ. ἔτ.).
Δέν γνωρίζω, ἐάν ὑπάρχουν ἀκόμη τά ὑποστηλώματα τῶν ἐπισκευαστῶν τοῦ Πρωτάτου, συγκρατοῦντα τήν ὀροφή τοῦ Ναοῦ νά μή πέση καί τόν καταπλακώση, τόσον προκλητικῶς ἐνώπιον τῆς φοβερᾶς μορφῆς τῆς Ἐφόρου τοῦ Ὄρους, Κυρίας Θεοτόκου, ψευδομένου, ἀλλ’ εἶμαι βέβαιος ὅτι ὅσο μεγάλη εἶναι ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, τόσο φοβερά θά εἶναι καί ἡ «ἀποτομία» του, ὅταν Ἐκεῖνος τό κρίνει!
Ἐν κατακλεῖδι, ἐν ἀγνοία διατελῶν ποῖος εἶναι κατά μείζονα λόγο ὁ βαθύτερος σκοπός καί ὁ στόχος τῆς ἐν ἐξελίξει ἐπισκέψεως τοῦ Οἰκουμενιστοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου στό Ἅγιον Ὄρος, μεταξύ τῶν ἤδη ἀναφερομένων ἀπό ὅσους γνωρίζουν πρόσωπα καί πράγματα (ὅπως: «ἀναβαπτισμός» τοῦ ἰδίου στό κῦρος τῆς Ἁγιορειτικῆς Πολιτείας ὡς Ἐπίσκοπός του, «ἀναβαπτισμός» τῆς ἐπισήμου Ἁγιορειτικῆς Πολιτείας στήν, διά τῆς μετ’ αὐτοῦ κοινωνίας, ἀταλάντευτη οἰκουμενιστική πορεία του, προσπάθεια νά ἰσχυροποιήση τή θέση του στό «πανορθόδοξο» σκηνικό καί νά ἐμπεδώση τήν πρωτοκυριαρχία του στόν Οἰκουμενισμό, ἔναντι τῶν Ρωσικῶν βλέψεων, ἐξ οὗ καί ἡ προγραμματισθεῖσα ἐπίσκεψι στό Ρωσικό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, κ. ἄ. π.) εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἐπιδιώξη καί τήν κλιμάκωσι τοῦ διωγμοῦ τῆς κανονικῆς Ἀδελφότητος τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου!
Μέ αὐτό, λοιπόν, θά κλείσωμε τό παρόν ὑπενθυμίζοντας καί πρός αὐτόν, τόν δῆθεν ἐσταυρωμένο Πατριάρχη, ἀλλ’ ἐν τοῖς πράγμασιν σταυρωτή τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως καί πρός τούς μετ’ αὐτοῦ ἀμετανοήτως συμπορευομένους στήν ἀποστασία «δοκοῦντας ὀρθοδοξεῖν» ἡγουμένους, τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου, ἀληθῶς Ὀρθοδόξου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, λέγοντος: «Εἰ δέ καί πάνυ ὀλίγοι (καί μοναχοί) ἐν τῆ Ὀρθοδοξίᾳ καί εὐσεβείᾳ διαμείνωσιν (καί ἐν Ἁγίω Ὄρει), οὗτοι εἰσίν Ἐκκλησία (καί ἀληθεῖς Ἁγιορεῖται) καί τό κῦρος καί ἡ προστασία τῶν Ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν (καί τοῦ γνησίου Ἁγιορειτικοῦ μοναχισμοῦ) ἐν αὐτοῖς κεῖται»!
Καλή φώτισι, καλόν ἀγώνα καί καλή δύναμι σέ ὅλους, πρός δόξαν Θεοῦ! Εἴθε δέ, ἡ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Κυρία Θεοτόκος, νά διαφυλάσση τόν κλῆρο Της καί νά τόν προστατεύη ἐκ τῶν μηχανῶν καί ἐπιβουλῶν τῶν ἐχθρῶν τοῦ Υἰοῦ Της, τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν! ΑΜΗΝ, ΓΕΝΟΙΤΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου