Ο οικουμενιστής πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε πρόσφατα (δες εδώ) ότι δεν προδίδει την Ορθοδοξία, όπως τον κατηγορούν, ούτε πρεσβεύει οικουμενιστικές αντιλήψεις. Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ. Δημήτριος Χατζηνικολάου μας υπενθυμίζει ορισμένες από τις δηλώσεις του στο παρελθόν, που διαψεύδουν την θέση αυτή, η οποία στοχεύει να ρίξει στάχτη στα μάτια των ορθοδόξων πιστών.
Ιδού ολίγα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο κ. Βαρθολομαίος ψεύδεται:
(1) Το 1995 έδωσε «κοινήν μαρτυρίαν πίστεως» με τον «πάπαν» («Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης», τ. 150, Ιούλ.–Αύγ. 1995, σ. 2.)
(2) Στη σελίδα 73 της διδακτορικής του διατριβής («Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» 1970) γράφει τα εξής εκπληκτικά: «Δέν δύνανται να εφαρμοσθούν σήμερον και πρέπει να τροποποιηθούν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών προς τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους. Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν καθ’ ην στιγμήν αύτη διά των εκπροσώπων αυτής προσεύχεται από κοινού μετ’ αυτών διά την τελικήν ένωσιν εν τη πίστει, τη αγάπη και τη ελπίδι».
(3) Εις το Παγκόσμιον Συνέδριον κατά του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων και της ξενοφοβίας, 17-3-2001, Durban Ν. Αφρικής εδήλωσε τα εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως . . . Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητά των ως λαών». Με τον λόγον αυτόν, ο κ. Βαρθολομαίος αρνείται ενώπιον ολοκλήρου της ανθρωπότητος την Δεσποτικήν εντολήν: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. 28:19-20). Επίσης, σχετικοποιεί τας εννοίας «Θεός», «Αλήθεια» και «Αποκάλυψις». Η αίρεσις αυτή έχει ως σκοπόν την προώθησιν της σχεδιαζομένης πανθρησκείας.
(4) Εις την 6ην Παγκόσμιον Συνάντησιν Θρησκείας και Ειρήνης στην πόλιν Riva Del Garda την 4-11-1994 εδήλωσε: «Οι θρησκευτικοί ηγέται οφείλουν να παίξουν ένα κεντρικόν και πνευματικόν ρόλον – είμεθα ημείς αυτοί που πρέπει να φέρωμεν εις το προσκήνιον τας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, της αδελφωσύνης και της ειρήνης . . . Αλλά τούτο δυνάμεθα να το επιτύχωμεν μόνον αν είμεθα ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ, “Δημιουργού των πάντων, ορατών τε και αοράτων.” Καθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουϊσταί, Βουδδισταί και Κομφουκιανοί – είναι καιρός όχι μόνον διά συμφιλίωσιν, αλλ’ ακόμη και διά συμμαχίαν και συνεργασίαν, διά να συντελέσωμεν εις την απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από τους ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος» (η έμφασις του γράφοντος). Έτσι, ο κ. Βαρθολομαίος εκήρυξεν απροκαλύπτως εις όλα τα μήκη και πλάτη της γης τον πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν και διέβαλε ως «ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος» όχι μόνον τους σημερινούς ομολογητάς της Ορθοδόξου Πίστεως, αλλά και όλους τους διδασκάλους της Εκκλησίας, οι οποίοι, με βάσιν την Αγίαν Γραφήν και την Ι. Παράδοσιν, ανεθεμάτισαν το ψεύδος και τους κήρυκάς του.
(1) Το 1995 έδωσε «κοινήν μαρτυρίαν πίστεως» με τον «πάπαν» («Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης», τ. 150, Ιούλ.–Αύγ. 1995, σ. 2.)
(2) Στη σελίδα 73 της διδακτορικής του διατριβής («Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ἱερῶν κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» 1970) γράφει τα εξής εκπληκτικά: «Δέν δύνανται να εφαρμοσθούν σήμερον και πρέπει να τροποποιηθούν αι διατάξεις αι κανονίζουσαι τας σχέσεις των Ορθοδόξων Χριστιανών προς τους ετεροδόξους και ετεροθρήσκους. Δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν καθ’ ην στιγμήν αύτη διά των εκπροσώπων αυτής προσεύχεται από κοινού μετ’ αυτών διά την τελικήν ένωσιν εν τη πίστει, τη αγάπη και τη ελπίδι».
(3) Εις το Παγκόσμιον Συνέδριον κατά του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων και της ξενοφοβίας, 17-3-2001, Durban Ν. Αφρικής εδήλωσε τα εξής: «Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν επιδιώκει να πείση τους άλλους περί συγκεκριμένης τινός αντιλήψεως της αληθείας ή της αποκαλύψεως, ούτε επιδιώκει να τους μεταστρέψη εις συγκεκριμένον τινά τρόπον σκέψεως . . . Οποτεδήποτε οι άνθρωποι αντιδρούν εις τας τοποθετήσεις και τα πιστεύω των άλλων με βάσιν τον φόβον και την αυτοδικαίωσιν, παραβιάζουν το θεόσδοτον δικαίωμα και την ελευθερίαν των άλλων να γνωρίσουν τον Θεόν και τον συνάνθρωπόν των με τρόπον που προσιδιάζει εις την ταυτότητά των ως λαών». Με τον λόγον αυτόν, ο κ. Βαρθολομαίος αρνείται ενώπιον ολοκλήρου της ανθρωπότητος την Δεσποτικήν εντολήν: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» (Ματθ. 28:19-20). Επίσης, σχετικοποιεί τας εννοίας «Θεός», «Αλήθεια» και «Αποκάλυψις». Η αίρεσις αυτή έχει ως σκοπόν την προώθησιν της σχεδιαζομένης πανθρησκείας.
(4) Εις την 6ην Παγκόσμιον Συνάντησιν Θρησκείας και Ειρήνης στην πόλιν Riva Del Garda την 4-11-1994 εδήλωσε: «Οι θρησκευτικοί ηγέται οφείλουν να παίξουν ένα κεντρικόν και πνευματικόν ρόλον – είμεθα ημείς αυτοί που πρέπει να φέρωμεν εις το προσκήνιον τας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑΣ ΑΡΧΑΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, της αδελφωσύνης και της ειρήνης . . . Αλλά τούτο δυνάμεθα να το επιτύχωμεν μόνον αν είμεθα ΗΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ, “Δημιουργού των πάντων, ορατών τε και αοράτων.” Καθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουϊσταί, Βουδδισταί και Κομφουκιανοί – είναι καιρός όχι μόνον διά συμφιλίωσιν, αλλ’ ακόμη και διά συμμαχίαν και συνεργασίαν, διά να συντελέσωμεν εις την απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από τους ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος» (η έμφασις του γράφοντος). Έτσι, ο κ. Βαρθολομαίος εκήρυξεν απροκαλύπτως εις όλα τα μήκη και πλάτη της γης τον πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν και διέβαλε ως «ψευδοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητος» όχι μόνον τους σημερινούς ομολογητάς της Ορθοδόξου Πίστεως, αλλά και όλους τους διδασκάλους της Εκκλησίας, οι οποίοι, με βάσιν την Αγίαν Γραφήν και την Ι. Παράδοσιν, ανεθεμάτισαν το ψεύδος και τους κήρυκάς του.
(5) Εις το Ιράν, ο κ. Βαρθολομαίος εκήρυξεν επίσης τόν πανθρησκειακόν Οικουμενισμόν, ομιλήσας απεριφράστως διά την «ιερότητα και ισότητα των «Ιερών Γραφών», δηλαδή της Αγίας Γραφής και του Κορανίου» («Ορθόδοξος Τύπος», 15-3-02, σ. 5.).
(6) Βαρθολομαίος: «Είμεθα όλοι παιδιά του ιδίου Ουρανίου Πατρός. Του ενός Θεού. Ο ένας τον βλέπει έτσι, ο άλλος αλλιώς» («Ορθόδοξος Τύπος», 8-1-1999, σ. 5.). Εν ακόμη κήρυγμα του κ. Βαρθολομαίου υπέρ του πανθρησκειακού Οικουμενισμού.
(7) Βαρθολομαίος πρός «πάπαν»: «Δοξάσωμεν τον Θεόν ότι, μετά παρέλευσιν αιώνων διχασμού και φανατισμού σήμερον “εν εσμέν ... ζώμεν σήμερον εν θαύμα “ό ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοις υιοίς των ανθρώπων” (Εφ. 3,5). Εις τούτο συνετέλεσαν όχι μόνον οι πρωτεργάται του θαύματος αείμνηστοι Πάπαι Ιωάννης ο ΚΓ´ και Παύλος ΣΤ´ και Πατριάρχης Αθηναγόρας, ..., αλλά και οι συνεχισταί του έργου αυτών, οι κρημνίζοντες τα διάφορα “τείχη του αίσχους,” ων φοβερώτερον το χωρίζον τους χριστιανούς...» («Επίσκεψις», αρ. 423, 15-7-1989, σ. 6-7, η έμφασις του γράφοντος). Με τον λόγον αυτόν ο κ. Βαρθολομαίος εβλασφήμησεν την Αγίαν Γραφήν, τας Συνόδους και τους Πατέρας της Εκκλησίας που εθέσπισαν τους Ιερούς Κανόνας και καθυπέβαλον τους αιρετικούς εις αναθέματα, βάσει των οποίων απεκόπη ο Παπισμός από το σώμα της Εκκλησίας. Προφανώς, «τείχη του αίσχους» θεωρεί ο κ. Βαρθολομαίος τους Ιερούς Κανόνας και τα αναθέματα κατά του Παπισμού, τα οποία δήθεν εκρήμνισαν ο Αθηναγόρας και ο Παύλος ΣΤ´ με την ψευδο-άρσιν των αναθεμάτων του 1965.
(8) Το 1998 ο Βαρθολομαίος εδήλωσε τα εξής δια του ανθενωτικούς αγίους της Εκκλησίας (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Κοσμάς Αιτωλός, Αθανάσιος Πάριος, Νικόδημος Αγιορείτης κ.ά.): «Οφείλομεν από τούδε ... να αναθεωρήσωμεν την τακτικήν ημών, να εκκαθάρωμεν την παλαιάν ζύμην, να γίνωμεν νέον φύραμα ... Η μετάνοια ημών διά το παρελθόν είναι απαραίτητος ... Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού» (βλ. «Ορθόδοξος Τύπος», 23-7-1999).
(9) Το 2006 ο Βαρθολομαίος έκανε συλλείτουργο με τον «πάπαν» εις το Πατριαρχείον Κων/λεως, όπου ο ιερεύς εμνημόνευσεν τον «πάπαν» ως «αγιώτατον επίσκοπον Ρώμης», οι «ορθόδοξοι» του έψαλλον το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» κ.λπ.
(10) Το 2009 ο Βαρθολομαίος πήγε στην Εβραϊκή Συναγωγή της Ν. Υόρκης, όπου είπε ότι οι σημερινοί Εβραίοι είναι «τέκνα του Αβραάμ», «διαψεύδοντας» έτσι τον Χριστόν (βλ. Ιω. 8:44), ότι δήθεν πιστεύομεν εις τον ίδιον Θεόν με τους Εβραίους κ.λπ.
(6) Βαρθολομαίος: «Είμεθα όλοι παιδιά του ιδίου Ουρανίου Πατρός. Του ενός Θεού. Ο ένας τον βλέπει έτσι, ο άλλος αλλιώς» («Ορθόδοξος Τύπος», 8-1-1999, σ. 5.). Εν ακόμη κήρυγμα του κ. Βαρθολομαίου υπέρ του πανθρησκειακού Οικουμενισμού.
(7) Βαρθολομαίος πρός «πάπαν»: «Δοξάσωμεν τον Θεόν ότι, μετά παρέλευσιν αιώνων διχασμού και φανατισμού σήμερον “εν εσμέν ... ζώμεν σήμερον εν θαύμα “ό ετέραις γενεαίς ουκ εγνωρίσθη τοις υιοίς των ανθρώπων” (Εφ. 3,5). Εις τούτο συνετέλεσαν όχι μόνον οι πρωτεργάται του θαύματος αείμνηστοι Πάπαι Ιωάννης ο ΚΓ´ και Παύλος ΣΤ´ και Πατριάρχης Αθηναγόρας, ..., αλλά και οι συνεχισταί του έργου αυτών, οι κρημνίζοντες τα διάφορα “τείχη του αίσχους,” ων φοβερώτερον το χωρίζον τους χριστιανούς...» («Επίσκεψις», αρ. 423, 15-7-1989, σ. 6-7, η έμφασις του γράφοντος). Με τον λόγον αυτόν ο κ. Βαρθολομαίος εβλασφήμησεν την Αγίαν Γραφήν, τας Συνόδους και τους Πατέρας της Εκκλησίας που εθέσπισαν τους Ιερούς Κανόνας και καθυπέβαλον τους αιρετικούς εις αναθέματα, βάσει των οποίων απεκόπη ο Παπισμός από το σώμα της Εκκλησίας. Προφανώς, «τείχη του αίσχους» θεωρεί ο κ. Βαρθολομαίος τους Ιερούς Κανόνας και τα αναθέματα κατά του Παπισμού, τα οποία δήθεν εκρήμνισαν ο Αθηναγόρας και ο Παύλος ΣΤ´ με την ψευδο-άρσιν των αναθεμάτων του 1965.
(8) Το 1998 ο Βαρθολομαίος εδήλωσε τα εξής δια του ανθενωτικούς αγίους της Εκκλησίας (Άγ. Γρηγόριος Παλαμάς, Μάρκος Ευγενικός, Κοσμάς Αιτωλός, Αθανάσιος Πάριος, Νικόδημος Αγιορείτης κ.ά.): «Οφείλομεν από τούδε ... να αναθεωρήσωμεν την τακτικήν ημών, να εκκαθάρωμεν την παλαιάν ζύμην, να γίνωμεν νέον φύραμα ... Η μετάνοια ημών διά το παρελθόν είναι απαραίτητος ... Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού» (βλ. «Ορθόδοξος Τύπος», 23-7-1999).
(9) Το 2006 ο Βαρθολομαίος έκανε συλλείτουργο με τον «πάπαν» εις το Πατριαρχείον Κων/λεως, όπου ο ιερεύς εμνημόνευσεν τον «πάπαν» ως «αγιώτατον επίσκοπον Ρώμης», οι «ορθόδοξοι» του έψαλλον το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» κ.λπ.
(10) Το 2009 ο Βαρθολομαίος πήγε στην Εβραϊκή Συναγωγή της Ν. Υόρκης, όπου είπε ότι οι σημερινοί Εβραίοι είναι «τέκνα του Αβραάμ», «διαψεύδοντας» έτσι τον Χριστόν (βλ. Ιω. 8:44), ότι δήθεν πιστεύομεν εις τον ίδιον Θεόν με τους Εβραίους κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου