Το 1924 ο τότε Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος με εγκύκλιό του εισήγαγε, για τις ακίνητες εορτές, το γρηγοριανό ημερολόγιο στην Εκκλησία της Ελλάδος. Όσοι ακολούθησαν αυτήν την καινοτομία ονομάστηκαν νεοημερολογίτες. Η νεοημερολογιτική Εκκλησία αναγνωρίσθηκε από την Πολιτεία ως η "Εκκλησία της Ελλάδος". Αυτή η αναγνώριση περιελάμβανε τόσο την μισθοδοσία των κληρικών της από τα κρατικά ταμεία, όσο και την δίωξη των εμμενόντων στα πάτρια Ορθοδόξων. Η καινοτομήσασα όμως αυτή κρατούσα Εκκλησία δεν αντιπροσωπεύει την "Εκκλησία της Ελλάδος" κανονικώς και ολοκληρωμένα. Αντιπροσωπεύει μόνο το υπόδικο εκείνο τμήμα της Εκκλησίας που δέχθηκε την καινοτομία, δηλαδή τους νεοημερολογίτες.
Στην νεοημερολογιτική Εκκλησία λοιπόν, την εμφανιζόμενη ως ΤΗΝ "Εκκλησία της Ελλάδος", παρατηρείται το εξής πρωτοφανές φαινόμενο: να υπάρχει διοικητική ενότητα, χωρίς ενότητα πίστεως! Αυτό γίνεται εξαιτίας της σχέσεως αυτής με την Πολιτεία που αναφέραμε. Εφόσον οι κληρικοί της Εκκλησίας αυτής είναι και δημόσιοι υπάλληλοι, κάθε διαφωνία σε θέματα πίστεως, δεν επηρεάζει την διοικητική ενότητα, αφού αυτόματα κάθε αποτείχιση (διακοπή κοινωνίας για θέμα πίστεως), επιφέρει καθαίρεση από την Εκκλησία αυτή και απόλυση από το Κράτος. Έτσι μέσα στη νεοημερολογιτική Εκκλησία, έχουν δημιουργηθεί διάφορες "παρατάξεις", όχι τόσο διακρινόμενες ως προς το εξωτερικό γνώρισμα της διοικήσεως -όπως στους Παλαιοημερολογίτες-, όσο προς το ουσιαστικότατο γνώρισμα της Πίστεως. Οι κυριότερες από αυτές είναι:
1. Οι οικουμενιστές. Είναι υπέρμαχοι του οικουμενισμού, του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, της παγχριστιανικής και πανθρησκευτικής ενότητος - χωρίς τις ορθόδοξες προϋποθέσεις - και θεωρούν ότι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, δεν υπάρχει, αλλά θα επανιδρυθεί όταν ενωθούν όλες οι "Εκκλησίες". Ενδεικτικά, εκπρόσωποι αυτών είναι οι επίσκοποι Σύρου Δωρόθεος, Μεσσηνίας Χρυσόστομος, Δημητριάδος Ιγνάτιος, καθώς και η πλειοψηφία των καθηγητών στις "Θεολογικές" Σχολές. Αποτελούν τους "ενωτικούς" της εποχής μας.
2. Οι συντηρητικοί. Είναι πολέμιοι του οικουμενισμού και θεωρητικώς πρεσβεύουν και διακηρύττουν όσα η Ορθόδοξη Εκκλησία πρεσβεύει και διακηρύττει. Και λέμε θεωρητικώς διότι αν και έχουν υπογράψει "Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού", εν τούτοις είναι διοικητικώς ενωμένοι με τους οικουμενιστές, με τους οποίους έχουν πλήρη κοινωνία. Είναι επίσης οπαδοί της λεγομένης "συντεταγμένης αποτείχισης", με την οποία θα κατορθώσουν να έχουν την απαιτούμενη πλειοψηφία στην νεοημερολογιτική Εκκλησία, ώστε να αποφευχθούν τυχόν κυρώσεις από αυτήν , αλλά και την Πολιτεία. Ενδεικτικά, εκπρόσωποι αυτών είναι οι επίσκοποι Πειραιώς Σεραφείμ, Αιτωλίας Κοσμάς, Κυθήρων Σεραφείμ, ηγούμενοι του Αγίου Όρους και άλλων Μονών, καθώς και οι διαπρεπείς Καθηγητές της Θεολογίας Πρωτοπρεσβύτεροι Γεώργιος Μεταλληνός και Θεόδωρος Ζήσης.
3. Οι αδιάφοροι. Αποτελούν την πλειοψηφία των νεοημερολογιτών. Εκτός από τον αδιάφορο λαό, συμπεριλαμβάνονται σε αυτούς και οι επαγγελματίες κληρικοί, καθώς και επίσκοποι, οι οποίοι έτυχε να επιλέξουν το ιερατικό στάδιο για το μισθό, την καριέρα και την κοινωνική αναγνώριση. Σε αυτούς περιλαμβάνονται και οι ομοφυλόφιλοι που αναγνωρίζονται μεταξύ τους με γυναικεία ψευδώνυμα, όπως καλώς γνωρίζουν πολλοί, ακόμη και οι ίδιοι οι νεοημερολογίτες, που παλεύουν για κάθαρση της Εκκλησίας.
4. Οι οργανωσιακοί. Είναι χωρισμένοι σε πολλές, προτεσταντικού τύπου, οργανώσεις με ποικίλες διαφοροποιήσεις σε πολλά θέματα. Οι πιο γνωστές είναι "Η Ζωή" και "Ο Σωτήρ", ενώ ακόμη και σήμερα υπάρχει οργάνωση μακρακιστών (Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής) που πιστεύουν στο τρισύνθετο του ανθρώπου. Πολλές οργανώσεις έχουν επηρεαστεί από τη δυτική "θεολογία" (π.χ. ικανοποίηση της θείας δικαιοσύνης) και δέχονται ακόμη και -συγκεκαλυμμένες- καταδικασμένες αιρετικές απόψεις (π.χ. νεστοριανισμός).
5. Οι νεορθόδοξοι ή νεονικολαΐτες. Αποτελούν γέννημα αντίδρασης στον δυτικό πουριτανισμό και τον συντηρητισμό των οργανώσεων. Κυριότερος εκπρόσωπός τους ο Χρήστος Γιανναράς.
6. Οι νεοβαρλααμίτες. Είναι οπαδοί της λεγόμενης "λετουργικής αναγέννησης". Ζητούν την μετάφραση των λειτουργικών κειμένων στη δημοτική και την μεταρρύθμιση των τυπικών διατάξεων των ακολουθιών.
Υπάρχουν επίσης και μικρότερες "παρατάξεις", όπως οι "θεολογικοί" στη Λάρισα (πιστοί του Λαρίσης Θεολόγου, οι οποίοι δεν δέχθηκαν το νέο μοιχεπιβάτη επίσκοπο), οι "εσχατολόγοι", που αναμένουν τον Αντίχριστο και τη συντέλεια (π.χ. μοναχός Μάξιμος Βαρβαρής), οι "οργουελιανοί" (κατά του ηλεκτρονικού φακελώματος - ΑΜΚΑ - Κάρτα του πολίτου κλπ.) με κυριότερο εκπρόσωπο τον π. Σαράντη Σαράντο, οι "δωρητές", δηλαδή αυτοί που είναι υπέρ των μεταμοσχεύσεων, θεωρώντας τον φόνο, ως φιλανθρωπία κ. α.
(Στις παραπάνω "παρατάξεις" δεν αναφέραμε τους αποτειχισμένους του νέου ημερολογίου, διότι αν και ανήκουν στον χώρο της ημερολογιακής καινοτομίας, έχουν διακόψει την κοινωνία με την νεοημερολογιτική Εκκλησία, λόγω του Οικουμενισμού).
Η κυριότερη δικαιολογία των ανηκόντων στην κρατούσα Εκκλησία, σχετικώς με την πολυδιάσπασή τους αυτή, είναι η εξής: εμείς μπορούμε να διαφωνούμε, αλλά ανήκουμε όλοι στην Εκκλησία! Το έωλο αυτό επιχείρημα καταρρίπτεται αφενός με διότι όταν οι Ορθόδοξοι ομολογούμε Μία την Εκκλησία, δεν αναφερόμαστε απαραίτητα στην διοικητική ενότητα, η οποία βεβαίως είναι επιθυμητή όταν υπάρχει, αλλά στην ενότητα Πίστεως - ο Άγιος Χρυσόστομος το εξηγεί αυτό: "ὅταν πάντες ὁμοίως πιστεύωμεν, τότε ἑνότης ἐστί... Τοῦτο γάρ ἐστιν ἑνότης πίστεως, ὅταν πάντες ἕν ὦμεν, ὅταν πάντες ὁμοίως τὸν σύνδεσμον ἐπιγινώσκωμεν"(P.G. 62, 83) και ο Άγιος Μάξιμος επίσης ονόμασε "Καθολικὴν Ἐκκλησίαν τὴν ὀρθὴν καὶ σωτήριον τῆς εἰς αὐτὸν πίστεως ὁμολογίαν" (P.G. 90, 132) -, αφετέρου δε, διότι δεν μπορούν να ανήκουν στην ίδια Εκκλησία και οι ορθόδοξοι και οι κακόδοξοι. Εκτός αν οι συντηρητικοί θεωρούν ορθοδόξους τους οικουμενιστές, οι οργανωσιακοί τους νεορθοδόξους και όλοι μαζί τους μακρακιστές...
Μετά λοιπόν το άρθρο μας για τις διασπάσεις στον χώρο του παλαιού ημερολογίου και το παρόν άρθρο για τις διασπάσεις στο χώρο του νέου ημερολογίου, έπεται νέο άρθρο στο οποίο θα δώσουμε απαντήσεις στο ερώτημα που βασανίζει πολλούς καλοπροαίρετους αδελφούς: "σε ποια Εκκλησία να πάω, για να σωθώ;".
Υπάρχουν επίσης και μικρότερες "παρατάξεις", όπως οι "θεολογικοί" στη Λάρισα (πιστοί του Λαρίσης Θεολόγου, οι οποίοι δεν δέχθηκαν το νέο μοιχεπιβάτη επίσκοπο), οι "εσχατολόγοι", που αναμένουν τον Αντίχριστο και τη συντέλεια (π.χ. μοναχός Μάξιμος Βαρβαρής), οι "οργουελιανοί" (κατά του ηλεκτρονικού φακελώματος - ΑΜΚΑ - Κάρτα του πολίτου κλπ.) με κυριότερο εκπρόσωπο τον π. Σαράντη Σαράντο, οι "δωρητές", δηλαδή αυτοί που είναι υπέρ των μεταμοσχεύσεων, θεωρώντας τον φόνο, ως φιλανθρωπία κ. α.
(Στις παραπάνω "παρατάξεις" δεν αναφέραμε τους αποτειχισμένους του νέου ημερολογίου, διότι αν και ανήκουν στον χώρο της ημερολογιακής καινοτομίας, έχουν διακόψει την κοινωνία με την νεοημερολογιτική Εκκλησία, λόγω του Οικουμενισμού).
Η κυριότερη δικαιολογία των ανηκόντων στην κρατούσα Εκκλησία, σχετικώς με την πολυδιάσπασή τους αυτή, είναι η εξής: εμείς μπορούμε να διαφωνούμε, αλλά ανήκουμε όλοι στην Εκκλησία! Το έωλο αυτό επιχείρημα καταρρίπτεται αφενός με διότι όταν οι Ορθόδοξοι ομολογούμε Μία την Εκκλησία, δεν αναφερόμαστε απαραίτητα στην διοικητική ενότητα, η οποία βεβαίως είναι επιθυμητή όταν υπάρχει, αλλά στην ενότητα Πίστεως - ο Άγιος Χρυσόστομος το εξηγεί αυτό: "ὅταν πάντες ὁμοίως πιστεύωμεν, τότε ἑνότης ἐστί... Τοῦτο γάρ ἐστιν ἑνότης πίστεως, ὅταν πάντες ἕν ὦμεν, ὅταν πάντες ὁμοίως τὸν σύνδεσμον ἐπιγινώσκωμεν"(P.G. 62, 83) και ο Άγιος Μάξιμος επίσης ονόμασε "Καθολικὴν Ἐκκλησίαν τὴν ὀρθὴν καὶ σωτήριον τῆς εἰς αὐτὸν πίστεως ὁμολογίαν" (P.G. 90, 132) -, αφετέρου δε, διότι δεν μπορούν να ανήκουν στην ίδια Εκκλησία και οι ορθόδοξοι και οι κακόδοξοι. Εκτός αν οι συντηρητικοί θεωρούν ορθοδόξους τους οικουμενιστές, οι οργανωσιακοί τους νεορθοδόξους και όλοι μαζί τους μακρακιστές...
Μετά λοιπόν το άρθρο μας για τις διασπάσεις στον χώρο του παλαιού ημερολογίου και το παρόν άρθρο για τις διασπάσεις στο χώρο του νέου ημερολογίου, έπεται νέο άρθρο στο οποίο θα δώσουμε απαντήσεις στο ερώτημα που βασανίζει πολλούς καλοπροαίρετους αδελφούς: "σε ποια Εκκλησία να πάω, για να σωθώ;".
Αγαπητέ μου Δάσκαλε, σ' ευχαριστώ θερμώς γι αυτό το αριστούργημα! Διότι οι σφοδροί πολέμιοι του Πατρίου, κατά κανόνα ψεύτες και συκοφάντες, όπως π.χ. ο σχολιαστής του διαδικτύου με το ψευδώνυμο "Στώμεν Καλώς" ή DOXASUOTHEOS (νομίζω ότι πρόκειται για το ίδιο άτομο), ελλείψει επιχειρημάτων, μασούν συνεχώς την "καραμέλα" των σχισμάτων στο Πάτριο. Καλό θα ήταν να συμπληρώσεις το ως άνω άρθρο και με τα διοικητικά σχίσματα του νέου. Εγώ έζησα επί πέντε χρόνια (1994-1998) το φοβερό σχίσμα που υπάρχει στην Αυστραλία, από τη μία η "αρχιεπισκοπή" και από την άλλη η "Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα," η οποία τότε είχε "επίσκοπο" τον Παύλο, που δεν υπήγετο πουθενά. Το σχίσμα αυτό δεν είχε ως αιτία την πίστιν, αλλά το ότι από το 1959 η "αρχιεπισκοπή" ήθελε να βάλει υπό την "ομπρέλλα" της (και κατ' επέκτασιν υπό την ομπρέλλα του Οικ. Πατριαρχείου, δηλαδή της Τουρκίας) όλα τα περιουσιακά στοιχεία που είχαν δημιουργήσει οι Έλληνες μετανάστες, ήτοι σχολεία, γηροκομεία, ναούς, διαμερίσματα που έδιναν με πολύ φθηνό ενοίκιο σε άπορες οικογένειες, κτήματα κ.λπ. Οι "αρχιεπισκοπικοί" έφθασαν στο σημείο ν' αποκαλούν "κοτέτσια" τους ναούς της Κοινότητας. Έχω ακούσει ότι υπάρχουν και αλλού πολλά τέτοια σχίσματα, όπως π.χ. στη Γερμανία, στη Ρουμανία κ.λπ., αλλά δεν την έχω διασταυρώσει αυτή την πληροφορία. Εννοείται ότι δεν χαίρομαι που υπάρχουν όλα αυτά τα σχίσματα στο νέο εορτολόγιο, αλλά η αναφορά σ' αυτά θα κλείσει τα απύλωτα στόματα των απατεώνων τύπου "Στώμεν Καλώς."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου κ. καθηγητά, δεν αναφέρθηκα καθόλου στα εκτός της Ελλάδος "σχίσματα", διότι εκεί θα θέλαμε κομπιουτεράκι για να τα καταμετρήσουμε, ειδικά στην ομογένεια...
ΔιαγραφήΗ μόνη διαφορά είναι ότι όλοι ανήκουμε στην ίδια εκκλησία, ο τρόπος συμπεριφοράς μας χαρακτηρίζει ως ζηλωτές, οικουμενιστές, οργανωσιακούς κ.τ.λ., οπότε μην προσπαθείτε να βρείτε άλλοθι για τις δικές υποκατηγορίες! Εσείς έχετε 15 "εκκλησίες" με 30 Αρχιεπισκόπους, ενώ εμείς ως πιστοί διαφωνούμε στο τρόπο, αλλά στην μια εκκλησία λειτουργούμαστε και τους επισκόπους κατά τα Δίπτυχα της Εκκλησίας αναγνωρίζουμε! Οπότε όλοι ένας ζηλωτής και ένας οικουμενιστής λειτουργούνται μαζί υπό του επισκόπου, αλλιώς θα γίνουμε σχίσμα όπως εσείς! Ένας του Μακαρίου μ' έναν του Καλλινίκου πηγαίνουν στην ίδια εκκλησία;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ενότητα στην εκκλησία, νοείται ως εκκλησιολογική και μετέπειτα ως διοικητική, αν εκκλησιαστικά είσαι ενωμένος τότε μπορείς και διοικητικά! Καμία σχέση μ' εσάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ κ. Τρυφωνόπουλε, υποθέτω γνωρίζετε το Θ΄ ἀρθρο του Συμβόλου της Πίστεως. Εκεί ομολογούμε πως πιστεύουμε "εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν". Το "ΜΙΑΝ", κατά τους Πατέρες, δεν αναφέρεται στην ύπαρξη απαραίτητα μίας διοικήσεως (η οποία φυσικά είναι καλή αν υπάρχει, αλλά η μη ύπαρξή της, κυρίως σε περιόδους ταραχής στην Εκκλησία -δηλαδή κηρυττομένης αιρέσεως-, ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ), αλλά στην ύπαρξη ΜΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, αφού κατά τον Ιερό Χρυσόστομο "ὅταν πάντες ΟΜΟΙΩΣ πιστεύομεν, τότε ἑνότης ἐστί" (P.G. ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεις από την άλλη μας λέτε, χωρίς ντροπή, ότι όλοι μαζί φύρδην μίγδην, νεορθόδοξοι και παλαιορθόδοξοι, βαρλααμίτες και παλαμιστές, ζηλωτές και οικουμενιστές, αποτελείται ΤΗΝ εκκλησία επειδή έχετε... διοικητική ενότητα! Διανοηθήκατε ποτέ τον Μέγα Αθανάσιο να συγγράφει εκείνα τα περίφημα κατά των Αρειανών κείμενά του και μετά να συλλειτουργεί μαζί τους, μιας και τότε εκείνοι αποτελούσαν την "επίσημη Εκκλησία", για να μην βρεθεί τάχα σε σχίσμα!
Τώρα τα περί 15 εκκλησιών και 30 αρχιεπισκόπων είναι φαιδρά και άνευ αποδείξεων. Μάλιστα, και προς απόδειξη της υπερβολής σας, σας προκαλώ, να μου απαριθμήσετε ένα προς ένα τα ονόματα των... τριάντα Παλαιοημερολογιτών που φέρουν τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου.
Καλησπερα!! Μια ερωτηση, αναφερετε οτι ''ηγούμενοι του Αγίου Όρους'' ανηκουν στο συντηρητικό νεο ημερολογιο ομως απο οσο γνωριζω το αγιο ορος χρησιμοποιει το Παλαιο!!! http://agiooros.net/forum/viewtopic.php?f=66&t=6580
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστω
Καλησπέρα. Ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΔιαγραφήΚατ' ακρίβειαν οι ηγούμενοι του Αγίου Όρους είναι διημερολογίτες, αφού χρησιμοποιούν και τα δύο ημερολόγια, τόσο το παλαιό (όταν βρίσκονται στο Άγιον Όρος), όσο και το νέο (όταν βρίσκονται ή λειτουργούν στον κόσμο). Εκκλησιαστική κοινωνία όμως έχουν με την κρατική Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία ακολουθεί το νέο ημερολόγιο.
Δάσκαλε Νίκο προσεύχομαι για σένα να σου δίνει ότι καλό ο πανάγαθος!!! Στις ημέρες μας εκπροσωπείς ως ξεχωριστός και αντικειμενικος απολογητής, τόν Ιερό Αγώνα του Πατρίου Εκκλησιαστικου Εορτολογίου και της Ορθοδοξίας!!! Μαζί σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχωρίζω τα κάτωθι : Διανοηθήκατε ποτέ τον Μέγα Αθανάσιο να συγγράφει εκείνα τα περίφημα κατά των Αρειανών κείμενά του και μετά να συλλειτουργεί μαζί τους, μιας και τότε εκείνοι αποτελούσαν την "επίσημη Εκκλησία", για να μην βρεθεί τάχα σε σχίσμα!
"ὅταν πάντες ΟΜΟΙΩΣ πιστεύομεν, τότε ἑνότης ἐστί" (P.G. ).