Η Ορθόδοξος Ενορία του Προφήτου Ηλιού Βερδικούσσης Γ.Ο.Χ. (6ο ΜΕΡΟΣ-ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΔΩ)

 

 

Ο παπα-Γεράσιμος και η τελευταία του επίσκεψις

 

Ο παπα-Γεράσιμος ερχόταν στο χωριό, μέχρι το τέλος της ζωής του, και βοηθούσε τούς πιστούς, τόσο με τις συμβουλές του, όσο και με την εξομολόγηση. Επισκέπτονταν συχνά ορισμένες οικογένειες προκειμένου να τους στηρίξει πνευματικά.

Μία φορά που ερχόταν από το Άγιον Όρος, ήρθε στο χωριό Μηλόγουστα με την συγκοινωνία, και από εκεί ως συνήθως τότε, έφυγε με τα πόδια για το χωριό. Φθάνοντας στον συνοικισμό της Βερδικούσσης, ονόματι Αμπέλια, πέρασε από την Καλύβα του Θανο-Δημήτρη.

Πρόθυμος αυτός, αφού τον καλωσόρισε με μεγάλη χαρά, για να τον ξεδιψάση από την κούραση τού δρόμου, ήταν καλοκαίρι, αντί για νερό, πρόσταξε το παιδί του να πάει να κόψη το μεγάλο καρπούζι από το μποστάνι, για να το προσφέρουν στον παπά. Το παιδί, μεγάλο αυτό, ήξερε από καρπούζια, έφερε αντίρρηση λέγοντας, ότι πιο πριν το κοίταξα, δεν είναι γινόμενο, ώριμο δηλαδή, είναι άγουρο.

 

Ο πατέρας του επέμενε, έστω και μισογινομένο του λέει να είναι, κάπως τρώγεται. Τότε επεμβαίνει ο παπα-Γεράσιμος. Κάνε υπακοή στον πατέρα σου παιδί μου, και αν είναι άγουρο το πετάς. Το παιδί νευριασμένο τότε, πάει και κόβει το καρπούζι, το ανοίγει με το μαχαίρι και τι να δει! Φωτιά από μέσα το καρπούζι, κατακόκκινο δηλαδή! Το έφερε με σκυμμένο το κεφάλι. Η πνευματική ετοιμότητα του παπα-Γεράσιμου, δεν έχασε την ευκαιρία για νουθεσία, και λέει πάλι: «Παιδί μου δεν αποκλείεται ο Θεός να το κοκκίνησε τώρα αυτήν την ώρα, για να σε διδάξη τα αποτελέσματα της υπακοής!

Ο παπα-Γεράσιμος,  κατά  κόσμον Νικόλαος Γκαραβέλης, ήταν μικρός στο σώμα αλλά γίγας στην ψυχή. Όταν ήταν λαϊκός ακόμη, περί το 1920, στην περίοδο εκείνη των πολφών, έκλεψε ένα κριάρι από τον Νικόλαο Σούμα, αλλά συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην πλατεία του χωριού προς διαπόμπευσιν! Όμως «τοις  αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί εις αγαθόν». Έτσι λοιπόν αυτό το γεγονός, ήταν  η  αιτία   να  γίνη   μια βαθειά μεταστροφή μέσα του. Δεν πήρε όμως μόνον την οδόν της αληθινής μετανοίας, αλλά προχώρησε και παραπέρα. Εγκατέλειψε   τον   κόσμο   και έγινε μονάχος στην Μονή του Φλαμουρίου στο Βόλο. Εκεί δε κατόπιν έγινε και Διάκονος.

Κινούμενος από ζήλο για πιο έντονη ασκητική ζωή ήλθε στον Άγιον Όρος και μόνασε κατ’ αρχάς στα Κατουνάκια και μετά στην απόμακρη και έρημη Σκήτη του Αγίου Βασιλείου, στην ομώνυμη Καλύβα, που ήταν και το Κυριακό της Σκήτεως αυτής. Συνδέθηκε στενά με τον γνωστό ησυχαστή Καλλίνικο τον Κατουνακιώτη, από τον όποιο και διδάχθηκε την μέθοδο της νοεράς προσευχής.

Ήταν αδύνατος, σκελετωμένος, με λίγα γένεια, απλός και γεμάτος αγάπη. Ζούσε ασκητικά, τρεφόμενος με την Θεία Κοινωνία. Ως πατερικά εντρυφήματα είχε κυρίως την Φιλοκαλία των ιερών Νηπτικών, τον Ευεργετινό και τα έργα του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Έτσι πέρασε την ζωή του στην ησυχία με νήψι και προσευχή.

Ό κατά σάρκα πατέρας του, τον μιμήθηκε αργότερα, και έγινε υιός πνευματικός, του κατά σάρκα υιού του. Κατά την κούρα του σε μοναχό, πήρε το όνομα Σπυρίδων. Αυτός λοιπόν μία φορά, μέ τον καλογερικό ντουρβά στον ώμο, έφυγε από το Αγιον Όρος και έφθασε στη Βερδικούσσα με τα πόδια!

Τον Οκτώβριο του 1967, ο παπα-Γεράσιμος μας επισκέφθηκε για τελευταία φορά, αφού αρχάς του 1968 εκοιμήθη, κατά την έπιθυμίαν του, διότι είχε πει τότε, «επεθύμησα να φύγω». Ήταν λυπημένος από την γενική αποστασία των χριστιανών, και ιδιαιτέρως από το θέμα των εκτρώσεων.

Αυτήν την τελευταία φορά, μού έδωσε και λίγα χρήματα να τα δώσω στον Γρηγόρη τον Αγριόδημο, για να φθάσουν μού λέγει στα χέρια εκείνου του ανθρώπου, πού κάτι τού είχαμε κλέψει, όταν ήμουν λαϊκός ακόμη. Ήθελε να ξεπληρώση και αυτό το χρέος του, πέραν των δακρύων της μετανοίας που έχυσε. Θαύμασα αυτήν του την Εξομολόγηοη σε έναν νέο ιερέα 37 ετών...

Ευχόταν και για εκείνον που ήταν ευεργέτης του, αυτού που του έκλεψε το κριάρι και τον συνέλαβαν, με αποτέλεσμα αυτό να γίνη η αιτία να εγκατάλειψη τον μάταιο κόσμο, και να γίνη μοναχός. Αυτουνού του τελευταίου, του Νικολάου Σούμα ως προείπαμεν, δύο παιδιά της εγγονής του Αναστασίας, έγιναν μοναχοί. Είναι ο μοναχός Συμεών που προαναφέραμε, και ο κατά σάρκα αδελφός του π. Φιλόθεος. Αυτοί σήμερα, είναι δύο εκ των δέκα πέντε μοναχών, και των οκτώ μοναζουσών πού έβγαλε το χωριό μας. Εξ αυτών πέντε είναι ιερομόναχοι.

Ο τελευταίος λόγος που μας άφησε, ήταν λόγος παρακλήσεως και παρηγοριάς για μας. Πήγαζε από την μεγάλη του αγάπη για τους συγχωριανούς του που αγωνιζόταν. «Εάν εύρω παρρησία στον Θεό, είπε, θα πρεσβεύω γι' αυτήν την Ενορία του Προφήτη Ηλία. Λόγος που μας στήριξε, μας στηρίζει μέχρι σήμερα, και θα μας στηρίζει. Νομίζουμε πως στις προσευχές του οφείλεται, το πλήθος των μοναχών που έχει το χωριό μας.

Από ένα μικρό του κήρυγμα που θυμάμαι, δύο λόγια θα αναφέρω. Είπε: «Όποιος έχει καλή προαίρεση και θέλει να σωθή, θα βρει ο Θεός τον τρόπο να τον σώση, αφού και ο ίδιος θέλει. Θυμάστε εμένα ποιος ήμουνα, με τραβούσαν στις φυλακές (δείγμα της ταπεινώσεώς του αυτό), έλεγα Θεέ μου βρες τρόπο να σωθώ. Το ζητούσα με πόθο και ο Θεός με οδήγησε στην ερημιά να μονάσω, αγωνίσθηκα το κατά δύναμιν, και ελπίζω στο έλεός του, να τον συναντήσω.

Αυτά τα λίγα και απλά λόγια, αλλά γεμάτα με φλόγα όπως ήταν, έκαναν πολλούς πιστούς από το εκκλησίασμα, να ενθουσιασθούν και να ειπούν, σηκωθείτε όλοι για το Άγιον Όρος!

Βοήθεια στην Ενορία μας, εκτός από τον παπα-Γεράσιμο και τον ευλαβέστατο υποτακτικό του παπα-Μάξιμο, πού εφέτος κοιμήθηκε (+2009, βλέπε φωτογραφία δεξιά στο ιστολόγιο), προσέφεραν και άλλοι Αγιορείται, όπως οι αείμνηστοι, παπα-Γιώργης από την Πρόβατα, παπα-Ευθύμιος από την Κερασιά, και ο παπα-Θεοδώρητος ο Αγιαννανίτης και Καψαλιώτης που το έτος 2007 κοιμήθηκε στην Πάρο. Ο τελευταίος, ήταν τέτοια ακέραια Ορθόδοξη προσωπικότητα, που σπάνια βρίσκει κανείς σήμερα. Κατηρτισμένος επάνω στα Εκκλησιαστικά θέματα, αγωνίσθηκε με παρρησία και έγινε στις μέρες μας θυσία για την Ορθόδοξο Εκκλησία, σαν πραγματικός ζηλωτής αυτής.

Άφησε σε μάς κληρονομιά τα συγγράμματά του, που όλα είναι πολύτιμα διαμάντια. Αναφέρω για παράδειγμα την περισπούδαστη μελέτη του «Κανονική θεώρηση του ημερολογιακού σχίσματος» που έγραψε το 1976 όταν η εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος» άνοιξε διάλογο για το ημερολογιακό, χάριν της αληθείας και της ορθοδοξίας. Πλην η διεύθυνση της  εφημερίδος  δεν  θέλησε να την δημοσιεύση, αν και αργότερα την χαρακτήρισε ως «την αξιολογοτέραν από πλευράς παλαιοημερολογιτών».  Ακόμη σημείωσε η ως άνω εφημερίς επί λέξει, διά λόγους δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε των επιστολών του πατρός Θεοδωρήτου, είναι όμως θεολόγος ο π. Θεοδώρητος. Οι λόγοι διά τους οποίους δεν μπορούσαν να την δημοσιεύσουν είναι ευκολονόητοι, τι άλλο που αναιρούσε ένα προς ένα τα επιχειρήματα.

Δεν ξεχνώ την βοήθειά του, που κάποτε μας έδωσε, για να κάνουμε μία απάντηση στο Μητροπολίτη Ελασσόνος Σεβαστιανό, πάνω στο θέμα του εορτολογίου. Ήταν τέτοια η Συμβουλή που μας έδωσε, ώστε όταν την διάβασε ο Διοικητής της Αστυνομίας, μάς είπε, βρέ τι τον κάνατε τον Δεσπότη! Ο ίδιος βέβαια ο Σεβαστιανός δεν ξαναμίλησε.

Ένας άλλος άξιος πνευματικός μας οδηγός, είναι και ο γέροντας της νήσου των Σπετσών π. Χρυσόστομος Σπύρου, πού με την διάκριση που του χάρισε η κατά Θεόν ζωή του, κέρδισε την εμπιστοσύνη της Ενορίας μας.

Σημείωση "Κρυφού Σχολειού": Αριστερά ο παπα-Θανάσης, συγγραφέας αυτής της εργασίας, δεξιά ο Γέροντας π. Χρυσόστομος Σπετσών. Βερδικούσα, μέσα δεκαετίας του 1990. Εκ του αρχείου μας.

 

Οι πνευματικές του επισκέψεις σε μάς, θα μείνουν αλησμόνητες νομίζω, όπως ακριβώς έμειναν στην μνήμη των πατέρων μας, αυτές του αγίου Κοσμά τού Αιτωλού (στο σημείο που κήρυξε στο χωριό μας έχει τοποθετηθεί Σταυρός).

Παραθέτουμε εν συνεχεία αποσπάσματα από επιστολές του παπα-Γεράσιμου προς τον Δημήτριον Θάνον, που διασώθηκαν [6].

 

 

Επίλογος

Εάν μπορούσαν να συγκεντρωθούν με λεπτομέρειες όλα τα περιστατικά των διωγμών αυτών των ετών, που συνέβησαν στην ενορία μας, από τους νεοημερολογίτας Επισκόπους, θα χρειαζόταν βιβλία ολόκληρα- Αυτά εδώ τα λίγα, εμείς τα καταγράψαμε όπως τα ακούσαμε από τα στόματα των πατέρων μας, ή τα ζήσαμε εμείς οι ίδιοι, και τα παρουσιάσαμε όσο το δυνατόν πιο πιστά, με την βοήθειαν της μνήμης μας.

Αυτά είναι έργα των Επίσκοπων της «αγάπης» του νέου ημερολογίου, η οποία αγάπη τους, καμμία σχέση δεν έχει με την αγάπη του Ευαγγελίου που μάς δίδαξε ο Χριστός. Θαυμάστε τα! Απολυταρχικά και απάνθρωπα, πού φανερώνουν το λιγότερο, ότι οι νεοημερολογίται Επίσκοποι δεν υπηρετούν την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ακόμη και σήμερα αυτά τα έργα της «αγάπης», δεν έχουν σταματήσει, απλώς μπορεί να άλλαξαν μορφή. Ολομέτωπος είναι ήδη ο διωγμός της Ι. Μονής Εσφιγμένου στο Άγιον Όρος. Πού σκοπεύουν όμως οι ψευδοποιμένες των νεοημερολογιτών, με τα μέτρα αυτά των διωγμών;

Σκοπεύουν να υποτάξουν την Ορθοδοξία στον Παπισμό, δηλαδή να ματαιώσουν το έργον της σωτήριας των ανθρώπων, για το όποιο ο Χριστός έγινε άνθρωπος, Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε.

Οι νεοημερολογίται λοιπόν πιστοί, μέχρι πότε θα ακολουθούν αυτούς τους ψευδοποιμένας που τους οδηγούν στα στόματα των αιρετικών λύκων, μέχρι πότε θα τούς εμπιστεύονται την σωτηρίαν των ψυχών τους; Αφού συνειδητοποιήσουν καλά τι έχουν να πάθουν, όσοι θέλουν να αποσκιρτήσουν εξ αυτών των Οίκουμενιστών, ας τολμήσουν αυτό το σωτήριον βήμα των, και ο Θεός θα είναι μαζί τους.

 

 

[6] Τα αποσπάσματα των επιστολών του αειμνήστου παπα-Γερασίμου θα δημοσιευθούν αυτοτελώς σε άλλη ανάρτηση.