Σε συνέντευξη που έδωσε στις αρχές του τρέχοντος έτους ο Πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (Αναστάσιος Χατζής)
δήλωσε ότι σύμφωνα με το νόμο, όσοι δεν έχουν κάνει υπεύθυνη δήλωση άρνησης
δωρεάς οργάνων θα είναι δυνάμει δότες, αν και
εφόσον δεν εκδηλωθεί η αντίθεση δηλαδή, έστω και ενός συγγενούς πρώτου βαθμού
του εγκεφαλικά "νεκρού", την στιγμή που θα προκύψει το ζήτημα.
Στην
περίπτωση αυτή δεν θα γίνεται δωρεά οργάνων, αλλά όμως θα σταματά και η μηχανική
υποστήριξη.
Δηλαδή, και στις δύο περιπτώσεις έχουμε φόνο!
Περί του πολύ σοβαρού θέματος αυτού δεν υπάρχει ενημέρωση, αλλά και ξεκάθαρη θέση από την επίσημη Εκκλησία. Μόνο η Εκκλησιαστική Κοινότητα των Ενισταμένων έχει λάβει θέση, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Μεγάλο και πολυετή αγώνα για το θέμα αυτό έχει δώσει και δίνει ο ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης, στου οποίου το ιστολόγιο μπορείτε να βρείτε πολλά στοιχεία.
Παρακάτω παραθέτουμε και μια επιστολή που μας εστάλη από αναγνώστη του ιστολογίου μας:
Πρὸς ἀναζήτησι
καταλληλοτέρας ἀντιδράσεως
στὸν δόλιο φονικὸ νόμο περὶ μεταμοσχεύσεων.
Ἀδελφοὶ Χριστιανοὶ καὶ λοιποὶ ἀνησυχοῦντες, θὰ ἤθελα
νὰ καταθέσω μία σκέψι γιὰ τὸ
μεῖζον θέμα τῆς δωρεᾶς ὀργάνων.
Ὅλοι
γνωρίζετε, ἢ θὰ ἔπρεπε
νὰ γνωρίζετε, γιὰ τὸν
νόμο 3984/11 περὶ μεταμοσχεύσεων. Ἀπὸ τὸν
Ἰούνιο τοῦ 2013 θὰ εἴμαστε
ὅλοι αὐτομάτως δότες. Ἔχουμε, ὅμως, τὸ δικαίωμα νὰ ἀρνηθοῦμε, ἀποστέλλοντας ὑπεύθυνη δήλωσι ἀρνήσεως στὸν Ἐθνικὸ Ὀργανισμὸ Μεταμοσχεύσεων. Ἀναζητῆστε λεπτομέρειες σὲ ὀρθόδοξα
blogs καὶ ἀλλοῦ. Τὸ «Κρυφὸ Σχολειό» φιλοξενεῖ καὶ σχετικὸ ἐνημερωτικὸ ἄρθρο
γιὰ τὶς μεταμοσχεύσεις
στὴν Ἑνότητα Ἐπίκαιρα.
Ὅλοι,
ἀσφαλῶς, οἱ χριστιανοὶ συμφωνοῦμε ὅτι ὁ
φόνος καὶ
ἡ
αὐτοκτονία
εἶναι
θανάσιμα, ἀσυγχώρητα
ἁμαρτήματα. Ὅσοι
ὑπέγραψαν ἄχρι τοῦδε ὅτι ἐπιθυμοῦν νὰ εἶναι δωρητὲς ὅταν
θεωρηθοῦν «ἐγκεφαλικὰ νεκροί» (ἀπὸ
3 ἀνθρώπους-ἰατρούς), οὐσιαστικῶς ἀποδέχονται
νὰ αὐτοκτονήσουν
(μὲ τὴν
βοήθεια, βεβαίως, ἄλλων),
καὶ
δεν ἐνδιαφέρονται
ποὺ ὁδηγοῦν ἄλλους
ἀνθρώπους
στὴν τέλεσι (νομίμου πιά, κατὰ
τὸν
«Καίσαρα») φόνου. Τὸ
ἴδιο,
ὅμως,
ἰσχύει
καὶ
γιὰ ἐμᾶς ποὺ δὲν ἀντιδροῦμε, ἀφοῦ ἀπὸ τὸν
Ἰούνιο θὰ εἴμαστε
πλέον ὅλοι δότες. Τὸ ἐρώτημα
ποὺ μὲ ἀπασχολεῖ καὶ σᾶς
τὸ καταθέτω, χωρὶς ἐπ’
οὐδενὶ νὰ θέλω νὰ σᾶς ἀποτρέψω
νὰ κάνετε δήλωσι ἀρνήσεως
(ὁ καθένας ἂς
τὸ τακτοποιήσῃ μὲ τὸν
πνευματικό του καὶ τὴν
συνείδησί του), εἶναι
τὸ κατὰ πόσον καλυπτόμεθα πνευματικῶς μὲ
τὴν
«δήλωσι ἀρνήσεως».
Στὸν ὡς
ἄνω νόμο, στὸ ἄρθρο 9, παράγραφο 8, διαβάζουμε: «Ἐὰν
πρόκειται νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ
μεταμόσχευση (σ.σ. δηλαδὴ
ἐὰν
δεν ἔχει
κάνει δήλωσι ἀρνήσεως
ὁ
βαρέως ἀσθενής),
συνεχίζεται ἡ
τεχνητὴ
ὑποστήριξι
τοῦ
θανόντος προσώπου». Ἐρωτῶ τοὺς νομομαθεῖς, τοὺς δικηγόρους, τοὺς ἔξυπνους
ἢ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν ἀπὸ
πονηριὲς ἢ κουτοπονηριές, ἢ ἁπλῶς τοὺς λογικούς: Ἐὰν
ἔχει
κάνῃ δήλωσι ἀρνήσεως,
ἡ
τεχνητὴ
ὑποστήριξι
σταματᾷ; Δηλαδὴ φονεύεται καὶ δὲν τοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία,
ὅπως μέχρι σήμερα - ἐὰν θελήσῃ ὁ
Θεός, διὰ τῆς συνεργείας
τῶν εὐσυνειδήτων ἰατρῶν καὶ τῆς
ὑποστηρίξεως τῶν μηχανημάτων, ποὺ ἐφευρέθηκαν ἀκριβῶς γιὰ τὴν παράτασι τῆς ζωῆς, πειθόμενοι στὸν ὄρκο τοῦ Ἱπποκράτους
- νὰ ἀνανήψῃ τὰ ἑπόμενα
24ωρα ἢ τοὺς ἑπομένους
μῆνες ἢ χρόνια, ὅπως συμβαίνει, ἔστω καὶ σὲ
ὀλίγους συνανθρώπους μας; Σκεφθῆτε,
παραλλήλως, καὶ τὰ μεγάλα ποσοστά λανθασμένης ἢ βεβιασμένης διαγνώσεως
«ἐγκεφαλικοῦ θανάτου». Στὸν νόμο δὲν
δηλώνεται ἐναργῶς
ὅτι θὰ σταματήσῃ ἡ τεχνητὴ ὑποστήριξι, ἀλλὰ ὑποδηλώνεται.
Καὶ
οἱ
ὑπεύθυνοι
τὸ
ἐδήλωσαν
διὰ
τηλεοράσως. Ὅπως εἶπε ἔνας προσφιλής μου ἀδελφός, μόνον τὰ ἀποσιωπητικὰ λείπουν ἀπὸ
τὴν ὡς
ἄνω φράσι τοῦ νόμου.
Λοιπόν… Ὁ
νόμος μᾶς
λέγει ὅτι
εἴτε
μὲ
τὰ
ὄργανα
μας εἴτε
χωρὶς
αὐτὰ θὰ
μᾶς φονεύσουν ταχέως. Ἐὰν δηλώσουμε ἁπλῶς
ἄρνησι
δωρεὰς
ὀργάνων,
θὰ
εἶναι,
κατὰ
τὴν
γνώμη μου (καὶ
ἔδω
θέλω τὴν
συμβολὴ
καὶ
τὴν
σκέψι σας
καὶ
τὴν
προσοχή
σας),
σὰν
νὰ δηλώνουμε ὅτι
δὲν μὲ
ἐνδιαφέρει
ποὺ μὲ
φονεύετε καὶ ποὺ φονεύετε τόσον κόσμο, μὲ
ἐνδιαφέρει
μόνον νὰ μὴ
μᾶς πάρετε τὰ
ὄργανα.
Μήπως θὰ
πρέπῃ
νὰ κάνουμε ἐνέργειες
νὰ ἐξουδετερωθῇ,
νὰ φονευθῇ
αὐτὸς ὁ
φονικὸς
νόμος, ποὺ
ψηφίστηκε στὰ πλαίσια τοῦ
προγράμματος γενοκτονίας μας; Ποῦ
εἶναι
οἱ
Ἐπίσκοποι,
ἱερεῖς, μοναχοί, οἱ
εὐσεβεῖς νομικοί, βουλευτὲς καὶ
ἄλλοι
ποὺ θὰ
σκαρφισθοῦν
ἁγιοπρεπῶς τὴν
καταλληλότερη ἀντίδρασι
σὲ
αὐτὸν τὸν
πονηρώτατο καὶ
φονικώτατο νόμο;
Υ.Γ. Ἂς
μὴ σχολιάσουμε οὔτε ὅτι ἐπιχειρεῖται ἄλλο ἕνα φακέλλωμα
τῶν ἀντιδρώντων
στὰ δόλια σχέδια τῶν
γνωστῶν-ἀγνώστων ποὺ εὑρίσκονται πίσω ἀλλὰ
καὶ πάνω ἀπὸ
τὶς ὅποιες
κυβερνήσεις, οὔτε τὰ πανηγύρια
τῶν νεοεποχιτῶν ὅταν
τελικῶς θὰ ἐξαγγείλουν
ὅτι εἶναι μόνον λίγες χιλιάδες οἱ ἀρνούμενοι
νὰ γίνουν δότες, καὶ
ὅτι ὁ κόσμος φαίνεται νὰ κατανοῇ τὴν
σπουδαιότητα τῶν μεταμοσχεύσεων.
Οὔτε ὅτι κάποιοι θὰ σκεφθοῦν ὅτι
ἀφοῦ
θὰ φονευθοῦν ποὺ θὰ
φονευθοῦν, γιατὶ νὰ μὴ δωρήσουν τὰ ὄργανά
τους (γιὰ νὰ «σωθοῦν» κάποιοι κυρίως μεγαλόσχημοι,
ποὺ εἶναι πρῶτοι στὶς λίστες πρὸς μεταμόσχεσι ἢ ποὺ θὰ
βρεθοῦν ξαφνικά πρώτοι);
Στο ερώτημα του ιστολογίου :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στὸν ὡς ἄνω νόμο, στὸ ἄρθρο 9, παράγραφο 8, διαβάζουμε: «Ἐὰν πρόκειται νὰ πραγματοποιηθεῖ ἡ μεταμόσχευση (σ.σ. δηλαδὴ ἐὰν δεν ἔχει κάνει δήλωσι ἀρνήσεως ὁ βαρέως ἀσθενής), συνεχίζεται ἡ τεχνητὴ ὑποστήριξι τοῦ θανόντος προσώπου». Ἐρωτῶ τοὺς νομομαθεῖς, τοὺς δικηγόρους, τοὺς ἔξυπνους ἢ αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν ἀπὸ πονηριὲς ἢ κουτοπονηριές, ἢ ἁπλῶς τοὺς λογικούς: Ἐὰν ἔχει κάνῃ δήλωσι ἀρνήσεως, ἡ τεχνητὴ ὑποστήριξι σταματᾷ;",
πρέπει νομίζω να δοθεί ιατρική απάντηση και αυτή είναι η ακόλουθη.
Ο ασθενής που τοποθετείται στα μηχανήματα για να κρατηθεί στη ζωή είναι ασθενής και ως ασθενής αντιμετωπίζεται. Όταν όμως έχει βαρύτατη κρανιοεγκεφαλική κάκωση (έκχυση της εγκεφαλικής ουσίας ή τραυματισμό δια πυροβόλου όπλου) η εφαρμογή αυτών των θεραπευτικών μέσων δεν έχει κανένα νόημα. Εκτός, μόνο, τη διατήρησή του για να του αφαιρεθούν τα όργανα. Να αποκαταστήσουμε την εγκεφαλική ουσία είναι ιατρικώς ανέφικτο.
Ποιο το πρακτέο; Όπως υπάρχουν περιπτώσεις, όπου ελάχιστα θεραπευτικά μέσα διαθέτουμε, και άρα αφήνουμε τον ασθενή να αποβιώσει, το ίδιο ισχύει και εδώ. Παράδειγμα, έστω ασθενής που έχει υποστεί εγχειρήσεις και χημειοθεραπεία. Στο τέλος δεν μπορούμε τίποτα πλέον να του προσφέρουμε και τον αφήνουμε να πεθάνει χωρίς άλλες ταλαιπωρίες. Δεν σημαίνει αυτό ότι τον βοηθάμε να αυτοκτονήσει ή ότι κάνουμε ευθανασία.
Στις περιπτώσεις τώρα όπου δεν είναι τόσο εμφανής η εγκεφαλική βλάβη και έμμεσα (με διαγνωστικά τεστ) πιστοποιούμε βλάβη στο εγκεφαλικό στέλεχος (σημ. και όχι διάγνωση εγκεφαλικού θανάτου) η θεραπεία με τα τεχνικά και με άλλα μέσα είναι η μόνη ενδεδειγμένη με την προσδοκία να επέλθει βελτίωση ή ενδεχομένως και ίαση του ασθενούς.
Αυτό μπορεί να διαρκέσει άλλοτε άλλο χρόνο, κάτι όμως που δεν παρέχεται στους τραυματίες, ή άλλους ασθενείς, όταν οι έμμεσες εξετάσεις (τεστ) δείχνουν βλάβη στο εγκεφαλικό στέλεχος. Μόλις η βλάβη αυτή διαγνωσθεί (παρένθεση, η διάγνωση πρέπει να τεθεί όσο το δυνατόν συντομότερα) τότε το οικείο περιβάλλον πληροφορείται ότι ο ασθενής είναι κλινικά ή εγκεφαλικά νεκρός και τίθεται το ζήτημα της αφαίρεσης των οργάνων. Να σημειώσω και πάλι, ότι τα όργανα πρέπει να αφαιρεθούν εντός 2, 3, ή 4 ωρών από την εγκατάσταση της βλάβης. Όσο παρέρχεται ο χρόνος τα όργανα χαλάνε.
Τι μας λέει αυτό; Ότι ο ασθενής με βλάβη στο εγκεφαλικό στέλεχος παύει να αντιμετωπίζεται ως ασθενής και θεωρείται πτώμα, ενώ δεν είναι.
Σε κάθε περίπτωση, όπου έχουμε να κάνουμε με ασθενή και με επισφαλή διάγνωση, όπως είναι αυτή της βλάβης στο εγκεφαλικό στέλεχος, παρέχεται πίστωση χρόνου. Αφενός, για να δούμε αν είναι αποτελεσματική η θεραπεία που εφαρμόζουμε και αφετέρου, για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση που κάνουμε. Με τη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου τίποτα από αυτά δεν γίνεται. Διότι απλά, πρέπει τα όργανα να αφαιρεθούν γρήγορα.
Τι κάνουμε λοιπόν όταν, μετά πάροδο ικανού χρόνου, η διάγνωση της βλάβης του εγκεφαλικού στελέχους επιβεβαιώνεται και ο ασθενής δεν ανανίπτει;
Εδώ η απάντηση είναι : Ότι ακριβώς κάνουμε στις περιπτώσεις, όπου έχουμε εξαντλήσει όλα τα θεραπευτικά μέσα. Θα πούμε στο οικείο περιβάλλον του ασθενούς ότι κάναμε ότι μπορούσαμε και άλλο τίποτα δεν μπορούμε να προσφέρουμε. Αν οι συγγενείς συμφωνούν ότι πρέπει να διακόψουμε τη μηχανική υποστήριξη αυτό θα κάνουμε. Αν διαφωνούν όχι, γνωρίζοντας όμως ότι ο ασθενής ζει με τα μηχανήματα, όπως άλλοι έζησαν μετά από πολλές επεμβάσεις και χημειοθεραπεία, αλλά στο τέλος δεν τα κατάφεραν.
Ισχύει λοιπόν και εδώ το ίδιο. Ούτε οι γιατροί θα φέρουν ευθύνη, ούτε οι συγγενείς, αν συμφωνήσουν, ότι τίποτα άλλο δεν μπορεί να γίνει και η θεραπεία ενδείκνυται να σταματήσει. Αυτό με τίποτα δεν σημαίνει "υποβοηθούμενη αυτοκτονία".
Διόρθωση ημαρτημένου :
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σημειώσω και πάλι, ότι τα όργανα πρέπει να αφαιρεθούν μέσα σε 2, 3, ή 4 εικοσιτετράωρα από την εγκατάσταση της βλάβης.
Ευχαριστώ
κχ