ΤΑ ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

Στὴν Ἱερὰ Παράδοσι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας γίνεται λόγος γιὰ ἑπτά, ὀκτὼ ἢ ἐννέα θανάσιμα ἁμαρτήματα. Βεβαίως, τὸ κατ’ οὐσίαν θανάσιμο ἁμάρτημα εἶναι ἡ ἀμετανοησία, καθ’ ὅτι ἡ εἰλικρινὴς καὶ ἔμπρακτος μετάνοια μετὰ ἐξομολογήσεως ἐξαλείφει πᾶν ἁμάρτημα.

 

ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑ

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῆς

Φιληδονία, μέθη, ἁρπαγή, κλοπή, ἐπιορκία, κολακεία,

ἀθέτησις νόμου, λαιμαργία, ἀσωτεία, ἀσέβεια κ.λ.π. 

   Γαστριμαργία εἶναι ὑποκριτικὴ συμπεριφορὰ τῆς κοιλίας, ἡ ὁποία, ἐνῶ εἶναι χορτασμένη, φωνάζει ὅτι εἶναι ἐνδεής· ἐνῶ εἶναι παραφορτωμένη μέχρι διαῤῥήξεως, ἀνακράζει ὅτι πεινᾷ. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐφευρέτις τῶν καρυκευμάτων, ἡ πηγὴ τῶν τέρψεων τοῦ λάρυγγος. Ὁ χορτασμὸς εἶναι πατὴρ τῆς πορνείας (ἁγίου Ἰωάννου Κλίμακος)

Ὀρθόδοξα ὅπλα: Νηστεία, ἐγκράτεια, μνήμη θανάτου, καθαρὰ ἐξομολόγησι. 

Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι (διότι) αὐτοὶ χορτασθήσονται.

 

ΠΟΡΝΕΙΑ

αἴτια, ἀποτελέσματα καὶ εἴδη αὐτῆς

Ἀκρασία, ἀσέλγεια, ἀφοβία Θεοῦ, αἱμομιξία, αὐνανισμός, μοιχεία,

παιδοφθορία, ἀρσενοκοιτία, κτηνοβασία, συγκυλισμὸς κ.λ.π.

   Πορνεία εἶναι κάθε σαρκικὴ μίξις (συνουσία) μὲ ἄλλο πρόσωπον, ἐκτὸς ἐὰν ὑφίσταται έκκλησιαστικὸς γάμος.  

Ὀρθόδοξα ὅπλα: Παρθενία, σωφροσύνη, ἐγκράτεια, ἁγνότης, ταπείνωσις, μνήμη θανάτου, φόβος Θεοῦ, νῆψις, προσοχὴ ἰδιαιτέρως στὴν ὅρασι καὶ τὴν ἁφή, ἀκόμη καὶ τοῦ δικοῦ μας σώματος, καθαρὰ ἐξομολόγησι.

Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται.

 

ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῆς

Εἰδωλολατρία, δόλος, ψεῦδος, τόκος, ἀσπλαγχνία, ἱεροσυλία,

πλεονεξία, κλοπή, ψευδομαρτυρία, ἀδικία, κ.λ.π.

   Ἡ φιλαργυρία εἶναι προσκύνησις εἰδώλων (τοῦ χρήματος), εἶναι θυγατέρα τῆς ἀπιστίας. Εἶναι καὶ λέγεται ῥίζα πάντων τῶν κακῶν. Διότι αὐτὴ ἐδημιούργησε μῖσος, κλοπές, φθόνους, χωρισμούς, ἔχθρες, ζάλες, μνησικακίες, δικαιολογίες, ἀντιλογίες, ἀσπλαγχνίες καὶ φόνους. Αὐτὸς ποὺ ἐνίκησε τὸ πάθος τῆς φιλαργυρίας, περιέκοψε τὶς βιοτικὲς μέριμνες. Αὐτός, ὅμως, ποὺ εἶναι δεμένος στὸ πάθος αὐτὸ οὐδέποτε θὰ προσευχηθῇ καθαρῶς  (ἁγίου Ἰωάννου Κλίμακος). Ὁ ἄπιστος ἀγαπᾷ τὰ χρήματα, γιὰ νὰ τὰ κρύψῃ καὶ τὰ φυλάξῃ, ἐπειδὴ φοβεῖται τὴν πεῖνα ἢ τὰ γηρατειὰ ἢ τις ἀσθένειες ἢ τὴν ξενιτεία του ἀπὸ τὴν πατρίδα του. Καὶ πολὺ περισσότερο ἐλπίζει σὲ αὐτά, παρὰ στὸν Θεόν, ποὺ εἶναι δημιουργὸς πάσης κτίσεως καὶ προνοεῖ καὶ γιὰ τὰ κατώτερα καὶ μικρώτερα ἀπὸ τὰ ζῷα (ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ).

Ὀρθόδοξα ὅπλα: Ἀκτημοσύνη, ἑκουσία πτωχεία, ἐλεημοσύνη, ἀπροσπάθεια (μὴ προσκόλλησι στὰ ἐγκόσμια), καθαρὰ ἐξομολόγησι.

Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται.

 

ΟΡΓΗ

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῆς

Θυμός, ἄνοια, σκληρότης, παραφροσύνη, μικροψυχία,

μνησικακία, βλασφημία, ὕβρις, φόνος, κ.λ.π. 

   Τί συμβαίνει, λοιπόν; Τὸ στῆθος βράζει, τὸ στόμα βρυχάται, οἱ ὀφθαλμοὶ πετοῦν φλόγες, τὸ πρόσωπον φουσκώνει καὶ κοκκινίζει, τὰ χέρια τινάζονται σπασμωδικῶς ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, τὰ πόδια χοροπηδοῦν μὲ τρόπο γελοῖο, ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος ὁμοιάζει μὲ τρελό, ἢ μᾶλλον μὲ ἄγριο γάιδαρο, ποὺ κλωτσᾶ καὶ δαγκώνει. Τόσον ἀπρεπής, τόσον ἐξευτελιστικὴ εἶναι ἡ ἐμφάνισι ἐκείνου ποὺ ἔχει κυριευθῇ ἀπὸ τὴν ὀργὴ καὶ τὸν θυμὸ. Ὅταν μᾶς ὑβρίζουν ἀνώτεροί μας (στοὺς ὁποίους δὲν δείχνουμε τὸν θυμό μας ἀπὸ φόβο) ἢ κατώτεροί μας (στοὺς ὁποίους δείχνουμε τὸν θυμό μας) γιατὶ δὲν σκεπτόμαστε ὅτι καὶ στὶς δύο περιπτώσεις ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ παραχωρεῖ τὴν προσβολὴ, ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μᾶς δίνει ἕνα πικρὸ ἄλλὰ σωτήριο φάρμακο, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσῃ ἀπὸ τὸν ἐγωισμό; (ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου).

Ὀρθόδοξα ὅπλα: Μακροθυμία, ἀοργησία, πραότης, ἀγάπη, σιωπὴ, ὑπομονὴ, συγχωρητικότης, ταπείνωσις, καθαρὰ ἐξομολόγησι.

Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν.

 

ΛΥΠΗ (κατὰ κόσμον)

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῆς

Ὑπερηφάνεια, φιλαυτία, προσπάθεια (ἐμπαθὴς προσκόλλησι),

φιλοϋλία, ἀπελπισία, ἀνελπιστία, κατάθλιψι, αὐτοκτονία, φόνος, κ.λ.π. 

   Αὐτός ποὺ ἐμίσησεν τὸν κόσμον, αὐτὸς διέφυγε ἀπὸ τὴν λύπη. Ἐὰν κάποιος ἔχῃ προσπάθεια (ἐμπαθῆ προσκόλλησι) σὲ κάτι ἀπὸ τὰ πράγματα (χρήματα, δόξα, ἠδονές), δεν θὰ λυτρωθῇ ποτὲ ἀπὸ τὴν λύπη (ἁγίου Ἰωάννου Κλίμακος). Ὁ λυπούμενος κατὰ κόσμον, ἐπειδὴ δὲν ἰκανοποιεῖται ἡ φιληδονία του, ἡ φιλαργυρία του, ἢ ἡ φιλοδοξία του ἡ ὅλα μαζί, εἶναι βαρέως θλιμμένος καὶ ἀπηλπισμένος καὶ ἐνίοτε ὁδηγεῖται σὲ ἄλλα θανάσιμα ἁμαρτήματα. 

Ὀρθόδοξα ὅπλα: χαρὰ καὶ κατὰ θεὸν λύπη («χαρμολύπη», κατὰ τοὺς Πατέρες· χαρὰ διὰ τὴν Ἀνάστασι καὶ τὴν Εὐσπλαγχνία τοῦ Κυρίου μας καὶ λύπη διὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ τὴν ἀποστασία), ἀπροσπάθεια, μνήμη τῆς ματαιότητος τοῦ κόσμου, καθαρὰ ἐξομολόγησι.

Μακάριοι οἱ πενθοῦντες (κατὰ Θεόν), ὅτι αὐτοὶ παρακληθήσονται.

 

ΑΚΗΔΙΑ

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῆς

Λήθη, δειλία, ἀμέλεια, κατηγορία, ὀκνηρία, ῥᾳθυμία,

ἀπιστία, ἀπόγνωσις, ψεῦδος, κ.λ.π. 

   Ἀκηδία εἶναι  παράλυσι τῆς ψυχῆς, εἶναι ἔκλυσι τοῦ νοῦ, ἀδιαφορία πρὸς τὴν ἄσκησι (τὴν νηστεία, τὴν προσευχή, τὸν κανόνα ποὺ μᾶς ἔθεσε ὁ πνευματικός), ἀτονία ἐν ὤρᾳ προσευχῆς (ἐν ὤρᾳ προσευχῆς, μάλιστα, ἐνθυμούμεθα διάφορα ἀναγκαῖα πράγματα καὶ μὲ κάθε τρόπο μᾶς παρακινεῖ ἡ ἀκηδία μας νὰ τὰ ἐκτελέσουμε τὸ γρηγορώτερο δυνατόν) (ἁγίου Ἰωάννου Κλίμακος).

Ὀρθόδοξα ὅπλα: κατὰ Θεὸν πένθος, ἐγρήγορσι, προθυμία, προσευχή, ὑπομονή, καθαρὰ ἐξομολόγησι.

 

ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ  ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῶν

Οἴησις, ψόγος, μεγαλαυχία, παρακοή, ὑπόκρισις, ἀφροσύνη,

ἀλαζονεία, καύχησι, σκυθρωπότης, κ.λ.π. 

   Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἄρνησι τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἐξουδένωσι τῶν ἀνθρώπων, δημιουργὸς τῆς κατακρίσεως, ἀποτέλεσμα τῶν ἐπαίνων ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τεκμήριο ὅτι ὑπάρχει πνευματικὴ ἀκαρπία, διώξιμο τῆς βοηθείας τοῦ Θεοῦ, πρόδρομος τῆς παραφροσύνης, πρόξενος πτώσεων σὲ ἁμαρτίες, πηγὴ τοῦ θυμοῦ, θύρα τῆς ὑποκρίσεως, στήριγμα τῶν δαιμόνων, φύλακας τῶν ἁμαρτημάτων, πρόξενος τῆς ἀσπλαγχνίας, ἄγνοια τῆς συμπαθείας πρὸς τὸν πλησίον, πρόξενος πικρῶν λόγων πρὸς τοὺς ἄλλους, ἀπάνθρωπος κριτὴς τῶν ἄλλων, ἀντίπαλος Θεοῦ, ῥίζα τῆς βλασφημίας, μῖσος ἐλέγχου ἀπὸ τοὺς ἄλλους, πρόξενος ἀντιλογίας καὶ παρακοῆς. Ἄνθρωπος ὑψηλοκάρδιος καὶ ὑπερήφανος ὀρέγεται νὰ ἐξουσιάζη. Ἡ ὑπερηφάνεια ἄρχεται ἀπὸ τὴν κενοδοξία (ἁγίου Ἰωάννου Κλίμακος).

Ὀρθόδοξα ὅπλα: Ταπείνωσι (νὰ θεωρῇς τὸν ἑαυτόν σου ὡς τὸν ἁμαρτωλότερον ἐξ ὅλων τῶν ἀνθρώπων καὶ νὰ ἀποδίδης στὸν Θεόν ὅλα τὰ καλά ποὺ ἔπραξες), αὐτομεμψία (νὰ κατηγορῇς τὸν ἑαυτόν σου γιὰ ὅλα, παντοῦ καὶ πάντοτε), ἀποδοχὴ τοῦ ὀνειδισμοῦ εἰς βάρος σου, χωρὶς να μειωθῇ ἡ ἀγάπη σου πρὸς τοὺς ὀνειδίζοντες, ὑπακοή, μνήμη Θεοῦ, καθαρὰ ἐξομολόγησι.

Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεῖα τῶν οὐρανῶν.

 

ΦΘΟΝΟΣ

αἴτια καὶ ἀποτελέσματα αὐτῆς

Ἀχαριστία, μυκτηρισμός, ἔρις, χαιρεκακία, ἔχθρα, μῖσος,

θυμός, μνησικακία, ἐπιβουλή, φόνος, κ.λ.π.

   Τίποτε ἄλλο δὲν χωρίζει ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους τόσο, ὅσο ὁ φθόνος, ἡ φοβερὰ καὶ ἀσυγχώρητος αὐτὴ ἀσθένεια, ποὺ εἶναι πολὺ χειροτέρα καὶ ἀπὸ τὴν φιλαργυρία, τὴν ῥίζα ὅλων τῶν κακῶν. Ὁ φιλάργυρος, βλέπεις, εὐχαριστεῖται ὅταν ὁ ἴδιος ἀποκτήσῃ κάτι· ἐνῶ ὁ φθονερὸς εὐχαριστεῖται ὁταν ὁ πλησίον του δὲν ἀποκτήσει τίποτε, θεωρῶντας ὡς ευτυχία δική του τὴν δυστυχία τοῦ ἄλλου. Ἀνακουφίζεται καὶ ἀνασαίνει ἐὰν βρῇ τὸν ἄλλον κάποια συμφορὰ (ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου). 

Ὀρθόδοξα ὅπλα: Ἀγάπη, ἀκακία, χαρὰ γιὰ τὴν εὐτυχἰα τοῦ ἄλλου, εἰρηνοποίησι, ἀπροσπάθεια, ταπείνωσι, καθαρὰ ἐξομολόγησι.

Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.

 

 

Ὀρθόδοξος σύλλογος «Ἅγιος Γεδεών», Τύρναβος