ΕΝΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ Γ.Ο.Χ. - ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΩΝ

ΣΗΜΕΙΩΣΗ "ΚΡΥΦΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ": ΛΑΒΑΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΑΔΕΛΦΟ, ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ, ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΣΚΕΨΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΥΓΙΗ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ.

 

 

   Περὶ διαλόγου μεταξὺ τῶν Συνόδων τοῦ κ. κ. Καλλινίκου, Ἀρχιεπισκόπου (Γ.Ο.Χ.) Ἀθηνῶν καὶ τῶν Ἐνισταμένων (τοῦ Ἁγίου Κυπριανοῦ).

 

   Ἀκολουθεῖ μία ἐπιστολὴ πιστοῦ ποὺ ἀνήκει στὴν Σύνοδο τοῦ κ. κ. Καλλινίκου, Ἀρχιεπισκόπου (Γ.Ο.Χ.) Ἀθηνῶν, καὶ ἀπευθύνεται σὲ φανταστικὸ παραλήπτη τῆς αὐτῆς Συνόδου. Ἀναρτάται στὸ διαδίκτυο κατόπιν εὑλογίας τοῦ πνευματικοῦ του καὶ ἀφοῦ διαβάστηκε καὶ σὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφούς.

 

   Χαῖρε,

   Ἔμαθα γιὰ τὴν ἔναρξι ἐπισήμου διαλόγου μεταξὺ τῆς Συνόδου μας καὶ τῆς Συνόδου τῶν Ἐνισταμένων (Ἁγιοκυπριανιτῶν). Χαίρομαι (καὶ πολὺ περισσότερο θὰ χαιρόμουν ἐὰν ὑπάρχουν οἱ κατάλληλες προϋποθέσεις, ἀγάπη καὶ ταπείνωσι), ἀλλὰ δὲν σοῦ κρύβω ὅτι δεν ἔχω ἐλπίδα γιὰ αἰσία ἔκβασι.

   Ἐὰν εἶναι εὐλογημένο, θὰ ἤθελα νὰ μοῦ ἀπαντήσῃς στὰ ἑξῆς ἐρωτήματα:

α. γιὰ ποῖον λόγον γίνεται ὁ διάλογος αὐτός; Γιὰ κατὰ Θεὸν ἕνωσι τῶν διεστώτων μὲ ἀμφοτέρωθεν ὑποχωρήσεις, ἢ μὲ σκοπὸ νὰ ὁδηγήσουμε σὲ μετάνοια «τοὺς πλανεμένους ἄλλους»; Πάντως, τὸ βέβαιον εἶναι ὅτι καμμία Σύνοδος δὲν ἔχει ἀνάγκη τὴν ἄλλην γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ (καθ’ ὅτι καὶ οἱ δύο εἶναι κραταιὲς καὶ μὲ ἀρκετὸ κόσμο), ὁπότε ἐὰν ὁ πραγματικὸς σκοπὸς δὲν εἶναι ἡ ἐν ἀγάπῃ, ταπεινώσει καὶ ἀληθείᾳ ἕνωσις (ποὺ προϋποθέτει προσευχή, μετάνοια καὶ δάκρυα), κανεὶς δὲν θὰ στενοχωρηθῇ ἂν ἀποτύχῃ ὁ ἐν λόγῳ διάλογος.  

β. ποία εἶναι ἡ θέσι ὅλων τῶν Ἐπισκόπων μας γιὰ τὴν Σύνοδο τῶν Ἐνισταμένων; Δὲν ζητῶ τὴν ἐπίσημη, ἐὰν ὑπάρχῃ, ἐρωτῶ ἐὰν γνωρίζῃς τὴν προσωπικὴ θέσι τοῦ καθενός. Διάκεινται θετικῶς σὲ ἐνδεχόμενο ἑνώσεως μὲ αὐτούς; Εἶναι διατεθειμένοι νὰ ὑποχωρήσουν, ἔστω ἐλαχίστως, ἐμπρὸς στὴν ἐκκλησιολογία τους (ἡ ὁποία φρονῶ ὅτι ἴσως εἶναι τὸ μόνο πραγματικὸ ἀγκάθι); Ἔχουν τὴν διάθεσι, εἶναι ἕτοιμοι, χάριν τῆς ἀγάπης, νὰ συμφάγουν μὲ τοὺς Ἐπισκόπους τῶν Ἐνισταμένων, νὰ συνεργαστοῦν σὲ κάτι ἢ ἀκόμη περισσότερο νὰ συλλειτουργήσουν; Τὸ τελευταῖο φαίνεται ἀδιανόητο στὴν παροῦσα φάσι, ἀλλὰ τί γνώμη ἔχουν οἱ Ἐπίσκοποι μας ἢ οἱ τοῦ διαλόγου ὑπεύθυνοι γιὰ τὰ μυστήριά τους; Τὰ θεωροῦν ἄκυρα (ἢ ἀνυπόστατα); Ἐκκινοῦμε μὲ τὴν πεποίθησι ὅτι οἱ ἄλλοι πρέπει να ὑποχωρήσουν ἢ ὅτι πρέπει καὶ θέλουμε νὰ γίνῃ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ; Ἡ Σύνοδός μας ζητεῖ τὴν προσευχὴ ὅλων μας γιὰ τὴν εὐόδωσι τοῦ διαλόγου, ἀλλὰ μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ κάνη πιὸ συγκεκριμένο καὶ να ζητήσῃ ἀπὸ ὅλους τοὺς ναοὺς παρακλήσεις, θεῖες λειτουργίες ἢ καὶ ἀγρυπνίες γιὰ αὐτὸ τὸ κορυφαῖο ζήτημα; [Ἄς σημειωθῇ ἐδῶ, ὅτι ἐπειδὴ χωλαίνουμε στὴν ἐνημέρωσι, δεδομένου μάλιστα ὅτι δὲν ἔχουν ὅλοι πρόσβασι στὸ διαδίκτυο νὰ ἐνημερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἰστοσελίδα τῆς Συνόδου, θὰ ἦτο προτιμώτερο οἱ Ἐπίσκοποι νὰ ἐνημερώνουν τηλεφωνικῶς τοὺς ἱερεῖς τῆς περιφερείας τους καὶ αὐτοὶ μὲ τὴν σειρά τους τους λαϊκούς. Βεβαίως, ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι τρόποι ταχείας καὶ πλήρους ἐνημερώσεως] Καὶ ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι Ἐπισκοποκεντρική, ἀλλ’ ὄχι Ἐπισκοποκρατική, τί γνώμη ἔχουν οἱ ἱερεῖς μας καὶ οἱ πιστοὶ γιὰ ἕνα τέτοιο διάλογο; Τί γνώμη ἔχουν (καὶ τι ποσοστὰ ὑπάρχουν ὑπὲρ τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης ἀπόψεως - γιατὶ γνωρίζεις καλῶς ὅτι ὑπάρχουν διαφωνίες στὸ ζήτημα αὐτό) γιὰ τὴν ἐκκλησιολογία τῶν Ἐνισταμένων, ποὺ οὐσιαστικῶς, ὅσο γνωρίζω καὶ ὅσο κατανοῶ, εἶναι ἡ ἐκκλησιολογία τοῦ ἀοιδίμου κυροῦ Χρυσοστόμου Καβουρίδου; Δὲν θέλω νὰ κρύψω ὅτι ἀναπαύομαι σὲ αὐτὴν τὴν τελευταία ἐκκλησιολογία. Γνωρίζεις δὲ ὅτι τὸ αὐτὸ φρονοῦν καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, καὶ ἴσως Ἐπίσκοποι – αὐτὸ σὺ θὰ μοῦ τὸ πῆς.

   Λοιπὸν… Ὑπάρχουν γενικῶς στὸν χῶρο μας οἱ ἑξῆς θέσεις: α. Οἱ οἰκουμενιστὲς καὶ οἱ κοινωνοῦντες μὲ αὐτοὺς (εἴτε μὲ τὸ νέο εἴτε μὲ τὸ παλαιό) ἀπώλεσαν τὴν θεία Χάρι καὶ δὲν ἀποτελοῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Σύνοδος τῶν Γ.Ο.Χ (καὶ αὐτὸ μαρτυρεῖται ἀπὸ ὄλες τὶς Συνόδους, ποὺ ἔχουν τὴν αὐτὴ ἐκκλησιολογία), β. Ἐπειδὴ κηρύττεται γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἡ παναίρεσις τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὑποχρεούμεθα νὰ ἀποτειχισθοῦμε ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὰς καὶ τοὺς κοινωνοῦντας μετ’ αὐτῶν, ἀλλὰ θὰ ἀναμένουμε τὸ ἀρμόδιο ὄργανο, δηλαδὴ μία ἐν ἁγίῳ Πνεύματι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, γιὰ νὰ ἀποφανθῇ γιὰ τὸ ἂν τὰ μυστήριά τους εἶναι ἄκυρα, γιὰ τὸ ἐὰν ἀποτελοῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Μέχρι τότε θεωροῦμε τὰ μυστήριά τους ἔγκυρα, ἀλλὰ ὡς μὴ παρέχοντα ἁγιασμὸν καὶ σωτηρίαν στοὺς ἐνσυνειδήτους οἰκουμενιστάς. Ἡ οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲ (ὅποτε καὶ ἐὰν εὐδοκήσῃ ἡ παναγαθότης τοῦ Θεοῦ νὰ γίνῃ) θὰ κρίνῃ ἁρμοδίως ποῖος θὰ τεθῃ «ἐκτὸς ἐκκλησίας» («ἀναθεματισμός»), ποῖος θὰ καθαιρεθῇ, ποῖος θὰ παυθῇ, ποῖος θὰ γίνῃ δεκτὸς μὲ βάπτισμα, μὲ μύρον, μὲ λίβελλον κατὰ τῆς αἱρέσεως ἢ καὶ ἄνευ τιμωρίας. Τότε, δηλαδή, ἡ ἐκκλησία, ἐν συνόλῳ, θὰ ἀποφασίσῃ πότε θὰ χρησιμοποιήσῃ τὴν ἀκρίβειαν καὶ πότε τὴν οἱκονομίαν (ὅπως π.χ. συνέβη εἰς τὴν β΄ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον – ὅρα ζ΄ κανόνα) γ. δὲν ἐξετάζουμε (καθ’ ὅτι δὲν εἴμεθα ἁρμόδιοι), ἐὰν εἶναι ἔγκυρα ἢ ἄκυρα τὰ μυστήρια τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν κοινωνούντων μετ’ αὐτῶν, φοβούμενοι μὴ φανοῦμε ἄδικοι καὶ ἅρπαγες τῆς Κρίσεως τοῦ Θεοῦ.

   Οἱ ὡς ἄνω ἀπόψεις, ὡς γνωρίζεις, ὑπάρχουν σὲ μεγάλο ἢ μικρὸ ποσοστὸ σὲ ὄλες τις Συνόδους τῶν Παλαιοημερολογιτῶν, πλὴν τῶν Ματθαιϊκῶν.

   Προτείνω, λοιπόν, ἐὰν αὐτὸ στέκῃ ἐκκλησιολογικῶς (ἐὰν δὲν στέκῃ, ἂς μᾶς συγχωρήσῃ ὁ Θεός), νὰ θεωρήσουμε τὸ ζήτημα «ἔγκυρα ἢ ἄκυρα τὰ μυστήρια τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν κοινωνούντων μετ’ αὐτῶν» ὡς, τρόπον τινά, «θεολογούμενο» τῆς ἐποχῆς καὶ νὰ ἀναμένουμε ἐν προσευχῇ καὶ ταπεινώσει καὶ ἀκατακρισία, ἀλλ’ ὁπωσδήποτε μετὰ συνεπείας «ἀποτετειχισμένοι», τὴν θείαν ἐπέμβασιν, ἐνδεχομένως μία ἐν ἁγίῳ Πνεύματι Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.

   Γνωρίζω ὅτι αὐτὸ εἶναι σχεδὸν ἀδύνατον νὰ γίνῃ ἀποδεκτὸ ἀπὸ τὴν Σύνοδο μας, γιατὶ θὰ ἀναιρεῖ τὸν ἑαυτό της, ἀφοῦ ἔχουν προηγηθῇ στὸ παρελθὸν ἐγκύκλιοι ποὺ ὑποστηρίζουν τὴν ἀκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν κοινωνούντων μετ’ αὐτῶν, καὶ ὅτι μόνον ἡ Σύνοδός μας ἀποτελεῖ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ.

   Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑποχωρήσουμε ἀπὸ αὐτὴν τὴν θέσι; Εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ἀποποιηθοῦμε τὰ ὅποια σφάλματα τοῦ παρελθόντος, τὶς ὅποιες ἀστοχίες, τὰ ὅποια ἄκρα, ὥστε νὰ ἐπιτρέψουμε (προσευχόμενοι καὶ ταπεινούμενοι καὶ πονῶντας γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας) στὸν Θεόν μας  νὰ μᾶς φωτίσῃ ὅπως Αὐτὸς θέλῃ; Ἂν ὄχι, φρονῶ ὅτι αὐτὸς ὁ διάλογος εἶναι μᾶλλον μάταιος... 

 

Υ.Γ. Σας παρακαλώ, Πατέρες και αδελφοί άγιοι, σκεφθήτε μήπως θα ήτο καλόν να προσθέσετε στην επιτροπή μας, τουλάχιστον ένα Επίσκοπο ακόμη και ένα ιερέα. Όλοι, πιστεύω, θα το ιδούν αυτό θετικώς.