Ανοικτή επιστολή στον Π. Ευθύμιο Τρικαμηνά

Σεβαστέ Πατέρα Ευθύμιε την ευχή Σας,
λαμβάνοντας το θάρρος από την δική σας προτροπή που γράψατε σε επιστολή σας σε περιοδικό για την υπόδειξη τυχόν λαθών σας, στο βιβλίο σας δια την διακοπή μνημονεύσεως έναντι των οικουμενιστών, θέλω να διατυπώσω κάποιες σκέψεις που κοινοποιώ ταυτόχρονα σε τρία ακόμη πρόσωπα, τον Κύριο Σημάτη και τον Κύριο Ντετζιότζιο ως άμεσους συνεργάτες σας και τον Θεολόγο Νικόλαο Σαββόπουλο λόγω του γνωστού δημόσιου ενδιαφέροντός του για αυτά τα θέματα.
Το μοναδικό σας σφάλμα, όχι μόνο στο βιβλίο σας, που κατά τα άλλα είναι εξαίρετο, αλλά και της εν γένει στρατηγική σας είναι κατά την γνώμη μου το γεγονός, ότι απαξιώνετε πλήρως και καθ ολοκληρία το ιστορικό κίνημα του Πατρίου ημερολογίου αδικώντας με τον τρόπο αυτό ανθρώπους που στο παρελθόν αλλά και σήμερα αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται τον καλό αγώνα άσημοι και κατηγορούμενοι, βάζοντας σε ίση μοίρα ξερά και χλωρά, χωρίς διάκριση, σε ζημία του αγώνα σας ,αλλά και της ίδιας της Εκκλησίας μας.
Δεν σας κατηγορώ γιατί θελήσατε να τραβήξετε μόνος τον δρόμο της Αποτείχισης, που και εγώ ακολουθώ, άλλωστε ενθυμούμε πριν από αρκετά χρόνια τα όσα μου έλεγε ο τότε πνευματικός μου ,με το νέο ημερολόγιο, ο Πατέρας Κοσμάς Καράμπελλας, ότι εάν ποτέ ξαναέφευγε από την επίσημη Εκκλησία θα ακολουθούσε ένα δρόμο παρόμοιο με αυτόν που σείς αργότερα ακουλουθείσατε και ακολουθείτε, ενώ εκείνος εκοιμήθει σε κοινωνία με την επίσημη Εκκλησία. Έχοντας λοιπόν στην μνήμη μου αυτή την παρακαταθήκη σας βλέπω πάντα με σεβασμό και συμπάθεια αν και δεν σας γνωρίζω προσωπικά. Πατέρα Ευθύμιε εάν ερευνήσετε σε βάθος την ιστορία του Παλαιοημερολογιτικού κινήματος θα διαπιστώσετε, ότι και εκείνοι, σαν και εσάς, ξεκίνησαν σαν μία αντίδραση την Αποτείχισή τους. Ο αργότερα διατυπωθείς όρος ένστασις ουσιαστικά σημαίνει αντίδραση και αντίσταση σε δογματικές και Κανονικές παραβάσεις. Γνωρίζετε καλύτερα από εμένα ότι και οι δογματικές και οι σοβαρές Κανονικές παραβάσεις στοιχειοθετούν δικαίωμα ένστασις και Αποτείχισης και η αλλαγή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου, όπως έγινε, ήταν σοβαρή Κανονική παράβαση, αργότερα δε η σχέση της με τον Οικουμενισμό απέδειξε, ότι ήταν και ένα μέρος στο εξελισσόμενο σχέδιο της δογματικής παράβασης. Άρα λοιπόν το επιχείρημα σας του άκαιρου της αντίδρασης το 1924 δεν μπορεί να σταθεί ιστορικά. Άλλωστε το γεγονός ότι αποτειχίσθηκαν κατ αρχάς όχι μόνο κληρικοί και λαϊκοί στον Κόσμο ,αλλά το σύνολο σχεδόν του Αγίου Όρους κάτι λέει από μόνο του. Δεν ήταν λοιπόν κάτι φανατικοί στον κόσμο αλλά το μεγαλύτερο μέρος των ευσεβών της εποχής εκείνης ,Μοναχών και λαϊκών, άλλο τί έγινε αργότερα. Αυτοί οι πρώτοι Αποτειχισμένοι , που αξιώθηκαν θαυμάτων και φανερής Θείας στήριξης, κληρικοί και λαϊκοί και μοναχοί είναι άξιοι της τιμής των Ορθοδόξων για πάντα. Κατόπιν όμως η πολεμική και οι κατηγορίες των κοινωνούντων με τους καινοτόμους και οι διωγμοί πολλάκις έφεραν σαν αποτέλεσμα μία μερίδα των παλαιοημερολογιτών να τραβήξει σταδιακά τα άκρα σαν αντίδραση των αδικιών που υφίσταντο. Πρώτοι περί σχισματικών, περί εκτός Εκκλησίας, περί ακύρων Μυστηρίων βλάσφημοι, καταγράφηκαν ιστορικά στο χώρο της επίσημης Εκκλησίας έναντι των αληθινά Ορθοδόξων.
Από τότε υπήρχαν και υπάρχουν στο κίνημα των παλαιοημερολογιτών δύο βασικές μερίδες σκέψης, οι ακραίοι που ανταπέδωσαν τά ίδια στους καινοτόμους και οι μετριοπαθείς που θεωρούσαν και θεωρούν την Εκκλησία της Ελλάδος ως Μητέρα Εκκλησία δεν έχουν όμως κοινωνία με την επίσημη Εκκλησία, όπως και εσείς, για λόγους δογματικούς και Κανονικούς, δεν προβαίνουν όμως στην πλήρη αποκήρυξή της, έως ότου πέσει η επίσημη Εκκλησία στην πλήρη αποστασία και προδοσία της Πίστεως ή άλλως μετανοήσει, οπότε τα πράγματα θα μπορούσαν να ιαθούν άμεσα. Οι δύο αυτές γραμμές σκέψης δεν ανήκουν, όπως πολλοί πιστεύουν, στον Χρυσόστομο Καβουρίδη και τον Ματθαίο αντίστοιχα, αλλά προϋπήρχαν αυτών σαν φρόνημα ένθεν και ένθεν και διατυπώθηκαν επίσημα από τους ανωτέρω ηγέτες των δύο κατ αρχάς μερίδων. Ο Χρυσόστομος Καβουρίδης το 1950 έκανε το ιστορικό σφάλμα να υπογράψει την γνωστή εγκύκλιο που ποτέ δεν πίστεψε, ούτε και όταν την υπέγραφε, πιεζόμενος από τους ακραίους και τις Εκκλησιαστικές ανάγκες της στιγμής, χάνοντας τότε το κίνημα, για τον λόγο αυτό, τα αξιολογότερα πνευματικά στελέχη του ανάμεσα σε αυτά και τον πρώην Γεροντά μου που προανέφερα. Δεν επιθυμώ να κρίνω για αυτή την δύσκολη στιγμή τον Χρυσόστομο Καβουρίδη που με τη ζωή του απέδειξε ότι τελικά πίστευε στο αγώνα των παλαιοημερολογιτών, τον σέβομαι και τον τιμώ ως τον Αρχιερέα που τόλμησε να θυσιασθεί για την Εκκλησία , ενώ σήμερα δεν βλέπουμε ανάλογο παράδειγμα. Ο Κύριος γνωρίζει την ψυχή του στα χέρια Του Οποίου ευρίσκεται, κατά την γνώμη μου δεδικαιωμένος.
Από τότε μέχρι σήμερα μεσολάβησαν πολλά και στο χώρο του Παλαιού ημερολογίου και στον χώρο της επίσημης Εκκλησίας, αλλά οι δύο αυτές μερίδες σκέψης στο παλαιό ημερολόγιο, άλλωτε συγκεκαλλυμένα και άλλωτε φανερα εξακολούθησαν να υπάρχουν. Μη μένετε στις επίσημες αποφάσεις Συνόδων του Παλαιού με ακραία γραμμή , ακόμη και σε αυτούς υπάρχουν αλλού λιγότεροι και αλλού περισσότεροι κληρικοί ,μοναχοί, και λαϊκοί που πρεσβεύουν την άλλη μερίδα σκέψης, απλά ακούγονται περισσότερο οι άλλοι, διότι κάνουν μεγαλύτερο θόρυβο, όπως συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις. Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχει ακόμη και Αρχιερατική Συνοδική έκφραση που πρεσβεύει την ορθή Αποτείχιση και ένσταση που δεν είναι ορθό να την αγνοούμε ή να την παραθεωρούμε βάζοντάς την σε ίση μοίρα με όσους επιθυμούν να τραβούν άλλες ατραπούς. Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι το φαινόμενο της ύπαρξης τόσων παρατάξεων και Συνόδων στο παλαιό ημερολόγιο είναι όχι μόνο απαράδεκτο αλλά και πνευματικό σκάνδαλο κατά την γνώμη μου ίσης βαρύτητας με τον Οικουμενισμό, ή μάλλον κατά τι μικρότερης. Μακάρι να υπήρχε μόνο μία Σύνοδος και αυτή προσωρινού χαρακτήρα, έως ότου δούμε τί θα γίνει τελικά με την επίσημη Εκκλησία. Μακάρι αυτή η Σύνοδος να είχε γίνει από τιτουλάριους αποκλειστικά Αρχιερείς, για τις ποιμαντικές ανάγκες του αγώνα, έχοντας ως Πρώτο ένα Επίσκοπο ,κατόπιν εκλογής, όχι αντίγραφο της επίσημης Συνόδου και το όνομα αυτής της μερίδος της Εκκλησίας της Ελλάδος να ήταν Ακαινοτόμητο πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος. Μακάρι αυτή η Σύνοδος να συγκέντρωνε προσωρινά όλους τους ευσεβείς που πονούν για την Εκκλησία μας και αν το απαιτούσαν στο μέλλον οι καιροί αυτή η Σύνοδος θα εξέφραζε την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος ή θα υποτασσόταν σε μία αληθινά Ορθόδοξη Σύνοδο εάν ο Θεός με θαύμα μας την χάριζε. Δεν ομιλώ για μία Σύνοδο θεσμό αλλά αγώνος και πιστεύω ότι σε μία τέτοια λύση πρέπει να προσβλέπουμε και εσείς και όσοι από εμάς βλέπουμε με ψυχραιμία τα πράγματα.
 Όσον αφορά την Κανονικότητα ή μη των ήδη υπαρχόντων Αρχιερέων στο Πάτριο ημερολόγιο, που μάλλον εσείς αμφισβειτείτε, θα πρέπει να λάβετε υπόψη σας, ότι η συντρηπτική πλειοψηφία αυτών, με ιδιαίτερη αναφορά σε αυτούς που εμφορούνται από ορθή Εκκλησιολογική σκέψη, είναι γνωστό ότι όλοι αυτοί έχουν Αρχιερατική καταγωγή από τις υπερόριες χειροτονίες των Ρώσων της διασποράς, οι οποίες και αν ακόμη δεν έγιναν με τον σωστό τρόπο και όντως δεν έγιναν, αποκαταστάθηκαν κατόπιν από τον Μητροπολίτη Άγιο Φιλάρετο και την Σύνοδό του, οι οποίοι Αρχιερείς Ρώσοι όταν έκαναν την αποκατάσταση των όποιων αντικανονικοτήτων είχαν συνείδηση ότι εγκρίνουν υπερόριες χειροτονίες για λόγους Πίστεως, γεγονός όχι άγνωστο στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε ανάλογες περιπτώσεις. Το ζητούμενο στις ημέρες μας δεν είναι η δημιουργία μιάς ακόμη ομάδας ή παρατάξεως από εσάς που και αυτή θα πιστεύει ότι έχει το άσφαλτο, αλλά η ίαση των ήδη υπαρχόντων πληγών της Εκκλησίας μας και σε αυτό μπορούν να συνδράμουν μόνο όσοι σκέπτονται με μετριοπάθεια και ψυχραιμία και ζητούν πριν κάθε πράξη ή λόγο τους τον φωτισμό του Χριστού μας.
Ελπίζω τα όσα σας έγραψα να σας προβληματίσουν ,έστω και λίγο, δεν περιμένω οπωσδήποτε απάντηση, αν και η ευγένεια το επιβάλλει και οι Χριστιανοί πρέπει πάντα να είναι ευγενείς, περιμένω ο Χριστός μας, για Τον Οποίο όλοι αγωνιζόμαστε, να μιλήσει στην καρδιά σας και να υπακούσετε σε ότι σας πληροφορήσει διορθώνοντας όσα πρέπει να διορθώσετε για να μην αδικείτε δούλους και υπηρέτες του Κυρίου μας .
Σας εύχομαι, καλή Σταυρού προσκύνηση.
Μετά βαθυτάτου σεβασμού
Πολυμενόπουλος Διονύσιος, Πάτρα